Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "antykoagulanty" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Migotanie przedsionków – praktyczne aspekty terapii przeciwzakrzepowej
    Autorzy:
    Mysiak, Andrzej
    Kaaz, Konrad
    Kobusiak-Prokopowicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/552099.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
    Tematy:
    migotanie przedsionków
    leczenie przeciwzakrzepowe
    nowe antykoagulanty
    Źródło:
    Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 3; 471-473
    1734-3402
    Pojawia się w:
    Family Medicine & Primary Care Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przygotowanie pacjentów stosujących leki przeciwzakrzepowe do procedur endoskopowych
    The preparation of patients taking anticoagulants for endoscopic procedures
    Autorzy:
    Smoliński, Rafał
    Dudkowiak, Robert
    Negrusz-Kawecka, Marta
    Poniewierka, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033966.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    doustne antykoagulanty
    gastroskopia
    kolonoskopia
    leki przeciwpłytkowe
    terapia antykoagulacyjna
    Opis:
    Drugs that inhibit platelet aggregation and  anticoagulants are widely used in  primary and  secondary prevention of thromboembolism and treatment of venous thrombosis. The use of these drugs is associated with an increased risk of bleeding during an endoscopic procedure, and their discontinuation leads to an increased risk of a thromboembolic event. The paper presents how to assess risk and how to prepare a patient treated with antiplatelet or anticoagulant drugs for endoscopic procedures. In each case, one should consider indications and planned duration of treatment as well as urgency of  the procedure. Diagnostic gastroscopy and  colonoscopy do  not usually require treatment modification, while the procedures with increased risk of bleeding require a change in therapy. In the case of antiplatelet drugs, it may be needed to stop it at a proper time before endoscopy. In the case of a dual antiplatelet therapy, when there are absolute indications for its use, one should consider postponing the procedure. Patients with increased risk of bleeding, treated with vitamin K antagonists, should have the treatment temporarily stopped and replaced with a bridging therapy with low molecular weight heparin; if the thromboembolic risk is assessed as low, a bridge therapy is not needed. The time to suspend the use of oral anticoagulants which are non-vitamin K antagonists depends on the risk of bleeding and renal function. Decisions concerning treatment may require consultation of a specialist ordering the anticoagulant or antiplatelet therapy as well as the opinion of an endoscopy centre in which the procedure is to be conducted. The doctor performing the examination should be informed about the treatment used by the patient and its modification.
    Leki hamujące agregację płytek krwi i antykoagulanty są szeroko stosowane w profilaktyce pierwotnej i wtórnej incydentów zakrzepowo-zatorowych oraz leczeniu zakrzepicy żylnej. Stosowanie tych leków wiąże się ze zwiększonym ryzykiem krwawienia podczas zabiegu endoskopowego, a ich odstawienie – ze zwiększonym ryzykiem incydentu zakrzepowo- -zatorowego. W pracy przedstawiono zasady oceny ryzyka i sposób przygotowania pacjenta leczonego lekami przeciwpłytkowymi lub doustnym antykoagulantem do  procedury endoskopowej. W każdym przypadku należy zastanowić się nad wskazaniami i planowanym czasem leczenia oraz pilnością zabiegu. Diagnostyczna gastroskopia i kolonoskopia najczęściej nie wymagają modyfikacji leczenia, natomiast zabiegi zwiększonego ryzyka krwawienia wiążą się z potrzebą modyfikacji stosowanej farmakoterapii. W przypadku leczenia przeciwpłytkowego konieczne może być odstawienie leku w odpowiednim czasie przed zabiegiem. W przypadku podwójnej terapii przeciwpłytkowej w okresie bezwzględnych wskazań do jej stosowania należy rozważyć możliwość odroczenia zabiegu. U pacjentów leczonych antagonistami witaminy K, przy zwiększonym ryzyku krwawienia, trzeba odstawić leki w odpowiednim czasie oraz zastosować terapię pomostową heparyną drobnocząsteczkową – gdy ryzyko zakrzepowo-zatorowe w tej sytuacji zostanie ocenione jako niskie, terapia pomostowa może nie być potrzebna. Czas, w którym powstrzymujemy się od stosowania leków z grupy doustnych antykoagulantów niebędących antagonistami witaminy K, zależy od ryzyka krwawienia i wydolności nerek. Decyzje dotyczące sposobu postępowania mogą wymagać konsultacji specjalisty zlecającego leczenie przeciwzakrzepowe czy przeciwpłytkowe, a także opinii ośrodka, w którym będzie wykonana procedura. Lekarz wykonujący badanie powinien być poinformowany o stosowanym przez pacjenta leczeniu i podjętej modyfikacji.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 4; 375-383
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poziom wiedzy na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej antagonistami witaminy K wśród pacjentów z migotaniem przedsionków
    Knowledge of vitamin K antagonists’ use in atrial fibrillation patients
    Autorzy:
    Gorczyca-Siudak, Daria
    Siudak, Łukasz
    Mosiewicz, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1195793.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Wsi
    Tematy:
    migotanie przedsionków
    doustne antykoagulanty
    edukacja pacjenta
    atrial fibrillation
    anticoagulants
    patient education as topic
    Opis:
    Wstęp. Antagoniści witaminy K (VKA) to znana i sprawdzona w badaniach klinicznych grupa leków przeciwzakrzepowych mająca udowodnioną pozycję w zapobieganiu powikłaniom zatorowym u chorych z migotaniem przedsionków. Aby ich stosowanie było skuteczne i bezpieczne, konieczna jest edukacja pacjenta oraz jego ścisła współpraca z lekarzem. Cel. Badanie poziomu wiedzy na temat profilaktyki zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z migotaniem przedsionków, przyjmujących doustne leki przeciwkrzepliwe (acenokumarol, warfarynę), z oceną systematyczności przyjmowania leku przeciwkrzepliwego oraz wartości INR jako wskaźnika skuteczności terapii. Materiał i metody. Badanie prospektywne objęło 55 losowo wybranych hospitalizowanych chorych, których poproszono o wypełnienie kwestionariusza stworzonego na potrzeby pracy. Dodatkowo odnotowywano wartości wskaźnika INR oznaczanego przy przyjęciu. Wyniki. Spośród badanych nieco ponad połowa miała poczucie wystarczającej wiedzy na temat leku. Średni wynik z testu wyniósł zaledwie 5,76 punktu na 13 możliwych. Materiały na temat zasad terapii otrzymywał tylko co drugi pacjent. Wskaźnik INR w przedziale terapeutycznym odnotowano u 56,4% chorych. Zakres terapeutycznych wartości INR prawidłowo podało 45,5% pacjentów. Wnioski. Poziom wiedzy pacjentów na temat zasad terapii VKA jest niski. Koreluje on ujemnie z wiekiem. Pacjenci starsi wymagają szczególnej uwagi lekarza podczas włączania VKA, dłuższego czasu poświęconego na edukację lub skrupulatnie nadzorowanego monitorowania leczenia. Otrzymywanie materiałów o VKA i INR zwiększa poziom wiedzy chorych o terapii. Lepsza wiedza na temat zasad leczenia nie prognozuje utrzymywania wskaźnika INR w przedziale terapeutycznym. Pozwala natomiast pacjentom na partycypowanie w ustalaniu dawki VKA.
    Introduction. Vitamin K antagonists (VKA) are a well-known group of antithrombotic agents examined in clinical trials with a proven effect of preventing embolic complications in patients with atrial fibrillation (AF). In order to achieve such an efficacy and safety, it is essential to educate the patients and maintain their strict compliance. Objective. To examine the level of knowledge about thromboembolism prevention in patients with AF who receive oral anticoagulants – acenocumarol, warfarin – and to assess the regularity of taking the oral anticoagulant and the value of INR as a measure of the effectiveness of the therapy. Material and methods. The prospective trial included 55 randomly chosen patients asked to fill out a questionnaire created for the purposes of the study. The value of INR at admission was also collected. Results. Among 55 examined patients, just over a half had the feeling of sufficient knowledge about the drug. Mean test result was 5.76 points out of a possible 13. Only every other patient received written materials regarding the rules of the treatment. The INR value in the therapeutic range was noted in 56.4% of patients. The correct limits of that range were given by only 45.5%. Conclusions. The level of patients’ knowledge about the rules of the therapy with VKA is low. It correlates negatively with age. Older patients require special attention of the physician starting the therapy, a longer time for education, or a more meticulous monitoring of the treatment. Receiving materials about the VKA and INR leads to an increase in patients’ knowledge. A better knowledge about the rules of the treatment does not mean keeping the INR value within the therapeutic range. However, it allows patients to participate in the drug dose adjustment.
    Źródło:
    Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2016, 22(51), 1
    2083-4543
    Pojawia się w:
    Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postępy w laboratoryjnej kontroli leczenia doustnymi antykoagulantami
    Autorzy:
    Łopaciuk, S.
    Kopeć, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2187431.pdf
    Data publikacji:
    1988
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Diagnostyki Laboratoryjnej
    Tematy:
    choroby czlowieka
    zakrzepica
    leczenie
    leki przeciwzakrzepowe
    antykoagulanty
    kontrola leczenia
    badania laboratoryjne
    badania krwi
    czas protrombinowy
    dobor tromboplastyny
    system INR/ISI
    Źródło:
    Diagnostyka Laboratoryjna; 1988, 24, 2; 90-101
    0867-4043
    Pojawia się w:
    Diagnostyka Laboratoryjna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Left ventricular thrombus after acute myocardial infarction – case report and literature review
    Skrzeplina w lewej komorze po ostrym zawale mięśnia sercowego – opis przypadku i przegląd literatury
    Autorzy:
    Razik, Michał
    Basiaga, Bartosz
    Bator, Piotr
    Mizia-Stec, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27320981.pdf
    Data publikacji:
    2024-01-18
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    thrombus
    left ventricle
    magnetic resonance imaging
    anticoagulants
    echocardiography
    acute myocardial infarction
    skrzeplina
    lewa komora
    rezonans magnetyczny
    antykoagulanty
    echokardiografia
    ostry zawał serca
    Opis:
    Left ventricular (LV) thrombus is a complication of acute myocardial infarction (AMI), especially in patients with anterior AMI and persistent LV systolic dysfunction. Regardless of the progress in invasive AMI therapy, there are literature data showing the frequency of LV thrombi ranging from 2.7% to 19.2% in patients with anterior ST elevation myocardial infarction (STEMI). LV thrombi formation is associated with endothelial injury, blood stasis, and hypercoagulability. Early diagnosis using transthoracic echocardiography (TTE) and cardiac magnetic resonance (CMR) imaging is crucial. Prevention strategies involve assessing the risk factors and considering anticoagulant therapy in exceptional cases. Treatment involves anticoagulation for up to 6 months in combination with antiplatelet therapy. The study presents the current state of knowledge on LV thrombi, provided with a relevant case report as a practical guideline.
    Skrzeplina w lewej komorze (left ventricle – LV) jest jednym z powikłań ostrego zawału mięśnia sercowego (acute myocardial infarction – AMI), zwłaszcza u chorych z AMI ściany przedniej z wtórną do zawału utrzymującą się dysfunkcją skurczową LV. Badania wskazują, że pomimo postępów w interwencyjnym leczeniu AMI częstość występowania skrzeplin waha się od 2,7% do 19,2% u pacjentów z AMI z uniesieniem odcinka ST (ST elevation myocardial infarction – STEMI). Tworzenie się skrzeplin w LV wiąże się z uszkodzeniem śródbłonka, zastojem krwi i nadkrzepliwością. Kluczowe znaczenie ma wczesna diagnostyka za pomocą echokardiografii przezklatkowej (transthoracic echocardiography – TTE) i rezonansu magnetycznego serca (cardiac magnetic resonance – CMR). Strategie zapobiegawcze obejmują ocenę czynników ryzyka i rozważenie leczenia przeciwzakrzepowego w wyjątkowych przypadkach. Leczenie obejmuje terapię przeciwzakrzepową przez okres do 6 miesięcy w połączeniu z terapią przeciwpłytkową. W pracy przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat pozawałowych skrzeplin w LV, z opisem przypadku jako praktyczną wskazówką.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2024, 78; 11-16
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poziom wiedzy na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków
    The level of knowledge about thromboprophylaxis among Patients with atrial fibrillation
    Autorzy:
    Chwalisz, Anna
    Chojnacka-Kowalewska, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27311151.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku
    Tematy:
    migotanie przedsionków
    profilaktyka przeciwzakrzepowa
    terapia
    doustne antykoagulanty
    poziom wiedzy
    ryzyko udaru mózgu
    atrial fibrillation
    anticoagulant prophylaxis
    therapy
    oral anticoagulants
    level of knowledge
    risk of stroke
    Opis:
    Wstęp. We współczesnej terapii pacjentów z migotaniem przedsionków, którzy należą do grupy szczególnie narażonej na udar mózgu, profilaktyczne leczenie przeciwkrzepliwe nabiera podstawowego znaczenia. Rozpoczęcie, a następnie właściwe monitorowanie długotrwałej terapii przeciwzakrzepowej, jest dla tej grupy chorych bardzo istotne. Stosowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu, a co za tym idzie, zapewnia dłuższe przeżycie oraz uniknięcie trwałego kalectwa wśród chorych z migotaniem przedsionków. Cel. Ocena poziomu wiedzy pacjentów z migotaniem przedsionków na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej na oddziałach wewnętrznych i kardiologii Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego we Włocławku. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 100 osób (63 mężczyzn i 37 kobiet) z rozpoznanym migotaniem przedsionków, przyjmujących doustne leki przeciwzakrzepowe. Narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. W celu oceny ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu w tej grupie chorych, zastosowano skalę CHA2DS2-VASc, a pytania dotyczące tych czynników umieszczono w ankiecie. Wyniki. Z przeprowadzonych badan wynika, że u każdego pacjenta z rozpoznanym migotaniem przedsionków stosowana jest profilaktyka przeciwzakrzepowa w postaci doustnych antykoagulantów. Większość chorych stosuje leki nowej generacji (NOAC), niewymagające ustalania dawki na podstawie znormalizowanego wskaźnika INR. U 51% badanych stwierdzono utrwalone migotanie przedsionków. Najliczniejszą grupę stanowili pacjenci w przedziale wiekowym 65–74 lat. Roczne ryzyko wystąpienia udaru mózgu u badanych wynosiło średnio 11%. W większości pacjenci prawidłowo odpowiadali na pytania dotyczące zasad postępowania podczas stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, czynników nasilających i osłabiających działanie tych leków oraz objawów ich przedawkowania. Nie zaobserwowano istotnych różnic w poziomie wiedzy między badanymi kobietami a mężczyznami, natomiast większą wiedzą wykazali się pacjenci młodsi, lepiej wykształceni i deklarujący bardzo dobrą lub zadowalającą sytuację materialną. Wnioski. Badanie wykazało, że poziom wiedzy pacjentów, na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej w migotaniu przedsionków, jest na dobrym poziomie i odpowiada aktualnej wiedzy medycznej.
    Introduction. In modern therapy of patients with atrial fibrillation, which belongs to the group particularly at risk of stroke, prophylactic anticoagulation is of primary importance. The initiation and subsequent proper monitoring of longterm anticoagulation therapy is very important for this group of patients. The use of oral anticoagulants significantly reduces the risk of ischemic stroke, and thus ensures longer survival and avoidance of permanent disability among patients with atrial fibrillation. Aim. Assessment of the level of knowledge of patients with atrial fibrillation on thromboprophylaxis in internal departments and cardiology of the Provincial Specialist Hospital in Włocławek. Materials and methods. The study group consisted of 100 people (63 men and 37 women) with diagnosed atrial fibrillation, taking oral anticoagulants. The research tool was the author's questionnaire. To assess the risk of ischem-ic stroke in this group of patients, the CHA2DS2-VASc scale was used and ques-tions about these factors were included in the survey. Results. Studies show that anticoagulant prophylaxis in the form of oral anticoagulants is used in every patient with diagnosed atrial fibrillation. Most patients use new generation drugs (NOAC) that do not require dose adjustment based on a normalized INR. Persistent atrial fibrillation was found in 51% of the patients. The most numerous group were patients in the 65-74 age range. The annual risk of stroke in my subjects was on average 11%. In most cases, patients correctly answered questions about the rules of conduct when using oral anticoagulants, factors that increase and weaken the effects of these drugs and the symptoms of their overdose. There were no significant differences in the level of knowledge between the women and men studied, while younger, better educated patients who declared a very good or satisfactory material situ-ation showed more knowledge. Conclusions. The study showed that the level of patients' knowledge about antithrombotic prophylaxis in atrial fibrillation is at a good level and corresponds to current medical knowledge.
    Źródło:
    Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2020, 5, 3; 24-53
    2451-1846
    Pojawia się w:
    Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Real-life trends of anticoagulant prescribing practices for pulmonary embolism - results of a single-center study based on the experience of a multi-profile clinical hospital
    Autorzy:
    Szymańska, Urszula A.
    Kurzyna, Marcin
    Segiet-Święcicka, Agnieszka
    Kułak, Piotr
    Kosior, Dariusz A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/35114663.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Radomskie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    anticoagulation
    low molecular weight heparin
    direct oral anticoagulants
    pulmonary embolism
    vitamin K antagonist
    antykoagulacja
    heparyna drobnocząsteczkowa
    bezpośrednie doustne antykoagulanty
    zatorowość płucna
    antagoniści witaminy k
    Opis:
    Acute pulmonary embolism (APE) is one of the main causes of cardiovascular deaths and anticoagulant treatment plays a key role in preventing recurrent episodes, chronic thromboembolic pulmonary hypertension (CTEPH), and deaths. The aim of this study is to assess the real-life trends and to determine factors associated with the choice of anticoagulation therapy in patients with APE. This is a single center prospective open study. We followed 178 consecutive patients admitted to the tertiary clinical center with APE proven with computed tomography (CT) scan within period of 24 months. A total number of 178 patients with APE were enrolled in the study. 48.9% of subjects were hospitalized in cardiology department. As a prolonged anticoagulant therapy 35.7% of study cohort received direct oral anticoagulants (DOACs), 35.1% LMWH, and 29.2% vitamin K antagonists (VKA), respectively. No statistically significant differences were found between the departments regarding frequency of prescribing anticoagulants (p=0.15). The multivariable analysis showed that oral anti-coagulants (OACs) were less likely to be prescribed than LMWH in patients with malignancy, history of major bleeding, serious medical condition and altered mental status. OACs were preferred over LMWH in symptoms of deep vein thrombosis (DVT). VKA were significantly less likely to be chosen than DOACs in patients with history of orthopaedics procedure. After six months anticoagulation therapy was discontinued in 24.3% of patients. Concluding, the form of anticoagulant therapy was associated with the presence of chronic diseases. LMWH was prescribed in high bleeding risk patients more frequently.
    Źródło:
    Scientiae Radices; 2022, 1, 1; 36-45
    2956-4808
    Pojawia się w:
    Scientiae Radices
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Profilaktyka powikłań zakrzepowo-zatorowych u pacjentów z migotaniem przedsionków i otyłością
    Prevention of thromboembolic complications in patients with atrial fibrillation and obesity
    Autorzy:
    Kolasa, Izabela
    Średniawa, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2191604.pdf
    Data publikacji:
    2023-04-25
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    migotanie przedsionków
    otyłość
    powikłania zakrzepowo-zatorowe
    antagonisty witaminy K
    doustne antykoagulanty niebędące antagonistami witaminy K
    atrial fibrillation
    obesity
    thromboembolic complications
    vitamin K antagonists
    non-vitamin K antagonists oral anticoagulants
    Opis:
    Migotanie przedsionków (atrial fibrillation – AF) jest arytmią występującą u 1–2% populacji. Aby zapobiec powikłaniom zakrzepowo-zatorowym w grupie chorych z AF, zaleca się stosowanie przewlekłego, doustnego leczenia przeciwkrzepliwego. Otyłość jest czynnikiem przyczyniającym się do rozwoju i progresji AF, a stosowanie doustnych antykoagulantów u chorych z nadmiernym poziomem tkanki tłuszczowej może sprawiać trudności. Powszechnie stosowane są antagonisty witaminy K (vitamin K antagonist – VKA) oraz doustne antykoagulanty niebędące antagonistami witaminy K (non-vitamin K antagonist oral anticoagulants – NOAC). W przypadku VKA u pacjentów otyłych należy spodziewać się dłuższego czasu oczekiwania oraz zastosowania wyższej dawki leków do osiągnięcia docelowych wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (international normalized ratio – INR). Nie zostało poznane, czy zakres terapeutyczny INR powinien zmieniać się w zależności od wskaźnika masy ciała (body mass index – BMI) lub masy ciała. Do NOAC należą inhibitory czynnika Xa oraz bezpośrednie inhibitory trombiny. Dowiedziono, że stosowanie NOAC u otyłych pacjentów jest skuteczne i bezpieczne. W grupie chorych z AF i otyłością olbrzymią lub z masą ciała > 120 kg w prewencji powikłań zakrzepowo-zatorowych należy rozważyć stosowanie VKA lub oznaczanie stężenia substancji w osoczu ze względu na ograniczoną ilość danych.
    Atrial fibrillation (AF) is an arrhythmia that occurs in 1–2% of the population. Chronic oral anticoagulation is recommended in the group of patients with AF to prevent thromboembolic complications. Obesity is a factor contributing to the development and progression of AF, and the use of oral anticoagulants in patients with excess body fat may be difficult. Vitamin K antagonist (VKA) and non-vitamin K antagonist oral anticoagulants (NOAC) are commonly used. For VKA in obese patients, a longer time and a higher dose of drugs should be expected to achieve the target international normalized ratio (INR) values. It is not known whether the therapeutic range of INR should change with the body mass index (BMI) or body weight. NOACs include factor Xa inhibitors and direct thrombin inhibitors. The use of NOAC in obese patients has been proven to be effective and safe. In the group of patients with AF and morbid obesity or with a body weight > 120 kg, the use of VKA or determination of the plasma concentration should be considered in the prevention of thromboembolic complications due to the limited amount of data.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2023, 77, 1; 60-66
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies