Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "amyloza" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Próba zastosowania pullulanazy do otrzymywania liniowych glukanów ze skrobi ziemniaczanej
Autorzy:
Gambus, H
Ziobro, R
Jankowski, T
Gumul, D
Palasinski, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/826991.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
hydrolizaty skrobiowe
retrogradacja
skrobia ziemniaczana
pullulanaza
amyloza
glukany
starch hydrolyzate
retrogradation
potato starch
pullulanase
amylose
glucan
Opis:
W pracy podjęto próbę uzyskania liniowych glukanów przez wytrącenie ich z roztworu skrobi ziemniaczanej w 20% (v/v) DMSO, poddanej działaniu pululanazy zawartej w preparacie handlowym Pulluzyme 750 (ABM Chemicals). Strącanie przebiegało 3-etapowo. Po każdym etapie otrzymywano frakcje hydrolizatu, składające się z glukanów liniowych i rozgałęzionych. W uzyskanych frakcjach oznaczano zawartość liniowych łańcuchów skrobiowych, wielkość cząsteczek, tendencję do retrogradacji oraz przemiany fazowe metodą DSC. Najbardziej interesujące właściwości wykazała frakcja III składająca się głównie z krótkich łańcuchów amylozy i wykazująca największą tendencję do retrogradacji. Znaczna entalpia jej topnienia oraz wysoki zakres temperatury tej przemiany fazowej świadczą o dużym udziale krystalitów amylozowych, charakterystycznych dla skrobi opornej.
Under this paper’s project, an attempt was made to obtain linear glucans by precipitating them from a solution of potato starch dissolved in DMSO and hydrolyzed by a commercial pullulanase preparation called ‘Pulluzyme 750’ (ABM Chemicals). The precipitation procedure included three steps, after each step completed, a different fraction of hydrolyzate was obtained. The following values were determined in individual fractions obtained: the amylose chains content, the molecular mass distribution, the retrogradation tendency, and the phase transition characteristics using a DSC method. It was stated that the fraction III had the most interesting properties. The fraction III was composed mostly of short-chain amylose and it exhibited the highest tendency to retrograde. A significant enthalpy of the melting of the retrograded fraction III and the high phase transition temperatures prove a high content of amylose crystallites, which appear characteristic of a resistant starch.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2004, 11, 1; 41-54
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakterystyka skrobi owsianych pochodzacych z roznych form owsa
The profile of oat starches isolated from various forms of oats
Autorzy:
Koscielny, A
Gibinski, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/826965.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
skrobia owsiana
wlasciwosci fizykochemiczne
wlasciwosci strukturalne
owies
odmiany roslin
rody hodowlane
analiza porownawcza
amyloza
zawartosc amylozy
zawartosc tluszczu
kleikowanie skrobi
wiazanie wody
Opis:
Skrobię owsianą cechują specyficzne właściwości fizyczne, chemiczne i strukturalne, dzięki czemu różni się ona znacznie od skrobi innego pochodzenia, szczególnie rozmiarem ziarenek oraz zawartością lipidów. Celem pracy było porównanie niektórych właściwości fizykochemicznych skrobi pochodzących z wybranych polskich odmian i rodów owsa. Materiał badawczy stanowiły odmiany owsa oplewionego Bohun i Cwał, owsa nagoziarnistego Akt i Polar oraz rody owsa czarnoziarnistego CHD 3047/03 i CHD 3076/03. W wyizolowanych skrobiach oznaczono zawartość tłuszczu, białka i amylozy oraz scharakteryzowano ich rozpuszczalność i zdolność wiązania wody w temperaturze: 75, 85 i 95 ºC. Zbadano także przebieg charakterystyki kleikowania wodnych zawiesin skrobiowych w wiskografie Brabendera. Przebadane skrobie owsiane wykazywały zróżnicowane zawartości tłuszczu i amylozy. Zawartość lipidów wahała się w granicach od 1,13 do 1,34 %, przy czym skrobie z odmian nagoziarnistych i rodów czarnoplewkowych charakteryzowały się większą zawartością tłuszczu w porównaniu ze skrobią z odmian oplewionych. Najwięcej amylozy zawierały skrobie wyosobnione z odmian owsa nagiego. Pod względem zawartości substancji białkowych stwierdzono brak istotnych różnic pomiędzy poszczególnymi skrobiami. Średnia zawartość tego składnika wynosiła 0,31 %. Rozpuszczalność i zdolność wiązania wody, które znacznie wzrosły wraz z podwyższeniem temperatury z 85 do 95 °C, okazały się ujemnie skorelowane z zawartością substancji tłuszczowych.
Oat starch has unique physical, chemical, and structural properties causing this starch to significantly differ from starches isolated from other sources, in particular, in the size of granules and in the content of lipids. The objective of this paper was to analyze and compare some selected physicochemical properties of starches derived from the selected Polish cultivars and strains of oats. The material analyzed consisted of the covered (glumiferous) oats of the Bohun and Cwał cultivars, naked oats of the Akt and Polar cultivars, and the black-grain strains of CHD 3047/03 and CHD 3076/03 oats. In the isolated starches, the contents of lipids, proteins, and amylose were determined, and the solubility and water binding capacity of those starches were characterised at a temperature of 75, 85, and 95°C . Moreover, the pasting profile of waterstarch suspensions was analyzed using a Brabender viscoamylograph. The starches studied showed considerable differences in their contents of fat and amylose. The content of lipids varied from 1.13 to 1.34 %, and the starches from naked grains of oats and black glumelle strains were characterized by a higher content of fat compared to the starch from the covered (glumiferous) varieties. The highest content of amylose was found in the starches isolated from naked oats cultivars. With regard to the content of proteins, no significant differences among individual starches were found. The average content of this component was 0.31 %. The solubility and water binding capacity, which essentially increased with the temperature rising from 85 ºC to 95 ºC, were negatively correlated with the content of fatty substances.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2008, 15, 2; 30-39
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Japońskie kleje polisacharydowe jako spoiwo w konserwacji zabytkowych tkanin jedwabnych oraz papieru
Japanese Polysaccharide Glues as the Doubling Binder in the Conservation of Historical Silken Fabrics and Paper
Autorzy:
Liszewska, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537097.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
kleje polisacharydowe
spoiwo klejowe
konserwacja zabytkowych tkanin jedwabnych
zabytkowe tkaniny jedwabne
konserwacja papieru
japońskie metody dublowania malowideł
wzmacnianie tkanin
dublowanie tkanin
klej skrobiowy
sztuka hyogu
tradycyjne spoiwo klejowe
japońska skrobia pszenna shofu
sezonowanie tkanin jedwabnych
amyloza
amylopektyna
klajster pszenny
klej furu-nori
klej funori
klej z wodorostów morskich
Opis:
The author discusses two Japanese polysaccharides from the viewpoint of their application as the doubling binder for paintings on silk and silken fabrics — the non-gluten wheat starch shofu and the seaweed glue funori. Detailed research concerned the quality of the wheat starch. Subsequently, the author compared the properties of the two polysaccharides. Following studies concerned the rheology, resistance and rigidity of the binder as well as the artificial aging of samples of silk fabric and Japanese paper containing the glues in question. The aging of both natural binders was conducted in a climatic chamber for 24 days in a temperature of 65°C and with a humidity of 55% RH, as well as by means of exposure to a xenon lamp for 240 hours. The results indicated the extremely stable optical properties of the funori glue and its positive impact upon the resistance of silk. Research conducted with the aid of SEM (electronic scanning microscope) indicates the way in which the glue spreads on the surface of the fabric.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2002, 2; 191-206
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies