Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wcielenie" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Przebóstwienie człowieka następstwem Wcielenia. Perspektywa chrystologiczna kard. Christopha Schönborna
the mystery of divinization of the manas a consequence of the Incarnation. Christoph Schönborn christological perspective
Autorzy:
Artemiuk, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595101.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
przebóstwienie
Ch. Schönborn
Wcielenie
divinization
Incarnation
Opis:
In the article, the author shows the mystery of divinization of the man, according to Ch. Schönborn, as a consequence of the Incarnation. The idea of theosis, which is characteristic of Eastern Orthodoxy, harmonizes with the mystery of the Incarnation. The Christian understanding of theosis has nothing to do with self-divinization of the man, it is rather a break from the false image of God in order to open up to the full richness of Trinitarian life. The purpose of the Incarnation is the divinization of the man – for God has become a man so that a man can unite with God for eternity. The divinization of the man means making us sons, because Christ coming to earth did not want to change or replace the human nature, on the contrary – he wanted to "lead" it to where it had been before the fall, and thus, according to the Creator's original intention, – to immortality. Ch. Schönborn emphasizes that deification begins here on earth by the sacraments of the Church, which make our sonship in the Son "reproduce" His life in us.
W artykule autor ukazuje tajemnicę przebóstwienia człowieka, zgodnie z myślą Ch. Schönborna, jako następstwo Wcielenia. Idea theosis, charakterystyczna dla teologii wschodniej, współbrzmi harmonijnie z tajemnicą Wcielenia. Chrześcijańskie pojmowanie theosis nie ma nic wspólnego z samoubóstwieniem człowieka, jest raczej uwolnieniem się od fałszywego obrazu Boga, aby otworzyć się na pełne bogactwo życia trynitarnego. Celem Wcielenia jest przebóstwienie człowieka – po to bowiem Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek mógł zjednoczyć się na wieki z Bogiem. Przebóstwienie człowieka oznacza jego „usynowienie”, bowiem Chrystus przychodząc na ziemię nie chciał zmienić czy zastąpić ludzkiej natury, pragnął ją „doprowadzić” tam, gdzie była przed upadkiem, a więc według pierwotnego zamierzenia Stwórcy – do nieśmiertelności. Ch. Schönborn podkreśla, że przebóstwienie dokonuje się już tutaj na ziemi przez sakramenty Kościoła, które sprawiają nasze usynowienie w Synu, „odtwarzają” w nas Jego życie.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2019, 19; 143-164
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Front jest wszędzie
Autorzy:
Bajduszewski, Henryk (1924-2022).
Powiązania:
Polska Zbrojna 2021, nr 6, s. 102-104
Współwytwórcy:
Korczyński, Piotr (1974- ). Wywiad
Data publikacji:
2021
Tematy:
Wehrmacht
2 Korpus Polski (Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie)
Centrum Wyszkolenia Wojsk Pancernych (Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie)
II wojna światowa (1939-1945)
Front zachodni (1939-1945)
Wcielenie do służby wojskowej
Mechanicy pojazdów samochodowych
Czołgi
Sprzęt wojskowy
Artykuł z czasopisma fachowego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Wywiad dziennikarski
Opis:
Kpt. Henryk Bajduszewski został w 1942 roku wcielony do Wehrmachtu, a w 1944 roku znalazł się w 2 Korpusie Polskim. Został w nim przydzielony do służby warsztatowo-samochodowej, a po przeszkoleniu jako mechanik samochodowo-czołgowy trafił do Centrum Wyszkolenia Wojsk Pancernych.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Kapłaństwo inkarnacyjno-paschalne
Incarnational and Paschal Priesthood
Autorzy:
Bartnik, Czesław S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233579.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Pascha
Wcielenie
Soteriologia
Hieratologia
Incarnation
Soteriology
Hieratology
Opis:
If one speaks about Christology and then about soteriology either in their paschal or incarnational (Incarnation) aspects, then one may speak about either paschal or incarnational priesthood. Though the classical priesthood is related with the Pascha, yet we must necessarily also notice the incarnational dimension and make up one, inseparable, and supplementing whole on the basis of one Person of Christ, one “person” of the Church and one person of the priest. In the personalistic approach, the priest receive the sign of esse sacerdotale and agere sacerdotale on the basis of priestly grace. This grace is given in the sacrament of the priesthood that is grafted into by a direct and church-making manner in the priesthood of Christ and making the whole Christic personality in the person called to the priesthood.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2010, 2; 5-12
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne nurty w interpretacji Słowa Bożego
Modern trends in the interpretation of the Word of God
Autorzy:
Borkowska, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/516548.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
Bernard Lonergan
Benedykt XVI
hermeneutyka wiary
egzegeza
interpretacja
wcielenie
Maryja
Pismo Święte
Benedict XVI
hermeneutics of faith
exegesis
interpretation
incarnation
Mary
the Scriptures
Opis:
Rozwój badań historyczno-krytycznych doprowadził na przestrzeni wieków do zbyt drobiazgowego wyróżniania warstw tradycji, z poza których wyłania się postać Jezusa coraz bardziej zamazana. Papież Benedykt XVI dostrzegł ten problem i wyznaczył egzegetom nowe kierunki w hermeneutyce Pisma św. zawarte w adhortacji apostolskiej Verbum Domini. Metoda ta posiada wiele punktów wspólnych z wypracowaną przez Bernarda Lonergana metodą w teologii. Artykuł wskazuje na zagrożenia dla współczesnej biblistyki i proponuje drogi, które mogą pomóc doprowadzić do analizy Pisma świętego zgodnej z jego zadaniem i przeznaczeniem. Główny akcent tych wskazań zarówno u Benedykta XVI, jak i B. Lonergana położony jest na obudzenie świadomości egzegety, że przebywa w obecności Słowa Bożego, natchnionego i wypowiedzianego przez samego Boga, a zapisanego jedynie ręką skryby. Wiara i żywa relacja z Jezusem podstawą do zrozumienia przesłania i sensu Objawienia. Duch święty i Maryja ożywiają nieustannie umysł egzegety, by mógł, tak jak Maryja zachowywać Słowo i starać się je zrozumieć. Duże znaczenie przypisane jest też zdrowemu rozsądkowi egzegety, który sam będąc zanurzonym w Słowie musi komentować Go tak, by głosić Ewangelię wszystkim narodom, klasom i w każdej kulturze, w sposób zgodny z asymilacyjnymi możliwościami owych klas i kultur. Głoszenie, aby mogło być skuteczne powinno być tak wielorakie, jak wielorakie są odmiany zdrowego rozsądku, języka, form społecznych. Lonergan podkreśla, że aby praca egzegety była skuteczna musi być brana pod uwagę struktura ludzkiego ducha. Następnie idąc w ślad za myślą B. Lonergana w artykule zostały omówione przykazania transcendentalne, których celem jest przybliżenie zarówno egzegety, jak i słuchaczy do głębszego zrozumienia Słowa i przyjęcia Go nie tylko jako słowa ludzkiego, ale Słowa Boga, który niezmiennie żyje, działa i porusza serca ludzi by poznawali Jego Syna Jezusa. Kolejnym zagadnieniem podjętym w artykule jest odpowiedzialność egzegetów za interpretację Słowa Bożego, który są powołani do tego by uczestniczyć w życiu Ko-ścioła i zagłębiać się w myśl i intuicje podane przez Ojców Kościoła. Celem każdego egzegety powinno być wyjaśnienie sensu tekstu biblijnego jako aktualnego Słowa Bo-żego przy zachowaniu wszelkich zasad egzegezy kanonicznej, żywej Tradycji i analogii wiary.
The development of historical-critical research led over the centuries to the very minute highlight layers of tradition, outside of which emerges the figure of Jesus more and more blurred. Pope Benedict XVI saw this problem and set exegetes new directions in the hermeneutics of Scripture. contained in the Apostolic Exhortation Verbum Domi-ni. This method has many points in common with developed by Bernard Lonergan method in theology. The article points to the threat to the contemporary biblical studies and proposes a way that can help lead to an analysis of Scripture in accordance with its mission and purpose. The main emphasis of these indications in both Benedict XVI and B. Lonergan is set to awaken the awareness of the exegete that it is in the presence of the Word of God, inspired and spoken by God and recorded only the hand of a scribe.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2016, 26; 7-18
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Specyfika chrystologicznej terminologii św. Cyryla Aleksandryjskiego w kontekście kontrowersji nestoriańskiej V wieku
Some specific features of the Christological Terminology of St. Cyril of Alexandria in the context of the Nestorian controversy of the 5th century
Autorzy:
Charyło, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494308.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
św. Cyryl Aleksandryjski
Wcielenie
chrystologia
szkoła aleksandryjska
spory chrystologiczne
hipostaza
natura
St. Cyril of Alexandria
Incarnation
Christology
Catechetical School of Alexandria
Christological Disagreements
hypostasis
nature
Opis:
W artykule przedstawiona jest specyfika chrystologicznej terminologii św. Cyryla Aleksandryjskiego, stosowanej w jego nauce o zjednoczeniu dwóch natur w jednej osobie Bogoczłowieka Jezusa Chrystusa. Zostało podkreślone, że arcybiskup Aleksandrii, w celu wyjaśnienia tajemnicy Wcielenia, posługiwał się specyficznym językiem teologicznym. Autor ukazuje główne chrystologiczne pojęcia i porównuje sposoby ich wykorzystania przez św. Cyryla. Na podstawie analizy dzieł arcybiskupa Aleksandrii dowodzi, że św. Cyryl nie rozróżniał terminów φύσις, ὑπόστασις, πρόσωπον i stosował je tak, jakby były one ewidentnymi synonimami. Właśnie w tym zawierała się ogromna trudność interpretacji języka teologicznego arcybiskupa Aleksandrii. Według opinii autora, św. Cyryl próbując wyrazić prawdę o jedności natury boskiej oraz natury ludzkiej w jednej osobie Bogoczłowieka, nie mógł znaleźć jednoczącego wyrażenia zrozumiałego dla wszystkich. Jednakże św. Cyryl starał się sformułować chrześcijański dogmat o zjednoczeniu dwóch natur w jednej osobie Jezusa Chrystusa. Autor tego artykułu stwierdza, że nawet jeśli arcybiskup Aleksandrii w swoich chrystologicznych wypowiedziach nie rozróżniał niektórych terminów i wykorzystywał je jako synonimy, to może być to wytłumaczone przez jeszcze nie ukształtowany i niedokładnie sprecyzowany teologiczno-filozoficzny system terminów w V wieku. Św. Cyryl wyraził głęboką teologiczną koncepcję pomimo wciąż nie jednoznacznie sformułowanych pojęć.
In this article are reviewed some peculiarities of St. Cyril of Alexandria’s Christological Terminology, that was used in his statement of the Christological dogma about union of the two natures in the single Person of Jesus Christ. It has been highlighted that the Archbishop of Alexandria had made use of the particular and original theological language to explain the mystery of Christ’s Incarnation. The author reveals the main Christological notion and the ways of usage of these terms by St. Cyril. The Analysis of the writings of the Archbishop of Alexandria proves that St. Cyril did not distinguish the terms φύσις, ὑπόστασις, πρόσωπον and he used them, as if they were obvious synonyms. Therefore it is extremely difficult to interpret the theological language the Archbishop of Alexandria. In the author’s opinion is that St. Cyril sought to ascertain the truth of the unity of the divine and human natures of Christ in one individual existence and could not find a unifying expression understandable by everyone. However, St. Cyril of Alexandria made an effort to formulate the Christian dogma of the union of the two natures in the single Person of Jesus Christ. The author of this article concludes that even if the Archbishop of Alexandria in his Christological word usage mixed and did not distinguish some terms and was using them as synonyms, it can be explained by not steady-state theological and philosophical terminology in the 5th century. St. Cyril expressed deep theological idea in spite of still ambiguous term formulations.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2017, 02; 263-286
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poznanie Boga i człowieka w Obrazie Niewidzialnego
Autorzy:
Chyła, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623271.pdf
Data publikacji:
2015-09-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Eucharystia
Wcielenie
sakramenty
Opis:
“Il vero desiderio dell’uomo e «Voglio vedere Dio»” (CCC 2557). Dio risponde pienamente a questo desiderio per mezzo dell’incamazione del suo Figlio. Vedendo il Verbo lncamato si vede infatti il Dio invisibile. Cristo continua a rivelarsi nel volto sacramentale, iconico della Chiesa che predica la Parola vivente, celebra i sacramenti soprattutto l’Eucaristia ed e espressione dell'amore misericordioso nel servizio verso i piu bisognosi. Grazie alla rivelazione di Cristo, l’uomo riscopre la verita di Dio e di se stesso. Senza Cristo l’uomo non sa chi e Dio e chi e l’uomo.
Źródło:
Verbum Vitae; 2009, 16; 229-246
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La Trinità e il tempo
The Trinity and time
Autorzy:
Ciećko, Szymon K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52158076.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
God
time
eternity
Saint Augustine
Incarantion
Dio
tempo
eternità
Sant’Agostiono
Incarnazione
Bóg
czas
wieczność
święty Augustyn
Wcielenie
Opis:
Nella sua ricerca, l’autore riflettere su due aspetti: la Trinità e il tempo. Il suo scopo è far vedere se sia possibile unire in qualche modo queste due realtà ed in quale modo ciò sarebbe possibile. Descrive cosa è, anzi come ci appare, il tempo e successivamente riflette sull’eternità, la quale è una delle categorie con cui i pensatori riflettono sulla Realtà Trinitaria. Nella parte finale dell’articolo, descrive la sua proposta di unire Dio e il tempo.
The author of the article reflects on two aspects: the Trinity and time. He tries to show the possibility of combining these two realities in some way and he suggests in what way this would be possible. He then presents some notions of time and analyses a concept of the eternity, which is one of the categories used by thinkers in reflecting on the Trinitarian Reality. Finally, he describes a proposal of correlation regarding God and time.
Autor artykułu podejmuje refleksję nad dwoma aspektami: Trójcą Świętą i czasem. Zastanawia się, czy można w jakiś sposób połączyć te dwie rzeczywistości i, jeżeli tak, to w jaki sposób byłoby to możliwe. Wskazuje na różne koncepcje czasu, a następnie omawia zagadnienie wieczności, która jest jedną z kategorii, za pomocą których myśliciele zastanawiają się nad rzeczywistością Trynitarną. W końcowej części artykułu, autor przedstawia własną propozycję relacji pomiędzy Bogiem i czasem.
Źródło:
Nurt SVD; 2022, 1; 97-108
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posłanie Syna w ujęciu św. Tomasza z Akwinu
Autorzy:
Ćwik, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806394.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
posłanie
wcielenie
święty Tomasz z Akwinu
Trójca Święta
Opis:
Św. Tomasz z Akwinu pisząc o posłaniu Syna wpisuje je w szerszy kontekst nauki o wcieleniu. Posłanie rozumie on dwojako: jako posłanie niewidzialne oraz to widzialne. O posłaniu niewidzialnym mówimy wtedy, gdy w duszy osoby będącej w łasce uświęcającej przebywa Bóg. Oddziałuje On na nasz intelekt – możemy poznać Boga oraz na naszą wolę – jesteśmy w stanie Go miłować. Akwinata podkreśla, że w Trójcy mówimy o jedności istoty, ale o odrębności Osób, dlatego też posłanie Syna różni się od posłania Ducha Świętego. Posłannictwo niewidzialne związane jest z życiem sakramentalnym, które prowadzi do pełnego umiłowania Boga i wzrastania człowieka w doskonałości. Posłanie widzialne w ujęciu Akwinaty jest związane z wcieleniem Boga. Druga Osoba Trójcy Świętej została posłana, aby zbawić ludzi od grzechu, ukazując swoją nieograniczoną miłość do człowieka. Wcielenie ukazało, że świętość oraz życie wieczne powinno być celem człowieka, a wszystkie nasze myśli powinny być kierowane do Boga.
Źródło:
Studia Theologica Varsaviensia; 2022, 60, 2
0585-5594
Pojawia się w:
Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kenotyczność ludzkiej egzystencji jako odpowiedź na kenozę Boga w świetle teologii Hansa Ursa von Balthasara
Autorzy:
Demczyszak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041847.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Chrystus Balthasar
kenoza
wcielenie
Trójca Święta
Opis:
Wykorzystując kategorię kenozy do całościowego i (na każdym etapie) trynitarnego przedstawienia Boga i Jego działania w świecie, Hans Urs von Balthasardostrzega możliwość zaistnienia jej także w życiu człowieka. Artykuł podejmujepróbę szerszego spojrzenia na tę koncepcję teologa i zrozumienia istoty kenotycznej egzystencji człowieka. Punktem wyjścia jest analiza wewnątrzboskiej Miłości, która w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa pozwala rozpoznać się człowiekowi i ze względu na niego przyjmuje kolejne (aż do eucharystycznej) etapy kenozy, aby wprowadzić człowieka we wzajemne odniesienia Osób Boskich, polegające na przekraczaniu siebie ze względu na drugą Osobę. Kenoza nie dotyczy tylko JezusaChrystusa i aktu Wcielenia, ale staje się dla Bazylejczyka terminem dotyczącym samego Trójjedynego Boga, rozumianego jako kenotyczna, osobowa miłość Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ziemski etap życia Syna Bożego odsłania przed człowiekiem wewnętrzne życie trójjedynej Miłości. Kenoza jest aktem miłości Boga do człowieka, która wchodzi w czas i przybiera kolejne formy; wzywa osobę, aby w swojej skończonej wolności oparła się na Absolutnej wolności Boga, przyjmując od Niego posłannictwo konstytuujące całe życie człowieka. Tak rozumiana kondycja ludzkaodczytuje swoje istnienie jako otrzymane i odkrywa możliwość uczynienia z niego daru ‒ wejścia na drogę egzystencji w posłaniu, na miarę miłości trynitarnej. Tak przyjęte i ofiarowane życie poprzez modlitwę uczestniczy w wewnętrznym dialogu trójjedynej Miłości oraz ukazuje Ją światu swoim kenotycznym życiem poddanymDuchowi Świętemu.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2021, 32, 2; 187-202
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Theology of Hiddenness: J. L. Schellenberg, Divine Hiddenness, and the Role of Theology
Boże ukrycie i rola teologii
Autorzy:
Dobrzeniecki, Marek
King, Derek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791138.pdf
Data publikacji:
2021-09-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Boże ukrycie
argument z ukrycia
wcielenie
Kościół
grzech pierworodny
strategia dostosowawcza
divine hiddenness
hiddenness argument
incarnation
church
original sin
accommodation strategy
Opis:
The paper explores Pascal’s idea according to which the teachings of the Church assume the hiddenness of God, and, hence, there is nothing surprising in the fact of the occurrence of nonresistant nonbelief. In order to show it the paper invokes the doctrines of the Incarnation, the Church as the Body of Christ, and the Original Sin. The first one indicates that there could be greater than nonbelief obstacle in forming interpersonal bonds with God, namely the ontological chasm between him and human persons. The assumption of the human nature by the Son of God could be seen as a cure for this problem. The doctrine of the Church shows it as an end in itself, and in order for the Church to have meaning and to exist there has to be nonbelief in the world. Finally, the dogma of the Original Sin shows that there is no category of purely nonresistant nonbelief. The paper also addresses Schellenberg’s “accommodationist strategy” from the perspective of the Christian theology and in the last part it investigates what should be the influence of the fact of the hiddenness on theology’s take on the divine revelation.
Artykuł zgłębia ideę Pascala, zgodnie z którą nauczanie Kościoła zakłada ukrycie Boga, a zatem nie ma nic dziwnego w fakcie występowania niewiary bez oporu. Aby to pokazać, artykuł przywołuje doktryny Wcielenia, Kościoła jako Ciała Chrystusa i grzechu pierworodnego. Pierwsza wskazuje, że może istnieć większa niż niewiara przeszkoda w tworzeniu więzi międzyludzkich z Bogiem, a mianowicie ontologiczna przepaść między Nim a osobami ludzkimi. Przyjęcie natury ludzkiej przez Syna Bożego może być postrzegane jako lekarstwo na ten problem. Doktryna o Kościele ukazuje go jako cel sam w sobie, z kolei aby Kościół miał sens, musi istnieć niewiara na świecie. Wreszcie dogmat o grzechu pierworodnym pokazuje, że kategoria całkowicie nieopornej niewiary jest pusta. Artykuł odnosi się również do „strategii dostosowawczej” Schellenberga z perspektywy teologii chrześcijańskiej, a w ostatniej części bada, jaki powinien być wpływ faktu ukrytości na teologiczne ujęcie Bożego Objawienia.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 3; 105-122
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty w ziemskim życiu Chrystusa w ujęciu Hansa Ursa von Balthasara
The Holy Spirit in the Earthly Life of Christ According to Hans Urs von Balthasar
Autorzy:
Faltyn, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761786.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Balthasar
Chrystus
Duch Święty
Duch Ojca
Duch Syna
inwersja
Ojciec
posłuszeństwo
wcielenie
zmartwychwstanie
The Christ
The Father
The Holy Spirit
inversion
Incarnation
The Spirit of Father
The Spirit of Son
obedience
Resurrection
Opis:
Hans Urs von Balthasar (1905–1988) prezentuje oryginalny sposób refleksji nad relacjami w Trójcy Świętej dotyczącymi zwłaszcza ziemskiej egzystencji Chrystusa — od wcielenia do zmartwychwstania. Na uwagę w tym względzie zasługuje pojęcie inwersji trynitarnej, w której dokonuje się czasowe odwrócenie relacji Osób Boskich. Duch Święty, który od Ojca i Syna pochodzi (Trójca immanentna), podczas trwania inwersji prowadzi Jezusa — wcielonego Syna Bożego, posłanego od Ojca. Duch Święty w teologii Balthasara jest określany Duchem Ojca — dającym polecenia Chrystusowi, a Duch Syna jest Duchem, który przyjmuje polecenia Ojca. Chrystus dokonuje wszystkiego, od wcielenia po zmartwychwstanie w absolutnym posłuszeństwie Ojcu, które jest synonimem odwiecznej miłości Boga. 
Hans Urs von Balthasar (1905–1988) presents the original and unique kind of reflection on the relations within the Holy Trinity, especially those concerning the terrestrial existence of Jesus Christ — from the Incarnation to the Resurrection. What is worth noting in this respect, is the concept of Trinitarian inversion in which a temporary reversal of the Divine Persons’ relations takes place. The Holy Spirit, who proceeds from the Father and the Son (the immanent Trinity) is the one who leads Jesus — the incarnated Son of God, sent by the Father — during the inversion. In Balthasar’s theology the Holy Spirit is defined as the Father’s Spirit — giving orders to the Christ, and the Son’s Spirit is the Spirit who takes the Father’s orders. The Christ accomplishes everything, from the Incarnation to the Resurrection, in obedience to the Father, the obedience which is synonymous with God’s eternal love.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2021, 40, 1; 7-22
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wcielenie jako argument na rzecz obrony kultu obrazów w "Trzech mowach apologoetycznych przeciwko tym, którzy odrzucają świete" obrazy św. Jana Damasceńskiego
Autorzy:
Feliga, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1830461.pdf
Data publikacji:
2018-10-20
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
cult of images
St John of Damascus
Incarnation
kult obrazów
św. Jan Damasceński
Wcielenie
Opis:
Teologia ikony Jana Damasceńskiego narodziła się w warunkach pierwszego ikonoklazmu. Damasceńczyk pierwszy zdefiniował obraz jako przedmiot kultu i podał wiele przekonujących argumentów na rzecz oddawania im czci. Podstawowym źródłem wiedzy są tu Trzy mowy apologetyczne przeciwko tym, którzy odrzucają święte obrazy. Na ich podstawie przedstawiam najpierw główny obszar kontrowersji ikonoklastycznej, jakim jest starotestamentowy zakaz tworzenia obrazów. Jan pokazuje tu cel i względność tego zakazu – kresem jego obowiązywania okazuje się wcielenie Boga. Następnie prezentuję argumenty Damasceńczyka za możliwością przedstawiania obrazów Boga po Wcieleniu oraz za quasi-sakramentalną rolą materii. Na koniec pokazuję, jak autor rozszerza swoją apologię również na obrazy Maryi i świętych. 
John of Damascus was one of the first Christian thinkers who shaped the theology of images. His thought was born in the difficult historical circumstances of iconoclasm. Therefore, he was not always able to stand up to the task. On the other hand, it was Saint John who first gave sound arguments for worshiping the images. The basic source of knowledge about John of Damascus’ teaching on the icons are his Three Treatises on the Divine Images. On this basis, I begin with the main area of iconoclastic controversy which is the Old-Testament prohibition of images. John shows the purpose of this prohibition and claims that it has a relative character. Through the Incarnation of God it loses its validity. Then I present the Damascene’s arguments for the possibility of presenting the images of God after the Incarnation and for the quasi-sacramental role of matter – redeemed and filled with grace. In the final part I show how the author extends his arguments also to the images of Mary and other saints. 
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2018, 52; 125-140
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relative Monism: New approaches to a panentheistic understanding of the relation between God and creation
Autorzy:
Gamberini, Paolo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041860.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
teizm
chrystologia
panenteizm
postteizm
ontologia relacyjna
Boże działanie
monoizm relatywny
Trójca
głębokie wcielenie
Chrystus kosmiczny
Opis:
Będąc w dialogu ze współczesnością, z nauką i z religijnym pluralizmem, chrześcijańska teologia pilnie potrzebuje krytycznej oceny tzw. trynitarnego paradygmatu. „Nowy” paradygmat definicje Boga głównie jako związanego ze stworzeniem i pozostawia na boku interwencjonistyczne i nadprzyrodzone modele boskiego działania. Model postteistyczny Boga pozwala na nowo odkryć wpływ neoplatoński na teologię średniowieczną, zwłaszcza w dziełach św. Tomasza z Akwinu, w mistyce Mistrza Eckharta oraz w myśli Mikołaja z Kuzu, aby uzasadnić panenteistyczne rozumienie relacji między Bogiem a stworzeniem. Jedność bytu Boga z bytem stworzenia, Bóg jako „non-aliud”, rozróżnienie między Bogiem a Bóstwem oraz tożsamość ducha Bożego z ludzką duszą stanowią główne tematy klasycznego teizmu, któremogą być przyjęte w ramach zmiany paradygmatu, jaki dokonał się we współczesnej chrystologii i teologii trynitarnej. Grundaxiom Rahnera znajdzie szczególne miejsce w tej refleksji, ponieważ jego idea dotycząca tożsamości Trójcy immanentnej i Trójcy ekonomicznej zmierza do ukazania doświadczalnego wymiaru trzyosobowego Boga, utrzymując jednocześnie prawdę o niemożności wyrażenia słowami boskości Boga. Postteistyczne spojrzenie na teologię chrześcijańską umożliwia to, co może być nazwane relatywnym monizmem.
Christian theology urgently needs – in dialogue with modernity, science and religious pluralism – a critical assessment of the so-called theistic paradigm. Such a “new” paradigm defines God as essentially related to createdness and lays aside an interventionist and supernaturalistic model of divine agency. A post-theistic model of God may revisit the Neoplatonic influence in Medieval theology, especially in the works of Thomas Aquinas, in Eckhart’s mysticism, and Nicholas of Cusa’s thought, to support a panentheistic understanding of the relation between God and creation. The oneness of God’s being with created being, God as “non-aliud”, the distinction between God and Godhead, and the identity of God’s spirit with the human soul, are some of the major themes from Classical theism that can be assumed within the framework of the paradigm shift that has been occurring in Contemporary Christology and Trinitarian theology. Special attention will be dedicated to Rahner’s Grundaxiom because his idea of the identity of immanent and economic Trinity aims atunfolding the experiential dimension of the tripersonal God while maintaining theineffability of God’s divinity. A Post-theistic approach to Christian theology makespossible what may be called a theological Relative Monism
Źródło:
Studia Bobolanum; 2021, 32, 2; 45-70
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies