Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Zamek Królewski" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Dostosowanie Zamku Królewskiego na Wawelu do potrzeb osób z ograniczeniami ruchu
Adaptation of the Wawel Royal Castle to the needs of people with mobility impairments
Autorzy:
Jeżowski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2202005.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
Wawel
Zamek Królewski na Wawelu
dziedzictwo
bariery architektoniczne
Wawel Royal Castle
architectural barriers
heritage
Opis:
Zamek Królewski na Wawelu corocznie jest odwiedzany przez ok. półtora miliona ludzi. Wzgórze wawelskie jest praktycznie dostępne dla osób niepełnosprawnych. Wnętrza zamkowe, udostępnione dla zwiedzających przez dwie klatki schodowe od strony Dziedzińca Arkadowego, nie były dostępna dla poruszających się na wózkach. W trakcie prac prowadzonych w latach 2017–2019 w ramach unijnego projektu pt. „Wawel – dziedzictwo dla przyszłości” w obiekcie zlikwidowano liczne bariery architektoniczne w formie progów, pojedynczych stopni przed wejściami na krużgankach i innych oraz wybudowano dźwig (windę) w miejscu klatki schodowej pochodzącej z czasów Generalnego Gubernatora Hansa Franka. W artykule szczegółowo opisano wykonane roboty budowlane wewnątrz budynku i na krużgankach oraz budowę nowoczesnego dźwigu, specjalnie skonstruowanego na potrzeby Zamku. Podano jego szczegółowe parametry. Dokonano próby oceny przedsięwzięcia przy przyjęciu siedmiu zasad konserwatorskich jako kryteriów do oceny. Treść wzbogacają liczne unikatowe zdjęcia wykonane przed i w trakcie prac oraz współcześnie we wnętrzach szybu, niedostępnego dla oczu użytkowników. Tekst w przystępny sposób przybliża czytelnikowi prace związane z budową dźwigu w obiekcie zabytkowym zgodnie z zasadami konserwatorskimi, może być przydatny przy szkoleniu konserwatorów zabytków jako studium przypadku.
Wawel Royal Castle is visited by about one and a half million people every year. Wawel Hill is virtually accessible to people with disabilities. The castle's interiors, accessible to visitors via two staircases on the side of the Arcade Courtyard, were not accessible to wheelchair users. During the works carried out in 2017-2019 as part of the EU project "Wawel Castle – Heritage for the Future", numerous architectural barriers in the form of thresholds, single steps in front of the entrances on the cloisters and others were eliminated in the building, and an elevator was built in place of the staircase dating back to the time of General Governor Hans Frank. The article describes in detail the construction work carried out inside the building and on the cloisters, as well as the construction of a modern crane, specially constructed for the Castle. Its detailed parameters are given. An attempt was made to evaluate the project using seven conservation principles as criteria for evaluation. The content is enriched by numerous unique photos taken before and during the works and today inside the shaft, inaccessible to the eyes of users. The text brings the reader closer to the work of constructing a crane in a historic building in accordance with conservation principles in an accessible way, and can be useful for training conservationists as a case study.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2022, 14; 103--119
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działania społeczne na rzecz odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie na przykładzie Towarzystwa Przyjaciół Warszawy
Social activities for the reconstruction of the Royal Castle in Warsaw on the example of the Society of Friends of Warsaw
Autorzy:
Michalec, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2195814.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
społeczeństwo
Towarzystwo Przyjaciół Warszawy
Zamek Królewski
odbudowa
historia
Society
Society of Friends of Warsaw
The Royal Castle
reconstruction
history
Opis:
Środowisko historyczne Warszawy (i nie tylko) wielokrotnie podkreślało konieczność odbudowy Zamku oraz domagało się rozpoczęcia przygotowanych prac naukowych i konserwatorskich. Na plenarnych zebraniach Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, od momentu powołania do życia stowarzyszenia, corocznie podejmowano uchwałę o potrzebie odbudowy Zamku i podjęciu gruntownych badań nad jego dziejami. Członkowie TPW organizowali akcje społeczne, szerząc ideę odbudowy pomnika kultury polskiej. Największym autorytetem w dziele odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie był prof. Stanisław Lorentz, dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie, zarazem współzałożyciel i pierwszy prezes TPW. W niniejszym artykule przedstawiono wielki wkład społeczny członków Towarzystwa Przyjaciół Warszawy w dzieło odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Społeczne zaangażowanie i ofiarność przekroczyły wszelkie oczekiwania. Dzięki niestrudzonej postawie Stanisława Lorentza i wielu działaczy Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, dziś Zamek Królewski w Warszawie – Muzeum, Rezydencja Królów i Rzeczypospolitej wkroczył w jubileusz 50-lecia odbudowy.
The not only historical society of Warsaw has repeatedly emphasized the need to rebuild the Royal Castle and demanded that the prepared scientific and conservation works need to be started. At the plenary meetings of the Society of Friends of Warsaw from the moment the association was established, a resolution was passed every year about the need to rebuild the Royal Castle and to undertake thorough research into its history. TPW members organized social campaigns, spreading the idea of rebuilding a monument of Polish culture. The greatest authority in the reconstruction of the Royal Castle in Warsaw was prof. Stanisław Lorentz, director of the National Museum in Warsaw, co-founder and first president of TPW. This article presents the great social contribution made by the members of the Society of Friends of Warsaw to the reconstruction of the Royal Castle in Warsaw. The social commitment and generosity of the society exceeded all expectations. Thanks to the tireless attitude of Stanisław Lorentz and many activists of the Society of Friends of Warsaw, today the Royal Castle in Warsaw – Museum – The Residence of the Kings and (Commonwealth) the Republic of Poland entered the 50th anniversary of reconstruction.
Źródło:
Społeczeństwo i Polityka; 2022, 3(72); 23-35
1733-8050
Pojawia się w:
Społeczeństwo i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Insygnia Wolności
Autorzy:
Glinka-Rostkowski, Mateusz.
Powiązania:
Kombatant 2021, nr 1, s. 4-5
Data publikacji:
2021
Tematy:
Kaczorowski, Ryszard (1919-2010)
Wałęsa, Lech (1943- )
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie
Upamiętnianie
Insygnia
Prezydenci
Obchody
Zamek Królewski (Warszawa ; budynek)
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Opis:
Trzydzieści lat tremu ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski przekazał pierwszemu polskiemu prezydentowi wybranemu po II wojnie światowej w wolnych wyborach Lechowi Wałęsie insygnia władzy II RP. Spotkanie upamiętniające to zdarzenie odbyło się 22 grudnia 2020 roku na Zamku Warszawskim. Obchody zainaugurowała uroczystość w Świątyni Opatrzności Bożej na warszawskim Wilanowie, gdzie modlitwę poprowadzili: kapelan żołnierzy niepodległości o. Eustachy Rakoczy, ks. Tadeusz Sowa i ks. Tadeusz Aleksandrowicz. Podczas spotkania wyeksponowano w Sali Wielkiej Zamku Królewskiego insygnia władzy II Rzeczypospolitej. W obchodach uczestniczyła rodzina śp. Ryszarda Kaczorowskiego, przedstawiciel prezydenta Andrzeja Dudy, szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk oraz dyrektor Centralnej Biblioteki Wojskowej, a zarazem były dyrektor Biura Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego dr Jan Tarczyński.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Raz na sto lat
Autorzy:
Glińska, Paulina.
Powiązania:
Polska Zbrojna 2021, nr 11, s. 12-16
Data publikacji:
2021
Tematy:
Polska Zbrojna (czasopismo)
Wojsko Polskie (1944- )
Rocznice
Nagrody i wyróżnienia wojskowe
Buzdygany (nagroda)
Żołnierze
Arkady Kubickiego (Warszawa ; Zamek Królewski)
Czasopisma wojskowe
Artykuł z czasopisma fachowego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
W artykule przedstawiono relację z jubileuszu „Polski Zbrojnej” połączonego z galą Buzdyganów, która odbyła się w Zamku Królewskim. Podczas uroczystości w Arkadach Kubickiego uhonorowano laureatów 27. edycji tej nagrody.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
The Imperial Theme in Art and Architecture of the Polish Vasas
Imperialny wątek w sztuce i architekturze polskich Wazów
Autorzy:
Kaufmann, Thomas DaCosta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23944997.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Zamek Królewski w Warszawie
Kolumna Zygmunta
sztuka i władza
dynastia Wazów
Royal Castle in Warsaw
Sigismund Column
the Vasa dynasty
art and power
Opis:
This essay reconsiders two of the most famous monuments in Poland, the Warsaw Castle and the Sigismund Column. It argues that both evoke imperial themes, with reference to a model provided by the Habsburgs for both the architecture and the sculpture, but present them in ways that specifically express the ambitions of the Vasa dynasty.
Artykuł jest jeszcze jedną próbą analizy dwóch znanych polskich zabytków – Zamku Królewskiego i Kolumny Zygmunta w Warszawie. Postawiono w nim tezę, że oba te dzieła wyrażają treści imperialne nawiązując do wzorca stworzonego przez Habsburgów zarówno dla architektury jak i rzeźby, a jednocześnie modyfikując je tak, by odpowiadały konkretnym dążeniom dynastii Wazów.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2021, 83, 2; 323-349
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapomniany bohater - Jan Morawiński (1907–1949)
Autorzy:
Olkowski, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27323321.pdf
Data publikacji:
2021-09-09
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Jan Morawiński
Muzeum Narodowe w Warszawie
zbiory wilanowskie
Zamek Królewski w Warszawie
grabież dzieł sztuki
Opis:
Notatki kustosza Muzeum Narodowego opublikowane w 1970 r. w drugim tomie książki Walka o dobra kultury, to jedyne ogólnodostępne świadectwo ratowania zabytków wilanowskich przez Jana Morawińskiego, zapomnianego bohatera z czasów II wojny światowej. Bezcenne ze względu na udokumentowanie przez Morawińskiego grabieży 137 obrazów należących do przedwojennej kolekcji Branickich w Wilanowie. Wspomniane Notatki zostały opublikowane przez Państwowy Instytut Wydawniczy na podstawie rękopisu istniejącego w domowym archiwum córki ich autora, Agnieszki Morawińskiej. Sprawiają jednak wrażenie kartek wyrwanych z notatnika, w którym brakuje wcześniejszego rozdziału. Rozdział ten istnieje, ale z niewyjaśnionych przyczyn został pominięty w dwutomowym dziele pod redakcją prof. Stanisława Lorentza pt. Walka o dobra kultury. Warszawa 1939–1945. Niniejszy artykuł opiera się na rękopiśmiennym świadectwie Morawińskiego, popartym archiwalnymi źródłami i wspomnieniami kolegów z Muzeum Narodowego w Warszawie (MNW). Jan Morawiński od sierpnia 1939 r. do sierpnia 1944 r. ratował, wraz z innymi, bezcenne muzealia w gmachu muzeum, a także na terenie stolicy. Pakował zabytki do skrzyń, by przetrwały najcięższy okres i z narażeniem życia gasił pożary budynku muzeum. Ratował zbiory Zamku Królewskiego w czasie najcięższego bombardowania Warszawy, przewożąc je do magazynów w Alejach Jerozolimskich. Za swoje poświęcenie otrzymał z rąk gen. Juliusza Rómmla krzyż Virtuti Militari V klasy. Po kapitulacji Warszawy został mianowany kierownikiem magazynów i inwentarzy MNW – w czasie nieobecności dyrektora Lorentza był jego zastępcą. W pierwszym okresie okupacji odważnie stawiał czoła niemieckim urzędnikom. Kierował tajną akcją inwentaryzacji i dokumentacji zniszczeń i rabunków niemieckich. Wiedza zgromadzona w ten sposób była niezwykle pomocna w restytucji zagrabionych zabytków, nie tylko muzealnych. Brał także udział w dokumentowaniu zniszczeń Zamku Królewskiego. Schwytany przez Niemców, przeszedł przez Gestapo w więzieniu przy ul. Daniłowiczowskiej w Warszawie. W późniejszym czasie został kierownikiem Muzeum Dawnej Warszawy na Starym Mieście, a równolegle był także opiekunem zbiorów wilanowskich. Po upadku powstania warszawskiego brał udział w tzw. akcji pruszkowskiej, podczas której został ciężko ranny.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 260-271
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleksander Gieysztor, the first director of the Royal Castle in Warsaw
Aleksander Gieysztor – pierwszy dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie
Autorzy:
Mrozowski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933624.pdf
Data publikacji:
2020-08-11
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Aleksander Gieysztor
mediewistyka
Zamek Królewski w Warszawie
odbudowa zabytków
rekonstrukcja
Medieval Studies
Royal Castle in Warsaw
rebuilding of historic monuments
reconstruction
Opis:
Aleksander Gieysztor (1916–1999) był bez wątpienia jednym z najwybitniejszych przedstawicieli humanistyki polskiej XX wieku. Uważał się za historyka, a jego podstawowym miejscem pracy był Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, zaś zainteresowania badawcze koncentrowały się wokół zagadnień kultury średniowiecznej. Muzealnikiem stał się, trochę wbrew własnej woli, w ostatnich dziesięcioleciach swojej aktywności zawodowej, obejmując w 1980 r. stanowisko dyrektora odbudowanego Zamku Królewskiego w Warszawie. Choć uważał się za historyka, Gieysztor był dobrze przygotowany do pełnienia tej funkcji, zawsze bowiem darzył wielkim zainteresowaniem źródła artystyczne, równie dlań ważne i czytelne jak narracja dziejopisa, akt prawny, czy zapiska kronikarska. Dał tym zainteresowaniom wyraz w licznych publikacjach, a także tworząc program i kierując w latach 1948–1955 pracami Zespołu Badań nad Początkami Państwa Polskiego. Zamek warszawski – ze względu na doniosłą rolę historyczną i symboliczną – zajął szczególne miejsce w działalności Gieysztora. Od samego początku wspierał on Stanisława Lorentza w staraniach o odbudowę Zamku, zaniechaną przez komunistyczne władze Polski. W 1971 r. został członkiem Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku, w którym kierował Komisją Archeologiczno-Historyczną. Od 1973 r. wszedł w skład zarządu tzw. Kuratorium Zamkowego – zespołu pełniącego kolegialnie funkcje dyrekcji. Wrażliwość estetyczna i erudycja artystyczna, a także głęboka znajomość kultury staropolskiej pozwoliły Gieysztorowi znakomicie odnaleźć się w gronie uczonych decydujących o kształcie i programie edukacyjnym odbudowywanego Zamku. Potem zaś – już samodzielnie – spełniać się w roli dyrektora kierującego jego urządzaniem. Była to – jak sam przyznawał – największa jego przygoda intelektualna w ostatnich dziesięcioleciach działalności naukowej. Traktował ją jako swą powinność – służbę wobec społeczeństwa złaknionego symboli kształtujących tożsamość historyczną.
Aleksander Gieysztor (1916–1999) was unquestionably one of the most outstanding representatives of the Polish humanities in the 20th century. He considered himself a historian, and his basic workplace was the Historical Institute of the University of Warsaw, while his research focused around mediaeval culture. He became a museum professional slightly against his own will, in the last decades of his career, when taking on the position of the Director of the rebuilt Royal Castle in Warsaw. Despite thinking of himself as a historian, Gieysztor was well prepared to exert the function, since he had always been extremely interested in artistic sources, as important and clear as a historiographer’s narrative or a chronicler’s note. Not only did numerous publications testify to his interest, but he also formulated the programme of the Team for the Research into the Beginnings of the Polish State, which he headed in 1948–1955. Owing to its historical and symbolical significance, the Warsaw Castle took an important position in Gieysztor’s career. He was by Stanisław Lorentz’s side from the very beginning, supporting him in his efforts to have the Castle rebuilt, the project neglected by Poland’s Communist authorities. Having become member of the Civil Committee for Rebuilding the Royal Castle, Gieysztor headed its Archaeological-Historical section. From 1973 he became member of the so-called Castle Curator Board: a team which collegially managed the Castle. Esthetical sensitivity and artistic erudition, as well as a thorough knowledge of old-Polish culture provided Gieysztor with an excellent background to fit with the group of scholars decisive for the shape and educational programme of the reconstructed Castle; later, individually, they allowed him to find satisfaction in the role of the Director heading its furbishing. Gieysztor acknowledged this project to have been his greatest intellectual challenge in the last decades of his academic career. However, he regarded it as his duty: service to society longing for symbols to shape its historical identity.
Źródło:
Muzealnictwo; 2020, 61; 181-191
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biskup Jerzy Modzelewski a odbudowa Zamku Królewskiego
Autorzy:
Mętrak, Karolina (1992- ).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2020, nr 10, s. 21-28
Data publikacji:
2020
Tematy:
Modzelewski, Jerzy (1905-1986)
Stefan Wyszyński (błogosławiony ; 1901-1981)
Gierek, Edward (1913-2001)
Lorentz, Stanisław (1899-1991)
Zamek Królewski (Warszawa ; instytucja kultury)
Kościół katolicki
PZPR
Obywatelski Komitet Odbudowy Zamku Królewskiego (Warszawa)
PRL
Kościół a państwo
Straty wojenne
Zamek Królewski (Warszawa ; budynek)
Odbudowa (urbanistyka)
Polacy za granicą
Organizacje polonijne
Władza państwowa
Duchowieństwo katolickie
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
2 lipca 1949 r. Sejm Ustawodawczy podjął uchwałę o odbudowie Zamku Królewskiego, dopiero jednak po przeszło dwudziestu latach, w styczniu 1971 roku odbyło się posiedzenie Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego. Na liście członków komitetu znalazł się biskup Jerzy Modzelewski, sufragan warszawski, przewodniczący Rady Prymasowskiej Odbudowy Kościołów Warszawy. Wkrótce potem został wybrany na wiceprzewodniczącego Komisji Polonijnej, która miała popularyzować ideę odbudowy Zamku wśród Polaków za granicą. Polonia przyjęła pomysł z życzliwością, jednak nie bez nieufności wobec komunistycznego rządu PRL. Sam Episkopat obawiał się, że zaangażowanie Kościoła w propagowanie idei odbudowy warszawskiego zamku może sprowokować zarzuty o współpracę duchowieństwa polskiego z komunistami. Autorytet prymasa Stefana Wyszyńskiego i działalność biskupa Modzelewskiego przekonały ostatecznie, że słusznej idei należy się wsparcie.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Bizantyńsko-ruskie sceny Naigrawania w kolegiacie w Wiślicy oraz w kaplicy Świętej Trójcy na Zamku Królewskim w Lublinie w świetle aktualnych badań i interpretacji
The Ruthenian-Byzantine Scenes of the Mocking of Jesus at the Wiślica Collegiate Church and the Holy Trinity Chapel at Lublin’s Royal Castle, in the Light of Research and Interpretations to Date
Autorzy:
Grabiec, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28881826.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
sceny Naigrawania
freski bizantyńsko-ruskie
Kaplica Świętej Trójcy w Lublinie
Zamek Królewski w Lublinie
kolegiata w Wiślicy
średniowieczne instrumenty muzyczne
ikonografia muzyczna
Mocking scenes
Ruthenian-Byzantine frescoes
Holy Trinity Chapel in Lublin
Royal Castle in Lublin
Collegiate in Wiślica
medieval musical instruments
musical iconography
Opis:
Freski bizantyńsko-ruskie w Kaplicy Świętej Trójcy na Zamku Królewskim w Lublinie oraz w kolegiacie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Wiślicy były już przedmiotem licznych studiów. Malowidła te zostały ufundowane przez króla Polski, Władysława Jagiełłę, pod koniec XIV w. (Wiślica) i na początku XV w. (Lublin, 1418 r.), jako jedne z kilku zespołów malowideł w najważniejszych świątyniach kraju wykonanych w stylu wschodnim. Choć oryginalna kompozycja scen Naigrawania z motywami muzycznymi zachowanych w Wiślicy i Lublinie budziła od dawna zainteresowanie historyków sztuki i muzykologów, to nie zostały one do tej pory szczegółowo przebadane. Zazwyczaj poprzestawano na dosłownym odczytywaniu roli muzyków jako szyderców ogłuszających i wyszydzających Chrystusa kakofoniczną muzyką. Tymczasem nowe badania na temat bizantyńskich scen Naigrawania z motywami muzycznymi wskazują zupełnie inne kierunki interpretacji. Pierwsze przykłady bizantyjskich scen Naigrawania z motywami instrumentów muzycznych i tańca datowane są na przełom XI i XII wieku. Są to miniatury zdobiące bizantyńskie Ewangeliarze oraz ikony gruzińskiego mnicha zachowane w klasztorze św. Katarzyny na Synaju. Sama idea włączenia motywów muzycznych do narracji pasyjnej pojawiła się prawdopodobnie nieco wcześniej w kręgach artystów konstantynopolitańskich. Na początku XIII w. sceny takie znane były już w Gruzji (monastery w Timotesubani i Ozaani), natomiast pod koniec tego stulecia pojawiły się na Bałkanach, gdzie osiągnęły najpełniejszą, dojrzałą formę, ale także na franciszkańskim retabulum z Majorki. Wiek XIV i XV to okres ich szczególnej popularności na terenach dzisiejszej Serbii, Macedonii, Kosova, Grecji i Bułgarii. W XVI w. liczne kopie pojawiają się też w Rumunii i na Wołoszczyźnie. Najpóźniejsze malowidła datowane są na XVIII w. Polskie przykłady inspirowane były bałkańskimi malowidłami, choć dokładna analiza wskazuje na zastosowanie oryginalnych, unikatowych rozwiązań i nietypowego doboru instrumentów muzycznych, mogących odzwierciedlać lokalną kulturę muzyczną, bądź muzyków przebywających na dworze Jagiełły. W literaturze pojawiło się wiele bardzo zróżnicowanych propozycji interpretacji bałkańskich scen Naigrawania, m.in. w kontekście charivari, komedii dell’arte, czy dramatyzacji pasyjnych. Niektórzy badacze sugerowali ich związek z antycznymi rytuałami upokarzania jeńców, bądź z konkretnymi epizodami znieważania cesarzy i dostojników bizantyjskich prześmiewczymi tańcami i pieśniami. Próbowano również odczytywać je w kluczu biblijnym, w kontekście fragmentów odnoszących się do cierpienia sprawiedliwych. Najmocniej przemawiały jednak elementy antycznej ikonografii imperialnej oraz kompozycja nawiązująca do scen koronacji cesarskich. Wydaje się, że malarze i teologowie chcieli podkreślić w ten sposób królewską godność wyszydzonego Chrystusa, prawdziwego Króla Żydowskiego i Mesjasza. Elementy muzyczne miały ewokować ceremonie dworskie, ale także Psalmy wzywające do gry, śpiewu i tańca na cześć Pana, Króla. Polskie malowidła z Wiślicy i Lublina wpisują się w bałkańską tradycję i są interesującym przykładem jej odległych oddziaływań, a także przekształceń jakie dokonywały się na peryferiach.   
The Ruthenian-Byzantine frescos found in the Holy Trinity Chapel at Lublin’s Royal Castle and the Collegiate Church of the Nativity of the Blessed Virgin Mary in Wiślica have already been the subject of numerous studies. Funded by Polish king Władysław II Jagiełło late in the 14th c. (Wiślica) and in the early 15th c. (Lublin, 1418), they are one of several sets of Eastern-style paintings in Poland’s major churches. Even though the original composition of the scenes of the Mocking of Jesus in Wiślica and Lublin, with their musical motifs, has long attracted the interest of art historians and musicologists, those motifs have not been studied in detail so far. Scholars have usually limited themselves to a literal interpretation of the role of musicians as jeerers whose task is to deafen and deride Jesus with the cacophony of their music. However, the latest research into the Byzantine scenes of the Mocking of Jesus comprising musical motifs points to completely different directions of interpretation. The earliest such scenes, with depictions of music instruments and dance, dated to the turn of the 11th and 12th centuries, are found in the form of miniatures in Byzantine Books of the Gospels, and in icons by a Georgian monk preserved in St Catherine’s Monastery on Mount Sinai. The very idea of incorporating musical motifs into the Passion narrative had most likely appeared somewhat earlier among artists from Constantinople. Early in the 13th century such scenes were already known in Georgia (the monasteries in Timotesubani and Ozaani), while toward the end of the same century they can be found in the Balkans, where they attained their most developed, mature form, as well as in the Franciscan retabulum from Majorca. In the 14th and 15th centuries they were particularly popular in today’s Serbia, Macedonia, Kosovo, Greece, and Bulgaria. From the 16th century, numerous copies are found in Romania and Wallachia. The most recent such paintings are dated to the 18th century. The Polish works were inspired by those from the Balkans. However, detailed analysis reveals unique and original solutions, as well as an untypical choice of music instruments, which may reflect our local musical culture, or represent the musicians then active at King Jagiełło’s court. Literature of the subject offers many very different interpretations of the Balkan scenes of the Mocking of Jesus, among others, in the context of the charivari, commedia dell’arte, or Passion plays. Some scholars have suggested links to the ancient rituals of humiliating prisoners-of-war, or to historical instances of insulting Byzantine emperors and dignitaries with bantering dances and songs. The paintings have also been interpreted in Biblical contexts, namely, those that refer to the suffering of the just. Most convincing, however, are the elements of ancient imperial iconography and the indebtedness of the overall composition to scenes of emperors’ coronations. Through such references, painters and theologians seem to have aimed to emphasise the mocked Christ’s royal dignity as the true King of the Jews and Messiah. Musical elements were to bring to mind courtly ceremonies as well as the Psalms that invite the listeners to play, sing and dance in honour of the Lord and King. The Polish paintings from Wiślica and Lublin draw on the Balkan tradition and are an interesting example of influences from geographically remote areas as well as transformations taking place in the peripheral regions.
Źródło:
Muzyka; 2020, 65, 2; 147-177
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
By ślad nie pozostawał "tylko w Chwalewiku"
Autorzy:
Łuczak, Agnieszka (1969-2022).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2020, nr 10, s. 46-60
Data publikacji:
2020
Tematy:
Lorentz, Stanisław (1899-1991)
Chwalewik, Edward (1873-1956)
Zachwatowicz, Jan (1900-1983)
Zamek Królewski (Warszawa ; instytucja kultury)
Zagraniczny Komitet Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie
II wojna światowa (1939-1945)
Straty wojenne
Dziedzictwo kulturowe
Zabytki kultury
Instytucje kultury
Restytucja dóbr kultury
Zamek Królewski (Warszawa ; budynek)
Traktat ryski (1921)
Ludzie kultury
Odszkodowania wojenne
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Edward Chwalewik, ekspert zajmujący się w ramach Mieszanej Komisji Specjalnej zwrotem polskich dóbr kultury w ramach ustaleń traktatu ryskiego z 1921 roku, stworzył obszerne kompendium dotyczące polskich zbiorów gromadzonych od stuleci. Pod względem strat dóbr kultury II wojna światowa przewyższyła wcześniejsze konflikty, grabież i dewastacja osiągnęły niespotykaną skalę, przykładem burzliwych dziejów naszego dziedzictwa jest Zamek Królewski w Warszawie. Dobra te przetrwały wojenną pożogę przede wszystkim dzięki ludziom zaangażowanym w ich ratowanie. Ich działania nie ustały po zakończeniu wojny, przykładem może być Stanisław Lorentz, który z determinacją dążył do odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Wbrew praktyce konserwatorskiej zadecydowano o restauracji warszawskiej Starówki, której podjął się profesor Jan Zachwatowicz. Wciąż pozostaje żywy temat rewindykacji, restytucji dóbr kultury i odszkodowań za ich utratę, komplikowany przez układy polityczne.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Plany rozbudowy dawnej warszawskiej rezydencji króla Zygmunta Augusta około roku 1600
Autorzy:
Bania, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1068590.pdf
Data publikacji:
2020-04-26
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Zamek Królewski w Warszawie
Tylman van Gameren
Zygmunt III Waza
historia architektury
architektura Warszawy XVII w.
Opis:
Przechowywany w zbiorze rysunków architektonicznych Tylmana z Gameren projekt  A.Miłobędzki  z interpretuje jako projekt skrzydła zachodniego Zamku Warszawskiego. Autor artykułu sugeruje, że projekt ukazuje północne skrzydło Zamku, zryzalitowane na narożach, otwierające się ku kolegiacie św. Jana i miastu wieloarkadową filarową kolumnadą.
Preserved project in the collection of architectural designs in Archiv of Tylamn Gameren (Warsaw University, Cabinet of Designs) A. Miłobędzki interpreted as a project of west wing of Warsaw Castle made in beginning of 17th century. I suppose that this project show us a north wing of Warsaw Castle, with cornrpavillons and vaste pillar collonade looking at collegiate church St. John and Old Town of Warsaw.
Źródło:
Artifex Novus; 2017, 1; 4-9
2544-5014
Pojawia się w:
Artifex Novus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powojenna odbudowa Zamku Królewskiego trwa cały czas
Autorzy:
Fałkowski, Wojciech (1952- )
Powiązania:
Gazeta Polska 2020, nr 39, s. 80-83
Współwytwórcy:
Krasnodębska, Sylwia Wywiad
Data publikacji:
2020
Tematy:
Biuro Odbudowy Stolicy
Muzeum Narodowe (Warszawa)
Zamek Królewski (Warszawa ; instytucja kultury)
II wojna światowa (1939-1945)
Zamki i pałace
Straty wojenne
Odbudowa (urbanistyka)
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Wywiad dziennikarski
Opis:
Wywiad z prof. Wojciechem Fałkowskim, dyrektorem Zamku Królewskiego w Warszawie. Poruszane tematy dotyczą zniszczenia zamku po wybuchu II wojny światowej (17 września 1939 roku Zamek został zbombardowany) i jego odbudowy po wojnie, a także współczesnych planów rekonstrukcji historycznej Sali Tronowej oraz odtworzenia królewskiej kolekcji dzieł sztuki.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Wojenne losy Zamku Królewskiego w fotografiach
Autorzy:
Walkowski, Zygmunt (1936- ).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2020, nr 10, s. 12-20
Data publikacji:
2020
Tematy:
Mensebach, Alfred
Zamek Królewski (Warszawa ; instytucja kultury)
II wojna światowa (1939-1945)
Powstanie warszawskie (1944)
Straty wojenne
Zamek Królewski (Warszawa ; budynek)
Artykuł z czasopisma historycznego
Fotografia lotnicza
Fotografia wojenna
Opis:
W artykule przeanalizowano zdjęcia lotnicze Warszawy z okresu II wojny światowej. Autor, opierając się na zdjęciu z kartoteki Alfreda Mensebacha, zdjęciach filmowych wykonanych przez niemieckiego operatora przed 13 września 1944 r. i zdjęciach lotniczych wywiadu sowieckiego z 18 września 1944, próbuje ustalić rzeczywistą datę zniszczenia Zamku Królewskiego w Warszawie.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Zamek Królewski w Warszawie
Autorzy:
Majewski, Piotr (1971- ).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2020, nr 10, s. 3-11
Data publikacji:
2020
Tematy:
Bogusławski, Jan (1910-1982)
Zamek Królewski (Warszawa ; instytucja kultury)
II wojna światowa (1939-1945)
Straty wojenne
Zamek Królewski (Warszawa ; budynek)
Polityka historyczna
Odbudowa (urbanistyka)
Dziedzictwo kulturowe
Lista Światowego Dziedzictwa UNESCO
Muzealnictwo
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Zamek Królewski w Warszawie, siedziba najwyższych władz państwowych, miejsce istotnych wydarzeń w historii Polski, a także obiekt zabytkowy stał się celem niemieckiej tzw. Kulturpolitik – został zniszczony przez okupantów w czasie II wojny światowej. Po 1945 roku ścierały się w kraju koncepcje rekonstrukcji Zamku i jego przeznaczenia. Decyzja o odbudowie według koncepcji autorstwa Jana Bogusławskiego zapadła na początku 1971 roku. Postanowiono, że odbudowany Zamek będzie nosił miano „Pomnik Historii i Kultury Narodowej”. Dzięki wieloletnim staraniom konserwatorów, historyków, historyków sztuki i muzealników, a także finansowemu wsparciu Polaków w kraju i za granicą, udało się dokonać wiernej rekonstrukcji obiektu, który wraz ze Starym Miastem został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO (2 września 1980 r.).
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies