Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Yeltsin" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Konflikt między Gorbaczowem a Jelcynem 1987-1991
    Autorzy:
    Bartnicki, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2050145.pdf
    Data publikacji:
    2022-01-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Soviet Union
    Yeltsin
    Gorbachev
    ZSRR
    Jelcyn
    Gorbaczow
    Opis:
    Historia relacji Gorbaczow-Jelcyn to historia upadku państwa sowieckiego. Być może żadne inne wydarzenie o porównywalnej skali nie zostało spowodowane osobistymi interakcjami dwóch polityków. Gorbaczow – początkowo mentor Jelcyna – upokorzył go. Jelcyn następnie wykorzystał reformy Gorbaczowa, aby w 1989 r. wrócić do polityki. Namiętna niechęć i wrogość, które rozwinęły się między politykami, utrudniały kompromis. W czerwcu 1991 roku Jelcyn został prezydentem Rosji. Sześć miesięcy później ZSRR przestał istnieć. 
    Źródło:
    Polityka i Społeczeństwo; 2021, 19, 4; 5-17
    1732-9639
    Pojawia się w:
    Polityka i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Law vs. Interests Russia after 1991
    Prawo vs interesy. Rosja po 1991 roku
    Autorzy:
    Bartnicki, Adam R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1835991.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    Oligarchy
    Russia
    corruption
    Yeltsin
    Putin
    oligarchia
    Rosja
    korupcja
    Jelcyn
    Opis:
    In Russia, after 1991, we can observe the crisis of rule of law in the political, economic and social area. The criminalization of the state, economy and the policy was part of a kind of inheritance from the Soviet Union. Its essence was manifested by omnipotence and impunity of elites, spreading the thesis about non conflict society and propaganda of common interests of society and oligarchs. Other components of the “decline” were: preservation of power by a large part of politicians from the former system and the elements of Soviet mentality and behaviour, the tendency to clientelism and servility, both in society and among the elites. Some elements of the old system were not only adapted to the new reality, but were even deeper. Such phenomena as corruption, shifts in power into the “dark” illegal structures, disregard of legal standards, contradictions existing between official propaganda and the real life, would be a common occurrence in the Soviet Union, but this contemporary Russia gave them a quasi-legal and almost certainly acceptable. Examples of how to ignore or bend the law went vertically from political power down the social ladder. Exerted and continues to exert a destructive influence on the political system, economy and society of Russia.
    W Rosji po 1991 r. można zaobserwować kryzys państwa prawa na polu politycznym, gospodarczym i społecznym. Kryminalizacja państwa, gospodarki i polityki była elementem swoistego spadku po czasach ZSRS. Jego istota przejawiała się we wszechwładzy i bezkarności elity, swobodnym żonglowaniu tezą o bezkonfliktowym społeczeństwie oraz propagandowej jedności interesów społeczeństwa i nomenklatury. Innymi składnikami owego „spadku” były: zachowanie władzy przez dużą część polityków z dawnego układu, elementy sowieckiej mentalności i zachowań, skłonność do klientelizmu i serwilizmu, zarówno w społeczeństwie, jak i w samych elitach. Niektóre elementy dawnego układu nie tylko zostały zaadaptowane do nowej rzeczywistości, ale uległy wręcz pogłębieniu. Takie zjawiska, jak korupcja, przemieszczanie się centrów władzy w stronę „ciemnych”, nielegalnych struktur, lekceważenie norm prawnych, sprzeczności zachodzące między oficjalną propagandą a realnym życiem, z pewnością były zjawiskiem częstym w ZSRS, ale to współczesna Rosja nadała im charakter quasi-legalny, a już prawie na pewno akceptowalny. Przykłady lekceważenia czy naginania prawa szły wertykalnie od władzy politycznej w dół drabiny społecznej. Wywierały i nadal wywierają bardzo destrukcyjny wpływ na system polityczny, społeczeństwo i gospodarkę Rosji.
    Źródło:
    Społeczeństwo i Polityka; 2021, 3(68); 13-32
    1733-8050
    Pojawia się w:
    Społeczeństwo i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Borys Jelcyn jako przywódca polityczny
    Boris Yeltsin as a political leader
    Autorzy:
    Bartnicki, Adam R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619816.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russia
    Yeltsin
    Communism
    democratization
    post-Communism
    Rosja
    Jelcyn
    komunizm
    demokratyzacja
    postkomunizm
    Opis:
    Boris Yeltsin successfully led to the fall of the USSR and the monopolization of power. However, he was not mentally prepared to be the leader of the nation during the transformation in the 1990s. He did not attempt to consolidate the state, but rather to build his own leadership. The power system he had created became the foundation upon which the authoritarian regime of Vladimir Putin was formed. It was Yeltsin who taught the Russian elite how to bend and even dodge democratic procedures, how to dismiss and marginalize the opposition, appropriate mass media and corrupt journalists; how to incapacitate politicians and intelligentsia; how to push society away from influencing political life; how to disintegrate and disregard political life. All these factors triggered a social longing for stability and the rule of a “strong hand.” Yeltsindiscouraged Russians from democracy and the free market, allowed the emergence of Russian “oligarchism,” restored Russia’s old perception of international reality, and legalized state violence. In fact, it was not about ideology, but about the people who stood in his way. Many elements of the Soviet state were intentionally adopted by Yeltsin. In this way, a specific transposition of communism took place. Its imperial, social and political power was adapted to the idea of new Russia. Yeltsin undoubtedly contributed to the creation of independent Russia, but the whole sphere of freedom was only an active development of the changes initiated by Mikhail Gorbachev. 
    Borys Jelcyn bardzo sprawnie doprowadził do rozwiązania ZSRRi zmonopolizowania władzy, nie był jednak mentalnie przygotowany do tego, by być przywódcą narodu w okresie transformacji lat 90. W jego działaniach nie widać było zamiaru umocnienia, konsolidacji państwa, a jedynie chęć umocnienia własnego przywództwa. Budowany przez niego system władzy stał się fundamentem, na którym powstał reżim autorytarny Władimira Putina. To właśnie Jelcyn nauczył rosyjskie elity, jak naginać, anawet omijać procedury demokratyczne jak lekceważyć i marginalizować opozycję, zawłaszczać środki masowej informacji ikorumpować dziennikarzy; jak ubezwłasnowolnić polityków iinteligencję; jak odsuwać społezeństwo od wpływu na życie polityczne; w jaki sposób życie to dezintegrować lekceważyć, wywołał społeczną tęsknotę za stabilizacją i rządami „silnej ręki”,zniechęcił Rosjan do demokracji i wolnego rynku, umożliwił powstanie rosyjskiego „oligarchizmu”, przywrócił Rosji stare sowieckie postrzeganie rzeczywistości międzynarodowej, na nowo zalegalizował przemoc państwową. Jelcyn zwalczał komunizm, ale tak naprawdę nie chodziło tu o ideologię, tylko o ludzi, którzy stali na jego drodze. Wiele elementów państwa sowieckiego zrozmysłem zresztą przejął.W ten sposób doszło do swoistej transpozycji komunizmu. Jego część imperialną,społeczną itę dotyczącą władzy politycznej zaadaptowano do idei nowej Rosji.Jelcyn miał niewątpliwe zasługi w tworzeniu się niepodległej Rosji, cała sfera wolności była już jednak tylko aktywnym rozwinięciem przemian zapoczątkowanych przez Michaiła Gorbaczowa.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2018, 1; 43-60
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rosja Borysa Jelcyna – polityczna spuścizna komunizmu
    Boris Yeltsin’s Russia – the political legacy of communism
    Autorzy:
    Bartnicki, Adam R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/621272.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Rosja, Jelcyn, komunizm, demokratyzacja, postkomunizm
    Russia, Yeltsin, communism, democratization, post-communism
    Opis:
    Boris Yeltsin was not able to (or could not) complete the democratic revolution, so he based state-building on the alliance of the old order and the new order. As a consequ- ence, Russia after 1991 was built on the foundation of the USSR, while further problems of the country were solved not by the intensification of democratic reforms, but rather by an increasingly stronger adaptation to new realities of solutions, people, systems, mechanisms and concepts from the communist era. The retreat from democratic ideas of society, and thus the weakening of the political power of democratic leaders, made Yeltsin more and more inclined towards the leadership model he knew from the time of his membership in the Communist party. His elite and interest management system, was in fact a copy of the Gorbachev system. It seemed to be a natural and obvious style of control and better from the state’s point of view.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2017, 16, 1; 93-110
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gdy państwo depce prawo…
    When the State Breaks the Law… Interview with Maria Rozanowa and Andrei Sinyavsky (Krakow, November 1993)
    Autorzy:
    Przebinda, Grzegorz
    Romanowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29433562.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
    Tematy:
    Andriej Siniawski
    Maria Rozanowa
    krwawy konflikt prezydenta Jelcyna z Radą Najwyższą
    łamanie prawa przez prezydenta Jelcyna
    Andrei Sinyavsky
    Maria Rozanova
    President Yeltsin’s bloody conflict with the Supreme Council
    President Yeltsin breaking the law
    Opis:
    Powyższy tekst to dawna, acz nadal aktualna rozmowa ze znanym rosyjskim pisarzem na emigracji Andriejem Siniawskim (1925–1997) i jego żoną Marią Rozanową (ur. w 1921) – w latach 1983–2001 redaktorką naczelną czasopisma „Sintaxis” (wydawanego po rosyjsku w Paryżu). Wywiad ten przeprowadzony w Krakowie pod koniec 1993 roku przez dwóch współpracowników krakowskiego „Tygodnika Powszechnego”, jednocześnie filologów z Uniwersytetu Jagiellońskiego, dotyczy gównie dramatycznej sytuacji w Federacji Rosyjskiej po krwawym konflikcie prezydenta Borysa Jelcyna z Radą Najwyższą, w październiku 1993 roku. Wbrew większości przedstawicieli ówczesnej demokratycznej inteligencji rosyjskiej, zarówno w kraju jak i na emigracji, małżeństwo Siniawskich opowiedziało się w tym konflikcie zdecydowanie przeciwko Jelcynowi. Oskarżali oni Jelcyna, iż walcząc zbrojnie przeciwko opozycji, nieważne że komunistycznej, podeptał on niewybaczalnie prawo i przyczynił się do wzrostu pogardy wobec wszelkiej demokracji ze strony rodzącego się dopiero społeczeństwa rosyjskiego.
    The above text is an old, but still valid conversation with the famous Russian writer in exile Andrei Sinyavsky (1925–1997) and his wife Maria Rozanova (born in 1921) – in 1983–2001 editor-in-chief of the magazine “Sintaxis” (published in Russian in Paris). This interview, recorded in Krakow at the end of 1993, by two associates of Krakow’s “Tygodnik Powszechny,” and philologists from the Jagiellonian University, mainly concerns the dramatic situation in the Russian Federation after the bloody conflict between President Boris Yeltsin and the Supreme Council in October 1993. Contrary to the majority of the representatives of the then democratic Russian intelligentsia, both in Russia and in exile, the Sinyavskys were strongly against Yeltsin in this conflict. They accused the president of the time that, by fighting with cannons against the opposition, even the communist one, he unforgivably trampled the law and contributed to the growth of contempt for all democracy on the part of the nascent Russian society.
    Źródło:
    Studia Pigoniana; 2021, 4, 4; 227-238
    2657-3261
    Pojawia się w:
    Studia Pigoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza instytucji prezydenta w Federacji Rosyjskiej
    The genesis of the Presidential institution in the Russian Federation
    Autorzy:
    Mielniczuk, Angelika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850688.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    president
    USSR
    RSFSR
    Mikhail Gorbachev
    Boris Yeltsin
    constitution
    prezydent
    ZSRR
    RFSRR
    Michaił Gorbaczow
    Borys Jelcyn
    konstytucja
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest ukazanie procesu tworzenia instytucji prezydenta jako innowacji w ustrojowym dziedzictwie Rosji w warunkach transformacji ustrojowej, której towarzyszyły liczne kontrowersje. Urząd Prezydenta Federacji Rosyjskiej nie ma tradycji, gdyż nie występował dotąd w żadnych wcześniejszych formach ustrojowych tego państwa. Jest to zupełnie nowa instytucja ustrojowa, która została wprowadzona jako organ władzy państwowej, najpierw w ostatnich latach funkcjonowania Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR), a następnie w Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republice Radzieckiej (RFSRR). Główną motywacją wprowadzenia tej instytucji prawnej było stworzenie silnego ośrodka władzy zdolnego do odrodzenia państwowości rosyjskiej. Ostateczny kształt silnej rosyjskiej prezydenturze nadał proces kreowania nowej demokratycznej Konstytucji Federacji Rosyjskiej.
    The aim of this article is to present the process of the formation of the Presidential institution as an innovation in Russia’s political heritage in the times of its political transformation which were characterized by a great deal of controversy. The office of the President of the Russian Federation has no tradition as it did not occur in any earlier political forms of the state. It is a brand new political institution that has been introduced as a state authorities’ governing body, firstly in the last years of the Union of Soviet Socialist Republics (USSR), then in the Russian Soviet Federative Socialist Republic (RSFSR). This institution was formed to create a strong centre of power capable of reviving Russia’s statehood, it gained its final, strong shape thanks to the creation of the Constitution of the Russian Federation.
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2013, 6, 1; 167-190
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Если государство преступает закон ... Интервью с Марией Розановой и Андреем Синявским (ноябрь 1993 г.)
    Gdy państwo depce prawo… Wywiad z Marią Rozanową i Andriejem Siniawskim (listopad 1993)
    When the State Breaks the Law…
    Autorzy:
    Przebinda, Grzegorz Władysław
    Romanowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085169.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-14
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Андрей Синявский
    Мария Розанова
    кровавый конфликт президента Ельцина с Верховным Советом
    нарушение закона президентом Ельциным
    Andriej Siniawski
    Maria Rozanowa
    krwawy konflikt prezydenta Jelcyna z Radą Najwyższą
    łamanie prawa przez prezydenta Jelcyna
    Andrei Sinyavsky
    Maria Rozanova
    President Yeltsin’s bloody conflict with the Supreme Council
    President Yeltsin breaking the law
    Opis:
    Приведенный выше текст представляет собой старый, но все еще актуальный разговор с известным русским писателем в изгнании Андреем Синявским (1925–1997) и его женой Марией Розановой (1921 г.р.) – в 1983–2001 гг. главным редактором журнала «Синтаксис» (издавался на русском языке в Париже). Это интервью, записанное в Кракове в конце 1993 года двумя сотрудниками краковского «Тыгодника Повшехного» и филологами из Ягеллонского университета, в основном касается драматической ситуации в Российской Федерации после кровавого конфликта между президентом Борисом Ельциным и Верховным Советом в октябре 1993 года. В отличие от большинства представителей тогдашней демократической российской интеллигенции, как в России, так и в изгнании, Синявские были решительно против Ельцина в этом конфликте. Они обвинили тогдашнего президента в том, что, сражаясь из пушек против оппозиции, даже коммунистической, он непростительно попирал закон и способствовал росту презрения ко всякой демократии со стороны зарождающегося российского общества.
    The above text is an old, but still valid conversation with the famous Russian writer in exile Andrei Sinyavsky (1925–1997) and his wife Maria Rozanova (born in 1921) – in 1983–2001 editor-in-chief of the magazine “Sintaxis” (published in Russian in Paris). This interview, recorded in Krakow at the end of 1993, by two associates of Krakow’s “Tygodnik Powszechny,” and philologists from the Jagiellonian University, mainly concerns the dramatic situation in the Russian Federation after the bloody conflict between President Boris Yeltsin and the Supreme Council in October 1993. Contrary to the majority of the representatives of the then democratic Russian intelligentsia, both in Russia and in exile, the Sinyavskys were strongly against Yeltsin in this conflict. They accused the president of the time that, by fighting with cannons against the opposition, even the communist one, he unforgivably trampled the law and contributed to the growth of contempt for all democracy on the part of the nascent Russian society.
    Powyższy tekst to dawna, acz nadal aktualna rozmowa ze znanym rosyjskim pisarzem na emigracji Andriejem Siniawskim (1925–1997) i jego żoną Marią Rozanową (ur. w 1921) – w latach 1983–2001 redaktorką naczelną czasopisma „Sintaxis” (wydawanego po rosyjsku w Paryżu). Wywiad ten przeprowadzony w Krakowie pod koniec 1993 roku przez dwóch współpracowników krakowskiego „Tygodnika Powszechnego”, jednocześnie filologów z Uniwersytetu Jagiellońskiego, dotyczy gównie dramatycznej sytuacji w Federacji Rosyjskiej po krwawym konflikcie prezydenta Borysa Jelcyna z Radą Najwyższą, w październiku 1993 roku. Wbrew większości przedstawicieli ówczesnej demokratycznej inteligencji rosyjskiej, zarówno w kraju jak i na emigracji, małżeństwo Siniawskich opowiedziało się w tym konflikcie zdecydowanie przeciwko Jelcynowi. Oskarżali oni Jelcyna, iż walcząc zbrojnie przeciwko opozycji, nieważne że komunistycznej, podeptał on niewybaczalnie prawo i przyczynił się do wzrostu pogardy wobec wszelkiej demokracji ze strony rodzącego się dopiero społeczeństwa rosyjskiego.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2022, 1(177); 249-260
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podobieństwa i różnice w zwalczaniu bojowników kaukaskich w okresie sprawowania władzy przez Borysa Jelcyna i Władimira Putina w Federacji Rosyjskiej
    Similarities and differences in combating Caucasian militants during the exercise of power by Boris Yeltsin and Vladimir Putin in the Russian Federation
    Autorzy:
    Kardaś, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619622.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russian Federation
    Islamic terrorism
    North Caucasus
    Boris Yeltsin
    Vladimir Putin
    Ramzan Kadyrov
    Federacja Rosyjska
    terroryzm islamski
    Kaukaz Północny
    Borys Jelcyn
    Władimir Putin
    Ramzan Kadyrow
    Opis:
    Analyzing the policy of the Russian Federation to the terrorist threat originating from the North Caucasus, it is clear that for many years Moscow has not established a coherent approach to solving this problem. In the last decade of the 20th century, Russia’s policy consisted primarily in responding to the emerging crises. This policy led to the defeat in the first Chechen war and contributed to increased instability in the whole region of the North Caucasus. At the beginning of the 21st century, Russia changed its strategies to combat terrorism rooted in the North Caucasus. Moscow began to implement the so-called Chechenization policy, assuming that the representatives of the Caucasian nations would fight the terrorists themselves.
    Analizując politykę Federacji Rosyjskiej wobec zagrożenia terrorystycznego, pochodzącego z Kaukazu Północnego, należy stwierdzić, że Moskwa przez wiele lat nie miała wypracowanej jednej i spójnej koncepcji rozwiązania tego problemu. W ostatniej dekadzie XX w. rosyjska strategia polegała w dużej mierze na reagowaniu na zaistniałe kryzysy. Polityka ta, doprowadziła do porażki w pierwszej wojnie czeczeńskiej oraz przyczyniła się do wzrostu niestabilność całego regionu Kaukazu Północnego. Rosjanie na początku XXI w. zmienili strategię walki z terroryzmem pochodzącym z Kaukazu Północnego, realizując tzw. politykę czeczenizacji. Polega ona na tym, że przedstawiciele samych narodów kaukaskich zwalczają terrorystów.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2017, 1; 85-100
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Становление и развитие современного института губернатора в России (на примере Иркутской области)
    Powstanie i rozwój nowoczesnej instytucji gubernatora w Rosji (na przykładzie obwodu irkuckiego)
    The formation and development of the modern institution of governor in Russia (on the example of the Irkutsk region)
    Autorzy:
    Zulyar, Yuriy
    Zulyar, Raksana
    Rybalko, Mikhail
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929227.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russian Federation
    Irkutsk region
    governor’s office
    Russian model of federalism
    Boris N. Yeltsin
    Vladimir V. Putin
    regional policy
    Federacja Rosyjska
    obwód irkucki
    stanowisko gubernatora
    rosyjski model federalizmu
    Borys N. Jelcyn
    Władimir W. Putin
    polityka regionalna
    Opis:
    Исследование процесса создания, становления и развития современной модели российского федерализма обязательно приводит к необходимости анализа института губернатора, являющегося одной из ключевых элементов российской государственности. В течение всего постсоветского периода в системе российского федерализма идет борьба двух тенденций: централизации и децентрализации, в настоящее время доминирует первая. Роль губернатора (главы региона) является ключевой и определяющей во взаимодействии федеральной и региональных властных элит. Спецификой российской модели федерализма является его асимметричность, обусловленная этнической субъектностью. Однако формально главы субъектов РФ имеют равные права и одинаковый круг полномочий. В действительности это не так, но причины этого чисто субъктивны. В каждом субъекте сложилась региональная элита, ориентированная и связанная с правящим классом страны, но не консолидированная внутри мегарегионов. Россия, как реально асимметричная федерация вынуждена уделять большое внимание борьбе с сепаратизмом. В процессе сложных и трудных поисков,руководство страны выработаломодель эффективного федерализма – императивного, при формировании которого был учтен советский опыт. Основным принципом этой модели является соответствие главы региона статусу федерального чиновника, но не представителя, а тем более лидера региональной элиты. Реализация этого принципа весьма трудна, так как находится в противоречии с институтом прямых выборов губернаторов. Однако президент В. В. Путин, владея правом отстранения главы субъекта, строго следит за тем, чтобы они не проводили антигосударственную политику, не имели криминального прошлого и не совершали должностных преступлений. В целях обеспечения эффективного функционирования данной модели, Центр старается не допускать превращения регионов в площадки карьерного роста и делегирует на должности глав субъектов представителей федеральных элит, не связанных с возглавляемыми регионами. При этом особое значение придается его партийности – членство или сочувствие правящей „Единой России”.
    The study of the creation process, formation and development of the contemporary model of Russian federalism requires an analysis of the institution of governor, which is one of the key elements of the Russian state. In the post-Soviet period, there were two trends within the Russian federalist system: centralization and decentralization; currently the former is dominant. The role of governor (head of the region) is essential and decisive in the interaction between the federal and regional power elites. However, formally, the heads of regions of the Russian Federation have equal rights and the same range of powers. In reality, this is not the case, but the reasons for this are purely subjective. The elites in every region are oriented towards and associated with the country’s ruling class, but not consolidated within megaregions. In the course of complex and difficult search, the country’s leadership developed an imperial model of effective federalism, in the formation of which the Soviet experience was taken into account. The main principle of this model is that the status of a head of the region corresponds to that of a federal official but the former is not a representative of the regional elite and much less its leader. It is highly problematic to implement this principle as it contradicts the instrument of direct elections of governors. However, Presi dent Putin, who has the right to remove the head of any region, guarantees that they do not pursue any anti-state policy or commit official crimes, and that they do not have criminal past. In order to ensure the effective functioning of this model, the center tries to prevent the transformation of regions into platforms for developing individual careers and delegates the representatives of federal elites who are not associated with the regions as their heads. At the same time, special importance is given to their partisanship reflected by their membership of or sympathy for the ruling United Russia.
    Badanie procesu tworzenia, kształtowania i rozwoju współczesnego modelu federalizmu rosyjskiego nieuchronnie prowadzi do konieczności analizy instytucji gubernatora, która jest jednym z kluczowych elementów państwa rosyjskiego. W okresie poradzieckim w systemie federalizmu rosyjskiego istniały dwa nurty: centralizacja i decentralizacja; obecnie dominuje ten pierwszy. Rola gubernatora (głowy regionu) jest kluczowa i decydująca w relacjach między federalnymi i regionalnymi elitami władzy. Specyfiką rosyjskiego modelu federalizmu jest jego asymetria wynikająca z podmiotowości etnicznej. Jednak formalnie szefowie regionów Federacji Rosyjskiej mają równe prawa i taki sam zakres uprawnień. Rzeczywistość jest inna, ale przyczyny tego są czysto subiektywne. Elity poszczególnych regionów są zorientowane na centralną klasę rządzącą kraju i są z nią powiązane, ale nie są skonsolidowane w ramach megaregionów. Rosja, jako prawdziwie asymetryczna federacja, musi walczyć z separatyzmem. W procesie skomplikowanych i trudnych badań władze kraju wypracowały imperialny model efektywnego federalizmu, w którego tworzeniu wzięto pod uwagę doświadczenia z okresu Związku Radzieckiego. Główną zasadą tego modelu jest to, że status szefa regionu odpowiada statusowi urzędnika federalnego, ale nie przedstawiciela, a tym bardziej lidera regionalnej elity. Realizacja tej zasady jest wysoce problematyczna, ponieważ jest ona sprzeczna z instrumentem bezpośrednich wyborów gubernatorów. Jednak prezydent Putin, który ma prawo do usunięcia głowy każdego regionu sprawuje pieczę nad tym, aby poszczególne osoby nie prowadziły polityki antypaństwowej, nie popełniały przestępstw urzędowych, ani nie miały kryminalnej przeszłości. W celu zapewnienia efektywnego funkcjonowania tego modelu, centrum stara się nie dopuścić do przekształcania się regionów w platformy budowania własnych karier i deleguje na stanowiska kierownicze przedstawicieli elit federalnych niezwiązanych z regionami. Jednocześnie szczególne znaczenie przywiązuje się do ich postaw, przejawiających się członkostwem lub sympatią do rządzącej partii Jedna Rosja.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2020, 4; 111-128
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies