Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Visconti" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    „Il teatrino di carta” (teatr papierowy) w „Lamparcie” Luchina Viscontiego
    “Il teatrino di carta” (paper theatre) in Luchino Visconti’s “The Leopard”
    Autorzy:
    Mich, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28633977.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    teatr papierowy
    Luchino Visconti
    Giuseppe Tomasi
    paper theatre
    Opis:
    Teatr papierowy jest zabawką i rodzajem domowego widowiska. Ze względu na technikę ta gra teatralna jest spowinowacona z teatrem lalek, zaś z uwagi na repertuar i rozwiązania inscenizacyjne – związana z teatrem dramatu i opery. Teatr papierowy przeżywał rozkwit w drugiej połowie XIX w. Bawili się nim m.in. Winston Churchill, Jean Cocteau, Orson Welles. Scena papierowa pojawiała się w obrazach filmowych Pedra Almodóvara, Ingmara Bergmana, Franca Zeffirellego, Terry’ego Gilliama, Agnieszki Holland jako fragment dekoracji, rekwizyt przywołujący dawne dni, zabawka albo wręcz jako „nośnik przesłania”. Przedmiotem niniejszego szkicu jest funkcja teatru papierowego w Lamparcie Luchina Viscontiego. W tekście jest też przedstawione znaczenie teatru publicznego i domowego théâtre de société dla formacji intelektualnej i duchowej zarówno Luchina Viscontiego, jak i Giuseppe Tomasiego, którego powieść Lampart/Gepard stała się podstawą adaptacji filmowej.
    Paper theatre is a kind of a toy and a form of home entertainment. Because of the technique, the theatrical toy is related to puppet theatre, and because of the repertoire and staging solutions – it is connected to the drama theatre and opera. Paper theatre flourished in the second half of the 19th century. Among others Winston Churchill, Jean Cocteau, and Orson Welles played with it. The stage of a paper theatre appeared in films of Perdro Almodóvar, Ingmar Bergman, Franco Zeffirelli, Terry Gilliam and Agnieszka Holland as part of the decoration, a prop recalling the old days, a toy or a “carrier of the message”. The subject of this article is the function of paper theatre in Luchino Visconti’s The Leopard. The text also highlights the importance of public theatre and home théâtre de société for the intellectual and spiritual development of Luchino Visconti and Giuseppe Tomasi, whose novel The Leopard became the basis of the film adaptation.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 179-196
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dalla sintassi alla pragmatica nel linguaggio filmico di generazioni diverse: “Il Gattopardo” e “Perfetti sconosciuti” messi a confronto
    From Syntax to Pragmalinguistics: Comparing the Language of Film across Generations in “The Leopard” and “Perfect Strangers”
    Autorzy:
    Klímová, Eva
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34655838.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    The Leopard
    Visconti
    Perfect Strangers
    Genovese
    language of film
    context
    differences
    pragmalinguistics
    Il Gattopardo
    Luchino Visconti
    Perfetti Sconosciuto
    Paolo Genovese
    linguaggio
    del cinema
    pragmalinguistica
    Opis:
    The paper analyses the language of two Italian films set in different historical and social contexts. The Leopard (Il Gattopardo) by Luchino Visconti is set in Sicily in 1860, on the background of contemporary political events, with a language corresponding both with the historical period and the social setting. In the film Perfect Strangers (Perfetti sconosciuti) by Paolo Genovese, old friends meet at a dinner table. With their informal talk, the characters’ language strives to be as close as possible to everyday language. The aim of the article is to demonstrate the differences between the language of the first film and the “natural” language of everyday life of the second one. Through comparative analysis, the article demonstrates how the differences in the historical social contexts determine the language of both films. Within the framework of pragmalinguistics, some aspects of the modality and of the information structure of the sentence are taken into consideration.
    Questo articolo si concentra sull’analisi del linguaggio filmico di due film italiani appartenenti a contesti storici e sociali diversi: Il Gattopardo di Luchino Visconti, film che racconta la Sicilia del 1860, sullo sfondo degli eventi politici dell’epoca, con un linguaggio corrispondente sia al periodo storico che all’ambiente, e il film Perfetti sconosciuti di Paolo Genovese, che racconta di un incontro informale tra alcuni amici, in cui gli autori si sforzano di avvicinare il più possibile il linguaggio alla lingua quotidiana. L’obiettivo del lavoro è dimostrare quali siano le differenze tra il parlato filmico e il parlato naturale; nel processo di analisi comparativa si mirerà a dimostrare che così come il contesto storico e sociale dei due film è diverso, allo stesso modo è diverso e diversificato il linguaggio. Nel quadro teorico della pragmalinguistica vanno considerati i fattori della situazione comunicativa e alcuni aspetti della modalità e della struttura informativa dell’enunciato.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2023, 14.2; 137-151
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nuncjusz w Wiedniu arcybiskup Antonio Eugenio Visconti a Polska w dobie pierwszego rozbioru
    Autorzy:
    Kęder, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2082736.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
    Tematy:
    dyplomacja papieska
    nuncjusz Antonio Eugenio Visconti
    Giuseppe Garampi
    nuncjatura wiedeńska
    I rozbiór Polski
    Opis:
    W okresie pierwszego rozbioru Rzeczypospolitej, któremu bezskutecznie usiłowała zapobiec dyplomacja papieska, istotną rolę w zabiegach Rzymu ratowania sytuacji – zarówno suwerenności Polski, jak i Kościoła polskiego przypadła nuncjaturze wiedeńskiej. Jakkolwiek Austria w ostatnim momencie zrywając dotychczasowy sojusz z państwami katolickimi przeszła na stronę państw akatolickich, to wśród trzech mocarstw zaborczych jedynie Wiedeń był skłonny uwzględniać niektóre postulaty Stolicy Apostolskiej. Zarazem odgrywająca kluczową rolę na scenie politycznej caryca Katarzyna II o ile nie liczyła się ze Stanisławem Augustem, to musiała liczyć się z cesarzową Maria Teresą. Z tych to względów wynikało duże znaczenie nuncjatury wiedeńskiej w zabiegach Rzymu o obronę Kościoła katolickiego w Polsce, zwłaszcza pod zaborem austriackim i ważna rola papieskich dyplomatów prowadzących rokowania w tych sprawach: arcybiskupów Viscontiego i Garampiego. Jakkolwiek nie osiągnęli oni z oczywistych powodów głównego celu zabiegów, czyli wsparcia przez cesarzowa Marie Teresę działań Stolicy Apostolskiej występującej w obronie Polski, to udało im się skłonić Marie Teresę do wystąpienia w obronie Kościoła katolickiego w Polsce.
    Źródło:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2018, 25; 5-15
    0208-7626
    Pojawia się w:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fabuła zagadki. O Błędnych gwiazdach Wielkiej Niedźwiedzicy Luchina Viscontiego
    The Plot of a Riddle. On Luchino Visconti’s Vaghe stelle dell’Orsa
    Autorzy:
    Igielska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039045.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Visconti
    Luchino (1906–1976)
    Vaghe stelle dell’Orsa (1965)
    Forse che si
    orse che no (1910)
    Die Walküre (1870)
    Wälsungenblut (1905/1958)
    Opis:
    Igielska Anna, Fabuła zagadki. O Błędnych gwiazdach Wielkiej Niedźwiedzicy LuchinaViscontiego [The Plot of a Riddle. On Luchino Visconti’s Vaghe stelle dell’Orsa]. „Przestrzenie Teorii” 32. Poznań 2019, Adam Mickiewicz University Press, pp. 45–75. ISSN 1644-6763. DOI 10.14746/pt.2019.32.2. The article (of an analytical and interpretative nature) is devoted to the literary background of Luchino Visconti’s Vaghe stelle dell’Orsa (1965). The author studies in detail the links to three works, which form, as she claims, the primary points of literary references. What the article discusses, apart from the myth of Electra and Gabriele D’Annunzio’s novel Forse che si, forse che no (1910), are Richard Wagner’s music drama Die Walküre (1870) – absent so far in the Viscontian literature concerning the said movie – and Thomas Mann’s novella Wälsungenblut (1905/1958), which argues with Wagner’s work in a parodistic manner. By demonstrating how Visconti (1) transposes the literary allusions, (2) combines them into an overall structure, and (3) uses them on the plot level to encode the topic of brother- sister incest, the author comes to the conclusion that what we have here is a story in the form of a riddle, which Visconti dubbed for his own use a “crime movie unlike any other”. That riddle appears as a settlement with a romantic myth of love and carries on the poetics of philosophical ambivalence, so proper to Visconti.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2019, 32; 45-75
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomysły na „nowy porządek świata”: podróż Karola IV na koronację cesarską do Rzymu w świetle korespondencji Niccolò Acciaiuoliego i Petrarki
    Autorzy:
    Schlotheuber, Eva
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1042520.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    renesansowe Włochy
    polityka papiestwa
    koronacja cesarska
    Karol IV
    Petrarka
    Niccolò Acciaiuoli
    Visconti
    późnośredniowieczna dyplomacja
    Renaissance Italy
    papal politics
    imperial coronation
    Charles IV
    Petrarch
    late medieval diplomacy
    Opis:
    Koronacja cesarska Karola IV w 1355 r. była dotąd powszechnie uważana przez badaczy za wydarzenie mało istotne i bez większego wpływu na przyszłość. W rzeczywistości było jednak odwrotnie. Podróż koronacyjna Karola IV musi być rozpatrywana w szerszym kontekście walki o władzę we Włoszech między Świętym Cesarstwem Rzymskim a papiestwem. W artykule przeprowadzono analizę skomplikowanej sytuacji z perspektywy Karola oraz jego przeciwników i zwolenników we Włoszech. Ukazano, jak koronacja cesarska Karola IV doprowadziła do zasadniczej zmiany układu sił politycznych we Włoszech i w Europie, co skutkowało w konsekwencji wydaniem Złotej Bulli (1356) i Konstytucji egidiańskich (1357). Autorka po raz pierwszy odwołuje się w swoich rozważaniach do nieznanego wcześniej listu Niccola Acciaiuoliego, który kierował polityką Królestwa Neapolu. List ten rzuca nowe światło na taktykę opozycyjnego stronnictwa gwelfów i wpływu obecności Karola w Rzymie na jego polityczne cele. W artykule postarano się również udzielić odpowiedzi na od dawna przykuwające uwagę uczonych pytanie, dlaczego Karol nie zaakceptował prośby Petrarki, aby podjął we Włoszech działania na rzecz obrony tego, co określano mianem res publica, i dlaczego humanista nie przyjął zaproszenia, aby towarzyszyć Karolowi w jego podróży do Rzymu.
    The imperial coronation of Charles IV in 1355 has been widely regarded by scholars as of little import and without lasting historical significance. In fact, the opposite is the case. The coronation journey needs to be understood in the wider context of the power struggle between the Holy Roman Empire and papacy in Italy. This article examines the complex situation from the perspectives of Charles and his opponents and supporters in Italy. It demonstrates how the coronation led to a decisive redistribution of power relations in Italy and Europe, resulting in the Golden Bull (1356) and the Aegidian Constitutions (1357). A previously unknown letter by Niccolò Acciaiuoli, who directed the political affairs of the Kingdom of Naples, is discussed here for the first time. It illuminates the political tactics of the opposing Guelphs and the effect of Charles’ presence in Rome on their aims. The article also re-examines the long-disputed question as to why Charles did not accept Petrarch’s invitation to act in Italy as the defender of the res publica, and why the humanist failed to accept the invitation to accompany Charles to Rome.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2020, 19, 1; 37-80
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies