Temat: War crime - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Ответственность за оправдание геноцида, преступления против человечества, преступления против мира и военного преступления в уголовном законе Латвийской Республики
Odpowiedzialność za uniewinnienie od zbrodni ludobójstwa, zbrodni przeciwko ludzkości, zbrodni przeciwko pokojowi i zbrodni wojennych w prawie karnym Republiki Łotewskiej
Liability for Acquittal of Genocide, Crime Against Humanity, Crime Against Peace and War Crime in the Criminal Law of the Republic of Latvia
Autorzy:: Trels, Eriks
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/564969.pdf
Data publikacji:: 2020-01-28
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:: оправдание геноцида
оправдание преступления против человечества
оправдание преступления против мира
оправдание военного преступления
татья 74.1 Уголовного законаЛатвийской Республики
Acquittal of genocide
crime against humanity
crime against peace and war crime
the Criminal Law Section 74.1
Opis:: Согласно Рамочному решению Совета Европейского союза «О борьбе с определенными формами и проявлениями расизма и ксенофобии посредством уголовного законодательства» каждому государству – члену Европейского союза необходимо было принять меры для обеспечения наказания за публичную восхваление, публичное отрицание или публичную грубую банализацию геноцида, преступлений против человечества и военных преступлений. Выполняя данные требования, в статью 74.1 Уголовного закона Латвийской Республики были внесены соответствующие изменения. Цель данной статьи – инициировать обсуждение возможных проблем, связанных с применением статьи 74.1 «Отрицание геноцида, преступлений против человечества, преступлений против мира и военных преступлений» Уголовного закона. Автор предлагает свое видение проблематики применения нормативного регулирования по данному вопросу.
According to the Section 1 of the Council of European Union Framework Decision 2008/913/JHA on combating certain forms and expressions of racism and xenophobia by means of criminal law, each Member State shall take the measures necessary to ensure that the following intentional conduct is punishable: publicly condoning, denying or grossly trivialising crimes of genocide, crimes against humanity and war crimes. Section 74.1 ―Acquittal of Genocide, Crime against Humanity‖ of the Criminal Law provides for liability in the public glorification of genocide, crime against humanity, crime against peace or war crime or glorification, denial, acquittal or gross trivialisation of committed genocide, crime against humanity, crime against peace or war crime, including genocide, crime against humanity, crime against peace or war crime committed by the U.S.S.R. or Nazi Germany against the Republic of Latvia and its inhabitants. The article aims to initiate a debate on potential problems related to the application of the Section 74.1 ―Acquittal of Genocide, Crime against Humanity‖ of the Criminal Law. The author offers his vision of the regulatory framework application problems.
Źródło:: De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2019, 2(5); 8-31
2450-5005
Pojawia się w:: De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Znaczenie analiz sieci społecznych online dla bezpieczeństwa narodowego.
Analysis of online social networks in the context of national security.
Autorzy:: Surma, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/501968.pdf
Data publikacji:: 2016-11-15
Wydawca:: Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:: sieci społeczne online,
wojna informacyjna,
rozpoznanie zorganizowanych grup przestępczych,
metody ilościowe,
eksploracja danych.
on-line social networks,
information war,
organized crime identification,
quantitative methods,
data mining.
Opis:: Sieci społeczne online mają istotne znaczenie w funkcjonowaniu współczesnego społeczeństwa. Zastosowanie zaawansowanych metod analitycznych w ich badaniu może być wykorzystane do wsparcia zarządzania bezpieczeństwem narodowym w co najmniej dwóch aspektach. Po pierwsze umożliwia identyfikację wojny informacyjnej prowadzonej z wykorzystaniem mediów społecznościowych. Po drugie zaś udostępnia metody rozpoznania struktury i sposobów działania zorganizowanych grup przestępczych, takich jak na przykład organizacje terrorystyczne. Te dwa obszary zastosowań zostały omówione w odniesieniu do aktualnego stanu badań naukowych, ograniczeń w ich prowadzeniu oraz potencjalnego zastosowania tych badań w zakresie bezpieczeństwa narodowego.
Online social networks are essential dimension of modern society. Applying advanced analytical methods in social networks can be used to support of national security in at least two aspects. Firstly it allows identification information war, which is conducted with the use of social media. Secondly it provides methods for the recognition of the structure and methods of operation in organized criminal groups, such as terrorist organizations. These two areas of application are discussed in relation to the current state of art in scientific research, limitations, and potential applications in the national security.
Źródło:: Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2016, 8, 14; 92-101
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:: Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Zbrodnia niemiecka w Warszawie 1944 r.
Data publikacji:: 1946
Wydawca:: Poznań
Tematy:: Powstanie 1944 r. warszawskie zbrodnie
Armed insurgency
War crime
Zbrodnia wojenna
Trzecia Rzesza (1933-1945)
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Książka

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Zasób archiwalny Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu
Autorzy:: Bojarska, Anna.
Powiązania:: Łambinowicki Rocznik Muzealny 1995, nr 18, s. 91-99
Data publikacji:: 1995
Tematy:: Łambinowice-Opole. Centralne Muzeum Jeńców Wojennych zbiory
Jeńcy wojenni polscy Niemcy 1939-1945 r. archiwalia
Military archivist
Prisoners of war
War crime
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: War and the problem of personal responsibility
Autorzy:: Kumankov, Arseniy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/430919.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: war
responsibility
Walzer
Arendt
McMahan
war crime
wojna
odpowiedzialność
zbrodnia wojenna
Opis:: In this article, the author addresses the question whether individual citizens are responsible for the aggressive policy of their national leader by comparing the views of Hannah Arendt, Michael Walzer and Jeff McMahan on the problem of personal responsibility. The author agrees with Arendt and McMahan that responsibility presupposes thinking. Taking into account a number of arguments, the author claims that responsibility should be interpreted as a collective duty. Guilt, however, is found at the individual level. A person may be guilty for his own decisions and be responsible for the decisions of the government, but he could not be condemned for the crimes of the latter. In conclusion, the author claims that this idea applies at the international level as well, because states are collectively responsible for maintaining justice and peace in the world.
Źródło:: Studia Philosophiae Christianae; 2017, 53, 3; 115-126
0585-5470
Pojawia się w:: Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: W cieniu zbrodni katyńskiej. Polscy jeńcy wojenni ocalali z obozów specjalnych NKWD w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie
Autorzy:: Jaczyński, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1811307.pdf
Data publikacji:: 2019-12-11
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:: polscy jeńcy wojenni
zbrodnia katyńska
obozy specjalne NKWD dla jeńców wojennych
kryteria selekcji jeńców wojennych
sowiecki wywiad i kontrwywiad
Polish war prisoners
the Katyń crime
NKVD special camps for
war prisoners
selection criteria of war prisoners
Soviet intelligence and counterintelligence
Opis:: Nasza wiedza o zbrodni katyńskiej jest już spora, to jednak jeszcze wiele spraw budzi wątpliwości i wymaga wyjaśnienia. Jedną z takich kwestii jest wyselekcjonowanie nielicznej grupy jeńców z trzech obozów specjalnych z Kozielska, Starobielska i Ostaszkowa, którzy ocaleli z zagłady katyńskiej. Badacze problematyki katyńskiej, którzy ze zrozumiałych względów wiele miejsca i uwagi w swych dociekaniach poświęcali genezie zbrodni, rekonstrukcji przebiegu wydarzeń i losom zamordowanych, na marginesie pozostawiali kwestię ocalałych. Nie trzeba było tym samym szukać odpowiedzi na nader kłopotliwe i trudne pytanie: dlaczego nieliczni polscy jeńcy wojenni uratowali się od zagłady. Jakie były kryteria, wedle których trzyosobowe gremium, tzw. „centralna trójka” NKWD, zdecydowało o zachowaniu przy życiu niespełna 400 jeńców z obozów specjalnych. Do połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku była to zapewne jedna z największych tajemnic zbrodni katyńskiej. Udostępnione wówczas dokumenty sowieckie dotyczące niespełna czterystu osób, które nie znalazły się listach śmierci, przynajmniej częściowo wyjaśniają one zagadkę ich ocalenia. Wśród badaczy problematyki katyńskiej przeważa pogląd, że jednym z głównych kryterium tej selekcji stanowiła, przydatność uratowanych dla realizacji wojskowych i politycznych celów państwa radzieckiego.
Although we have already gained a great deal of information about the Katyń crime, still many issues raise doubts and require further explanation. One of such matters is the selection of a small group of prisoners from three special camps, i.e. Kozielsk, Starobielsk and Ostaszkow, and their survival from the Katyń massacre. For obvious reasons, the historians researching the Katyń crime have devoted most of their attention to the genesis of the crime, reconstruction of the course of events and life stories of the executed, while the issue of the saved has been treated rather marginally. By adopting such an approach the researchers have avoided a rather difficult and troublesome question of why a small number of Polish prisoners of war (i.e. around 400) was salvaged and what the criteria of such a selection made by the so called “the central three” of NKVD were. Undoubtedly, until the 1990s this issue remained as one of the greatest mysteries of the Katyń massacre. At that time the soviet documents pertaining to the plight of those 400 prisoners who had not found themselves on the death list were revealed and at least partially they shed some light on this historical riddle. Among the Katyń crime researchers there prevails an opinion that one of the main criteria of the selection was usefulness of some of the prisoners for fulfilment of the Soviet state’s military and political goals.
Źródło:: DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2017, 14, 14; 129-146
1730-0274
Pojawia się w:: DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Unveiling the necessity for a new international criminal court (ICC). A personal perspective amidst 21st century international law crimes in Ukraine linked to Russian Federation aggression
O zasadności powołania nowego MTK. Zarys stanowiska własnego na tle zbrodni prawa międzynarodowego popełnionych na terytorium Ukrainy w XXI w. w związku z agresją Federacji Rosyjskiej
О целесообразности создания нового Международного уголовного суда (МУС). Изложение собственной позиции на фоне преступлений международного права, совершенных на территории Украины в XXI веке в связи с агрессией Российской Федерации
Щодо доцільності створення нового МКС. Зазначення власної позиції на тлі злочинів міжнародного права, скоєних на території України у 21 столітті у зв’язку з агресією Російської Федерації
Autorzy:: Berent, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33510372.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: війна
Росія
Україна
злочин міжнародного права
геноцид
міжнародний кримінальний суд
война
Россия
Украина
преступление международного права
международный уголовный суд
war
Russia
Ukraine
crime under international law
genocide
international criminal court/ICC
wojna
Rosja
Ukraina
zbrodnia prawa międzynarodowego
ludobójstwo
międzynarodowy trybunał karny
Opis:: W dniu 24 lutego 2022 r. wojska Federacji Rosyjskiej przekroczyły granice Ukrainy, suwerennego i samodzielnego państwa europejskiego. Wojna, która przyszła po pandemii COVID-19, wstrząsnęła podwalinami całego świata, który nagle przestał istnieć w takim wymiarze, w jakim współczesne społeczeństwa znały go wcześniej. Agresja rosyjska przyniosła nie tylko pełnoskalową wojnę, lecz także nieznane od 1945 r. okrucieństwa, obejmujące masowo popełniane zbrodnie prawa międzynarodowego, w tym zbrodnię ludobójstwa, a w każdym razie – uzasadnione podejrzenie ich popełnienia. Nad światem znów zawisło widmo globalnego konfliktu, a przed cywilizowaną jego częścią stanęło wyzwanie rozliczenia bezmiaru krzywd i nieszczęść wyrządzonych przez funkcjonariuszy Federacji Rosyjskiej i sił z nimi sprzymierzonych. Odpowiedzią na zbrodnie popełniane w Ukrainie stało się wydanie przez Międzynarodowy Trybunał Karny w Hadze nakazu aresztowania osób bezsprzecznie za nie odpowiedzialnych. Trybunał ten podjął stanowcze działania, są one jednak ograniczone prawnymi ramami wyznaczonymi dla jego kompetencji. Niemniej ramy te zdają się niewystarczające dla ścigania winnych pożogi wojennej w Europie. Z tego powodu konieczne jest powołanie międzynarodowego trybunału karnego dla osądzenia zbrodni prawa międzynarodowego popełnionych w Ukrainie, który zostałby wyposażony w uprawnienia służące skuteczniejszemu ściganiu zbrodni inspirowanych przez Kreml i zajmujących go przedstawicieli reżimu Władimira Putina. To właśnie tym zbrodniom oraz potrzebom efektywniejszego ich zwalczania i przeciwdziałania poświęcony jest tekst niniejszy. Przedmiotem badań jest zatem przeprowadzenie analizy aktualnego stanu międzynarodowego sądownictwa w sprawach karnych, ustalenia ich skuteczności i przydatności dla osądzenia zbrodni popełnionych w Ukrainie oraz przedstawienie podstawowych pojęć, w tym pojęcia ludobójstwa, tytułem rozważań wstępnych. Celem artykułu jest wykazanie konieczności powołania nowego trybunału karnego. W studium zastosowano metodę historycznoprawną z elementami metody historyczno-filozoficznej, metodę analizy logicznej i pojęciowej instytucji prawnych (z uwzględnieniem eksplanacji funkcjonalnej), metodę aksjologiczną (z uwzględnieniem eksplanacji teleologicznej) oraz metodę systemową. Ze względu na charakter pracy metoda dogmatyczna (formalno-prawna) wykorzystana została w ograniczonym, lecz wystarczającym dla osiągnięcia celów badawczych zakresie.
24 лютого 2022 року війська Російської Федерації перетнули кордони України, суверенної та незалежної європейської держави. Війна, що послідувала за пандемією COVID-19, похитнула основи всього світу, який раптово перестав існувати в тому вигляді, в якому сучасні суспільства знали його раніше. Російська агресія принесла не лише повномасштабну війну, але й небачені з 1945 року звірства, що включають масові злочини міжнародного права, у тому числі злочин геноциду, або, в усякому разі, обґрунтовану підозру в їх скоєнні. Над світом знову нависла примара глобального конфлікту, а перед цивілізованою частиною світу постало завдання відповісти за незмірну шкоду і страждання, заподіяні посадовими особами Російської Федерації та союзними з ними силами. Реакцією на злочини, скоєні в Україні, стала видача Міжнародним кримінальним судом у Гаазі ордеру на арешт осіб, які несуть за них беззаперечну відповідальність. Суд вдався до рішучих дій, але вони обмежені правовими рамками, встановленими для його компетенції. Однак ці рамки не видаються достатніми для притягнення до відповідальності винних у розпалюванні війни в Європі. З цієї причини необхідно створити міжнародний кримінальний суд для розгляду злочинів за міжнародним правом, скоєних в Україні, який був би наділений повноваженнями для більш ефективного переслідування злочинів, інспірованих Кремлем і представниками режиму Володимира Путіна, що окупували її. Саме цим злочинам і необхідності більш ефективної боротьби та протидії їм присвячено цей текст. Об’єктом дослідження є, таким чином, аналіз сучасного стану міжнародного кримінального правосуддя, встановлення його ефективності та можливості засудження злочинів, скоєних в Україні, а також попередній розгляд основних визначень, зокрема геноциду. Мета статті – продемонструвати необхідність створення нового кримінального суду. У дослідженні використано історико-правовий метод з елементами історико-філософського методу, метод логіко-концептуального аналізу правових інститутів (у тому числі функціональний), аксіологічний метод (у тому числі телеологічний) та системний метод. Догматичний (формально-юридичний) метод використовувався обмежено, але в достатній мірі для досягнення поставлених завдань дослідження
24 февраля 2022 года войска Российской Федерации пересекли границы Украины, суверенного и независимого европейского государства. Война, последовавшая за пандемией COVID-19, потрясла основы всего мира, который внезапно перестал существовать в том виде, в каком его знали современные общества. Российская агрессия принесла не только полномасштабную войну, но и невиданные с 1945 года жестокие преступления, влекущие за собой массовые преступления по международному праву, в том числе преступление геноцида, или, во всяком случае, обоснованные подозрения в их совершении. Над миром вновь нависла угроза глобального конфликта, и перед цивилизованными его частям встал вызов привлечения к ответственности за неизмеримый вред и страдания, причиненные должностными лицами Российской Федерации и союзных ей сил. Ответом на преступления, совершенные в Украине, стала выдача Международным уголовным судом в Гааге ордера на арест тех, кто без сомнений несет за них ответственность. Этот суд предпринял решительные действия, но они ограничены правовыми рамками, установленными для его компетенции. Однако этих рамок, как представляется, недостаточно для привлечения к ответственности лиц, виновных в развязывании войны в Европе. Поэтому для рассмотрения преступлений по международному праву, совершенных в Украине, необходимо создать международный уголовный суд, который был бы наделен полномочиями для более эффективного преследования преступлений, инспирированных Кремлем и занимающими его представителями режима Владимира Путина. Именно этим преступлениям и необходимости более эффективного противодействия им и борьбы с ними посвящен настоящий текст. Таким образом, объектом исследования является анализ современного состояния международного уголовного правосудия, установление его эффективности и полезности для осуждения преступлений, совершенных в Украине, а также представление основных понятий, включая понятие геноцида – в качестве вступительных соображений. Цель статьи - показать необходимость создания нового уголовного суда. В исследовании использован историко-правовой метод с элементами историко-философского метода, а также метод логико-смыслового анализа правовых институтов (включая функциональное толкование), аксиологический метод (включая телеологическое толкование) и системный метод. В силу характера работы догматический (формально-юридический) метод использовался в ограниченном, но достаточном для достижения целей исследования объеме.
On 24 February 2022, troops of the Russian Federation crossed the borders of Ukraine, a sovereign and independent European country. The war that followed the coronavirus pandemic shook the foundations of the entire world, which suddenly ceased to exist in the way modern societies had known it by then. Russian aggression brought not only full-scale war, but also atrocities unknown since 1945 involving mass crimes under international law, including the crime of genocide – or at least a reasonable suspicion of its commitment. The spectre of a global conflict hung over the world again and the civilised part of it was faced with the challenge to account for the immeasurable harm and misery caused by officials of the Russian Federation and its allied forces. The response to the crimes committed in Ukraine was the issuing by the International Criminal Court in The Hague of an arrest warrant against those indisputably responsible for them. The Court took decisive action, but it is limited by the legal framework established for its competence. That framework; however, appears to be insufficient to prosecute those responsible for the war in Europe. For that reason, it is necessary to establish an international criminal court to try the crimes under international law committed in Ukraine, which would have the power to prosecute the crimes inspired by the Kremlin and the representatives of Vladimir Putin’s regime more effectively. It is those crimes and the need to eradicate and counteract them more efficiently that this study is devoted to. Therefore, the subject of the research is the analysis of the current state of international criminal justice to determine its effectiveness and usefulness for judging the crimes committed in Ukraine and to present basic concepts, including the concept of genocide, as preliminary considerations. The purpose of the article is to demonstrate the need to establish a new criminal court. To achieve the research goal, the historical-legal method with elements of the historical-philosophical method, the method of logical and conceptual analysis of legal institutions (including functional exploration), the axiological method (including teleological exploration) and the systemic method were used. Due to the nature of the work, the dogmatic (formal-legal) method was applied to a limited extent, but sufficiently enough to achieve the research goals.
Źródło:: Studia Prawnicze KUL; 2023, 4; 27-48
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:: Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: The Security Council and the Obligation to Prevent Genocide and War Crimes
Autorzy:: Zimmermann, Andreas
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/706797.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: Security Council
Geneva Convention
Genocide Convention
genocide
war crime
Opis:: This article addresses the question of the obligations of both the Security Council as such, as well of its individual members (including the five permanent members), when faced with genocide or in situations where violations of the Geneva Conventions are being committed, given that the contracting parties of the Genocide Convention are under a positive obligation to prevent genocide and are under an obligation to secure respect for the provisions of the Geneva Conventions.
Źródło:: Polish Yearbook of International Law; 2012, 32; 307-314
0554-498X
Pojawia się w:: Polish Yearbook of International Law
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: The Lubanga Reparations Decision: A Missed Opportunity?
Autorzy:: Swart, Mia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/706877.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: Lubanga
International Criminal Court
ICC
international law
international criminal law
reparations
war crime
justice
Opis:: In March 2012 the ICC delivered its first and long-awaited judgment in Prosecutor v Lubanga. Trial Chamber I found Thomas Lubanga guilty as co-perpetrator of the war crimes of conscripting and enlisting children into the armed forces. The guilty verdict was followed by a reparations decision on 7 August 2012. This article examines the extent to which the ICC has successfully fulfilled its mandate to formulate reparations principles. The position of reparations within international law generally is discussed. This is followed by an explanation of how the ICC reparation regime functions. The bifurcated reparations mandate of the ICC is also explained. The focus of the article is on a critical assessment of the Lubanga reparations decision. The Court’s treatment of the harm requirement and the requirement of causation is examined. It is argued that the Court’s failure to clarify the requirements of “harm” and “causation” meant that it did not fulfil its mandate to formulate reparations principles.
Źródło:: Polish Yearbook of International Law; 2012, 32; 169-188
0554-498X
Pojawia się w:: Polish Yearbook of International Law
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: The Katyn Museum: The Martyrology Branch of the Polish Army Museum in Warsaw
Autorzy:: Bydoń, Bartłomiej
Frątczak, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116121.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:: Katyn Museum in Warsaw
Katyn massacre
museums
Soviet Union
Germany
World War II
war crimes
Katyn
Kharkiv
Pyatikhatky
Kalinin (Tver)
Mednoye
Kyiv
Bykivnya
Katyn relics
the Independent Historical Committee for the Investigation of the Katyn Crime (NKHBZK)
the Polish Katyn Foundation (PFK)
the Museum of the Polish Army in Warsaw (MWP)
Opis:: This article presents an outline of the history of the Katyn massacre perpetrated by the Soviet Union on almost 22,000 Polish citizens in 1940, the attempts to search for the truth about the crime, and the process of the deconstruction of the Katyn lie from 1943; it will then move to a description of the history of its commemoration (including by independent organisations such as the Independent Historical Committee for the Investigation of the Katyn Crime [Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej] and the Polish Katyn Foundation), and the documentation of the massacre at the Katyn Museum, the Martyrology Branch of the Polish Army Museum in Warsaw. Due to the complexity of this issue, the article has been divided chronologically into several chapters, starting with the signing of the German-Soviet Pact (the Ribbentrop-Molotov Pact) in 1939; the circumstances of World War II leading to the Katyn massacre; how Katyn qualifies as a war crime; and the progression of the story up until modern times. Apart from the history of the crime itself, the authors also describe the discovery of the evidence and the process of creating the Katyn Museum in Warsaw, as well as its permanent exhibition and the most important collections. The article discusses the issues of historic military architecture which was incorporated into the Katyn Museum, creating a unique exhibition containing thousands of artefacts (Katyn relics) recovered from the death pits in Katyn (Russia), Kharkiv-Pyatikhatky (Ukraine), Kyiv-Bykivnya (Ukraine) and Tver-Mednoye (Russia).
Źródło:: Institute of National Remembrance Review; 2021-2022, 4; 5-117
2658-1566
Pojawia się w:: Institute of National Remembrance Review
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: The Katyń Massacre before the European Court of Human Rights: A Personal Account
Autorzy:: Kamiński, Ireneusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/706836.pdf
Data publikacji:: 2014-07-25
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: European Court of Human Rights, European Convention on Human Rights, Katyn, war crime, NKVD, Janowiec
Opis:: The author of this article, the lead lawyer for the applicants in the case relating to the 1940 Katyń massacre (Janowiec and Others v. Russia), provides a personal account of the case that was heard twice by the European Court of Human Rights, first as a chamber of seven judges and then in its Grand Chamber formation. The case concerned the key question of whether the Strasbourg Court is competent to adjudicate on the effectiveness of a domestic investigation when the triggering act (killing) precedes the ratification date of the European Convention on Human Rights. For the first time in its entire history, the Strasbourg Court examined whether its competence could be based on the “need to ensure the respect for the Convention’s founding values”, one prong of the test elaborated in the Silih judgment in 2009. The critical assessment of the Grand Chamber’s Katyń judgment offered in this article is based on two considerations: what the Court omitted (the applicants’ arguments referring to the relevant international law practice) and what the Court finally elaborated as its understanding of the two tests establishing the Court’s competence ratione temporis (the “genuine connection” test and “Convention values” test).
Źródło:: Polish Yearbook of International Law; 2013, 33; 205-226
0554-498X
Pojawia się w:: Polish Yearbook of International Law
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: The Holocaust and Hiroshima. Moral otherness and moral failure in war
Autorzy:: Zimmermann, Rolf
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/431394.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Holocaust
Hiroshima
moral otherness
war crime
political responsibility
Holokaust
zbrodnia wojenna
odpowiedzialność polityczna
Opis:: The 20th century was an age of extremes. In this article I concentrate on two disasters, the Holocaust and Hiroshima, in order to develop a philosophical reading of moral extremes under circumstances of war. My aim is to differentiate between these two events by exposing a normative framework. The significance of the Holocaust points to the phaenomenon of a rupture of species, which stands for a moral transgression never thought of. In analytical terms, this confronts us with the clashing of two normative orders: Firstly, the universal moral respect of every human being; secondly, the radical particularism of Nazism. To denounce the moral otherness of the latter is to highlight the war aims of Nazism: imperial aggression to dominate Europe, and annihilation of the Jews as a world-historical mission. In view of both aims, war against Nazism was just. The moral disaster of Hiroshima, however, stands in marked contrast to this characterization. The political leaders of the US did not intend to annihilate the Japanese people; they thought they would end war by making use of a nuclear weapon. It is, therefore, a misleading metaphor to speak of a “nuclear holocaust”, or to allude to a genocidal action in this case. This does not mean at all that dropping the bomb was justified. Quite contrary to the US official stance, it is important to consider this event in moral terms by relying on precise historical circumstances and well-founded critical analysis. There is strong evidence that it was a moral failure to opt for the bomb. This comes close to the diagnosis of a war crime within a just war framework. Nevertheless, this diagnosis must be kept distinct from the type of crime involved in the Holocaust.
Źródło:: Studia Philosophiae Christianae; 2017, 53, 3; 127-148
0585-5470
Pojawia się w:: Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: The Case of Janowiec and Others v. Russia: Relinquishment of Jurisdiction in Favour of the Court of History
Autorzy:: Kozheurov, Yaroslav
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/706762.pdf
Data publikacji:: 2014-07-25
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: European Court of Human Rights, European Convention on Human Rights, Katyn, war crime, NKVD, Janowiec
Opis:: In the Janowiec and Others v. Russia case, the European Court of Human Rights (ECtHR), trying to find its way between the Scylla of humanitarian ideals and the Charybdis of State sovereignty, demonstrated its unwillingness to deal in detail with the black pages of Europe’s past, handing this right over to historians. The article first draws parallels between temporary jurisdiction of the Inter-American Courts of Human Rights and the ECtHR. Both of them found ways to overcome the non-retroactivity principle, but by using different techniques. Secondly the article analyzes how the presumption of death became the factor severing the link between the substantive and procedural limbs of violation of the right to life, turning the latter aspect into a detachable autonomous obligation. Finally, the author of the article expresses his regrets that the Court and the applicants missed the chance to develop the “right to the truth”, using, inter alia, the potential of Art. 10 of the European Convention on Human Rights.
Źródło:: Polish Yearbook of International Law; 2013, 33; 227-246
0554-498X
Pojawia się w:: Polish Yearbook of International Law
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki