Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "amateur artistic movement" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Wanda Kaniorowa – pedagog, twórca i kierownik zespołu artystycznego (1912-1980)
Wanda Kaniorowa as Educator, Founder and Manager of an Artistic Ensemble (1912-1980)
Autorzy:
Drela, Luiza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857136.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Wanda Kanior
edukacja artystyczna
amatorski ruch artystyczny
zespół folklorystyczny
tancerze
choreograf
artistic education
amateur artistic movement
folk ensemble
dancers
choreography
Opis:
Wanda Kaniorowa (1912-1980), the founder of amateur artistic movement in the Lublin region, was born and spent her childhood in Kiev. Between the two World Wars she graduated from pedagogy, choreography and direction departments; she also gained her first experiences working as a teacher. She considered this job the most important one during all her life, and she thought educating the young generation well was the most important problem and the basis for all other achievements. In her work she was distinguished by initiative, efficiency, and willingness to act in difficult, dispiriting – it would seem – times, as well as by unselfish, welfare involvement. During World War II she took part in the resistance movement, as she belonged to the Home Army. In each place she lived in (first in Polesie and then in the Lublin region) Wanda Kaniorowa, working as a teacher, at the same time established an artistic ensemble, often made up of not only children and youths but adults as well, even of people who never went to school. She popularized in their circles theatrical forms, recitation, dance and singing. With the plays she herself wrote and then put up with amateurs she had local and national successes. The performances, at first with patriotic, religious and fairyland subjects, in the Communist Poland assumed forms and contents that supported the building of a new, secularized reality. In 1948, influenced by a group of children who wanted to have a closer contact with art, she established in Lublin the Theatre of the Young Spectator. At that time she was an employee of the Culture Department of the People's Provincial Council in Lublin and the work with amateurs was her welfare work. The rehearsals before the numerous performances of the Theatre were most often held in the hall of the Provincial Office. With a natural talent of a manager W. Kaniorowa won financial means for the work of the group that was deprived of any premises. The latter were given to the theatre in 1953, when after its artistic successes (the second place in the National Contest in the category of Song and Dance Ensembles) the members of the Presidium of the State and Welfare Employees Trade Union Headquarters changed the name of the ensemble to the Dance and Song Ensemble of the Lublin Region of the SWETU and affiliated it to the Presidium of the PPC in Lublin. W. Kaniorowa was given the job of the artistic manager of the formation and a real school of education by means of art and dance was established in this way. Professionals collaborated with it, but the members of the group were amateurs. The manageress had a high opinion of their freshness, strength and authenticity of experiencing the art and elicited these features on the stage (in folk and national dances). She formed her actors as human beings and influenced their artistic tastes, and she herself found her vocation in the activity. After the “Polish October” of 1956 the Lublin ensemble, like all the ensembles belonging to the trade unions, lost its subventions and it faced the threat of being liquidated. In 1957, owing to the aid, among others, of the then Lublin voivode, Paweł Dąbek, the group, as well as its output and belongings (costumes and the premises in I Armii Wojska Polskiego Street), managed to survive. The members of the Ensemble's idea was put into practice – a self-dependent Ensemble of Song and Dance of the Lublin Region Association was established; it was independent economically and only partially was it subsidized by the People's Provincial Council. The artistic development of the Ensemble was so rapid that in 1959 the group of Lubliners (chosen by the Ministry for Culture and Arts) represented Poland in the prestigious Folklore Dance Contest in Agrigento in Sicily. The representative of the authorities, when bidding them good-bye, said: “Do not return without the first prize”. Under the pressure of these words, starving during the journey, they struggled ambitiously and won the first prize, sharing it with another, professional group. In 1972 the Ensemble managed by W. Kaniorowa already represented Europe. At the Folklore Festival in Japan the representatives of the Emperor's family, organizers and sponsors of the event decided that it was the best one of all taking part. In sum, up to 1980 the Ensemble prepared and staged over 90 different performances, including 44 ones directed by W. Kaniorowa; also with her choreography. It gave 2987 concerts: 2560 in Poland and 418 during its abroad tours – there were 43 of them. It was seen by about 2 million spectators. W. Kaniorowa's contributions include: her care of young people's education, achieving a high artistic standards with a group of amateurs, establishing its high prestige, ensuring financial means for many years of the Ensemble's work, creating the atmosphere of “a great family” in it, mutual help among the members, educating people devoted to work, representing the Lublin region, Poland and Europe on the world's stages. In 1978 W. Kaniorowa was decorated with the Commander's Cross of the Order of Poland's Revival. Among the issues concerned with the Ensemble of Song and Dance of the Lublin Region that have not been studied yet the following ones should be mentioned: defining W. Kaniorowa's worldview, examining the facts in the light of source materials, gathering information about people aiding the Ensemble in crisis situations and about the employees who were significant for the Ensemble's work, examining the changes in the ideological conception of the Ensemble, ways of gathering and using the folk materials and of collecting the costumes. It will also be purposeful to make research into the question of what integrated the members of the Ensemble as well as what – in the field of work organization – made the work unusually effective, and how the artistic tours affected the young amateurs, or what they taught them about the world. People and facts connected with the Lublin Ensemble surely deserve to be presented in an academic monograph.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2003, 31, 2; 43-70
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Społeczna i wychowawcza rola teatru ludowego w Drugiej Rzeczypospolitej
Autorzy:
Podgajna, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053575.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
People’s theater
amateur artistic movement
peasant movement
interwar period
teatr ludowy
amatorski ruch artystyczny
ruch ludowy
dwudziestolecie międzywojenne
народный театр
художественная самодеятельность
народное движение
межвоенный период
Opis:
Teatr ludowy był zjawiskiem niezwykłym w życiu kulturalnym okresu Drugiej Rzeczypospolitej o ogromnym zasięgu oddziaływania, zróżnicowanej geografii i przynależności organizacyjnej. Był przejawem potrzeb duchowych mieszkańców polskiej wsi, a także istotnym instrumentem odziaływania na warstwę chłopską. Stał się motorem przyspieszającym kształtowanie świadomości politycznej i narodowej chłopów, ważną szkołą wychowania patriotycznego i obywatelskiego. Głównym celem funkcjonowania teatrów ludowych była aktywizacja społeczności wiejskiej w ich własnym środowisku. Z reguły nawoływano do działalności społecznej, ale także politycznej, zrzeszania się w organizacjach ludowych, spółdzielniach, organizacjach kobiecych, a także namawiano do korzystania z praw obywatelskich. W granych przedstawieniach budowano zróżnicowaną narrację i oprawę: od poradnictwa, przez pochwałę usamodzielnienia, rozbudzania godności chłopskiej, po patriotyczną postawę obywatelską. Teatr ludowy przyczyniał się do rozwoju życia gospodarczego, wpływał pozytywnie na postawę moralną młodego pokolenia, pobudzał troskę o estetyczny wygląd zabudowań i całej wsi, wyrażał także troskę o poprawę sytuacji higienicznej i zdrowotnej ludności wiejskiej. Szczególną rangę w tym zakresie przypisywano wychowaniu uwzględniającemu kulturę sanitarną i popularyzowanie wiedzy o zdrowiu przez teatr. Wyrażano pogląd, że zachowania antyhigieniczne wynikają z braku wiedzy i odpowiednich nawyków, dlatego chętnie poruszano te sprawy w przedstawieniach. Prowadzono zatem za pomocą teatrów ludowych wielokierunkową działalność społeczno-oświatową, wychowawczą w zakresie upowszechniania kultury na wsi, edukacji z zakresu zagadnień gospodarczych, społecznych i politycznych. 
The folk theater was an extraordinary phenomenon in the cultural life of the Second Polish Republic, with a huge range of influence, diversified geography and organizational affiliation. It was a manifestation of the spiritual needs of the inhabitants of the Polish countryside as well as an important instrument of influencing the peasants. It became a factor accelerating the formation of political and national consciousness of peasants, an important school of patriotic and civic education. An important goal of folk theaters was to activate the rural community in their own environment. As a rule, calls were made for social but also political activity, association in popular organizations, cooperatives, women's organizations, and encouraged to exercise civil rights. The presented performances built a varied narrative and setting: from counseling, through praise of independence, awakening peasant dignity, to patriotic civic attitude. The folk theater contributed to the development of economic life, positively influenced the moral attitude of the young generation, stimulated concern for the aesthetic appearance of buildings and the entire village, and expressed concern for the improvement of the hygienic and health situation of the rural population. Upbringing which took into account sanitary culture and popularizing knowledge about health through theater was of particular importance in this respect. The opinion was expressed that anti-hygiene behavior resulted from the lack of knowledge and appropriate habits, therefore these matters were eagerly mentioned in the performances. Therefore, with the help of folk theaters, multidirectional social and educational activities were carried out in the field of popularizing culture in the countryside, as well as education in the field of economic, social and political issues.
Народный театр был необычным явлением в культурной жизни Второй Республики Польши, с огромным диапазоном влияния, разнообразной географией и организационной принадлежностью. Это было проявлением духовных потребностей жителей польской деревни, а также важным инструментом воздействия на класс крестьян. Он стал двигателем, ускоряющим формирование политического и национального самосознания крестьян, важной школой патриотического и гражданского воспитания. Основная цель народных театров - активизировать сельскую общину в их собственной среде. Как правило, звучали призывы к общественной активности, но также и к политической активности, объединению в общественные организации, кооперативы и женские организации, а также к поощрению осуществления гражданских прав. Представленные спектакли выстроили разнообразный рассказ и сеттинг: от консультирования, восхваления независимости, пробуждения крестьянского достоинства до патриотической гражданской позиции. Народный театр внес свой вклад в развитие хозяйственной жизни, положительно повлиял на нравственный настрой молодого поколения, стимулировал заботу об эстетическом виде зданий и всего села, выразил заботу об улучшении гигиенического и санитарного состояния сельского населения. Особое значение в этом отношении имело воспитание, учитывающее санитарную культуру и популяризацию знаний о здоровье через театр. Бытовало мнение, что антигигиеническое поведение является результатом недостатка знаний и соответствующих привычек, поэтому эти вопросы активно поднимались в выступлениях. Поэтому с помощью народных театров проводились разнонаправленные общественно-просветительские мероприятия в области пропаганды культуры в сельской местности и образования в области экономических, социальных и политических вопросов.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 2; 125-138
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies