Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "adjuvant treatment" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Wznowa ziarniszczaka jajnika po 7 latach od pierwotnego, oszczędzającego leczenia operacyjnego – opis przypadku, przegląd piśmiennictwa
Recurrence of granulosa cell tumor of the ovary 7 years after primary sparing surgery – case report and review of the literature
Autorzy:
Cieminski, Adam
Lewandowski, Jan
Emerich, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031030.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adjuvant chemotherapy
granulosa cell tumor of the ovary
recurrence
review of literature
surgical treatment
chemioterapia adiuwantowa
leczenie chirurgiczne
przegląd piśmiennictwa
wznowa
ziarniszczak jajnika
Opis:
Granulosa cell tumor of the ovary is a rare gonadal tumor, accounting for 1-5% of all malignant ovarian tumors. It may take two histological forms: mature (95%), occurring mostly in the 5th decade, and juvenile, developing mostly in young women. In most cases, it is diagnosed at FIGO stage I. The tumor is hormonally active, secreting estrogens and/or, rarely, androgens. While being a slow-growing and moderately malignant, even after appropriate therapy, it often recurs several years after first diagnosis. We present a case of granulosa cell tumor of the ovary in a young woman, 7 years after diagnosis and correct, sparing surgical treatment. At laparoscopy, during tumor removal, the lesion has been torn apart, and also tumor tissue was detected in contralateral ovary, spared during primary surgery. Due to invasion of existing ovary and dissemination after tumor rupture at laparoscopy, radical surgery was opted for, with excision of existing adnexae, uterus and subsequent staging. Persistent tumor focus was found within the pelvic peritoneum. The patient was referred for adjuvant treatment by chemotherapy (the BEP protocol). Currently, management of granulosa cell tumor relies in surgery, both sparing (in the case of young women at an early clinical stage), and radical. An important aspect of treatment is adjuvant chemotherapy, rarely – radiotherapy. Recurrence rate is estimated at 10-33% of all cases, both within the pelvis and, even more frequently, out of it. Ten-year survival rate in patients with recurrence is estimated at 57%. A review of pertinent literature is included.
Ziarniszczak jajnika jest rzadkim nowotworem gonadalnym, który stanowi 1-5% wszystkich guzów złośliwych jajnika. Występuje w dwóch postaciach histologicznych: dojrzałej (95% przypadków), zazwyczaj w 5. dekadzie życia, oraz młodzieńczej, u młodych kobiet. W większości przypadków rozpoznawany jest w I stopniu zaawansowania klinicznego według FIGO. Należy do guzów hormonalnie czynnych wydzielających estrogeny, rzadziej androgeny. Choć jest guzem o niskim potencjale złośliwości i charakteryzuje się wolnym wzrostem, pomimo zastosowania prawidłowego postępowania leczniczego często odnotowuje się wznowy w odległym czasie od pierwotnego rozpoznania. Przedstawiono przypadek występowania ziarniszczaka jajnika u młodej kobiety, u której po prawidłowym, oszczędzającym leczeniu operacyjnym po 7 latach stwierdzono wznowę choroby. Zastosowano laparoskopię, w czasie której, w trakcie usuwania zmiany, doszło do rozerwania guza, jak również wykazano proces nowotworowy w obrębie pozostawionego jednego jajnika po pierwotnej operacji. Z uwagi na obecność zmian nowotworowych w pozostawionym jajniku i rozsiew procesu z powodu rozerwania guza w czasie laparoskopii przeprowadzono radykalne postępowanie chirurgiczne, usuwając pozostawione przydatki, macicę, a także dokonano oceny zaawansowania procesu. Wykazano ognisko przetrwałej choroby w obrębie otrzewnej miednicy. Chora zakwalifikowana do leczenia adiuwantowego chemioterapią systemową (BEP). Podstawą leczenia ziarniszczaka jest leczenie chirurgiczne – zarówno oszczędzające, w przypadku młodych kobiet z wczesnym stopniem zaawansowania klinicznego, jak i radykalne. Istotny etap terapii stanowi zastosowanie adiuwantowej chemioterapii, rzadziej radioterapii. Nawroty choroby występują w10-33% przypadków zarówno w obrębie miednicy, jak i – częściej – poza nią. W grupie chorych ze wznową okres 10-letniego przeżycia wynosi 57%. Przedstawiono przegląd literatury dotyczącej ziarniszczaka jajnika.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 1; 58-62
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Outcomes of bevacizumab and cidofovir treatment in HPV-associated recurrent respiratory papillomatosis – review of the literature.
Autorzy:
Jackowska, Joanna
Piersiala, Krzysztof
Klimza, Hanna
Wierzbicka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398291.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
recurrent respiratory papillomatosis
cidofovir
bevacizumab
adjuvant treatment
Opis:
Objective: Recurrent respiratory papillomatosis (RRP) is caused by types 6 and 11 human papilloma virus and occurs in both children and adults. It is characterized by proliferation of benign squamous cell papillomas within the aerodigestive tract. The problem with recurrent respiratory papillomatosis treatment is high recurrence of papilloma growth following surgical removal. Method: A literature review was carried out via surveys based on electronic data in public domains: MedLine (USA National Library of Medicine), PubMed and SciELO, using keywords such as: recurrent respiratory papillomatosis, adjuvant treatment, cidofovir, and bevacizumab. All types of papers written in English were included (cross-sectional, prospective and retrospective clinical trials, review papers, and case reports). Results: In the recent literature, several types of treatment such as surgery with mechanical debulking or laser and adjuvant therapies are mentioned. Intralesional bevacizumab and cidofovir treatment may increase the interval between surgical procedures and decrease the number of procedures per year. Conclusions: There is still an ongoing discussion within the European Laryngological Society regarding the balance between effectiveness and side effects of RRP adjuvant treatment, however, recent results show promising long-term effects. Bevacizumab and cidofovir in aggressive RRP give hope for improved treatment outcomes.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 4; 1-8
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współistnienie złośliwego mieszanego mezodermalnego guza macicy i raka piersi – opis przypadku oraz przegląd piśmiennictwa
Coexistence of mixed malignant mesodermal uterine tumour and breast cancer – case report and review of the literature
Autorzy:
Jońska-Gmyrek, Joanna
Bobkiewicz, Piotr
Dańska-Bidzińska, Anna
Bidziński, Mariusz
Nasierowska-Guttmejer, Anna
Gmyrek, Leszek
Krynicki, Ryszard
Olszewski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908271.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adjuvant treatment
breast cancer
coexistence
endometrial cancer
tumour mixtus mesodermalis malignus
Opis:
Mesodermal mixed malignant tumours (MMMT) are the rare neoplasms of postmenopausal women, with extremely poor prognosis. They constitute about 1-2% of all gynaecological malignancies and about 2-5% of uterine corpus malignancies. Due to rare frequency, the exact knowledge about their characteristics is difficult. Therefore, the treatment is based on the treatment methods used in endometrial cancer. For most authors, because of their clinical course, they are treated as more aggressive endometrial carcinomas. In the literature, there were described a lot of cases of endometrial cancer and MMMT development after the chronic therapy with tamoxifen, due to breast cancer, but rare data suggest the possibility of coexistence of the two above neoplasms, without the previous therapy with tamoxifen. In this paper, we present the case of woman, aged 78, with tumour mixtus mesodermalis malignus corporis uteri, coexistent with breast cancer, and unilateral lymph nodes metastases, coming from the uterine tumour, with no previous therapy. In the literature we did not meet any case of breast cancer, coexistent with MMMT with the axillary lymph node metastases of MMMT component.
Złośliwe mieszane guzy mezodermalne (MMMT) macicy to rzadkie nowotwory o bardzo agresywnym przebiegu, występujące u kobiet w wieku pomenopauzalnym. Stanowią 1-2% wszystkich nowotworów narządów płciowych kobiecych i 2-5% nowotworów trzonu macicy. Ze względu na niezbyt częste występowanie dokładne poznanie charakterystyki tych nowotworów jest utrudnione. Wobec powyższego, sposób postępowania jest oparty na schematach postępowania w raku trzonu macicy. Przez większość autorów, z uwagi na przebieg kliniczny, są one traktowane jako raki endometrium o agresywniejszym przebiegu. W piśmiennictwie opisano wiele przypadków występowania raka endometrium, jak również MMMT po przewlekłej terapii tamoksyfenem z powodu raka piersi, natomiast nieliczne dane wskazują na możliwość współwystępowania obu nowotworów bez uprzedniej terapii. W pracy przedstawiono przypadek 78-letniej kobiety, u której stwierdzono guza złośliwego mieszanego mezodermalnego trzonu macicy oraz raka piersi z jednoczesnym występowaniem przerzutów do węzłów chłonnych po stronie zdiagnozowanego raka piersi, pochodzących z guza macicy. Nie spotkano natomiast opisu przypadku współwystępowania MMMT i raka piersi z przerzutami MMMT do pachowych węzłów chłonnych.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 256-264
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kluczowe problemy procesu leczenia raka błony śluzowej trzonu macicy w świetle wspólnych ustaleń ESMO, ESGO i ESTRO z grudnia 2015 roku
Key problems in the treatment of endometrial cancer in the light of ESMO-ESGO-ESTRO Consensus of December 2015
Autorzy:
Kryniewska, Katarzyna
Sznurkowski, Jacek Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029913.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adjuvant treatment
endometrial cancer
radiation therapy
recommendations
surgical treatment
leczenie adiuwantowe
leczenie chirurgiczne
radioterapia
rak endometrium
rak trzonu macicy
rekomendacje
Opis:
In December 2015, representatives of the European Society for Medical Oncology (ESMO), the European Society of Gynaecological Oncology (ESGO) and the European Society for Radiotherapy and Oncology (ESTRO) gathered to achieve a consensus on the current diagnostic methods as well as surgical and adjuvant treatment in endometrial cancer. During the conference, a multipage document identifying the key diagnostic and therapeutic problems, containing current findings together with the level of their scientific credibility was developed, followed by presenting expert consensus achieved by voting as well as a summary of evidence supporting each recommendation. The aim of the paper was to summarize the current ESMO, ESGO and ESTRO expert guidelines for a Polish reader in the absence of national recommendations on the diagnosis and treatment of endometrial cancer. The minimum (essential) preoperative management involves: clinical examination, including inguinal examination, speculum examination, bimanual examination, rectal examination, abdominal and transvaginal ultrasound, and, if indicated, transrectal ultrasound as well as risk assessment for Lynch syndrome if no ovariectomy is planned in FIGO stage I patients under the age of 45. A simple hysterectomy with the removal of the adnexa is the primary surgical protocol. Systematic lymphadenectomy involving pelvic and para-aortic lymph nodes should be performed in all patients (regardless of the histopathological type) with apparent FIGO stage IIIA, IIIB and FIGO stage II as well as in non-endometrioid apparent FIGO stage I cancers. In FIGO stage I endometrioid cancer, depending on the histopathological grade and the invasiveness, which is measured by myometrial invasion (MI), patients should be stratified into three preoperative risk groups: low risk – G1/G2 and MI < 50%, where systematic lymphadenectomy is not needed; intermediate risk – G1/G2, MI > 50% or G3, MI < 50%, where lymphadenectomy can be considered; high risk – G3 and MI > 50%, where lymphadenectomy is obligatory. The excision of the greater omentum should be performed only in serous cancer and carcinosarcoma. Stratification of patients for adjuvant treatment is based on pathological features, such as grading, MI, FIGO, lymphovascular space invasion. There is an urgent need to adapt the ESMO-ESGO-ESTRO consensus to Polish conditions as well as to develop national recommendations for the diagnosis and treatment of endometrial cancer.
W grudniu 2015 roku przedstawiciele Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (European Society for Medical Oncology, ESMO), Europejskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej (European Society of Gynaecological Oncology, ESGO) oraz Europejskiego Towarzystwa Radioterapii i Onkologii (European Society for Radiotherapy and Oncology, ESTRO) zebrali się w celu opracowania wspólnego stanowiska dotyczącego aktualnych metod diagnostyki, leczenia operacyjnego i uzupełniającego raka błony śluzowej trzonu macicy. W trakcie konferencji powstał wielostronicowy dokument, w którym zidentyfikowano kluczowe problemy diagnostyczno-terapeutyczne, zamieszczono aktualne wyniki badań wraz z oceną poziomu ich wiarygodności naukowej, a następnie zaprezentowano ustalone w drodze głosowania wspólne stanowisko ekspertów z określeniem siły zaleceń i uzasadnieniem. Celem niniejszej pracy było syntetyczne przedstawienie aktualnych zaleceń ekspertów ESMO, ESGO i ESTRO polskiemu czytelnikowi w sytuacji braku krajowych rekomendacji dotyczących diagnostyki i leczenia raka błony śluzowej trzonu macicy. Minimalne (niezbędne) postępowanie przedoperacyjne obejmuje: badanie kliniczne, w tym ocenę pachwin, badanie we wziernikach, badanie dwuręczne, badanie per rectum, badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej i przezpochwowe, a jeśli są wskazania – badanie ultrasonograficzne transrektalne, jak również ocenę ryzyka zespołu Lyncha, gdy nie planuje się usuwać jajników kobietom z FIGO I przed 45. rokiem życia. Podstawowy protokół operacyjny to proste wycięcie macicy wraz z przydatkami. Limfadenektomia systematyczna obejmująca węzły miedniczne i okołoaortalne powinna zostać wykonana u wszystkich pacjentek (niezależnie od typu histopatologicznego) z prawdopodobnym FIGO IIIA, IIIB i FIGO II oraz w rakach nieendometrioidalnych FIGO I. W raku endometrioidalnym FIGO I, w zależności od stopnia zróżnicowania histopatologicznego (gradingu) i inwazyjności nowotworu, mierzonej głębokością naciekania mięśniówki (myometrial invasion, MI), pacjentki podzielono na trzy przedoperacyjne grupy ryzyka: grupa o niskim ryzyku – G1/G2 i MI < 50%, w której można odstąpić od limfadenektomii systematycznej; grupa o pośrednim ryzyku – G1/G2, MI > 50% lub G3, MI < 50%, w której limfadenektomię można rozważyć; grupa wysokiego ryzyka – G3 i MI > 50%, w której limfadenektomia powinna być wykonywana obligatoryjnie. Wycięcie sieci większej należy wykonać wyłącznie w raku surowiczym i w mięsakoraku. Stratyfikacja chorych do leczenia adiuwantowego opiera się na cechach patologicznych, takich jak grading, MI, FIGO, inwazyjność przestrzeni limfatycznej. Adaptacja ustaleń konsensusu ESMO, ESGO i ESTRO do warunków polskich oraz stworzenie krajowych rekomendacji diagnostyki i leczenia raka endometrium jest pilną potrzebą.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 3; 145-155
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mięsaki macicy u młodych kobiet – analiza 17 przypadków
Uterine sarcoma in young women – analysis of 17 cases
Autorzy:
Olejek, Anita
Zamłyński, Jacek
Jędruś, Sylwia
Kellas-Ślęczka, Sylwia
Jurek, Agnieszka
Piękoś, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908446.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adjuvant treatment
diagnosis
surgical treatment
uterine sarcoma
young women
Opis:
Uterine sarcoma are characterized by aggressive clinical course, poor prognosis and early development of metastases. According to various authors, they constitute 1-5% of all malignant uterine neoplasms. Already in clinical stage I, uterine sarcomas may produce metastases to pelvic lymph nodes in about 30% of the cases and to periaortal lymph nodes – in about 15%. Uterine sarcomas are particularly noteworthy because of limited experience in their management and lack of generally accepted diagnostic criteria and effective therapy. Preoperative diagnosis is possible in about 30% of the patients undergoing uterine cavity curettage. The treatment of choice of uterine sarcoma is radical surgery. The aim of this paper was clinical analysis of 17 patients aged 24-43, operated on for uterine sarcoma at the Department of Gynaecology, Obstetrics and Oncological Gynaecology of the Silesian Medical University in Bytom, Poland, since 2002 thru 2006. Analysed variables included: patients’ age, type and severity of ailments preceding diagnosis of uterine sarcoma, histopathologic diagnosis, type of surgical and adjuvant treatment implemented, treatment outcome and postoperative course. Microscopic examination of surgical specimens revealed leiomyosarcoma (47%), stromal sarcoma (29.4%) and less often necrotising leiomyosarcoma (11.8%), necrotising fibrosarcoma (5.9%) and undifferentiated sarcoma (5.9%). Upon completion of surgical treatment, all patients were referred for adjuvant treatment at the Department of Oncological Gynaecology of the Institute of Oncology in Gliwice, Poland.
Mięsaki macicy charakteryzują się agresywnym przebiegiem klinicznym, złym rokowaniem oraz wczesnym pojawianiem się przerzutów. Stanowią one według różnych opracowań 1-5% wszystkich nowotworów złośliwych macicy. Już w I stopniu zaawansowania klinicznego mięsaki macicy mogą dawać przerzuty do węzłów chłonnych miednicy mniejszej w ok. 30% przypadków, a do węzłów okołoaortalnych - w ok. 15%. Mięsaki macicy zasługują na szczególną uwagę ze względu na ograniczone doświadczenie w ich leczeniu oraz brak jednomyślności, jeżeli chodzi o kryteria rozpoznawania i skutecznego leczenia tych nowotworów. Rozpoznanie przedoperacyjne jest możliwe u ok. 30% chorych, u których przeprowadzono zabieg wyłyżeczkowania jamy macicy. W przypadku mięsaków macicy leczeniem z wyboru jest radykalny zabieg operacyjny. Celem pracy była analiza kliniczna 17 chorych w wieku od 24 do 43 lat leczonych operacyjnie z powodu mięsaków macicy w Katedrze i Oddziale Klinicznym Ginekologii, Położnictwa i Ginekologii Onkologicznej SUM w Bytomiu w latach 2002-2006. Ocenie poddano wiek pacjentek, rodzaj i nasilenie dolegliwości poprzedzających rozpoznanie mięsaka, rozpoznanie histopatologiczne nowotworu, rodzaj zastosowanego leczenia operacyjnego oraz uzupełniającego, a także efekty leczenia oraz przebieg pooperacyjny chorych. W pooperacyjnym badaniu histopatologicznym najczęściej rozpoznawano: leiomyosarcoma (47%), sarcoma stromale (29,4%), nieco rzadziej leiomyosarcoma necroticans (11,8%), fibrosarcoma necroticans (5,9%) oraz sarcoma undifferentiated (5,9%). Po zakończonym leczeniu operacyjnym wszystkie chore zostały skierowane do dalszego leczenia uzupełniającego do Kliniki Ginekologii Onkologicznej Instytutu Onkologii w Gliwicach.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 4; 200-207
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies