Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Wisnicz" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 18
Tytuł:
Akcja "Wiśnicz"
Autorzy:
Nabielec, Stanisław "Ryś".
Powiązania:
Okruchy Wspomnień 1994, nr 10, s. 61-66
Data publikacji:
1994
Tematy:
Armia Krajowa działania bojowe Wiśnicz 1944 r. pamiętniki
II wojna światowa (1939-1945)
Konspiracja
Pamiętniki polskie wojsko 1939-1945 r.
Pamiętniki i wspomnienia
Opis:
Akcja żołnierzy z 12 Pułku Piechoty AK im. Ziemi Bocheńskiej na więzienie 26 VII 1944 r.
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Architektura i wyposażenie kościoła i klasztoru Karmelitów bosych w Wiśniczu
Architecture and furnishings of the church and monastery of the Discalced Carmelites in Wiśnicz
Autorzy:
Wanat, Benignus Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560410.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
kościół i klasztor Karmelitów bosych w Wiśniczu
architektura
wyposażenie kościoła
church and monastery of the Discalced Carmelites in Wiśnicz
architecture
furnishings of the church
Opis:
Ufundowany w Wiśniczu przez Stanisława Lubomirskiego (1582–1649) kościół Chrystusa Salwatora i klasztor Karmelitów bosych był dziękczynnym votum za zwycięstwo odniesione pod Chocimiem oraz szczęśliwe zakończenie wojny polsko-tureckiej w 1621 roku. Założenie klasztorne zostało wzniesione opodal rodowego zamku Lubomirskich w Wiśniczu wg planów Macieja Trapoli w latach 1622–1635. Konsekrowany 1 lipca 1635 roku kościół klasztorny pod wezwaniem Chrystusa Salwatora otrzymał bardzo bogate wyposażenie, podobnie jak i sam klasztor. Kościół wzniesiony wg reguł zakonu karmelitańskiego był budowlą murowaną, na rzucie krzyża łacińskiego, o zwróconym na południe dwuprzęsłowym prezbiterium oraz jednonawowym, także dwuprzęsłowym korpusie, otoczonym po bokach rzędem kaplic bocznych, połączonych ze sobą wąskimi przejściami i otwartych do głównej nawy arkadami ujętymi w archiwolty, wspartymi na filarach. Wnętrze ozdobiono bogatą dekoracją stiukową, wykonaną przez Jana Chrzciciela Falconiego, skomponowaną między innymi z panopliów o motywach tureckich, co bezpośrednio nawiązywało do zwycięstwa chocimskiego. Pod ramionami transeptu urządzono rodowe mauzoleum Lubomirskich z ołtarzem Ukrzyżowania. Niestety w wyniku zawieruch dziejowych nie przetrwało ani bogate wyposażenie kościoła, ani sama świątynia, zburzona przez niemieckiego okupanta w latach 1940–1942. Przylegający do kościoła od strony południowej i zachodniej klasztor był budowlą podpiwniczoną i murowaną. Wzniesiono go w stylu wczesnobarokowym na planie regularnego czworoboku o wymiarach 61 × 62 m, z trzema dziedzińcami wewnętrznymi i wnętrzami sklepionymi kolebkowo i krzyżowo. Budynek klasztoru po kasacie zakonu przez cesarza Józefa II w 1783 roku został zamieniony na więzienie.
Founded in Wisnicz by Stanisław Lubomirski (1582–1649), Christ the Saviour church and monastery of the Discalced Carmelites was a votive offering of thanks for the victory at Chocim and a happy ending of the Polish-Turkish war in 1621. The monastery was built near the Lubomirskis’ ancestral castle in Wiśnicz according to the design by Maciej Tripoli between 1622 and 1635. Consecrated on 1 July 1635, both the abbey church, dedicated to Christ the Saviour, as well as the monastery were very richly furnished. The church, built according to the rules of the Carmelite Order, was a brick building, on the plan of the Latin cross with the south facing a two-span presbytery and a one-nave, twospan main body, flanked by a row of side chapels, interconnected by narrow passages and open to the main nave with arcades enclosed by archivolts and sustained by pillars. The interior was decorated with rich stucco decoration, made by John the Baptist Falconi, composed, among others, of panoplies of Turkish motifs, which directly referred to the victory at Chocim. Under the arms of the transepth the Lubomirskis ancestral mausoleum with the altar of the Crucifixion was built. Unfortunately, neither the rich furnishings of the church, nor the temple, destroyed by the German occupation in 1940–1942, survived the turmoil of history and was destroyed by the Nazis in 1940–1942. The monastery, adjacent to the church on the south and west, was a brick building with a basement. It was built in early Baroque style on the set of a regular square with dimensions 61 by 62 m, with three internal courtyards and cross and tunnel vaulted interior. The monastery building, upon the dissolution of the order by Emperor Joseph II in 1783 was converted into a prison.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2013, 19; 119-132
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność klasztoru Karmelitów bosych w Wiśniczu (1630–1782)
The activities of the Monastery of the Discalced Carmelites in Wiśnicz (1630–1782)
Autorzy:
Praśkiewicz, Szczepan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560321.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
klasztor Karmelitów bosych w Wiśniczu
Stanisław Lubomirski
Monastery of the Discalced Carmelites in Wiśnicz
Opis:
Wychodząc od słów Stanisława Lubomirskiego, fundatora klasztoru, wypowiedzianych w 1641 roku wobec króla Władysława IV, że „zakonnicy wiśniccy ściśle przestrzegają karności swej zakonnej”, studium prezentuje działalność wiśnickich karmelitów bosych, podkreślając, że pierwszą i najbardziej czytelnie oddziaływującą apostolsko cechą życia zakonnego jest wierność własnemu charyzmatowi i świadectwo życia, co św. Teresa od Jezusa, reformatorka Karmelu wyraziła w słowach: „operibus magis, quam verbis doceant”. Studium przedstawia więc działalność klasztoru ad intra i ad extra. W pierwszym sektorze działalności umiejscawia się formacja nowicjuszy i kleryków, prowadzenie bogato wyposażonej biblioteki klasztornej, kapituły prowincjalne celebrowane w Wiśniczu, troska o zarządzanie dobrami i o konserwację obiektu. Z kolei w sektorze ad extra zostaje opisana posługa sakramentalna i głoszenie słowa Bożego w kościele klasztornym, promocja miejscowych powołań, kaznodziejstwo wyjazdowe, piśmiennicza działalność zakonników i specyficzny apostolat zakonu (szerzenie kultu maryjnego ze szczególną promocją nabożeństwa szkaplerznego, kult św. Józefa, św. Teresy od Jezusa oraz kierownictwo duchowe wobec sióstr karmelitanek bosych, a także pomoc świadczona im podczas tułaczki spowodowanej wojnami i zarazami). Słowem winnicy karmelici bosi wiedzieli, że trzeba contemplata aliis tradere, i że suprema lex to salus animarum.
Commencing with the words spoken by Stanisław Lubomirski, the founder of the monastery, in 1641, in the presence of King Władysław IV, that „the religious fraternity of Wiśnicz should strictly follow their religious discipline”, this study outlines the activities of the Discalced Carmelites in Wiśnicz, noting that the first and most fundamental aim of their apostolic religious life is fidelity to the charism and the living testimony which St. Teresa of Jesus, the reformer of the Carmelites, expressed in the words: „operibus magis, quam verbis doceant”. This study shows the activity of the monastery ad intra and ad extra. The first section elaborates upon the formation of novices and seminarians, the role of the richly stocked monastery library, the Provincial Chapters held in Wiśnicz, the care and management of goods and the maintenance of the facilities. On the other hand, in the ad extra section, there are descriptions of sacramental ministry, preaching of the Word of God in the monastery church, the promotion of local vocations, travels for the purposes of evangelization, the writing activities of the religious men and the specific apostolate of the Order (to spread devotion to Blessed Mary with a special promotion of the Scapular, the devotion to St. Joseph, to St. Teresa of Jesus and giving spiritual direction to the Discalced Carmelite nuns, as well as evidence of assistance provided by them during periods of exile due to wars and plagues). In a nutshell, the Discalced Carmelites of Wiśnicz knew that you need contemplata aliis tradere and that suprema lex is salus animarum.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2013, 19; 195-221
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dzieje klasztoru Karmelitów bosych w Nowym Wiśniczu w latach 1630–2009
The history of the Discalced Carmelite Monastery in Nowy Wiśnicz between 1630–2009
Autorzy:
Gogola, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560333.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
klasztor karmelitów bosych w Nowym Wiśniczu
Stanisław Lubomirski
Maciej Trapola
Discalced Carmelite Monastery in Nowy Wiśnicz
Opis:
Po zwycięskiej bitwie z Turkami pod Chocimiem w 1621 roku Stanisław Lubomirski – właściciel Wiśnicza, jako wotum wdzięczności Bogu ufundował klasztor Karmelitów bosych. Władze zakonne obawiały się lokalizacji klasztoru i kościoła w dobrach prywatnych, ze względu na ewentualny wpływ dworu na życie zakonników. W 1622 roku fundator z wielkim rozmachem przystąpił do budowy, wprowadzając rzesze robotników oraz jeńców wojennych. Budową kierował nadworny architekt Lubomirskiego, Włoch Maciej Trapola. Budowane obiekty odznaczały się nowoczesnym stylem i w dziejach architektury polskiej zajęły wyjątkową pozycję. Obiekt był ufortyfikowany, służył także obronie zamku wiśnickiego. 26 maja 1630 roku odbyło się uroczyste wprowadzenie karmelitów bosych do wiśnickiego klasztoru. Budowę kościoła ukończono w 1635 roku. Jego wnętrze było wyjątkowo bogato wyposażone i w XVII wieku zaliczane do najlepiej uposażonych klasztorów karmelitów bosych. 1 września 1650 roku Szwedzi zajęli zamek i klasztor, niszcząc, plądrując i grabiąc najcenniejsze rzeczy, w tym bibliotekę oraz dzieła sztuki. Klasztor wiśnicki po rozbiorach został wcielony do Austrii. Cesarz Józef II doprowadził swą polityką do kasacji klasztorów, w tym i wiśnickiego. Zagrabił majątki klasztorne, wywiózł skarbiec klasztorny, a dobra ziemskie przeznaczono na fundusz religijny. Najcenniejsze dzieła sztuki wywieziono do Wiednia (dwa wozy obrazów). Budynki klasztorne przeznaczono na więzienie, sąd kryminalny, a także mieszkania dla sędziów. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, pomimo protestów karmelitów, w klasztorze nadal istniało więzienie. We wrześniu 1939 roku Niemcy urządzili w nim obóz dla jeńców wojennych, a później obóz koncentracyjny, obrabowali kościół i rozpoczęli rozbiórkę kościelnych murów. Materiał ze świątyni wykorzystali przy budowie rezydencji Hansa Franka w Przegorzałach i w Krzeszowicach. Do chwili obecnej w klasztorze znajduje się więzienie, a ruiny klasztornego kościoła służą jako boisko dla więźniów.
After winning the battle against the Turks at Chocim in 1621, Stanisław Lubomirski, the owner of Wiśnicz, founded the monastery of the Discalced Carmelites as a votive offering to God. Religious authorities feared the location of the monastery and church in private estates due to the potential impact of the court on religious life. In 1622 the founder began the construction at full swing, employing great numbers of labourers and prisoners of war. The process of the construction was supervised by Lubomirski’s court architect, an Italian Maciej Trapola. The buildings were characterized by a modern style of architecture and they occupied a unique position in the history of Polish architecture. The property was fortified and also served as defence for the castle of Wiśnicz. On May 26, 1630 a ceremony was held to introduce the Carmelites to the monastery in Wiśnicz. The construction works were completed in 1635. The interior was very well equipped and, in the seventeenth century, was considered one of the best equipped Discalced Carmelite monasteries. On September 1, 1650 the Swedes captured the castle and monastery destroying, looting and pillaging the most precious things including the library and the works of art. The monastery in Wiśnicz after the partition of Poland was incorporated into Austria. Emperor Joseph II through his policies led to the suppression of monasteries, including the monastery in Wiśnicz. He robbed the monastery, took away the monastic treasury and allocated the church estates to religious funds. The most valuable works of art were taken to Vienna (two wagons of paintings). The buildings of the monastery were converted to perform the functions of a prison, criminal court and housing for judges. After regaining independence in 1918, despite the protests of the Carmelites, the prison in the monastery continued to function. In September 1939, the Germans used it as a camp for prisoners of war and later a concentration camp. They robbed the church and started to demolish the walls of the church. The material from the temple was used in the construction of the residences for Hans Frank in Przegorzały and Krzeszowice. There is still a prison in the monastery buildings and the ruins of the church serve as a playground for the prisoners.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2013, 19; 177-194
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Early farming adaptation in the Wiśnicz Foothills in the Carpathians. Settlements at Łoniowa and Żerków
Autorzy:
Valde-Nowak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442538.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Łoniowa
Żerków
Linear Pottery Culture
Wiśnicz Foothills
longhouses
Opis:
Excavations conducted in 2003 - 2006 at the early Neolithic settlement Łoniowa 80, led to the unveiling of the relics of a long post house connected with Linear Pottery Culture (Želiezovcé phase). Inside, two pits with a contour similar to the rectangular were discovered in the stratigraphic relationship with traces of the house construction. On this basis, we can be sure that both pits were created during the construction or re-construction of the house. At least one of the pits (no. 23), due to the set of artefacts (goblet of a "delicate work", a 12-element flint deposit, two trapezes of Jurassic Cracovian flint), can be considered a grave. In addition, the features of the Malice culture were also discovered; they belong to its classical phase. The second settlement at Żerków provided also materials dated at the Želiezovcé phase of the Linear Pottery Culture. A part of the post longhouse was also unearthed here. The peculiarity of the ceramic from Żerków is the ornament of notch, consisting of three to five holes. This type of ornament has not been detected at Łoniowa house. Both these sites, as well as several neighboring ones, are located in the highest zone of the landscape – on the culmination of hilly ranges. This is a deviation from the typical locating of Linear Pottery Culture sites almost exclusively in the lower parts of slopes and terraces. It can be assumed that the villages developing on the culmination of the Wiśnicz Foothills formed the local settlement network. Extremely small territorial distance between settlements under discussion (ca. 1 km) is probably the result of the fragmentation of the foothills surface. In such an approach they can be treated as one big village consisting of several hamlets. Taking into account the high raw-material potential and the high level of flint technology represented by discovered flint assemblages, we can assume that the settlement was an important point in the route along the Dunajec and Poprad rivers.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2009, 1; 15-35
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Grenzstreiten der Zisterzienser von Zyrich (Szczyrzyc) mit kleinpolnischen Klöstern verschiedener Ordensobservanz (Chorherren vom Heiligen Geist, Dominikaner, Unbeschuhte Karmeliten) vom 15. bis zum Ende des 18. Jhs.
Border disputes of the Szczyrzyc Cistercians with Lesser Poland monasteries of various observances (Spiritualists, Dominicans, Discalced Carmelites) from the 15th to the end of the 18th centuries
Autorzy:
Marszalska, Jolanta M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106684.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
klasztory
cystersi
Szczyrzyc
duchacy
dominikanie
Kraków
karmelici bosi
Nowy Wiśnicz
spory graniczne
monasteries
Cistercians
spiritualists
Dominicans
Discalced Carmelites
border disputes
Opis:
Zachowane źródła archiwalne, stare kroniki i dokumenty klasztoru cystersów w Szczyrzycu, ujawniają oprócz wielu aspektów działalności religijno-gospodarczej również kwestie sporów. Najazdy na dobra klasztorne, niszczenie mienia (podpalenia zabudowań folwarcznych czy zbiorów) były dokonywane nie tylko za sprawą niezadowolonych i roszczeniowych sąsiadów, których dobra graniczyły z dobrami cystersów szczyrzyckich, ale też za sprawą zakonów różnych obserwancji. Jak poświadczają zachowane dokumenty, każdy sposób na obronę własnych dóbr czy ich granic był dla konwentów toczących spory do przyjęcia, co wielokrotnie było naruszeniem etycznej, braterskiej postawy. Prawo własności z nadania fundatora było tutaj święte i nietykalne. Nie można już tego powiedzieć w kontekście postawy moralnej samych zakonników broniących swych dóbr w sposób bezwzględny, często przy użyciu siły (br. Baltazar od św. Agnieszki, karmelita bosy) czy posługując się kłamstwem, bądź zatajeniem faktów (opat Mikołaj Romiszowski) a także chorobliwą nadgorliwością strzegąc prawa własności swego klasztoru (prepozyt duchaków krakowskich Mateusz Regiomontanus) nie wspominając notorycznego łamania wydawanych postanowień sędziowskich niemal w każdym toczącym się procesie. Dotyczy to wszystkich omawianych konwentów. Niechęć między konwentami zakonnymi na płaszczyźnie materialnej różnych obserwancji przekładała się również na trudne relacje między ich poddanymi, którzy wyrządzali sobie wzajemnie krzywdy. Nie były to budujące przykłady wzajemnego, nieraz trudnego sąsiedztwa w ciągu minionych wieków, gdzie przebiegłość a często również fizyczna przemoc w dochodzeniu swojego prawa własności była na porządku dziennym.
The preserved archival sources, old chronicles, and documents of the Cistercian monastery in Szczyrzyc reveal, apart from many aspects of religious and economic activity, also the issues of disputes. The invasions on the monastery property, destruction of property (arson of farm buildings or collections) were not only carried out by dissatisfied and demanding neighbours, whose property bordered on the Szczyrzyc Cistercians' property, but also by orders of various observances. As evidenced by surviving documents, any way of defending their own properties or their borders was acceptable to the disputing clerics, which many a time was a violation of the ethical, fraternal attitude. The right to property granted by the founder was sacred and inviolable there. This cannot be said in the context of the moral attitude of the monks themselves, who defended their property in a ruthless manner, often using force (Br. Baltazar of St. Agnes, a Discalced Carmelite), lies or concealment of facts (Abbot Mikołaj Romiszowski), as well as a morbid overzealous guardianship of the property rights of their monastery (Mateusz Regiomontanus, a provost of the Krakow clergy), not to mention notorious violations of judicial decisions in almost every pending case. This was true of all the convents in question. Dislike between convents of different observances on the material level also translated into difficult relations between their subjects, who inflicted harm on each other. These were not edifying examples of a sometimes-difficult neighbourhood in past centuries, where cunning and often physical violence in asserting one's right to property was the order of the day.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2021, 28, 2; 95-112
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KRONIKA. Województwo krakowskie
Autorzy:
Kornecki, M.
Samek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539461.pdf
Data publikacji:
1954
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
konserwacja Pieskowej Skały
Wiśnicz Nowy
Niedzica
Dębno
Czorsztyn
Książ Wielki
Branice
Czaniec
Janowice
konserwacja zespołów urbanistycznych Krakowa
konserwacja założeń parkowych woj. krakowskiego
konserwacja zabytków plastyki woj. krakowskiego
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1954, 1; 57-66
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Panegiryk pogrzebowy Marianny z Lubomirskich Sanguszkowej jako źródło do dziejów fundacji artystycznych w XVIII wieku
The Funeral Panegyric of Marianna Sanguszko (Lubomirska) as a Historical Source on the History of Artistic Foundations in the 18th Century
Autorzy:
Rolska-Boruch, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934165.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Marianna Sanguszkowa
Paweł Karol Sanguszko
Falęcki Hilarion od Najświętszego Sakramentu
Lublin
kapucyni
Nowy Wiśnicz
karmelici
Maria Sanguszko (Lubomirska)
Falęcki Hilarion of the Most Holy Sacrament
Fathers Capuchins
Fathers Carmelites
Opis:
Marianna Lubomirska (1693-1729), born of Teofila Zasławska-Ostrogska and Józef Karol Lubomirski, remains virtually unrecognized as a historic figure. The vast patronage activities she undertook also await acknowledgement and research. The specialist literature in the history of art makes mention of magnificent ornaments and splendour accompanying her funeral. The decoration was designed for the Discalced Carmelites’ church in Nowy Wiśnicz by the Reformed Franciscan Father Mateusz Osiecki. The literature also refers to the coffin portrait of the Princess, created by Jan Aleksander Trycjusz and the catafalque made by Franciszek Kolisz of Kolbuszowa. A lot of details concerning Princess Marianna Sanguszko are provided by the panegyric that was dedicated to her by the Discalced Carmelite Father Falêcki Hilariusz of the Most Holy Sacrament from the New Wis´nicz monastery. Marianna and her husband, Paweł Sanguszko, founded a church for Fathers Capuchins in Lublin. This is where remains of her heart are kept. The princess’s patronage activities gave rise to a lot of other religious foundations.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 4; 161-169
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy konserwatorskie zamku w Wiśniczu. Cz. I
Autorzy:
Wójcik-Łużycki, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217395.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
zamek
Wiśnicz
konserwacja
prace konserwatorskie
problemy konserwatorskie
zamek Lubomirskich
castle
Wisnicz
conservation
conservation work
maintenance problems
Lubomirscy castle
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2003, 13; 75-77
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religious foundations of Princes Lubartowicz-Sanguszko of Kowelski lineage. in the turn of the 17th and 18th century in Wołyń
Autorzy:
Marszalska, Jolanta M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668620.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Lubartowicz-Sanguszko family
foundation monastery and church
monastery in Lublin and Lubartów
Kowelski lineage
benefactors
Carmelite convent in Wiśnicz
Opis:
The foundation activity of the Princes of the House of Sanguszko in the turn of the 17th and 18th centurypresented in this paper does not depict the whole religious experience and people’s faith who passed away. Among many outstanding personages the greatest were Szymon Samuel Sanguszko and his heirs, especially Paweł Karol Sanguszko, who played an important role in founding churches and convents. Such an expansive foundation activity of the Sanguszkos in their ancestral possessions, especially the borderlands, had its powerbase. The sources of which were, among others, the financial status, the positions held and indeed it was characteristic of the fall of the baroque epoch, according to which one ought to take care of their eternal life by being helpful. This helpfulness boiled down to numerous foundations and philanthropic activity for the deprived. What is more, the founders secured for themselves, often after stormy lives, prayers for their souls in the convents and churches they donated, which also usually became the places of their burials. It is worth emphasizing that many of the Sanguszko family chose religious vocations as priests, monks or nuns. Undoubtedly, it was a manifestation of living faith and deep religious devotion of one of the most important families in the Republic of Poland and Latvia in the 17th and 18th century.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2013, 3, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola łączności sieci dolinnej, rzecznej i drogowej w transporcie materiału zawieszonego w zlewni rolniczej i zalesionej (Pogórze Wiśnickie, Polska)
The role of valley, river and road networks connectivity in suspended sediment transport in agricultural and forested catchments (Wiśnicz Foothils, Poland)
Autorzy:
Święchowicz, Jolanta
Natanek, Adrianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2204541.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Stowarzyszenie Geomorfologów Polskich
Tematy:
łączność
sieć dolinna
sieć rzeczna
sieć drogowa
węzeł
transport zawiesiny
Pogórze Wiśnickie
Polska
connectivity
valley network
river network
road network
node
suspended sediment transport
Wiśnicz Foothills
Polska
Opis:
Poznanie źródeł osadów, szlaków i dynamiki transportu oraz czynników, które leżą u podstaw przestrzennej i czasowej zmienności w transporcie zawiesiny w rzekach jest nadal kluczowym zagadnieniem poznawczym w geomorfologii. W zlewni nakładają się na siebie trzy sieci umożliwiające transport wody i osadów. Są to naturalne sieci dolinna i rzeczna oraz związana z gospodarczą działalnością człowieka sieć drogowa. Sieć dolinna, rzeczna i drogowa są ze sobą połączone, a w miejscach tych połączeń może następować dostawa materiału do transportu rzecznego. Celem pracy jest poznanie roli sieci dolinnej, rzecznej i drogowej w transporcie zawiesiny w zlewni rolniczej i zalesionej. Podstawą opracowania są badania przeprowadzone w zlewniach Dworskiego Potoku i Leśnego Potoku położonych na Pogórzu Wiśnickim. W rolniczej zlewni Dworskiego Potoku wyróżniono 10 węzłów: ciek–ciek, ciek–dolina, dolina–dolina i droga–droga. Najwięcej skrzyżowań występuje pomiędzy dolinami (połączenie dolina–dolina) oraz pomiędzy dolinami i ciekami (połączenie ciek–dolina). W zalesionej zlewni Leśnego Potoku wyróżniono 497 węzłów: ciek–ciek, ciek–dolina, ciek–droga, dolina–dolina i droga– droga. Najwięcej węzłów występuje pomiędzy dolinami (połączenie dolina–dolina), następnie między drogami (połączenie droga–droga) oraz między dolinami i ciekami wodnymi (połączenie ciek–dolina). Mniej powszechne są połączenia dróg i dolin oraz dróg i cieków wodnych. Najmniej połączeń występuje pomiędzy ciekami wodnymi.
Understanding sediment sources, routes and transport dynamics, and the factors that underlie spatial and temporal variability in suspended sediment transport in rivers is still a key cognitive issue in geomorphology. In the catchment area, three networks allow the transport of water and sediment. These are valley and river natural networks as well as a road network related to anthropogenic activity. The valley, river and road networks are interconnected, and sediment influx to fluvial transport pathways may be entered in sites of these connectivity. The aim of this work is to describe role of valley network, river network and road network in the transport of the suspended sediment in agricultural and forested catchments. The study is based on research performed in the Dworski Potok and Leśny Potok catchments located in Wiśnicz Foothills, Poland. In agricultural Dworski Potok catchment following 10 nodes has been distinguished: watercourse–watercourse, watercourse–valley, valley–valley, and road–road. The most of junction appear between valleys (valley–valley node) and between valleys and watercourses (watercourse–valley node). In Leśny Potok catchment 497 nodes has been distinguished: watercourse–watercourse, watercourse–valley, watercourse–road, valley– valley, and road–road. The most of nodes appear between valleys (valley–valley node), next between roads (road–road node), and between valleys and watercourses (watercourse–valley node). Less common are the connections between roads and valleys and between roads and watercourses. The least of connections appear between watercourses.
Źródło:
Landform Analysis; 2022, 41; 33--51
1429-799X
Pojawia się w:
Landform Analysis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanisław Lubomirski (1583–1649) – fundator wiśnickiego klasztoru Karmelitów bosych
Stanisław Lubomirski (1583–1649) – the founder of the Discalced Carmelites monastery in Nowy Wiśnicz
Autorzy:
Bruździński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560412.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Stanisław Lubomirski
fundacja
klasztor Karmelitów bosych w Nowym Wiśniczu
foundation
Discalced Carmelites monastery in Nowy Wiśnicz
Opis:
W 1649 roku zmarł Stanisław Lubomirski h. Drużyna lub Śreniawa bez Krzyża, fundator klasztoru Karmelitów bosych w Nowym Wiśniczu. Był synem Sebastiana, kasztelana małogoskiego i Anny z Ruszczy Branickiej, urodził się w 1583 roku. Uczył się w kolegium jezuickim w Monachium, studia uniwersyteckie odbył w Padwie (1600), odbył też podróże po Francji i Niderlandach. W 1613 roku poślubił księżną Zofię Ostrogską (zm. 1622), z którą miał trzech synów oraz dwie córki. Zwycięstwo chocimskie w 1621 roku zapewniło mu wielkie uznanie i sławę. Otrzymał godności i urzędy: w 1620 roku podczaszego koronnego i zastępcy hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza, w 1628 roku – wojewody ruskiego, w 1638 roku – wojewody krakowskiego. Król nadał mu 7 starostw. Był wybitnym przedstawicielem współczesnego sobie pokolenia a zarazem nowego rodzaju działaczy sceny politycznej. „Jego dom wzniósł się świeżo między najpierwsze w Rzplitej – na regalizmie, na usługach wojennych, ale zwłaszcza na soli i skrzętnej gospodarce”, do tego stopnia, iż w zupełności uniezależnił się od króla. Pomimo że „posiadał gwałtowne usposobienie, ogromną ambicję i niemal bezgraniczną pychę”, wykazywał się troską o ojczyznę, jak też o innych ludzi szczególnie bliżej z nim związanych, dla których potrafił być życzliwy i dobry. Dochodziło w ten sposób do wiązania się uboższej szlachty, zwłaszcza uciekającej przed deklasacją, z Lubomirskimi, co z kolei oddziaływało na dalsze znaczenie tego rodu. Śreniawita ten otoczył zatem swym patronatem sporą grupę uciekającej pod jego opiekę klienteli. Nie należy zapominać także, iż nie tylko stworzył wspaniały dwór – najpotężniejszą w kraju twierdzę, ale przede wszystkim środowisko, gdzie urzekał wschodnim przepychem i wielkopańską ekstrawagancją i był zasłużonym i hojnym mecenasem. Biorąc to wszystko pod uwagę, możemy uznać Lubomirskiego nie tylko za wybitną postać w historii Polski pierwszej połowy XVII wieku, ale i za wzór osobowy polskiego parlamentarzysty i senatora. Nowy Wiśnicz zaś, ze swoim klasztorem dziś nieistniejącym, to nie tylko prowincjonalne miasteczko, ale także miejscowość, gdzie wielka historia Polski znalazła swoje miejsce i upamiętnienie. Jest ono więc wymownym przykładem związków „małej ojczyzny” z „ojczyzną większą”, małej miejscowości z życiem całego państwa i narodu, tak w dniach jego chwały, jak i niewyobrażalnego cierpienia.
Stanisław Lubomirski of the coat of arms of Fellowship or Śreniawa without a cross died in 1649. He was the founder of the Discalced (Barefoot) Carmelite Monastery in Nowy Wiśnicz. Lubomirski was the son of Sebastian, the castellan of Małogoszcz and Anna Branicka from Ruszcza. He was born in 1583, later studied at Jesuit College in Munich and at the University of Padua (1600), then travelled widely over France and the Netherlands. In 1613 he married princess Zofia Ostrogska (died in 1622) who gave birth to his 5 children, three sons and 2 daughters. The victory at the battle of Chocim brought him a significant recognition and fame. He received honours and state functions: the royal cup bearer and a deputy of the grand hetman of Lithuania Jan Karol Chodkiewicz in 1620; a Ruthenian voivode in 1628 and then a voivode of Kraków in 1638. The king gave him 7 starosties (royal lands). Lubomirski was an outstanding representative of the contemporary generation as well as of a new breed of political activists. Thanks to his connections with the court, warfare and business skills, he became one of the most important and influential figures in Poland of that time – so important that he became independent of the king. Although he was hot tempered, highly ambitious and utterly arrogant, Lubomirski showed a lot of care for his country as well as other people, especially those who were close to him. He could be really kind and benevolent to them. Such attitude bound the poorer nobility who were escaping from declassing with the Lubomirski’s family, increasing its future significance. Thus this Śreniawa took under his wings a considerable number of noblemen seeking his care. It mustn’t be forgotten that not only did he create a splendid court and the mightiest stronghold in the country as well as the milieu, where he charmed with eastern splendour and lordly extravagance, but above all he was a distinguished and generous patron. Taking it all into consideration, Lubomirski can be regarded not only as an outstanding figure in the history of Poland of the first half of the 17th century but also as a role model of a Polish parliamentarian and senator. Nowy Wiśnicz, accordingly, with its presently non-existent monastery, is nowe not only a provincial town but also a place where a piece of great Polish history found its place and commemoration. The town is therefore a meaningful example of links between ‘a small homeland’ and a ‘bigger homeland’, the links of a small town with the life of the whole country and a nation at the times of its glory and inconceivable suffering.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2013, 19; 91-117
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The assessment of influence of soil erosion by water in the transformation of agricultural slopes of the Wiśnicz Foothills
Autorzy:
Święchowicz, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/294374.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Stowarzyszenie Geomorfologów Polskich
Tematy:
soil erosion
water
raindrop erosion
slope wash
linear erosion
Wiśnicz Foothills
Polska
erozja gleby
woda
erozja liniowa
Pogórze Wiśnickie
Polska
Opis:
The main aim of the paper is to assess influence of soil erosion by water in the transformation of agricultural slopes of the edge of Wiśnicz Foothills. Low hills are typical in the morphology of the area. Results presented come from measurements of soil erosion by water in 2007–2009. Soil erosion took place during short transformation periods and was caused by events of high magnitude and low frequency during which soil particles are transported from the slope to the channel, but its supply was only local and episodic. In the foothill area slope and channel are weakly linked.
Źródło:
Landform Analysis; 2018, 36; 85-95
1429-799X
Pojawia się w:
Landform Analysis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The development of ephemeral gullies in cultivated areas of Wiśnicz Foothills, Poland
Autorzy:
Święchowicz, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/295200.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Stowarzyszenie Geomorfologów Polskich
Tematy:
ephemeral gullies
rill erosion
soil erosion
Wiśnicz Foothills
Polska
Opis:
Ephemeral gullies most frequently form and develop on cultivated slopes in natural drainage lines or they are associated with man-made agricultural activities like field borders, furrows, tractor traces and cart roads. The paper presents the results of ephemeral gullies studies carried out in hydrological years 1998-2009 on cultivated slopes in the Wiśnicz Foothills. Ephemeral gullies usually form and develop during single rain or several subsequent rains of high erosivity (of several hundred MJ mm ha-1 h -1) on long cultivated slopes, particularly at the beginning of vegetation period, when most slopes are devoid of vegetation cover or plants are in the inicial stage of growth.
Źródło:
Landform Analysis; 2011, 17; 209-214
1429-799X
Pojawia się w:
Landform Analysis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 18

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies