Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "aesthetics of proportion" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Średniowieczna estetyka proporcji jako wyznacznik założeń prac konserwatorskich przy późnogotyckiej, haftowanej pretekście ornatu ze skarbca jasnogórskiego
The medieval aesthetics of proportion – to determine the principles of conservation of the late gothic, embroidered orphrey of a chasuble from the treasury of the Jasna Gora monastery
Autorzy:
Stachurska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398593.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
estetyka proporcji
średniowiecze
teoria konserwacji
konserwacja tkanin
haft reliefowy
szaty liturgiczne
aesthetics of proportion
Middle Ages
theory of conservation
textiles conservation
relief embroidery
liturgical vestments
Opis:
Przedmiotem rozważań był późnogotycki haft reliefowy zdobiący przód i tył ornatu z XVII-wiecznej tkaniny ze Skarbca Jasnogórskiego (nr inw. CMC TK 3). Pierwotnie haft stanowił jedną całość i jako krzyżowa preteksta zdobił tył innego paramentu o późnogotyckim kroju. W bliżej nieokreślonym czasie odcięto ramiona krzyża z przedstawieniem scen Zwiastowania i Pokłonu pasterzy, przecięto je na pół, a następnie z przypadkowo ułożonych fragmentów haftu skomponowano kolumnę przodu obecnego ornatu o nowożytnym kroju. W tyle szaty pozostała jedynie środkowa część preteksty krzyżowej z wizerunkami Boga Ojca, Matki Bożej z Dzieciątkiem i Św. Jana Ewangelisty. Przystępując do określenia założeń prac związanych z konserwacją haftu, poddano ocenie przekształcenia, którym uległ on w przeszłości. Odniesiono się do głównych teorii współczesnej konserwacji-restauracji, zagadnień związanych z problemem autentyczności dzieła sztuki i roli konserwatora w procesie konserwacji-restauracji, jak również do sytuacji estetycznej dzieła w rozumieniu epoki, w której ono powstało. W myśl estetyki średniowiecza piękno oznacza harmonię proporcji poszczególnych elementów dzieła sztuki, zarówno względem materii, jak również funkcji. Zgodnie z założeniami średniowiecznej estetyki proporcji odłączenie scen z ramion krzyża, pocięcie i przekomponowanie ich do przedniej części kolumny ornatu uznano za okaleczenie dzieła, pozbawienie go harmonii i piękna. Podejmując taką ścieżkę interpretacji, wyznaczono kierunek rozważań i działań mających na celu przywrócenie piękna wieloaspektowo rozumianej materii dzieła. W ramach zrealizowanych prac konserwatorskich scalono przepołowione sceny Zwiastowania i Pokłonu pasterzy, przyłączono je do części środkowej i odtworzono pierwotny — krzyżowy kształt preteksty. Dążenie do harmonii (czyli piękna) polegało na rekompozycji oryginalnych fragmentów haftu i przywróceniu im formy i idei jak najbliższych pierwotnym intencjom artystycznym, ikonograficznym i semantycznym.
The subject of discussion was the late Gothic relief embroidery adorning the front and back of the seventeenth century chasuble from the Treasury of Jasna Gora Monastery (inv. CMC TK 3). Originally embroidery was one piece in the shape of a Latin cross and was used as a cross-orphrey on the back of another chasuble of the late Gothic form. At an unspecified time, the arms of the cross-orphrey with the scenes of the Annunciation and Adoration of the Shepherds were cut off and cut in half and then were composed as the pillar-orphrey in front of the current chasuble. At the back of the current vestment there remained only the central part of the cross-orphrey which presents God the Father, Madonna and Child and St. John Evangelist. For determining the principles of conservation of embroidery the transformation, which it has been subjected in the past, were evaluated. Reference was made to the main theories of contemporary conservation-restoration, issues related to the problem of the authenticity of works of art and the role of conservator in the process of conservation-restoration, as well as the aesthetic status of the work of art within the meaning of period in which it was made. In accordance with medieval aesthetics of proportion, beauty is the harmony of proportions of the various elements of the work of art, both in relation to the matter, as well as the function. Following such an interpretation, a decision was made to restore the original cross shape of the orphrey. The cut parts of embroidery, previously moved to the front of the chasuble, were connected and attached to the central parts of the orphrey. It was restored in form and ideas as closely as possible to the original artistic, iconographic and semantic intentions. It should be emphasized that the conservation treatment was not the reconstruction of embroidery, but the recomposition of the original fragments, taking into account the results of the research.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2016, 8, 4; 43-54
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Una mirada a la estética medieval al contraluz de la estética contemporánea
A Look at Medieval Aesthetics under the Backlight of Contemporary Aesthetics
Autorzy:
Tirado San Juan, Víctor Manuel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1638160.pdf
Data publikacji:
2021-02-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
estetyka średniowieczna
estetyka współczesna
ekspansja rozumu
teoria proporcji
otwarty kanon estetyczny
medieval aesthetics
contemporary aesthetics
expansion of reason
proportion theory
open aesthetic canon
Opis:
Autor de este ensayo trata de mostrar el valor de la estética medieval poniéndola en diálogo con algunos aspectos fundamentales de la estética contemporánea. Se esboza una descripción de aquellas cuestiones que más contrastan con la cultura actual: la predominancia en la Edad Media de la fe religiosa y la fusión con la tradición del pensamiento griego en una perspectiva metafísica, de la que se parte en la elaboración de la teoría estética, desarrollando una teoría ontológica de la belleza y del arte. Por el contrario, la época actual, muy deudora aún de la modernidad, está instalada en una posición de enorme fragilidad metafísica y de fe religiosa, restringiendo en exceso la razón a la racionalidad científica. En este sentido, el medioevo puede inspirarnos en la tarea, ya emprendida por ciertas corrientes de la fenomenología, de ampliar la razón. En este marco se analizan las dificultades de la estética medieval para concebir claramente la diferencia entre la belleza y el bien, cosa que se ha hecho mejor en las líneas modernas que no han perdido lo transcendental, desde Immanuel Kant a Xavier Zubiri. Se bareman diversas concepciones de la Edad Media, de la mano fundamentalmente de Umberto Eco, y sin idealizarla, se destacan no obstante valores importantes en ella. Se defiende la tesis de que no es posible renunciar completamente a la teoría de la proporción, sino que debe ampliarse sobre la base de una ontología más rica, que, junto a las cosas-reales del mundo, tenga en cuenta las cosas-sentido, de acuerdo a la propuesta de Xavier Zubiri. Esto permite asumir críticamente la ampliación del horizonte estético (la apertura de los valores estéticos) propia del contemporáneo sin caer en el nihilismo.
Spojrzenie na estetykę średniowieczną w świetle estetyki współczesnej Autor tego eseju stara się ukazać wartość estetyki średniowiecznej poprzez dialogiczne zestawienie jej zasad z podstawowymi aspektami estetyki współczesnej. Dano zarys tych zagadnień, które najbardziej kontrastują z obecną kulturą: dominacja wiary religijnej w średniowieczu i fuzja z tradycją myśli greckiej w perspektywie metafizycznej, z której ta teoria jest rozwijana, a z niej ontologiczna teoria piękna i sztuki. Z drugiej strony obecna epoka, wciąż pełna zobowiązań wobec nowoczesności, znajduje się w stanie ogromnej metafizycznej kruchości, w tym w odniesieniu do wiary religijnej, nadmiernie ograniczając rozum do racjonalności naukowej. W tym sensie średniowiecze może zainspirować nas do ekspansji rozumu, co zostało już podjęte przez niektóre nurty fenomenologii. W tym kontekście analizuje się trudności średniowiecznej estetyki, aby wyraźnie wyobrazić sobie różnicę między pięknem a dobrem, coś, co zostało już zrobione w pewnych nowoczesnych nurtach, które nie wyzbyły się transcendencji — od Immanuela Kanta po Xaviera Zubiriego. Ukazane są różne koncepcje średniowiecza, głównie autorstwa Umberto Eco, z których bez idealizowania wyłaniają się ważne wartości. Broni się tezy, że nie można całkowicie wyrzec się teorii proporcji, ale należy ją rozwinąć w oparciu o bogatą ontologię, która wraz z „rzeczywistymi rzeczami” świata uwzględnia rzeczy zmysłowe, według propozycji Xaviera Zubiriego. Pozwala to krytycznie założyć rozszerzenie horyzontu estetycznego (otwarcie wartości estetycznych) typowe dla współczesności bez popadania w nihilizm.   Autor de este ensayo trata de mostrar el valor de la estética medieval poniéndola en diálogo con algunos aspectos fundamentales de la estética contemporánea. Se esboza una descripción de aquellas cuestiones que más contrastan con la cultura actual: la predominancia en la Edad Media de la fe religiosa y la fusión con la tradición del pensamiento griego en una perspectiva metafísica, de la que se parte en la elaboración de la teoría estética, desarrollando una teoría ontológica de la belleza y del arte. Por el contrario, la época actual, muy deudora aún de la modernidad, está instalada en una posición de enorme fragilidad metafísica y de fe religiosa, restringiendo en exceso la razón a la racionalidad científica. En este sentido, el medioevo puede inspirarnos en la tarea, ya emprendida por ciertas corrientes de la fenomenología, de ampliar la razón. En este marco se analizan las dificultades de la estética medieval para concebir claramente la diferencia entre la belleza y el bien, cosa que se ha hecho mejor en las líneas modernas que no han perdido lo transcendental, desde Immanuel Kant a Xavier Zubiri. Se bareman diversas concepciones de la Edad Media, de la mano fundamentalmente de Umberto Eco, y sin idealizarla, se destacan no obstante valores importantes en ella. Se defiende la tesis de que no es posible renunciar completamente a la teoría de la proporción, sino que debe ampliarse sobre la base de una ontología más rica, que, junto a las cosas-reales del mundo, tenga en cuenta las cosas-sentido, de acuerdo a la propuesta de Xavier Zubiri. Esto permite asumir críticamente la ampliación del horizonte estético (la apertura de los valores estéticos) propia del contemporáneo sin caer en el nihilismo.
The Author of this essay tries to show the value of medieval aesthetics by putting it in dialogue with some fundamental aspects of contemporary aesthetics. A description of those issues that most contrast with current culture is outlined: the predominance in the Middle Ages of religious faith and its fusion with the tradition of Greek thought in a metaphysical perspective, in order to elaborate the aesthetic theory, developing an ontological theory of beauty and art. On the contrary, the current era, still very indebted to modernity, is installed in a position of enormous metaphysical fragility and religious faith, excessively restricting reason to scientific rationality. In this sense, the Middle Ages can inspire us in the quest, already undertaken by certain currents of phenomenology, of expanding reason. In this framework, the difficulties of medieval aesthetics in order to conceive clearly the difference between beauty and good are analysed, then it has been something that has been done better in modern lines that have not lost the transcendental, from Immanuel Kant to Xavier Zubiri. Various conceptions of the Middle Ages are asserted, fundamentally from the hand of Umberto Eco, and without idealizing it, important values stand out in it nonetheless. The thesis is defended that it is not possible to completely renounce the theory of proportion, but that it must be expanded on the basis of a richer ontology, which, together with the ‘real-things’ of the world, takes into account the ‘sense-things’, according to the proposal of Xavier Zubiri. This allows us to critically assume the expansion of the aesthetic horizon (the opening of aesthetic values) typical of the contemporary without falling into nihilism.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2020, 11, 4; 21-50
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies