Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "apercepcja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Cogito i intencjonalność. Realistyczny wymiar epistemologii i monadologicznej metafizyki Leibniza
Autorzy:
Paź, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2103024.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
intencjonalność
intentum
cogito
cogitatum
egzystencja
percepcja
idea
ideatum
refleksja
apercepcja
Opis:
W artykule dowodzę, że epistemologia i monadologiczna metafizyka Leibniza posiadają realistyczne założenia. Moja argumentacja opiera się na strukturze intencjonalności, która każdorazowo zakłada przedmiot (intentum). Wykazuję obecność intencjonalności w monadologicznej świadomości i jej epistemologiczny i genetyczny prymat względem refleksji. Leibniz przeprowadził krytykę naczelnej zasady Cogito ergo sum i zaproponował swoją własną jej wersję w postaci Cogito et varia a me cogitantur, która presuponuje intencjonalność. Intencjonalność obecna w strukturze percepcji estetycznej pierwotnie i bezpośrednio odnosi się do istnienia, które jest pierwszym obiektem naszego poznania.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2016, 4; 69-92
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozróżnienie: przestrzeń jako forma naoczności i formalna naoczność oraz jego rola w filozofii transcendentalnej Kanta
Autorzy:
Heflik, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106240.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
przestrzeń
forma naoczności
formalna naoczność
różnorodność
synteza
jedność
transcendentalna apercepcja
kategoria
wyobraźnia
struktura
Opis:
W transcendentalnej dedukcji kategorii, w drugim wydaniu Krytyki czystego rozumu, Kant wprowadza termin „formalna naoczność” (formale Anschauung), ukazując w ten sposób, że określenie to zawiera bogatszą treść niż „forma naoczności” (Form der Anschauung). Wiąże się to z określaniem, tj. determinowaniem czystej formy naoczności, które dokonuje się za sprawą syntezy postaciowej, będącej wytworem wyobraźni, ale przy współudziale kategorii. Rozważam m.in. kwestię, jak należy rozumieć jedność przestrzeni i co jest źródłem owej jedności. Przy okazji analizuję ważne i trudne pojęcie różnorodności (Mannigfaltigkeit), które – jak się wydaje – leży u podstaw różnicy między dwoma sposobami ujęcia przestrzeni jako czystej naoczności.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2016, 2; 463-477
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paradoks dyskursywnej integracji. O łączeniu treści doświadczenia przez język
Paradox of Discursive Integration: On Integrating Experiential Content Through Language
Autorzy:
Marzęda, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25805854.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
dyskurs
apercepcja
Dennett
Gazzaniga
kognitywna koncepcja metafory
narratywizm
discourse
apperception
cognitive theory of metaphor
narrativism
Opis:
Koncepcje integracji dyskursywnej to grupa teorii, które upatrują zasad łączenia danych doświadczenia (apercepcji) w praktykach i schematach dyskursu. Koncepcje te wskazują, że użycie języka jednoczy i porządkuje dane doświadczenia. Główną tezę tych koncepcji można wyrazić tak: powiązanie nie leży w przedmiotach i nie można go z nich zaczerpnąć, powiązania nie można więc wtórnie wyrazić w języku, lecz jest ono wyłącznie dziełem używania języka (dyskursu). W artykule omówiono koncepcje narratywistyczne, teorie skryptów, nawiązujące do psychologii ewolucyjnej modele Gazzanigi i Dennetta oraz koncepcje Lakoffa i Johnsona. Stanowią one reprezentacyjne teorie integracji dyskursywnej. Głównym zadaniem artykułu jest prezentacja paradoksu opartego na samoodniesieniu, w jaki popadają koncepcje integracji dyskursywnej. Ich paradoks polega na tym, że postulują pewne generalne własności dyskursu, które po pierwsze, nie muszą stać się również własnościami poszczególnych modeli, a po drugie, nie dają się falsyfikować.
Theories of discursive integration form a group of theories that see the principles responsible for the integration of experience data (apperception) in the practices and schemes of discourse. These theories indicate that the use of language unites and organizes experience data. Their main assumption can be expressed as follows: this integration does not inhere in objects and cannot be derived from them; hence this integration cannot be secondarily expressed in language, but results exclusively from the use of language (or discourse). In this article, Witold Marzęda gives an overview of narrativist theories, script theories, Gazzaniga and Dennett’s models, which refer to evolutionary psychology, and the theories of Lakoff and Johnson – all these being theories of discursive integration. Marzęda’s main objective is to formulate a paradox, which consists in a trap of self-referentiality into which these theories fall: they postulate some general properties of discourse, which, firstly, do not have to become at once the properties of individual models and which, secondly, do not admit of falsification.
Źródło:
Folia Philosophica; 2021, 46; 1-20
1231-0913
2353-9445
Pojawia się w:
Folia Philosophica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Natura i struktura tożsamości osoby. Analiza problemu na przykładzie wybranych prac G.W. Leibniza
Nature and Structure of Personal Identity: an Analysis of Selected Works of G.W. Leibniz
Autorzy:
Senczyszyn, Adrianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423381.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Leibniz
Locke
personal identity
real and moral identity
apperception
tożsamość osobowa
tożsamość realna i moralna
apercepcja
Opis:
Artykuł stanowi zmodyfikowaną wersję pracy licencjackiej napisanej przeze mnie w roku 2015, której promotorem był dr hab. Bogusław Paź.
The main aim of this paper is to reconstruct G. W. Leibniz’s view on nature and structure of human identity. For this purpose selected writings of the author and of several other philosophers whose impact on his conclusion was the most noticeable are exploited. Analysis of these sources in relation to Leibniz’s whole monadological system provides us with the explication of human identity in his anthropology. In the first part the author concentrates on the historical background of a reflection on the notion of nature, which in Leibniz’s philosophy constitutes the basis of human identity. The Hanoverian philosopher, as the author claims, continues Aristotle’s thought on this issue. Afterwards a basic individual being – monad – is presented. Through the monad the German philosopher managed to unite two – seemingly opposing – perspectives: substancial (aristotelism) with “consciously-reflective”, which is synonymous with Descartes’ cogito. In the second part the author introduces the concept of the human person, which indicates such features as rationality, substantiality and individuality. From the latter flows such characteristics of personhood as uniqueness, distinctiveness and incommunicability. Even though this classical interpretation of the person was deconstructed by Descartes, the author shows that the monadic subject did not lose the attributes Leibniz’s processors wrote about. In the third part the author presents John Locke’s interpretation of the human identity described in his opus magnum – An essay concerning human understanding, in opposition to which Leibniz developed his own theory. In the fourth part the structure of human identity in the interpretation of the German is presented. The author of this paper particularly focuses on the characteristics of its two dimensions: real identity and moral identity. At the end, in the fifth part, the epistemological foundation of Leibniz’s anthropology: perception, apperception and reflection, its specifics and the relation to two levels of human identity presented in Nouveaux essais sur l’entendement humain are explored.
Źródło:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2015, 27/t.t.; 169-189
0860-4487
Pojawia się w:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SZKICE O CICHYM STERNIKU POD ŻAGLAMI SIEBIE SAMEGO
OF THE ESSAY ABOUT THE SILENT STEERMAN UNDER THE SAILS OF HIMSELF
Autorzy:
Katzenmark, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/564330.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
tożsamość
jaźń
Ja
apercepcja
sztuka
myślenie i działanie
personal identity
self
ego
apperception
art
thinking and action
Opis:
In this essay there are led ways to man’s heart of hearts, to ego resembling an inaccessible monad, which evades our control, but attracts always attention. The unattainable destination inside our inside is reflected in thinking and action in outer world; here the man can recover himself. Kant’s I think shows the way to ego and to looking for myself outside. The essay presents the dual exposition of the essence of human being. Though ego belongs to man’s inside, it can be hardly dabbed by philosophical thought, but on other hand the landscape of our thinking and action is idealizing or blurred. My essay only describes problems roughly. The rest waits for description.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2016, 14; 237-257
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies