Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Yugoslav music" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Muzyka jugosłowiańska – idea i jej realizacja do 1941 roku
Yugoslav Music – Concept and Its Realization
Autorzy:
ANDRZEJEWSKI, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/453993.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
muzyka jugosłowiańska
jugoslawizm
iliryzm
Słowiańszczyzna
twórczość kompozytorów XIX i XX wieku
Yugoslav music
Yugoslavism
illyrism
Slavs
19th and 20th century composers’ output
Opis:
Zalążki muzyki jugosłowiańskiej tkwią w iliryzmie – pierwszym ruchu postulującym zjednoczenie kulturowe i polityczne południowych Słowian. W kręgu kompozytorów i muzyków związanych z iliryzmem (Vatroslav Lisinski, Ferdo Livadić) pojawiły się pierwsze inicjatywy zdążające do zbliżenia muzycznych kultur południowej Słowiańszczyzny. Drugi etap (ok. 1860–1918) został zdominowany działalnością Franja Kuhača. Ten chorwacki uczony jako pierwszy sformułował koncepcję wspólnego stylu jugosłowiańskiego (Narodna glazba Jugoslavena, 1869). Pomysły Kuhača stanowiły przygotowa- nie pod trzeci, właściwy etap rozwoju muzyki jugosłowiańskiej – zaczynający się z chwilą powstania Królestwa Jugosławii (1918). Od tego momentu kultura muzyczna krajów południowej Słowiańszczyzny podporządkowana została państwowej idei jugoslawizmu, wyrażającej się w dążeniu do stworzenia jednolitego „narodu jugosłowiańskiego”. Idea ta odzwierciedliła się w pismach czołowych ideologów muzyki jugosłowiańskiej – Antona Dobronicia, Petara Konjovicia i Miloje Milojevicia oraz w utworach kompozytorów czerpiących inspirację z folkloru różnych regionów Jugosławii.
The beginnings of Yugoslav music are set in illyrism – the first movement postulating cultural and political unification of the South Slavs. The composers and musicians of illyrism (Vatroslav Lisinski, Ferdo Livadić) came up with the first initiatives to bring together musical cultures of the South Slavs. The second phase (about 1860–1918) was dominated with the output of Franjo Kuhač. This Croatian scholar was the first to create the conception of the common Yugoslav style (Narodna glazba Jugoslavena, 1869). Kuhač’s ideas were the preparation for the third, the actual phase of the development of Yugoslav music – which begun with the creation of the Kingdom of Yugoslavia (1918). Since that moment, the musical culture of the south Slavic countries was subordinate to the national idea of Yugoslavism, expressed by pursue to create unilateral “Yugoslav nation”. This idea reflected in the letters of the main ideologists of Yugoslav music – Antun Dobronić, Petar Konjović and Miloje Milojević and in the works of composers drawing inspiration from the folklore of the various regions of Yugoslavia.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2014, 9; 35-48
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Is There the Holocaust without a Film Music? Analyzing a Croatian and a Serbian Film about the Holocaust
Ima li holokausta bez filmske glazbe? Tragom jednog hrvatskog i jednog srpskog filma o holokaustu
Autorzy:
Jambrešić Kirin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635715.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the reception of post-Yugoslav films on the Holocaust
music and the Holocaust
affective regime
Lea Deutsch (1927–1943)
Filip David (1940)
Opis:
This article implies that the impact of cinematic fiction on the capability to imagine and comprehend the trauma of the Holocaust is formed at the intersection of aesthetic, moral, social and ideological frames in particular society. Cinema had a special role for the unification of the Holocaust memory since 1990. In the post-Yugoslav cinema two feature films (Lea and Darija, 2011 and When Day Breaks, 2012) represent the cinematic paradigm shift in dealing with the difficult heritage of the Holocaust in Croatia and Serbia following the break of communism. Although they suffer from apolitical approach to historical issues and mitigate the consequences of local collaboration with the Nazis, as well as take the child as „the figure of infantilization” of the Holocaust (Hirsch 2012), their influence on the “postmemory generation” and the pedagogy of trauma in the region is significant and socially relevant.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2017, 12; 181-195
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies