Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "antropologia filmu" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Poza formą i treścią. W stronę materialności
Beyond Form and Content: Towards Materiality
Autorzy:
Sikora, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311692.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
antropologia filmu
Lucien Castaing-Taylor
Véréna Paravel
materialność
postantropocentryzm
anthropology of film
materiality
postanthropocentrism
Opis:
Artykuł przedstawia rozważania na temat Leviathana (2012), filmu zrealizowanego przez Luciena Castaing-Taylora i Vérénę Paravel, antropologów współtworzących Sensory Ethnography Lab (Uniwersytet Harvarda). Autor proponuje, by traktować film jako antropologię nowej generacji, zrywającą z tradycyjnym Geertzowskim „opisem gęstym”, nastawieniem antropocentrycznym i reprezentacją dominującą w myśleniu zachodnim. Kładzie nacisk na materialność/materiały, zmysłowość, procesualność, a także nierozróżnialność aktorów ludzkich i pozaludzkich. Ważnymi dla prowadzonego wywodu autorami stają się Gilles Deleuze i Félix Guattari oraz Tim Ingold. Zdanie tego ostatniego (Zaangażowanie w świat wiąże się z odczuwaniem go, a nie zamieszkiwaniem w świecie sensu) mogłoby być szczególnym wprowadzeniem do analizowanego filmu. 
The article offers a reflection on Leviathan (2012), a film made by Lucien Castaing-Taylor and Véréna Paravel, anthropologists associated with the Sensory Ethnography Lab (Harvard University). The author proposes to regard the film as a new type of anthropology, breaking with the traditional Geertzian “thick description” and anthropocentric perspective, but also with the philosophy of representation dominant in the Western world. It emphasizes the importance of materiality/materials, sensuality, processuality, but also the indistinguishability of human and non-human actors. The argument draws on the concepts of Gilles Deleuze and Félix Guattari, as well as Tim Ingold. Perhaps the latter’s sentence (To engage with things is to sense the world, not to inhabit a world of sense) could be a kind of introduction to the film.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2021, 115; 21-34
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Kieł" - foucaultowski wykład na ekranie? Rodzina jako medium władzy
"Dogtooth" − Foucauldian discourse on the screen? Family as a medium of power
Autorzy:
Raczkowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517915.pdf
Data publikacji:
2017-12-22
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
Tematy:
rodzina
film
dyskurs
krytyka
więzienie
panoptykon
wychowanie
alegoria
antropologia filmu
family
discourse
critique
prison
panopticon
education
allegory
anthropology of film
Opis:
Tekst stanowi interpretację filmu Kieł w reżyserii Yorgosa Lanthimosa, łączącą jego treść z myślą Michela Foucaulta dotyczącą kształtowania i kontroli jednostek w obrębie społeczeństwa. Autor wskazuje, że przedstawiona w filmie alegorycznahistoria bezimiennej rodziny podejmuje i przetwarza wątki poruszane przez francuskiego filozofa, przede wszystkim w pracy Nadzorować i karać. Wykazanie takiej analogii pozwala na dokładniejsze dostrzeżenie odniesienia wizji reżysera do społecznej rzeczywistości. W tej perspektywie fabułę filmu można odczytać jako hiperboliczne zobrazowanie mechanizmu wytwarzania jednostek przez dyskurs władzy – wiedzy oraz panoptycznego więzienia, formułująceinspirowaną dorobkiem Michela Foucaulta krytykę instytucji rodziny za pomocą artystycznych środków wyrazu.
The article is an interpretation of Yorgos Lanthimos’ movie Dogtooth, which connects its content with Michel Foucault’s conceptions about creating and controlling individuals in the society. The author shows that allegorical story of the unnamed family, which is presented in the movie, uses and rephrases themes introduced by French philosopher, especially in Discipline and punish book. Showing such an analogy allows seeing more clearly how director’s vision refers to the social reality. In this perspective, movie’s plot can be seen as the hyperbolic depiction of creation individuals by power/knowledge discourse and panoptical prison concepts, which draws the critique of family institution, inspired by Michel Foucault’s works, using artistic measures.
Źródło:
Tematy z Szewskiej; 2017, Rodzina 2(19)2017; 32-44
1898-3901
Pojawia się w:
Tematy z Szewskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od retoryki ekfrazy do antropologii kina. Współczesna poezja filmowa a „opowiadanie filmów”
From Ekphrasis Rhetoric to Cinema Anthropology. Contemporary Film Poetry and “Telling Films”
Autorzy:
Koschany, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395641.pdf
Data publikacji:
2021-07-19
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Film poetry
ekphrasis
intersemiotic translation
film telling
cinema anthropology
poezja filmowa
ekfraza
przekład intersemiotyczny
opowiadanie filmu
antropologia kina
Opis:
W artykule podjęta została próba zgromadzenia oraz interpretacji kilkunastu wierszy filmowych, m.in. S. Grochowiaka, K. Rodowskiej, A. Kuśniewicza, B. Zadury, K. Hoffmana, J. Oszeldy, G. Olszańskiego. Spośród rozmaitych przykładów relacji transmedialnych (film – literatura) wyróżniono te przykłady, które można by – zgodnie z tradycją retoryczną – nazwać ekfrazami. Fenomen poetyckich ekfraz dzieł filmowych uzupełniony został o kontekst kulturowy związany z odmiennymi tradycjami opowiadania filmów, traktowanych jako powszechna praktyka (amatorska, profesjonalna, artystyczna) i ujmowanych w ramach antropologii kina.
The paper attempts at collecting and interpreting a dozen or so film poems, by authors such as S. Grochowiak, K. Rodowska, A. Kuśniewicz, B. Zadura, K. Hoffman, J. Oszelda, G. Olszański. Out of numerous cases of transmedia relations (film – literature), examples which could be classified as ekphrases according to the rhetorical tradition are distinguished. The phenomenon of poetic film ekphrases has been completed with a cultural context, related to the different traditions of film telling, treated as a common practice (amateur, professional, artistic) and conceptualized with the framework of cinema anthropology.
Źródło:
Forum Poetyki; 2021, 23; 72-91
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies