Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "accused" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 34
Tytuł:
Konstytucyjne granice stosowania przymusu bezpośredniego względem oskarżonego. Uwagi na tle orzecznictwa TK i ETPCz
Autorzy:
Anna, Sikora,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902594.pdf
Data publikacji:
2017-09-12
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
criminal proceedings
accused
judicature
direct coercion
Polish Constitutional Tribunal
European Court of Human Rights
postępowanie karne
oksarżony
orzecznictwo
przymus bezpośredni
Trybunał Konstytucyjny
Europejski Trybunał Praw Człowieka
Opis:
The aim of the article is to present issues concerning the use of direct coercion against the accused. Indication of the basis and methods of the use of direct coercion in the criminal proceedings is extremely important, because of the values in which coercion measures interfere. Regulations which are going to be discussed during the dilatation consists legal rules defined by the Polish Constitutional Tribunal and the European Court of Human Rights.
Źródło:
Studia Iuridica; 2017, 69; 115-129
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie dowodowe na rozprawie głównej bez udziału oskarżonego w świetle art. 378a Kodeksu postępowania karnego a standardy rzetelnego procesu
Taking evidence at a main hearing without the participation of the accused in the light of Article 378a of the Code of Criminal Procedure and the standards of a fair trial
Autorzy:
Badowiec, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037235.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
right to defence
fair trial
amendment to the Code of Criminal Procedure
accused
prawo do obrony
rzetelny proces
nowelizacja k.p.k.
oskarżony
Opis:
Celem artykułu jest przestudiowanie nowej regulacji, tj. przepisu art. 378a k.p.k., wprowadzonego nowelizacją z 19 lipca 2019 r., w kontekście standardów rzetelnego procesu. Prawo do obrony, które jest także elementem standardu rzetelnego procesu, przysługuje każdemu od chwili wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego aż do wydania prawomocnego wyroku. Istotne jest, że prawo do obrony musi być zagwarantowane proceduralnie po to, aby miało charakter realny i efektywny. W opracowaniu powołane i omówione zostały standardy: konstytucyjny, unijny oraz strasburski, a następnie na ich podstawie przeanalizowano treść art. 378a k.p.k. Rozważania prowadzą do wniosku, że przewidziana w art. 378a k.p.k. możliwość przeprowadzenia czynności dowodowych podczas usprawiedliwionej nieobecności oskarżonego lub jego obrońcy jest nie do pogodzenia z obecnie obowiązującymi standardami rzetelnego procesu.
The aim of the article is to study a new regulation: the provision of Article 378a of the Code of Criminal Procedure (CCP), introduced with the amendment of 19 July 2019 in the context of fair trial standards. The right to defence, which is also an element of the fair trial standard, is vested in everyone from the moment when criminal proceedings are instituted against them until a final judgment is issued. It is important that the rights of defence must be procedural in order to be real and effective. The study refers to and discusses the following standards: constitutional, EU and Strasbourg, and then analyse the content of Article 378a of the CCP. The considerations lead to the conclusion that the possibility of taking evidence during the justified absence of the accused or his lawyer provided for in Article 378a of the CCP is incompatible with the current standards of a fair trial.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2021, 83, 4; 93-105
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Institution of the Crown Witness in the Light of the Directive Prohibiting the Exchange of Procedural Roles and Selected Evidentiary Prohibitions of the Polish Criminal Procedure
Instytucja świadka koronnego w świetle dyrektywy zakazu zamiany ról procesowych i wybranych zakazów dowodowych polskiej procedury karnej
Autorzy:
Bajda, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348353.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
crown witness
prohibition of changing procedural roles
evidentiary prohibition
criminal process
accused
świadek koronny
zakaz zamiany ról procesowych
zakaz dowodowy
proces karny
oskarżony
Opis:
The institution of the crown witness in Poland was introduced into the legal order in 1997 and its aim was to effectively counteract organized crime, which at that time was experiencing its heyday. Being very controversial from the very beginning, with numerous voices of criticism and approval at the same time, over the years it has consolidated its position and for 25 years has continuously contributed to breaking the conspiracy of silence of the perpetrators of crimes of the greatest severity. The subject of the article is the analysis of the institution of the crown witness in the context of the element of the procedural role of the perpetrator and selected evidentiary prohibitions of the Polish criminal procedure. The author confronts the eponymous institution with the prohibition of changing procedural roles, the prohibition of excluding the freedom of expression of the person being questioned, and the prohibition related to obtaining an evidentiary statement that cannot constitute evidence. The role of these prohibitions is to shape truthful findings in the criminal process and to guarantee its fairness. The procedure for granting the status of a crown witness, which is a kind of compromise between the fairness of the trial and the purpose of the institution, carries the risk of abuse in this area. The threat concerns the violation of the principle of material truth and the protection of the procedural position of the accused who has not obtained the status of a crown witness.
Instytucja świadka koronnego w Polsce została wprowadzona do porządku prawnego w 1997 r. Jej celem było skuteczne przeciwdziałanie przestępczości zorganizowanej, która w tym okresie przeżywała swój rozkwit. Będąc od samego początku bardzo kontrowersyjną, przy licznych głosach krytyki i aprobaty jednocześnie, z biegiem lat ugruntowała swoją pozycję i od 25 lat nieprzerwanie przyczynia się do przełamywania zmowy milczenia sprawców przestępstw o największym ciężarze gatunkowym. Przedmiotem artykułu jest analiza instytucji świadka koronnego w kontekście elementu procesowej roli sprawcy i wybranych zakazów dowodowych polskiej procedury karnej. Autor konfrontuje tytułową instytucję z zakazem zamiany ról procesowych, zakazem wyłączenia swobody wypowiedzi osoby przesłuchiwanej i zakazem związanym z uzyskaniem oświadczenia dowodowego, które nie może stanowić dowodu. Rolą omawianych zakazów jest kształtowanie zgodnych z prawdą ustaleń faktycznych w procesie karnym i gwarancja jego uczciwości. Procedura przyznawania statusu świadka koronnego, będącego swego rodzaju kompromisem między rzetelnością procesu a celem instytucji, niesie ryzyko nadużyć w omawianej sferze. Zagrożenie dotyczy naruszenia zasady prawdy materialnej i ochrony pozycji procesowej oskarżonego, który nie uzyskał statusu świadka koronnego.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2023, 32, 2; 91-101
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność oskarżonego za pomówienie a prawo do obrony.
The Responsibility of Those Accused of Slander against the Right of Defence
Autorzy:
Błoński, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596658.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
hearing; evidence; rights of defence; explanation of the accused; slander against
Opis:
This paper deals with important theoretical and practical issues connected with the explanations of the accused that contain features of slander. The study presents the types of slander, but it primarily focuses on whether and when the accused is held liable for the slander of another person in the context of explanations. It has been emphasized that the lack of criminal responsibility of the accused for the content of such explanations is applicable only when the accused acts in defence and not “on the occasion” of defence. Determining whether the accused is held liable for the content of the slander, depending on whether it acts within the rights of the defence or whether it exceeds these limits, must always be considered against the background of the case. The rights of defence in the analyzed aspect – and the understanding of the term “within the limits of the right of defence” – should be interpreted extensively, as this right cannot be abused by the accused.
Artykuł dotyczy istotnych zagadnień teoretycznych i praktycznych wyjaśnień oskarżonego, których treść zawiera cechy pomówienia. W opracowaniu wskazano na rodzaje pomówień, ale przede wszystkim skoncentrowano się na tym, czy i kiedy oskarżony będzie ponosił odpowiedzialność karną za pomówienie innej osoby w ramach złożonych wyjaśnień. Zaakcentowano, że brak odpowiedzialności karnej oskarżonego za treść takich wyjaśnień ma miejsce wyłącznie wtedy, gdy oskarżony działa w celu obrony nie zaś „przy okazji” obrony. Ustalenie, czy oskarżony będzie ponosić odpowiedzialność karną za treść pomówienia w zależności, czy działa w ramach prawa do obrony, czy przekracza te granice musi być zawsze rozpatrywane na tle realiów konkretnej sprawy. Prawo do obrony w analizowanym aspekcie, a zwłaszcza rozumienie pojęcia „w granicach prawa do obrony”, powinno podlegać wykładni rozszerzającej, gdyż prawo to nie może być przez oskarżonego nadużywane.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2018, 106; 4-27
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Umorzenie postępowania wskutek cofnięcia aktu oskarżenia
Discontinuation of the proceeding resulting from withdrawal of the indictment
Autorzy:
Błoński, Michał
Najman, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596849.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
zasada skargowości
cofnięcie aktu oskarżenia
zgoda oskarżonego
umorzenie postępowania
principle of accusatorial procedure
the withdrawal of the indictment
the consent of the accused
discontinuation of the proceedings
Opis:
Poruszane w artykule zagadnienie stanowi środek kierujący polski proces karny ku kontradyktoryjności, zgodnie z założeniami wielkiej nowelizacji kodeksu postępowania karnego, wchodzącej z dniem 1 lipca 2015 roku. Modyfikacja dotycząca zasady skargowości polega na wprowadzeniu możliwości cofnięcia aktu oskarżenia, w miejsce istniejącej dotychczas instytucji odstąpienia od oskarżenia. Zgodnie ze znowelizowanym art. 14 § 2 k.p.k. do skutecznego cofnięcia aktu oskarżenia niezbędna stanie się zgoda oskarżonego, zaś do rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej prokurator będzie uprawniony do samodzielnego podjęcia decyzji w tej kwestii. Zdaniem autorów, cofnięcie aktu oskarżenia jest możliwe za każdym razem w toku przewodu sądowego przed sądem pierwszej instancji, czyli również po uchyleniu wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania. W opracowaniu zajęto stanowisko, iż instytucja cofania aktu oskarżenia nie stanowi wyłomu od zasady oportunizmu, gdyż oskarżyciel publiczny, decydując się na dokonanie tej czynności procesowej, jest obowiązany przestrzegać przepisów wszelkich ustaw, a przede wszystkim kierować się z zasadą obiektywizmu i legalizmu. Autorzy z aprobatą odnieśli się do brzmienia art. 14 § 2 k.p.k., który nie przedstawia w sposób egzemplifikacyjny powodów uzasadniających decyzję oskarżyciela publicznego w omawianej kwestii. W przypadku skutecznego cofnięcia aktu oskarżenia postępowanie karne winno zostać umorzone z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela (art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.).
Issue raised in the article is a mean directing Polish penal process to the adversarial principle, in line with the great amendment to the Code of Criminal Procedure, which comes into force on 1 July 2015. Modification on the principle of accusatorial procedure introduces the possibility of withdrawal of the indictment in place of now existing institution of withdrawal from the prosecution. According to the amended Article. 14 § 2 of the Code of Criminal Procedure, for the effective withdrawal of the indictment the consent of the accused will be necessary and before the opening of the court proceedings, during the first main court session, the prosecutor will be entitled to independently take a decision on this issue. According to the authors, the withdrawal of the indictment is possible at all times in the course of the proceedings before the court of first instance, which is also after the discharge of judgments and remand of the case. The study assumed the view that the institution of withdrawal of the indictment is not a breach from the principle of opportunism. The authors approvingly referred to the wording of Art. 14 § 2 of the Code of Criminal Procedure, which does not exemplify the reasons justifying the decision of the public prosecutor in this matter.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2015, XCIV (94); 31-47
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SPORY W LITERATURZE NIEMIECKIEJ O NIEZGODNE Z PRAWDĄ ZEZNANIA OSKARŻONEGO O POPEŁNIENIE PRZESTĘPSTWA
DISPUTES IN GERMAN LITERATURE REGARDING THE UNTRUE EVIDENCE PROVIDED BY A PERSON ACCUSED OF AN ALLEGED CRIME
Autorzy:
Byczyk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693726.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
penal law
criminal law
criminal procedure
accused
the right to lie
justification
German law
law comparatistics
history of law
penal process
exception to the prohibition of committing offences
criminal procedure and the constitution
prawo karne
postępowanie karne
oskarżony
prawo do kłamstwa
kontratyp
prawo niemieckie
komparystyka prawna
historia prawa
proces karny
kontratypy pozaustawowe
gwarancje procesowe
Opis:
An attempt is being made to outline the historical evolution of the debate in the German doctrine concerning the right of the accused to lie. The considerations begin with a claim that this issue was not solved during the codification work carried out in the nineteenth century, and had consequently given rise to an ample discussion among German lawyers, that resulted in the formulation of three major positions. According to the first one, the accused in the penal process should be obliged to confess the truth. The opposite view stressed that the accused could resort to lying as long as he did not infringe the rights of others. And only recently (R. Torka) has originated a conception that under certain circumstances, namely when infringing the rights of the others is the sine que non condition for the escaping of criminal responsibility, a so-called right to lie of the accused has to be taken into account. The arguments brought to life by German lawyers may also considerably enrich the debate over the same issue in Poland.
Autor stara się przedstawić ewolucję debaty na temat prawa oskarżonego do kłamstwa w doktrynie niemieckiej. Punktem wyjścia rozważań autora jest stwierdzenie, że problem ten nie został rozstrzygnięty w trakcie prac kodyfikacyjnych w XIX w. Dało to asumpt do szerszej debaty prawników niemieckich. Wykształciły się zasadniczo trzy główne stanowiska. Wedle pierwszego z nich oskarżony w procesie karnym powinien być zobligowany do wyjaśniania zgodnie z prawdą. Pogląd przeciwstawny przyznawał mu w tej materii pełną swobodę, ograniczoną jedynie prawami osób trzecich. Dopiero niedawno pojawiła się koncepcja (R. Torka), że w pewnych okolicznościach, a więc wtedy, gdy naruszenie praw innych osób ma być warunkiem sine qua non uniknięcia odpowiedzialności karnej, przyjąć należy tak zwany kontratyp prawa do kłamstwa. Argumenty podnoszone przez jurystów niemieckich mogą również wzbogacić debatę na ten temat prowadzoną w Polsce.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 1; 133-143
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo oskarżonego do obrony a dowód z przesłuchania niewolnika w rzymskim procesie karnym
Defence Right of the Accused and the Evidence from Slave’s Testimony in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2095903.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman criminal procedure
accused
defence right of the accused
evidence from the interrogation of a slave
quaestio de servis pro domino
rzymski proces karny
oskarżony
prawo oskarżonego do obrony
dowód z przesłuchania niewolnika
Opis:
This article presents the question of the accused’s right to defend himself in the light of the prohibition of interrogation of slaves in favour of their masters (quaestio de servis pro domino) expressed both in non-legal texts and in the writings of the jurists of the classical period, and in the imperial constitutions. It has been shown in the paper that the prohibition constituted a quite interesting procedural solution, which, in fact, did not entirely exclude the right of the accused owner to defend himself during the criminal trial. The testimony of the slave his master demanded to be interrogated as part of broadly understood iudicium publicum was therefore regarded as subsidiary (auxiliary) evidence. The admissibility of the evidence from the interrogation of a slave pro domino was within the discretionary power of the judge, the scope of which, however, was in this case statutorily defined. Seemingly restrictive procedural solutions concerning the admissibility of slave testimony introduced in criminal cases in Roman law in various historical periods did not contradict the main procedural principles developed by the Quirites over the centuries and known to this day.
W niniejszym artykule przedstawiono zagadnienie prawa oskarżonego do obrony w świetle wyrażonego – zarówno w tekstach nieprawniczych, jak i w pismach jurystów okresu klasycznego oraz w konstytucjach cesarskich – zakazu przesłuchań niewolników na rzecz pana (quaestio de servis pro domino). Wykazano, że zakaz ten stanowił dość ciekawe rozwiązanie procesowe, które w rzeczywistości nie wykluczało w zupełności prawa oskarżonego właściciela do obrony podczas procesu karnego. Zeznania niewolnika, którego przesłuchania domagał się jego pan w ramach szeroko pojętego iudicium publicum, były traktowane jako dowód subsydiarny (posiłkowy). Dopuszczalność dowodu z przesłuchania niewolnika pro domino została pozostawiona dyskrecjonalnej władzy sędziego, której zakres został jednak w takim przypadku w ustawowy sposób zakreślony. Z pozoru restrykcyjne rozwiązania procesowe dotyczące dopuszczalności zeznań niewolników, wprowadzane w sprawach karnych w prawie rzymskim w różnych okresach historycznych, nie stały w sprzeczności z naczelnymi zasadami procesowymi wypracowanymi przez Kwirytów na przestrzeni wieków, a znanymi po dziś dzień.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 107-121
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reus vel suspectus? O pozycji oskarżonego i podejrzanego w rzymskim procesie karnym
Reus vel suspectus? On the Status of the Accused and the Suspect in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097067.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
accused
suspect
quaestiones
roman criminal procedure
inscriptio inter reos
cognitio
oskarżony
podejrzany
rzymski proces karny
Opis:
This article aims to answer the question whether such a participant who can be described as the suspect was known in the Roman criminal procedure. The analysed procedure, especially of bringing a charge in the proceedings before quaestiones, as well as the examples of criminal cases settled within the framework of cognitio, quoted in this paper, confirm that the Romans distinguished between the accused and the suspect, even though they did not develop separate terms and definitions to identify these two different procedural roles. An important moment that distinguished the status of the accused person in the Roman criminal procedure was entering his name in the register of the accused (inscriptio inter reos), which took place when the indictment was brought against him. From then on, the accused became reus, that is a rightful party to the proceedings who was able to use his procedural rights fully.
Niniejszy artykuł został poświęcony próbie udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy rzymski proces karny znał takiego uczestnika, jak podejrzany. Zarówno przeanalizowana procedura, zwłaszcza wnoszenia oskarżenia w postępowaniu przed quaestiones, jak i przywołane przykłady spraw karnych rozstrzyganych w ramach cognitio potwierdzają, iż Rzymianie różnicowali pozycję oskarżonego i podejrzanego pomimo tego, że nie wypracowali oddzielnych pojęć i definicji na określenie dwóch różnych ról procesowych, w których występowali w procesie. Istotnym momentem w rzymskim procesie karnym, który różnicował pozycję oskarżonego, było wpisanie jego nazwiska na listę oskarżonych (inscriptio inter reos), co następowało dopiero wówczas, kiedy został przeciwko niemu wniesiony akt oskarżenia. Dopiero od tej chwili oskarżony stawał się reus, czyli pełnoprawną stroną procesową, która mogła korzystać w pełni ze swoich praw procesowych.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 2; 63-79
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Special case of temporary suspension of criminal prosecution (§ 159C and § 159D of the Criminal Procedure Code): an effective legal instrument in the fight against corruption or covert introduction of the institution of crown witness?
Szczególny przypadek tymczasowego zawieszenia postępowania karnego (§ 159C oraz § 159D Czeskiego kodeksu postępowania karnego): skuteczny instrument prawny w walce z korupcją czy zakamuflowane wprowadzenie instytucji świadka koronnego?
Autorzy:
Coufalová, Bronislava
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1818396.pdf
Data publikacji:
2021-06-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
świadek koronny
współpracujący oskarżony
korupcja
postępowanie karne
odroczenie postępowania karnego
crown witness
cooperating accused
corruption
criminal prosecution
suspension of criminal prosecution
Opis:
Corruption is one of the most dangerous phenomena of contemporary society. So it is no wonder that the legislator and the whole society are always looking for new ways to effectively combat such negative phenomena. However, corruption has one specific feature, which is high latency, compared to other forms of crime. Given that corruption is characterized by a high degree of latency, it is understandable that traditional means of criminal law are unable to ensure effective detection and prosecution of this type of crime. There is a relatively new procedural legal instrument in the fight against corruption in Section 159c and 159d of the Criminal Procedure Code. However, the question is whether this new provision is not merely a covert introduction of the institution of the crown witness into the Czech legal order.
Korupcja to jedno z najniebezpieczniejszych zjawisk we współczesnym społeczeństwie. Nic więc dziwnego, że ustawodawca i całe społeczeństwo nieustannie poszukują nowych sposobów skutecznego zwalczania takich negatywnych zjawisk. Jednak korupcja ma jedną szczególną cechę, którą jest niski poziom wykrywalności w porównaniu z innymi formami przestępczości. Biorąc pod uwagę, że korupcja charakteryzuje się wysokim stopniem utajenia, zrozumiałe jest, że tradycyjne środki prawa karnego nie są w stanie zapewnić skutecznego wykrywania i ścigania tego typu przestępstw. Istnieje stosunkowo nowy proceduralny instrument prawny dotyczący zwalczania korupcji w art. 159c i 159d kodeksu postępowania karnego. Powstaje jednak pytanie, czy ten nowy przepis nie jest zakamuflowanym wprowadzeniem instytucji świadka koronnego do czeskiego porządku prawnego.
Źródło:
Forum Polityki Kryminalnej; 2021, 1; 1-13
2720-1589
Pojawia się w:
Forum Polityki Kryminalnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu optymalnego stopnia profesjonalizacji i formalizacji postępowania dyscyplinarnego wobec studentów w Polsce
Autorzy:
Czarnecki, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1632263.pdf
Data publikacji:
2020-12-11
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
disciplinary breach
disciplinary sanction
admonition
disciplinary proceedings
the accused
higher education
naruszenie dyscyplinarne
sankcje dyscyplinarne
upomnienie
postępowanie dyscyplinarne
oskarżony
wyższa edukacja
Opis:
The purpose of the article is to present the rights and obligations of participants in the proceedings, a model of disciplinary proceedings against students, the functions of disciplinary proceedings and its stages in proceedings before the disciplinary ombudsman and the disciplinary commission. The author analyzes statistical data of disciplinary matters at the Jagiellonian University. The author indicates that this procedure is extremely formalized and it is very often difficult to hold a student disciplinary liability. In addition, the analysis of the rulings leads to the conclusion that the penalties imposed in this disciplinary proceedings are not detrimental to the accused.
Źródło:
Studia Iuridica; 2020, 84; 59-76
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
False Statement and the Strategy of Defence
Autorzy:
Dziekański, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1976259.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
statements made by the accused
explanations given by the accused
right to defence
limits of the right to defence
false accusation
Opis:
This article discusses the issue of explanations given by an accused person, showing their dual nature - that of evidence and that of a measure used for the purpose of defence. The author raises a question if the scope of the right to defence granted to the accused encompasses the right to lie, and takes a stand on the limits to the accused making false statements. This is followed by comments on the practice of defence counsels making use of falsehood as part of their defence strategies. The reflection has been based on the author's own studies involving in-depth interviews made with barristers working as defence counsels.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2018, 10, 3; 25-40
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fałszywe wyjaśnienia a taktyka obrony
False Statement and the Strategy of Defence
Autorzy:
Dziekański, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1976260.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
wyjaśnienia oskarżonego
prawo do obrony
granice prawa do obrony
fałszywe oskarżenie
statements made by the accused
explanations given by the accused
right to defence
limits of the right to defence
false accusation
Opis:
Artykuł podejmuje problematykę wyjaśnień oskarżonego, ukazując ich dualistyczną rolę - środka dowodowego oraz środka służącego obronie oskarżonego. Autor rozważa, czy w zakresie przysługującego oskarżonemu prawa do obrony mieści się prawo do kłamstwa, a także zajmuje stanowisko w odniesieniu do granic składania przez oskarżonego fałszywych wyjaśnień. Następnie przedstawia uwagi dotyczące posługiwania się kłamstwem przez obrońcę oskarżonego w ramach taktyki obrony. Refleksje te zostały oparte na badaniach własnych autora polegających na przeprowadzaniu pogłębionych wywiadów z adwokatami wykonującymi funkcję obrońców.
This article discusses the issue of explanations given by an accused person, showing their dual nature – that of evidence and that of a measure used for the purpose of defence. The author raises a question if the scope of the right to defence granted to the accused encompasses the right to lie, and takes a stand on the limits to the accused making false statements. This is followed by comments on the practice of defence counsels making use of falsehood as part of their defence strategies. The reflection has been based on the author’s own studies involving in-depth interviews made with barristers working as defence counsels.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2018, 10, 3; 6-24
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wzmocnienie praw procesowych jednostki w postępowaniu karnym w Unii Europejskiej - propozycje Komisji Europejskiej z listopada 2013 r.
Strengthening of individual rights in criminal proceedings in the EU: November 2013 proposals of the European Commission
Autorzy:
Gajda, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/630040.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:
European Union, judicial cooperation in criminal matters, fundamental rights, strengthening of procedural rights, harmonisation of procedural rights of suspects and accused persons in criminal proceedings in EU
Opis:
The aim of the study is to present the proposals of legal regulations presented by the European Commission in one of the fields of Area of Freedom, Security and Justice (JHA), i.e. within the framework of judicial cooperation in criminal matters. The European Commission’s proposals aim at strengthening of the rights of suspects/defendants in criminal proceedings in the EU. They consist of the right to a fair trial and include: strengthening of the presumption of innocence principle and the right to be present at the trial, special safeguards for children suspected or accused of a crime and the right to provisional legal aid for citizens suspected or accused of a crime. In the paper I analysed the most important provisions of the projects and showed that these proposals are intended to ensure the protection of fundamental rights within the JHA.
Źródło:
Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Studia i Prace; 2015, 4; 103-139
2082-0976
Pojawia się w:
Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Studia i Prace
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Right to appropriate representation of defendants with intellectual disabilities in criminal proceedings
Autorzy:
Girdwoyń, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338127.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
osoby wymagające szczególnego traktowania
oskarżony z niepełnosprawnością intelektualną
reprezentacja procesowa
stosowna osoba dorosła
vulnerable person
accused person with intellectual disability
legal representation
appropriate adult
Opis:
The subject of this paper is a discussion of selected issues related to ensuring appropriate representation for people with intellectual disabilities against whom criminal proceedings are conducted. The need to grant them additional rights stems from the Commission Recommendation of 27 November 2013 on procedural safeguards for vulnerable persons suspected or accused in criminal proceedings. The text points to problems connected with ensuring in practice the participation of a defence counsel for this category of the accused and with inadequate Polish procedural regulations concerning the obligation to ensure the presence of a legal representative or an appropriate adult during preparatory proceedings and a court hearing. The text also draws attention to the inequality in this respect of the legal situation of the accused and the injured party who require additional support due to, for instance, intellectual development disorders suffered by them.
Przedmiotem niniejszego opracowania jest omówienie wybranych kwestii związanych z zapewnieniem odpowiedniej reprezentacji osobom z niepełnosprawnością intelektualną, przeciwko którym prowadzone jest postępowanie karne. Powinność przyznania im dodatkowych praw wynika z Zalecenia Komisji Europejskiej z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie gwarancji procesowych dla osób wymagających szczególnego traktowania podejrzanych lub oskarżonych w postępowaniu karnym. W tekście wskazano na problemy związane z realnością zagwarantowania tej kategorii oskarżonym udziału obrońcy oraz niedostateczność polskich regulacji proceduralnych dotyczących powinności zapewnienia obecności przedstawiciela prawnego lub stosownej osoby dorosłej podczas czynności postępowania przygotowawczego oraz rozprawy. W artykule zwrócono również uwagę na asymetrię w tym zakresie pomiędzy sytuacją prawną oskarżonego oraz pokrzywdzonego, którzy z uwagi np. na zaburzenia rozwoju intelektu wymagają dodatkowego wsparcia.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 3; 67-86
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprzeczność interesów oskarżonych a swoboda wyboru obrońcy
Conflicting interests of the accused and the freedom to choose an attorney
Autorzy:
Kościelniak-Marszał, Miłosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171603.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
Tematy:
adwokat
radca prawny
obrońca
oskarżony
konflikt
attorney
solicitor
barrister
accused
conflict
Opis:
Celem niniejszej publikacji jest analiza regulacji dotyczącej sytuacji kolizyjnej pomiędzy interesami kilku oskarżonych, którzy korzystają z pomocy tego samego obrońcy. Prawo do obrony stanowi fundamentalną zasadę procesu karnego. W związku z tym relacja pomiędzy oskarżonym a jego obrońcą korzysta z daleko posuniętej ochrony przed ingerencją organów procesowych. Tylko w skrajnym wypadku, kiedy interesy procesowe kilku oskarżonych reprezentowanych przez tego samego obrońcę pozostają ze sobą w sprzeczności, ustawodawca przewiduje konieczność zerwania tego stosunku. W takiej sytuacji sąd wydaje postanowienie, zakreślając oskarżonym termin do ustanowienia innych obrońców, albo z urzędu wyznacza innego obrońcę. Stwierdzenie sprzeczności interesów jest wyjątkiem od fundamentalnej zasady swobody wyboru obrońcy i z uwagi na charakter tej regulacji musi być traktowane w sposób ścisły, w trakcie przyjęcia podczas badania tej okoliczności wyjściowego założenia o nieistnieniu kolizji. Konieczność ingerencji w trybie art. 85 § 2 Kodeksu postępowania karnego pojawia się tylko w wypadku kategorycznego ustalenia, że obrona jednego ze współoskarżonych musiałaby w sposób nieuchronny narażać dobro innego oskarżonego i czyniłaby jednoczesną obronę kilku oskarżonych zadaniem realnie niemożliwym. Jeśli natomiast obrońca kilku oskarżonych może bez szkody dla procesowych interesów oskarżonych realizować obronę, która w swej linii nie wymaga dyskwalifikowania wiarygodności wyjaśnień (lub ich części) któregokolwiek z tych oskarżonych, to nie skutkuje to sprzecznością interesów.
The purpose of this publication is the analysis of the regulation concerning the conflict situation between the interests of several accused parties who are represented by a single attorney. The right to defence is a fundamental principle of criminal proceedings. The connected relationship between the accused and their attorney is subject to extensive protection against the intervention of procedural organs. The legislation foresees the need to break these relations only in extreme cases, when the legal interests of several accused parties represented by a single attorney remain in conflict. In such event, the court issues a decision, specifying a period for the accused to hire different attorneys or appoints a different attorney ex officio. The situation when a conflict of interests is found is an exception from the fundamental principle of freedom to choose an attorney. Due to the nature of this regulation, it has to be followed strictly, and the circumstances must be analysed based on the preliminary assumption that such conflict does not exist. The need to intervene under the provisions of Article 85 § 2 of the Code of Criminal Procedure emerges only if it is established without any doubt that the defence of one of the accused would have to expose the interest of another accused to harm, which would make it practically impossible to defend several accused parties at the same time. However, if the attorney who defends several accused parties may, without detriment to the procedural interests of the accused, pursue a line of defence that does not require challenging the credibility of the explanations of any of the accused, this does not result in a conflict of interests.
Źródło:
Prawo w Działaniu; 2022, 51; 79-95
2084-1906
2657-4691
Pojawia się w:
Prawo w Działaniu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 34

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies