Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ancient rhetoric" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Topics of the Exordium and the Peroration of a Speech: Persuasion or Manipulation?
    Autorzy:
    Brud, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/702887.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    ANCIENT RHETORIC
    MANIPULATION
    PERSUASION
    Opis:
    The ancient rhetoricians regard the beginning and the end of a speech as the places particularly suited to influence the hearers' beliefs and emotions. Their advice on this matter is here compared with what modern psychologists say about ways of manipulating the listener.
    Źródło:
    Meander; 2005, 60, 4; 460-467
    0025-6285
    Pojawia się w:
    Meander
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Najważniejsze funkcje i gatunkowe wyznaczniki anegdoty w biografii antycznej
    The most important functions and genre indicators of anectode in ancient biography
    Autorzy:
    Chudzik, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046755.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    anecdote
    ancient biography
    rhetoric
    progymnasmata
    historiography
    Opis:
    The ancient biographical literature is full of anecdotes. Though anecdote as literary form was readily applied in antiquity, it was not distinguished and didn’t have its own name. The term ‘anecdote’ appeared in the 17th century but it hasn’t been described insightfully so far. We have a few modern definitions but they are unsatisfactory. In the beginning of this article author presents shortly the origin of the term ‘anecdote’, showing similarities and differences between Procopios’ Secret History (
    Źródło:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2014, 24, 1; 203-226
    0302-7384
    Pojawia się w:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba jako mistyczne uzdrowienie – trzy wczesne świadectwa retoryki naprawczej w judeo-hebrajskim i judeo-chrześcijańskim dyskursie formacyjnym
    Illness as mystical healing – three early evidence of restorative rhetoric in Judeo-Hebrew and Judeo-Christian formative discourse
    Autorzy:
    Kapuścińska-Jawara, Anna Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2232053.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
    Tematy:
    retoryka naprawcza
    retoryka cielesności
    choroba
    starożytne piśmiennictwo formacyjne
    restorative rhetoric
    corporeal rhetoric
    disease
    ancient formative writings
    Opis:
    Retoryka naprawcza powiązana z retoryką cielesności/choroby już przed dekadą znalazła na Zachodzie zastosowanie w badaniach nad późnoantycznym piśmiennictwem monastycznym. Badania te nie są jednak w Polsce popularne, czego skutkiem jest brak ożywionej dyskusji w środowisku akademickim – chociażby nad terminologią, której brak w rodzimym dyskursie, a także nad specyfiką oraz perspektywami zastosowań retoryki naprawczej jako propozycji metodologicznej. Dlatego niniejszy artykuł będzie próbą zainicjowania dyskusji na gruncie polskim i rekonesansem możliwości, jakie oferuje paradygmat retoryki naprawczej w połączeniu z tradycyjną analizą retoryczną (w odniesieniu do tematyki choroby w literaturze formacyjnej pierwszych wieków po Chrystusie).
    Restorative rhetoric related to the rhetoric of corporeality/illness found application in Western research on late antiquity monastic writings already a decade ago. However, these studies are not popular in Poland, which results in the lack of a lively discussion in the academic environment – for example on terminology, which is lacking in the Polish discourse, as well as on the specificity and prospects of using regenerative rhetoric as a methodological proposal. Therefore, this article will be an attempt to initiate a discussion on Polish grounds and to scout possibilities offered by the paradigm of restorative rhetoric in conjunction with the traditional rhetorical analysis (with regard to the subject of disease in the formation literature of the first centuries AD).
    Źródło:
    Res Rhetorica; 2023, 10, 1; 5-17
    2392-3113
    Pojawia się w:
    Res Rhetorica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sługa słowa i chluba Koryntu. Analiza literacko-retoryczna argumentacji Pawła w 2 Kor 1–7
    The Servant of the Word and Corinth’s Boast. The Literary-Rhetorical Analysis of Paul’s Argumentation in 2 Cor 1–7
    Autorzy:
    Kowalski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053209.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-08
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    2 Kor 1–7
    retoryka antyczna
    dispositio retoryczna
    model epistolarny
    model recytatywny
    argumentacja Pawła
    2 Cor 1–7
    ancient rhetoric
    rhetorical dispositio
    epistolary model
    oral model
    Paul’s argument
    Opis:
    The purpose of the present article lies in finding an interpretative key for the plethora of topics exposed in 2 Cor 1–7. The author makes a review of the epistolary and oral elements present in the analyzed text, critically examines the proposals of the scholars spotting chiastic and concentric compositions in 2 Cor 1–7, and puts forward his own division of the discussed literary unit. The rhetorical dispostio model is chosen as the one which in the most adequate way describes the development of Paul’s thought in the analyzed section. In the last part of the article the author differentiates and describes the elements of the dispositio rhetorica in 2 Cor 1–7: thesis in 1,12-14; probatio in 1,15–6,10; exhortationes in 6,11–7,3, and peroratio in 7,4-16. In the first seven chapters of the 2 Corinthians Paul boasts in his apostolate, the authenticity of which is proved by selfless motivations, sufferings and Apostle’s striving for God’s glory. 2 Cor 1–7, by exposing the ethos of the Apostle, prepares his argument on the Jerusalem collection (2 Cor 8–9) and his final clash with opponents in 2 Cor 10–13.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2013, 3, 2; 309-338
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rhetorical Syncrisis in the Johannine Presentation of Jesus and Peter
    Autorzy:
    Kubiś, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1178681.pdf
    Data publikacji:
    2017-10-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    syncrisis
    ancient rhetoric
    rhetorical interpretation
    characterization
    Jesus
    Peter
    Gospel of John
    Opis:
    The article advances a hypothesis that certain elements in the Johannine characterization of Jesus and Peter can be profitably interpreted through the lens of the ancient rhetorical device of syncrisis. The analysis consists of six main parts. First, the hypothesis itself is laid out in detail. Second, the Jewish and Christian uses of syncrisis around the turn of era is described, as proof for the possibility that this rhetorical technique was employed in the FG. Third, the status quaestionis on the use of syncrisis in the FG is provided. Fourth, some arguments are presented to justify the choice of progymnasmata as a methodological framework in the exposition of σύνκρισις between Jesus and Peter. It is argued that the ancient rhetorical exercises called progymnasmata, which contain a reliable and helpful description of ancient syncrisis, can thus provide useful criteria in the search for elements of syncrisis in the Johannine description of the relationship between Jesus and Peter. Fifth, the Johannine comparison between Jesus and Peter is viewed according to some of the basic rules of the progymnasmatic theory of syncrisis. Sixth, a detailed analysis of a few elements of the Johannine syncrisis between Jesus and Peter is presented.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2017, 7, 4; 487-529
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nature, Man and Logos: An Outline of the Anthropology of the Sophists
    Autorzy:
    Nerczuk, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010381.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    ancient Greek philosophy
    Presocratics
    the sophists
    anthropology
    theory of cognition
    rhetoric
    Opis:
    The paper aims at reconstructing the fundamentals of the sophistic anthropology. Contrary to the recognized view of the humanistic shift which took place in the sophistic thought, there is evidence that the sophists were continuously concerned with the problems of philosophy of nature. The difference between the sophists and their Presocratic predecessors was that their criticism of the philosophical tradition and the transformative answers given to the old questions were the basis and the starting point of the “ethical” and “rhetorical” part of their intellectual activity. This naturalistic perspective is reflected in their research in the field of medicine and biology, in the discussion about “the human nature”, and in their interest in the individual physiological and mental conditions, which determine the state of the human body and the behaviour of a man. The sophists pioneered in linguistic, rhetorical, and philological studies. To enhance the power of persuasion, they investigated how various mental conditions influenced cognitive processes and physiological reactions. Thus they started a thorough examination of the human psyche, initiating the field of psychology. Although the originality of the sophists in each of the aforementioned aspects is undeniable, a complete picture of the sophists can only be achieved by examining the sources of their thought: the Presocratic philosophical tradition, Hippocratic medicine, and earlier literary tradition.
    Źródło:
    Kultura i Edukacja; 2016, 2(112); 43-52
    1230-266X
    Pojawia się w:
    Kultura i Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Najbardziej elokwentni z Ojców” a metoda przepowiadania w Kościele przełomu IV i V wieku
    ‘The most Eloquent of the Fathers’: The Method of Preaching in the Church at the Turn of the 4th and 5th Centuries
    Autorzy:
    Nowaszczuk, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43539300.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    retoryka
    homilia
    Grzegorz z Nazjanzu
    Jan Chryzostom
    kaznodziejstwo wczesnochrześcijańskie
    rhetoric
    homily
    Gregory of Nazianzus
    John Chrysostom
    ancient preaching
    Opis:
    Grzegorz z Nazjanzu i Jan Chryzostom na przestrzeni czasu zostali uznani za najwybitniejszych kaznodziejów Kościoła na Wschodzie. Celem obecnego artykułu jest wykazanie, że różnili się w sposobie opracowania tekstów publicznych wystąpień, co implikuje potrzebę odrębnego podejścia do ich dorobku. Obaj Ojcowie tworzyli w okresie, gdy retorykę wykorzystywano bardziej na potrzeby rozrywki niż przekazu wiedzy, a znani z biegłości krasomówczej sofiści uchodzili za przekupnych i zdeprawowanych. Na przestrzeni kilkudziesięciu lat doprowadziło to w Kościele do odrzucenia warsztatu retorycznego na rzecz bardziej przystępnego co do formy i języka gatunku – homilii.  
    Gregory of Nazianzus and John Chrysostom were recognized by posterity as the greatest preachers of the Church in the East. The purpose of the present article is to show that they differed in the way of preparing the texts of public speeches, which implies the need for a separate approach to their output. Both Fathers wrote at a time when rhetoric was used more for entertainment than for the transmission of knowledge, and sophists, known for their oratory proficiency, were considered corrupt and depraved. Over the course of one generation, this led the Church to reject the rhetorical workshop in favor of a genre that is more accessible in terms of form and language – the homily.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 85; 73-90
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Plemię żmijowe” i psie wymiociny, czyli o funkcji antycznej inwektywy
    „Brood of Vipers” and Vomit of Dog. The Role of Invective in Antiquity
    Autorzy:
    Rosik, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578681.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    ancient literature
    invective
    rhetoric
    literatura starożytna
    inwektywa
    retoryka
    Opis:
    In the ancient literature (Greek, Roman, Jewish and Christian) we can easily find expressions full of irony and insults. In this article the author tries to present the role of invective in antiquity. As it results, it was necessary to use invective in polemical works, because expressions full of irony and insults were nothing else as rhetorical moods.
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2014, 18; 51-59
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Prozodia starożytna”, „wiersze miarowe” i Norwidowskie recitativa
    ‘Ancient Prosody,’ ‘Measured Poems,’ and Norwid’s Recitatives
    Autorzy:
    Seweryn, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407688.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Józef Franciszek Królikowski
    Stanisław Okraszewski
    Cyprian Norwid
    prozodia
    sylabotonizm
    melopoesis
    recytatyw
    retoryka
    oda
    tradycja antyczna
    tradycja ludowa
    oświecenie
    romantyzm
    prosody
    syllabotonicism
    rhetoric
    ode
    ancient tradition
    folk tradition
    recitative
    Enlightenment
    Romanticism
    Opis:
    Rozprawa poświęcona jest dawnej refleksji teoretycznoliterackiej na temat prozodii tekstu literackiego oraz – rozpatrywanej pod tym kątem – praktyce polskich pisarzy przełomu oświeceniowo-romantycznego (Józefa Franciszka Królikowskiego, Stanisława Okraszewskiego) i dojrzałego romantyzmu (Cypriana Norwida). Wychodząc od wczesnych sporów o sylabotonizm, łączonych wówczas z „muzycznością” poezji, autorka pokazuje dwa dominujące ujęcia tej problematyki: klasycystyczne, stawiające za wzór prozodię starożytną, nawiązujące do ideałów melopoesis, lokujące lirykę w kontekście muzyki i retoryki, oraz sentymentalno-romantyczne, nawiązujące do rodzimej tradycji ludowej i średniowiecznej, dystansujące się od „retoryczności” na rzecz nowego rozumienia „liryczności”. Echa tego sporu odzywają się w Norwidowskim dyskursie, a w warstwie prozodycznej jego poezji – prowokującej melorecytatywny sposób głosowej realizacji – można dostrzec kontynuację tradycji melopoesis, w której „retoryczność” nie była stawiana w opozycji do „liryczności” tekstu.
    The study concerns historical theories on the prosody of a literary text, in particular theoretical and practical propositions submitted in the late Enlightenment and early Romanticism period by Polish writers – Józef Franciszek Królikowski and Stanisław Okraszewski, and the poet of mature Romanticism – Cyprian Norwid. Starting from the early disputes about syllabotonicism (accentual-syllabic versification), in the earlier formulations associated with the ‘musicality’ of poetry, the author shows two dominant approaches to this issue: the classicistic, and sentimental and romantic. The former puts ancient prosody forward as a model, refers to the ideals of melopoesis, and places lyric in the context of music and rhetoric; the latter, on the other hand, refers to the medieval tradition and native folklore which distance themselves from ‘the rhetorical’ in favour of a new concept of ‘the lyrical.’ The reverberation of this dispute echos in Norwid’s discourse, whereas in the prosodic layer of his poetry, provoking melodeclamation in a manner of voice realisation, one can see a continuation of the melopoesis tradition in which ‘the rhetorical’ of a poetical text does not contradict ‘the lyrical.’
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2023, 13 (16); 145-166
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The ‘Archeology’ of historiography as a rhetorical agon. On the juxtaposition of hellenic writers in the Epistula ad Pompeium by Dionysius of Halicarnassus
    „Archeologia” historiografii jako retoryczna gra. O porównaniu greckich autorów w „Liście do Pompeiusza” Dinizjosa z Halikarnasu
    Autorzy:
    Sinitsyn, Aleksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2033826.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-28
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Dionysius of Halicarnassus
    “A Letter to Pompeius”
    historiography
    rhetoric
    early Greek historians Hellanicus
    Charon
    Herodotus
    Thucydides
    Xenophon
    Philistus
    Theopompus
    style
    syngraphers
    Plato
    philosophy
    ancient Greek orators Lysias
    Demosthenes
    literary criticism
    polylogue
    agon
    influence
    Dionizjos z Halikarnasu
    „List do Pompeiusza”
    historiografia
    retoryka
    wcześni historycy greccy – Hellanikos
    Herodot
    Tukidydes
    Ksenofont
    Filistos
    Teopompos
    oratorzy
    Lysias
    Demostenes
    krytyka literacka
    Opis:
    Dionysius of Halicarnassus in his short theoretical treatise entitled “A Letter to Pompeius” (Epistula ad Pompeium) presents an exciting discussion on rhetoric mastership and scholarship written in an epistolary genre. The treatise begins with critical remarks Dionysius once addressed to Plato. The author admits to his addressee (Cn. Pompeius Geminus) that he is enchanted by Plato’s dialogues. From the trio of Greek speech-makers who are recognized as the most brilliant in this respect – Isocrates, Plato, and Demosthenes (such was Dionysius’s selection) – the Halicarnassean rhetorician deliberately dwells on Plato (Lysias, Isocrates, Demosthenes and other Greek orators are the subject of his other aesthetic works). Embarking on a wider discussion, Dionysius repeatedly points out that these studies are always aimed at establishing the truth. The longest chapter, 3 compares works of the first Greek historians and the mastery of their style. Dionysius points out the rivalry of the many masters of the genre, but the main characters of the chapter are Herodotus and Thucydides. The “father of history” (Dionysius’ contemporary and paragon) surpasses the Athenian historian on all counts examined by the author. This article examines συγγραφεύς / συγγραφεῖς or συγγραφή occurring in the Pomp. by Dionysius of Halicarnassus. The rhetorician, when referring to Herodotus, Thucydides (ch. 3), Theopompus (ch. 6), Hellanicus, Charon (3.7) and the Greek historians en masse (6.7), calls them “syngraphers”. Dionysius uses the word συγγραφή only as applied to historical works of Theopompus of Chios (6.2, 3, 6). The article also draws upon the Halicarnassian philologist’s other works in which he mentions syngraphers-historians, who are set off against poets and orators. Dionysius regards the words συγγραφεύς, ὁ ἱστορικός, ἱστοριογράφος as equivalent and interchangeable. In this work, Dionysius examines different styles of ancient writers. Here, by examining the works by the authors of the 5th and 4th centuries BC (written three to four centuries before his time) he seems to be performing a peculiar experiment of theoretical “archaeology”. But the rhetoric and philological “archaeological” study conducted by Dionysius of Halicarnassus reveals not only his scholarly interest in the analysis of works of the writers of the past, but also his focus on the present – both in literary and cultural aspects. Plato is under the influence of Thucydides, but Thucydides is inferior to Herodotus, Herodotus produces works that surpass those of Charon and Hellanicus, while Theopompus is superior in style to Demosthenes himself and surpasses Isocrates – the “most brilliant” rhetoricians of the past. By presenting this gallery of names, Dionysius shows comparison as agon – of styles, genres, authors, their subject matters, intensive narrative, and he himself contends with the writers of the past. Seeing mastery of rhetoric as a peculiar agon stretching over centuries and across the agon of rhetoricians, philosophers and historiographers, Dionysius identifies the circle of best writers, and himself joins it. He claims that in the scholarly rhetoric “the truth is dearer still” and establishes the criteria to judge the classic writers. And the critic realizes that he will be judged according to the same (his own) criteria
    Dionizjos z Halikarnasu w teoretycznym traktacie zatytułowanym „List do Pompejusza” zawarł dyskusję na temat retorycznego mistrzostwa i nauki. Traktat rozpoczynają krytyczne uwagi Dionizjosa, adresowane do Platona. Autor przyznaje jednak, iż jest zachwycony dziełami Platona. Pośród trzech greckich mówców, uznawanych za najwybitniejszych – Izokratesa, Platona, Demostenesa – Dionizjos z Halikarnasu celowo studiuje Platona. Prowadzi szeroką dyskusję. Dionizjos wielokrotnie podkreśla, że wskazani autorzy mają na celu ustalenie prawdy. Najdłuższy rozdział oznaczony jako 3, dotyczy historyków greckich i stylu ich prac. Dionizjos zauważa rywalizacje mistrzów, ale głównymi bohaterami rozdziału stali się Herodot i Tukidydes. Dinozjos zauważa, że „ojciec historii” przewyższa ateńskiego historyka. Prezentowany artykuł dotyczy użycia słowa συγγγραφεύς. Słowa tego retor użył w odniesieniu do Herodota, Tukidydesa, Hellanikosa i innych historyków. Dionizjos wskazuje na styl autorów, tematykę ich prac.
    Źródło:
    Acta Archaeologica Lodziensia; 2021, 67; 89-115
    0065-0986
    2451-0300
    Pojawia się w:
    Acta Archaeologica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnoza medyczna czy argumentacja retoryczna? Antyczna i staropolska satyra wierszowana wobec chorób duszy i ciała
    Medical diagnosis or rhetoric? Ancient and Old Polish satiric poems on the subject of mental and physical health
    Autorzy:
    Szczot, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397837.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii Nauki im. Ludwika i Aleksandra Birkenmajerów
    Tematy:
    satyra antyczna
    satyra staropolska
    diagnoza medyczna
    choroba
    retoryka
    perswazja
    remedium
    ancient satire
    Old Polish satire
    medical diagnosis
    illness
    rhetoric
    persuasion
    remedy
    Opis:
    The article is concerned with the analysis of Ancient Roman and Old Polish satirical poems employing the medical discourse, used by the authors for artistic, rhetorical, utilitarian and ethical effects. Broadly understood medical issues are a pretext for the satirical texts, diagnosing the physical and mental state of the society. The authors style themselves as poets as well as physicians, diagnosing all the sins and transgressions of their contemporaries. They comment on all types of diseases: physical, mental and social.
    Źródło:
    Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki; 2020, 29, 2; 185-199
    1509-0957
    Pojawia się w:
    Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    (Nie)grzeczna asertywność w miłości. Zachowania bohaterów powieści Achilleusa Tatiosa
    Autorzy:
    Zawadzki, Robert Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1195898.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-06
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
    Tematy:
    ancient novel
    ancient rhetoric
    rhetorical devices
    love-motifs
    starożytna retoryka
    środki retoryczne
    motywy miłosne
    powieść antyczna
    Opis:
    Autor artykułu analizuje jeden z najsławniejszych romansów świata antycznego pt. Opowieść o Leukippe i Klejtofoncie pióra Achilleusa Tatiosa z Aleksandrii. Ukazuje różne okoliczności akcji (śmiertelne niebezpieczeństwa, niezwykłe zdarzenia, tortury, katastrofy morskie, porwania przez piratów i rozbójników, prowokacje), jakich doświadczają tytułowi bohaterowie, i w tym kontekście przedstawia zachowanie Leukippe i Klejtofonta względem innych postaci, które przeciwstawiają się ich miłości. Ważną rolę w kreacjach pary kochanków odgrywa sztuka retoryki, która oddziałuje na ich sposób mówienia. Artykuł stanowi próbę zarówno opisu charakterystycznych cech stylu Achilleusa Tatiosa, jak również objaśnienia techniki, w jakiej stworzył on fabułę swojej powieści.
    The author of the article provides an inside view of one of the most famous Greek novels The Adventures of Leukippe and Kleitophon written by Achilleus Tatios from Alexandria. By exploring some aspects of the plot of the novel (terrifying dangers, complicated adventures, tortures, shipwrecks, attacks by pirates and robbers, guiles), the behavior of the two protagonists towards other people who prevented their love comes into focus. In order to fathom Leukippe and Kleitophon, it is necessary to grasp the importance of the ancient art of rhetoric and its influence on the diction of the protagonists. The article can contribute to a better understanding of the Achilleus Tatios’ characteristic style as well as the manner in which he created the plot of his novel.
    Źródło:
    Res Rhetorica; 2020, 7, 3; 129-143
    2392-3113
    Pojawia się w:
    Res Rhetorica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies