Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "absolution" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Ekskomunika w Dekretałach Grzegorza IX
    Autorzy:
    Burczak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807282.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ekskomunika
    dekretał
    absolucja
    Exkommunikation
    Dekretale
    Absolution
    excommunication
    decretal
    absolution
    Opis:
    Decretales des Gregor IX war die erste promulgierte Sammlung des allgemeinen Kirchenrechts. Der Systematik des Bernard von Pavia gemäss, das fünfte Buch der Decretales enthält das Strafrecht. Der XXXIX Titel enthält LX Capitula mit den Exkommunikationsanktionen. Jedem, der einen Geistlichen geschlagen hat, das Kirchenrecht drohte mit der Exkommunikation. Mit der Exkommunikation bestrafte das Dekretalenrecht auch andere Delikte, z. B. die Häresie. Niemand durfte mit den Exkommunizierten in Kontakt stehen. Es gab eine kleinere Exkommunikation und eine größere Exkommunikation. Die Exkommunikation war die Strafe latae sententiae und auch ferendae sententiae. Befreien von der Exkommunikation konnte nur der Papst. Wenn jemand zum Papst nicht gehen konnte, auf eine Empfehlung des Papstes hin, konnte es ein Bischof oder ein Presbyter tun.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2008, 18, 1; 161-176
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Regulation and the Forms of Celebration of the Sacrament of Penancein Canon Law
    Autorzy:
    Lech, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1804422.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sacrament
    individual confession
    general absolution
    Opis:
    In the sacrament of penance and reconciliation the faithful who confess their sins to a legitimate minister, are sorry for them, and intend to reform themselves to obtain forgiveness for the sins they have committed after baptism. Moreover, they are reconciled with the Church which they have wounded by sinning. Individual and integral confession as well as absolution constitute the only ordinary means of reconciliation with God and the Church. Therefore, only physical or moral impossibility excuses from confession of this type. In such a case reconciliation can be obtained by other means defined by law. The extraordinary means of reconciliation with God and the Church is general absolution to many penitents at once without previous individual confession. It can be imparted if danger of death is imminent, if there is insufficient time for the priest or priests to hear the confessions of individual penitents and there is grave necessity. It belongs to the diocesan bishop after agreeing upon with the other members of the conference of bishops to judge whether the conditions required to arise grave necessity are present. For the faithful validly to receive general absolution given to many at one time, it is required that the person is properly disposed and intends to confess within a suitable period of time each grave sin which at the present time cannot be so confessed.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 1; 75-91
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spowiedź w czasach Reformacji
    Confession in the times of Reformation
    Autorzy:
    Matwiejczuk, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/425324.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Parafia Ewangelicko-Augsburska w Gdańsku z siedzibą w Sopocie
    Tematy:
    Reformation
    confession
    sacraments
    absolution
    Lutheran symbolical books
    Opis:
    Confession, understood as confession and forgiveness of sins, is one of the most interesting phenomena of the church. The article presents the results of research concerning the confession at the time of the Reformation, theology of the Lutheran symbolical books in particular. The dynamics of Luther’s and Melanchthon’s theological reflection on the role, form and the person of the administrator of confession was shown. Confession’s functions as a necessary condition for preparing the believers for participation in the Lord’s Supper and a significant factor in pastoral work were also brought into focus. The author reminds that the Reformation restored the rite of general confession to the church, without resigning from the individual confession, the course of which was reconstructed based on the “Small Catechism” and Lutheran iconography from the 16th and the beginning of the 17th century.
    Źródło:
    Gdański Rocznik Ewangelicki; 2013, 7; 207-223
    1898-1127
    Pojawia się w:
    Gdański Rocznik Ewangelicki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    THE SPECTACLE OF REDEMPTION: GUILT AND VIOLENCE IN MARTIN SCORSESE’S RAGING BULL
    Autorzy:
    Serrano, Arturo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507426.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    Raging Bull
    Scorsese
    redemption
    guilt
    violence
    boxing
    absolution
    penance
    sacrament
    Opis:
    Of all the characters that undertake a search for redemption in Martin Scorsese’s films, perhaps it is the story of Jake La Motta in Raging Bull that for many reasons presents the greatest challenge to understanding redemption’s role in the narratives of his films. Is Jake La Motta a redeemed character at the end of Raging Bull? I argue that Scorsese uses Raging Bull to criticize a ritualistic view of redemption by portraying the beginning of Jake’s search as a futile attempt to submit himself to a public spectacle of ritual violence in the boxing ring while visually relating this to the Catholic sacraments and the crucifixion. It will only be later—in the loneliness of a jail cell, estranged from his family and without having to have had gone through a rite—that Jake achieves the self-awareness redemption requires.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2015, 4, 2; 131-148
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Określenie i sposoby sprawowania sakramentu pokuty w prawie kanonicznym
    Definition and Forms of Celebration of Sacrament of Penance in Canon Law
    Autorzy:
    Lech, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1804593.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sakrament
    spowiedz indywidualna
    ogólne rozgrzeszenie
    sacrament
    individual confession
    general absolution
    Opis:
    W sakramencie pokuty i pojednania wierni, którzy wyznają uprawnionemu szafarzowi swoje grzechy, wyrażając za nie żal i mając postanowienie poprawy, przez sakramentalne rozgrzeszenie dostępują odpuszczenia grzechów po chrzcie popełnionych. Ponadto dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc zadali ranę. Jedynym zwyczajnym sposobem pojednania z Bogiem i Kościołem jest indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie. Dlatego też tylko niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej formy spowiedzi. W takim przypadku pojednanie może dokonać się innymi sposobami określonymi w prawie. Nadzwyczajnym sposobem pojednania wiernego z Bogiem i Kościołem jest ogólne rozgrzeszenie wielu penitentów, bez uprzedniej spowiedzi indywidualnej. Może być ono udzielone jedynie w niebezpieczeństwie śmierci, gdy nie ma czasu na to, by kapłan bądź kapłani wyspowiadali poszczególnych penitentów oraz istnieje poważna konieczność. O tym, czy zachodzą warunki wymagane do zaistnienia poważnej konieczności, decyduje biskup diecezjalny po uzgodnieniu z pozostałymi członkami konferencji biskupów. Wierny, aby mógł ważnie skorzystać z rozgrzeszenia ogólnego, udzielanego równocześnie wielu penitentom, powinien być odpowiednio dysponowany oraz mieć zamiar we właściwym czasie wyznać indywidualnie grzechy ciężkie, których obecnie tak wyznać nie może.
    In the Sacrament of Penance and Reconciliation the faithful who confess their sins to a legitimate minister, are sorry for them, and intend to reform themselves obtain forgiveness for the sins they have committed after baptism. Moreover, they are reconciled with the Church which they have wounded by sinning. Individual and integral confession and absolution constitute the only ordinary means of reconciliation with God and the Church. Therefore, only physical or moral impossibility excuses from confession of this type. In such a case reconciliation can be obtained by other means defined by law. The extraordinary means of reconciliation with God and the Church is general absolution to many penitents at once without previous individual confession. It can be imparted, if danger of death is imminent, there is insufficient time for the priest or priests to hear the confessions of the individual penitents and there is grave necessity. It belongs to the diocesan bishop after agreeing upon with the other members of the conference of bishops to judge whether the conditions required to arise grave necessity are present. For the faithful validly to receive general absolution given to many at one time, it is required that the person is properly disposed and intends to confess within a suitable period of time each grave sin which at the present time cannot be so confessed.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 1; 81-98
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchowość eucharystyczna jako duchowość komunii
    Conditional Administering of Sacraments?
    Autorzy:
    Krakowiak, Czesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32069633.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sakrament pokuty
    spowiedź
    rozgrzeszenie
    warunkowe rozgrzeszenie
    sakrament namaszczenia chorych
    chrzest warunkowy
    warunkowe udzielanie sakramentów
    wiara i sakrament
    sacrament of penance
    confession
    absolution
    conditional absolution
    the sacrament of anointing of the sick
    conditional baptism
    conditional sacraments
    faith and sacrament
    Opis:
    Autor podejmuje problem warunkowego udzielania głównie dwóch sakramentów: pokuty i pojednania oraz namaszczenia chorych. Na podstawie analizy nauczania Kościoła: lex credendi i (głównie Katechizmu Kościoła katolickiego i Codex Iuris canonici i Kodeksu prawa kanonicznego) i lex orandi (dawne rytuały i obowiązujące księgi liturgiczne) uzasadnia, że w Kościele katolickim była możliwość warunkowego udzielania tylko dwóch sakramentów: chrztu i namaszczenia chorych. Jedynie w podręcznikach teologii moralnej ich autorzy nie tylko rozważali problem warunkowego udzielania rozgrzeszenia, ale także dopuszczali taką możliwość, a nawet ją zalecali. We współczesnej teologii sakramentów świętych mocno akcentuje się prawdę, że są one sakramentami wiary, dlatego mogą je przyjmować jedynie ludzie wierzący oraz wymaga się świadomego w nich uczestnictwa. Zwłaszcza w sakramencie pokuty akty penitenta takie jak żal za grzechy i spowiedź wymagane są do tego, aby otrzymać rozgrzeszenie. Nie ma więc warunkowego rozgrzeszenia, ani warunkowego namaszczenia chorych. Sakramentów udziela się tylko tym, którzy są odpowiednio dysponowani, albo nie udziela się ich wcale.
    The author discusses the problem of conditional administering of two sacraments: of Penance and of the Anointing of the Sick. On the basis of the teaching of the Church—lex credendi (mainly the Catechism of the Catholic Church and Codex Iuris Canonici) and lex orandi (past rituals and currently valid liturgical texts)—the author claims that the Catholic Church has only recognized two sacraments as conditionally administered: of Baptism and of Anointing of the Sick. The idea of conditional administering of Penance has only been discussed in handbooks of moral theology, whose authors not only pondered upon the issue, but also admitted it as an option which they often encouraged. Contemporary theology of sacred sacraments strongly highlights the fact that they are sacraments of faith. Hence, they can only be accepted by believers who are expected to participate in them with awareness. The Sacrament of Penance, in particular, requires such acts like penitence and confession as prerequisite to absolution. Hence, there can be no conditional absolution or conditional Anointing of the Sick. These sacraments are either administered to those who have the required dispositions, or they are not administered at all.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 79-96
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obowiązki prezbitera jako spowiednika
    THE OBLIGATIONS OF PRIESTS AS CONFESSORS
    Autorzy:
    Dziuk, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/490190.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
    Tematy:
    absolucja
    cenzura
    grzech
    kara
    penitent
    pokuta
    pouczenie
    prezbiter
    spowiednik
    tajemnica
    absolution
    censure
    sin
    punishment
    penance
    salutary
    priest
    confessor
    secrecy
    Opis:
    Can 965 CIC states that only a priest is the minister of the sacrament of penance. A sacerdotal character and faculty is necessary to administer validly the sacrament of penance. Every priest should aim to give an opportunity to faithful people that they successfully benefit from going to confession. A priest is obliged to take care of his own spiritual and intellectual growth, and in exercising his ministry he must adhere faithfully to the doctrine of the Magisterium, but he should remember that the imposition of a penance by the confessor must be individualised. The confessor is to impose salutary and appropriate penances in proportion to the kind and matter of sin confessed, taking into account the condition of the penitent. He should be especially sensitive to those people who by being in ecclesiastical suspense cannot receive a sacramental absolution. He should also be available to minister to people from other churches which do not have full unity with the Catholic Church. It should be in the situations provided by the law. Finally the priest is obliged to observe the secrecy of the confessional, which no one can release him from – the sacramental seal is inviolable.
    Źródło:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2016, 23; 55-73
    1234-8880
    Pojawia się w:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nadzwyczajna forma sprawowania sakramentu pokuty i okoliczności jej celebracji
    Extraordinary form of sacrament of penance and circumstances of its celebration
    Autorzy:
    Krych, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/503457.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    rozgrzeszenie zbiorowe
    sakrament pokuty
    niebezpieczeństwo śmierci
    poważna konieczność
    collective absolution
    sacrament of penance
    danger of death
    case of serious necessity
    Opis:
    In the last century the Church enabled priests to grant collective absolution mainly due to warfare. After the Second Vatican Council previously issued norms were collected and adapted to current needs. In the Code of Canon Law promulgated in 1983 in canons 961-963 there are binding norms regarding general absolution. The legislator limits the application of collective absolution to two main circumstances, namely the danger of death and the case of serious necessity. In the event of the danger of death the Church law allows for absolution after a prudent assessment of the situation by a confessor. On the other hand, the determination of the case of seriousness is on the side of the diocesan Bishop, who is to base his assessment of the situation on the criteria agreed with the other members of the Episcopal conference. The general absolution standards are to be interpreted strictly.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 3; 135-147
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zasady ogólne dotyczące praktyk pokutnych na podstawie Libri poenitentiales
    General principles concerning penitential practices on the basis of Libri poenitentiales
    Autorzy:
    Kieling, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613462.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Księgi pokutne
    pokuta
    praktyka pokutna w Kościele
    sposoby odpuszczenia grzechów
    Penitential books
    penance
    penitential practices in the Church
    ways of granting absolution
    Opis:
    The article discusses the most important premises which deal with Christian penance from the VI to the XI century. The main sources for the above article are the Penitential Books (Libri Poenitentiales), published as part of the series of Źródła Myśli Teologicznej (ŻMT 58), collected and edited by A. Baron and H. Pietras in 2011. The article consists of three parts. The first part examines the meaning of penance in the life of Christians as a medicine for sin which is an illness of the soul and the body. The second part presents the teaching of penitentials on the twelve ways of absolving from sins. The third part provides practical suggestions for confessors and penitents. The Penitential Books, as a witness to the development of penitential practices, confirm the role of individual spiritual therapy in the life of the Christian. This process of regaining of one’s spiritual health takes place, on one hand, through the grace of God’s Mercy, and, on the other hand, through penitential practices whose aim was internal conversion and outward change in one’s way of life.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 67; 225-240
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo kanoniczne w publikacjach ks. dr. hab. Jana Ślósarza
    Canon law in the publications of priest Jan Ślósarz Ph. D. (habil.)
    Autorzy:
    Słowiński, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28762954.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Prawo kanoniczne
    Corpus Juris Canonici
    ekskomunika
    przestępstwo
    grzech
    jurysdykcja
    kara naprawcza
    papież
    rozgrzeszenie
    spowiedź
    canon law
    excommunication
    crime
    sin
    jurisdiction
    correctional punishment
    pope
    absolution
    confession
    Opis:
    Ks. dr hab. Jan Ślósarz opublikował dwie prace z zakresu prawa kanonicznego i teologii praktycznej: O cenzurach kościelnych i ekskomunikach w szczególny sposób Papieżowi zastrzeżonych (1900) i Władza kluczów w św. sakramencie pokuty (1902). Obie publikacje okazały się przydatne zarówno dla kapłanów, jak i wiernych, ponieważ jasno przedstawiały przepisy prawa kanonicznego, które w owym czasie były skomplikowane i rozrzucone po wielu dokumentach. Obie publikacje dotyczyły stosowania kar kościelnych wobec duchowieństwa i świeckich. Kary te miały na celu zarówno bronić nauki Kościoła katolickiego jak i pomagać grzesznikom. Niektóre kary były stosowane przez spowiedników, inne przez biskupów, a niektóre były zarezerwowane wyłącznie dla papieża. Z powodu trudności w uzyskaniu rozgrzeszenia duchowni i świeccy powstrzymywali się od popełniania grzechów, zaś najwięksi grzesznicy byli kierowani pod opiekę najbardziej doświadczonych spowiedników. Ks. Jan Ślósarz w swoich publikacjach opisał różne grzechy i podał szczegółowe instrukcje odnoszące się zarówno do duchownych jak i świeckich, a dotyczące tego jak postępować z osobą, która spełnia takie grzechy.
    Priest Jan Ślósarz, PhD (habil.), published two works on canon law and practical theology: O cenzurach kościelnych i ekskomunikach w szczególny sposób Papieżowi zastrzeżonych (On the church censures and excommunications reserved especially to Pope) (1900) and Władza kluczów w św. sakramencie pokuty (The power of keys in the holy sacrament of penance) (1902). Both publications proved to be useful to priests as well as to the faithful because they presented clearly the codes of canon law, which at that time was complicated and scattered across many documents. Both publications addressed the application of ecclesiastical penalties to clergy and to laity. These penalties were intended both to protect the doctrine of the Catholic Church and to help sinners. Some punishments were applied by confessors, other by bishops, and some were reserved exclusively for the Pope. Due of difficulties in obtaining absolution, clergy and laity restrained themselves from committing sins and the worst sinners were directed under care of the most experienced confessors. Priest Jan Ślósarz described in his publications various sins and provided detailed instructions applicable to clergy as well as to laity on how to deal with the person committing those sins.
    Źródło:
    Analecta Cracoviensia; 2019, 51; 343-359
    2391-6842
    0209-0864
    Pojawia się w:
    Analecta Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Significado y finalidad de las censuras e irregularidades en el derecho canónico
    The meaning and the finality of the “censures” and the irregularities in canon law
    Autorzy:
    NYKIEL, KRZYSZTOF
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/661363.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    absolución
    censura
    delito
    dispensa
    entredicho
    excomunión
    irregularidad
    latae sententiae pena medicinal
    Penitenciaría Apostólica
    suspensión
    absolution
    censure
    crime
    dispensation
    interdict
    excommunication
    irregularity
    latae sententiae medicinal penalty
    Apostolic Penitentiary
    suspension
    Opis:
    In this paper, the Author presents the competency of the Apostolic Penitentiary which extends to all occult or secret matters that are able to be solved in the internal forum and he is focusing on the meaning and the finality of the “censures” and the irregularities in canon law. All cases of censures "latae sententiae", when they are strictly such, that is, when they have been incurred "ipso facto" and have not been the object of a judicial sentence or of a declaration, can be dealt with in the internal Forum. Some censures can be remitted by the local Ordinary or by major Superiors of religious for their own subjects; others can be remitted only by the Apostolic See. They are pointed out and subsequently analyzed: the excommunication of one who sacrilegiously profanes the Consecrated Species (can. 1367); the excommunication of one who uses physical violence against the Roman Pontiff (can. 1370 § 1); the excommunication of a priest who absolves his own accomplice in sins against the VI Commandment (can. 1378 §1). This type of absolution not only incurs an excommunication for the priest who absolves; it is also intrinsically invalid (can. 977), except in the case of danger of death; the excommunication of a bishop who consecrates a bishop without a pontifical mandate. The bishop consecrated is also excommunicated (can. 1382); the excommunication for attempted sacred ordination of a woman and attempted reception of sacred orders by a woman; lastly, the excommunication of a confessor who directly violates the sacramental seal of confession (can. 1388). The author highlights that also the occult cases of irregularity, either for the reception of sacred orders or for their exercise, are dealt with in the internal forum. An irregularity is of its nature perpetual. It does not cease automatically but it can be dispensed. A simple impediment may cease automatically, e.g., a man’s wife dies, the impediment to ordination ceases. On the other hand, an impediment could be dispensed, e.g., when a married man is allowed ordination. The only irregularities or simple impediments now existing in the 1983 Code are those listed in the following canons. Irregularities which impede reception of orders: Amentia or other psychic illness (can. 1041, 1°); apostasy, heresy, or schism (can. 1041, 2°), attempted marriage (can. 1041, 3°); voluntary homicide or a completed abortion (can. 1041, 4°); self-mutilation or attempted suicide (can. 1041, 5°); act of orders reserved (can. 1041, 6°). Simple Impediments which impede the Reception of Orders: a man who has a wife (can. 1042, 1°); an office or administration forbidden to clerics (can. 1042, 2°); a neophyte (can. 1042, 3°). Lastly there are irregularities and impediments which affect those already in orders: orders received while being affected by an irregularity (can. 1044, §1, 1°); public apostasy, heresy or schism (can. 1044, §1, 2°); delict in can. 1041, nn. 3, 4, 5, 6; amentia or psychological infirmity (can. 1044, §2, 1°)
    W niniejszym artykule autor przedstawia kompetencje Penitencjarii Apostolskiej, obejmujące wszelkie kwestie, które mogą być rozwiązane na forum wewnętrznym i koncentruje się w sposób szczególny na znaczeniu i celowości cenzur oraz nieregularności w prawie kanonicznym. Wszystkie przypadki cenzur „latae sententiae” zaciągnięte „ipso facto” i nie będące przedmiotem wyroku sądowego, mogą być rozpatrywane na forum wewnętrznym . Niektóre z nich mogą zostać uchylone przez lokalnego ordynariusza lub przez wyższych  przełożonych zakonnych, inne podlegają wyłącznej kompetencji Stolicy Apostolskiej. Autor wymienia i szczegółowo analizuje kolejne z nich: profanacja postaci konsekrowanych (kan. 1367); naruszenie bezpośrednio tajemnicy sakramentalnej (kan. 1388, § 1); rozgrzeszenie wspólnika w grzechu przeciw szóstemu przykazaniu Dekalogu (kan. 1378, § 1) nieważne poza niebezpieczeństwem śmierci (kan. 977); stosowanie przymusu fizycznego wobec Biskupa Rzymskiego (kan. 1370); udzielenie i przyjęcie konsekracji biskupiej bez papieskiego mandatu (kan. 1382); usiłowanie udzielenia święceń kapłańskich kobiecie jak i usiłowanie ich przyjęcia przez kobietę (SST, art. 5, n. 1). Autor podkreśla, że również tajne nieprawidłowości, zarówno co do przyjęcia sakramentu święceń jak i co do ich sprawowania, rozpatrywane są na forum wewnętrznym. Nieprawidłowości mogą mieć jako swoje źródło fakt przestępstwa, nie są one jednak karami kanonicznymi. Jest to zakazem kanoniczny o charakterze stałym, który wyłącza z możliwości przyjęcia sakramentu święceń lub z godnego wypełniania święceń już przyjętych, o ile nie została udzielona uprzednio dyspensa kompetentnej władzy. Nieprawidłowość nie ustaje automatycznie, ale może być udzielona dyspensa. zwykła przeszkoda może się skończyć automatycznie, np. żona mężczyzny umiera i przeszkoda do święceń wygasa. Jedynymi nieprawidłowościami lub zwykłymi przeszkodami są te wymienione Kodeksie z 1983 r. w następujących kanonach. Nieprawidłowości do przyjęcia święceń: amencja lub inna choroba psychiczna (kan.1041, 1°); apostazja, herezja lub schizma (kan.1041, 2°), usiłowanie małżeństwa (kan. 1041, 3°); dobrowolne zabójstwo lub spędzenie płodu, gdy skutek nastąpił (kan. 1041, 4°); samookaleczenie lub próba samobójstwa (kan. 1041, 5°); akt święceń zarezerwowany (kan. 1041, 6°). Zwykłe przeszkody nie pozwalające przyjąć święceń: mężczyzna żonaty (kan. 1042, 1°); urząd lub zarząd zakazany duchownym (kan. 1042, 2°); neofita (kan. 1042, 3°). W końcu nieprawidłowości i zwykłe przeszkody do wykonywania święceń: nieprawne przyjęcie święceń przez osobę związaną nieprawidłowością (kan. 1044, §1, 1°); publiczna apostazja, herezja lub schizma (kan. 1044, §1, 2°); delikt o charakterze publicznym opisany w kan. 1041, nn. 3, 4, 5, 6; amencja lub inne upośledzenie psychiczne (kan. 1044, §2, 1°).
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 1; 117-134
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przystępowanie do sakramentu pokuty a przyjęcie Eucharystii według prawa kanonicznego
    Receiving to the sacrament penitence and admitting the Holy Eucharist according to canon law
    Autorzy:
    JANCZEWSKI, ZBIGNIEW
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/661369.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Eucharystia
    Komunia św.
    okres wielkanocny
    wiek rozeznania
    spowiedź
    absolucja generalna
    spowiedź dzieci
    blessed Eucharist
    Holy Communion
    paschal time
    age of discretion
    confession
    general absolution
    baby’s confession
    Opis:
    In the Codex of Canon Law we read: once admitted to the blessed Eucharist, each of the faithful is obliged to receive holy communion at least once a year. This precept must be fulfilled during paschal time, unless for a good reason it is fulfilled at another time during the year. And also: All the faithful who have reached the age of discretion are bound faithfully to confess their grave sins at least once a year. This article is about if always a faithful before communion are bound to confess, in kind and in number, all grave sins committed after baptism, and which have not been confessed in an individual confession.  The first part of article is about history of this problem, the second - individual and integral confession and absolution before admitting to the blessed Eucharist according to Codex of Canon Law. Next parts of article are about confession after general absolution and babies confession before their first holy communion.
    Zgodnie z nauczaniem Kościoła, zawartym między innymi w katechizmie Jana Pawła II, wierni powinni przynajmniej raz w roku przyjąć Eucharystię, przygotowując się do tego poprzez sakrament pokuty. Artykuł ma na celu ukazanie relacji, jaka łączy te dwa akty sakramentalne, spowiedzi i Komunii św., w tym między innymi danie odpowiedzi na pytanie, czy zawsze po popełnieniu grzechu wierny musi wcześniej, przed Eucharystią, przystąpić do sakramentu pokuty i pojednania. Pierwszy z rozdziałów przedstawia nakreślony w tytule problem od strony historycznej. Kolejny omawia ogólną zasadę konieczności sakramentalnego wyznania grzechów przed przystąpieniem do Eucharystii, w świetle norm prawa kanonicznego. Rozdział trzeci dotyczy kwestii spowiedzi po uzyskaniu absolucji generalnej, a ostatni potrzeby spowiedzi małych dzieci przed uroczystością ich pierwszej Komunii św. U samych początków chrześcijaństwa, jak się wydaje, wierni po przyjęciu pokuty i odpuszczeniu winy, mogli bez przeszkód uczestniczyć w liturgii Mszy św. i przyjmować Komunię. Od II wieku rozpoczyna się proces radykalizacji traktowania sakramentu pokuty. Pojawiają się poglądy, a wraz z nimi nowa praktyka, zgodnie z którymi, po odpuszczeniu wszystkich grzechów przez chrzest, później tylko raz w życiu można otrzymać rozgrzeszenie w sakramencie pokuty. Praktyka taka musiała prowadzić do konieczności rezygnacji niektórych wiernych z przyjmowania Komunii św., a także nawet z przychodzenia na Eucharystię. Nowe rozstrzygnięcia dotyczące przystępowania do sakramentu pokuty łączyły się z rozpowszechniającą się w Europie praktyką wprowadzaną przez mnichów iroszkockich. Akcentowali oni znaczenie wyznania grzechów, połączonego z żalem za nie i gotowością nawrócenia. Taka sytuacja otwiera niejako na nowo możliwość przystępowania przez większą liczbę wiernych do Eucharystii. Mogli od tego czasu, za każdym razem, po popełnieniu grzechu ciężkiego, skorzystać z sakramentalnego rozgrzeszenia i w pełni uczestniczyć we Mszy św. Obecnie prawo kanoniczne nakłada na wiernego obowiązek wyznawania grzechów ciężkich podczas sakramentalnej spowiedzi. Kościół zobowiązuje wszystkich wiernych do spowiadania się przynajmniej jeden raz w roku, aby przyjąć Komunię w okresie wielkanocnym. Dotyczy to osób po osiągnięciu wieku rozeznania i wyznawania przez nich grzechów ciężkich. Konkretyzując, chodzi tutaj o osoby, które po osiągnięciu wieku rozeznania, posiadają używanie rozumu, a tym samym zdolność do rozeznania wartości moralnej swoich czynów. Zazwyczaj wierny przystępuje do spowiedzi, aby później móc przyjąć Eucharystię. Nie zawsze jednak ma do tego możliwości. Jej brak może łączyć się z niebezpieczeństwem utraty życia. Sytuacja taka ma miejsce podczas konfliktów zbrojnych, ataków terrorystycznych, katastrof, kiedy obecny tam kapłan nie dysponuje czasem na wysłuchanie spowiedzi każdego o to proszącego, nie mając też zazwyczaj przy sobie Chleba Eucharystycznego dla udzielenia Komunii św. Istnieje wtedy możliwość otrzymania tzw. absolucji generalnej. Po Soborze Watykańskim II pojawiły się głosy, aby dzieci przed pierwszą Komunią nie przystępowały do sakramentu pokuty, bo nie popełniają grzechów ciężkich. Na mocy deklaracji Kongregacji Sakramentów i Kongregacji Duchowieństwa należy stosować się do powszechnej praktyki poprzedzania pierwszej Komunii dzieci ich spowiedzią. Podstawą takiego wymogu nie jest stan grzechu, w jakim mogą się znajdować dzieci, ale cel edukacyjny i formacyjny, czyli wychowanie ich od młodego wieku do prawdziwie chrześcijańskiego ducha nawrócenia i pokuty.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 1; 77-95
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojednanie publicznych pokutników w liturgii rzymskiej
    Autorzy:
    Lijka, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950746.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Roman liturgy
    penance
    reconciliation
    absolution
    public penitent
    rite
    sin
    sinner
    the pontifical
    the sacramentary
    Ash Wednesday
    Maundy Thursday
    Liturgia rzymska
    pokuta
    pojednanie
    rozgrzeszenie
    publiczny pokutnik
    obrzęd
    grzech
    grzesznik
    pontyfikał
    sakramentarz
    Środa Popielcowa
    Wielki Czwartek
    Opis:
    In the 4ᵗʰcentury, when a time of freedom of Christian religion came, liturgical rites began to develop rapidly and this also applied to the liturgy of penance. At the time for heavy publicly known sins one needed to do public penance. On Ash Wednesday, one would be admitted within the group of penitents, and then on Maundy Thursday reconciliation took place. The first rites of such a celebration, comprised in Sacramentarium gelasianum from the 7ᵗʰ century, in later periods would become even more elaborate in the medieval pontificals. The Roman pontifical of 1596 took over the rites from the Pontifical of Durandus. The liturgy of public penitents lasted in certain places up to the 18ᵗʰ century. It was solemnly performed and presided over by a bishop, in the presence of the clergy, liturgical service and the faithful. In the rite published after the Second Vatican Council there is no mention of either public penitents or of the accompanying reconciliation rites.
    W IV wieku, kiedy nastał czas wolności dla religii chrześcijańskiej, liturgiczne obrzędy zaczęły podlegać szybkiemu rozwojowi – dotyczyło to również liturgii pokuty. W tym okresie za ciężkie grzechy znane publicznie trzeba było odprawić pokutę publiczną. Do grona pokutników włączano w Środę Popielcową, a pojednanie odbywało się w Wielki Czwartek. Pierwsze obrzędy takiej celebracji, zawarte w Sacramentarium gelasianum z VII wieku, w późniejszym okresie będą jeszcze bardziej rozwinięte w średniowiecznych pontyfikałach. Pontyfikał rzymski z 1596 roku przejął obrzędy z Pontyfikału Duranda. Liturgia pojednania publicznych pokutników przetrwała w niektórych miejscach do XVIII wieku. Sprawowano ją uroczyście pod przewodnictwem biskupa, w obecności duchowieństwa, służby liturgicznej i wiernych. W rytuale wydanym po Soborze Watykańskim II nie ma już mowy o publicznych pokutnikach ani o obrzędach, które towarzyszyły ich pojednaniu.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 1
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il modus operandi della Penitenzieria Apostolica nel concedere assoluzioni dalle censure, dispense, commutazioni, sanazioni, condoni ed altre grazie
    The Modus Operandi of the Apostolic Penitentiary in Granting Absolutions of Censures, Dispensations, Commutations, Sanations, Condonations and Other Graces
    Modus operandi Penitencjarii Apostolskiej w udzielaniu zwolnień z cenzur, dyspens, zamian, sanacji, umorzeń i innych łask
    Autorzy:
    Nykiel, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21375438.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-01
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    Penitencjaria Apostolska
    forum wewnętrzne
    sakrament pokuty i pojednania
    absolucja
    dyspensa
    cenzura
    przestępstwo
    nieprawidłowość
    Apostolic Penitentiary
    internal forum
    sacrament of penance and reconciliation
    absolution
    dispensation
    censure
    irregularities
    Penitenzieria Apostolica
    foro interno
    sacramento della riconciliazione
    assoluzione
    dispensa
    censura
    irregolarità
    Opis:
    W niniejszym opracowaniu Autor przedstawia modus operandi Penitencjarii Apostolskiej, Trybunału Kurii Rzymskiej, mającego kompetencje we wszystkim tym, co dotyczy forum wewnętrznego i udzielania odpustów, jako wyrazu miłosierdzia Bożego. W tym celu, po krótkim scharakteryzowaniu pojęcia forum wewnętrznego, tzn. ukrytego obszaru osobistych, duchowych relacji między Miłosiernym Bogiem a wiernym, penitentem, przedstawione zostały kompetencje Penitencjarii Apostolskiej w świetle opublikowanej w ostatnim czasie konstytucji apostolskiej Praedicate Evangelium papieża Franciszka, i następnie koncentruje się szczególnie na sześciu przestępstwach zarezerwowanych Stolicy Apostolskiej oraz na tym, jak powinien się zachować spowiednik wobec penitenta, który zaciągnął karę ekskomuniki latae sententiae. Po omówieniu sposobu postępowania Penitencjarii Apostolskiej w zakresie zwalniania z kar kościelnych, stosowna uwaga została poświęcona udzielaniu dyspens od nieprawidłowości i innych łask, odsyłając, w razie potrzeby pogłębienia wiedzy na ten temat, do publikacji podanych w załączonej do tekstu bibliografii.
    This contribution seeks to present the modus operandi of the Apostolic Penitentiary, the Tribunal of the Roman Curia that is responsible for everything relating to the internal forum and the granting of indulgences. To do this, reference is made first of all to the notion of the internal forum so as to then illustrate the responsibilities attributed to the Apostolic Penitentiary by the recent apostolic constitution Praedicate Evangelium of Pope Francis. Attention is then paid in particular to the delicts reserved to the Holy See and the way a confessor should behave towards a penitent who has incurred excommunication. Lastly, a reference is also made to the other responsibilities of the Apostolic Penitentiary relating to dispensation from irregularities and the granting of other graces, with references to the works indicated in the bibliography provided for further reading.
    Il contributo intende presentare il modus operandi della Penitenzieria Apostolica, il Tribunale della Curia Romana competente su tutto quanto riguarda il foro interno e la concessione delle indulgenze. Per fare ciò, si richiamerà anzitutto la nozione di foro interno, per illustrare poi le competenze attribuite alla Penitenzieria dalla recente costituzione apostolica Praedicate Evangelium di Papa Francesco. Ci si soffermerà, in particolare, sui sei delitti riservati alla Santa Sede e sul modo di comportarsi del confessore di fronte a un penitente che è incorso nella scomunica. Infine, si farà un cenno anche alle altre competenze della Penitenzieria riguardo la dispensa dalle irregolarità e alla concessione di altre grazie, rimandando alle opere indicate nella bibliografia per ulteriori approfondimenti.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2023, 18, 20 (2); 181-202
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłosierny styl życia chrześcijańskiego według papieża Franciszka
    Merciful Christian Lifestyle According to Pope Francis
    Autorzy:
    Warzeszak, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1011706.pdf
    Data publikacji:
    2017-03-30
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Boże miłosierdzie
    Jezus miłosierny
    odpuszczenie grzechów
    styl życia miłosiernego
    uczynki miłosierdzia
    ubodzy
    cierpiący
    społeczny aspekt miłosierdzia
    God's mercy
    merciful Jesus
    absolution of sins
    merciful lifestyle
    works of mercy
    the poor
    the suffering
    social aspect of mercy
    Opis:
    The teachings of Pope Francis described demonstrate how important it is to him to accustom Christians to a merciful lifestyle and to revive the mercy culture. If the way of the Church – as St. John Paul II taught in accordance with the Second Vatican Council – is man, then for Pope Francis, the way of the Church is a man who needs God's mercy in the form of being preached the word of God, repentance, and absolution of sins to, in other words – a sinful and repentant man; and then a man who is poor – who needs material support, restoration of justice and dignity of God's image, spiritual consolation, acceptance, affection and compassion. Christians are obliged to share the mercy granted by God and people with others. They are to imitate merciful Jesus, see Him in the poor and suffering, be the outstretched hands of Christ and of His merciful Mother. The Pope wishes mercy not to be merely talked about, but also to be lived by.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 1; 38-87
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies