Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "architektura muzeów" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    MUZEUM FUNDACJI BARNESA W FILADELFII
    MUSEUM OF THE BARNES FOUNDATION IN PHILADELPHIA
    Autorzy:
    Anna, Jasińska,
    Artur, Jasiński,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432774.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Albert C. Barnes
    kolekcja Barnesa
    Muzeum Fundacji Barnesa w Filadelfii
    Tod Williams
    Billie Tsien
    architektura muzeów
    Opis:
    This article presents the history of Albert. C. Barnes collection. Its major part consists of the extraordinary set of Impressionist and Postimpressionist paintings. Because of the quality of paintings, as well as their original arrangement, there is no other collection like this in the whole world. Barnes compiled paintings, furniture and different types of craft arts in characteristic sets, so called ensembles. Since 1925 his collection was at the public display in custom designed classicist building, located in Merion, at the outskirts of Philadelphia. In 2012 Barnes collection was removed, against the collector's will and terms of endowment, into new building, designed by the pair of American architects: Tod Williams and Billie Tsien. The New Barnes Museum is situated in the Museum Quarter, in the Philadelphia downtown. This location provides better access to the public and secures higher number of visitors, it also strengthens tourist offer of the city. The move of Barnes Foundation to the City Center was highly disputable, it included a two-year legal battle. The controversy was marked by the fact, that collector himself, once derided and rejected by Philadelphia elites, despised them, and in his will he made sure, that his collection would be kept intact, invariable and in original place.
    Niniejszy artykuł przedstawia losy kolekcji Alberta C. Barnesa, w skład której wchodzi jeden z najwybitniejszych na świecie zbiorów malarstwa impresjonistycznego i postimpresjonistycznego. Ze względu na jakość dzieł i sposób ich przedstawienia kolekcja ta jest niepowtarzalna: Barnes zestawiał obrazy, meble i przedmioty rzemiosła artystycznego – głównie metaloplastykę – w charakterystyczne zestawy, tzw. ansamble. Jego zbiory, które od 1925 r. mieściły się w specjalnie dla nich zaprojektowanym klasycystycznym budynku, położonym w Merion, przedmieściu Filadelfii, zostały wbrew woli fundatora przeniesione w 2012 r. do nowego gmachu, zaprojektowanego przez parę amerykańskich architektów: Toda Williamsa i Billie Tsien. Nowe Muzeum Fundacji Barnesa zlokalizowane zostało w kwartale muzeów, w śródmieściu Filadelfii, co z jednej strony zapewnia popularyzację, łatwiejszy dostęp i lepszą frekwencję, z drugiej wzbogaca ofertę turystyczną miasta. Przeprowadzce kolekcji Barnesa towarzyszyła batalia sądowa i liczne kontrowersje, wzmacniane faktem, że sam kolekcjoner, kiedyś wyśmiany i odrzucony przez elity miasta Filadelfia, wzgardził nimi, a zapisy poczynione przez niego w akcie fundacyjnym i testamencie miały zabezpieczać zbiory przed rozproszeniem, zmianami układu ekspozycji dzieł i przed przeniesieniem w inne miejsce.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2014, 55; 204-211
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    MUZEUM KALUSTA GULBENKIANA W LIZBONIE
    THE CALOUSTE GULBENKIAN MUSEUM IN LISBON
    Autorzy:
    Anna, Jasińska,
    Artur, Jasiński,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433651.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Kalust Sarkis Gulbenkian (1869–1955)
    kolekcjoner
    filantrop
    architektura muzeów
    Muzeum Gulbenkiana w Lizbonie
    Calouste Gulbenkian (1869–1955)
    collector
    philanthropist
    museum architecture
    Calouste Gulbenkian Museum in Lisbon
    Opis:
    The Calouste Gulbenkian Museum is located off the tourist paths, on the outskirts of Europe, and far away from the centre of Lisbon, in the serenity of the Santa Gertrudes Park. Its austere concrete buildings hide treasures from the collection of an extraordinary man, a millionaire of Armenian origin, an oil magnate, and an art and garden lover. The article presents the collector, the history of his collection and the museum buildings which now form an original park and museum complex run by the Calouste Gulbenkian Foundation. In 2010, the complex was entered into the register of national monuments of Portugal, thus being the first masterpiece of the 20th-century architecture to feature in this register.
    Z dala od utartych tras turystycznych, na uboczu Europy i na uboczu Lizbony, w zacisznym parku Santa Gertrudes mieści się Muzeum Kalusta Gulbenkiana. W surowych betonowych gmachach ukryte zostały skarby należące do kolekcji niezwykłego człowieka, ormiańskiego milionera, magnata naftowego, wielbiciela sztuki i miłośnika ogrodów. W artykule omówiona została sylwetka kolekcjonera, losy powstania kolekcji i historia budynków, które tworzą dziś oryginalny kompleks parkowo-muzealny, zarządzany przez Fundację Kalusta Gulbenkiana, który w 2010 r. został wpisany do rejestru zabytków, jako pierwsze arcydzieło XXwiecznej sztuki muzealnej.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 24-37
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An evidence of creative spirit. Architecture of museum edifices in an Independent Republic of Poland
    Dokument twórczego ducha. Architektura gmachów muzealnych w Niepodległej Rzeczypospolitej
    Autorzy:
    Ciarkowski, Błażej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933027.pdf
    Data publikacji:
    2018-08-06
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    architecture of museums’ edifices
    avant-garde
    modernism
    classicism
    national identity
    national style
    architektura gmachów muzeów
    awangarda
    modernizm
    klasycyzm
    tożsamość narodowa
    styl narodowy
    Opis:
    May this Parthenon of arts (…) be a heart consoling evidence of greatness of an immortal, everlastingly creative spirit of Poland. Words written in the foundation act for construction of the National Museum in Warsaw leave no doubt – culture was perceived by the authorities of the Second Polish Republic (1918–1945) as extremely important factor in building the identity of a reborn state. Soon after regaining independence, constructions of edifices for theatres and museums were being planned and conducted; moreover, new institutions were in the process of being established. It is enough to mention that in the mid-1930s there were 135 public museums, half of which founded after 1918. A culture-forming role of public edifices’ construction was to reinforce an image of the Second Polish Republic as, firstly, an inheritor of Poland from the time before the Partitions period, and secondly – a modern state with ambitions of a regional leadership. First projects directly continued a style from the turn of the 19th and 20th centuries. Theatres’ buildings designed in 1924: national theatre in Warsaw and municipal one in Łódź (the latter never executed) by Czesław Przybylski featured simplified classical forms. Similarly, first projects of the National Museum in Warsaw (Marian Nikodemowicz, 1924) or the Museum of Pomerania in Toruń (Czesław Przybylski, 1926) followed the 19th-century tradition of the “museum-palace” and the “museum – temple of arts”. The late 1920s and the early1930s marked a significant turning point; projects of that time are an evidence of the search for a new style, which combined an individual reception of modernity with an expression of national identity. The architects of the Silesian Museum (Karol Schayer) and the National Museum in Warsaw (Tadeusz Tołwiński) tried to find their own creative way, so that both the modern and the “state-building” character of the edifices could be equally expressed.
    Niechaj ten partenon sztuki (…) będzie krzepiącym serca dokumentem wielkości nieśmiertelnego, wiekuiście twórczego ducha Polski. Słowa zapisane w akcie erekcyjnym Muzeum Narodowego w Warszawie nie pozostawiają wątpliwości – kultura była postrzegana przez władze II Rzeczypospolitej (1918–1945) jako niezwykle istotny czynnik budujący tożsamość odrodzonego państwa. Niemalże od samego początku niepodległości planowano i realizowano budowę gmachów teatrów i muzeów, a także organizowano nowe placówki. Wystarczy wspomnieć, że w połowie lat 30. XX w. działało w Polsce 135 muzeów publicznych, z czego połowa została powołana do życia po roku 1918. Kulturotwórcza rola budownictwa gmachów publicznych kolejno utrwalała obraz II Rzeczypospolitej jako spadkobierczyni Polski przedrozbiorowej, a następnie – państwa nowoczesnego, o ambicjach sięgających przywództwa w regionie. Pierwsze projekty i realizacje stanowią bezpośrednią kontynuację stylistyki przełomu XIX i XX wieku. Zaprojektowany w 1924 r. teatr narodowy w Warszawie i miejski w Łodzi (niezrealizowany) Czesława Przybylskiego posiadały uproszczone formy klasyczne. Podobnie pierwsze projekty Muzeum Narodowego w Warszawie (Marian Nikodemowicz, 1924) czy Muzeum Ziemi Pomorskiej w Toruniu (Czesław Przybylski, 1926), które kontynuowały XIX-wieczną tradycję „muzeum- -pałacu” i „muzeum-świątyni sztuki”. Przełom nastąpił w końcu lat 20. i na początku 30., kiedy powstawały projekty stanowiące wyraz poszukiwania własnej recepcji nowoczesności połączonej z wyrazem tożsamości narodowej. Architekci siedzib Muzeum Śląskiego (Karol Schayer) czy Muzeum Narodowego w Warszawie (Tadeusz Tołwiński) poszukiwali drogi twórczej łączącej nowoczesność i „państwotwórczy” charakter gmachów.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 146-156
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog Renzo Piano z Louisem Kahnem: Kimbell Art Museum w Fort Worth
    Renzo Piano and Louis Kahn dialogue: Kimbell Art Museum in Fort Worth
    Autorzy:
    Jasiński, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/528671.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    architecture of museum
    Renzo Piano
    Louis Kahn
    architektura muzeów
    Opis:
    Kimbell Art Muzeum Building in Fort Worth, Texas, has been designed by Louis Kahn in between 1965–1970. Since then this building is considered as a masterpiece, in which collection of art is perfectly joined with architecture by means of the light. In 2013, in front of Kahn building the new museum pavilion designed by Renzo Piano was erected. Those two structures conduct an outstanding dialog: Kahn architecture is playing the role of classical standard, and Piano, as if a jazz pianist, is playing around it his own slender, swinging phrase.
    Budynek Kimbell Art Museum w Fort Worth w Teksasie został zaprojektowany w latach 1965–1970 przez Louisa Kahna. Uznaje się go za arcydzieło, w którym w wyjątkowy sposób udało się zespolić architekturę budynku muzealnego z umieszczoną w nim kolekcją dzieł sztuki. Spoiwem łączącym architekturę i zbiory sztuki jest światło. W 2013 roku obok budynku Kahna, na kształt jego lustrzanego odbicia, wzniesiono ogrodowy pawilon autorstwa Renzo Piano. Te dwie budowle prowadzą ze sobą fenomenalny dialog: architektura Kahna pełni tutaj rolę klasycznego standardu, linii melodycznej, wokół której Piano, niczym pianista jazzowy, buduje swoją lekką, swingującą frazę.
    Źródło:
    Państwo i Społeczeństwo; 2018, 2; 65-81
    1643-8299
    2451-0858
    Pojawia się w:
    Państwo i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    New building of the Whitney museum of american art in New York
    Nowa siedziba muzeum sztuki amerykańskiej Whitney w Nowym Jorku
    Autorzy:
    Jasińska, Anna
    Jasiński, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432883.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-30
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Gertrude Vanderbilt Whitney (1875–1942)
    Renzo Piano
    museum architecture
    architektura muzeów
    Opis:
    On the 1st of. May 2015, in Meatpacking District of West Manhattan, the new building of the Whitney Museum of American Art was opened. It is the fourth location of this well-known New York museum, which was established in 1930, by Gertrude Vanderbilt Whitney. The Whitney possesses the world’s largest collection of American art and focuses on exhibiting living artists. Spectacular, industrial in character architecture signed by Renzo Piano has met with mixed reactions. The building is functional and well connected with the post-industrial site, however, not appreciated by everyone. Similar situation happened forty years ago, when Centre of Georges Pompidou, designed by Renzo Piano and Richard Rogers, pioneers of high-tech architecture, was widely criticised. Only popularity, high attendance and commercial success of famous Paris facility changed that negative opinion. Is the New Whitney following the same path – time will tell.
    1 maja 2015 r., w zaułku zachodniego Manhattanu zwanym Meatpacking, otwarta została nowa siedziba Whitney Museum of American Art. Jest to już czwarta lokalizacja tego znanego nowojorskiego muzeum, założonego w 1930 r. przez rzeźbiarkę Gertrude Vanderbilt Whitney. Muzeum posiada największą na świecie kolekcję amerykańskiej sztuki współczesnej. Jego działalność koncentruje się na promocji twórczości artystów żyjących. Oryginalna, industrialna w wyrazie architektura, autorstwa pracowni Renzo Piano, wzbudziła mieszane uczucia. Pomimo, że budynek jest funkcjonalny i znakomicie powiązany z miejscowym poprzemysłowym kontekstem, nie wszystkim przypadł do gustu. Podobna sytuacja miała już miejsce 40 lat temu w Paryżu, kiedy krytykowano nowatorskie Centrum Pompidou, wspólne dzieło architektów Renzo Piano i Richarda Rogersa, pionierów stylu współczesnej architektury nazwanego high-tech. Dopiero wielka popularność i sukces frekwencyjny słynnej paryskiej „rafinerii” spowodował zmianę ocen tego obiektu. Czy tak się też stanie w wypadku nowej siedziby Muzeum Whitney w Nowym Jorku – czas pokaże.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 19-27
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Three museums of the art of the pacific and the far east – postcolonial, multicultural and prosocial
    Trzy muzea sztuki z rejonu pacyfiku i dalekiej azji – postkolonialne, wielokulturowe, prospołeczne
    Autorzy:
    Jasiński, Artur
    Jasińska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932780.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-04
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    museum architecture
    the Pacific Region and the Far East
    postcolonialism
    art of the Malay
    Aborigines and the Maori
    architektura muzeów
    rejonu Pacyfiku i Dalekiej Azji
    postkolonializm
    sztuka Malajów
    Maorysów i Aborygenów
    Opis:
    Three museums of the art of the Pacific and the Far East are described in the paper: Singapore National Gallery, Australian Art Gallery of South Wales in Sydney, and New Zealand’s Auckland Art Gallery Toi o Tāmaki. The institutions have a lot in common: they are all housed in Neo-Classical buildings, raised in the colonial times, and have recently been extended, modernized, as well as adjusted to fulfill new tasks. Apart from displaying Western art, each of them focuses on promoting the art of the native peoples: the Malay, Aborigines, and the Maori. Having been created already in the colonial period as a branch of British culture, they have been transformed into open multicultural institutions which combine the main trends in international museology: infrastructure modernization, collection digitizing, putting up big temporary exhibitions, opening to young people and different social groups, featuring local phenomena, characteristic of the Pacific Region. The museums’ political and social functions cannot be overestimated; their ambition is to become culturally active institutions on a global scale, as well as tools serving to establish a new type of regional identity of postcolonial multicultural character.
    W artykule opisane zostały 3 muzea sztuki z rejonu Pacyfiku i Dalekiej Azji: National Gallery w Singapurze, australijska Art Gallery of South Wales w Sydney i Auckland Art Gallery Toi o Tāmaki w Nowej Zelandii. Instytucje te łączy wiele wspólnych cech. Wszystkie mieszczą się w klasycystycznych budynkach powstałych w czasach kolonialnych, które niedawno zostały rozbudowane, zmodernizowane i przystosowane do nowych zadań. Każde z nich, oprócz eksponowania dzieł sztuki zachodniej, intensywnie promuje sztukę narodów rodzimych: Malajów, Aborygenów i Maorysów. Powstałe w czasach kolonialnych jako odłam kultury brytyjskiej, przekształciły się obecnie w otwarte, wielokulturowe instytucje, które łączą główne nurty występujące w światowym muzealnictwie: modernizację infrastruktury, digitalizację zbiorów, realizowanie dużych wystaw czasowych, otwarcie na młodzież i zróżnicowane grupy społeczne, ze zjawiskami lokalnymi, charakterystycznymi dla regionu Pacyfiku. Ich funkcje polityczne i społeczne są niepodważalne, mają ambicję aby stać się instytucjami kulturotwórczymi istotnymi w skali globalnej, a także narzędziami budowy nowego typu regionalnej tożsamości o postkolonialnym, wielokulturowym charakterze.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 16-32
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eli Broad and his work: The Broad Museum in Los Angeles
    Eli Broad i jego dzieło – Muzeum The Broad w Los Angeles
    Autorzy:
    Jasińska, Anna
    Jasiński, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932634.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-10
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Eli Broad
    collecting
    charity
    modern art
    museum architecture
    kolekcjonerstwo
    filantropia
    sztuka nowoczesna
    architektura muzeów
    Opis:
    In the paper the profile and activity of Eli Broad is presented; an American entrepreneur, collector, philanthropist, Broad is one of the wealthiest individuals in the world who has allocated most of his assets to charity. His collecting passion climaxed in The Broad Museum of modern art designed by the New York architects Diller Scofidio + Renfro, and opened in September 2015 in Downtown Los Angeles. Not only has Eli Broad funded the museum bearing his own name and numerous other buildings designed by the most outstanding modern architects, but many other museum institutions are indebted to this charity.
    W artykule omówiona została sylwetka i działalność Elia Broada, amerykańskiego przedsiębiorcy, kolekcjonera i filantropa, jednego z najbogatszych ludzi na świecie, który większość swojego majątku przeznaczył na cele dobroczynne. Zwieńczeniem jego pasji kolekcjonerskiej jest otwarte we wrześniu 2015 r. muzeum sztuki nowoczesnej The Broad, wzniesione w centrum Los Angeles, które zostało zaprojektowane przez znaną nowojorską pracownię Diller Scofidio + Renfro. Eli Broad ufundował nie tylko muzeum swojego imienia i wiele innych budowli projektowanych przez najwybitniejszych współczesnych architektów, także liczne instytucje muzealne zawdzięczają swoje istnienie jego filantropii.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 2-12
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eli Broad i jego dzieło – Muzeum The Broad w Los Angeles
    Autorzy:
    Jasińska, Anna
    Jasiński, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27323412.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-10
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Eli Broad
    kolekcjonerstwo
    filantropia
    sztuka nowoczesna
    architektura muzeów
    Opis:
    W artykule omówiona została sylwetka i działalność Elia Broada, amerykańskiego przedsiębiorcy, kolekcjonera i filantropa, jednego z najbogatszych ludzi na świecie, który większość swojego majątku przeznaczył na cele dobroczynne. Zwieńczeniem jego pasji kolekcjonerskiej jest otwarte we wrześniu 2015 r. muzeum sztuki nowoczesnej The Broad, wzniesione w centrum Los Angeles, które zostało zaprojektowane przez znaną nowojorską pracownię Diller Scofidio + Renfro. Eli Broad ufundował nie tylko muzeum swojego imienia i wiele innych budowli projektowanych przez najwybitniejszych współczesnych architektów, także liczne instytucje muzealne zawdzięczają swoje istnienie jego filantropii.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 180-190
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies