Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "administracja polska" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 448
Tytuł:
When Typhus Rode a Red Horse: Weaponizing Disease During the Polish-Bolshevik War
Kiedy tyfus jechał na czerwonym koniu: militarne wykorzystanie choroby podczas wojny polsko-bolszewickiej
Когда тиф ехал на красном коне: военное использование болезни во время польско-большевистской войны
Autorzy:
Blackburn, Christopher
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1856712.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
wojna polsko-bolszewicka
tyfus
kordon sanitarny
Amerykańsko-Polska Administracja Pomocy w walce z Tyfusem
Polish-Bolshevik War
Typhus
American Typus Relief Expedition
Cordon Sanitaire
польско-большевистская война
тиф
Американско-польская администрация помощи в борьбе с тифом
санитарный кордон
Opis:
Niniejszy artykuł przedstawia rolę Armii Czerwonej w rozprzestrzenianiu się tyfusu podczas wojny polsko-bolszewickiej 1919–1920. Choroba ta nie była w Polsce nowa, epidemie tyfusu wybuchały kilkakrotnie w czasie I wojny światowej, ale nie w takiej skali, jak podczas wojny polsko-bolszewickiej. Pierwotnie prawdopodobnie pojawiła się na ziemiach polskich w 1915 r. wraz z wojskami rosyjskimi. Nowo powstały polski rząd walczył z rozprzestrzenianiem się choroby od początku swojego istnienia. Polskie wysiłki, wspierane przez amerykańskie grupy humanitarne, poczyniły wielkie postępy w zwalczaniu tyfusu na terenach wiejskich, a także w procesie odwszenia tysięcy uchodźców przybywających do kraju; jednak wiele z tego zostało zniweczone wraz z ofensywą bolszewicką w 1920 r. Będąc świadkami wyniszczających skutków tyfusu na opanowanych przez siebie terytoriach i we własnym wojsku, Bolszewicy podejmowali nierówne i często nieskoordynowane próby wykorzystania tej choroby do osłabienia i potencjalnego zniszczenia raczkującej II RP. Marsz bolszewików wypchnął ofiary tyfusu i uchodźców za polskie linie, celowo lub przez swoje bierne oddziaływanie, podczas gdy w tym samym czasie siły bolszewickie niszczyły lub rabowały elementy infrastruktury sanitarnej i zapasy medyczne. Taktyka bolszewicka ostatecznie zawiodła, gdy w sierpniu 1920 r. wojska polskie odparły sowieckie natarcie, co umożliwiło powtórne podjęcie wysiłków na rzecz walki z tyfusem w całym kraju. Bolszewickie doświadczenia z tyfusem podczas wojny polsko-bolszewickiej przekonały jednak przywódców sowieckich, że odpowiednio wykorzystane czynniki biologiczne mogą przynieść pozytywne rezultaty militarne. To, co zaczęło się jako chaotyczny wysiłek bolszewików, mający na celu wykorzystanie tyfusu jako broni w ich dążeniu do Wisły w 1920 r., zaowocowało narodzinami sowieckiego programu broni biologicznej, który stworzył różne wersje tyfusu w celu wykorzystania na polach bitewnych w latach trzydziestych XX w.
This paper explores the role that the Red Army played in the spreading of typhus during the Polish-Bolshevik War of 1919–1920. The disease was not new to Poland as it had flared up on several occasions during the First World War, having probably been brought to the country by the Imperial Russian army in 1915. However, these flare ups were nowhere near the scale in which the disease appeared during the Polish-Bolshevik War. The newly formed Polish government was involved with attempts to control the disease from its outset. With the support of humanitarian groups from the United States, these efforts, which included the delousing of thousands of refugees entering the country, had made great strides with regards to eradicating typhus from the Polish countryside; however, much of this work was undone by the Bolshevik offensive of 1920. Having witnessed the debilitating effects that typhus had on their own country and military, the Bolsheviks made sporadic and often uncoordinated attempts to use the disease to weaken and potentially destroy the fledging Second Polish Republic. Through both active and passive means the Bolshevik advance drove typhus victims and refugees across the Polish border, while at the same time their military destroyed (or removed) sanitation equipment and medical supplies in the captured areas. The Bolshevik tactic ultimately failed as their advance was repelled by the Polish military in August 1920 and anti-typhus measures were restored throughout the country. However, after witnessing the military potential of typhus during the Polish-Bolshevik War, Soviet leaders were convinced that properly harnessed biological agents could produce positive military results. Thus, what began as a chaotic effort by the Bolsheviks to weaponize typhus during their drive to the Vistula in 1920 resulted in the birth of a Soviet biological weapons program, which by the 1930s was to produce various versions of typhus that could be deployed on the battlefield.
В статье показана роль Красной Армии в распространении тифа во время польско-большевистской войны 1919–1920 гг. Это заболевание не было новым для Польши: эпидемии тифа в стране вспыхивали несколько раз во время Первой мировой войны, но не в таком масштабе, как во время польско-большевистской войны. Первоначально, вероятно, эта болезнь появилась в Польше в 1915 г. вместе с русской армией. Недавно созданное польское правительство с самого начала своего существования боролось с распространением болезни. Польские усилия, поддер-живаемые американскими гуманитарными группами, позволили добиться больших успехов в борьбе с тифом в сельских районах, а также в процессе выведения блох у тысяч беженцев, прибывающих в страну; однако большая часть этих усилий пропала даром с наступлением большевиков в 1920 г. Наблюдая разрушительные последствия тифа на своей территории и в своих вооруженных силах, большевики предпринимали неравные и часто нескоординированные попытки использовать эту болезнь для ослабления и потенциального уничтожения юной Второй Речи Посполитой. Марш большевиков вытеснил жертв сыпного тифа и беженцев за пределы Польши, намеренно или посредством своего пассивного влияния, в то время как большевистские силы разрушали или грабили элементы санитарной инфраструктуры и запасы предметов медицинского назначения. Тактика большевиков окончательно провалилась, когда польские войска отразили советское нападение в августе 1920 г., что позволило возобновить усилия по борьбе с тифом по всей стране. Однако большевистский опыт с тифом во время польско-большевистской войны убедил советских лидеров в том, что при правильном использовании биологические факторы могут принести положительные военные результаты. То, что началось как хаотичное усилие большевиков по использованию тифа в качестве оружия в своем движении к Висле в 1920 г., привело к рождению советской программы биологического оружия, которая создала различные версии тифа для использования на полях битв в 1930-х гг.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 2 (276); 87-112
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podmioty administracji rządowej w zakresie polityki migracyjnej współczesnej Polski
Government Administration Entities in the Field of Migration Policy of Contemporary Polish
Autorzy:
Browarek, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32306347.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
migration policy
government administration
Polska
migration policy entities
polityka migracyjna
administracja rządowa
Polska
podmioty polityki migracyjnej
Opis:
Przedmiotem prezentowanych badań są organy administracji rządowej biorące udział w przygotowaniu i realizacji współczesnej polityki migracyjnej w Polsce. Celem artykułu jest ich ustalenie i określenie kompetencji w zakresie polityki migracyjnej. W osiągnięciu tego zadania wykorzystano głównie metodę instytucjonalno-prawną oraz decyzyjną i porównawczą. Cechą charakterystyczną polityki migracyjnej w Polsce jest to, że mimo, iż biorą w niej udział różne podmioty, to kluczową rolę odgrywają właśnie orany administracji rządowej. W polskiej administracji rządowej nie ma jednak jednej instytucji, która zajmowałaby się całością problematyki dotyczącej polityki migracyjnej. Funkcjonuje tu wiele podmiotów, które prowadzą działania dotyczące różnych aspektów tej polityki – głównie bezpieczeństwa, ochrony granic, rynku pracy, polityki polonijnej. Niektóre mają podobne zadania, czego konsekwencją jest to, że ich działania nie zawsze są ze sobą dobrze skoordynowane. Ta wielość instytucji rządowych angażujących się w politykę migracyjną w Polsce może także tworzyć konkurencję między nimi oraz różne podejście do problematyki migracji. Powstanie niektórych z tych podmiotów było spowodowane pojawieniem się nowych, istotnych w tej materii wydarzeń (kryzys migracyjny i związana z tym relokacja, masowy napływ uchodźców wojennych z Ukrainy). Jak dotychczas głównym podmiotem rządowym tej polityki jest Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, które postrzega imigrację przez pryzmat bezpieczeństwa państwa.
The subject of the presented research are government administration bodies involved in the preparation and implementation of contemporary migration policy in Poland. The aim of the article is to determine them and determine competences in the field of migration policy. In achieving this task, the institutional-legal method as well as the decision-making and comparative method was mainly used. A characteristic feature of migration policy in Poland is that although various entities take part in it, the key role is played by government administration. However, there is no single institution in the Polish government administration that would deal with all the issues related to migration policy. There are many entities that carry out activities related to various aspects of this policy – mainly security, border protection, labor market, Polish diaspora policy. Some have similar tasks, with the consequence that their actions are not always well coordinated with each other. This multiplicity of government institutions involved in migration policy in Poland may also create competition between them and different approaches to migration issues. The creation of some of these entities was caused by the emergence of new, important events in this matter (the migration crisis and the related relocation, the massive influx of war refugees from Ukraine). So far, the main governmental entity of this policy is the Ministry of the Interior and Administration, which perceives immigration through the prism of state security.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2023, 4; 37-49
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 448

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies