Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wincenty a Paulo" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Towarzystwo Św. Wincentego a Paulo. Sto pięćdziesiąta rocznica założenia pierwszej Konferencji męskiej w Poznan
Saint Wincenty a Paulo’s Society. One hundred and fifty anniversary of the first Poznań Man’s Conference establishmet
Autorzy:
Sydor, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/957713.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Saint Wincenty a Paulo’s Society
Towarzystwo Św. Wincentego a Paulo
Źródło:
Biuletyn Historii Wychowania; 2000, 11/12; 55-60
1233-2224
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Wincentego à Paulo na ziemiach polskich w XIX wieku
Activity of the Company of the Daughters of Charity of Saint Vincent de Paul in Polish lands in the 19th century
Autorzy:
Puszka, Alicja
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23954194.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Siostry Miłosierdzia
Wincenty a Paulo
Kościół katolicki
żeńskie zgromadzenia zakonne
Opis:
Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo zostało założone we Francji w 1633 r. przez przyszłych świętych, ks. Wincentego a Paulo i Ludwikę de Marillac. Najważniejszym zadaniem nowego zakonu była praca na rzecz ubogich i chorych. Siostry pomagały chorym, rannym dzieciom, sierotom, opuszczonym osobom starszym i niepełnosprawnym. W 1652 roku Siostry Miłosierdzia rozpoczęły działalność w Rzeczypospolitej Polskiej, sprowadzone przez Marię Gonzagę, żonę króla Jana Kazimierza. Królowa założyła fundację dla Sióstr Miłosierdzia przy ulicy Tamka w Warszawie, gdzie w 1658 r. siostry ustanowiły siedzibę domu generalnego. Przy Instytucie św. Kazimierza Jagiellończyka utworzono szpital i sierociniec dla dziewcząt. Działalność Sióstr stopniowo się rozwijała. Pod koniec XVIII w. prowadziły 34 szpitale, często powiązane z innymi dziełami charytatywnymi (szkoły, domy dziecka, w tym dla małych dzieci, przytułki, domy dla dziewcząt, internaty, przytułki, noclegownie dla bezdomnych, kawiarnie). Rozbiory Rzeczypospolitej oraz wojny napoleońskie przyniosły represje. Prowincję Sióstr Miłosierdzia podzielono na trzy części, z których pierwszą była prowincja macierzysta warszawska. W 1783 r. utworzono województwo małopolskie obejmujące obszar zaboru austriackiego z siedzibą we Lwowie. W 1859 r. dom generalny przeniesiono do Krakowa i zmieniono jego nazwę na „województwo krakowskie”. Początki prowincji litewskiej, z jej domem centralnym w Wilnie, sięgają lat 1797–1800. Po okresie represji został zamknięty w 1867 r. przez władze carskie. Trzecią prowincją, powstałą w 1850 r. na bazie prowincji warszawskiej, była prowincja poznańska z domem generalnym w Poznaniu. W 1863 r. siedzibę centrali tej prowincji przeniesiono do Chełmna nad Wisłą i odtąd nosi ona nazwę prowincji chełmińskiej. W 1914 r. Siostry Miłosierdzia prowadziły łącznie 115 szpitali (60 w województwie warszawskim, 37 w województwie krakowskim i 18 w województwie chełmińskim) oraz kilka innych instytucji charytatywnych i instytucje edukacyjne. Działalność Sióstr Miłosierdzia była niezwykle ważna w czasach niewoli narodowej.
The Company of the Daughters of Charity of Saint Vincent de Paul was created in France in 1633 by the future saints, Father Vincent de Paul and Louise de Marillac. The major task of the new order was to work for the good of the poor and the sick. The sisters helped sick people, wounded children, orphans, abandoned old people and the disabled. In 1652, the Daughters of Charity commenced activity in the Republic of Poland, having been brought by Marie Gonzaga, wife to King John Casimir. The queen established a foundation for the Daughters of Charity in Tamka Street in Warsaw, where in 1658 the sisters set up the seat of the general house. A hospital and an orphanage for girls were also established at the St. Casimir Jagiellon Institute. The Sisters’ activity was gradually developing. At the end of the 18th century they ran 34 hospitals, frequently connected with other charitable works (schools, orphanages, including for little children, almshouses, houses for fallen girls, boarding houses, workhouses, night shelters for the homeless, beaneries). The partitions of the Republic of Poland and the Napoleonic Wars brought about repressions and the province of the Daughters of Charity was divided into three, the first being the Warsaw mother province. In 1783 the Lesser Poland province was established which comprised the area of the Austrian partition with the seat in L’viv. In 1859 the general house was moved to Cracow and its name was changed to “Cracow province”. The beginnings of the Lithuanian province, with its central house in Vilnius, date back to 1797–1800. After a period of repressions, it was eventually closed down in 1867 by tsarist authorities. The third province, established in 1850 based on Warsaw province, was the Poznań province with its general house in Poznań. In 1863 the central house of that province was moved to Chełmno on the Vistula river and since then it has been called the Chełmno province. Assuming, that the outbreak of World War I marks the end of the 19th century, in 1914 the Daughters of Charity ran a total of 115 hospitals (60 in Warsaw province, 37 in Cracow province and 18 in Chełmno province) and several other charitable and educational institutions. The activity of the Daughters of Charity was extremely important in the times of national bondage.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 214-234
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Św. Wincenty à Paulo – formator diecezjalnego duchowieństwa dla dobra społeczności
St. Vincent de Paul – the formator of diocesan clergy for the good of the community.
Autorzy:
Hoffmann, Emil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/447703.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
duchowieństwo
Kościół katolicki
św
Wincenty à Paulo
społeczeństwo
Francja
dobro wspólne
clergy
Catholic Church
St
Vincent de Paul
society
France
common good
Opis:
Św. Wincenty à Paulo odkrył w sobie powołanie do ewangelizacji biednych, ale uświadamiał sobie też potrzebę poważnej pracy nad duchowością duchowieństwa, by w ten sposób dało odpowiedź na swoje powołanie i współpracowało przy odnowie Kościoła Bożego. W niniejszym artykule chcę przedstawić kolejny szkic o Wincentym à Paulo jako formatorze duchowieństwa, co zwykle pozostaje w cieniu, gdyż św. Wincenty wszedł wcześniej do historii jako wielki organizator i realizator dzieła miłosierdzia we Francji w XVII wieku oraz jako patron ubogich. Korzystałem wyłącznie z hiszpańskich źródeł i chcę przedstawić świętego jako człowieka zaangażowanego w dzieło reformy duchowieństwa, która miała wpływ nie tylko na Kościół w XVII-wiecznej Francji, ale także na wiele pokoleń księży w Europie, aż do dziś, na całym świecie, gdzie misjonarze św. Wincentego poświęcają się pracy budowania kleru diecezjalnego.
This essay intends to highlight a specific trait of St. Vincent as the clergy formator. This characteristic is often downplayed and unnoticed, for Vincent is primarily known throughout history as the founder of charity works and is generally invoked as the patron of the poor. I draw exclusively on Spanish sources and my intention is to present Vincent as a man fully plunged in the work of clergy reform that bore fruit not only for the church in France in the 17th century but for many generations of priests in many parts of the world where the missionaries of st. Vincent still toil in the clergy formation today.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2014, 2(11); 187-207
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przełomowa rola Zgromadzenia Księży Misjonarzy w procesie kształtowania przestrzeni sepulkralnej Warszawy
Breakthrough role of the Congregation of the Mission in Poland in the process of shaping sepulchral in Warsaw
Autorzy:
Jasińska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1205671.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
cmentarze
Maria Ludwika Gonzaga
nekropolie
szpitale
Wincenty a Paulo
Zgromadzenie Księży Misjonarzy
Marie Louise Gonzaga
Vincent de Paul
Congregation of the Mission
cemeteries
necropolis
hospitals
Opis:
Przełomowa rola Zgromadzenia Księży Misjonarzy w procesie kształtowania przestrzeni sepulkralnej Warszawy była powszechnie znana i doceniana. Mimo niepodważalnych zasług na tym polu oraz licznych opracowań poświęconych nekropoliom warszawskim jak i temu zgromadzeniu, temat ten nie doczekał się wnikliwej monografii historycznej uwzględniającej ustalenie rzeczywistego czasu, w którym przenoszenie cmentarzy za miasto się rozpoczęło oraz poznania przyczyn tych działań. Niniejszy artykuł ma za zadanie wykazać, że w badaniach nad kształtowaniem się cmentarzy pozamiejskich przyjmowano długo założenie, iż najpierw pojawiły się regulacje prawne, nakazujące ich tworzenie, a dopiero później (i z dużymi oporami) doszło do ich realizacji. Nowsze studia pokazują jednak, że w XVI, XVII i XVIII wieku organizowano jednak miejsca pochówków poza osadami bez żadnych ścisłych nakazów. Czyniono to z konieczności, wynikającej z przepełnienia podziemi świątyń i cmentarzy przykościelnych. Warszawa, postrzegana powszechnie w XVII wieku jako wielkie miasto, również realizowała ten zwyczaj przede wszystkim za sprawą misjonarzy, którzy stosunkowo wcześnie, a zarazem konsekwentnie, wprowadzili w niej nowy sposób sytuowania cmentarzy.
A breakthrough role of the Congregation of the Mission in the proces of shaping sepulchral space in Warsaw is well-known and commonly appreciated. In spite of Vincentians’ indisputable merits in that field as well as many papers devoted to Warsaw necropolis as well as to this congregation, this topic has not been tackled in a thorough historical monograph. Such a lengthy paper would have to take account of the real time in which moving cemeteries away from the cities began and explain its causes. It has been shown in this article that in research on extra-urban cemeteries an assumption had been made for a long time that at first some legal rules ordering their creation were enacted. Only later (despite no small resistance) did it come to implementing these rules. However, new studies show that in the 16th, 17th and 18th centuries burial sites were organized without any strict obligations to bury the deceased outside of the settlements. It was done out of necessity which derived from overfilling of temple undergrounds and cemeteries located next to churches. Warsaw which was considered a huge city in the 17th century followed this pattern thanks to the Vincentians who introduced a new manner of locating cemeteries both early and consistently.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2020, 134; 117-149
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies