Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Zeit" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Osadnictwo reemigrantów polskich z Niemiec w Elblągu w latach 1948–1950
Ansiedlung in Elbing polnischer Rückkehrer aus Deutschland in den Jahren 1948–1950
Autorzy:
Wełniak, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2172233.pdf
Data publikacji:
2011-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Elbląg
Zeit nach dem Zweiten Weltkrieg
Remigranten
Opis:
Der vorliegende Artikel konzentriert sich auf die Frage der Besiedlung in Elbląg durch die etwa zweihundert Personen zählende Gruppe der Remigranten aus Nordrhein-Westfalen. Die Hauptphase dieser Ansiedlungsaktion fiel in die Jahre 1948–1950. In dem Artikel wird die Genese, der politische Hintergrund, die Bedingtheiten und der Verlauf der Remigration der Repräsentanten aus dem ehemaligen, polnischen Exil in der britischen Besatzungszone Deutschlands beschrieben. Die Mehrzahl der zurückgekehrten Remigranten ließ sich in den westlichen und nördlichen Gebieten Polens, insbesondere in den industrialisierten Regionen von Ober- und Niederschlesien nieder. In den Plänen der Zentralbehörde in Warschau war Elbląg eine der Hauptziele zur Ansiedlung der Heimkehrer aus Nordrhein-Westfalen. Die polnische Remigranten aus Deutschland waren wegen ihrer hohen beruflichen Qualifikation und der Fachkompetenz in den Maschinen- und Metallfabriken in der Stadt Elbląg beschäftigt. Im weiteren Teil werden die Adaptationsprobleme, die Berufsstruktur und die Charakteristik dieses Milieus in Elbląg präsentiert. 1950 wohnten in der Stadt insgesamt 190 polnische Remigranten aus Deutschland. Die politische und wirtschaftliche Entwicklung in Polen bewirkte die Hemmung der Rückkehraktion der Auslandspolen und vielleicht läßt sich auch sagen, dass sie zum Misserfolg der ganzen Aktion beitrug.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2011, 12; 77-91
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Das Polentum hier ist nicht älter als die frische Ölfarbe der Schilder“. Zum Bild des verlorenen deutschen Ostens in der Wochenschrift Die Zeit in den ersten Jahren nach 1945
„Polskość nie jest tu starsza niż świeża farba na szyldach. Próba spojrzenia na obraz utraconego niemieckiego Wschodu w Tygodniku Die Zeit w pierwszych latach 1945 R.
“Polishness here is no older than the fresh paint on the signboards. A tentative look at the image of lost German East in the Die Zeit weekly in the first years after 1945.
Autorzy:
Supranowicz, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2167961.pdf
Data publikacji:
2018-12-15
Wydawca:
Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Deutsche Kulturgeschichte
Wochenschrift Die Zeit
der verlorene Deutsche Osten
History of German culture
Die Zeit weekly
lost German East
Historia kultury Niemiec
tygodnik Die Zeit
utracony Niemiecki Wschód
Opis:
Im vorliegenden Beitrag wurde der Versuch unternommen, anhand der in der Wochenschrift „Die Zeit“ erschienenen Artikel auf das Bild des darin thematisierten ehemaligen Deutschen Ostens zu verweisen. In den gefundenen Aussagen dominiert das Bild eines verlassenen Landes, in dem weder die noch vereinzelt verbliebenen Deutschen noch die eingeströmten Neuankömmlinge kein echtes Zuhause finden können. Die Zeit-Publizisten sind darum bemüht, den provisorischen Charakter des Status quo zu unterstreichen, und wollen sich nicht damit abfinden, die strittigen Gebiete als verloren zu sehen.
This paper will examine a variety of articles printed in the Die Zeit weekly in the first few years after World War II and devoted to the lost German East; it will also discuss the prevailing perception of this territory during the above mentioned period. The dominant image emerging in those articles is that of an abandoned country in which neither the few remaining Germans nor the newly established Polish settlers feel quite at home. The Die Zeit weekly journalists try to emphasize the temporary nature of the area under discussion and seem to be unable to come to terms with the new territorial order agreed upon in Potsdam.
Niniejszy przyczynek zajmuje się analizą wypowiedzi prasowych w tygodniku Die Zeit, których tematem jest utracony Niemiecki Wschód, oraz jest próbą ukazania ówczesnego obrazu tych ziem. W wyszukanych artykułach dominujący jest obraz kraju opuszczonego, w którym ani pozostali tam nieliczni Niemcy, ani przybyli na te ziemie nowi osadnicy polscy nie potrafią poczuć się jak u siebie. Publicyści tygodnika Die Zeit usiłują zaakcentować prowizoryczny charakter omawianych ziem oraz manifestują swój brak zdolności do zaakceptowania ustalonego w Poczdamie terytorialnego porządku.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2018, Zeszyt, XXXII; 255-268
0860-9608
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Was ist Zeit, Herr Tarô Urashima? Denkerziehung mit dem klassischen Bilderbuch
Autorzy:
Dobashi, Takara
Marsal, Eva
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/781247.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Zeit
Bilderbuch
Erzählen
Gespräch
Kinder philosophieren
Elementares Denken
Opis:
In diesem Beitrag stellen wir eine Unterrichtseinheit zur Zeit vor. Die Relevanz dieses Artikels liegt darin, dass heute der Umgang mit der Zeit zu den entscheidenden Faktoren einer hohen Lebensqualität zählt. Als theoretische Sachanalyse wird in die philosophischen Dimensionen der Zeit eingefü hrt, sowie in das Zusammenspiel der biologischen, geographischen, kosmischen und kulturellen Faktoren die die Zeitwahrnehmung beeinflusst. Als praktisches Modell dient das philosophische Gespräch mit Kindern ü ber die Zeit aus der Praxis von Eva Zoller. Da es fü r die Denkfähigkeit der Kinder relevant ist, ü ber die Zeit nachzudenken, stellen wir fü r die Lehrerinnen und Lehrer auch eine Unterrichtseinheit mit dem Bilderbuch: „Taro Urashima“ vor
Źródło:
Ethics in Progress; 2013, 4, 1; 9-20
2084-9257
Pojawia się w:
Ethics in Progress
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Źródła sekularności. Analiza wybranych aspektów sekularyzacji
Autorzy:
Hułas, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041226.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Säkularisierung
Autonomie
Religion
Transzendenz
säkulare Zeit
Secularism
Autonomy
Transcendence
Secular time
Opis:
Sekularność jest historycznym produktem nowożytności, który wskazuje na malejącą rolę transcendencji w życiu publicznym i prywatnym oraz zmienia rozumienie natury kluczowych instytucji społecznych: ekonomii, państwa, wiedzy, rodziny, religii. Może przybierać formy neutralnego braku transcendencji (sekularyzacja), może też funkcjonować jak aktywna ideologiczna obecność – ambitny program usuwania wszelkich odniesień do transcendencji w życiu publicznym i prywatnym (sekularyzm). W pierwszym przypadku sekularność  pojawia się jako wynik cywilizacyjnego procesu usuwania, w którym religia znika pod naciskiem nowożytnej technologii, ekspertyzy, ekonomii, nowożytnych orientacji filozoficznych i form ustrojowych. W drugim przybiera postać ofensywnej ideologii, która zakłada konkretny program działań przeciwko religii. Sekularność powstała jako następstwo zmian kulturowych, politycznych i filozoficznych mających na celu wyzwolenie jednostek spod podporządkowania staremu systemowi moralnemu i uczynieniu z nich niezależnych autonomicznych podmiotów żyjących w bezprecedensowych warunkach novus ordo seculorum oraz zwykłego sekularnego czasu.
Secularity is a historical product of modern ages that signaled a diminishing role of transcendence in public as well as individual life, changing effectively the common understanding of key social institutions: economy, state, knowledge, the family, religion. It may take on the form of a neutral lack of transcendence in public life and personal orientation (secularization); it can also appear as an active ideological presence – an ambitious project to remove any reference to transcendence from public life in view of creating “a religion free zone” (secularism). In the first case secularity comes about as a result of a civilization process of subtraction, in which religion melts under the pressure of modern technology, science, economy, a new philosophical orientation, and political frameworks. In the second one, it assumes the form of a bellicose ideology which implies a specific agenda of actions against religion. Secularity came into being as an outcome of philosophical, cultural and political shifts that strived to free individuals from being subjects of the old moral order, and make them independent autonomous agents that live in the unprecedented conditions of novus ordo seculorum and secular, ordinary time.
Die Säkularität ist ein historisches Produkt der Neuzeit, die auf die verminderte Bedeutung der Transzendenz im öffentlichen und privaten Leben verweist und das veränderte Verständnis der Natur von den wichtigsten gesellschaftlichen Institutionen, wie: Ökonomie, Staat, Wissenschaft, Familie, Religion zur Folge hat. Die Säkularität kann eine Form von einem neutralen Mangel der Transzendenz (Säkularisierung) annehmen, kann aber auch als eine aktive ideologische Präsenz funktionieren - als ein ehrgeiziges Programm der Eliminierung aller Verweise auf die Transzendenz aus dem öffentlichen und privaten Leben (Säkularismus). Im ersten Fall erscheint die Säkularität als eine Folge des zivilisatorischen Verdrängungsprozesses, in Folge dessen die Religion unter dem Druck der neuzeitlichen Technologie, Expertise, Ökonomie sowie der neuen philosophischen Ideen und Verfassungsformen verschwindet. Im zweiten Fall wird die Säkularität zu einer offensiven Ideologie, die ein konkretes, gegen die Religion gerichtetes Aktionsprogramm voraussetzt. Die Säkularität entstand als Folge der kulturellen, politischen und philosophischen Veränderungen, deren Ziel es war, den Einzelnen aus der Abhängigkeit vom alten Moralsystem zu befreien und ihn zum unabhängigen und autonomen Subjekt zu etablieren, das in den einzigartigen Verhältnissen des novus ordo seculorum sowie der einfachen säkularen Zeit leben kann.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2014, 9; 37-54
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa w świetle pism św. Łukasza
Die Himmelfahrt Jesu Christi im Lichte des lukanischen Doppelwerkes
Autorzy:
Flis, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233917.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zmartwychwstanie
Królestwo Boże
Wniebowstąpienie Jezusa
uczeń-świadek
czas Jezusa
czas Kościoła
centrum historii zbawienia
Auferstehung
Reich Gottes
Himmelfahrt Jesu
Schüler−Zeuge
Zeit Jesu
Zeit der Kirche
Zentrum Heilgeschichte
Opis:
Die Himmelfahrt Jesu Christ gehört zu jenen Glaubenswahrheiten, die im Moment eher im Schatten der anderen Themen der Exegese stehen. In den letzten Jahrhunderten stellte sich dies ganz anders dar. Die Schöpfer rationalistischer Theorien waren der Meinung, dass die ersten Christen durch die „Teilung” des Geheimnisses der Verherrlichung Jesu und die „Materialisierung” langsam zum Glauben an die Himmelfahrt Christi kamen. Die eher polemische Antwort der katholischen Exegese setzte oft ihren sehr starken Akzent auf die Historizität der Christophanie am 40. Tag nach der Auferstehung. Am besten erkennbar und zu beurteilen sind die Einseitigkeiten dieser Theorien dank der Analyse der Zeugnisse, die uns durch einen Redaktor, nämlich Lukas, überliefert wurden. Ihm verdanken wird zwei Zeugnisse, die er ins Zentrum seines literarischen und inhaltlichen Doppelwerkes (Lk-Apg) gestellt hat. Beide Perikopen (Lk 24, 51-54; Apg 1, 1-14) waren keine chronistischen Beschreibungen, sondern eine Probe des literarischen Ausdrucks der Glaubenswahrheit, die die menschlichen Möglichkeiten des Verständnisses und der Darstellung transzendiert. Letztlich hat Lukas die Himmelfahrt Christi als Faktum des Glaubens mit zwei Aspekten, die den Glaubenden ein „Verständnis” der Wahrheit ermöglichen, gezeigt. Der Erste stellt die Himmelfahrt als ein eng verbundenes Geheimnis mit der Auferstehung (Lk 24, 51-54) dar, der Zweite eine empirische Manifestation des dogmatischen Faktums, das sich vor vielen Tagen im Augenblick der Auferstehung ereignete (Lk 1, 1-14). Lukas ist der einzige Schriftsteller des NT, der den Terminus ἀνάλημψισ [analēmpsis] Himmelaufnahme (Lk 9, 51) verwendet und die Tätigkeit Jesu Christi als eine vorstellt, die konsequent auf Jerusalem hin abzielt. Dort muss (δεῖ) [dei] Jesus sterben und in den Himmel aufgenommen werden. Lukas verbindet mit der Himmelfahrt Christi die „Zeit Jesu” mit der „Zeit der Kirche” und trennt sie zugleich. Beide Erzählungen bilden zusammen einen Chiasmus. In dessen Zentrum steht die Berufung von Zeugen. Sie sollen autoritativ – bereichert durch die „Macht von oben” – das Geheimnis der soteriologischen Tätigkeit Jesu Christi bis zu seiner Parusie verkünden.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 97-112
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chwile, miejsca, ludzie, przedmioty
Autorzy:
Nobis, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/961524.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Zeit
Ort
Gegenstände
Lokalität
Globalität
time
place
objects
locality
globality
czas
miejsce
przedmioty
lokalność
globalność
Opis:
Der Flohmarkt in Świdnica ist das Gebiet der Forschung von Beziehungen, die zwischen den Gegenständen, Orten und Zeiten bestehen. Die hier versammelten Gegenstände sind mit ihren Kausal-, Zeit-, Raum-, Material-, Bedeutungs- und Wertzusammenhängen in Wechselbeziehungen mit anderen Orten und Zeiten verwickelt. Durch ihre Präsenz auf dem Markt gestalten sie seinen Beziehungsraum mit. Sie verstricken gleichzeitig diesen Raum in eigene Beziehungen mit vielen anderen Orten sowie ferneren und näheren Augenblicken. Aufgrund dessen ist der Markt auf eine besondere Art die Welt und die Welt ist der Markt. Die Gegenwart ist Vergangenheit und die Vergangenheit Gegenwart. Diese Schlussfolgerungen beziehen sich nicht allein auf den Markt von Świdnica, sondern auch auf viele andere Orte und Augenblicke, die unsere bisherige Wahrnehmung dieser Beziehungen hinterfragen.
The Flea Market at the Market Square of Świdnica is a research area for relationships between objects, places, and times. The items collected here have causal, temporal, spatial, material, semantic, and valuable relationships with other locations and periods. By their presence on the Market they contribute to its sphere of relationships. At the same time, they entangle this space with their own connections with many other places and times close and distant. All this entangles the world with the Market, making them indistinguishable from each other. The present becomes the past; the past is the present. These conclusions concern not only the Świdnica Market Square but also other places and moments, undermining our current perception of these relations.
Giełda Staroci na Rynku Świdnicy jest terenem badań związków zachodzących między przedmiotami, miejscami i czasami. Zgromadzone tu przedmioty związkami przyczynowymi, czasowymi, przestrzennymi, materialnymi, znaczeniowymi, wartościowymi uwikłane są w zależności z innymi miejscami i czasami. Swoją obecnością na Rynku współtworzą jego przestrzeń relacji. Jednocześnie wikłają tę przestrzeń we własne powiązania z wieloma innymi miejscami i chwilami bliższymi i odległymi. Wszystko to sprawia, że w szczególny sposób Rynek jest światem, a świat Rynkiem. Teraźniejszość jest przeszłością, a przeszłość teraźniejszością. Wnioski te dotyczą nie tylko świdnickiego Rynku, lecz także innych miejsc i chwil, podważając nasze dotychczasowe postrzeganie tych relacji. 
Źródło:
Kultura i Wartości; 2020, 29
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwyczajna świętość
Ordinary Holiness
Autorzy:
Wanat, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041410.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
alltägliche Heiligkeit
Berufung
Zeichen der Zeit
ordinary holiness
vocation
signs of the time
zwyczajna świętość
powołanie
znaki czasu
Opis:
Autor zwraca uwagę na powszechny charakter powołania do świętości odwołując się do kategorii „zwyczajna świętość”. Przypomina współczesne nauczanie Kościoła katolickiego, które od czasu Soboru Watykańskiego II podkreśla, że świętość jest darem i zadaniem wszystkich chrześcijan. Ilustruje to wypowiedziami papieży Pawła VI, Jana Pawła II, i Benedykt XVI. Na koniec wskazuje na kilka przykładów potwierdzających, że każdy rodzaj aktywności życiowej może być przestrzenią realizacji powołania do świętości. Zauważa przy tym, że zwyczajna świętość jest zawsze jakąś pozytywną reakcją i odpowiedzią uczniów Jezusa na znaki czasu, w którym żyją. Wśród tych znaków można wskazać obecnie na zmieniający się stosunek człowieka do prawdy, do życia ludzkiego jako wartości fundamentalnej, do miłości małżeńskiej, która w istocie jest wierna i wyłączna, a także do służby jako formy miłości na co dzień.
The topic of this paper is the universal call to holiness with reference to the notion of “ordinary holiness”. The contemporary teaching of the Catholic Church, particularly since Vatican II, has underlined that holiness is both a gift and a task for all Christians. It is illustrated with several papal pronouncements by Paul VI, John Paul II and Benedict XVI. Finally the paper points out to some examples which confirm that any activity in life is appropriate for fulfilling the call to holiness. It is also noticed that ordinary holiness is a positive reaction and response of Christ’s disciples to the signs of the time they face. Some of those signs of the time are nowadays: man’s changing attitude to the truth, to human life as a fundamental value, to conjugal love which is in its essence faithful and exclusive, as well as to service as a form of daily love.
Der Verfasser verweist auf den allumfassenden Charakter der Berufung zur Heiligkeit, indem er auf die Kategorie "alltägliche Heiligkeit" zurückgreift. Herbeigerufen werden dabei die Verlautbarungen des Lehramtes der katholischen Kirche, die seit dem Zweiten Vatikanischen Konzil betont, dass die Heiligkeit sowohl eine Gabe, wie auch eine Aufgabe ist. Die Analysen werden durch Texte der Päpste: Paul VI., Johannes Paul II. und Benedikt XVI. illustriert. Schließlich werden einige Beispiele aufgeführt, die bestätigen, dass jede Art der alltäglichen Tätigkeit einen Raum für die Realisierung der Berufung zur Heiligkeit bilden kann. Es wird dabei vermerkt, dass die alltägliche Heiligkeit immer schon eine positive Reaktion und Antwort der Jünger Jesu auf die Zeichen der Zeiten ist, in denen sie leben. Unter diesen Zeitzeichen kann man heute die veränderte Einstellung zur Wahrheit und zum menschlichen Leben als einem fundamentale Wert, zur ehelichen Liebe, die in ihrem Wesen ausschließlich treu ist, wie auch zum Dienst als einer Form der Liebe im Alltag erkennen.   
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2011, 6-7; 87-100
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Versöhnung – Ja, Verzicht – Nein“? Marion Gräfin Dönhoff 1946-1970: Territorialer Paradigmenwechsel und neue Sicht auf Polen
“Versöhnung – Ja, Verzicht – Nein”? Marion Gräfin Dönhoff 1946-1970: The Evolution of Marion Gräfin Dönhoff’s Views on the Loss of “German East” and Her New Perspective on Poland
Autorzy:
Supranowicz, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444208.pdf
Data publikacji:
2019-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
History of German culture
Polish-German culture of remembrance
Marion Gräfin Dönhoff’s press articles
“Die Zeit” weekly
Opis:
This article will examine Marion Gräfin Dönhoff’s articles published in the Hamburg-based “Die Zeit“ weekly in the years 1946-1970. Dönhoff, a renowned German journalist, had to leave East Prussia and her family estate in 1945. The articles under analysis demonstrate an evolution of her views on the problem of losing the so-called German East, from the initial inability to come to terms with the new postwar territo-rial reality, to the eventual recognition that Germany’s loss of provinces in the East is permanent and final.
Źródło:
Acta Neophilologica; 2019, XXI/2; 159-172
1509-1619
Pojawia się w:
Acta Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czas a wieczność według Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
Time and Eternity according to Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:
Góźdź, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041044.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Zeit
Ewigkeit
Unsterblichkeit
Geistseele
Auferstehung
exitus-reditus
time
eternity
immortality
spiritual soul
resurrection
czas
wieczność
nieśmiertelność
dusza duchowa
zmartwychwstanie
Opis:
Autor stawia hipotezę interpretacji nauki Josepha Ratzingera/Benedykta XVI na temat relacji czasu i wieczności. Każda religia obiecuje człowiekowi na różny sposób wyjście z doczesności, z obecnego sposobu bytowania, po prostu „z czasu” do czegoś ponad historyczną egzystencją, co określa się jako wieczność, czy nieśmiertelność. Rodzi się przy tym zasadnicze pytanie: skoro czas pragnie wyjść poza siebie ku wieczności, to czy wieczność – odwrotnie – ma jakąś relację do czasu, czy jest może jakąś negatywną bezczasowością? Chrześcijaństwo jednoznacznie opowiada się za Bogiem jako Panem nad czasem i tym samym za uczestniczeniem Boga w czasie, głównie przez Wcielenie Syna Bożego, a przez to wskazuje też na udział człowieka w wieczności Boga. Wtedy wieczność jest dla chrześcijanina trwaniem w Osobie Zmartwychwstałego. Trwanie to zasadza się na elemencie nieprzemijającym człowieka, czyli duszy duchowej, która otwiera człowieka na zmartwychwstanie, a przez to na nieśmiertelność rozumianą jako relacja przez Syna Bożego do Boga jako trynitarnej Miłości. Tak chrześcijaństwo ma linearne (a nie cykliczne w sensie kołowrotu) rozumienie czasu, ale przyjmuje też pozytywną cykliczność, wyrażoną w schemacie exitus – reditus. tj. exitus jest wolnym aktem stwórczym Boga, a reditus – wolnym samoofiarowaniem się człowieka na wzór Syna Bożego. Krzyż Chrystusa jako samoofiarowanie się Bogu Ojcu jest modelem przeniesienia czasu w nowy sposób trwania, czyli w wieczność. Chrystus jest zatem spełnieniem czasu i początkiem wieczności człowieka wierzącego.  
The author puts forward a hypothesis related to the interpretation of the thought of Joseph Ratzinger - Benedict XVI on the interrelation of time and eternity. Different religions offer different ways of departing temporality - the way of being within the confines of time - towards some extratemporal existence, commonly referred to as eternity or immortality. This perspective evokes a fundamental question: if time wants to reach beyond itself towards eternity, is it that eternity - in its turn - stays in a kind of interrelation to time, or is it a kind of negative atemporality? In its view of the matter, Christianity makes a clear statement that God has power over time, which implies that God participates in the temporal reality. This participation manifests itself overtly through the Incarnation of the Son of God. Consequently, this participation shows that man takes part in the eternity of God. In this sense, a Christian reaches eternity through his/her existence in the Person of the Resurrected Jesus. This ability to eternally remain in Jesus rests on the immortal element of the human being - that is his/her spiritual soul. The soul opens a path towards salvation and the relational eternity, that is a relationship of a Christian person with the Son of God and through Him with God as Trinitary Love. This is how Christianity – while respecting the linear nature of time – promotes a positive cyclical (yet not a reiterative) concept of time, which manifests itself in the exitus - reditus relationship. Exitus is an autonomous act of God’s creation, while reditus - is a human self-sacrifice as exemplified by the Son of God. Jesus’ self-sacrifice to God the Father is a model of how time can be projected onto a new way of existence: eternity. Therefore, Christ brings time to its fullness. His Event marks the beginning of eternity for the faithful.
Der Autor formuliert eine Interpretation der Lehre von Joseph Ratzinger/Benedikt XVI. bezüglich der Relation von Zeit und Ewigkeit. Jede Religion verheißt dem Menschen auf verschiedene Weisen das Überschreiten des Diesseitigen, des gegenwärtigen Seinsmodus, einfach der Zeit – auf Etwas hin jenseits der historischen Existenz, was als Ewigkeit bzw. Unsterblichkeit bezeichnet wird. Es stellt sich dabei eine grundsätzliche Frage: Wenn die Zeit auf das Überschreiten ihrer selbst hin in die Ewigkeit angelegt ist, hat dann umgekehrt auch die Ewigkeit eine Relation zu der Zeit oder ist sie vielleicht bloß eine negative Zeitlosigkeit? Das Christentum eindeutig bekennt Gott als den Herren der Zeit und damit bekennt es auch das Involvieren Gottes in die Zeit, vor allem durch die Inkarnation des Sohnes Gottes, was andererseits die Teilnahme des Menschen an der Ewigkeit Gottes bedeutet. Die Ewigkeit ist somit für den Christen das Bleiben in der Person des Auferstandenen. Dieses Bleiben gründet auf dem unvergänglichen Element im Menschen, d. h. auf der Geistseele, welche ihn für die Auferstehung und somit für die Unsterblichkeit öffnet. Diese wird als die Beziehung durch den Sohn Gottes zu Gott – der trinitären Liebe verstanden. Auf diese Weise hat das Christentum ein lineares (und nicht ein kreisförmiges im Sinne eines Tretrades) Zeitverständnis, nimmt jedoch ein positives periodisches Schema exitus – reditus an. Exitus ist hier der freie Schöpfungsakt Gottes und reditus – die freie Hingabe des Menschen nach dem Bild des Sohnes Gottes. Das Kreuz Christi als die Hingabe an Gott den Vater ist also ein Model des Übergangs der Zeit in eine neue Seinsweise, also in die Ewigkeit. Christus ist die Erfüllung der Zeit und der Anfang der Ewigkeit des glaubenden Menschen.   
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2017, 12; 155-171
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ przyspieszenia czasu na prawo. Prawo i kultura prawna w erze informacji
Autorzy:
Marzec, Tymoteusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/643999.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Recht
Rechtskultur
Postmoderne
Rechtsinflation
Zeit
law
legal culture
postmodernism
inflation of law
time
prawo
kultura prawna
postmodernizm
inflacja prawa
czas
Opis:
Im Artikel werden Veränderungen aufgezeigt, die in der gegenwärtigen Gesellschaft stattgefunden haben. Ich versuche neue Merkmale der Gesellschaft im positiven Recht zu finden, ihren Einfluss auf das Rechtssystem sowie gewisse Herausforderungen für gegenwärtiges Recht zu schildern. Sie haben zum Entstehen einer ganz neuen Art von Gesellschaft geführt, die häufig eine postmoderne Gesellschaft genannt wird. Hier konzentriere ich mich nur auf einen Teilbereich dieser Veränderungen, indem ich aus bestimmter Perspektive sowohl die Gesellschaft als auch das Recht im Kontext ihres neuen Funktionierens in Zeit betrachte. Heute können wir die „Beschleunigung der Zeit“ beinahe in jedem Ausdruck unserer Kultur bemerken. Wie ist folglich unser Recht, hat es ebenfalls eine Beschleunigung erfahren? Wie sieht die Zukunft des Rechts in diesem Zusammenhang aus? Das sind Fragen, die ich im Artikel zu beantworten versuche.
In this article, I would like to point out some of the changes that have taken place in modern society, attempt to find new features of society in the positive law, show their impact on the legal system, and outline some of the challenges for the modern law, which have led to the emergence of a completely new type of society - often called the post-modern society. The paper zooms in on a select segment of the changes from a particular perspective: it looks at both society and the law in the context of their new operation in time. Currently, we can notice the manifestation of the acceleration of the pace of life in almost every expression of our culture. What is, therefore, the current state of the law? Has it also sped up? What is the future of the law in this context? These are the questions I try to answer in this article.
W artykule wskazuję pewne zmiany, jakie zaszły we współczesnym społeczeństwie i próbuję odnaleźć nowe cechy społeczeństwa w prawie pozytywnym, wskazać ich wpływ na system prawa oraz nakreślić pewne wyzwania dla współczesnego prawa. Spowodowały one wyłonienie się zupełnie nowego typu społeczeństwa, które często nazywane jest społeczeństwem ponowoczesnym. Tutaj skupiam się tylko na pewnym wycinku tych zmian z określonej perspektywy, patrząc zarówno na społeczeństwo, jak i prawo w kontekście ich nowego funkcjonowania w czasie. Obecnie „przyspieszenie czasu” możemy dostrzec niemal w każdym wyrazie naszej kultury. Jakie wobec tego jest dziś nasze prawo, czy ono także przyspieszyło? Jaka jest przyszłość prawa w tym kontekście? Są to pytania, na które próbuję odpowiedzieć w tym artykule.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2013, 6
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsca, chwile, przedmioty i ludzie (część II)
Autorzy:
Nobis, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056704.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ort
Raum
Zeit
Gegenstände
Kontinuität
Globalität
Lokalität
miejsce
przestrzeń
czas
przedmioty
ciągłość
globalność
lokalność
place
space
time
objects
continuity
global
local
Opis:
W tekście analizuję giełdę staroci w Świdnicy: obecne na niej przedmioty pochodzące z różnych miejsc i czasów. Twierdzę, że spotkanie tych przedmiotów jest jednocześnie pośrednio spotkaniem tych różnych miejsc i chwil w jednej chwili i miejscu. Zastanawiam się, jak jest to możliwe? Przywołuję trzy koncepcje: globalnej ekumeny kulturowej, palimpsestu i postulat traktowania lokalności i globalności jako blisko związanych. Dochodzę do wniosku, że koncepcje te należy uzupełnić o ontyczne własności miejsca, przestrzeni, chwil, czasu. Do najważniejszych należy tu ciągłość. Ciągłość przestrzeni i czasu jest koniecznym warunkiem ekumenicznego charakteru kultury, bliskiego związku lokalności z globalnością i palimpsestowego charakteru współczesności.
Im Text analysiere ich den Flohmarkt in Świdnica: die dort vorhandenen Gegenstände aus verschiedenen Orten und Zeiten. Ich behaupte, dass das Treffen dieser Gegenstände gleichzeitig indirekt ein Treffen dieser verschiedenen Orte und Momente in einem Augenblick und an einem Ort ist. Ich frage mich, wie das möglich ist? Ich berufe mich auf drei Konzepte: globale kulturelle Ökumene, Palimpsest und die Forderung, Lokalität und Globalität als eng verbunden zu behandeln. Ich komme zu dem Schluss, dass diese Konzepte durch die ontischen Eigenschaften des Ortes, des Raums, der Momente und der Zeit ergänzt werden müssen. Zu den wichtig-sten gehört hier die Kontinuität. Die Kontinuität von Raum und Zeit ist eine notwendige Voraussetzung für den ökumenischen Charakter der Kultur, die enge Verbindung von Lokalität und Globalität und den Palimpsest-Charakter der Gegenwart. 
In the text I analyze the flea market in Świdnica (Poland): items from different places and times present there. I argue that the meeting of these objects is at the same time indirectly the meeting of these different places and moments in one moment and place. I wonder how is this possible? I refer to three concepts: the global cultural ecumen, the palimpsest and the postulate of treating local and global as closely related. I come to the conclusion that these concepts should be supplemented with ontic properties of place, space, moments and time. Continuity is one of the most important here. The continuity of space and time is a necessary condition for the ecumenical character of culture, the close relationship between local and global, and the palimpsest character of the present day.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2021, 31; 63-84
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Time and an university or universal being of Professor Krzysztof Maurin (14 July 1923 – 14 January 2017)
Autorzy:
Czyż, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/703618.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
mathema
logos
Heidegger's Zeit
Humboldt reform
Riemann's habilitation
Hilbert space
23 Hilbert Problems
Copenhagen School
religious Shafarevich's view on mathematics
Hermann Weyl's ideas
Opis:
Krzysztof Maurin was an extremely versatile intellectual and academic teacher. He worked in mathematics (monograph “Methods of Hilbert space”), philosophy (publication “Karl Jaspers – a philosopher of truthfulness”), theology (essay “The Son of Man as the foundation of great religions”) as well as in psychology and he taught in the Faculty of Physics of the Warsaw University: I was taught by Him during a second half of His life since the beginning of the 70s. Now we are seeing and presenting his various activities in the time analysed by him in senses of quantum and cosmic physics, Heidegger's philosophy,  Schweitzer's theology and human and humanitarian psychology. Therefore we remind below his lectures on Medieval Universities, Humboldt's reform, the XIX century mathematics and indeterministic interpretation of quantum mechanics. Then, according to a chronological order, we are switching our attention to Krzysztof Maurin himself as a student of university underground courses during the time do Nazists occupation in Poland, then as a silent university employee resisting communist totalitarian ideology and after 1956, as a methodical professor of the University of Warsaw collaborating with Western Europe scientists such as Lårs Gårding, Werner Heisenberg, Rene Thom and Friedrich von Weizsacker as well as admiring especially intellectual achievements of Hermann Weyl and Martin Heidegger. To the end of biographical considerations we can observe successes and obstacles encountered by Krzysztof Maurin while He has tended to conciliate various or opposite ways of philosophical understanding or social behaving by his beloved thinkers.
Źródło:
Nauka; 2018, 4
1231-8515
Pojawia się w:
Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Routinen der Angstbewältigung in Thomas Manns "Der Zauberberg"
Autorzy:
Reinhard, Nadja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032491.pdf
Data publikacji:
2014-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
lęk
Thomas Mann
„Czarodziejska Góra”
struktura czasu
choroba
zagrożenia dla pokoju
fear
„Magic Mountai”
cycles of time
ilness
threat to peace
Ängste
„Der Zauberberg”
Strukturder Zeit
Krankheit
Gefährdung des Friedens
Opis:
Soll man in einer neuen Umgebung Ängste aushalten und ertragen, um neue Routinen der Angstbewältigung zu erlernen, oder schleunigst vor der Gefahr fliehen? In der hermetischen Welt seines Romans Der Zauberberg hat Thomas Mann Routinen mit ihrer kreisförmigen Wiederholungsstruktur der Zeit ebenso beschrieben wie die Ängste, die der lineare Fortschritt der Zeit im Prozess der Krankheit und der Gefährdung des Friedens trotz aller Verdrängungsversuche verursacht. Ob der ‚Held‘ des Romans den Krieg überleben wird, bleibt am Ende des Romans offen.
Czy powinniśmy w nowym środowisku wytrzymywać i znosić uczucie lęku po to, by poznać nowe sposoby jego pokonywania, czy też należy jak najszybciej uciec przed grożącym niebezpieczeństwem? W hermetycznym świecie swojej powieści Czarodziejska Góra opisał Tomasz Mann zarówno rutyny – z ich kolistą strukturą powtarzania czasu – jak i lęki, które w procesie choroby i zagrożenia dla pokoju powoduje liniowy postęp czasu, mimo wszelkich podejmowanych prób ich wyparcia. Pytanie, czy ‚bohater‘ przeżyje wojnę, pozostaje do końca powieści otwarte.
When confronted with a new environment, should we withstand and endure fears in order to learn new routines of coping with anxiety, or rather flee from the danger as quickly as possible? In the hermetic world of his novel The Magic Mountain Thomas Mann has described routines with their circular repetition structure of time as well as the fears which the linear progress of time – in spite of all attempts at repression – causes in the process of the disease and the threat to peace. Whether the ‚hero‘ of the novel will survive the war, remains open at the end of the novel.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2014; 35-49
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ateizm praktyczny czy a-teizm metodologiczny? Problem Boga w dziele Bycie i czas Martina Heideggera
Dogmatischer Atheismus oder methodischer A-Theismus? Die Gottesfrage in Martin Heideggers Sein und Zeit
Dogmatic Atheism or Methodological A-theism? The Question of God in Martin Heidegger’s Being and Time
Autorzy:
Małyga, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571173.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Martin Heidegger
Sein und Zeit
Atheismus
„Gott ist tot”
Phänomenologie
Nationalsozialismus
Being and time
atheism
„God is dead”
phenomenology
national socialism
Marcin Heidegger
Bycie i czas
ateizm
„Bóg umarł”
fenomenologia
narodowy socjalizm
Opis:
In his famous work from 1927, Being and time, Martin Heidegger remains noticeably silent on the subject of God. His silence may be interpreted as a form of atheism, more methodological than dogmatic, which excludes the question of God from the methods of phenomenology. The fundamental ontology, which Heidegger wanted to expand upon in Being and Time, is based upon a theological distinction between Being and God. Although his atheism must be classified as being of a methodological nature, the events which occurred following the publication of Being and Time can be accounted for, to some extent, by the view held by Catholic theologians, that Heidegger was a philosopher who denied God’s existence. He had accepted Nietzsche’s diagnosis that God was dead and had developed a vision for the intellectual renewal of mankind based on the ideology of National Socialism. Catholic theology initially considered his work to be a crude argument in favour of atheism. Only later was a more positive assessment of his philosophical work generally accepted.
In seinem berühmten Werk Sein und Zeit aus dem Jahr 1927 schweigt Martin Heidegger über Gott in bemerkenswerter Weise. Sein Schweigen ist als Ausdruck eines „Atheismus“ zu deuten, der jedoch kein „dogmatischer“, sondern vielmehr ein „methodischer“ Atheismus ist, der die Frage nach Gott aus der phänomenologischen Methode ausklammert. Der Fundamenthaltontologie, die Heidegger in Sein und Zeit entfalten wollte, liegt eine „theologische Unterscheidung“ zwischen dem Sein und Gott zugrunde. Obwohl sein „Atheismus“ als methodologisch charakterisiert werden muss, erklären die Ereignisse kurz nach der Veröffentlichung von Sein und Zeit dennoch zum Teil die vor allem von katholischen Theologen vertretene Auffassung, wonach Heidegger ein Philosoph gewesen ist, der das Dasein Gottes geleugnet hat. Er akzeptierte nämlich die Diagnose Nietzsches vom „Tod Gottes“ und entwickelte die Vision einer geistlichen Erneuerung des Menschen auf der Grundlage der Ideologie des Nationalsozialismus. Die ersten Reaktionen der katholischen Theologie sahen in seinem Werk ein Plädoyer für einen vulgären Atheismus. Erst später setzte sich eine positive Bewertung seiner Philosophie durch.
W niniejszym artykule podjęliśmy problem specyficznego rozumienia ateizmu w dziele Martina Heideggera Bycie i czas. „Ateizm” ów należy określić jako metodologiczne powstrzymanie się filozofa fenomenologa od sądu na temat Boga. Zasadnicza odpowiedź została zarysowana w czterech punktach. W p u n k c i e p i e r w s z y m ukazaliśmy a) katolicyzm jako „wiarę pochodzenia” filozofa, z którą on jednak b) zrywa, a do reprezentującej ją c) kościelnej instytucji czuje głęboką niechęć. W p u n k c i e d r u g i m zatrzymaliśmy się nad treścią Bycia i czasu, ukazując najpierw, a) że problem Boga nie jest tam w żaden sposób poruszany. Wyjaśniliśmy to, b) tłumacząc Heideggera zamiar napisania ontologii fundamentalnej. Poprawną diagnozą tzw. ateizmu Heideggera jest określenie go jako c) ateizmu metodologicznego. Filozof poprzez zastosowanie d) „teologicznej różnicy” między byciem a Bogiem chce uniknąć e) niebezpieczeństwa urzeczowienia Boga. W t r z e c i m p u n k c i e zatrzymaliśmy się nad wydarzeniami, które krótko po publikacji Bycia i czasu mogły utrwalić sąd, że Heidegger to jednak filozof negujący Boga. Heidegger a) podjął bowiem diagnozę Nietzschego o „nieżyjącym Bogu chrześcijan” i b) związał swe nadzieje na duchową odnowę człowieka z ideologią narodowego socjalizmu. W ostatnim, c z w a r t y m p u n k c i e przedstawiliśmy pierwsze reakcje teologii katolickiej na dzieło Heideggera. Najpierw ukazaliśmy, że a) był on odbierany jako propagator potocznie rozumianego ateizmu, następnie zasygnalizowaliśmy b) późniejsze, już pozytywne podejście katolickich myślicieli do Bycia i czasu.
Źródło:
Polonia Sacra; 2015, 19, 3(40); 91-115
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies