Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Visual poetry" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Words to Be Watched
Autorzy:
Sitko, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1833840.pdf
Data publikacji:
2019-03-22
Wydawca:
Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
Tematy:
visual poetry
concrete poetry
visual perception
materiality
things
Opis:
Visual and concrete poetry reduced ad absurdum current communication conventions and refused to take for granted what is only seemingly obvious. Visual poetry “forces us to look at the text before we read it, that is, to acknowledge its physical authority.” [Willard Bohn, 1986] In the previous century, as well as in the present one, the visual, or if you will, the “scopic régime,” brought about a change of attitude to a written word. Poetry and visual arts accentuated the materiality of writing.
Źródło:
Społeczeństwo. Edukacja. Język; 2019, 8; 49-65
2353-1266
2449-7983
Pojawia się w:
Społeczeństwo. Edukacja. Język
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od akrostychu do akrokonstrukcji (z historii rosyjskiej poezji wizualnej)
From acroverse (acrostic) to acroconstruction (from the history of Russian visual poetry)
Autorzy:
NDiaye, Iwona Anna
Chudasov, Ivan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/481062.pdf
Data publikacji:
2010-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
acroverse
acrostic
acroconsttruction
visual poetry
Opis:
From time, when verses begun to be written down, sound involuntarily began to be united with the letter, but if to remind hieroglyphic literature, also with the picture. Does not surprise therefore fact, that with the flow of time appeared verses, exclusively adjusted on optic reception. Among them particularly popular fixed itself acrostic - versified compositions, in which certain from the columns of letters, syllables or words created additionally the all words, sentence or opinion. Most often such columns are read from the bottom, from the top, or alternatively, were created by the first or last succeeding letters of the verse, or also could be described through so called middle, that is to say other elements of the verses inside division. In Russian literature acrostic were applied from 17th century. In the former history of literature acrostic did not enroll as the kind of high literature, at least examples we can find in poetry of S. Połocki, W. Brusow, I. Siewierianin, N. Gumilow, B. Pasternak and many other Russian poets. As a consequence of these past methods to the sphere of refined poetry and poetic tricks, and in such state are found up to now. In principle acrostic in this form, in what it still existed, was used up. However in new poetry acrostic can renew itself in the new quality within the framework, for example, of non logical verse. Besides that, the practical use of acrostic has large perspectives. We can suppose, that this form of poetic recording has before itself future in the sphere of dedication, greetings and advertisings.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2010, 1, XV; 43-60
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La lettre et la figure dans Calligrammes de Guillaume Apollinaire
The verbal and the visual in Calligrammes
Autorzy:
Abdelhakim, Moucherif
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483709.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
Guillaume Apollinaire
visual poetry
calligram
verbal text
polysemy
painting
Opis:
This article is devoted to Guillaume Apollinaire original poetic experience’s who tried to found a synthetic art combining heterogeneous semiotic systems such as painting and poetry. We propose, then, to study the various complementary relationship, polysemy or counterpoint established between the letters, poetic text and pictorial images.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2015, 5; 109-118
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Écrire l’image dans l’espace – transgression des formes poétiques au début du XXème siècle
Write the image in space – transgression of poetic forms in the early twentieth century
Autorzy:
Kukuryk, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483711.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
French modernism
graphic signs
ideogram
bilingual masterwork
visual poetry
Opis:
The aim of this article is to present the connections between literature and art, as well as a graphic and artistic sing. The main subject of the study is the problem of typography, pictography, calligraphy and the visualisation as a sign created from the merging of a verbal code and a drawing representation. The dialogue of two sisters, due to which poetry has become a verbal painting /pictura loquens/, exhibits the variety of artistic creations based on the selected French literature of the early 20th century. The new tendencies which provoked the writers and painters, they could define the plasticity of words and pictures, as well as discover similarities of these two layers. The study attempts to discuss the co-existence and co-implication of the verbal codes and pictorial codes.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2015, 5; 99-108
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
POEZJA WASILIJA KAMIEŃSKIEGO „POD MIKROSKOPEM”. Z HISTORII ROSYJSKIEJ POEZJI WIZUALNEJ
Vasily Kamensky’s Poetry “Under the Microscope”. The Summary of Russian Visual Poetry
Autorzy:
Ndiaye, Iwona Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444378.pdf
Data publikacji:
2011-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
poesia visiva,
visual poetry,
Russian literature,
the Futurism,
Vasily Kamensky
Opis:
Visual poetical text came into existence as a connection of two types of activity - the poetical (verbal) one and the visual (graphic) one. It composes a varied phenomenon, which unites poetry, painting, graphic arts, fine arts and photography together. That dependence on each other was understood differently by particular artists in distinct periods of history. Russian literature also has its rich history of visual poetry. The first trials, which were started by Symeon of Polotsk in the 17th century, were continued by Gavrila Derzhavin, Alexei Apuchtin, Erl Martov, as well as others. This new and productive period of visual poetry was connected with the vanguard movement from the beginning of the 20th century, which spread across Europe. The biggest contribution into the development of this literary genre in Russia, not only in a practical matter, but also in a theoretic one, brought in futurists and constructivists, for whom the form became an essence, and a word became an image. The poetry of Vasily Kamensky (1884-1961) had a special place among different examples of experimental word-image Russian vanguard poetry. He is known as a Russian futurist, and a poem-experimenter. His poems prove that visual poetic graphic arts, can be recognized as a dominant force in the creating of and illustration of texts. This process can be done with a basic level of meaning in the writing and illustration of the text, however, this is purely linguistical.
Źródło:
Acta Neophilologica; 2011, XIII; 201-215
1509-1619
Pojawia się w:
Acta Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
WALIZKA TUWIMA. RZECZ O TUWIMIE I O LIBERATURZE
Tuwim’s Suitcase. Tuwim and Literature
Autorzy:
Ranocchi, Emiliano
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036000.pdf
Data publikacji:
2019-04-28
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Julian Tuwim; liberature; visual poetry
Julian Tuwim; liberatura; poezja wizualna
Opis:
The article explores the connection between Julian Tuwim’s oeuvre and the concept of liberature. Coined by Zenon Fajfer in the 1990s, the term liberature accentuates the visual and spatial aspects of a literary text and highlights the fact that the meaning of a text depends on its material form. The author reconstructs Tuwim’s approach to formal experimentation related to the spatial and visual aspects of a text. To this aim, he analyses Pegaz dęba (written before 1939, first published in 1950, and republished in 2008), whose manuscript survived the war in a suitcase buried close to Tuwim’s house. The book is a collection and study of various genres and other forms of artistic expression which showed liberary features long before the term was coined. Ranocchi argues that although Tuwim treated what is now called liberature as an insignificant and marginal curiosity, he nevertheless defined it as an area of interest for both literary historians and writers. Thus, Pegaz dęba can be seen as the first Polish attempt to systematize the literary works that have more recently been labelled as liberature and as such won critical acclaim.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2020, 75; 279-289
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zadania tłumacza poezji konkretnej. Prolegomena metodologiczne (I)
Autorzy:
Kornhauser, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638721.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
concrete poetry, visual poetry, translation of the experimental forms of literature, text as an object
Opis:
The paper focuses on the methodological approach to the problem of translating experimental poetry. The presented analysis is based on three texts: Julian Kornhauser’s Przekład jako objaśnienie (O tłumaczeniu poezji konkretnej) from 1983, Jerzy Jarniewicz’s Tłumacze na urlop! and Leszek Engelking’s Konkretne decyzje tłumacza, both from 2006. Each of these three articles includes a translative strategy towards the concrete poetry. The term, in narrow meaning, can be used to describe the worldwide movement founded simultaneously in Switzerland/Germany (by Eugen Gomringer), Sweden (by Őyvind Fahlstrőm) and in Brazil (by the Noigandres group – Haroldo and Augusto de Campos and Décio Pignatari) in the early 1950s. The movement itself represents a form consisting of both verbal and visual elements and, in consequence, unites the distinctive marks of poetry and painting. With a vague status of a hybrid, as well as the experimental character, this specific genre is situated beyond the traditional categories of analysis and interpretation. Despite the confusion in terminology, though, there is fundamental requirement which the various kinds of concrete poetry meet: concentration upon the physical material from which the poem or text is made. Considered as an object, the concrete poem causes a fundamental problem in the frames of the translatology. The concrete poetry interpreters and researchers are disunited on the question of its translatabilty. Julian Kornhauser distinguishes the two major kinds of the concrete poem – a “poster-poem” and the “non-poster” one, the latter allowing or even requiring a translator’s intervention. The “poster-poem”, owing the complicated visual structure, cannot be translated. Jerzy Jarniewicz defines the entire concrete poetry as untranslatable, classifying it in the terms of the visual arts. Leszek Engleking presents a contrary view, which considers a translator as an interpret who promotes the experimental forms of poetry in the new literary context. The author of this paper attempts to put these methodological concepts into translation practice, examining the concrete poems of Eugen Gomringer, Friedrich Achleitner, Gerhard Rühm, Hansjörg Mayr and Jiří Kolář among others. While the most significant component of the concrete poem is language itself, treated predominantly as a graphic structure, the translation strategies can differ significantly. The analysis evokes its internal status, which appears to be miscellaneous from different perspectives, as it initiated an interdisciplinary genre by searching for new artistic horizons.
Źródło:
Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis; 2012, 7, 3
2084-3933
Pojawia się w:
Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Uksiążkowić świat”, czyli kilka słów o liberaturze
To “bookize” the world, or a handful of remarks on liberature
Autorzy:
Rybarczyk, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911108.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Liberature
Visual poetry
Typography
Architecture of the word
Avant-garde
Fajfer Zenon
Bazarnik Katarzyna
Nowakowski Radosław
OuLiPo
Liberatura
Poezja wizualna
Typografia
Architektura słowa
Awangarda
Opis:
Celem artykułu jest przybliżenie kwestii dotyczących nowego zjawiska w literaturze, choć swymi korzeniami sięgającego czasów bardzo odległych, mianowicie liberatury. Przedstawiam nie tylko podstawowe tezy związane z liberaturą, np. postrzeganie utworu jako integralnej całości, w której następuje stopienie słowa i przestrzeni, ale także swoistą ewolucję form literackich, prowadzącą do narodzin nowego nurtu. Sednem tego procesu jest położenie nacisku na współistnienie formy i treści, obecne już w poezji wizualnej wywodzącej się ze starożytności i średniowiecza, a przybierające na sile w twórczości autorów związanych z XX-wiecznymi ruchami awangardowymi. „Totalne” myślenie o literaturze zyskało najciekawszy wyraz w twórczości autorów liberatów: Zenona Fajfera, Katarzyny Bazarnik i Radosława Nowakowskiego (zarówno praktyków, jak i teoretyków liberatury), których sylwetki oraz dzieła przedstawiam pokrótce w niniejszym artykule.
The article attempts to introduce the reader to some issues concerning a new phenomenon in literature – liberature – though the phenomenon is deeply rooted in the past. My intention is to show and discuss not only the basic tenets of liberature, such as the perception of the work as an integral entity in which the word and the space merge into indivisible wholeness, but also to present a particular evolution of various literary forms that eventually effected in an inception of a new literary current. The core element of this process is to emphasize and highlight the coexistence of the form and the content, i.e., something that was already present in visual poetry stemming from the ancient and medieval times and became increasingly powerful in the output of authors associated with the twentieth-century avantgarde movements. The “total” perception of literature has been most interestingly expressed in the output of authors-liberates: Zenon Fajfer, Katarzyna Bazarnik and Radosław Nowakowski (both authors and theoreticians of liberature), whose profiles are outlined in the present article.
Źródło:
Biblioteka; 2012, 16(26); 337-351
1506-3615
2391-5838
Pojawia się w:
Biblioteka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aural/Oral Sonnets of Ted Berrigan
Autorzy:
Wącior, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1795851.pdf
Data publikacji:
2019-11-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ted Berrigan; sonet; poetyka; dźwięk w poezji; obraz w poezji; literatura amerykańska; język w literaturze
Ted Berrigan; the sonnet; poetics; sound in poetry; visual poetry; American literature; language in literature
Opis:
Dźwiękowe sonety Teda Berrigana Artykuł poświęcony jest problematyce interakcji między wizualnymi i dźwiękowymi dominantami kompozycyjnymi w kanonicznym cyklu sonetów napisanych przez Teda Berrigana, amerykańskiego poetę drugiej generacji tzw. poetów nowojorskich. Studium to dotyczy sonetu, a więc formy poetyckiej, która z natury jest „formą zamkniętą”, tzn. taką, w której kształt i budowa utworu dominuje nad elementami dźwiękowej aranżacji językowej. Wkład Berrigana w gatunkowy rozwój sonetu polega na twórczym połączeniu obu tych dominant poprzez swoiste rozbicie blokowej budowy sonetu z układu składającego się z 3/4/6/8 wersowych zwrotek na pojedyncze jednolinijkowe „zwrotki”. W procesie dalszej obróbki kompozycyjnej te krótkie wersy podlegają dynamicznemu procesowi dowolnych permutacji na wzór współczesnych poecie teorii muzycznych (aleatoryzm) czy plastycznych (kolaż). Ponadto Berrigan uzupełnia ten dynamiczny układ wizualnej organizacji tekstu o elementy dźwiękowe zaczerpnięte z potocznego języka amerykańskiej ulicy czy prywatnej konwersacji zasłyszanych w ciągu dnia. Zarówno wypowiedzi teoretyczne Berrigana na temat budowy jego sonetów, jak i same wiersze w cyklu The Sonnets potwierdzają fundamentalne znaczenie dominanty dźwiękowej w strukturze kompozycyjnej jego wierszy.
The present paper attempts to investigate the problem of interaction of the visual and sound dominants in the composition of a canonical now cycle of The Sonnets created by Ted Berrigan—an American poet of the second generation of New York Poets. The topic is all the more interesting as the sonnet as a poetic form represents a closed form which by definition foregrounds shape and pattern rather than sound. Berrigan’s uniqueness of technique bridges the two extremes of representation by disintegrating the rigid structure of the sonnet and allows the poet to build the poems not out of the blocks of three/four/six/eight line stanzas but out of a single unit of a one line stanza. They undergo, in turn, a dynamic process of random permutations in keeping with theories of aleatory music and collage composition. Furthermore, Berrigan supplements the visual dominant with language substance of colloquial American speech which is “overheard,” appropriated and variously recycled in successive poems. Both theoretical comments of Berrigan and the poems he included in the sequence confirm the centrality of aural/oral dimension of his sonnets.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 11; 121-129
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Автопортрет» и проблемы визуального в российской поэзии XX века
Autorzy:
Малкина, Виктория
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034809.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
визуальное в лирике
автопортрет
лирический субъект
лирический сюжет
the visual in poetry
self-portrait
lyrical subject
lyrical plot
Opis:
В статье анализируется поэтика визуального в стихотворениях, озаглавленных «Авто- портрет». Визуальное при этом понимается как категория поэтики, предполагающая зри- мость внутреннего мира стихотворения для лирического субъекта и для читателя. Визуаль- ное в лирике может выражаться разными способами, в том числе и аллюзиями на жанры визуальных искусств, например, на автопортрет. Актуальность статьи заключается в выросшем в последнее время интересе к ин- термедиальности в литературе вообще и в лирике, в частности. Новизна работы состо- ит в рассмотрении поэтических автопортретов с точки зрения поэтики визуального. Ос- новная цель статьи – анализ способов визуальной репрезентации лирическим субъектом своего собственного образа. Затрагиваются следующие аспекты: взаимодействие лирики и живописи, общие и различные черты между живописным и лирическим автопортре- том; использование визуальных деталей; субъектная структура стихотворений и лири- ческий сюжет. Также делается попытка выстроить типологию автопортретов в лирике в зависимости от способов ви́дения лирическим субъектом себя: «Я» как взаимодействие «Я» и другого; «Я» как другой либо «Я» с точки зрения других. Материалом исследования послужили стихотворения А. Кушнера, И. Сельвинского, А. Вознесенского, О. Мандель- штама, К. Большакова, В. Катарсина, Н. Рыленкова, и др.
The paper analyses visual poetics in a number of poems entitled “Self-portrait”. The author construes the visual in literature as a category of poetics which assumes the visibility of the inner world of the poem for the lyrical subject and for the reader. The visual in the lyric poetry can be expressed in various ways, including allusions to the genres of visual arts, for example, to self-portraiture. The topic undertaken is relevant, given the currently growing interest in intermediality in literature in general and in poetry in particular. What is new about the present research is that poetic self-portraits are considered here from the point of view of visual poetics. The main purpose of the paper is to analyse the ways in which the lyrical subject visually represents his or her own image. The following aspects are touched upon: the interaction of poetry and painting, the common and the differentiating features of a pictorial and a lyrical self-portrait; the use of visual details; the subjective structure of poems and the lyrical plot. There is also an attempt to build a typology of poetic self-portraits, depending on how the lyrical subject sees himself/herself as another. The material of the study includes poems by Aleksandr Kushner, Ilya Selvinsky, Andrei Voznesensky, Osip Mandelshtam, Konstantin Bolshakov, Valentin Katarsin, Nikolai Rylenkov, and others.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 157-168
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Визуальные аспекты лирического стихотворения
Autorzy:
Малкина, Виктория
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044687.pdf
Data publikacji:
2020-08-28
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
визуальное в литературе
визуальное в лирике
лирический сюжет
лирический субъект
наблюдатель
the visual in literature
the visual in poetry
lyrical plot
lyrical I
observer
Opis:
Статья посвящена проблеме визуального в лирике. Визуальное при этом рассматривается как свойство поэтики вербального текста. В статье выделяются основные категории, необходимые для анализа визуального в лирическом стихотворении – в первую очередь, это зрение лирического субъекта. Главной целью статьи является анализ основных аспектов репрезентации визуального в лирическом стихотворении. Это образ, сюжет, композиционно-речевые формы и аллюзии на жанры визуальных искусств. Материалом является преимущественно лирика российских поэтов ХХ века.
The paper is devoted to the issue of the visual in poetry. Visuality is considered here as a feature of the poetics of a verbal text. The author outlines main categories that are necessary for analyzing visuality in a poetic text – first of all, it is the vision (sight) of the lyrical I. The main purpose of the paper is to analyze the principal aspects of the representation of the visual in a lyrical poem. These aspects are: image, lyrical plot, compositional forms and allusions to genres of visual arts. Texts by mainly 20th-century Russian poets serve as material.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2020, 13; 119-129
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teksty uruchamiane. Koncepcje performatywne w badaniu poezji cybernetycznej Leszka Onaka
Texts Set in Motion. Performative Conceptions in the Study of Leszek Onak’s Cybernetic Poetry
Autorzy:
Jędrek, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879714.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
poezja cybernetyczna
performatywność
Leszek Onak
nowe media
literatura cyfrowa
e-literatura
interfejs
performance
wideopoezja
cyfrowa poezja konkretna
cyfrowa poezja wizualna
gra literacka
cybernetic poetry
performativity
new media
digital literature
e-literature
interface
video-poetry
digital concrete poetry
digital visual poetry
literary game
Opis:
Niniejszy artykuł podejmuje problematykę badań literaturoznawczych nad nowym zjawiskiem literackim, jakim jest w Polsce poezja cybernetyczna. Szczegółowym przedmiotem badań stają się utwory Leszka Onaka – jednego z głównych twórców tego nurtu. Autor artykułu proponuje, by – ze względu na innowacyjny charakter literatury wykorzystującej nowe media – tradycyjną metodologię literaturoznawczą opartą na interpretacji wzbogacić o koncepcje performatywne. Stara się udowodnić, że dzięki takiej perspektywie pozornie pozbawione treści utwory poddają się interpretacji. Podkreślone zostaje znaczenie działania i ruchu, które są podstawowymi właściwościami utworów poezji cybernetycznej. Interpretacji zostaje poddany także utwór jako akt – performatywny gest twórcy.
The present paper tackles the issue of studies of the new literary phenomenon, that is cybernetic poetry in Poland. The works by Leszek Onak, one of the main representatives of this current, are a special subject of the study. The author of the article suggests that – due to an innovative character of the literature that uses the new media – the traditional methodology of literary studies should be enriched with performative conceptions. He tries to prove that owing to such a perspective works that apparently are devoid of any content may be interpreted. The significance of action and motion is emphasized, that are the basic properties of cybernetic poetry works. Also a literary work as an act – an author’s performative gesture – is subjected to interpretation.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 1; 173-185
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humorous nonsense and multimodality in British and American childrens poetry
Autorzy:
Chrzanowska-Kluczewska, Elzbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143119.pdf
Data publikacji:
2017-11-21
Wydawca:
Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
Tematy:
children's poetry
nonsense
humour
multimodality
visual modality
Opis:
Nonsense and humour are two cognitive and linguistic phenomena that frequently overlap. The focus of this article falls on chosen instances of humorous nonsense poetry, targeted at English-speaking children, which contains verbal and visual modes of expression. Formal sources of nonsense-creation in natural language can be several, among others semantic anomaly, syntactic ill-formedness and structural ambiguity, phonetic and graphological experimentation. The interplay of nonsense with the visuality of the text in children's poetry assumes three distinct forms: 1) visual poems, 2) multimodal texts,, where illustrations, often nonensical and funny in themselves, support the verbal text, and 3) texts based on the phonetic play. Examples will be drawn from the classics of the Anglophone children's poetry: Mother Goose, the Victorian classics L. Carroll and E. Lear, 20th-c. British and American poets - L. Hughes, e.e. cummings, T. Hughes, J. Agard, as well as the Polish-British pair W. Graniczewski and R. Shindler. In all the poems to be analyzed multimodality has an important role to play in the creation and strengthening of the effect of humorous bisociation/incongruity. A tight intertwining of the phonetic, semantic and visual layers in such texts becomes an additional challenge for their translators. The theoretical keystone for our considerations remains H. Bergson's study Laughter (1900/2008), which deftly combines the Superiority, the Incongruity and the Release Theory of Modern Humour Studies. Bergson rightly links the sources and effects of the nonsensical and the comic to the notion of game/play and to the idea of dream-like illusion they create.
Źródło:
The European Journal of Humour Research; 2017, 5, 3; 25-42
2307-700X
Pojawia się w:
The European Journal of Humour Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Структура фотопоэтического: «Фотокамера страшная вещь…» Бориса Херсонского
Autorzy:
Самаркина, Мария
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034812.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
визуальное в литературе
фотография в литературе
фотография в лирике
поэтика фотографического
the visual in literature
photography in literature
photography in lyric poetry
photopoetics
Opis:
Статья посвящена анализу стихотворения Бориса Херсонского «фотокамера страшная вещь…» Анализ разделен на три уровня: звуковой, лексико-грамматический, сюжетный. Вы- являются структурные особенности стихотворения, которые подчиняются особенностям фотопоэтики, таким как трансгрессивность, дискретность, замкнутость, документальность и метонимия объекта. Звуковой уровень показывает недостачу упорядоченности, и потому упорядочивающим текст элементом является рифма. Синтагмы, соответствующие силлабо- тоническому метру, разрываются анжамбеманами, которые нарушают также строфические границы. Характер звуковой организации (аллитерации и ассонансы) показывает усиление консонантизма и, напротив, ослабление вокализма. Плотность согласных и гласных звуков и ритмическая схема позволяют выделить слабые и сильные места стихотворения, а также принципы соотношения строф: перекрёстное или парное, как сопоставленное, так и про- тивопоставленное. На лексико-грамматическом уровне выделяются два тематических поля. Первое связано с фотоаппаратом, второе – с душой. Фотоаппарат связан со смертью, непод- вижностью, он может запечатлеть лишь фрагменты, тогда как душа, напротив, живая, под- вижная, она видит и содержит воспоминания. Метафоры и олицетворения, построенные на соединении лексики двух полей, могут восприниматься как попытка преодолеть антино- мии и одновременно как невозможность сделать это. Исходная ситуация ужаса перед фото- аппаратом, при встрече с которым механически организованная память (фотоальбом) теря- ется, а человеческая (душа) оказывается шире и совершеннее, в конце преодолевается через отрицание. Лирический субъект не может появиться в тексте, а там, где он пытается это сделать, оказывается самым беспомощным звеном сюжета. Парное сопоставление – это фо- тоаппарат/душа, перекрестное – мертвое/живое. В первой строфе мир, запечатленный фото- камерой, распадается на части и становится незначительным – он утрачивает уникальность из-за бесконечности автоматических щелчков (фотоаппарат живой). Во второй попытка собрать этот мир в рамках альбома оказывается тщетной (душа мертвая). В третьей стро- фе ситуация переворачивается (душа живая). Завершается стихотворение, по сути, смертью фотокамеры (последнее слово как точка – «склеп»!), потому что ее взгляд нежизнеспособен: «он глух и слеп». Событие, в котором субъект осознает себя в процессе рефлексии, – это момент разграничения своего видения и видения фотоаппарата: он не видит – а лирический субъект видит. Так, фотография, появляющаяся для читателя в первую очередь как тема, ста- новится основой поэтики всего текста. На протяжении всего текста мы сталкиваемся с тем, как, например, преодолевается метрико-ритмическая и синтаксическая дискретность с по- мощью единства строфики, как в образах та же раздробленность через оксюморонные соче- тания превращается в целостность; лексико-грамматическая замкнутость и ограниченность лексических средств не абсолютна; трансгрессия лирического субъекта, заставляющая его лишиться своего «я», преодолевается обретением собственного зрения; наконец, объектная метонимия – замена воспоминаний фотографиями – оканчивается поражением фотоаппа- рата и торжеством субъектной целостности.
The article is dedicated to the analysis of the poem “fotokamera strashnaya veshch…” [‘a camera is a scary thing...’] by Boris Khersonsky. The analysis is divided into three levels encompassing the sound, vocabulary and grammar, and the plot. The structural features of the poem are identified and it is shown that they conform to the peculiarities of photopoetics, such as transgressiveness, discreteness, isolation, documentary character and metonymic treatment of the object. The sound-level analysis reveals a lack of order, in view of which rhyme becomes the ordering mechanism of the poem. Syntagms corresponding to the syllabotonic meter are broken by enjambements, some of which also violate stanza boundaries. The density of consonants and vowels and the rhythmic scheme allow the author of the paper to highlight the weak and strong points of the poem, as well as the principles of the relations between stanzas: they can form crosswise or regular pairs, both opposed and conjoined. The poem’s vocabulary features two thematic fields, one relating to the camera, the other to the soul. The camera is mostly connected with death and immobility, it can capture only scattered fragments, while the soul, on the contrary, is living, moving, it can see and contains memories. Combining the two groups in metaphors and personifications can be perceived as an attempt to overcome antinomies and at the same time as acknowledging that it is impossible to do so. The initial situation is that of the horror of the camera. Mechanically organised memory (photo album) is lost, and the human soul proves to be more capacious and more perfect, which helps to negate and thus ultimately overcome the initial situation. The lyrical subject cannot appear in the text, and where he strives to do this, he turns out to be helpless, the weakest link in the plot. In the first stanza, the world captured by the camera falls apart and becomes insignificant – it loses its uniqueness due to the infinity of automatic clicks (the camera is alive). The second attempt to collect this world within the framework of the album proves futile (the soul is dead). In the third stanza, the situation is reversed (the soul is alive). The poem ends, in essence, with the death of the camera, because its gaze lacks viability. The turning point in which the subject becomes aware of himself in the process of reflection is the moment of differentiation between his vision and the vision of the camera: it does not see, but the lyrical subject does. Thus, photography, which appears to the reader primarily as a topic, becomes the basis of the poetics of the entire text. Throughout the poem, we are faced with how, for example, metric-rhythmic and syntactic discreteness is overcome with the help of stanzaic unity, how fragmentation of imagery turns into integrity through oxymoronic combinations; grammatical isolation and limitations of vocabulary are not absolute; the transgression of the lyrical subject, forcing him into losing his identity, is overcome by gaining his own vision. Finally, object metonymy – replacing memories with photographs – ends with the defeat of the camera and the triumph of the integrity of the subject.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 169-179
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Поэтика заглавия в лирике о фотографии
Autorzy:
Самаркина, Мария
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044692.pdf
Data publikacji:
2020-08-28
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
визуальное в литературе
фотография в литературе
фотография в лирике
поэтика фотографического
the visual in literature
photography in literature
photography in poetry
photopoetics
Opis:
Статья посвящена проблеме заглавия в лирике о фотографии. На примере анализа русской, польской и американской лирики ставится проблема соотношения заглавия и фотопоэтики, которая может обнаруживаться в стихотворении, может быть спровоцирована названием или может вовсе отсутствовать в тексте. Заглавие не является обязательной частью фотопоэтики лирического текста, поскольку может служить лишь метафорой, за которой не стоит материальный артефакт или его создание. Заглавие необходимо включать в анализ лирики о фотографии в тех случаях, когда в самом тексте можно обнаружить признаки фотопоэтического, и его название мотивировано содержанием. Из-за своей документальности упоминание фотографии, наверное, чаще других объектов будет восприниматься как апелляция к реальному артефакту, и чем точнее указание на сопутствующие обстоятельства или изображенные объекты, тем конкретнее для нас как читателей будет ее визуальность.
The article is dedicated to the issue of the title in poetry about photography. Based on the analysis of Russian, Polish and American poetry the author raises the question of a correlation between the title and the photopoetics, which can be found in the poem, can be triggered by the title or may be completely absent in the text. The title is not an indispensable part of a photopoetic text, since it can only serve as a metaphor, beyond which there is no material artifact or its creation. The title should, however, be included in the analysis of poems about photography in cases where the text itself displays signs of photopoetics, and when its title is motivated by the content. Because of the documentary nature of photography, a reference to a photo (rather than to any other object) is probably most strongly perceived as an appeal to a real artifact. Consequently, the more precise the indication of any accompanying circumstances or depicted objects, the more specific its visibility will be for the readers.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2020, 13; 141-148
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies