Temat: accused - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Domniemanie niewinności w ujęciu prawa krajowego i pozakrajowego
Presumption of Innocence under National and International Law
Autorzy:: Sowiński, Piotr K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32083726.pdf
Data publikacji:: 2024-04-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: presumption of innocence
Constitution
criminal procedure
repressive procedure
accused
defendant
domniemanie niewinności
Konstytucja
postępowanie karne
postępowanie represyjne
oskarżony
obwiniony
Opis:: The principle of the presumption of innocence is one of the fundamental assumptions according to which Polish criminal procedure has been constructed. In the domestic reality, this presumption is declared both by constitutional and code regulations, however, the manner in which the presumption is guaranteed there is not the same, which affects the different scope of its application. The text depicts the common and differentiating elements of these regulations. In addition, the material and subjective scope of the principle of the presumption of innocence in terms of the Convention and certain legal acts of the European Union has been analysed.
Zasada domniemania niewinności stanowi jedno z zasadniczych założeń, według których skonstruowano polskie postępowanie karne. W realiach krajowych domniemanie to jest przedmiotem regulacji zarówno konstytucyjnej, jak i kodeksowej, jednak sposób w jaki domniemanie to zostało tam przedstawione nie jest tożsamy, co wpływa na różny zakres jej stosowania. W tekście podjęto próbę przedstawienia elementów wspólnych i różnicujących te regulacje. Ponadto przeanalizowano zakres przedmiotowy i podmiotowy zasady domniemania niewinności w ujęciu konwencyjnym oraz niektórych aktów prawnych Unii Europejskiej.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2024, 2(78); 103-116
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Problematyka udziału konsula lub urzędnika konsularnego w czynnościach, o których mowa w art. 177 § 1b pkt 2, art. 586 § 1 oraz w art. 177 § 1 w zw. z art. 582 § 1 i art. 581 § 1 k.p.k.
The issue of participation of a consul and consular officer in activities referred to in art. 177 § 1b point 2, art. 586 § 1 and in art. 177 § 1 in connection with art. 582 § 1 and art. 581 § 1 of the Code of Criminal Procedure
Autorzy:: Sowiński, Piotr Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28407817.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: urzędnik konsularny
tajemnica konsularna
immunitet konsularny
odmowa zeznań
proces karny
przesłuchanie
świadek
oskarżony
biegły
consular officer
consular secrecy
consular immunity
refusal to testify
criminal trial
interrogation
witness
accused
expert
Opis:: Tekst stanowi analizę rozwiązań normatywnych dotyczących udziału członków urzędów konsularnych (polskich i obcych) w czynnościach dowodowych podejmowanych w procesie karnym. Omówiono problematykę udziału polskich urzędników konsularnych w przesłuchaniu oskarżonych i świadków (art. 177 § 1b pkt 2 k.p.k.), a także przesłuchania tych uczestników postępowania karnego przez konsula jako organu zastępującego w tym zakresie sąd polski. Czynności te, zgodnie z wolą polskiego ustawodawcy, ale i prawa narodów, mieszczą się w tym, co określa się mianem postępowania karnego ze stosunków międzynarodowych, ale także i prawa konsularnego. Podjęto tu także rozważania odnośnie do prawa do odmowy zeznań, które przysługuje członkom urzędów konsularnych w zakresie okoliczności związanych z pełnioną przez nich funkcją. W ocenie autora można mówić o istnieniu w tym zakresie tajemnicy konsularnej, która stanowi odmianę tajemnicy funkcyjnej lub zawodowej.
The text is an analysis of normative solutions regarding the participation of members of consular offices (Polish and foreign) in evidentiary activities undertaken in criminal proceedings. The issue of participation of Polish consular officials in the interrogation of defendants and witnesses was discussed (Article 177 § 1b point 2 of the Code of Criminal Procedure), as well as the interrogation of these participants in criminal proceedings by the consul as the body replacing the Polish court in this respect. These activities, in accordance with the will of the Polish legislator and the law of nations, are included in what is called criminal proceedings in international relations, but also in consular law. Considerations were also made regarding the right to refuse to testify, which members of consular posts are entitled to in the circumstances related to their function. In the author’s opinion, there may be consular secrecy in this respect, which is a form of functional or professional secrecy.
Źródło:: Ius Novum; 2023, 17, 4; 40-60
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: The Institution of the Crown Witness in the Light of the Directive Prohibiting the Exchange of Procedural Roles and Selected Evidentiary Prohibitions of the Polish Criminal Procedure
Instytucja świadka koronnego w świetle dyrektywy zakazu zamiany ról procesowych i wybranych zakazów dowodowych polskiej procedury karnej
Autorzy:: Bajda, Karol
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31348353.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: crown witness
prohibition of changing procedural roles
evidentiary prohibition
criminal process
accused
świadek koronny
zakaz zamiany ról procesowych
zakaz dowodowy
proces karny
oskarżony
Opis:: The institution of the crown witness in Poland was introduced into the legal order in 1997 and its aim was to effectively counteract organized crime, which at that time was experiencing its heyday. Being very controversial from the very beginning, with numerous voices of criticism and approval at the same time, over the years it has consolidated its position and for 25 years has continuously contributed to breaking the conspiracy of silence of the perpetrators of crimes of the greatest severity. The subject of the article is the analysis of the institution of the crown witness in the context of the element of the procedural role of the perpetrator and selected evidentiary prohibitions of the Polish criminal procedure. The author confronts the eponymous institution with the prohibition of changing procedural roles, the prohibition of excluding the freedom of expression of the person being questioned, and the prohibition related to obtaining an evidentiary statement that cannot constitute evidence. The role of these prohibitions is to shape truthful findings in the criminal process and to guarantee its fairness. The procedure for granting the status of a crown witness, which is a kind of compromise between the fairness of the trial and the purpose of the institution, carries the risk of abuse in this area. The threat concerns the violation of the principle of material truth and the protection of the procedural position of the accused who has not obtained the status of a crown witness.
Instytucja świadka koronnego w Polsce została wprowadzona do porządku prawnego w 1997 r. Jej celem było skuteczne przeciwdziałanie przestępczości zorganizowanej, która w tym okresie przeżywała swój rozkwit. Będąc od samego początku bardzo kontrowersyjną, przy licznych głosach krytyki i aprobaty jednocześnie, z biegiem lat ugruntowała swoją pozycję i od 25 lat nieprzerwanie przyczynia się do przełamywania zmowy milczenia sprawców przestępstw o największym ciężarze gatunkowym. Przedmiotem artykułu jest analiza instytucji świadka koronnego w kontekście elementu procesowej roli sprawcy i wybranych zakazów dowodowych polskiej procedury karnej. Autor konfrontuje tytułową instytucję z zakazem zamiany ról procesowych, zakazem wyłączenia swobody wypowiedzi osoby przesłuchiwanej i zakazem związanym z uzyskaniem oświadczenia dowodowego, które nie może stanowić dowodu. Rolą omawianych zakazów jest kształtowanie zgodnych z prawdą ustaleń faktycznych w procesie karnym i gwarancja jego uczciwości. Procedura przyznawania statusu świadka koronnego, będącego swego rodzaju kompromisem między rzetelnością procesu a celem instytucji, niesie ryzyko nadużyć w omawianej sferze. Zagrożenie dotyczy naruszenia zasady prawdy materialnej i ochrony pozycji procesowej oskarżonego, który nie uzyskał statusu świadka koronnego.
Źródło:: Studia Iuridica Lublinensia; 2023, 32, 2; 91-101
1731-6375
Pojawia się w:: Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Przesłuchanie świadka na podstawie art. 185c k.p.k. a zapewnienie oskarżonemu prawa do obrony. Uwagi na kanwie wyroku Sądu Najwyższego z 29.06.2022 r., III KK 202/21
Hearing a witness pursuant to Art. 185 of the CCP and an assurance of defendant’s rights of defense. Comments on the verdict of the Supreme Court of June 29, 2022, III KK 202/21
Autorzy:: Skwarcow, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2179111.pdf
Data publikacji:: 2022-12-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: pokrzywdzony
podwójna wiktymizacja
przesłuchanie pokrzywdzonego
oskarżony i jego obrońca
nowe okoliczności warunkujące ponowne przesłuchanie pokrzywdzonego
victim
double victimization
hearing of the aggrieved party
the accused and his defense counsel
new circumstances for re-examination questioning the aggrieved party
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie problemów związanych ze stosowaniem instytucji przesłuchania dorosłego pokrzywdzonego w sprawach o przestępstwa godzące w jego wolność seksualną, która to czynność dowodowa uregulowana jest w art. 185c k.p.k. Przepis ten godzić ma dwie przeciwstawne racje – ochronę pokrzywdzonego i uniknięcie podwójnej wiktymizacji oraz zapewnienie oskarżonemu gwarancji jego interesów, w tym zwłaszcza prawa udziału obrońcy w przesłuchaniu. Znakomitym przyczynkiem do czynienia rozważań nad sensem komentowanej regulacji jest wyrok Sądu Najwyższego z 29.06.2022 r., w sprawie III KK 202/21,który zapadł po rozpoznaniu kasacji obrońcy oskarżonego. W sprawie Sąd Najwyższy, ważąc zarzuty kasacyjne, uznał, że nieuwzględnienie przez sąd odwoławczy wniosku o ponowne przesłuchanie pokrzywdzonej, w sytuacji gdy jej przesłuchanie w toku postępowania przygotowawczego odbyło się nie tylko pod nieobecność oskarżonego, ale także pod nieobecność jego obrońcy, stanowi istotne naruszenie prawa oskarżonego do obrony. Dzieje się tak dlatego, ponieważ oskarżony nie ma jakiejkolwiek możliwości, aby złożone w tym trybie zeznania poddać weryfikacji z punktu widzenia ich wiarygodności. Orzeczenie Sądu Najwyższego uznać należy za trafne, tym bardziej że doszło w nim do rozszerzenia prawa do korzystaniaz pomocy obrońcy również względem osoby, co do której nie wydano jeszcze postanowieniao przedstawieniu zarzutów, ale istnieją natomiast wobec niej uzasadnione przesłanki, że naskutek przesłuchania stanie się ona podejrzanym.
The aim of the article is to show the problems related to the application of interviewing an adult victim in cases of offenses against his sexual freedom, which evidentiary activity is regulated in Art. 185 of the CCP. This provision has to reconcile two opposing reasons – protection of the aggrieved party and avoidance double victimization and providing the accused with a guarantee of his interests, especially the rights of a defense lawyer to participate in questioning. A great contribution to making considerations on the meaning of the commented regulation is the judgment of the Supreme Court of June 29, 2022, in the case III KK 202/21,which was issued after the recognition of the cassation appeal of the defender of the accused.In the case, the Supreme Court, weighing the cassation charges, decided that refusal by th eappellate court of the request for rehearing the aggrieved party, in a situation where their hearing in the course of the proceedings preparatory proceedings took place not only in the absence of the accused, but also under the absence of his counsel constitutes a significant violation of the accused’s right to defense. This is because the accused has no way of getting filed in this mode, the statements should be verified from the point of view of their credibility.The ruling of the Supreme Court should be considered as accurate, especially as it was reached in extending the right to use the assistance of a defense lawyer also in relation to the personas to which has not yet been ordered to present the charges but do exist while for it there are reasonable grounds that, as a result of the hearing, it will become a suspect.
Źródło:: Ius Novum; 2022, 16, 4; 73-89
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Sprzeczność interesów oskarżonych a swoboda wyboru obrońcy
Conflicting interests of the accused and the freedom to choose an attorney
Autorzy:: Kościelniak-Marszał, Miłosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2171603.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
Tematy:: adwokat
radca prawny
obrońca
oskarżony
konflikt
attorney
solicitor
barrister
accused
conflict
Opis:: Celem niniejszej publikacji jest analiza regulacji dotyczącej sytuacji kolizyjnej pomiędzy interesami kilku oskarżonych, którzy korzystają z pomocy tego samego obrońcy. Prawo do obrony stanowi fundamentalną zasadę procesu karnego. W związku z tym relacja pomiędzy oskarżonym a jego obrońcą korzysta z daleko posuniętej ochrony przed ingerencją organów procesowych. Tylko w skrajnym wypadku, kiedy interesy procesowe kilku oskarżonych reprezentowanych przez tego samego obrońcę pozostają ze sobą w sprzeczności, ustawodawca przewiduje konieczność zerwania tego stosunku. W takiej sytuacji sąd wydaje postanowienie, zakreślając oskarżonym termin do ustanowienia innych obrońców, albo z urzędu wyznacza innego obrońcę. Stwierdzenie sprzeczności interesów jest wyjątkiem od fundamentalnej zasady swobody wyboru obrońcy i z uwagi na charakter tej regulacji musi być traktowane w sposób ścisły, w trakcie przyjęcia podczas badania tej okoliczności wyjściowego założenia o nieistnieniu kolizji. Konieczność ingerencji w trybie art. 85 § 2 Kodeksu postępowania karnego pojawia się tylko w wypadku kategorycznego ustalenia, że obrona jednego ze współoskarżonych musiałaby w sposób nieuchronny narażać dobro innego oskarżonego i czyniłaby jednoczesną obronę kilku oskarżonych zadaniem realnie niemożliwym. Jeśli natomiast obrońca kilku oskarżonych może bez szkody dla procesowych interesów oskarżonych realizować obronę, która w swej linii nie wymaga dyskwalifikowania wiarygodności wyjaśnień (lub ich części) któregokolwiek z tych oskarżonych, to nie skutkuje to sprzecznością interesów.
The purpose of this publication is the analysis of the regulation concerning the conflict situation between the interests of several accused parties who are represented by a single attorney. The right to defence is a fundamental principle of criminal proceedings. The connected relationship between the accused and their attorney is subject to extensive protection against the intervention of procedural organs. The legislation foresees the need to break these relations only in extreme cases, when the legal interests of several accused parties represented by a single attorney remain in conflict. In such event, the court issues a decision, specifying a period for the accused to hire different attorneys or appoints a different attorney ex officio. The situation when a conflict of interests is found is an exception from the fundamental principle of freedom to choose an attorney. Due to the nature of this regulation, it has to be followed strictly, and the circumstances must be analysed based on the preliminary assumption that such conflict does not exist. The need to intervene under the provisions of Article 85 § 2 of the Code of Criminal Procedure emerges only if it is established without any doubt that the defence of one of the accused would have to expose the interest of another accused to harm, which would make it practically impossible to defend several accused parties at the same time. However, if the attorney who defends several accused parties may, without detriment to the procedural interests of the accused, pursue a line of defence that does not require challenging the credibility of the explanations of any of the accused, this does not result in a conflict of interests.
Źródło:: Prawo w Działaniu; 2022, 51; 79-95
2084-1906
2657-4691
Pojawia się w:: Prawo w Działaniu
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Postępowanie dowodowe na rozprawie głównej bez udziału oskarżonego w świetle art. 378a Kodeksu postępowania karnego a standardy rzetelnego procesu
Taking evidence at a main hearing without the participation of the accused in the light of Article 378a of the Code of Criminal Procedure and the standards of a fair trial
Autorzy:: Badowiec, Renata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2037235.pdf
Data publikacji:: 2021-12-30
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: right to defence
fair trial
amendment to the Code of Criminal Procedure
accused
prawo do obrony
rzetelny proces
nowelizacja k.p.k.
oskarżony
Opis:: Celem artykułu jest przestudiowanie nowej regulacji, tj. przepisu art. 378a k.p.k., wprowadzonego nowelizacją z 19 lipca 2019 r., w kontekście standardów rzetelnego procesu. Prawo do obrony, które jest także elementem standardu rzetelnego procesu, przysługuje każdemu od chwili wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego aż do wydania prawomocnego wyroku. Istotne jest, że prawo do obrony musi być zagwarantowane proceduralnie po to, aby miało charakter realny i efektywny. W opracowaniu powołane i omówione zostały standardy: konstytucyjny, unijny oraz strasburski, a następnie na ich podstawie przeanalizowano treść art. 378a k.p.k. Rozważania prowadzą do wniosku, że przewidziana w art. 378a k.p.k. możliwość przeprowadzenia czynności dowodowych podczas usprawiedliwionej nieobecności oskarżonego lub jego obrońcy jest nie do pogodzenia z obecnie obowiązującymi standardami rzetelnego procesu.
The aim of the article is to study a new regulation: the provision of Article 378a of the Code of Criminal Procedure (CCP), introduced with the amendment of 19 July 2019 in the context of fair trial standards. The right to defence, which is also an element of the fair trial standard, is vested in everyone from the moment when criminal proceedings are instituted against them until a final judgment is issued. It is important that the rights of defence must be procedural in order to be real and effective. The study refers to and discusses the following standards: constitutional, EU and Strasbourg, and then analyse the content of Article 378a of the CCP. The considerations lead to the conclusion that the possibility of taking evidence during the justified absence of the accused or his lawyer provided for in Article 378a of the CCP is incompatible with the current standards of a fair trial.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2021, 83, 4; 93-105
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Prawo oskarżonego do obrony a dowód z przesłuchania niewolnika w rzymskim procesie karnym
Defence Right of the Accused and the Evidence from Slave’s Testimony in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:: Chmiel, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2095903.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Roman criminal procedure
accused
defence right of the accused
evidence from the interrogation of a slave
quaestio de servis pro domino
rzymski proces karny
oskarżony
prawo oskarżonego do obrony
dowód z przesłuchania niewolnika
Opis:: This article presents the question of the accused’s right to defend himself in the light of the prohibition of interrogation of slaves in favour of their masters (quaestio de servis pro domino) expressed both in non-legal texts and in the writings of the jurists of the classical period, and in the imperial constitutions. It has been shown in the paper that the prohibition constituted a quite interesting procedural solution, which, in fact, did not entirely exclude the right of the accused owner to defend himself during the criminal trial. The testimony of the slave his master demanded to be interrogated as part of broadly understood iudicium publicum was therefore regarded as subsidiary (auxiliary) evidence. The admissibility of the evidence from the interrogation of a slave pro domino was within the discretionary power of the judge, the scope of which, however, was in this case statutorily defined. Seemingly restrictive procedural solutions concerning the admissibility of slave testimony introduced in criminal cases in Roman law in various historical periods did not contradict the main procedural principles developed by the Quirites over the centuries and known to this day.
W niniejszym artykule przedstawiono zagadnienie prawa oskarżonego do obrony w świetle wyrażonego – zarówno w tekstach nieprawniczych, jak i w pismach jurystów okresu klasycznego oraz w konstytucjach cesarskich – zakazu przesłuchań niewolników na rzecz pana (quaestio de servis pro domino). Wykazano, że zakaz ten stanowił dość ciekawe rozwiązanie procesowe, które w rzeczywistości nie wykluczało w zupełności prawa oskarżonego właściciela do obrony podczas procesu karnego. Zeznania niewolnika, którego przesłuchania domagał się jego pan w ramach szeroko pojętego iudicium publicum, były traktowane jako dowód subsydiarny (posiłkowy). Dopuszczalność dowodu z przesłuchania niewolnika pro domino została pozostawiona dyskrecjonalnej władzy sędziego, której zakres został jednak w takim przypadku w ustawowy sposób zakreślony. Z pozoru restrykcyjne rozwiązania procesowe dotyczące dopuszczalności zeznań niewolników, wprowadzane w sprawach karnych w prawie rzymskim w różnych okresach historycznych, nie stały w sprzeczności z naczelnymi zasadami procesowymi wypracowanymi przez Kwirytów na przestrzeni wieków, a znanymi po dziś dzień.
Źródło:: Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 107-121
1731-6375
Pojawia się w:: Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Reus vel suspectus? O pozycji oskarżonego i podejrzanego w rzymskim procesie karnym
Reus vel suspectus? On the Status of the Accused and the Suspect in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:: Chmiel, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2097067.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: accused
suspect
quaestiones
roman criminal procedure
inscriptio inter reos
cognitio
oskarżony
podejrzany
rzymski proces karny
Opis:: This article aims to answer the question whether such a participant who can be described as the suspect was known in the Roman criminal procedure. The analysed procedure, especially of bringing a charge in the proceedings before quaestiones, as well as the examples of criminal cases settled within the framework of cognitio, quoted in this paper, confirm that the Romans distinguished between the accused and the suspect, even though they did not develop separate terms and definitions to identify these two different procedural roles. An important moment that distinguished the status of the accused person in the Roman criminal procedure was entering his name in the register of the accused (inscriptio inter reos), which took place when the indictment was brought against him. From then on, the accused became reus, that is a rightful party to the proceedings who was able to use his procedural rights fully.
Niniejszy artykuł został poświęcony próbie udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy rzymski proces karny znał takiego uczestnika, jak podejrzany. Zarówno przeanalizowana procedura, zwłaszcza wnoszenia oskarżenia w postępowaniu przed quaestiones, jak i przywołane przykłady spraw karnych rozstrzyganych w ramach cognitio potwierdzają, iż Rzymianie różnicowali pozycję oskarżonego i podejrzanego pomimo tego, że nie wypracowali oddzielnych pojęć i definicji na określenie dwóch różnych ról procesowych, w których występowali w procesie. Istotnym momentem w rzymskim procesie karnym, który różnicował pozycję oskarżonego, było wpisanie jego nazwiska na listę oskarżonych (inscriptio inter reos), co następowało dopiero wówczas, kiedy został przeciwko niemu wniesiony akt oskarżenia. Dopiero od tej chwili oskarżony stawał się reus, czyli pełnoprawną stroną procesową, która mogła korzystać w pełni ze swoich praw procesowych.
Źródło:: Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 2; 63-79
1731-6375
Pojawia się w:: Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Special case of temporary suspension of criminal prosecution (§ 159C and § 159D of the Criminal Procedure Code): an effective legal instrument in the fight against corruption or covert introduction of the institution of crown witness?
Szczególny przypadek tymczasowego zawieszenia postępowania karnego (§ 159C oraz § 159D Czeskiego kodeksu postępowania karnego): skuteczny instrument prawny w walce z korupcją czy zakamuflowane wprowadzenie instytucji świadka koronnego?
Autorzy:: Coufalová, Bronislava
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1818396.pdf
Data publikacji:: 2021-06-29
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: świadek koronny
współpracujący oskarżony
korupcja
postępowanie karne
odroczenie postępowania karnego
crown witness
cooperating accused
corruption
criminal prosecution
suspension of criminal prosecution
Opis:: Corruption is one of the most dangerous phenomena of contemporary society. So it is no wonder that the legislator and the whole society are always looking for new ways to effectively combat such negative phenomena. However, corruption has one specific feature, which is high latency, compared to other forms of crime. Given that corruption is characterized by a high degree of latency, it is understandable that traditional means of criminal law are unable to ensure effective detection and prosecution of this type of crime. There is a relatively new procedural legal instrument in the fight against corruption in Section 159c and 159d of the Criminal Procedure Code. However, the question is whether this new provision is not merely a covert introduction of the institution of the crown witness into the Czech legal order.
Korupcja to jedno z najniebezpieczniejszych zjawisk we współczesnym społeczeństwie. Nic więc dziwnego, że ustawodawca i całe społeczeństwo nieustannie poszukują nowych sposobów skutecznego zwalczania takich negatywnych zjawisk. Jednak korupcja ma jedną szczególną cechę, którą jest niski poziom wykrywalności w porównaniu z innymi formami przestępczości. Biorąc pod uwagę, że korupcja charakteryzuje się wysokim stopniem utajenia, zrozumiałe jest, że tradycyjne środki prawa karnego nie są w stanie zapewnić skutecznego wykrywania i ścigania tego typu przestępstw. Istnieje stosunkowo nowy proceduralny instrument prawny dotyczący zwalczania korupcji w art. 159c i 159d kodeksu postępowania karnego. Powstaje jednak pytanie, czy ten nowy przepis nie jest zakamuflowanym wprowadzeniem instytucji świadka koronnego do czeskiego porządku prawnego.
Źródło:: Forum Polityki Kryminalnej; 2021, 1; 1-13
2720-1589
Pojawia się w:: Forum Polityki Kryminalnej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Conflict between the Rights of Victim of a Crime and the Rights of the Accused under the German and Polish Justice System in the Context of the Case-law of European Courts
Autorzy:: Kulesza, Cezary
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1912697.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: conflict of rights
victim of crime
accused
ECtHR
CJEU
konflikt praw
ofiara przestępstwa
oskarżony
ETPC
TSUE
Opis:: The purpose of this article is to examine conflict between the rights of victims of crimes and the rights of defendants under the German and Polish justice system in the context of the case-law of European courts. The analysis covers two possible occurrences of this conflict: 1) in the cognitive sphere, including proving the defendant’s guilt or innocence, and 2) in the decision-making sphere, including initiation of a criminal applying preventive measures, and sentencing. The main thesis of the article is that in the Polish and German criminal process granting the injured parties not only protective rights, but also the status of an active trial party, the risk of this conflict in both of the above-mentioned spheres of the criminal trial is greater than, e.g., in the Anglo-Saxon process where the victim of the crime acts only as a witness. However, the research cited in the article indicates that the extensive codex procedural rights of injured parties as procedural parties (law in books) are not accompanied by their effective use in procedural practice (law in action). Therefore, the protective rights of alleged vulnerable victims, particularly victims of sexual offences, pose a greater threat to the rights of a defendant which constitute the principle of fair trial in Article 6 of the European Convention on Human Rights. Considerations of this article confirm also the thesis that procedural rights of defendants still have priority over victims’ rights, which of course results from the inclusion of the former in the human rights catalog contained in the European Convention on Human Rights.
Celem artykułu jest zbadanie konfliktu między prawami pokrzywdzonych i oskarżonych w niemieckim i polskim systemie wymiaru sprawiedliwości na tle orzecznictwa trybunałów europejskich. Analizą objęto dwie możliwości zaistnienia powyższego konfliktu w procesie karnym: 1) w sferze poznawczej, obejmujące udowadnianie winy bądź niewinności oskarżonego, oraz 2) w sferze decyzyjnej, obejmującej wszczęcie postępowania karnego, stosowanie środków zapobiegawczych i wyrokowanie. Główna teza artykułu głosi, że przyznanie pokrzywdzonemu w polskim i niemieckim systemie wymiaru sprawiedliwości nie tylko praw ochronnych, lecz także statusu aktywnej strony procesowej, rodzi w obu wyżej wskazanych sferach procesu karnego większe ryzyko takiego konfliktu niż np. w systemie anglosaskim, gdzie ofiara przestępstwa występuje tylko jako świadek. Jednakże badania przytoczone w opracowaniu wskazują, że rozbudowanym kodeksowym uprawnieniom proceduralnym pokrzywdzonych jako stron procesowych (law in books) nie towarzyszy ich efektywne wykorzystywanie w praktyce procesowej (law in action). Dlatego też większe niebezpieczeństwo dla praw oskarżonego, składających się na zasadę rzetelnego procesu z art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, stwarzają prawa ochronne domniemanych ofiar wrażliwych na pokrzywdzenie, szczególnie ofiar przestępstw seksualnych. Rozważania w niniejszym artykule potwierdzają także tezę, że nadal pierwszeństwo przed prawami ofiar mają prawa procesowe oskarżonych, co oczywiście wynika z wpisania tych ostatnich do katalogu praw człowieka zawartego w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
Źródło:: Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 4; 135-164
1731-6375
Pojawia się w:: Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Medialne i społeczne domniemanie winy a prawne domniemanie niewinności (spojrzenie prawne a nowa perspektywa)
Autorzy:: Patora, Krystyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033471.pdf
Data publikacji:: 2020-10-09
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: zasada domniemania niewinności
medialne domniemanie winy
społeczne domniemanie winy
podejrzany
osoba podejrzana
oskarżony
skazany
prawomocny wyrok skazujący
principle of presumption of innocence
media presumption of guilt
social presumption of guilt
suspect
accused
convicted
final conviction
Opis:: Tematem artykułu są rozważania, które dotyczą obowiązującego w prawie karnym domniemania niewinności oraz domniemania winy, które może powstać w środkach masowego przekazu, a tym samym w opinii publicznej. Omówione zostały rozwiązania prawne w prawie karnym, prawie prasowym, prawie międzynarodowym, które mają przeciwdziałać tworzeniu fałszywego obrazu procesów. Ponadto wskazano na orzecznictwo sądowe, które stawia wymogi do rzetelnego informowania o przebiegu postępowań przygotowawczych i sądowych, a także zwrócono uwagę na szczególne obowiązki rzeczników prasowych.
The topic of the article are the considerations which regard the obligatory in the penal code presumption of innocence as well as the presumption of guilt, which may arise in the media thereby in the public opinion. Legal solutions in criminal law, press law and international law have been discussed to counteract the creation of a false picture of processes. In addition, judicial decisions have been pointed out, which set the requirements for reliable information on the course of preparatory and court proceedings, as well as special attention paid to spokespersons.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2020, 92; 75-93
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Modele rozumowania dogmatycznego w prawie karnym
Methods of Criminal Interpretations
Autorzy:: Królikowski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/519139.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Fundacja Utriusque Iuris
Tematy:: criminal law
criminal procedure
methods of criminal interpretation
legal guarantees of accused
functions of criminal law
Opis:: There are few methods used by criminal lawyers determining how they approach to criminal provisions and final outcome in the procedural issue of being or not being held responsible for one’s conduct. It might be illustrated that the main characteristic is something close to osmolarity of deeds that are close but not directly in the scope of criminal provision. In Poland it is determined by the culture of reasoning founded in the dark times of communism and afterwards simply retranslated to new democratic concepts. The author asks a question how legal dogmatics in criminal law may be the vehicle of individual guarantee to be held not guilty. According to the author this is the beginning to question the system, not the final word.
Źródło:: Forum Prawnicze; 2020, 4 (60); 17-37
2081-688X
Pojawia się w:: Forum Prawnicze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Próba oceny prawnokarnych skutków fałszywych wyjaśnień na tle prawa do obrony
An Attempt to Assess the Criminal-Law Consequences of False Explanations Against the Background of the Rights of the Defence
Autorzy:: Kulik, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1964257.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:: fałszywe wyjaśnienia
prawo do kłamstwa
prawo do obrony
false statement by accused
a right to lie
right to defence
Opis:: Artykuł dotyczy prawnokarnych konsekwencji fałszywych wyjaśnień oskarżonego w postępowaniu karnym. Autor przedstawia stanowiska wyrażone w tej materii w literaturze i orzecznictwie. Następnie przedstawia i uzasadnia swój pogląd. Uważa, że fałszywe wyjaśnienia nie są zabronione pod groźbą kary, ponieważ nie ma takiego typu czynu zabronionego. Takie zachowanie jest jednak niezgodne z prawem. To prawda, że jest to rodzaj obrony, ale nie jest to wykonywanie prawa do obrony. Nie wydaje się, aby fałszywe wyjaśnienia mogły mieć znaczenie jako okoliczność obciążająca przy wymiarze kary lub mogły być podstawą stosowania środka zapobiegawczego w postępowaniu (np. tymczasowego aresztowania). Nie ulega z kolei wątpliwości, że fałszywe wyjaśnienia stanowiące zniesławienie lub fałszywe oskarżenia mogą prowadzić do odpowiedzialności karnej.
The paper deals with the issue of the legal consequences of a false statement given by the accused in criminal proceedings. The author presents positions expressed in this matter in the literature and jurisprudence. He then presents and justifies his own view. He believes that a false statement by the accused is not criminally prohibited, because there is no such type of offence. However, such behaviour is unlawful. It is true that this is a kind of defence, but it is not the execution of the right to defence. Nevertheless, it does not appear that the false statement could result in an intensification of the penalty or in the use of a preventive measure in the proceedings (for example temporary custody). It is undoubted, however, that false statement resulting in defamation or false accusation may lead to criminal liability.
Źródło:: Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2020, 12, 1; 229-246
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:: Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Prowadzenie postępowania dowodowego na rozprawie w trybie art. 378a. Zagadnienia wybrane
Selected Problems in the Conduct of Evidentiary Proceedings in a Criminal Trial under Article 378a of the Polish Code of Criminal Procedure
Autorzy:: Misztal, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/782405.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: prawo do obrony
prawo do sądu
udział oskarżonego w rozprawie głównej
right to defense
right to court
participation of the accused in a criminal trial
Opis:: This article concerns the possibility of conducting proceedings in the absence of the accused or his or her defence counsel even though they have duly justified their absence. The study discusses grounds for applying Article 378a of the Polish Code of Criminal Procedure, alongside some issues connected with submission of a motion for the supplementary taking of evidence. The paper assesses the ratio legis of Article 378a of the Polish Code of Criminal Procedure in the context of the principle of a fair criminal trial, the right to court and the right to defence. The author analyses this legal norm de lege lata and formulates de lege ferenda postulates.
Artykuł dotyczy możliwości prowadzenia postępowania pod nieobecność oskarżonego lub jego obrońcy (per absentia), pomimo należytego usprawiedliwienia niestawiennictwa. W opracowaniu przedstawiono przesłanki stosowania art. 378a k.p.k., kwestie związane z wnioskiem o uzupełniające przeprowadzenie dowodu. Autor krytycznie ocenia ratio legis przepisu art. 378a ustawy karnoprocesowej w kontekście zasady rzetelnego procesu karnego, prawa do sądu i prawa do realnej obrony przed zarzutami oskarżenia. Autor formułuje postulaty de lege lata i de lege ferenda pod adresem ustawodawcy.
Źródło:: Problemy Prawa Karnego; 2021, 5, 1
0208-5577
2353-9712
Pojawia się w:: Problemy Prawa Karnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Right to appropriate representation of defendants with intellectual disabilities in criminal proceedings
Autorzy:: Girdwoyń, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1338127.pdf
Data publikacji:: 2020-09-28
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: osoby wymagające szczególnego traktowania
oskarżony z niepełnosprawnością intelektualną
reprezentacja procesowa
stosowna osoba dorosła
vulnerable person
accused person with intellectual disability
legal representation
appropriate adult
Opis:: The subject of this paper is a discussion of selected issues related to ensuring appropriate representation for people with intellectual disabilities against whom criminal proceedings are conducted. The need to grant them additional rights stems from the Commission Recommendation of 27 November 2013 on procedural safeguards for vulnerable persons suspected or accused in criminal proceedings. The text points to problems connected with ensuring in practice the participation of a defence counsel for this category of the accused and with inadequate Polish procedural regulations concerning the obligation to ensure the presence of a legal representative or an appropriate adult during preparatory proceedings and a court hearing. The text also draws attention to the inequality in this respect of the legal situation of the accused and the injured party who require additional support due to, for instance, intellectual development disorders suffered by them.
Przedmiotem niniejszego opracowania jest omówienie wybranych kwestii związanych z zapewnieniem odpowiedniej reprezentacji osobom z niepełnosprawnością intelektualną, przeciwko którym prowadzone jest postępowanie karne. Powinność przyznania im dodatkowych praw wynika z Zalecenia Komisji Europejskiej z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie gwarancji procesowych dla osób wymagających szczególnego traktowania podejrzanych lub oskarżonych w postępowaniu karnym. W tekście wskazano na problemy związane z realnością zagwarantowania tej kategorii oskarżonym udziału obrońcy oraz niedostateczność polskich regulacji proceduralnych dotyczących powinności zapewnienia obecności przedstawiciela prawnego lub stosownej osoby dorosłej podczas czynności postępowania przygotowawczego oraz rozprawy. W artykule zwrócono również uwagę na asymetrię w tym zakresie pomiędzy sytuacją prawną oskarżonego oraz pokrzywdzonego, którzy z uwagi np. na zaburzenia rozwoju intelektu wymagają dodatkowego wsparcia.
Źródło:: Ius Novum; 2020, 14, 3; 67-86
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "accused" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język