Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "art exhibition" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 29
Tytuł:
Art exhibitions in sociocultural space
Autorzy:
Hrytsyuk, L.
Kaidanovska, O.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/344780.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
Tematy:
art exhibition
exhibitional strategy
exhibition activities
installation
wystawa
strategia
działanie wystawiennicze
instalacja
Opis:
The article reveals the importance of art exhibitions as part of an integrated cultural environment of the city, their usage for innovative cultural, educational and social projects. The potential of exhibitions’ attractions for enriching of recreational area of the city has been analyzed. The aspects of modern exhibitional strategy forming, creation of structural model of artistic character exhibition activity, analyzed the elements of exhibition space organization, exhibition forms and objects. The urgent directions of art installations creation as a tool for the implementation of creative ideas were defined, outlined the options for their placement in the public space of the city.
Źródło:
Środowisko Mieszkaniowe; 2016, 17; 119-124
1731-2442
2543-8700
Pojawia się w:
Środowisko Mieszkaniowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Canonization of the avant-garde: on the publication Avant-garde museum
Kanonizacja awangardy – o publikacji Awangardowe muzeum
Autorzy:
Lubiak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932691.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Avant-garde
museum
modern art
museology
art of exhibition
awangarda
muzeum
sztuka nowoczesna
muzealnictwo
wystawiennictwo
Opis:
The monumental publication Avant-garde Museum (ed. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) juxtaposes and analyses four museum projects: Museums of Artistic Culture in Soviet Russia, the activity of the Société Anonyme in the USA, Poland’s ‘a.r.’ Group, and the Kabinett der Abstrakten, the selection criterion being that each was conceived by Avantgarde artists; additionally, in the projects’ assumptions the artists were to run the implementation of the projects. The publication has been divided into three sections: research papers, source texts, and the catalogue of documents and works. The study of the Avant-garde museum projects spans over four areas: the concept, collection, organization, and display. However, these issues are not isolated in the research, but more purposefully integrated. The main goal of the study is to show how the Avant-garde institutionalized itself. This very thesis is reflected upon in the present paper. Just like the consequences of this publication: e.g., entering the Avant-garde into the canon of art history and sanctifying its output as an unquestionable value.
Monumentalna publikacja Awangardowe muzeum (red. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) zestawia i analizuje cztery projekty muzealnicze: Muzea Kultury Artystycznej w Rosji Radzieckiej, działalność Société Anonyme w Stanach Zjednoczonych i grupy „a.r.” w Polsce oraz Kabinett der Abstrakten w Hanowerze. Kluczem doboru jest to, że koncepcję każdego z projektów opracowali awangardowi artyści, co więcej w założeniach mieli oni również kierować realizacją tych przedsięwzięć. Publikacja podzielona jest na trzy części: artykuły badawcze, teksty źródłowe oraz katalog dokumentów i prac. Badanie awangardowych projektów muzealniczych obejmuje cztery obszary: koncepcję, kolekcję, organizację i ekspozycję. Kwestie te nie są wyodrębniane w badaniach, raczej celowo splatane. Głównym założeniem książki jest ukazanie, w jaki sposób awangarda instytucjonalizowała samą siebie. Ta teza zostaje poddana refleksji w niniejszej recenzji. Podobnie jak konsekwencje tej publikacji, do których należy m.in. wpisanie awangardy do kanonu historii sztuki i uświęcenie jej dorobku jako niepodważalnej wartości.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 128-131
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marian Minich (1898‒1965)
Autorzy:
Kurc-Maj, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432732.pdf
Data publikacji:
2018-08-07
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Marian Minich (1898–1965)
Art Museum in Łódź
Neoplastic Room
contemporary art
organisation of art exhibition
Muzeum Sztuki w Łodzi
Sala Neoplastyczna
sztuka nowoczesna
organizacja ekspozycji sztuki
Opis:
Marian Minich was born on the 21st December 1898 in Baligród near Lesko, died on the 6th of July 1965 in Łódź. For thirty years, excluding the World War II period, he was a director of the Art Museum in Łódź. In 1929, he graduated from the John Casimir University in Lviv, history of art faculty. He worked there from 1928, first as an assistant of Professor Władysław Kozicki, then of Professor Władysław Podlacha. In 1932, he defended his doctoral thesis on the oeuvre of Andrzej Grabowski (published in 1957). He was granted a university award while still a student for his study The Concept of Art by Wölfflin, whose methodology influenced future exhibition concepts of Marian Minich. From the late 1920s, he was writing as an art critic for Lviv newspapers. In 1935, he assumed the position of the director of the Art Museum in Łódź (at the time: the J. and K. Bartoszewicz Museum of History and Art). Among his major achievements was not only a remarkable expansion of museum collection, but also a transformation of the museum into an institution devoted exclusively to art, with a significant representation of contemporary art. In the uneasy post-war years, he managed to sustain this direction, both before and after the tightening of cultural policies in the socialist realism era. In 1948, together with the first post-war permanent exhibition, the Art Museum in Łódź opened thanks to him the “Neoplastic Room” by Władysław Strzemiński. Marian Minich was also a persistent defender of the avant-garde, and strived to make it an integral part of conceptual programme for any art museum. From the years 1946/1947 to 1951/1952, he taught art history at the University of Łódź. His professional experience as a museum director has been described by him in a book Szalona galeria (published in 1963); his article O nową organizację muzeów sztuki (1966) he devoted to museum issues.
Marian Minich urodził się 21 grudnia 1898 r. w Baligrodzie k. Leska, zmarł 6 lipca 1965 r. w Łodzi. Przez 30 lat, wyłączając czasy II wojny światowej, pełnił funkcję dyrektora Muzeum Sztuki w Łodzi. Studia z historii sztuki ukończył w 1929 r. na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Od 1928 r. pracował tam jako asystent, najpierw prof. Władysława Kozickiego, a następnie prof. Władysława Podlachy. W 1932 r. obronił rozprawę doktorską na temat twórczości Andrzeja Grabowskiego (wyd. 1957). Jeszcze na studiach otrzymał nagrodę uniwersytecką za pracę Koncepcja sztuki u Wölfflina, którego metodologia wpłynęła na późniejsze koncepcje wystawiennicze M. Minicha. Od końca lat 20. XX w. pisał do gazet lwowskich jako krytyk artystyczny. W 1935 r. objął stanowisko dyrektora łódzkiego Muzeum Sztuki (wówczas pod nazwą Muzeum Historii i Sztuki im. J. i K. Bartoszewiczów). Do jego zasług należało nie tylko znaczne poszerzenie zbiorów muzeum, ale i przekształcenie placówki w instytucję zajmującą się wyłącznie sztuką, ze znaczącym uwzględnieniem sztuki najnowszej. W trudnych powojennych latach podtrzymywał ten kierunek zarówno przed, jak i po zaostrzeniu się polityki kulturalnej w dobie realizmu socjalistycznego. W 1948 r. wraz z pierwszą powojenną ekspozycją stałą, została dzięki niemu otwarta w Muzeum Sztuki w Łodzi Sala Neoplastyczna autorstwa Władysława Strzemińskiego. Był także wytrwałym obrońcą sztuki awangardowej i dążył do wpisania jej na stałe w koncepcję organizacji muzeów sztuki. Od lat 1946/1947 do 1951/1952 prowadził zajęcia z historii sztuki na Uniwersytecie Łódzkim. Swoje doświadczenie jako dyrektor muzeum opisał w książce Szalona galeria (wyd. 1963), a zagadnieniom muzealniczym poświęcił artykuł O nową organizację muzeów sztuki (wyd. 1966).
Źródło:
Muzealnictwo; 2018, 59; 163-174
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Exhibitions dedicated to communist Poland in polish museums in 1989–2017 from a quantitative (statistical) perspective
Autorzy:
Wąchała-Skindzier, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27761752.pdf
Data publikacji:
2022-10-14
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
museum narrative
art of exhibition
the recent history of Poland
Communist Poland
quantitative analysis
Opis:
The objective of the research was a survey identification of the presence of the history of Communist Poland, PRL, in museum narrative in 1989–2017. Importantly, this is a repeated, supplemented, and more thorough research versus the one presented in the paper ‘PRL in Museum Narrative over the Last 25 Years’ published in 2014 in the Światowid. Rocznik Muzeum PRL-u (w organizacji) periodical. The research discussed in the present paper forms part of a doctoral dissertation, constituting the research’s second stage. As a result of the conducted research based on survey answers provided by museums and on individual research a database containing 642 exhibitions was created. When processing the data, quantitative analysis was adopted. After data cleaning the following statistical trends were analysed: exhibition duration over the whole research period, percentage of leading themes, percentage of themes in respective cities. The conducted analysis has permitted to observe trends in museum narrative concerning PRL. Also the most popular exhibition duration over the research period has been identified (up to two years and permanent exhibitions). The most popular categories have been named: art history, political history, history of everyday life. Three groups of urban centres where museum narrative is present to a varied degree have been named. The fourth group contains cities in whose museums the topic of PRL has not been tackled over the last 28 years, or such projects cannot be reliably confirmed.
Źródło:
Muzealnictwo; 2022, 63; 185-193
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SUNLIGHT IN ART EXHIBITION SPACES ON THE EXAMPLE OF VENICE BIENNALE PAVILIONS
Światło słoneczne w przestrzeni eksponowania sztuki na przykładzie pawilonów Biennale w Wenecji
Autorzy:
Stec, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440187.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
sunlight
art exhibition space
architecture
exhibition pavilion
choreography of sunlight
orchestration of sunlight
światło słoneczne
przestrzeń eksponowania sztuki
architektura
pawilon wystawienniczy
choreografia światła słonecznego
orkiestracja światła słonecznego
Opis:
The article discusses the subject of using sunlight in art exhibition interiors. The properties of sunlight that affect its role in highlighting the surroundings as well as art exhibitions spaces were discussed. A detailed analysis of the subject was presented on the subject of Venice Biennale pavilions: the pavilions of the Netherlands, Finland and the Nordic Pavilion. It was observed that sunlight is introduced into their interiors and modified within them using architectural tools employed in a well-thought-out manner meant to ensure optimal but variously altering and alternative conditions of illuminating exhibition pieces using sunlight. The research method was based on an analysis of designs and the author’s perceptual experience. Conclusions include observations that sunlight provides the possibility of uniquely highlighting art, enriched with the choreography and orchestration of light, which tie a given exhibition to its location, time and reference to the space of the cosmos.
W artykule podjęto temat wykorzystania światła słonecznego we wnętrzach służących eksponowaniu sztuki. Omówiono właściwości światła słonecznego, wpływające na jego rolę eksponowania otoczenia, także przestrzeni wystawiania sztuki. Szczegółową analizę tematu przedstawiono na przykładzie pawilonów Biennale w Wenecji: Pawilonu Holandii, Finlandii i Państw Skandynawskich. Zauważono, że światło słoneczne jest wprowadzane do ich wnętrz i modyfikowane w nich dzięki architektonicznym narzędziom w przemyślany sposób, mający na celu zapewnienie optymalnych, ale też wariacyjnie zmiennych i wariantowych warunków oświetlenia eksponatów światłem dziennym. Metodę badania oparto na analizie projektów i doświadczeniu percepcyjnym autorki. We wnioskach zauważono, że światło słoneczne daje możliwości niepowtarzalnego eksponowania sztuki, wzbogaconego choreografią i orkiestracją światła, które wiążą daną wystaw
Źródło:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula; 2019, 1(59); 60-70
2084-4689
Pojawia się w:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przejawy troski o polską sztukę sakralną od roku 1911 do chwili obecnej
Expressions of concern over the state of Polish sacral art from 1911 up to present day
Autorzy:
Badyna, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398305.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
sacrosphere
public space
art education
sacral art
sacral interior design
biblical gardens
sacral art exhibition
sacrosfera
przestrzeń publiczna
edukacja artystyczna
sztuka sakralna
wystrój wnętrz sakralnych
ogrody biblijne
wystawa sztuki sakralnej
Opis:
O znaczeniu wystroju wnętrza kościelnego w rozważaniach nad pięknem w przestrzeni sakralnej nie trzeba nikogo przekonywać. Jest ono uwarunkowane architekturą i w znacznej mierze od niej zależy, niemniej jednak całe rozważanie poświęcono sacrosferze wnętrza i niektórym aspektom sakralności w przestrzeni publicznej. Polska przechodziła różne przemiany historyczne i zawsze swoją tożsamość narodową budowała na wartościach religijnych, ale to nie znaczy, że jednocześnie dbano o wysoki poziom sztuki sakralnej. Sztuka współczesna ciągle jeszcze niesie balast okrucieństw XX wieku. Oto opadły wszelkie kurtyny. Sacrum powraca na swoje miejsce, ale pojawiają się nowe dylematy. Jak sprostać czystym wartościom sacrum? Jak się uczyć troskliwości o sakralny charakter współczesnych katolickich świątyń? Jak ta troska wyglądała kiedyś i czym się ona wyraża dzisiaj? Pomimo tego, że podstawowe problemy sztuki sakralnej zostały zdefiniowane już dawno, to pod wpływem wielu czynników zewnętrznych wciąż polska sztuka sakralna nie może znaleźć swojego miejsca, a biorąc pod uwagę skalę realizacji sakralnych, na to by zasługiwała. W sztuce sakralnej nie może istnieć całkowita dowolność i izolowany subiektywizm. Sztuka wypływa z wewnętrznego doświadczenia, ale potrzebuje oparcia. Odkrywane dziedzictwo kulturowe może stać się „tu i teraz” sztuki sakralnej prowadzącej do wiary widzącej.
The importance of a church interior design in considering the beauty of a sacred place is beyond any dispute. Although it is, to a great degree, conditioned by architecture. The core of this text I would like to concentrate solely on the sacrosphere within a church and on some of the aspects of the sacred in public space. Throughout its turbulent history Polish national identity has heavily drawn from its religious sources. This intensity, however, doesn’t mean the concern for the matching an artistic level. Also, contemporary art still carries the burden of the 20th century barbarities. A page has been turned. The sacred is being reinstated, yet new dilemmas arise. How to address the innermost values of the sacred? How to cultivate the concern for the sacral character of present-day Catholic shrines? What form did it use to have and how is it expressed nowadays? Despite the fact that its primary issues had been defined long time ago, due to various outside factors Polish sacral art is still going through a lot of soul-searching. Bearing in mind extensive investment into new temples, this should not be the case. Sacral art does not thrive on absolute freedom and isolated subjectiveness. Art is born out of internal experience, but it needs external support as well. Delving into cultural heritage becomes “the here and now” of the sacral art that leads towards prophetic faith.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2017, 9, 2; 5-9
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Applying the Avant-Garde: Display Experience in the Exhibition of Modern Art (1948)
Autorzy:
Doroszuk, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788561.pdf
Data publikacji:
2020-09-13
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Exhibition of Modern Art
Recovered Territories Exhibition
history of exhibitions
curatorial strategies
surrealism
surrealist exhibitions
environmental design
postwar art
propaganda exhibitions
Polish exhibitions
Opis:
The Exhibition of Modern Art (Wystawa Sztuki Nowoczesnej) organized in 1948 in the Palace of Art (Pałac Sztuki) in Cracow was one of the most prominent art events in Poland during the last century. It is considered one of the unprecedented moments in shaping the modernity. The exhibition was thought to be designed as a whole venture, integrating the modern art demonstration with the will to make it accessible to all the social groups. The desire of the authors was to endear the authorities, since the Stalinist repressions were approaching, and present the modern art as accessible to the society and needed in the “new socialist order”. Simultaneously, the primal context for the exhibition, underlined by its authors as well as the critics in subsequent years, were the surrealist exhibitions in Paris. This new avant-garde mode of displaying, so attractive for the Polish artists, put in the foreground not the traditional reception of art, implied by the traditional museology, but mostly focused on the spectator’s experience and used all possible kinds of tools to enhance it. These two approaches were usually presented as antagonistic and impossible to reconcile. The article attempts to analyze the tools which the display’s authors used to merge the avant-garde display with didacticism. While looking at the Recovered Territories Exhibition which took place a couple of months earlier, one might notice that the Exhibition of Modern Art was not the first display that accommodated the avant-garde solutions to the didactic and propagandistic venture.
Źródło:
Ikonotheka; 2019, 29; 229-248
0860-5769
Pojawia się w:
Ikonotheka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NOWA FORMA MUZEUM SZTUKI – GALERIA SZTUKI W WIELKIEJ BRYTANII W CZASACH WIKTORIAŃSKICH
A NEW FORM OF ART MUSEUM – THE ART GALLERY IN VICTORIAN BRITAIN
Autorzy:
Giles, Waterfield,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433137.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
art museum
art gallery
private collections
exhibition
Opis:
The article is devoted to the idea of the art gallery that flourished in Victorian Britain. The author describes the social and political background of the phenomenon of a new form of a museum, namely the art gallery which used to be private and popular expenditure on the arts. A rage for exhibitions erupted in nineteenth century Britain. The exhibition was central to the new art museums. These included high-minded historical surveys of world history or world art; trade exhibitions; displays of work by contemporary artists; displays of single paintings; assemblies of works from private collections, held both at the Royal Academy of Arts and in many major towns; everything except single-artist exhibitions which were regarded as vulgarly commercial. Many of the new museums were financed by such events, so that, for example, the new buildings at Kelvingrove in Glasgow were originally built to accommodate a huge popular exhibition. One of the prime purposes of the new galleries was to accommodate annual shows of work by artists, a tradition that had existed since the early nineteenth century. These art museums flourished for only a short time, and their principal legacy in material terms is the large number of well-built structures that was created for them. But the idea of creating a museum that could be enjoyed by all, free of charge, was a worthwhile one, one that has become hugely important in contemporary Britain, and that represents I believe a pioneering ideal.
Artykuł jest poświęcony idei galerii sztuki, która rozkwitła w Wielkiej Brytanii w epoce wiktoriańskiej. Autor opisuje tło społeczne i polityczne fenomenu nowej formy muzeum, czyli galerii sztuki, które były prywatnym, bardzo popularnym sposobem prezentowania sztuki. W XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii nastała mania organizowania wystaw, które stały się punktem kluczowym i działaniem priorytetowym dla nowych muzeów sztuki. Dotyczyło to zarówno merytorycznych badań historycznych nad historią świata czy sztuki światowej, jak i wystaw handlowych, pokazów prac współczesnych twórców, pokazów pojedynczych obrazów czy zbiorów prac z kolekcji prywatnych. Wystawiano zarówno w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, jak i w wielu mniejszych miastach. Wiele z nowych muzeów poprzez tego typu wydarzenia pozyskiwało środki na dalsze działania, np. nowy budynek Galerii Kelvingrove w Glasgow wybudowano by zorganizować tam wielką popularną wystawę. Jednym z głównych celów nowych galerii było pomieszczenie w nich dorocznych pokazów dzieł artystów; tradycja ta istniała już w początku XIX wieku. Rozkwit muzeów sztuki w Wielkiej Brytanii przypada na krótki okres, a główną pod względem materialnym spuścizną po nich jest ogromna liczba solidnych budynków wzniesionych na ich siedziby. Jednak idea tworzenia muzeum, które sprawiałoby radość i byłoby bezpłatne była tego warta i niezwykle ważna dla współczesnej Wielkiej Brytanii. Moim zdaniem, stanowi ona pionierski ideał.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 201-214
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Invisible destiny? Borderlands and borderlanders as the topic of museum displays after 1989
Los niewidoczny? Kresy i kresowianie jako temat ekspozycji muzealnych po 1989 roku
Autorzy:
Sacha, Magdalena Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932835.pdf
Data publikacji:
2019-08-07
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
art of exhibition
participatory exhibition
Borderlands
Borderlanders
expatriation
Western and Northern Territories
museums of the ‘German East’
wystawiennictwo
wystawa partycypacyjna
Kresy
Kresowianie
ekspatriacja
post-trauma
Ziemie Zachodnie i Północne
muzea „niemieckiego Wschodu”
Opis:
The question of presenting the heritage of the Borderlands and the life of its inhabitants in Polish museums after 1989 is tackled. The main focus of interest are displays perceived as: 1) visual and public form of knowledge transfer; 2) the way of overcoming the trauma of losing one’s native land; 3) tools for creating collective identity and 4) effects of the participation of Borderland circles in creating the display. The goal of the study is an overview of contemporary exhibitions dedicated to the Eastern Borderlands, and the experience of their loss as the result of WW II. Since the residents of the Borderlands were relocated to the ‘former German’ territories, the overview centres on the displays from the Western and Northern Territories. Apart from the local and national aspects, what matters is also the international dimension related to museum presentations of the ‘lost land’ and the fate of migrants. Therefore, the activity of Polish institutions is initially shown in the European context, through recalling the legal framework and working conditions of so called East German museums commemorating the ‘German East’ lost by Germany. The question of the reasons for the disproportion in the presentation of the topic between Poland and Germany is posed, while the to-date achievements of Polish museologists are presented.
Artykuł poświęcony jest kwestii prezentacji dziedzictwa Kresów i losów Kresowian w muzeach polskich po 1989 roku. Głównym punktem zainteresowania są ekspozycje rozumiane jako: 1) wizualna i publiczna forma transferu wiedzy; 2) sposób przepracowania traumy utraty ziem rodzinnych; 3) narzędzie kreowania tożsamości zbiorowej oraz 4) efekt partycypacji środowisk kresowych w kreowaniu wystaw. Celem opracowania jest dokonanie przeglądowej prezentacji współczesnych wystaw poświęconych Kresom i doświadczeniu ich utraty na skutek II wojny światowej. Z uwagi na fakt, że mieszkańców Kresów przesiedlano na ziemie „poniemieckie”, przegląd skupia się na ekspozycjach z terenów Ziem Zachodnich i Północnych. Oprócz aspektu lokalnego i narodowego istotny jest aspekt międzynarodowy, dotyczący muzealnych prezentacji „ziem utraconych” i losów uchodźców. Dlatego też działalność instytucji polskich ukazana jest wstępnie w kontekście europejskim, poprzez przywołanie ram prawnych i warunków pracy tzw. muzeów wschodnioniemieckich, upamiętniających utracony przez Niemcy „niemiecki Wschód”. Artykuł stawia pytania o przyczyny nierównowagi w prezentacji tego tematu pomiędzy Polską a Niemcami i prezentuje dotychczasowe dokonania polskich muzealników.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 174-188
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Latin American Women Artists: Subsidiary Human Beings? The Latin American Women Artists, 1915–1995 case
Autorzy:
Gluzman, Georgina G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/50672933.pdf
Data publikacji:
2024-08-02
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
women artists
Latin American art
exhibition history
Opis:
In 1995, the exhibition "Latin American Women Artists, 1915–1995" opened at the Milwaukee Art Museum. This exhibition marked the first-ever survey of Latin American women artists organised in the United States. Curated by Geraldine Pollack Biller, the show included works by thirty-five women artists active in eleven Latin American countries. This article aims to analyse the categories (“women artists”, “Latin American art”, and “Latin American women artists”) adopted by the exhibition and to examine some of the artists whose works were exhibited. What artists were selected? What were the implications of the selection? Did it reinforce certain stereotypes associated with Latin America and its art? Informed by feminist and Latin American art theories, deconstructing Euro-American notions of Latin American art, I argue that the emphasis on women artists did not significantly change the perception of Latin American art as “fantastic”. The thesis presented by anthropologist Sherry B. Ortner in 1974, which suggests that women have been traditionally linked with nature while men are associated with culture, can be illuminating when applied to comprehending the Latin American exotic cliché presented by the exhibition. Women were seen as doubly subsidiary human beings (in Rivolta Femminile’s words): non-Western and members of the second sex.
Źródło:
Ikonotheka; 2023, 33; 107-122
0860-5769
Pojawia się w:
Ikonotheka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Constructing the canon: exhibiting contemporary Polish art abroad in the Cold War era
Autorzy:
Majewski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788542.pdf
Data publikacji:
2021-05-27
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
art in Poland after 1945
Polish art abroad
exhibition’s history
constructivism
canon
Opis:
The article focuses on the attempts of constructing and presenting the canon of Polish modern and contemporary art in the West after World War II. Initially, the leading role was played by Colourists – painters representing the tradition of Post-Impressionism. After 1956 the focus shifted towards artists who drew in their practice on tachisme and informel. However, the most enduring effects brought the consistent promotion of the interwar Polish Constructivism and its postwar followers. The article discusses the subsequent stages of this process, from the famous exhibition at the Paris Galerie Denise René in 1957, through exhibitions such as Peinture moderne polonaise. Sources et recherches (Modern Polish Painting. Sources and Experiments) from the late 1960s, up to the monumental Présences polonaises (Polish Presences) from 1983 (both in Paris), showing that these efforts contributed to securing a permanent position of Polish Constructivism within the global heritage of 20th-century art.
Źródło:
Ikonotheka; 2020, 30; 135-153
0860-5769
Pojawia się w:
Ikonotheka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polish Posters at the 1948 International Poster Exhibition in Vienna
Autorzy:
Harder, Jeannine
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170572.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Art and Documentation
Polish Posters
International Poster Exhibition
Vienna
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2022, 27; 49-60
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Entangled in Contexts: Ten Years After the Side by Side Exhibition in Berlin’s Martin-Gropius-Bau
Autorzy:
Gugała, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170563.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Art and Documentation
Side by Side Exhibition
Martin-Gropius-Bau
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2022, 27; 159-167
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obiekty sztuki i działania artystyczne w procesach transformacji zabytkowych przestrzeni reprezentacyjnych
Art Objects and Artistic Activities in Transformation Processes of Historic Representative Spaces
Autorzy:
Szechlicka, Joanna
Urbanowicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2020249.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Art installation
exhibition space
heritage
historical building
site-specific art
Nauki Humanistyczne i Społeczne
Źródło:
Studia komitetu przestrzennego zagospodarowania kraju PAN; 2018, 192; 435-449
0079-3507
Pojawia się w:
Studia komitetu przestrzennego zagospodarowania kraju PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Produkowanie estetyk, produkowanie podmiotu. Początki odwilży i wolność twórcza w sztukach wizualnych na przykładzie wystawy w Arsenale
Autorzy:
Dąbrowski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909478.pdf
Data publikacji:
2019-05-07
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
freedom of art in communist Poland
censorship
“thaw”
“Arsenał” exhibition
Opis:
In Polish art history, there are two approaches to the “Arsenał” exhibition of August 1955. One, rooted in the debates around it, presents the “Arsenał” as the beginning of a political “thaw” – an act of emancipation, a demonstration of young artists who rebelled against the socialist realism. The other approach to the show or, rather, to the “thaw” as a whole, rejects an interpretation of artistic processes and choices as autonomous activities. Instead, with reference to the theory of Michel Foucault, the “Arsenał” is considered as a result of a reconfiguration of scattered power relations, stimulated by the changing strategies of the institutional power system. The present paper follows the latter approach. Foucault claims that power relations are combined with three interconnected types of human relations: defining the hierarchy of tasks and division of labor, compelling obedience, and performing “communicative binding,” i.e. purposeful action that affects the actors’ knowledge of the world and of themselves. After 1954, power relations in Poland were strategically changing: the system of labor division and the distribution of art, including all the related benefits, was still centralized, but the ineffective administrative control relaxed, while the production of meaning changed as well – the communist party modified its rhetoric referring to art and the range of artistic choice grew together with the options of communication. Still, the liberalization of the system and abandoning the Moscow version of the socialist realism in cultural policy did not mean any real increase of the freedom of choice. Using state exhibition institutions and the press, which was the main channel of communication between the authorities and the masses, the communist regime continued to control the aesthetic consciousness of the artists. An analysis of both printed and visual messages found in the press of the period, specialist periodicals and daily newspapers alike, has revealed a surprising similarity of the official discourse and the aesthetic choices made by the participants of the “Arsenał” – in particular those choices which were later interpreted as attempts to reject the socialist realism and launch a new beginning. It seems that the young artists were “positively censored,” i.e. the regime succeeded in creating an aesthetic reality which they accepted. What is more, they considered it subversive as an emanation of liberty. The selection of the aesthetic modes favored by the authorities took place in an unconscious way already at the stage of creation, before particular works of art were accepted by the ”Arsenał” jury and before they were actually controlled by the institutions of censorship.
Źródło:
Artium Quaestiones; 2018, 29; 381-408
0239-202X
Pojawia się w:
Artium Quaestiones
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 29

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies