Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "actuosa participatio" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Ku pełnemu uczestnictwu w Eucharystii w okresie pandemii
Participation in the Eucharist as a Special Challenge During the Pandemic
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790607.pdf
Data publikacji:
2021-10-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Eucharystia
uczestnictwo w Eucharystii
participatio actuosa
uczestnictwo pozasakramentalne
The Eucharist
Participation in the Eucharist
Participatio Actuosa
Non-sacramental participation in the Eucharist
Opis:
Kult chrześcijański jest kultem na wzór Jezusa Chrystusa i w zjednoczeniu z Nim (Rz 12, 1). Dlatego najpełniejszym wyrazem kultu w Kościele jest Eucharystia. W niej uobecnia się sakramentalnie jedyna i raz na zawsze dokonana ofiara Chrystusa, czyli Jego życie w posłuszeństwie i oddaniu się Ojcu, które ma swe spełnienie w śmierci na krzyżu. Uczestnictwo wiernych w Eucharystii polega na naśladownictwie Jezusa w posłuszeństwie Ojcu, czyli na składaniu duchowych ofiar, które Jezus włącza w swą jedyną ofiarę. Uczestnictwo w Eucharystii jako szczególne wyzwanie w okresie pandemii nie tylko ze względu na trudności z fizycznym uczestnictwem, ale też możliwie pełnym uczestnictwem pozasakramentalnym, czyli na odległość. Pierwszym ważnym warunkiem jest pragnienie sakramentalnego uczestnictwa i zjednoczenia z Chrystusem, czyli komunia duchowa. Pomocne w tym są transmisje Mszy przez środki przekazu. Kolejnymi istotnymi warunkami takiego uczestnictwa są towarzyszące mu pragnienie nieustannego nawracania się (ukierunkowanie życia na Boga) oraz zaangażowanie na różnych płaszczyznach w życie Kościoła. Za szczególny filar takiego uczestnictwa pozasakramentalnego należy uznać rozważnie słowa Bożego w formie lectio divina. Wierny ma prawo czytać księgi Pisma św. w dowolnej kolejności. Jednak najbardziej eklezjalną lekturą Biblii jest ta, ukierunkowana na codzienną Eucharystię. Pojedynczy wierny karmi się tym słowem, które danego dnia jest skierowane do całego Kościoła.
Christian worship is worship modelled on that of Jesus Christ, and in union with Him (cf. Rm. 12:1). Therefore the fullest expression of the worship of the Church is the Eucharist. In it is made sacramentally present the consummate, once-for-all, unique offering of Christ, that is to say, His life of obedience and devotion to the Father, which has its fulfillment in death upon the cross. The participation of the faithful in the Eucharist consists in the following of Jesus in obedience to the Father, that is, in rendering a spiritual offering which Jesus joins to His one offering. Participation in the Eucharist is a special challenge during the pandemic not only due to physical difficulties in participating, but also as regards fullest possible extra-sacramental participation, i.e., long-distance participation. The most important condition is the desire for sacramental participation and union with Christ, that is, spiritual communion. Mass-media transmissions of the Mass are helpful in this. Other essential conditions for such participation are an accompanying desire for ongoing conversion (directing of one’s life towards God) and involvement in the life of the Church on various levels. Meditation on the Word of God in the form of lectio divina is to be considered as an especial pillar of this extra-sacramental participation. The faithful have the right to read the books of Sacred Scripture in any order. The most ecclesial reading of the Bible, however, is that which is geared toward the daily Eucharist. The individual believer is nourished by this word which is addressed to the entire church on a given day.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 8; 43-60
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biskup Kazimierz Józef Kowalski (1896-1972) jako prekursor odnowy liturgicznej w Diecezji Chełmińskiej, w świetle „Orędownika diecezji chełmińskiej”
Bishop Kazimierz Józef Kowalski (1896-1972) as a pioneer of the Diocese of Chelmno liturgical renewal
Autorzy:
Megger, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077511.pdf
Data publikacji:
2022-01-14
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
Liturgia
msza św.
Drugi Sobór Watykański
actuosa participatio
ruch liturgiczny
diecezja chełmińska
liturgy
mass
Second Vatican Council
active participation
liturgical movement
Diocese of Chelmno
Opis:
Biskup Kazimierz Józef Kowalski był pierwszym w historii diecezji chełmińskiej ordynariuszem uczestniczącym w pracach soboru powszechnego. Jako konsultor Komisji Liturgicznej Drugiego Soboru Watykańskiego brał czynny udział w przygotowaniu reformy liturgii i rozumiał jej istotę i cele. Swoje stanowisko prezentował przede wszystkim w różnych formach w „Orędowniku Diecezji Chełmińskiej”, jako urzędowym piśmie Kościoła partykularnego. Biskup Kowalski nauczał o fundamentalnym znaczeniu zasady actuosa participatio dla liturgii, poprzez którą wierni tworzą żywy Kościół, Mistyczne Ciało Chrystusa, oddając chwałę Bogu i uczestnicząc w misterium paschalnym. Realizacją zasady „aktywnego uczestnictwa” były konkretne zarządzenia wprowadzające duchowieństwo i wiernych w życie Kościoła po soborze. Ordynariusz chełmiński był zarówno strażnikiem Tradycji Kościoła wyrażającej się w lex orandi, jak i mistagogiem, który konsekwentnie wprowadzał powierzoną mu wspólnotę diecezjalną w posoborową rzeczywistość Kościoła objawiającego się w liturgii.
The Most Rev. Kazimierz Jozef Kowalski was the first diocesan bishop of Chelmno to participate in an ecumenical council. As a consultant of the conciliar liturgical commission he took an active part in the preparation of the reforms. The bishop was presenting his ideas and opinions in the official diocesan review known as „Oredownik Diecezji Chelminskiej”. A common theme of his articles was the active participation of the faithful in the liturgy, its purpose and normative requirements for clergy and laity. Bishop Kowalski was both a guardian of the liturgical tradition of the Church and a worship moderator of his diocesan flock who was systematically introducing the new celebratory forms.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2021, 55; 175-188
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Participatio actuosa fidelium we Mszy św. od Piusa X do Konstytucji Sacrosanctum Concilium
<i>Participatio actuosa fidelium</i> in the Holy Mass from the time of Pope Pius X until the Constitution </i>Sacrosanctum Concilium</i>
Autorzy:
Krakowiak, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432110.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
actuosa participatio
Pius X
Pius XI
Pius XII
ruch liturgiczny
liturgia
śpiew gregoriański
musica sacra
Missa solemnis
Liturgical Movement
Liturgy
Gregorian Chant
Musica Sacra
Missa Solemnis
Opis:
Już w XIX wieku ruch liturgiczny, najpierw na Zachodzie (Francja, Belgia, Niemcy) a następnie w innych krajach miał wielki wpływ na bardziej świadome i czynne uczestnictwo wiernych w liturgii Mszy św. Dużą rolę w tym procesie włączania wiernych w liturgię Mszy św. pełniły mszaliki zawierające tłumaczenie tekstów Ordo Missae. Następnie papieże Pius X, Pius XI a zwłaszcza Pius XII w wydawanych dokumentach kierowanych do całego Kościoła podawali teologicznie uzasadnienie czynnego uczestnictwa w liturgii Mszy (kapłaństwo chrzcielne). Powinno to być najpierw uczestnictwo wewnętrzne (ofiarowanie siebie przez ręce kapłana) a następnie uczestnictwo zewnętrzne, głównie przez śpiew gregoriański, gesty i postawy ciała. Różne stopnie participatio actuosa, w różnych formach celebracji Mszy określiła Kongregacja Obrzędów w instrukcji De musica sacra et liturgia. Dopiero jednak soborowa Konstytucja Sacrosanctum Concilium stwierdziła, że sama natura liturgii wymaga actuosa participatio w niej wiernych i Kościół bardzo pragnie takiego „pełnego, świadomego i czynnego udziału wiernych w obrzędach liturgicznych” (KL 14). Autor na podstawie analizy dokumentów Kościoła od Piusa X do Piusa XII przedstawił rozwój rozumienia czynnego udziału wiernych w liturgii Mszy św. oraz jego różne formy (stopnie).  
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2022, 60, 2; 149-161
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idea participatio actuosa Soboru Watykańskiego II w dobie pandemii
Idea participatio actuosa of the Second Vatican Council in the time of the pandemic
Autorzy:
Filipowicz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083149.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
participatio actuosa
transmisja
Sobór Watykański II
uczestnictwo
pandemia
broadcast
Second Vatican Council
participation
pandemic
Opis:
Niniejszy artykuł jest próbą odpowiedzi, jak soborowa idea participatio actuosa mogła być realizowana w warunkach pandemii Covid-19.  Uczestnictwo w liturgii zakłada jedność czasu i miejsca. Możliwości oferowane przez współczesne media spełniają zasadniczo warunek uczestnictwa co do jedności czasu. Znacznie większy problem dotyczy jedności miejsca, co pociąga za sobą ograniczenia uczestnictwa w liturgii rozumianej jako świat osób i relacji. Niewątpliwie, nawet tak ograniczony sposób uczestniczenia nie musi automatycznie narzucać ograniczeń co do skuteczności w porządku łaski. Kwestie te były już podnoszone podczas obrad Soboru Trydenckiego. Oznacza to, że nawet ograniczenia narzucone przez pandemię nie wykluczają całkowicie z włączania się człowieka w opus Dei. Obok analizy dokumentów poświęconych liturgii, artykuł uwzględnia badania socjologiczne religijności Polaków w dobie pandemii.
This article is an attempt to answer how the conciliar idea of participatio actuosa could be implemented in the conditions of the Covid-19 pandemic. Participation in the liturgy presupposes the unity of time and place. The possibilities offered by the modern media basically meet the participation condition regarding the unity of time. A much bigger problem concerns the unity of the place, which entails restrictions on participation in the liturgy understood as the world of persons and relationships. Undoubtedly, even such a limited mode of participation need not automatically impose limits on the effectiveness of the order of grace. These issues were already raised at the Council of Trent. This means that even the restrictions imposed by the pandemic do not completely exclude man from joining Opus Dei. In addition to the analysis of documents and scientific works devoted to the liturgy, the article takes into account sociological studies of the religiosity of Poles in the time of the pandemic.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2021, 58, 2; 77-94
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia communio według kard. Josepha Ratzingera (Benedykta XVI) i pytanie o urzędy/posługi w polskim duszpasterstwie parafialnym
The Communio Theology according to Card. Joseph Ratzinger (Benedict XVI) and the Question of Offices/Ministries in Polish Churches
Autorzy:
Porosło, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040492.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kard. Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
communio
eklezjologia communio
Kościół
urzędy
posługi
aktywne uczestnictwo (participatio actuosa)
kapłaństwo powszechne
Joseph Ratzinger
Benedict XVI
communio-ecclesiology
Church
offices
ministres
active participation (participatio actuosa)
common priesthood
Opis:
Kardynał Joseph Ratzinger, rozwijając tzw. tzw. communio-eklezjologię (Communio-Ekklesiologie), wskazywał, że „Kościół nie powinien mówić głównie o sobie, lecz o Bogu”. Mając w perspektywie to założenie metodologiczne, będziemy chcieli w niniejszym artykule wydobyć z licznych pism kard. Josepha Ratzingera, obecnie papieża-seniora Benedykta XVI, istotę jego nauczania o Kościele jako communio oraz zobaczyć, jakie znaczenie ma ten obraz Kościoła dla duszpasterskiej praxis, szczególnie w kontekście posług i uczestnictwa świeckich w liturgii, zwłaszcza w polskiej rzeczywistości duszpasterskiej. Pierwsza część artykułu ukazuje fundamenty nauczania Ratzingera o Kościele rozumianym jako communio. W drugim punkcie możemy zobaczyć, poprzez jakie zadania/posługi świeccy uczestniczą w jednym kapłaństwie Chrystusa, aby w punkcie trzecim została ukazana Ratzingerowska krytyka praktycystycznego rozumienia aktywnego uczestnictwa (participatio actuosa) świeckich w liturgii. W ostatnim punkcie zostały wydobyte wnioski dla kształtowania i rozumienia posług w konkretnym duszpasterstwie parafialnym, gdzie istotne są słowa zapisane przez samego Ratzingera: „Należyte wychowanie do liturgii powinno polegać nie na uczeniu się czynności zewnętrznych i ćwiczeniu się do nich, lecz na włączaniu się w konstytutywną dla liturgii istotę actio, czyli w przemieniającą moc Boga, która przez pośrednictwo akcji liturgicznej pragnie przemieniać nas samych i świat”. Tam, gdzie praktycyzm staje się ważniejszy od teologii, tam Kościół rozumiany jako wspólnota zbawienia staje się co najwyżej instytucją z bogatą ofertą usług religijnych.
Developing the so-called communio-ecclesiology (Communio-Ekklesiologie), Cardinal Joseph Ratzinger pointed out that “the Church should not speak mainly about itself, but about God.” Bearing in mind this methodological assumption, the author of this article is going to analyse numerous writings by Card. Joseph Ratzinger—at present Pope Emeritus Benedict XVI, in order to present the essence of his teaching about the Church as communio and to see what such image of the Church means to the priests’ praxis, especially in terms of the laity’s ministry and participation in the liturgy in the Polish pastoral reality. The first part of the article presents Ratzinger’s fundamental teachings about the Church understood as communio. In the second part, one can find out about the tasks/ministries through which lay people may participate in Christ’s only priesthood. Ratzinger’s criticism on perceiving the laity’s active participation (participatio actuosa) in the liturgy as having only a practical dimension is presented in the third part of the article. The last part includes conclusions for shaping and understanding ministries in particular churches, supported by the words written by Ratzinger himself: “Proper education for liturgy should not consist in learning and practising external acts, but in joining the essence of action, i.e. the transforming power of God, which is constitutive for the liturgy and, through liturgical action, wants to transform us and the surrounding world.” Where practical issues become more important than theology, the Church viewed as the community of salvation becomes, at the most, an institution offering a rich variety of religious services.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 131-143
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies