Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "anomalia" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Związki między temperaturą wody w energoaktywnej strefie Morza Bellingshausena a temperaturą powietrza na Stacji Arctowskiego
Correlations between the water temperature in energy-active zone of the Bellingshausen Sea and the air temperature at the Arctowski Station
Autorzy:
Styszyńska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/260963.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Stowarzyszenie Klimatologów Polskich
Tematy:
temperatura wody
temperatura powietrza
Szetlandy Południowe
Stacja Arctowskiego
anomalia TPO
water temperature
air temperature
Arctowski Station
South Shetland
SST anomalies
Opis:
The main task of this paper is to explain if there is an energy-active sea zone in the vicinity of the South Shetland Islands and the Antarctic Peninsula which controls changes in atmospheric circulation in this area. The analysis made by use of the data comprising information about mean monthly sea surface temperatures (later SST) and SST anomalies in 2 x 2° grids - GEDEX and data about mean monthly air temperatures taken at the Arctowski Station (Meteorological Yearbooks of the Arctowski Station). Common data spanned the period from January 1982 to April 1992. The first stage of this work was to find so called .active grids", i.e. grids of bigger influence of ocean surface on thermic regime of distant areas. In order to do that an analysis of changes in SST in parts of the South Ocean comprising the Bellingshausen Sea, the Drake Strait, the Scotia Sea and the boundary between the Scotia Sea and the Weddell Sea was carried out. The analysis resulted in a conclusion that three grids situated 80oW: 56°,60° and 64°S show the larger relation with the flow of air temperature at the Arctowski Station. There are synchronic and asynchronic correlations between SST anomalies and the air temperature in nominated grids of the Arctowski Station. The results of analysis of synchronic correlations have been presented in table l. Asynchronic correlations are of complicated nature and distributions. Most numerous simple correlations were reported to occur between the temperature at the Arctowski Station and SST Anomalies in grids [80°W, 64°S]. The largest correlations are those with anomalies occurring in January, February and March. They can be observed in the air temperature with 11-13 months delay. The combined correlations are multiple correlations between regression equation of synchronically occurring anomalies (AN) in those grids and the air temperature at the Arctowski Station (ARC) in consecutive months (1, 2, 3, ..., n, n + 1, n + 2); ARC_n = a + b AN[80.56]_n + c AN[80.60]_n + d AN[80.64]_n. Table 2 contains set of multiple correlation coefficients and those which are likely to be significant have been marked. It has been stated that SST anomalies at 800W in March correlate with monthly air temperatures at the end of summer the following year (February and March) at the Arctowski Station and with temperatures of the early and midwinter of the following year (May, June, July).The variation in SST anomalies in March explains 88% - 69% of variance of variation in the air temperature in June and in July of the following year at the Arctowski Station (fig. l). The response of the air temperature to the occurrence of SST anomalies in October at 800W is much faster - from one to five months. Large correlation between the air temperatures at the Arctowski Station and SST anomalies can be observed already in December of the same year and in January, March and April in the following year (fig. 2). The above stated facts lead to conclusion that the distribution of SST does not influence the flow of the air temperature in a continuous way. Future variations in the air temperature are influenced by the states of thermal field of water measured at crucial moments (the end of summer and the end of winter). They are the states, which later on are slowly modified by processes of radiation in-and off flow, wind chilling and dynamic processes active in the ocean (heat advection following the mass advection). Thus a thesis can be stated that the SST anomalies occurring in grids 56°, 600 and 64°S. 800W may serve as predictive values to work out long term prognosis of the air temperature at the Arctowski Station. These prognosis can be divided into "early" prognosis with 2-6 months' advance (equations 1-4) and "distant" prognosis with 11-18 months' advance (equations 5-8). The above mentioned equations explain about 91% to 52% of variations in the mean monthly air temperature at the Arctowski Station. The presented facts indicate that there really is energy-active zone in the Bellingshausen Sea. Chapter 6 in 4 points shows how the hypothetical mechanism works. It can be understood and explained in a similar way as in case of the Labrador Sea and the New Foundland region (Marsz 1997). The analysis of synchronic statistical correlations between the air temperature at the Arctowski Station and the distribution of SST anomalies at 80°W indicates, among others, the presence of the mechanism described in Chapter 6. Such correlations have been analysed and discussed in a detailed way for April (fig. 3, equations 9 and l0) and for July (fig. 4, equation 11).
Źródło:
Problemy Klimatologii Polarnej; 1998, 8; 25-46
1234-0715
Pojawia się w:
Problemy Klimatologii Polarnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Żebro dwudzielne – diagnostyka z wykorzystaniem ultrasonografii. Opis przypadku
Bifid rib – usefulness of chest ultrasound. A case report
Autorzy:
Kryger, Magdalena
Kosiak, Wojciech
Batko, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058170.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
anomalia rozwojowa żeber
guz ściany klatki piersiowej
ultrasonografia klatki piersiowej
zespół Gorlina-Goltza
żebro dwudzielne
Opis:
W pracy przedstawiono możliwości wykorzystania ultrasonografi i w diagnostyce anomalii rozwojowej żeber pod postacią żebra dwudzielnego. Żebro dwudzielne jest sporadycznie występującą anomalią rozwojową żeber. Manifestuje się jako guz ściany klatki piersiowej. Zmiany te wykrywane są w rutynowym badaniu fi zykalnym lub na zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej, często wykonywanym z innego powodu. Ogólna liczba przypadków żebra dwudzielnego szacowana jest na 0,15–3,4% (średnio 2%) populacji, co odpowiada około 20% wad wrodzonych żeber. Zmiana ta najczęściej występuje jednostronnie. Przedstawione przypadki są w dostępnym piśmiennictwie pierwszymi obrazami zdwojonych żeber u dzieci w badaniu ultrasonografi cznym.
The paper presents the possibility of using ultrasonography in the diagnosis of a congenital rib anomaly in the form of bifi d rib. Bifi d rib is a rare congenital abnormality of anterior chest wall. It manifests as a chest “lump.” Such lesions are detected during a routine physical examination or chest X-ray which is often performed for other reasons. The overall prevalence of bifi d rib is estimated at 0.15% to 3.4% (mean 2%) and it accounts for approximately 20% of all congenital rib anomalies. It is usually an unilateral lesion. The cases presented herein constitute the fi rst pediatric cases in the available literature in which bifi d rib anomaly was visualized by ultrasound examination.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2013, 13, 55; 446-450
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykorzystanie sejsmicznych przekrojów fal podłużnych i przemiennych do kalibracji modelu prędkości fal poprzecznych
Application of P and PS seismic sections in a calibration of S-wave velocity model
Autorzy:
Marzec, P.
Pietsch, K.
Kobylarski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/184031.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
sejsmika naftowa 3C
sejsmiczna anomalia złożowa
modelowanie sejsmiczne
sejsmogram syntetyczny
model prędkości fal P i S
kalibracja prędkości fali S
3C reservoir seismic
reservoir seismic anomaly
seismic modeling
synthetic seismogram
P and S-wave model
S-wave velocity calibration
Opis:
Identyfikację sejsmicznych anomalii złożowych wspomaga metoda oparta na porównaniu rejestrowanych w strefach złożowych pól falowych: pola fal podłużnych (P) z polem fal poprzecznych (S) lub przemiennych (PS). Pierwszy w Polsce sejsmiczny profil badawczy, wzdłuż którego zarejestrowano zarówno fale P, jak i PS (2D-3C), wykonany został przez Geofizykę Kraków Sp. z o.o. (zleceniodawca PGNiG S.A.) na obszarze zapadliska przedkarpackiego w rejonie Chałupki Dębniańskie. Duże zmienności parametrów fizycznych, małe rozmiary poszukiwanych obiektów oraz brak doświadczeń z interpretacją pola fal PS spowodowały, że jako metodę wspomagającą opracowanie lokalnych kryteriów złożowej interpretacji danych sejsmicznych wybrano modelowania teoretycznego pola falowego. Brak wystarczającej ilości pomiarowych danych otworowych, szczególnie w zakresie fal S, spowodował, że podstawowym problemem badawczym w toku modelowań teoretycznego pola falowego okazał się właśnie problem określenia zmienności tej prędkości z głębokością (VS), niezbędnej do konstrukcji modeli sejsmogeologicznych górotworu. W artykule zaproponowano metodę kalibracji pomierzonych lub syntetycznych krzywych VS w oparciu o rozpoznany rozkład prędkości fal podłużnych (VP) oraz zarejestrowane i teoretyczne pola falowe P i PS. Skuteczność metody potwierdziła dość dobra zgodność pól rejestrowanych P i PS z polami obliczonymi programem SeisMod (Zakład Geofizyki AGH).
Comparisons of P and S or converted wave (C-wave) seismic sections can improve identification of seismic reservoir anomalies. In Poland, the first experimental seismic P and C-wave survey was performed by Geofizyka Kraków Ltd (under supervision of PGNiG S.A.) in the area of Chałupki Dębniańskie (Carpathian Foredeep). High diversity of physical parameters in analyzed formations, small dimensions of geological targets and a lack of experience in C-wavefield interpretation caused theoretical wavefield modeling extremely indispensable for local reservoir interpretation. A shortage of satisfactory amount of well log data, particularly S-wave velocity information, caused a determination of S-wave changeability with depth the main problem in wavefield modeling. This paper proposes a method of calibration of measured or synthetic S-wave curves based upon both the recognized P-wave velocity distribution in the profile and the registered P and C-wavefield. An effectiveness of the proposed method was confirmed by high similarity of the registered wavefield and the wavefield computed with the use of SeisMod application (Department of Geophysics, AGH UST).
Źródło:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2006, 32, 4; 419-440
0138-0974
Pojawia się w:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne anomalie termiczne na historycznych ziemiach polskich
Modern Thermal Anomalies Within Former Polish Borders
Autorzy:
Kossowska-Cezak, U.
Twardosz, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/163730.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwa Geofizyczne
Tematy:
anomalia termiczna
historyczne ziemie polskie
thermal anomaly
former Polish borders
Opis:
W opracowaniu dokonano porównania częstości i rodzaju anomalii termicznych na historycznych ziemiach polskich na podstawie źródeł historycznych (X-XVI wiek) i danych pomiarowych (1951-2015). Stwierdzono odpowiednio 56 epizodów zimnych (głównie zimy) i 14 epizodów ciepłych (przeważnie lata) oraz 21 miesięcy anomalnie zimnych i 22 anomalnie ciepłe. Ich rozkład w czasie potwierdził znane z innych źródeł zmiany wiekowe klimatu w środkowej Europie, w tym szczególnie początek małej epoki lodowej (XV wiek) i nasilające się współczesne ocieplenie (od końca XX wieku).
The study compares the frequency and type of thermal anomalies within former Polish borders (Fig. 1) using historical records (10th to 16th centuries) and data derived from actual measurements (1951-2015). Altogether 56 cold episodes (mainly winters, Table 1) and 14 warm episodes (mainly summers, Table 2) were identified, as well as 21 anomalously cold months and 22 anomalously warm months (Tables 3 and 4). The occurrence of strong disturbances in the annual air temperature profile in the form of exceptionally cold and exceptionally warm months and seasons is a natural feature of the European climate, especially in the central parts of the continent where the features of the dominant moderate climate involve transiency between maritime and continental influences. While their absolute frequency is low, the most frequent of such anomalies fall at the extreme ends of the spectrum, i.e. exceptionally cold winter months and exceptionally hot summer months. They even occur during long spells of an opposite type of climate, i.e. exceptionally hot summers during the Little Ice Age and exceptionally severe winters during the latest warming period. Despite this apparent paradox, the second conclusion that the study makes is an expected increase in the frequency of negative anomalies during cool periods and an analogous increase in positive anomalies during warm periods. This is evident in an increased number of severe winters during the early phase of the Little Ice Age, which is higher in comparison to that during the preceding period and during warm spells. The current warming period, especially the last 25 years, is marked by an exceptional dominance of hot and warm months both in comparison to the preceding period and to the number of anomalously cold months during the same warming period. The comparison made in this study of the frequency of anomalously cold and anomalously warm spells (months and seasons) recorded in historical sources (10th-16th c.) and noted from measurements (20th-21st c.) within former Polish borders has demonstrated that these spells correctly reflect longer-term climatic changes known from other sources.
Źródło:
Przegląd Geofizyczny; 2017, 1-2; 29-43
0033-2135
Pojawia się w:
Przegląd Geofizyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ anomalii i defektów cieplnych na rozkład temperatury ścian zewnętrznych
Autorzy:
Krause, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/161065.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa
Tematy:
ściana zewnętrzna
rozkład temperatury
strata ciepła
defekt
anomalia
diagnostyka cieplna
symulacja numeryczna
pole temperatury
external wall
temperature distribution
heat loss
defect
anomaly
thermal diagnostics
numerical simulation
temperature field
Opis:
W artykule przedstawiono zagadnienia wpływu anomalii i defektów cieplnych na rozkład temperatury ścian zewnętrznych. Błędy wykonawcze powstałe na etapie wznoszenia obiektów budowlanych mogą wpływać na zaburzenie pola temperatury na wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni ścian. Zmiany te w większości przypadków są negatywne ze względu na ochronę cieplną budynku. W takich sytuacjach istotne jest dokładne zdiagnozowanie występujących nieprawidłowości, a także poprawne zinterpretowanie powstałych zaburzeń cieplnych. W rozwiązaniu powyższych problemów można wykorzystać dostępne narzędzia obliczeniowe, bazujące m.in. na metodzie elementów skończonych.
Źródło:
Przegląd Budowlany; 2017, 88, 10; 15-18
0033-2038
Pojawia się w:
Przegląd Budowlany
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wahania sezonowe jako skutek zmian w strukturze inwestorów – studium przypadku dla Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie S.A.
Seasonal Fluctuations as a Result of Changes in the Investor Structure – A Case Study for the Warsaw Stock Exchange S.A.
Autorzy:
Szczepańska-Przekota, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36085245.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
sezonowość
anomalia
inwestycje
stopa zwrotu
emocje
seasonality
calendar anomaly
investments
rate of return
emotions
Opis:
Cel artykułu. Sezonowość na rynkach kapitałowych opisywana jest w literaturze finansów jako swoistego rodzaju anomalia kalendarzowa, pokazująca irracjonalne zachowania inwestorów. Można zadać pytanie, czy zauważa się również inne przyczyny, niż irracjonalne zachowania inwestorów, zmian w występowaniu i sile anomalii kalendarzowych? W pracy postawiono hipotezę, że za pojawianie się anomalii sezonowych odpowiadają zmiany w strukturze inwestorów. Metoda badawcza. Analiza wahań sezonowych notowań indeksu WIG za lata 1997–2022 została przeprowadzona za pomocą procedury CENSUS X12 wraz z testami stabilności wahań sezonowych oraz obecności ruchomej sezonowości. Ocena związku pomiędzy siłą wahań sezonowych, mierzonych różnicą pomiędzy miesięcznymi ekstremalnymi odchyleniami sezonowymi w danym roku a udziałem inwestorów indywidualnych w ogólnej liczbie transakcji dokonywanych na rynku akcji na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie została wykonana przy użyciu współczynnika korelacji liniowej Pearsona oraz testu przyczynowości Grangera. Wyniki badań. Zauważono pojawiające się okresy pojawiania się i zanikania wahań sezonowych na rynku akcji w Polsce. Jako wyjaśnienie tego zjawiska wskazano zmiany w strukturze inwestorów. Okresy, w których zjawisko sezonowości było bardziej intensywne pokrywały się ze zwiększoną aktywnością inwestorów indywidualnych. Zatem to nie opis anomalii okazywał się przyczyną do jej zanikania, ale jej pojawianie się i zanikanie było związane ze strukturą inwestorów, którzy wykazywali pewne stałe zachowania.
The purpose of the article. Seasonality in capital markets is described in the financial literature as a type of calendar anomaly that indicates irrational investor behaviour. One might ask whether there are reasons other than irrational investor behaviour for changes in the occurrence and magnitude of calendar anomalies. The paper hypothesises that changes in the structure of investors are responsible for the occurrence of seasonal anomalies. Methodology. The analysis of seasonal fluctuations in the WIG index quotations for the years 1997–2022 was carried out using the CENSUS X12 procedure, with tests for the stability of seasonal fluctuations and the presence of moving seasonality. The assessment of the relationship between the strength of seasonal fluctuations, measured by the difference between the monthly extreme seasonal deviations in a given year, and the share of individual investors in the total number of stock market transactions on the Warsaw Stock Exchange was carried out using the Pearson linear correlation coefficient and the Granger causality test. Results of the research. Periods of appearance and disappearance of seasonal fluctuations on the Polish stock market have been observed. Changes in the structure of investors were proposed as an explanation for this phenomenon. The periods in which the seasonality phenomenon was more intense coincided with the increased activity of individual investors. Therefore, it was not the description of the anomaly that was the reason for its disappearance, but its appearance and disappearance was linked to the structure of investors who showed certain constant behaviours.
Źródło:
Finanse i Prawo Finansowe; 2024, 1, 41; 97-116
2391-6478
2353-5601
Pojawia się w:
Finanse i Prawo Finansowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Validation of European Gravimetric Geoid models in context of realization of EVRS system in Poland
Autorzy:
Marjańska, Dorota
Olszak, Tomasz
Piętka, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/145553.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
model quasi-geoidy
anomalia wysokości
poziomowanie
quasi-geoid model
height frame
height anomaly
GNSS/levelling
Opis:
In this study, several variants create and choose of a local quasi-geoid model in Poland have been considered. All propositions have a source in European Gravimetric Geoid models – EGG2008 and EGG2015, which are purely gravimetric models of reference surface. In the course of this work, each model has been analyzed in various ways: without any corrections, by parallel shifting of residuals, by the 7-parameter conformal transformation and by fitting residuals by 4- and 5-parameter trigonometric polynomials. Eventual corrections were based on points of national GNSS/levelling networks (EUVN, EUVN_DA, POLREF, EUREF and ASG-EUPOS eccentric points). As a final result of this study, a comparison of the accuracy of selected models has been carried out by RMSE statistics and maps showing spatial distribution of residuals and histograms. Validation has shown that the maximum achievable accuracy of the EGG models is approximately 2 cm for the ETRF2000 reference system and approximately 8 cm for ETRF89. In turn, fitting with the use of different mathematical methods results in an improvement of the standard deviation of residues to the level of 1.3–1.4 cm. The conclusions include an evaluation of considerations for and against the use of models based only on EGG realizations and, on the other hand, fitted to the points of Polish vertical network. Its usefulness is strictly connected with needs of the definition of up to date quasi-geoid model for the new realization of heights system in Poland, based on EVRF2007 frame.
Źródło:
Geodesy and Cartography; 2019, 68, 2; 329-347
2080-6736
2300-2581
Pojawia się w:
Geodesy and Cartography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sposób korelacji anomalii sejsmicznych z informacją otworową w analizie sedymentologicznej rejonu Pustków–Sędziszów (południowa część zapadliska przedkarpackiego)
Method of seismic anomalies correlation with the well information for sedimentology analysis of Pustków–Sędziszów area (southern part of the Carpathian Foredeep)
Autorzy:
Stankiewicz, B.
Dzwinel, K.
Pasek, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2063146.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
sejsmika 3D
anomalia sejsmiczna
geofizyka otworowa
stratygrafia sekwencji
miocen
zapadlisko przedkarpackie
3D seismic data
seismic anomaly
well log
sequence stratigraphy
Miocene
Carpathian Foredeep
Opis:
Zintegrowana analiza anomalii sejsmicznych wraz z interpretacją danych geofizyki otworowej dała podstawy do odtworzenia środowiska sedymentacji osadów mioceńskich zapadliska przedkarpackiego. Zmienność wykształcenia osadów, zarówno pionową, jak i poziomą, prześledzono na podstawie szczegółowej korelacji międzyotworowej, a następnie, wykorzystując dodatkowo analizę charakteru wykształcenia krzywych geofizyki otworowej, dokonano próby określenia zarysu architektury depozycyjnej. W celu odtworzenia środowiska sedymentacji na większym obszarze, posłużono się szczegółową interpretacją zdjęcia sejsmicznego 3D. Analiza form geoanomalii i badanie spójności zapisu sejsmicznego zaowocowało wydzieleniem różnych elementów paleomorfologii, takich jak: koryta, wały przybrzeżne, stożki i litosomy.
Integrated analysis of seismic anomalies together with well logging data interpretation was a basis for reconstruction of processes of depositional environment of the Miocene succession, in the Carpathian Foredeep. Vertical and lateral variability of sediments was analysed using detailed wells correlation. Then, using the analysis of a shape of well logs, the outline of depositional architecture was determined. In order to determine the sedimentology environment in a larger area, the detailed 3D seismic data results interpretation was used. The analysis of geoanomalies forms and coherence of seismic record resulted in differentiation of various paleomorphology elements such as: channels, subaqueous levees, fans and lithosom.
Źródło:
Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2010, 439 (2); 417--421
0867-6143
Pojawia się w:
Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Segmentacja obrazu mapy anomalii magnetycznej akwenu dla celów detekcji i lokalizacji podwodnych obiektów ferromagnetycznych
Segmentation of an image of a magnetic anomaly map for detection and location of ferromagnetic underwater objects
Autorzy:
Bodus-Olkowska, Izabela
Uriasz, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/346623.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Informacji Przestrzennej
Tematy:
anomalia magnetyczna
pole magnetyczne Ziemi
magnetometr morski
mapa anomalii magnetycznych
segmentacja mapy
magnetic anomaly
Earth's magnetic field
marine magnetometer
magnetic anomaly map
map segmentation
Opis:
Mapa anomalii magnetycznych akwenu ilustruje miejsca, w których występują zakłócenia pola magnetycznego. Przez interpretację tego rodzaju mapy użytkownik może łatwo wskazać miejsca występowania zakłóceń oraz obliczyć poziom każdego z nich. Obiekt, który indukuje zniekształcenie pola magnetycznego na obszarach wodnych, może być różnego pochodzenia: od warstw geologicznych obszaru badań, przez obiekty takie jak infrastruktura przemysłowa: rurociągi i kable, do niezamierzonych obiektów o właściwościach ferromagnetycznych: wraki (wraki, wrak samolotu ), miny wojskowe, utracone kotwice i łańcuchy. Omówione powyżej aspekty interpretacji mapy anomalii magnetycznej wymagają konkretnej wiedzy i doświadczenia w tej dziedzinie. Przez całkowitą wartość anomalii magnetycznej można oszacować jak bardzo ferromagnetyczne jest ciało zakłócające. Poprzez wymiar obszaru występowania anomalii można określić położenie i wymiary obiektu. Przyjmuje się, że zastosowanie procedur segmentacji i wymiarowania obszarów jest bardzo wygodne w pracy przy interpretacji map, zarówno dla tych, którzy nie mają styczności bezpośredniej z mapami anomalii magnetycznej, ale także dla specjalistów zajmujących się tego rodzaju analizą danych. W artykule autor przedstawia koncepcję segmentacji obrazu mapy anomalii magnetycznej, detekcję miejsc występowania ciała zakłócającego pole magnetyczne oraz jego zwymiarowanie. Metody segmentacji ujęte w analizie są powszechnie stosowanymi w analizach obrazów, m.in. zdjęć lotniczych czy satelitarnych, obrazów z kamer video czy radarowych. W analizie uwzględniono dwa rodzaje źródeł zniekształceń pola magnetycznego: kotwicy od pławy i wraku. Mapa anomalii została opracowana przy użyciu oprogramowania hydrograficznego Hypack, a badania nad segmentacją mapy przeprowadzono w środowisku Matlab.
The magnetic anomaly map of the water areas illustrates locations of the magnetic field distortions. By analyzing this kind of map, the user can easily indicate places of interference and calculate their levels. The objects which induce the magnetic field distortions in water areas, can be of various origins: from geological layers, through objects such as industrial infrastructure (e.g. pipelines and cables), to unintentional objects with ferromagnetic properties, like wrecks (ship wrecks, plane wrecks, car wrecks), military mines, lost anchors and chains. The aspects of magnetic anomaly map interpretation discussed above, require specific knowledge and experience. Through the total value of the magnetic anomaly, it is possible to estimate ferromagnetic properties of a disturbing body. The location and dimensions of the object can be determined by dimensions of the anomaly area. It is assumed that the use of segmentation and area dimensioning procedures is very useful in map interpretation, both for those who do not have direct contact with magnetic anomaly maps, but also for specialists involved in this kind of data analysis.The author of this paper presents the concept of segmentation of the magnetic anomaly map image, detection of locations of the interfering body and its dimensioning. Segmentation methods applied for the analysis are commonly used in image analysis, including aerial or satellite imagery, video or radar images. Two types of sources of distortion of the magnetic field in water areas: an anchor buoy and a ship wreck were considered in the analysis. The anomaly map was developed using the Hypack software, and the map segmentation in the Matlab.
Źródło:
Roczniki Geomatyki; 2019, 17, 1(84); 27-40
1731-5522
2449-8963
Pojawia się w:
Roczniki Geomatyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozrachunek z wiecznymi lingwistycznymi antynomiami: analogia–anomalia, forma–znaczenie, paradygmatyczny–syntagmatyczny, synchronia–diachronia w dzisiejszej węgierskiej gramatyce przypadka
An Examination of the Perennial Linguistic Dichotomies: Analogy–Anomaly, Form–Meaning, Paradigmatic–Syntagmatic, Synchrony–Diachrony in Contemporary Hungarian Case Grammar
Autorzy:
Bielecki, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916877.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Hungarian case
analogy–anomaly
form–meaning
paradigmatic–syntagmatic
diachrony–synchrony
węgierski przypadek
analogia–anomalia
forma–znaczenie
paradygmatyczny–syntagmatyczny
diachronia–synchronia
Opis:
Po oswobodzeniu się w XIX wieku językoznawstwa węgierskiego z hamującego antyczno-średniowiecznego paradygmatu deskryptywnego, dogmatyzyjącego właściwości łaciny jako wszechobowiązujące, gramatycy węgierscy wydają się niestrudzenie ukuwać następną doktrynę zaciemniającą pewne istotne właściwości struktury semantycznej, morfosyntaktycznej i morfologicznej języka węgierskiego. Casus kontrowersyjnego tzw. biernika bezkońcówkowego (por. Várom a fiam ‘Oczekuję swojego syna’) posłużył do ujawnienia ich inklinacji metodologicznych polegających na wyraźnym faworyzowaniu podejścia analogicznego, formalnego, paradygmatycznego i (implicytnie) diachronizującego, kosztem zrównoważonego – zdaniem autora artykułu bardziej adekwatnego – podejścia uwzględniającego także zjawiska anomalne, semantyczne, syntagmatyczne i czysto synchroniczne
After the liberation of Hungarian linguistics in the 19th century from the restrictive descriptive paradigm of ancient and mediaeval times, dogmatizing the properties of the Latin language as omni-valid, Hungarian gram-marians seem to have gone on to adopt another doctrine that obscured certain essential properties of the semantic, morpho-syntactic and morphological structure of the Hungarian language. The case of the controversial so-called endingless accusative (cf. Várom a fiam ‘I am expecting my son’) reveals their methodological inclinations, which evidently favored an analogical, formal, paradigmatic and (implicitly) diachronizing approach at the expense of a balanced – and in the view of the author of this article more suitable – approach which would also take account of anomalous, semantic, syntagmatic and purely synchronic phenomena.
Źródło:
Investigationes Linguisticae; 2015, 32; 19-34
1426-188X
1733-1757
Pojawia się w:
Investigationes Linguisticae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rożnorodność manifestacji klinicznych zakażeń Mycoplasma pneumoniae. Obserwacje kliniczne
Variety of clinical manifestations of Mycoplasma pneumoniae infection. Case report
Autorzy:
Lipińska-Opałka, Agnieszka
Wawrzyniak, Agata
Milart, Joanna
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032731.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Mycoplasma pneumoniae
pleurisy
thrombosis
vascular anomaly
mycoplasma pneumoniae
zapalenie płuc
zapalenie opłucnej
zakrzepica
anomalia naczyniowa
Opis:
Mycoplasma pneumoniae infection is a complex clinical problem. Atypical pneumonia with mild course, moderately elevated body temperature and presence of small auscultatory changes of the lung fields are its most common manifestation. Moreover, the severity of the symptoms is related to the age of patient. In the group of older children, disease may occur as interstitial or lobar pneumonia, less often as a pleurisy. Additionally fever can show higher values. Dry cough that lasts for 4 to 6 weeks is common and the most characteristic symptom of pneumonia caused by M. pneumoniae. Beyond the respiratory system, M. pneumoniae infection can manifest symptoms on almost every organ of the human body. For this reason neurological, cardiovascular, digestive, osteoarticular and skin complications are observed. The bacteria’s feature which results multitude of clinical manifestation is that despite of direct damaging of epithetical cell, has ability to stimulate autoimmune and prothrombotic processes. Diagnosis of infection is mainly based on serological methods. Treatment options include macrolides and therapy lasts at least 2 weeks. This article presents two cases of M. pneumoniae infection which are greatly different in their clinical course. In the first case the main manifestation of infection was pneumonia, which proceeded with a high fever, pleurisy, and the presence of many auscultatory changes of the lung fields. Additionally in this case were observed the symptoms of the gastrointestinal system in the form of vomiting and intense abdominal pain. On the other hand, the second case showed development of massive of deep vein thrombosis next to fresh M. pneumoniae infection and other risk factors.
Zakażenie Mycoplasma pneumoniae stanowi złożony problem kliniczny. Jego najczęstszą manifestacją jest tzw. Atypowe zapalenie płuc, charakteryzujące się łagodnym przebiegiem, umiarkowanie podwyższoną temperaturą ciała oraz obecnością niewielkich zmian osłuchowych nad polami płucnymi. Nasilenie objawów zależne jest od wieku pacjenta. U starszych dzieci choroba może przebiegać pod postacią śródmiąższowego lub płatowego zapalenia płuc, czasem z zapaleniem opłucnej, a stany gorączkowe mogą osiągać wyższe wartości. Wspólnym i najbardziej charakterystycznym objawem zakażenia jest suchy, męczący kaszel, utrzymujący się od 4 do 6 tygodni. Poza układem oddechowym zakażenie M. pneumoniae może manifestować się objawami z niemal każdego narządu ludzkiego organizmu. Obserwuje się powikłania neurologiczne, sercowo-naczyniowe, ze strony przewodu pokarmowego, kostno-stawowe i skórne. Mnogość manifestacji klinicznych wynika z faktu, że obok bezpośredniego uszkadzania komórek nabłonkowych bakteria ma zdolność do stymulowania procesów autoimmunologicznych i prozakrzepowych. Diagnostyka zakażenia opiera się głównie na metodach serologicznych. W leczeniu stosuje się makrolidy, a czas trwania terapii wynosi minimum 2 tygodnie. W artykule przedstawiliśmy dwa przypadki zakażenia M. pneumoniae, znacznie różniące się przebiegiem klinicznym. U pierwszego pacjenta główną manifestacją zakażenia było zapalenie płuc, które długo przebiegało z wysoką gorączką, zapaleniem opłucnej oraz obecnością licznych zmian osłuchowych nad polami płucnymi. Dodatkowo występowały objawy ze strony przewodu pokarmowego pod postacią wymiotów i intensywnych bólów brzucha. Z kolei u drugiego pacjenta w przebiegu świeżego zakażenia M. Pneumoniae i w obecności innych czynników ryzyka doszło do rozwoju masywnej zakrzepicy żył głębokich.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 4; 374-378
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Refined astrogravimetric geoid in Poland – Part II
Ulepszony astrograwimetryczny model geoidy dla obszaru Polski – część II
Autorzy:
Łyszkowicz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/385348.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
modelowanie geoidy
odchylenia pionu
anomalia grawimetryczna
niwelacja astronomiczna
kolokacja metodą najmniejszych kwadratów
geoid modelling
deflection of vertical
gravity anomaly
astronomical levelling
least squares collocation
Opis:
Deflections of the vertical were traditionally used for modelling geoid on local and regional scale. First astrogeodetic geoid model for Poland was developed in 1961 while the last was calculated in 2005 in the framework of the project on precise geoid modelling. That model was developed using the improved deflections of the vertical, both astronomic and gravimetric. There are several effects, that were not fully considered, and problems that were not completely solved. They concern quality of archival astrogravimetric data, problem of weighting, the effects of plumb line curvature and elimination of outlying observations. In addition, all those geoid models were determined with the use of simplified astronomical levelling approach. The aim of this study was to improve the astrogravimetric geoid model in Poland by improving the procedure of astrogravimetric geoid modelling and by using improved data. In the part I of this paper (“Geomatics and Environmental Engineering”, Vol. 4, No. 1) theoretical background of astronomic levelling and least squares collocation methods are given. Then the accuracy of the components of the deflections of the vertical was estimated and the weights of astrogeodetic and astrogravimetric deflections of the vertical were determined. After that in the part II the astrogeodetic and astrogravimetric geoid models were determined from improved deflections of the vertical with the use of astronomical levelling. Other astrogeodetic and astrogravimetric geoid models were determined by least squares collocation with additional use of gravity anomalies. All four computed models were compared with the GPS/levelling geoid of the satellite POLREF network. The results obtained indicate that both astrogeodetic and astrogravimetric geoid models determined from the same input data using least squares collocation approach is by factor 5 to 7 more accurate than the ones obtained using classical astronomical levelling.
Tradycyjnie odchylenia pionu są wykorzystywane do wyznaczenia przebiegu geoidy w skali lokalnej lub regionalnej. Pierwszy astrogeodezyjny model geoidy dla obszaru Polski został opracowany w 1961 roku, a ostatni model geoidy opracowano w 2005 roku w ramach grantu zamawianego dotyczącego wyznaczenia precyzyjnego modelu geoidy. Ostatni model geoidy został opracowany na podstawie poprawionych o błędy systematyczne astrogeodezyjnych i astrograwimetrycznych odchyleń pionu. Istnieje szereg czynników, które do końca nie zostały uwzględnione, oraz szereg problemów, których nie wzięto pod uwagę przy opracowywaniu kolejnych modeli geoidy. Problemy te dotyczą jakości danych archiwalnych, zagadnienia wagowania obserwacji, redukcji odchyleń pionu na geoidę, eliminacji obserwacji odstających. Ponadto, wszystkie te modele geoidy były opracowane z użyciem uproszczonej metody, jaką jest metoda niwelacji astronomicznej. Celem niniejszej pracy było opracowanie ulepszonego astrograwimetrycznego modelu geoidy dla obszaru Polski dzięki użyciu udoskonalonych danych i lepszego algorytmu obliczeniowego. W części I publikacji („Geomatics and Environmental Engineering”, t. 4, z. 1) przedstawiono, w dużym skrócie, podstawy teoretyczne niwelacji astronomicznej i kolokacji najmniejszych kwadratów. Następnie oszacowano dokładność składowych odchyleń pionu i określono sposób wagowania obserwacji. W części II opracowano metodą niwelacji astronomicznej dwa modele geoidy: jeden model z poprawionych astrogeodezyjnych danych, a drugi z astrograwimetrycznych danych. Kolejne dwa modele geoidy opracowano metodą kolokacji najmniejszych kwadratów: jeden model z danych astrogeodezyjnych, a drugi z astrogeodezyjnych odchyleń pionu i anomalii grawimetrycznych. Modele te zostały porównane z odstępami geoidy na punktach satelitarnej sieci POLREF. Wyniki porównania wskazują, że modele geoidy opracowane metodą kolokacji są od 5 do 7 razy lepsze niż modele opracowane klasyczną metodą niwelacji astronomicznej.
Źródło:
Geomatics and Environmental Engineering; 2010, 4, 2; 63-73
1898-1135
Pojawia się w:
Geomatics and Environmental Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Refined astrogravimetric geoid in Poland – Part I
Ulepszony astrograwimetryczny model geoidy dla obszaru Polski
Autorzy:
Łyszkowicz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/386108.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
modelowanie geoidy
odchylenia pionu
anomalia grawimetryczna
niwelacja astronomiczna
kolokacja metodą najmniejszych kwadratów
geoid modelling
deflection of vertical
gravity anomaly
astronomical levelling
least squares collocation
Opis:
Deflections of the vertical were traditionally used for modelling geoid on local and regional scale. First astrogeodetic geoid model for Poland was developed in 1961 while the last was calculated in 2005 in the framework of the project on precise geoid modelling. That model was developed using the improved deflections of the vertical, both astronomic and gravimetric. There are several effects, that were not fully considered, and problems that were not completely solved. They concern quality of archival astrogravimetric data, problem of weighting, the effects of plumb line curvature and elimination of outlying observations. In addition, all those geoid models were determined with the use of simplified astronomical levelling approach. The aim of this study was to improve the astrogravimetric geoid model in Poland by improving the procedure of astrogravimetric geoid modelling and by using improved data. In the part I of this paper theoretical background of astronomic levelling and least squares collocation methods are given. Then the accuracy of the components of the deflections of the vertical was estimated and the weights of astrogeodetic and astrogravimetric deflections of the vertical were determined. After that in the part II (“Geomatics and Environmental Engineering”, Vol. 4, No. 2, in print) the astrogeodetic and astrogravimetric geoid models were determined from improved deflections of the vertical with the use of astronomical levelling. Other astrogeodetic and astrogravimetric geoid models were determined by least squares collocation with additional use of gravity anomalies. All models were compared with the GPS/levelling geoid of the satellite POLREF network. The results obtained indicate that both astrogeodetic and astrogravimetric geoid models determined from the same input data using least squares collocation approach is by factor 5 to 7 more accurate than the ones obtained using classical astronomical levelling.
Tradycyjnie odchylenia pionu są wykorzystywane do wyznaczenia przebiegu geoidy w skali lokalnej lub regionalnej. Pierwszy astrogeodezyjny model geoidy dla obszaru Polski został opracowany w 1961 roku, a ostatni model geoidy opracowano w 2005 roku w ramach grantu zamawianego dotyczącego wyznaczenia precyzyjnego modelu geoidy. Ostatni modelu geoidy został opracowany na podstawie poprawionych o błędy systematyczne astrogeodezyjnych i astrograwimetrycznych odchyleń pionu. Istnieje szereg czynników, które do końca nie zostały uwzględnione, oraz szereg problemów, których nie wzięto pod uwagę przy opracowywaniu kolejnych modeli geoidy. Problemy te dotyczą jakości danych archiwalnych, zagadnienia wagowania obserwacji, redukcji odchyleń pionu na geoidę, eliminacji obserwacji odstających. Ponadto, wszystkie te modele geoidy były opracowane z użyciem uproszczonej metody, jaką jest metoda niwelacji astronomicznej. Celem niniejszej pracy było opracowanie ulepszonego astrograwimetrycznego modelu geoidy dla obszaru Polski dzięki użyciu udoskonalonych danych i lepszego algorytmu obliczeniowego. W części I publikacji przedstawiono, w dużym skrócie, podstawy teoretyczne niwelacji astronomicznej i kolokacji najmniejszych kwadratów. Następnie oszacowano dokładność składowych odchyleń pionu i określono sposób wagowania obserwacji. W części II („Geomatics and Environmental Engineering”, t. 4, z. 2, w druku) opracowano metodą niwelacji astronomicznej dwa modele geoidy, a mianowicie jeden model z poprawionych astrogeodezyjnych danych, a drugi model z astrograwimetrycznych danych. Kolejne dwa modele geoidy opracowano metodą kolokacji najmniejszych kwadratów: jeden model z danych astrogeodezyjnych, a drugi z astrogeodezyjnych odchyleń pionu i anomalii grawimetrycznych. Modele te zostały porównane z odstępami geoidy na punktach satelitarnej sieci POLREF. Wyniki porównania wskazują, że modele geoidy opracowane metodą kolokacji są od 5 do 7 razy lepsze niż modele opracowane klasyczną metodą niwelacji astronomicznej.
Źródło:
Geomatics and Environmental Engineering; 2010, 4, 1; 57-67
1898-1135
Pojawia się w:
Geomatics and Environmental Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niezwykle zimne miesiące zimowe w Europie (1951-2010)
Exceptionally Cold Winter Months in Europe (1951-2010)
Autorzy:
Kossowska-Cezak, U.
Pełech, S.
Twardosz, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/163759.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwa Geofizyczne
Tematy:
anomalia temperatury
miesiące zimowe
Europa
temperature anomaly
winter months
Europe
Opis:
W pracy podjęto się charakterystyki częstości, czasu wystąpienia i zasięgu przestrzennego niezwykle zimnych miesięcy zimowych w Europie. Podstawę badań stanowiły wartości średniej miesięcznej temperatury powietrza z 60 stacji meteorologicznych od połowy XX wieku do 2010 roku. Za niezwykle zimne miesiące zimowe (NZM) uznano te, w których średnia temperatura powietrza na danej stacji różni się od odpowiedniej średniej wieloletniej (1951-2010) przynajmniej o 2 odchylenia standardowe. W rozpatrywanym 60-leciu największą częstością NZM wyróżniły się 2 pierwsze 10-lecia – odpowiednio 16 i 17 NZM, najmniej (7) ich było w ostatnim 10-leciu 1991-2000, a od początku XXI wieku ponownie zaczęła nieznacznie wzrastać ich częstość i zasięg. Poszczególne NZM obejmowały obszary różnej wielkości. Najrzadziej zdarzały się w południowo-zachodniej części Europy (jeden NZM). Względnie rzadko występowały NZM na obszarze Wysp Brytyjskich oraz krańcach południowo-wschodnich Europy, po ok. 5 NZM w 60-leciu. Na pozostałym obszarze Europy wystąpiło po 7-9 NZM, przy czym największą ich częstością wyróżnił się obszar od Półwyspu Skandynawskiego, przez środek Europy po Bałkany. Na wschodnich krańcach Europy NZM były też względnie częste, ale żaden z nich nie objął całego obszaru, lecz tylko większą lub mniejszą jego część południową albo północną. NZM o największym zasięgu był NZM luty 1956, który wystąpił na 36 z 60 stacji. Objął on całą południową Europę i pas środkowy kontynentu od Atlantyku do Uralu. Podczas tego NZM największa anomalia temperatury wystąpiła w Astrachaniu -14°C i była największą w całym rozpatrywanym materiale. Do miesięcy niezwykle zimnych o dużym zasięgu przestrzennym, obejmującym przynajmniej jedną trzecią liczby stacji (ponad 20 stacji) należały także: luty 1954, styczeń 1963 i 1987.
Europe's climate is characterised by the occurrence of deep short-lasting drops in air temperature, which are reflected in anomalously low monthly average temperatures. This study has been undertaken in order to determine the frequency, timing and spatial extent of exceptionally cold winter months at 60 weather stations across Europe. The study was based on monthly average air temperatures recorded by 60 stations between the mid-20th century and 2010. Exceptionally cold winter months (ECMs) are considered to occur when the average air temperature at a given station differs from the respective multi-annual average (1951-2010) by at least 2 standard deviations. It was found that such ECMs are quite frequent in Europe: during the 180 winter months of the six decades of 1951-2010, 67 ECMs occurred at 387 stations, which means that each ECM covered an area with 6 stations on average. In the six decades under study, the highest frequency of ECMs was seen in the first 2 decades – 16 and 17 ECMs respectively, and the lowest (7) in the last decade of the 20th century. The individual ECMs extended over areas of various sizes. Their frequency was the lowest in south-west Europe (one ECM), where, behind the barrier of the Alps and the Pyrenees, advection of cold air masses from the north is less frequent. ECMs were relatively rare in the area of the British Isles and the southern and eastern ends of Europe which saw 5 ECMs each in the 60-year period and where such months were not recorded by all the stations. The number of ECMs in the rest of Europe ranged between 7 and 9 with the highest frequency recorded by the area stretching from the Scandinavian Peninsula, across the centre of Europe, to the Balkans. ECMs were also relatively frequent in the easternmost parts of Europe, but none of them covered the entire area, only its bigger or smaller southern or northern parts. In the latter, the monthly average temperatures at many spots dropped below -25°C with temperature anomalies exceeding -10°C, and even -13°C. The ECM of February 1956 had the greatest extent of all comprising 36 out of the 60 stations. It covered the entire south of Europe and stretched across the central part of the continent from the Atlantic to the Ural Mountains. During that ECM, the largest temperature anomaly of -14°C was recorded in Astrakhan which was the largest in the entire period under study. Other exceptionally cold months with a large spatial extent, covering at least one third of the stations (over 20), were February 1954, January 1963 and January 1987.
Źródło:
Przegląd Geofizyczny; 2016, 1-2; 45-72
0033-2135
Pojawia się w:
Przegląd Geofizyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niezwykłe anomalie termiczne w strefie klimatu podbiegunowego obszaru atlantycko-europejskiego
Exceptional thermal anomalies in the Atlantic-European area of the sub-polar zone
Autorzy:
Twardosz, R.
Kossowska-Cezak, U.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972209.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Klimatologów Polskich
Tematy:
klimat podbiegunowy
anomalia termiczna
miesiąc niezwykle zimny
miesiąc niezwykle ciepły
Arktyka Atlantycka
subpolar climate
thermal anomaly
exceptionally cold month
exceptionally warm month
Opis:
Opracowanie oparto na wartościach średnich miesięcznych temperatury powietrza z 17 stacji meteorologicznych od Wybrzeży Grenlandii do Nowej Ziemi z 60-lecia 1951-2010. Do badań przyjęto stacje, w których temperatura średnia wieloletnia w najcieplejszym miesiącu, tj. w lipcu, nie przekracza 12°C. Za anomalne uznano te miesiące, w których temperatura różniła się od średniej wieloletniej przynajmniej o 2 odchylenia standardowe. Zbadano przebieg roczny występowania miesięcy o anomalii ujemnej (niezwykle zimnych) i dodatniej (niezwykle ciepłych) oraz tendencji zmian ich częstości w 60-leciu, a także rozkład przestrzenny najbardziej rozległych anomalii. Stwierdzono, ze w ciągu 60 lat były 132 miesiące niezwykle zimne i 127 miesięcy niezwykle ciepłych. Najwięcej miesięcy niezwykle zimnych (41) i najmniej niezwykle ciepłych (11) było w 10-leciu 1961-1970; najmniej miesięcy niezwykle zimnych (3) i najwięcej niezwykle ciepłych (57) było w 10-leciu 2001-2010. Wzrost częstości miesięcy ciepłych zaznaczył się głównie w zachodniej części badanego obszaru.
The study is based on average monthly temperature data from 17 weather stations located along a belt between the Greenland coast and the island of Novaya Zemlya and recorded during the period 1951-2010. The stations were selected to meet the criterion of a maximum long-term average temperature of 12°C for the warmest month, i.e. July. The anomalous month was defined as having an average temperature different from the long-term average by at least 2 standard deviations. Both positive (exceptionally warm) and negative (exceptionally cold) anomalies were analysed, as well as their trends of frequency change during the study period and the spatial distribution of the cases with the largest geographical spread. However, a majority of the anomalous months of each type were only recorded at single stations or at two neighbouring stations (of those included in the study), which would suggest spatially limited or even strictly local factors effecting such an exceptional temperature increase or drop. Exceptionally cold months (ECM) were more frequent than their warm counterparts (EWM), had a greater spatial extent and the scale of their anomaly tended to be larger (i.e. down to –12°C compared to maximum +10°C for EWMs). ECMs were more often linked in two-month or three-month series (31 such series), while multiple EWM series were fewer (18), but longer, lasting up to 6 months. The highest numbers of anomalous months were recorded during the decade 1961-1970 (41 ECM and 11 EWM) and the lowest numbers in the decade 2001-2010 (3 ECM and 57 EWM). The increase in the warm month activity was largely limited to the western end of the study area. The annual pattern of anomalous months was far more defined in the eastern section of the area, along the coast of a vast continent, than in the maritime west. This clear definition of the eastern pattern was mainly down to the frequency of ECMs and their large spatial extent. In the western section of the area the distribution of ECMs and EWMs is more balanced with a recent maximum of EWM frequency located in Iceland. ECMs coincide with the advection of cold air masses from the north and northeast, while EWMs tend to occur in association with southern warm advections.
Źródło:
Problemy Klimatologii Polarnej; 2013, 23; 93-105
1234-0715
Pojawia się w:
Problemy Klimatologii Polarnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies