Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "a style" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 35
Tytuł:
Linguistic aspects of subjectivity in song translation (in the light of Wojciech Młynarski’s works and self-referential remarks)
Autorzy:
Wysocka, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1191717.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
Tematy:
subjectivity of translation
song translation
translator’s individual style
Wojciech Młynarski as a translator
equivalence levels’ hierarchy in translation
Opis:
The article discusses the manifestations of subjectivity in the translation of songs created by Wojciech Młynarski, one of the best-known Polish songwriters of the second half of the 20th century. His personalized translation strategies have been presented on examples of Polish translations of the lyrics written by Irving Berlin, Vladimir Vysotsky and Bobby McFerrin. The analyses have shown that Młynarski gave absolute priority to three aspects of translation: prosodic equivalence; equivalence of intentional meaning (pragmatic equivalence) and comparability of the recipients’ aesthetic experiences. Wherever possible, the translator sought equivalence at the lexical-semantic level or at the imaging level, for example, he searched for lexemes or idioms that would evoke a picture similar to the original. However, if it was impossible to reproduce literal meanings or images in the target language, he focused on the three priorities listed above, leaving the other aspects of the original song in the far background.
Źródło:
Studia Translatorica; 2020, 11; 189-200
2084-3321
2657-4802
Pojawia się w:
Studia Translatorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brakujące głosy czterech kompozycji wokalnych Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego i trzech jemu przypisywanych odnalezione w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu
The Discovery at Poznań University Library of Missing Parts for Four Vocal Pieces by Grzegorz Gerwazy Gorczycki and Three Others Attributed to Him
Autorzy:
Walter-Mazur, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24024809.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Grzegorz Gerwazy Gorczycki
Józef Surzyński
Adolf Chybiński
muzyka polska XVIII w.
rękopisy roranckie
Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu
styl palestrinowski
kompozycje barokowe a cappella
eighteenth-century Polish music
the ‘Rorate’ manuscripts
Poznań University Library
Palestrina style
Baroque a cappella music
Opis:
Punktem wyjścia do zreferowanych w artykule badań stało się odnalezienie wśród rękopisów muzycznych przechowywanych w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu brakujących głosów czterech kompozycji wokalnych Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego  (Tota pulchra es Maria, Regina caeli laetare I, Sancte Deus Sancte fortis, Laetare ierusalem) oraz trzech jemu przypisywanych (Ave Filia Dei Patris, Haec dies quam fecit Dominus, Maginicet te Domine). Składający się z dziewięciu kart przedmiotowy rękopis Pu 7641 obejmujący fragmenty ksiąg głosowych Canto i Alto, okazał się być fragmentem „ksiąg roranckich”, czyli rękopisu sygnowanego obecnie Kk.I.7 (w Musicalia Vetera WM 6) i przechowywanego od 1982 r. z powrotem w Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej (wcześniej w Wojewódzkim Archiwum Państwowym w Krakowie). Odnalezione obecnie w BAUM karty prawdopodobnie już w latach osiemdziesiątych XIX w. znajdowały się poza macierzystym wawelskim rękopisem: Józef Surzyński w Monumenta Muscices Sacrae in Polonia (poszyt II, 1887) wspominał, iż w niektórych przekazach kompozycji Gorczyckiego brakuje Altu. Manuskrypt Pu 7641, zapewne wraz z innymi muzykaliami po kapeli roranckiej wypożyczonymi przez Adolfa Chybińskiego na początku XX w., przebył drogę z Krakowa do Lwowa i z powrotem, a następnie do Poznania: tu został przypadkowo oddzielony od reszty zespołu wawelskiego i dlatego nie został zwrócony wraz z nim do archiwum krakowskiej kapituły w roku 1983. Odnalezienie źródłowego przekazu brakujących głosów pozwala spojrzeć na część twórczości wokalnej Gorczyckiego z nowej perspektywy: zarówno w odniesieniu go utworów funkcjonujących w postaci zrekonstruowanej, jak i do tych, które wydano w postaci niekompletnej. Prowokuje do stawiania pytań o stosunek kopii Pękalskiego do oryginału oraz o to, czy faktycznie styl kontrapunktyczny Gorczyckiego był tak „palestrinowskim” jak chciał go widzieć Surzyński. Niniejszy tekst stanowi jedynie skromną prolegomenę do tego rodzaju rozważań.
The research recounted in this paper was triggered by the discovery, among the music manuscripts held at Poznań University Library, of missing parts from four vocal works by Grzegorz Gerwazy Gorczycki (Tota pulchra es Maria, Regina caeli laetare I, Sancte Deus, sancte fortis, Laetare Ierusalem) and three others attributed to him (Ave Filia Dei Patris, Haec dies, quam fecit, Magnificet Te Domine). The manuscript under study (MS 7641), consisting of nine folios containing fragments of Canto and Alto partbooks, turned out to belong to the so-called ‘Rorantists’ books’, that is, a manuscript now bearing the shelf mark Kk.I.7 which in 1982 was returned to the Archives of Kraków Cathedral Chapter, having previously been held in the Provincial State Archive in Kraków. The folios discovered in Poznań had probably become separated from the Kraków manuscript by the 1880s, since Józef Surzyński notes in Monumenta Musices Sacrae in Polonia (vol. 2, 1887) that the Alto part was missing from some sources of Gorczycki’s works. Manuscript 7641 was transported (probably with other music sources formerly belonging to the Rorantists’ chapel, borrowed by Adolf Chybiński in the early twentieth century) from Kraków to Lviv and back, and later to Poznań. There it was accidentally separated from the rest of the Kraków collection, with the result that it was not returned to Kraków Cathedral Chapter in 1983. The discovery of a source for the missing parts makes it possible to look at Gorczycki’s vocal works from a new perspective, with regard to both his reconstructed works and those that have been published in incomplete form. Possible questions concern the relationship between Pękalski’s copy and the original and whether Gorczycki’s contrapuntal style was really as ‘Palestrinian’ as Surzyński suggests. The present paper is only a modest prolegomenon to the study of these issues.
Źródło:
Muzyka; 2023, 68, 3; 23-49
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Hee Haw”. Performanse śpiewu i tekstów songów Nicka Cave’a z formacją The Birthday Party na płycie The Birthday Party (1980)
“Hee Haw:” Singing and performing song lyrics on Nick Cave and The Birthday Party’s album The Birthday Party (1980)
Autorzy:
Tański, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143257.pdf
Data publikacji:
2022-08-11
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
rock performance
punk
song’s language and style
rock lyrics
the lyrical and the musical “I
singing
Nick Cave’s work
habitus
the grain of the voice
the pheno-text
the geno-text
voice
performatyka rocka
język i styl piosenki
teksty piosenek rockowych
persona tekstowo-muzyczna
głos
śpiew
twórczość Nicka Cave’a
ziarno głosu
feno-tekst
geno-tekst
Opis:
W artykule podjęto próbę interpretacji aspektów performatywnych śpiewu i tekstów piosenek Nicka Cave’a oraz autorstwa gitarzysty Rowlanda Stuarta Howarda (1959–2009), a także Micka Harveya, Vincenta Eugene’a Craddocka (znanego jako Gene Vincent) i Billa Davisa (właściwie: William Douchette) z albumu śpiewającego pianisty z grupą The Birthday Party The Birthday Party (1980). Studium, wpisując się w nurt rock song lyrics studies, jest recepcyjnym śladem i refleksją nad początkami drogi twórczej wybitnego autora tekstów piosenek oraz kompozytora muzyki rockowej i wokalisty, obdarzonego interesującym głosem. Teza prezentowanej pracy jest następująca: pochodzący z Australii wokalista od pierwszych nagrań z zespołem The Boys Next Door (płyta Door, Door z roku 1979) pisze utwory o miłości, bólu i samotności, a przede wszystkim każdy kolejny krążek autora Into My Arms to zapis doświadczenia tęsknoty, nie inaczej jest zatem i w przypadku omawianego tutaj albumu, który wyraża żal i smutek – uczucia autora/piosenkarza, „ja” opowiadającego/śpiewającego, persony tekstowo-muzycznej, czy inaczej mówiąc – piosenkowego podmiotu performatywnego. Śpiew Nicka Cave’a można określić jako metaforę habitusu punkowych miniatur piosenkowych, będących tekstowymi i głosowymi ekspresjami buntu, w których dominuje ironia, konstytutywną zasadą poetyki tych utworów zaś jest groteska.
This article attempts to interpret the performative aspects of Nick Cave’s singing and song lyrics written in collaboration with the guitarist Rowland Stuart Howard (1959–2009), Mick Harvey, Vincent Eugene Craddock (also known as Gene Vincent) and William Douchette (also known as Bill Davis). I focus specifically on the album The Birthday Party (1980) which Nick Cave recorded together with his band The Birthday Party. This analysis, representative of rock song lyrics studies, is a receptive trace and a reflection on the beginnings of this outstanding songwriter, rock musician, and singer’s career. I argue that the Australian singer, beginning with the first recordings with the band The Boys Next Door (Door, Door from 1979), writes about love, pain, and loneliness, and show how each new album by the author of Into My Arms records the experience of longing. The Birthday Party, therefore, is no different; it expresses regret and sadness – the feelings of the author/singer, the narrating/singing “I,” the lyrical and the musical persona or, in other words, the singing and performing subject. Cave’s signing is a metaphor for the habitus of punk song miniatures, which are lyrical and vocal expressions of rebellion, filled with irony, while the main principle of the poetics of these works is the grotesque.
Źródło:
Forum Poetyki; 2022, 27; 44-57
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O nauczaniu stylu potocznego na lekcjach języka polskiego jako obcego na poziomie podstawowym
About Teaching an Informal Style in a Class of Polish as a Foreign Language at a Basic Level
Autorzy:
Sochacka, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/680052.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
styl potoczny
nauczanie języka polskiego jako obcego
metody nauczania
colloquial style
teaching Polish as a foreign language
teaching methods
Opis:
The aim of this article is to discuss the problem of teaching an informal style in a class of Polish as a foreign language at a basic level. The starting point was constituted by a comment about the status of Polish colloquial language in glottodidactics. Three aspects of the topic determined the scope of this article. The first one was to investigate the knowledge of informal style among foreigners and analyze the reasons why they want to know it. The second one was to present an idea for a class focused on teaching some elements of informal style. The third point was to draw some conclusions extracted from such a class and make some general remarks on the linguistic and cultural competence of foreigners who were already familiar with this style. The article is based on the teaching experiences of the author.
W artykule przedstawiono problem nauczania stylu potocznego na lekcjach języka polskiego jako obcego na poziomie podstawowym. Punktem wyjścia tych rozważań było zwrócenie uwagi na status polszczyzny potocznej w glottodydaktyce. Kształt pracy wyznaczyły trzy zasadnicze punkty. Pierwszym było zbadanie znajomości stylu potocznego wśród obcokrajowców uczących się języka polskiego oraz dociekanie powodów, dla których chcieli ten styl poznać. Drugim – przedstawienie pomysłu na lekcję poświęconą nauczaniu elementów stylu potocznego. Trzeci punkt stanowiło sformułowanie wniosków płynących z takiej lekcji, a także opisanie spostrzeżeń ogólnych odnoszących się do kompetencji językowej i kulturowej obcokrajowców po przyswojeniu zagadnień stylu potocznego. Artykuł oparto na własnych doświadczeniach lektorskich autorki.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców; 2017, 24; 97-108
0860-6587
2449-6839
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marek Fabiusz Kwintylian, Institutio oratoria, Księga XI 3, 30–184
Marcus Fabius Quintilianus, Institutio oratoria, book XI 3, 30–184 (Introduction and translation)
Autorzy:
Śnieżewski, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046758.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
rules of word art
pronuntiatio
voice
gesticulation
characters of a drama
praise of character
charm of style
laudatory speeches
funeral speeches
Opis:
Quintilian begins the 30th chapter of the 11th Book claiming the rules of oratory declamation are identical with the rules of word art. Pronuntiatio will be more clear if, above all, words will be spoken whole and not swallowed or omitted. According to Quintilian, well-chosen pronuntiatio is adjusted to the topic of the speech. For the most part it is driven solely by emotions and the orator’s voice rises and resounds. Voice, which is a kind of mediator between us and our audience, will reach the judges in the same shape it leaves us. Next the author of Institutio oratoria devotes a large passage to gesticulation as it complements voice and is obedient to the commands of mind. In plays written for performance on the stage the masters of oratory declamation find inspiration for expressing emotions also from the characters of a drama. This is why in tragedy Merope is sad, Medea is terrifying, Ajax is benumbed and Hercules is aggressive. In laudatory speeches, with the exception of funeral ones, the words should be flowery, magnificent and exalted in order to express thanks, encouragement etc. The funeral speeches, consolations and most of defensive court speeches are characterized by pain and humility. When we speak in senate we need to be authoritative, when in front of the people – dignified, when in private affairs – moderate. Pronuntiatio should have three qualities: it should cause good will, convince and affect, as this is how delight can be naturally evoked. Favour of the audience can be won either by praise of character, which is mysteriously revealed in the voice and gesticulation of an orator, or by the charm of style. Quintilian ends Book 11th with a remark that moderation plays the most important role. His aim is to form an orator, not a comedian. This is why he does not recommend to search for all the subtleties of gesticulation, nor to use classifications, rhythms or emotional states in the way of speaking. He is right when he criticises pronouncing words with exaggerated face expressions, distracting gesticulation and abrupt changes of tone. An orator should control his speech, aiming to achieve elegance and style and yet not to lose the authority of a noble and dignified man.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2014, 24, 1; 119-144
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pianista – obraz getta w filmowym języku Romana Polańskiego
The Pianist – the image of a ghetto in the film language of Roman Polanski
Autorzy:
Śliwińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/919855.pdf
Data publikacji:
2011-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
film language
Roman Polański’s style
the image of a ghetto
film genre
Opis:
The work of Roman Polański has always been a unique example of both craftsmanship and interesting subjects. Each of his films (even of those crushed by the superficial interpretations of the reviewers) functioned perfectly well in popular culture and as an artistic accomplishment. It reconciled the tastes of both sophisticated viewers and those who looked for simple entertainment. Roman Polański’s method of creation entails the use of a number of curtains (genres, popular culture subjects, popular patterns) which cover the deeply hidden truth about the world and relations among people. In The Pianist the subject of the Holocaust was used as the key to show the mechanisms that rule the world. Also in this case the most obvious diagnosis proves to be the least important. The Pianist is not an autobiography dealing with the memories from a getto. Definitely more significant is the attempt to juxtapose the image of a ghetto and its inhabitants with the film language of Roman Polański. It makes it possible to read the problem of the Holocaust against the motifs always present in his work, including the context of the cinema of the kind. In The Pianist Polański joins the precision of a craftsman with the memory of a witness. As a result, using the solutions known from Hollywood films, he tells the story of a ghetto, which is seen as the metapher of the whole world.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2011, 9, 17-18; 53-68
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ‘Archeology’ of historiography as a rhetorical agon. On the juxtaposition of hellenic writers in the Epistula ad Pompeium by Dionysius of Halicarnassus
„Archeologia” historiografii jako retoryczna gra. O porównaniu greckich autorów w „Liście do Pompeiusza” Dinizjosa z Halikarnasu
Autorzy:
Sinitsyn, Aleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2033826.pdf
Data publikacji:
2021-12-28
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Dionysius of Halicarnassus
“A Letter to Pompeius”
historiography
rhetoric
early Greek historians Hellanicus
Charon
Herodotus
Thucydides
Xenophon
Philistus
Theopompus
style
syngraphers
Plato
philosophy
ancient Greek orators Lysias
Demosthenes
literary criticism
polylogue
agon
influence
Dionizjos z Halikarnasu
„List do Pompeiusza”
historiografia
retoryka
wcześni historycy greccy – Hellanikos
Herodot
Tukidydes
Ksenofont
Filistos
Teopompos
oratorzy
Lysias
Demostenes
krytyka literacka
Opis:
Dionysius of Halicarnassus in his short theoretical treatise entitled “A Letter to Pompeius” (Epistula ad Pompeium) presents an exciting discussion on rhetoric mastership and scholarship written in an epistolary genre. The treatise begins with critical remarks Dionysius once addressed to Plato. The author admits to his addressee (Cn. Pompeius Geminus) that he is enchanted by Plato’s dialogues. From the trio of Greek speech-makers who are recognized as the most brilliant in this respect – Isocrates, Plato, and Demosthenes (such was Dionysius’s selection) – the Halicarnassean rhetorician deliberately dwells on Plato (Lysias, Isocrates, Demosthenes and other Greek orators are the subject of his other aesthetic works). Embarking on a wider discussion, Dionysius repeatedly points out that these studies are always aimed at establishing the truth. The longest chapter, 3 compares works of the first Greek historians and the mastery of their style. Dionysius points out the rivalry of the many masters of the genre, but the main characters of the chapter are Herodotus and Thucydides. The “father of history” (Dionysius’ contemporary and paragon) surpasses the Athenian historian on all counts examined by the author. This article examines συγγραφεύς / συγγραφεῖς or συγγραφή occurring in the Pomp. by Dionysius of Halicarnassus. The rhetorician, when referring to Herodotus, Thucydides (ch. 3), Theopompus (ch. 6), Hellanicus, Charon (3.7) and the Greek historians en masse (6.7), calls them “syngraphers”. Dionysius uses the word συγγραφή only as applied to historical works of Theopompus of Chios (6.2, 3, 6). The article also draws upon the Halicarnassian philologist’s other works in which he mentions syngraphers-historians, who are set off against poets and orators. Dionysius regards the words συγγραφεύς, ὁ ἱστορικός, ἱστοριογράφος as equivalent and interchangeable. In this work, Dionysius examines different styles of ancient writers. Here, by examining the works by the authors of the 5th and 4th centuries BC (written three to four centuries before his time) he seems to be performing a peculiar experiment of theoretical “archaeology”. But the rhetoric and philological “archaeological” study conducted by Dionysius of Halicarnassus reveals not only his scholarly interest in the analysis of works of the writers of the past, but also his focus on the present – both in literary and cultural aspects. Plato is under the influence of Thucydides, but Thucydides is inferior to Herodotus, Herodotus produces works that surpass those of Charon and Hellanicus, while Theopompus is superior in style to Demosthenes himself and surpasses Isocrates – the “most brilliant” rhetoricians of the past. By presenting this gallery of names, Dionysius shows comparison as agon – of styles, genres, authors, their subject matters, intensive narrative, and he himself contends with the writers of the past. Seeing mastery of rhetoric as a peculiar agon stretching over centuries and across the agon of rhetoricians, philosophers and historiographers, Dionysius identifies the circle of best writers, and himself joins it. He claims that in the scholarly rhetoric “the truth is dearer still” and establishes the criteria to judge the classic writers. And the critic realizes that he will be judged according to the same (his own) criteria
Dionizjos z Halikarnasu w teoretycznym traktacie zatytułowanym „List do Pompejusza” zawarł dyskusję na temat retorycznego mistrzostwa i nauki. Traktat rozpoczynają krytyczne uwagi Dionizjosa, adresowane do Platona. Autor przyznaje jednak, iż jest zachwycony dziełami Platona. Pośród trzech greckich mówców, uznawanych za najwybitniejszych – Izokratesa, Platona, Demostenesa – Dionizjos z Halikarnasu celowo studiuje Platona. Prowadzi szeroką dyskusję. Dionizjos wielokrotnie podkreśla, że wskazani autorzy mają na celu ustalenie prawdy. Najdłuższy rozdział oznaczony jako 3, dotyczy historyków greckich i stylu ich prac. Dionizjos zauważa rywalizacje mistrzów, ale głównymi bohaterami rozdziału stali się Herodot i Tukidydes. Dinozjos zauważa, że „ojciec historii” przewyższa ateńskiego historyka. Prezentowany artykuł dotyczy użycia słowa συγγγραφεύς. Słowa tego retor użył w odniesieniu do Herodota, Tukidydesa, Hellanikosa i innych historyków. Dionizjos wskazuje na styl autorów, tematykę ich prac.
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2021, 67; 89-115
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„(...) Będę ci spiewał jak mrące łabędzie (...)” – porównania z komparansem „animalistycznym” w poematach Juliusza Słowackiego
“(...) I will sing for you like dying swans (...)” – comparisons with “animalistic” comparans in Juliusz Słowacki’s poems
Autorzy:
Ścibek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2118431.pdf
Data publikacji:
2013-12-30
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Juliusz Słowacki
porównanie
zwierzę
ptak
styl
a comparison
an animal
a bird
a style
Opis:
A purpose of the article is to provide characteristics of comparisons appearing in Juliusz Słowacki’s poems exemplified by the constructions where comparans refers to the world of animals. Lexical material has been excerpted from eleven works written by J. Słowacki in the pre-mystic period. They include the following poems: Arab, Beniowski (songs I–V), Jan Bielecki, Lambro, Mnich, Ojciec zadżumionych, Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu, Poema Piasta Dantyszka,Wacław, W Szwajcarii and Żmija. Non-gradation comparative structures possessing standard comparison indicators have been analyzed. The article mainly focused on: 1) discussing a formal shape of studied constructions, 2) semantic classification of comparans contained in comparisons referring us to the animal kingdom, 3) emphasizing multitude of “animal” lexis connotations used by the poet, 4) discussing basic subject areas the excerpted comparisons belong to with regard to the meaning of a descriptive chunk, and 5) the most important functions of these clues. It has been established that the analyzed comparative constructions have an explicitly anthropocentric character since they, most of all, serve a suggestive illustration of a human’s psycho-physical condition.
Źródło:
Białostockie Archiwum Językowe; 2013, 13; 363-392
1641-6961
Pojawia się w:
Białostockie Archiwum Językowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
What is Fashion Style: Style Identification of a pair of Trousers of King Kirti Sri Rajasimha (1747-1782 AD) of the Kandyan Kingdom of Sri Lanka, exhibits at the Museum of Temple of the Tooth, Kandy, Sri Lanka
Autorzy:
Ranathunga, Gayathri Madubhani
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031658.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
Alexander MacQueen (1969-2010)
Authenticity
Culture
Fashion
History
Kandyan Kingdom of Sri Lanka (14th Century -1815 AD)
Style
Vivienne Westwood (1941 -)
a pair of trousers of King Kirti Sri Rajasimha (1747-1782 AD)
Opis:
Style becomes the unique selling point of fashion today. The role of style does not only help consumers to decide on fashion but it leads the consumer to a good taste of life. Authenticity does matter in style. In this research paper, I argue that history and culture are significant in authenticating a style. The main aim of this research paper is to address how history and culture influence style authenticity in fashion? First, I tried to evoke this question by investigating two high-end designers, Vivienne Westwood (1941 -) and Alexander MacQueen (1969-2010). It was found out that historical dress influences have a direct correlation with selected designers' style authenticity. It was studied how they carried out research and what were the decisive aspects of exerting influences and transferring design possibilities to future fashion. It was found out that designers created conceptual designs that enable expressing the socio-cultural context of the inspired dress. They studied the socio-cultural context of the dress. They followed actual historical dress details and transferred historical inspirations through modern technology and pattern cutting. Juxtapositioning, hybridization such design principles merged the past and present. Secondly, by taking inspiration from the high-end designers' design process, I explored the royal style of a pair of trousers of the King Kirti Sri Rajasimha (1747-1782 AD) of Sri Lanka. This is a well-preserved garment. In this paper, I present the first direct determinations of analysis of the cut, design, and sewing made of ancient royal trousers of 18th Century Sri Lanka. Written records, scholarly reviews, photographs, Museum websites, temple paintings, sculptures, sketches of the period, Socio-political influences affecting dress were studied. The study explores details of design elements which enable to identify the design possibilities to transfer to a style authenticity.
Źródło:
World Scientific News; 2020, 146; 215-235
2392-2192
Pojawia się w:
World Scientific News
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psychologiczne czynniki bezpieczeństwa lotu próbnego pilotów wojskowych
Autorzy:
Piskorz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614681.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
risk
sense of control in a work situation
ways of coping with stress
test flight
ryzyko
poczucie kontroli w sytuacji pracy
style radzenia sobie ze stresem
lot próbny
Opis:
The aim of the article is to analyze the results of studies of selected personality traits of pilots involved in test flights which may affect their safety at work. Given the characteristics of the profession, we selected three traits: risk appetite, coping with stress, and a sense of control in a work situation. The results indicate that test pilots definitely have a low risk appetite which means they are not taking the risk for pleasure or “thrill”. Their leading style of coping with difficult situations is a style focused on completing a task. They are also individuals with higher than average intensity of feeling of internal control and self-esteem.
Celem artykułu jest analiza wyników badań dotyczących wybranych cech osobowości pilotów wykonujących loty próbne, które mogą mieć wpływ na ich bezpieczeństwo w pracy. Biorąc pod uwagę specyfikę tej profesji, wybrano trzy cechy: skłonność do ryzyka, style radzenia sobie ze stresem oraz poczucie kontroli w sytuacji pracy. Wyniki badań wskazują, że piloci oblatywacze mają zdecydowanie niską skłonność do ryzyka, czyli nie podejmują działań ryzykownych dla przyjemności czy „dreszczyku emocji”. Ich wiodącym stylem radzenia sobie w sytuacjach trudnych jest styl skoncentrowany na zadaniu, który charakteryzuje się działaniami skierowanymi na rozwiązanie problemów. Piloci wykonujący próby w locie są również osobami o wyższym niż przeciętne nasileniu poczucia kontroli wewnętrznej, zarówno w sytuacjach życiowych, jak i w sytuacji pracy. Mają zatem wyższą samoocenę, wyżej cenią swoje możliwości, z mniejszym nasileniem przeżywają problemy życiowe, są bardziej aktywni zawodowo i wierzą w możliwość sterowania własnym rozwojem.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2016, 29, 4
0867-2040
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teksty urzędowe autorstwa mieszkańców wsi jako materiał do badania ich kompetencji komunikacyjnych – problemy i wyzwania metodologiczne
Official texts written by villagers as material for communicative competence research – the methodological problems and challenges.
Autorzy:
Piechnik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1854393.pdf
Data publikacji:
2021-12-10
Wydawca:
Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk
Tematy:
linguistic changes in rural areas
texts written by villagers
dialect in a text
official style of village inhabitants
przemiany językowe wsi
teksty pisane mieszkańców wsi
gwara w tekście
styl urzędowy mieszkańców wsi
Opis:
Przeobrażenia kulturowe i cywilizacyjne współczesnej wsi powodują konieczność interdyscyplinarnych badań umożliwiających uchwycenie i opis tych zmian. Badaniom poddawano dotąd niemal wyłącznie język mówiony jako podstawowy i zwykle jedyny kod komunikacji mieszkańców wsi, którzy teksty pisane tworzą rzadko, głównie w kontaktach z urzędem. Teksty takie dają więc rzadką okazję wglądu w ich kompetencje komunikacyjne, tekstotwórcze, stylistyczne, w stosowane przez nich strategie perswazyjne. Pokazują też, na ile gwara odzwierciedla się w ich tekstach pisanych. Potencjał takich tekstów potwierdziły badania podań do małopolskich ośrodków pomocy społecznej. Poddanie analizie materiału z innych obszarów Polski pozwoliłoby wysnuć ogólniejsze wnioski na temat stylu urzędowego mieszkańców wsi.
The recent civilization and culture-related transformations in rural areas have created a need for interdisciplinary research that will capture the essence of these changes and will characterize them. To date, research has focused on the spoken language as the primary form of communication of villagers; they make use of written texts mainly to communicate with public administration institutions. Therefore, these texts pose a unique opportunity to gain insight into the linguistic competence of villagers related to communication, text-forming, and style, as well as their persuasion strategies. These documents also show the extent to which a local dialect is reflected in written texts. The value of these records has been confirmed by a study of documents submitted to social assistance centres in Lesser Poland. An analysis of the language material from other areas would allow to draw more general conclusions concerning the official language of villagers.
Źródło:
Gwary Dziś; 2021, 14; 227-233
1898-9276
Pojawia się w:
Gwary Dziś
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osobowościowe i kompetencyjne predyktory stylów kierowania menedżera (Personality and Competence Predictors of Management Styles among Managers)
Personality and Competence Predictors of Management Styles among Managers
Autorzy:
Peplińska, Aleksandra
Połomski, Piotr
Bajko, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/598381.pdf
Data publikacji:
2015-02-15
Wydawca:
Instytut Pracy i Spraw Socjalnych
Tematy:
style kierowania
zarządzanie ludźmi
cechy menedżera
osobowość
inteligencja emocjonalna
leadership styles
human resource management characteristics of a manager personality
emotional intelligence
Opis:
wyjaśniania relacji na linii przełożony – podwładny na przestrzeni lat sukcesywnie odchodziły od tezy, iż właściwości menedżera stanowią jedyny czynnik determinujący podejmowane przez niego style zarządzania ludźmi. Współcześnie stosunkowo dużą popularnością cieszą się tzw. sytuacyjne teorie kierowania, uwzględniające, poza zmiennymi podmiotowymi menedżera, inne czynniki związane na przykład z podwładnymi, organizacją czy rodzajem zadania. Prezentowane badanie miało na celu zweryfikowanie, w jakim zakresie zmienne wynikające z właściwości menedżera mogą stanowić istotne predyktory podejmowanych stylów kierowania i zarządzania podwładnymi. Objęło ono łącznie 128 menedżerów obojga płci średniego i wyższego szczebla zarządzania. Wyniki przeprowadzonych badań pokazały, iż zmienne osobowościowe i kompetencyjne odgrywają istotną rolę w podejmowaniu stylów kierowania.
Theories that provide the basis for creating classifications of management styles, as well as for explaining superior–subordinate relations have, over successive years, abandoned the view that a manager’s properties are the only factor determining the management style that the manager will apply in managing people. Currently, what are known as situational management theories are enjoying relative popularity. In addition to subjective variables relating to the manager, they also take into account other factors, such as those associated with subordinates, the organization, and the type of task. The presented study is aimed at verifying the degree to which variables stemming from a manager’s properties might serve as essential predictors of management and employee control styles. The study encompassed a total of 128 managers of both sexes, both middle and upper management. Research findings demonstrate that personality and competence variables play a significant role in choice of management style.
Źródło:
Zarządzanie Zasobami Ludzkimi; 2015, 2015 1(102); 131-147
1641-0874
Pojawia się w:
Zarządzanie Zasobami Ludzkimi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
EWOLUCJA JĘZYKA URZĘDOWEGO W KOREI
EVOLUTION OF OFFICIAL LANGUAGE IN KOREA
Autorzy:
OH, Kyong-geun
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920616.pdf
Data publikacji:
2016-11-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
znaki chińskie
pismo koreańskie
manuskrypt Hunmin-jeongeum
pismo dla ludzi prostych
pisanie pożyczonymi znakami chińskimi
Gugyeol
Hyangchal
Idu
konfucjanizm
uczony mąż konfucjański
mieszany styl koreańskiego z chińskimi znakami
nowa powieść
Chinese characters
Korean alphabet
Hunmin-jeongeum Manuscript
a profane name of the Korean alphabet
writing with borrowed Chinese characters
Confucianism
Confucian nobleman
Korean and Chinese mixed up style
new-style novel
Opis:
Pismo chińskie razem z księgami buddyjskimi dotarło do Korei około III w.n.e. Od tego momentu Korea oficjalnie została włączona do obszaru kultury i cywilizacji chińskiej (Cheon So-yeong 2007, 362). Mimo że ideograficzne pismo chińskie nie nadawało się do zapisu języka koreańskiego, Koreańczycy, którzy nie mieli swojego pisma, przyjęli znaki chińskie. Ideograficzne pismo chińskie stało się podstawą życia piśmiennego Koreańczyków aż do połowy XIX w. Początkowo pisma były formułowane w języku chińskim, czyli pisano nie tylko znakami chińskimi, lecz także stosowano szyk typowy dla tego języka. Jednocześnie należy zaznaczyć, że Koreańczycy czytali teksty pisane ideograficznym pismem chińskim, adaptując wymowę chińską do zasad języka koreańskiego. Z czasem zaczęły się pojawiać różne style piśmiennicze, np. gugyeol czy idu. Gugyeol był stylem, który charakteryzował się szykiem wyrazów typowym dla języka chińskiego. Był jedynie wzbogacony o morfemy gramatyczne (np. końcówki fleksyjne) nieobecne w języku chińskim, a istotne dla języka koreańskiego. Kolejnym etapem rozwoju języka pisanego było pisanie wciąż chińskimi znakami, ale z zastosowaniem szyku typowego dla zdania sformułowanego w języku koreańskim, a nie w języku chińskim, np. czasownik w funkcji orzeczenia został przesunięty na koniec zdania. Styl urzędowy, w którym widoczne są te zmiany, nazywany jest idu (이두, 吏讀). Prób zapisywania języka koreańskiego zapożyczonymi znakami chińskimi było wiele, ale żadna z metod nie była efektywna. W związku z tym król Sejong stworzył hangeul – alfabet dostosowany do perfekcyjnego zapisywania języka koreańskiego.
Chinese characters and Buddhist books reached Korea about third century of the Common Era. From that moment Korea became the official part of the Chinese culture and civilization (Cheon So-yeong 2007, 362). Despite the fact that ideographic Chinese characters were not fit for the Korean language, Koreans, having no writing system of their own, adopted the script. Chinese characters became the basis for the Korean writings and official documents till mid-19thcentury. Initially, texts were formulated in Chinese. The sentence order typical of the Chinese language was used in them too. At the same time Koreans read out such texts adapting the pronunciation of Chinese characters to the rules of Korean phonetics. With the flow of time, new styles of writing started emerging including gugyeol and idu. Gugyeol was a style in which the sentence word order was still typical of the Chinese language. It was, however, enriched with Korean grammatical morphemes which were absent in Chinese but were vital for Korean. The next stage in the development of Korean writings is called idu. What is typical of idu is the fact that the sentence word order changed into typical of Korean spoken language (e.g. the verb was transferred at the end of the sentence). None of the methods was fully efficient. Therefore, the most significant breakthrough was the invention of the Korean alphabet called hangeul by the king Sejong.
Źródło:
Comparative Legilinguistics; 2015, 22, 1; 65-76
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:
Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psalmy pokutne Wincentego Pola na tle polskiego stylu psałterzowo-biblijnego
Wincenty Pol’s penitential psalms against the Polish Psalter biblical style
Autorzy:
Nowak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2118293.pdf
Data publikacji:
2014-12-30
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Wincenty Pol
the Bible
psalms
Psalter biblical style
a paraphrase
Opis:
The article analyzes Wincenty Pol’s penitential psalms. The paraphrases have been considered in the context of stylistic features of the Psalter biblical style. In result of the analysis it has been concluded that W. Pol, the Bible’s translator, accurately renders systemic features of the Psalter style (syntactic and lexical-idiomatic). It is still characterized by “traditionalism and absolute lack of innovation” mentioned by the critics (Łoboz 2004: 7). Nevertheless, with regard to religious texts, this objection may be perceived as peculiar praise.
Źródło:
Białostockie Archiwum Językowe; 2014, 14; 65-80
1641-6961
Pojawia się w:
Białostockie Archiwum Językowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nazwy biblijne i postaci świętych w "Legendach gdańskich" Jerzego Sampa
Biblical names and figures of saints in the Legends of Gdansk by Jerzy Samp
Autorzy:
Lica, Zenon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/627113.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
literature and culture
Biblical names
figures of saints
the Legends of Gdansk by Jerzy Samp
a scholar
Pomerania
artistic functions
the analysis
elevated style
artistic expression
assessment and evaluation
imiona biblijne
postaci świętych
"Legendy Gdańskie" Jerzego Sampa
znawca
literatura i kultura
Pomorze
funkcje artystyczne
analiza
podniosły styl
artystyczna ekspresja
ocena i wartościowanie
Opis:
The subject of this article are the names of the Bible and the saints derived from the Legends of Gdansk, by Jerzy Samp, a scholar of literature and culture of Pomerania. They are one of the stylistic vocabulary, willingly exploited by the writer. These names have been analyzed in terms of their artistic functions. The analysis shows that they give more elevated style and they are a part of artistic expression as well as assessment and evaluation.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2013, 8, 1; 38-44
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 35

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies