Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "acritarchs" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Organic microfossil assemblages from the late Ediacaran rocks of the Małopolska Block, southeastern Poland
    Autorzy:
    Jachowicz-Zdanowska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2059153.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    southern Poland
    Małopolska Block
    Ediacaran
    acritarchs
    Opis:
    The results of palynological investigations of the oldest siliciclastic strata recognized in the Małopolska Block, situated in southeastern Poland, within the Trans-European Suture Zone (TESZ), are summarized in this paper. Siliciclastic flysch-type rocks without macrofossils have been encountered in over 1000 boreholes within the Małopolska Block, below Paleozoic, Mesozoic, and Cenozoic deposits of various ages (from Ordovician up Miocene). The lithostratigraphy of the pre-Ordovician basement in the Małopolska Block is not fully known. Thin tuffs or tuffites layers have been found in many sections of these rocks. In some of the boreholes (e.g., Książ Wielki IG 1), a late Ediacaran age has been determined for a tuffite interlayer of the rocks underlying Ordovician strata, by U-Pb dating of zircons recovered from that tuffite, that indicated 549 š3 Ma. This article describes the palynology of samples from twelve selected profiles which contained recognizable organic microfossils, in various states of preservation. The associations recovered are dominated by small spherical forms, without any ornamentation, belonging to the Leiosphaeridia, and by fossil cyanobacteria represented by straight or coiled thread-like fragmentary specimens. Similar organic microfossil associations, with poorly differentiated species and genera, are known from many late Ediacaran occurrences.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2011, 55, 2; 85-94
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Acritarchs from Cambrian deposits of the southern part of the Łysogóry unit in the Holy Cross Mountains, Poland
    Autorzy:
    Szczepanik, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2059270.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Holy Cross Mountains
    Łysogóry unit
    Cambrian
    acritarchs
    Opis:
    The palynology of the Cambrian claystones and mudstones of the Góry Pieprzowe Shale Formation in the southern part of the Łysogóry region (Holy Cross Mts., Poland) are described. These deposits had been referred to the Middle Cambrian of the Paradoxides paradoxissimus and Paradoxides forchhammeri Superzones. Here, rocks from 10 shallow drillings and several exposures in the Opatów region have been examined. Scarce and poorly preserved acritarch assemblages contain several forms that are indicative for the Upper Cambrian, while the genera Acanthodiacrodium, Cymatiogalea, Stelliferidium, Trunculumarium, Nellia, Impluviculus, Calyxiella, and Veryhachium excludes the possibility of a Middle Cambrian age. Rather, these forms suggest the Upper Cambrian, most probably its middle and upper part. The occurrence of the rocks of this age to both north and south of the Łysogóry quartzite outcrops indicates tectonic repetition of the geological structure in the Main Range of the Holy Cross Mountains.The dark colours of palynoflora from the Pieprzowe Mountains in Sandomierz are identical with the colours of the Cambrian microflora from the Łysogóry region, and differ from the bright colours characterising organic matter in the Kielce region of the Holy Cross Mountains. This suggests a tectonic relation of the Pieprzowe Mountains with the Łysogóry region rather than with the Kielce region, as hitherto thought.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2001, 45, 2; 117-130
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cambrian organic microfossils at the border area of the East- and West-European platforms (SE Poland and western Ukraine)
    Autorzy:
    Jachowicz-Zdanowska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/191451.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geologiczne
    Tematy:
    Cambrian
    palynology
    acritarchs
    stratigraphy
    SE Poland
    West Ukraine
    Opis:
    This paper contains palynological and stratigraphical characteristics of the selected Cambrian sections encountered in the basement of the north-eastern part of the Carpathian Foredeep and the Outer Carpathian margin in south-eastern Poland and western Ukraine, as well as verification of the stratigraphical position of rocks recognised so far in several sections in western Ukraine. The acritarch assemblages of the Cambrian System Series 2 are dominated by species of the characteristic early Cambrian genus Skiagia. The Cambrian Series 3 beds are documented by the assemblages with numerous specimens of the Adara alea, Cristallinium cambriense, Heliosphaeridium notatum, Eliasum llaniscum, Multiplicisphaeridium martae, and Comasphaeridium longispinosum. Furongian sediments are evidenced by strongly taxonomically diversified assemblages with large quantities of acritarchs, containing genera Timofeevia, Vulcanisphaera, Ninadiacrodium, Pirea, Leiofusa, Lusatia, or Polygonium, as well as taxa characterized by diacrodial symmetry. These assemblages are dominated by such genera, as: Dasydiacrodium or Acanthodiacrodium, and also by specimens with large polar opening of the central body, belonging to acritarchs of the “galeate” group. Within the studied Cambrian sediments, nine acritarch assemblages of differing composition were distinguished. These assemblages were correlated with faunistic zones. Ages younger than Palaeozoic, identified in some of the analysed Ukrainian sections, were determined basing on very well preserved assemblages of spores and pollen.
    Źródło:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2011, 81, No 3; 241-267
    0208-9068
    Pojawia się w:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Cambrian of the western part of the Pomeranian Caledonides foreland, Peribaltic Syneclise : microfloral evidence
    Autorzy:
    Szczepanik, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2059447.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Peribaltic Syneclise
    Caledonides
    Cambrian
    biostratigraphy
    acritarchs
    thermal maturity
    Opis:
    This paper describes the microfloral succession in Cambrian deposits in the Kościerzyna IG 1 and Gdańsk IG 1 boreholes drilled in the western part of the Peribaltic Syneclise, immediately adjoining the T-T Zone in the Pomeranian Caledonides foreland. Both these boreholes have yielded abundant acritarch assemblages that allow the partial zonation of the Lower and Middle Cambrian deposits. The Cambrian deposits of the Kościerzyna IG 1 borehole comprise the following microfloral zones: Asteridium tornatum-Comasphaeridium velvetum, Skiagia ornata-Fimbriaglomerella membranacea and Heliosphaeridium dissimilare-Skiagia ciliosa. The Volkovia dentifera-Liepaina plana Zone may also be present. The Acadoparadoxides pinus Zone (upper part of the A. oelandicus Superzone), well documented by trilobites, might correlate with the Cristallinium cambriense-Eliasum Superzone. This conflicts with the findings of Jankauskas and Lendzion (1992), who restricted the range of the commonly occurring C. cambriense (Slavikova) only to the Paradoxides paradoxissimus Superzone and younger deposits. The Lower Cambrian Skiagia-Fimbriaglomerella and (or) Heliosphaeridium-Skiagia Zones have been documented in the Gdańsk IG 1 borehole. As in the Kościerzyna IG 1 borehole, abundant Middle Cambrian acritarchs of the C. cambriense-Eliasum Superzone define the presence of rocks not older than equivalents of the A. pinus Zone. Palynomorphs from the Kościerzyna IG 1 borehole correspond to stage 6 of the AMOCO thermal alteration scale, i.e. to palaeotemperatures considerably exceeding 100°C. The maximum palaeotemperature of the Cambrian rocks at Gdańsk has not exceeded 100°C.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2000, 44, 3; 261-273
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cambrian phytoplankton of the Brunovistulicum : taxonomy and biostratigraphy
    Autorzy:
    Jachowicz-Zdanowska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1182447.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    acritarchs
    palynology
    stratygraphy
    Cambrian
    Brunovistulicum
    akritarchy
    palinologia
    stratygrafia
    kambr
    Opis:
    W pracy przedstawiono wyniki szczegółowych badań palinologicznych wykonanych dla utworów kambryjskich rozpoznanych na obszarze Brunovistulicum, regionalnej jednostki tektonicznej położonej na południu Polski i w północno-wschodnich Czechach. Materiał do badań stanowiły próbki skał z 22 otworów wiertniczych zlokalizowanych w obszarze bloku górnośląskiego oraz z 3 wierceń wykonanych na Morawach (blok Brna). W wierceniach tych pod utworami jury, dewonu dolnego lub środkowego nawiercono zróżnicowane litologicznie kompleksy skał klastycznych, które poza jednym profilem - Goczałkowce IG 1 - pozbawione są przewodnich mikroskamieniałości, a ich kambryjski wiek został ustalony na podstawie badań palinologicznych. Uzyskany w trakcie badań bogaty i w większości dobrze zachowany materiał mikroflorystyczny umożliwił przeprowadzenie rewizji wielu taksonów akritarch, w tym wykreowania 5 nowych rodzajów oraz wyróżnienia 19 nowych gatunków i 11 nowych kombinacji gatunkowych. Nowe i rewidowane taksony to głównie gatunki występujące w utworach oddziału 2 i formy charakterystyczne dla oddziału 3 systemu kambryjskiego. Do najważniejszych należą następujące nowe przewodnie rodzaje: Ichnosphaera, Lechistania, Eklundia, Parmasphaeridium i Turrisphaeridium. Przeprowadzone analizy taksonomiczne zespołów akritarch udokumentowanych w utworach kambru Brunovistulicum pozwoliły na wyznaczenie w tym obszarze 9 regionalnych poziomów mikroflorystycznych - BAMA I do BAMA IX, które datują trzy kolejne oddziały kambru: terenew, oddział 2i3. Poziomy BAMA I Pulvinosphaeridium antiquum-Pseudotasmanites i BAMA II Asteridium tornatum-Comasphaeridium velvetum rozpoznano w najstarszych utworach kambru Brunovistulicum, gdzie zostały skorelowane z poziomem Platysolenites. Zespoły akritarch charakterystyczne dla poziomu BAMA I stwierdzono w utworach formacji z Borzęty udokumentowanych we wschodniej brzeżnej części bloku górnośląskiego. Kolejna asocjacja BAMA II datuje wiek kompleksu skalnego wyróżnionego w obszarze bloku górnośląskiego jako ogniwo piaskowców skolitusowych z Mogilan formacji z Goczałkowic. Zespoły akritarch charakterystyczne dla poziomów BAMA III-VI: Ichnosphaeraflexuosa-Comasphaeridium molliculum, Skiagia-Eklundia campanula, Skiagia-Eklundia varia i Volkovia dentifera-Liepaina plana, które korelowane są z poziomami Schmidtiellus, Holmia i Protolenus udokumentowano w osadach formacji z Goczałkowic, rozpoznanych w obszarach bloku górnośląskiego i bloku Brna. Utwory odddziału 3 kambru w analizowanym obszarze dokumentują trzy poziomy akritarchowe BAMA VII-IX, stwierdzone w osadach formacji z Sosnowca, udostępnionych otworem wiertniczym Sosnowiec IG 1 na bloku górnośląskim. Poziom BAMA VII Ammonidium bellulum-Ammonidium notatum należy wiązać z poziomem Acadoparadoxides oelandicus, natomiast dwa pozostałe poziomy BAMA VIII Turrisphaeridium semireticulatum i BAMA IX Adara alea-Multiplicisphaeridium llynense z poziomem Paradoxidesparadoxissimus. Z przeprowadzonych badań wynika, że najstarsze osady kambryjskie - terenewu - zawierające zespoły BAMA I tworzyły się tylko w części wschodniej bloku górnośląskiego. Osady młodsze, terenewu i oddziału 2 z zespołami BAMA II-VI rozwijały się na znacznie większym obszarze bloku górnośląskiego i bloku Brna. Osady oddziału 3 z zespołami BAMA VII-IX tworzyły się w północnej części bloku górnośląskiego. Obecność osadów furongu w analizowanym obszarze jest wielce prawdopodobna, mogą one występować w północnej części bloku, tym bardziej, że zostały tam już udokumentowane utwory ordowiku. Wiarygodne i prawidłowe odtworzenie rozwoju sedymentacji osadów dolnopaleozoicznych na obszarze Brunovistulicum pozostaje zagadnieniem otwartym, które można rozwiązać jedynie za pomocą nowych otworów wiertniczych pozwalających na poznanie pełniejszych profili tych utworów.
    Źródło:
    Polish Geological Institute Special Papers; 2013, 28; 1--150
    1507-9791
    Pojawia się w:
    Polish Geological Institute Special Papers
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Ordovician rocks of Pobroszyn in the Łysogóry region of the Holy Cross Mountains, Poland
    Autorzy:
    Trela, W.
    Salwa, S.
    Szczepanik, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2059263.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Holy Cross Mountains
    Łysogóry region
    Ordovician
    lithofacies
    acritarchs
    tectonics
    Opis:
    In the village of Pobroszyn near Opatów, a faulted section of Ordovician deposits represented by upper Tremadoc clayey-silty lithofacies, upper Arenig carbonate-phosphorite lithofacies and Upper Ordovician claystones with limestone interbeds, were identified. The upper Tremadoc is dated on basis of acritarch. This is the first time that upper Tremadoc deposits have been documented in the Łysogóry region. The late Arenig transgressive deposits were probably preceded by emergence in the latest Tremadoc and early Arenig. The Ordovician rocks from Pobroszyn are intensely tectonised. Two groups of faults, oblique and longitudinal, are distinguished. The first one strikes from 120-140°, and dip to NE at 40-45°, and the second one that strikes 15-25° and dips 65-80° to E.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2001, 45, 2; 143-154
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ordowickie akritarchy bloku górnośląskiego
    Ordovician acritarchs from the Upper Silesian Block
    Autorzy:
    Jachowicz, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2074361.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    ordowik
    stratygrafia
    akritarchy
    Górny Śląsk
    Upper Silesian Block
    Ordovician
    acritarchs
    stratigraphy
    Opis:
    Lower Palaeozoic sediments of the Upper Silesia Block have not been equally well investigated. Lower Cambrian sediments found in the southern and eastern marginal parts are so far best recognized. Sediments younger than Lower Cambrian (Middle Cambrian and Ordovician) are documented only in some boreholes. This paper presents new data about the distribution of Ordovician acritarch assemblages in this area. Ordovician microfossils were documented in three boreholes: 45–WB, 43–WB and 24–WB. In case of the latter, they represent the first stratigraphic record. The oldest assemblages of Llanvirn age were recorded in the borehole 43–WB. The Llanvirn and Caradoc sediments may also occur in the borehole 24–WB. Acritarchs known mainly from Middle Ordovician–Caradoc occur in the profile 45–WB. The microfossil assemblages recorded in Ordovician sediments of the Upper Silesia Block show mixed character, with genera and species typical for both Baltic and Mediterranean provinces.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2005, 53, 9; 756-762
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Ordovician acritarchs of the Pomeranian Caledonides and their foreland - similarities and differences
    Autorzy:
    Szczepanik, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2059446.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Peribaltic Syneclise
    West Pomeranian Caledonides
    Ordovician
    acritarchs
    stratigraphy
    thermal maturity
    Opis:
    Ordovician acritarch assemblages of the West Pomeranian Caledonides and their platformal foreland in the Peribaltic Syneclise immediately adjoining the T-T Zone were investigated. Material come from the Ordovician section of the Kościerzyna IG 1, Lębork IG 1 and Gdańsk IG 1 boreholes drilled in the marginal part of the East European Craton, though acritarchs were found only in two samples from the Gdańsk IG 1 borehole. In general, microflora was abundant and the investigations supported current ideas on the stratigraphical level of these rocks. The acritarch assemblages from the Gdańsk IG 1 borehole, found at a depth of 3214.8 m, contain species of Baltisphaeridium, characteristic of the Llanvirn and described by Górka from the eastern part of the Peribaltic Syneclise and the Podlasie Depression. The abundant microflora from West Pomerania contains index taxa of the uppermost Llanvirn (Llandeilo) and Caradoc. Numerous palynomorph associations from the Ordovician rocks of the Koszalin-Chojnice Zone can be divided into three local microfloral zones, using quantitative data, and these may be useful for local stratigraphical correlations. Acritarch assemblages on either side of the T-T Zone show many similarities and suggest that, in the late Llanvirn and Caradoc, there was little palaeogeographic separation between the sedimentary basins of Baltica and West Pomerania; at least, their palaeolatitudinal positions were similar. The thermal maturity of Ordovician organic matter (low and moderate) is also similar in both these areas. The highest heat flow values seem to be characteristic of the western part of the Peribaltic Syneclise, adjoining the T-T Zone. The degree of their thermal alterations in the West Pomeranian Caledonides is surprisingly low when the strong tectonic deformation and considerable depth of the Ordovician rocks are taken into account. The high morphological diversity of the acritarch assemblages, the presence of Baltisphaeridium and Ordovicidium, and especially of abundant Veryhachium, suggest that microflora from the Koszalin-Chojnice Zone represents an open-marine depositional palaeoenvironment, distant from the coast.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2000, 44, 3; 275-295
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ordovician–Silurian boundary in the Bardo Syncline, Holy Cross Mountains, Poland—new data on fossil assemblages and sedimentary succession
    Autorzy:
    Masiak, M.
    Podhalańska, T.
    Stempień-Sałek, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2058822.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Holy Cross Mountains
    Bardo Syncline
    Ordovician-Silurian boundary
    lithology
    graptolites
    acritarchs
    Opis:
    A gradual transition from sandy through silty to clayey strata occurs near the Ordovician–Silurian (O/S) boundary in the southern part of Holy Cross Mountains, in the Bardo Syncline. Three graptolite biozones are distinguished for the O/S boundary interval deposits: ?persculptus, ascensus-acuminatus and vesiculosus. The first, rare graptolites appear below “graptolitic shales” in the ?persculptus Biozone. The diversity of the assemblage increases in the next two biozones. An analysis of acritarch frequency shows a decrease of acritarch frequency at the O/S boundary and then a gradual increase in the lower part of the ascensus-acuminatus biozone with a maximum in the vesiculosus Biozone. The taxonomic diversity of the acritarch assemblage shows a similar trend although the maximum of acritarch frequency observed in the vesiculosus Biozone do not coincide the maximum of acritarch taxonomic diversity.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2003, 47, 4; 311--330
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Litologia i zespół akritarchowy formacji z Zalesia w Górach Świętokrzyskich na tle zmian poziomu morza i paleogeografii późnego ordowiku
    Lithology and acritarch assemblage of the Zalesie Formation in the Holy Cross Mountains on the background of the Late Ordovician paleogeography and sea-level changes
    Autorzy:
    Trela, W.
    Szczepanik, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2074684.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    hirnant
    regresja
    akritarchy
    warstwy osadowe wtórne
    Polska
    Hirnantian
    regression
    acritarchs
    redeposition
    Polska
    Opis:
    The uppermost Ordovician in the Holy Cross Mountains is represented by sandy mudstones, sandstones and marls of the Zalesie Formation deposited during the Hirnantian regression. Two arcitarch assemblages were recognized in the studied Upper Ordovician succession of the southern Holy Cross Mountains. The first one is dominated by species of Baltisphaeridium, Polygonium, Exculibranchium, Orthosphaeridium, Ordovicidium, Peteinosphaeridium, Multiplicisphaeridium, which occur in the upper Caradoc deposits. Upward in the section, these taxa are replaced mainly by diversified species of Veryhachium occurring together with Domasia, Deunfia, Leiofusa, Polygonium, Cheleutochroa, Multiplicisphaeridium and Polygonium. In the Zalesie Formation (upper Ashgill) they are accompanied by the redeposited Furongian/Lower Ordovician specimens and the Middle Ordovician species of the peri-Gondwanian affinity (e.g. Frankea), which were likely transported from Avalonia during collision of this terrane with Baltica.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2009, 57, 2; 147-157
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowe dane o litologii i biostratygrafii akritarchowej skał kambryjskich na Łysicy, najwyższym szczycie Gór Świętokrzyskich
    New data on the lithology and acritarch biostratigraphy of Cambrian rocks of Łysica Mt., the highest summit of the Holy Cross Mountains
    Autorzy:
    Szczepanik, Z.
    Malec, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2075672.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    kambr
    litologia
    arkritarchy
    biostratygrafia
    Holy Cross Mts.
    Cambrian
    lithology
    acritarchs
    biostratigraphy
    Holy Cross Mountains
    Opis:
    The southern slope of Łysica Mountain, which is the highest elevation of the Holy Cross Mountains, is comprised of three lithological complexes divided by parallel fault zones. The uppermost part of the succession consists of quartzitic sandstone of the Wiśniówka Formation. The formation is underlain by a complex of sandstone with mudstone interbeds, with black claystone underneath, which is exposed in the upper part of the Glęboczka ravine succession. The strata of the first and the third complexes dip northward, whereas those of the second complex dip southward. In the fault-bound zone between the second and the third complexes, there are concentrations of weathering iron ore. The black claystone, which is lithologically similar to this of the Pepper Mountains Formation, contains a taxonomically rich assemblage of organic-walled microfossils (acritarchs) diagnostic of the Upper Cambrian (Lower Furongian) successions. The new record of microfossils allows determining the age of the succession composing the Łysogóry Mountains for the first time in the history of regional geological investigation.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2017, 65, 9; 564--575
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies