Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Zivilisation" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Der Einfluss der Soziallehre der Kirche auf die europäische Kultur und Gesellschaft
    The influence of the social teaching of the Church on the European culture and society
    Autorzy:
    Štuhec, Ivan Janez
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559106.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Soziallehre der Kirche
    Ideologien
    Katholische Aktion
    Enzykliken
    moderne Kultur
    Zivilisation der Liebe
    Religionsfreiheit
    Staat
    Politik
    dritter Weg
    social teaching of the Church
    ideologies
    Catholic action
    encyclicals
    modern culture
    civilisation of love
    freedom of religion
    state
    politics
    third path
    Opis:
    In vorliegender Studie ist die Entwicklung der Soziallehre der Kirche von Rerum Novarum an im Schlüssel der Reaktionsfähigkeit oder Reaktionsunfähigkeit der Kirche auf die gesellschaftlichen Veränderungen und in Hinblick auf die Entwicklung dieser Lehre von der ideologischen Konfrontation mit den modernen Ideologien zu den letzten Enzykliken, die in den Vordergrund die Zivilisation der Liebe und Barmherzigkeit stellen, als spezifisches christliches gesellschaftliches Paradigma ohne Ambition, dass die Kirche an der Macht partizipieren würde, vorgestellt. Auf jeden Fall beeinflusst die Soziallehre mit ihren Grundprinzipien in allen Zeiträumen die Entwicklung der europäischen Kultur und ihrer Rechtsordnung. Akzentverlagerung von der Alternative zu den bestehenden Gesellschaftssystemen auf die ethische Rolle der Soziallehre der Kirche stärkt zunehmend die Bestrebung für die Durchsetzung der Religionsfreiheit als ein grundlegendes Menschenrecht. Und gleichzeitig eine klare Unterscheidung zwischen der Mission der religiösen und politischen Institutionen sowie der zentralen Rolle des Staatsbürgers und Gläubigers in einer demokratischen und pluralistischen Gesellschaft.
    The article presents the development of the social teaching of the Church from Rerum novarum onwards from the view of responsiveness or non- responsiveness to the social changes and regarding the development of the teaching from ideological confrontation with modern ideologies to the last encyclicals which put emphasis on the civilization of love and charity as a specific social paradigm without the ambition that the Church would be in power. In any case, in all periods, the social teaching with its basic principles has influenced the development of the European culture and its legal order. The shift of focus from the alternative to the existent social systems to the ethical role of the social teaching of the Church has strengthened the endeavours to establish religious freedom as a basic human right. And at the same time, the clear differentiation between the mission of religious and political institutions and the central role of a citizen and believer in a democratic and pluralist society.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2016, 38; 239-259
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odwrotna strona postępu. Kryzys Zachodu jako kategoria filozoficzna w filozofii rosyjskiej
    Autorzy:
    Rarot, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644400.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Fortschritt der westlichen Zivilisation
    Krise des Westens
    Lager der Slawophilen
    russische Religionsphilosophie der Jahrhundertwende (19./20. Jahrhundert)
    neue christliche Zivilisation
    Kosmismus
    progress of the Western civilisation
    the crisis of the West
    Slavophilism
    Russian religious philosophy from the turn of the 19th and 20th centuries
    new Christian civilisation
    Cosmism
    postęp zachodniej cywilizacji
    kryzys Zachodu
    obóz słowianofilów
    rosyjska filozofia religijna z przełomu XIX/XX wieku
    nowa cywilizacja chrześcijańska
    kosmizm
    Opis:
    Der Begriff „Krise des Westens“ ist ein wichtiger Bestandteil des geisteswissenschaftli- chen und sozialökonomischen Diskurses Westeuropas seit über hundert Jahren. Das Nachdenken über die „Dämmerung“ beziehungsweise den „Untergang“ des Westens ließ die Krisenlehre entstehen, die philosophische Reflexion über die Krise unserer Kul- tur. Der Artikel stellt das im westlichen Diskurs weniger bekannte russische Denken über die „Krise des Westens“ dar, die die Analyse dieser bedeutenden Frage ergänzt.
    The notion of “the crisis of the West” has for a century been an important element of humanist and socio-economic discourse of Westen Europe. Reflection over the “twi- light” or the “fall” of the West gave rise to “crisisology”, or a philosophical reflection over the crisis of our culture. The article outlines Russian thought on the “crisis of the West”, less known in Western discourse, which complements the analysis of this important issue.
    Pojęcie „kryzys Zachodu” jest ważnym elementem humanistycznego i społeczno - ekonomicznego dyskursu Zachodniej Europy już od stu lat. Namysł nad „zmierzchem” czy „upadkiem” Zachodu stał się powodem wyłonienia się kryzysologii, czyli filozoficznej refleksji nad kryzysem naszej kultury. Artykuł prezentuje w sposób syntetyczny mniej znane w dyskursie zachodnim rosyjskie myślenie o „kryzysie Zachodu”, które dopełnia analizę tego ważnego zagadnienia.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2014, 10
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rosyjski personalizm Mikołaja Bierdiajewa
    Autorzy:
    Rarot, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644312.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Person
    Personalismus
    russischer Personalismus
    Dialektik des Individualismus
    personalistische Zivilisation
    person
    personalism
    Russian personalism
    dialectic of individualism
    personalist civilisation
    osoba
    personalizm
    rosyjski personalizm
    dialektyka indywidualizmu
    cywilizacja personalistyczna
    Opis:
    Im Artikel werden die Anschauungen von Nikolai Bierdjajew in personalistischer Perspektive dargelegt. Der russische Denker wird meistens, besonders aus westeuropäischer Sicht, als religiöser Existentialist (neben Leo Szestow) bezeichnet. Es wird versucht aufzuzeigen, dass es eine nicht völlig berechtigte Einstufung des philosophischen Schaffens von Bierdjajew ist. Im Existentialismus ist nämlich der Ausgangspunkt die Existenz des Individuums, im Personalismus ist es dagegen die Existenz der gemeinschaftlichen relationalen Person. Im Schluss stellt die Verfasserin fest, dass das Denken von Bierdjajew dem personalistischen Dialogismus näher ist als dem Existentialismus.
    W artykule zostały przedstawione poglądy Mikołaja Bierdiajewa w perspektywie personalistycznej. Zazwyczaj rosyjskiego myśliciela nazywa się, zwłaszcza w recepcji zachodniej, religijnym egzystencjalistą (obok Lwa Szestowa). W artykule wykazuję, że nie jest to w pełni uzasadnione. W egzystencjalizmie punktem wyjścia jest jednostka, w personalizmie jest nim natomiast wspólnotowa, relacyjna osoba. W konkluzji stwierdzam, że myśleniu Bierdiajewa bliżej jest do dialogizmu (personalistycznego), niż do egzystencjalizmu.
    The article presents Nicholas Berdyaev’s personalistic view. The Russian thinker is usually – especially in the western tradition – called a religious existentialist and as such is situated alongside Lev Shestov. This is not a fully legitimate and sound interpretation of Berdyaev’s philosophical work, which will be proven in the article. In existentialism the starting point is the existence of an individual, while personalism is concerned with the relational and communitarian person. Ultimately, Bierdyaev’s thinking is closer to dialogism (personalistic) than to existentialism.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2013, 7
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Człowiek a środowisko – czy w idei postępu czy w idei postępu zawsze tkwi ziarno destrukcji? W dziewięćdziesiątą rocznicę urodzin Jeana Dorsta (1924-2001)
    Autorzy:
    Pietrzak, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643971.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Zivilisation/Kultur, Fortschritt, ökologische Bedrohungen, globale Zivilisation
    civilisation/culture, progress, environmental threats, global civilisation
    cywilizacja/kultura, postęp, zagrożenia ekologiczne, cywilizacja globalna
    Opis:
    Der Hauptgedanke von Jean Dorst äußert sich in der Überzeugung, dass das Wirken aller Zivilisationen im Laufe ihres technischen Fortschritts und demographischen Entwicklung früher oder später zu einer übermäßigen Ausbeutung der umgebenden Natur führt. Folgerichtig bringt das die Verarmung ihrer Ressourcen und den Untergang der Staatsorganismen mit sich. Jean Dorst postuliert die Notwendigkeit des Gleichgewichts zwischen den Bedürfnissen der Menschen und den Möglichkeiten der Umwelt, wobei er auf die Rolle der Wissenschaft, der Politik und sogar der Philosophie bei Lösung der Probleme hinweist. 15 Jahre nach dem Tod des Gelehrten kann man seine Prognosen mit der tatsächlichen Entwicklung der Zivilisation und ihrem Einfluss auf die Umwelt konfrontieren. Und die Frage stellen: muss den Fortschritt immer die Zerstörung begleiten?
    The key idea of Jean Dorst is the belief that the activity of all civilisations, as their technological and demographic development progresses, sooner or later leads to an excessive exploitation of the natural world. The consequence is that its resources deplete and state institutions collapse. Jean Dorst postulates the necessity to balance the needs of human beings and the capabilities of the environment, pointing to the role of science, politics, and even philosophy in solving these problems. Fifteen years after his death, his prognoses can be confronted with the actual development of civilisation and its impact on the environment, and the question „Must progress always be accompanied with destruction?” can be posed.
    Zasadnicza idea Jeana Dorsta wyraża się w przekonaniu, że działalność wszystkich cywilizacji, w miarę ich postępu technicznego i rozwoju demograficznego, prędzej czy później, prowadzi do nadmiernej eksploatacji otaczającej przyrody. W konsekwencji powoduje to zubożenie jej zasobów i upadek organizmów państwowych. Jean Dorst postuluje konieczność równowagi między potrzebami ludzi, a możliwościami środowiska wskazując przy tym na rolę nauki, polityki a nawet filozofii w rozwiązaniu tych problemów. Po 15 latach od śmierci tego uczonego można już skonfrontować jego prognozy z rzeczywistym rozwojem cywilizacji i jej wpływu na środowisko naturalne. I zadać pytanie: czy postępowi zawsze musi towarzyszyć destrukcja?
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2015, 13
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ethologiczne źródła etyki. O filozoficznym ugruntowaniu moralności
    Autorzy:
    Kwiatkowski, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644339.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Rationalismus
    ratio
    Ethos
    Logos
    Wissenschaft
    Zivilisation
    rationalism
    ethos
    logos
    science
    civilisation
    racjonalizm
    ethos logos
    nauka
    cywilizacja
    Opis:
    Die Inspiration für den Artikel bildet der Versuch von E. Husserl, die Idee des europäischen Rationalismus neu aufzuleben. Schuldig für das Scheitern dieser Idee ist nach Husserl die Loslösung der ratio vom Bereich des alltäglichen Lebens und der Entzug ihrer ethologischen Quelle. Im Artikel versuche ich die Bedeutung dieses ursprünglichen Verhältnisses als der Grundlage für das In-der-Welt-sein sowie existentielle Schlussfolgerungen des Prozesses aufzuzeigen, der von Descartes als eine eigenartige Verödung der ratio infolge einer allmählichen Abkehr von ihrer ursprünglichen Bedeutung im griechischen λόγος angefangen wurde. Der Spur von Husserl nachgehend stelle ich auch die Folgen dieses Prozesses für eine rationale Interpretation der Wirklichkeit vor und formuliere die These, dass die auf einer verarmten Idee der Rationalität aufgebaute Zivilisation wesentliche Interessen des Menschen verkennt, indem sie sein Leben in einer zunehmenden existentiellen Leere ansiedelt. 
    The article is prompted by Edmund Husserl's attempt to renew the idea of European rationalism. Husserl  attributed the  failure of the idea  to the digression of  ratio from the sphere of everyday life, to the loss of its ethical origin. The author attempts to take in the  meaning of this source relationship   viewed as the basis for being-in-the-world and the existential consequences of the process initiated by  Descartes of rendering the  ratio barren, in a way,  due to the gradual departure from its source meaning present in the Greek  word  λόγος (logos). Following Husserl , the author also presents  the impact of this process on rational interpretation of reality, and formulates  the thesis that civilization built on an impoverished idea of rationality  touches man’s essential interests, setting   his life in an expanding  existential emptiness.
    Inspiracją dla artykułu jest Husserlowska próba odnowienia idei europejskiego racjonalizmu. Winą za porażkę owej idei Husserl obarczył oderwanie ratio od sfery życia codziennego, pozbawienie go jego ethologicznego źródła. W artykule staram się uchwycić znaczenie tego źródłowego związku jako podstawy bycia-w-świecie oraz egzystencjalne konsekwencje zapoczątkowanego przez Kartezjusza procesu swoistego jałowienia ratio jako następstwa stopniowego odchodzenie od jego źródłowego znaczenia obecnego w greckim λόγος. Idąc tropem Husserla przedstawiam też skutki tego procesu dla racjonalnej interpretacji rzeczywistości oraz formułuję tezę, że cywilizacja zbudowana na zubożonej idei racjonalności zapoznaje istotne interesy człowieka, osadzając jego życie w rozrastającej się egzystencjalnej pustce.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2017, 22
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kryzys człowieczeństwa – zagrożenie czy szansa?
    Autorzy:
    Glinkowski, Witold P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644259.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Krise, die Philosophie des Dialogs, Person, Zivilisation, Husserl
    crisis, philosophy of dialogue, person, civilisation, Husserl
    kryzys, filozofia dialogu, osoba, cywilizacja, Husserl
    Opis:
    Das Ziel des Artikels ist es, die keinesfalls neue, doch sichtbare Tendenz im gegenwärtigen Nachdenken über den Menschen zu hinterfragen, die das Problem der Krise der Menschlichkeit in den Kategorien der Funktion der Zivilisationskrise behandelt. Die in der technisch-zivilisatorischen Sphäre erkannte Krise und jene, die den diese Sphäre benutzenden Menschen bedroht, bilden keine homogenen, vielmehr disjunktiven Phänomene. Die Diagnosen der beiden Krisen, die ihre Gründe, Folgen und Vorsorgemaßnahmen betreffen, wurden von unterschiedlichen philosophischen Standpunkten aus gestellt (u. a. die Frankfurter Schule, E. Husserl). Es erweist sich jedoch, dass eine vollständige Erfassung des Problems erst unter der Bedingung möglich ist, es im ethischen Bereich des Treffens zu verorten - davon schreiben die Philosophen des Dialogs (M. Buber, A. J. Heschel, E. Lévinas). Sofern die Zivilisationskrisen dazu herausfordern, sie zu überwinden, so ist die Krise der Menschlichkeit ein wertvoller und stets aktueller Hinweis auf die Irreduzibilität des Menschen auf den zivilisatorischen Rahmen seines Lebens.
    The aim of the article is to contest a tendency – one which is not recent but clearly evident in contemporary reflection on the human being – to perceive the problem of the crisis of humanity in terms of a function of a civilisational crisis. The crisis diagnosed in the technological-civilisational sphere and the crisis threatening the human being using this sphere are non-homogeneous and even disjunctive phenomena. Both crisis have been diagnosed as regards their causes, consequences and preventative measures from numerous philosophical positions (the Frankfurt school, E. Husserl, and others). It turns out, however, that the problem may only be fully captured if it is positioned in the ethical space of a meeting, described by philosophers of dialogue (M. Buber, A. J. Heschel, E. Lévinas). And if civilisational crises are challenges to overcome, the „crisis of humanity” is a vital and topical premise supporting the irreducibility of the human being to the civilisational framework of the human life.
    Celem artykułu jest kontestacja tendencji – nienowej, ale wyraźnej we współczesnym myśleniu o człowieku – do traktowania problemu kryzysu człowieczeństwa w kategoriach funkcji kryzysu cywilizacyjnego. Kryzys rozpoznawany w sferze techniczno-cywilizacyjnej oraz ten, który zagraża użytkującemu ją człowiekowi, to zjawiska niehomogeniczne, a nawet dysjunktywne. Diagnozy obu kryzysów, dotyczące ich przyczyn, konsekwencji i środków zaradczych, stawiano z różnych filozoficznych stanowisk (m. in. szkoła frankfurcka, E. Husserl). Jednak okazuje się, że pełne uchwycenie problemu jest możliwe dopiero pod warunkiem osadzenia go w etycznej przestrzeni spotkania, o którym piszą filozofowie dialogu (M. Buber, A. J. Heschel, E. Lévinas). I o ile kryzysy cywilizacyjne są wyzwaniem do ich przezwyciężenia, o tyle „kryzys człowieczeństwa” jest cenną i wciąż aktualną wskazówką za nieredukowalnością człowieka do cywilizacyjnych ram jego życia.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2015, 13
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Próba typologii myśli katastroficznej
    Autorzy:
    Gawor, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644437.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Zivilisation, Geschichtsphilosophie, Katastrophismus, Krise, Kultur, Destruktion, Typologie des katastrophistischen Gedankens
    civilization, catastrophic thought typology, catastrophism, crisis, culture, destruction, philosophy of history
    cywilizacja, historiozofia, katastrofizm, kryzys, kultura, destrukcja, typologia myśli katastroficznej
    Opis:
    Am Anfang werden der Begriff des Katastrophismus in der reinen Form des geschichtsphilosophischen finistischen Pessimismus wie auch seine Beziehung zur Idee der Krise besprochen. Weiter werden Unterscheidungen im Bereich des Katastrophismus hinsichtlich des Umfangs der Katastrophe (totale oder partikulare Dimension) und des Charakters ihres Verlaufs (unabwendbar und irreversibel oder allein hypothetisch, alternativ) eingeführt. Die Zusammenführung der zwei Auffassungen des Katastrophismus ergibt vier Varianten des katastrophischen Gedankens: 1. den konsequenten Totalkatastrophismus, den konsequenten Partikularkatastrophismus, den alternativen Totalkatastrophismus und den alternativen Partikularkatastrophismus. Diese Modelle werden dazu verwendet, eine allgemeine Bezeichnung des "Katastrophismus" zu formulieren.
    The idea of catastrophism is discussed at the outset, as a pure form of historiosophic pessimism of the end times, and positioned in relation to the idea of crisis. The article goes on to introduce distinctions in catastrophism - in terms of scope (total or particular) and nature of its course (inevitable and irreversible or only hypothetical, alternative). The juxtaposition of the abovementioned catastrophic approaches results in four variants of catastrophic thoughts: 1. consistent total catastrophism; 2. consistent particular catastrophism; 3. alternative total catastrophism and 4. alternative particular catastrophism. These models are then used to formulate the general definition of "catastrophism".
    Na wstępie omówione jest pojęcie katastrofizmu jako czystej formy historiozoficznego pesymizmu finistycznego oraz jego relacja do idei kryzysu. Następnie wprowadzone są rozróżnienia w obrębie katastrofizmu pod względem zasięgu katastrofy (totalny bądź partykularny wymiar) oraz charakteru jej przebiegu (w sposób nieuchronny i nieodwracalny bądź jedynie hipotetyczny, alternatywny). Zestawienie tych dwóch ujęć katastrofizmu owocuje 4 wariantami myśli katastroficznej: 1. konsekwentnego katastrofizmu totalnego; 2. konsekwentnego katastrofizmu partykularnego; 3. alternatywnego katastrofizmu totalnego i 4. alternatywnego katastrofizmu partykularnego. Modele te są wykorzystane do sformułowania ogólnego określenia „katastrofizmu”.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2015, 13
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Śmiertelna cywilizacja. Katastroficzny antyokcydentalizm rosyjski i europejskie paradoksy
    Autorzy:
    Bohun, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644327.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    der Tod der Zivilisation
    historischer Katastrophismus
    russischer Gedanke
    Nationalismus
    Romantik
    Modernisierung
    death of civilization
    theory of historical catastrophe
    Russian thought
    nationalism
    romantic
    modernization
    śmierć cywilizacji
    katastrofizm historiozoficzny
    myśl rosyjska
    nacjonalizm
    romantyzm modernizacja
    Opis:
    Im Artikel wird das Ziel verfolgt, die paradoxe Natur der Idee vom Untergang der westli- chen Zivilisation und ihre russische Rezeption aufzuzeigen. Ich überlege zwei grundsätz- liche Fragen: warum denken so viele europäische Denker und Künstler ununterbrochen über den Tod des Westens nach und warum wurden ihre Ideen so tief von den russischen Denkern aufgenommen. Ich versuche die Hypothese des „zivilisatorischen Ressenti- ments“ zu formulieren, die ich als einen Teil der Theorie der Modernisierung betrachte. Ich überlege und verbinde drei Konzepte: 1) die Idee des „Strebens nach der Achtung“ von Isaiah Berlin als Quelle des Nationalismus; 2) den russischen revolutionären Gedan- ken in der Auffassung von Jan Kucharzewski; 3) die Vision von Fiodor Stiepun bezüg- lich der Beziehungen zwischen der deutschen Romantik und dem russischen Slawophi- lentum.
    The aim of this article is to show the paradoxical nature of the idea of the fall of Western civilization and its Russian reception. Two fundamental problems are considered: why so many European thinkers and artists constantly ponder the death of the West and why their ideas took such a strong hold over among Russian philosophers of history. I attempt to formulate a hypothesis of “civilization resentment”, which I interpret as a fragment of theory of modernization. I consider and connect three conceptions: (i) Isaiah Berlin’s idea of “pursuit of the acclaim” as the source of nationalism; (ii) Jan Kucharzewski’s interpretation of Russian revolutionary thought; (iii) Fedor Stepun’s vision of the relations between German romanticism and Russian slavophilism.
    Celem artykułu jest ukazanie paradoksalnej natury idei upadku cywilizacji zachodniej oraz jej rosyjskiej recepcji. Rozważam dwa zasadnicze problemy: dlaczego tak wielu Europejskich myślicieli i artystów nieustannie myśli o śmierci Zachodu i dlaczego ich idee były tak głęboko przyjmowane przez myślicieli rosyjskich. Próbuję sformułować hipotezę „resentymentu cywilizacyjnego”, którą interpretuję jako fragment teorii modernizacji. Rozważam i łączę trzy koncepcje: 1) Izajasza Berlina ideę „pogoni za uznaniem” jako źródła nacjonalizmu; 2) Jana Kucharzewskiego interpretację rosyjskiej myśli rewolucyjnej; 3) wizję  Fiodora Stiepuna odnośnie do związków pomiędzy niemieckim romantyzmem i słowianofilstwem rosyjskim.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2014, 10
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies