Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Venous thromboembolism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Novel oral anticoagulants in the treatment of cancer patients
    Autorzy:
    Biernacka, Renata
    Lewandowski, Tomasz
    Andrzejuk, Jolanta
    Szmyd, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1065830.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    cancer
    novel anticoagulants
    venous thromboembolism
    Opis:
    Cancer and its treatment are well-recognized risk factors for venous thromboembolism. The risk of thrombotic complications increases 4–7-fold in cancer patients and coexistence of both pathologies is associated with shorter survival. Incidence of thrombosis depends on the tumour type, antineoplastic and supportive therapy, and patient-related factors such as age, physical activity and comorbidities. Current recommendations of scientific societies indicate a dominant role of low molecular weight heparins in the treatment and prevention of venous thromboembolism in cancer patients. Long duration of the anticoagulant effect, and the subcutaneous administration route of heparins call for a safer therapeutic option, and one that would be more convenient for the patient. New oral anticoagulants: dabigatran, rivaroxaban, and apixaban, are indicated as prevention of venous thromboembolism following an orthopaedic surgery, and as stroke prevention in nonvalvular atrial fibrillation, with rivaroxaban also applied in the treatment of acute deep vein thrombosis and pulmonary embolism. In the trials evaluating the efficacy of novel oral anticoagulants, they have been compared with enoxaparin or vitamin K antagonists. Cancer patients accounted for a small percentage of the trial population, and they were rarely analysed in subgroup analysis. It was only in the phase II ADVOCATE study that the target group were patients receiving chemotherapy. Direct comparison between test drug and low molecular weight heparins was not performed. The currently available study results do not allow us to recommend the new oral anticoagulants for the treatment and prevention of venous thromboembolism associated with cancer.
    Źródło:
    OncoReview; 2014, 4, 1; A11-17
    2450-6125
    Pojawia się w:
    OncoReview
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Venous Thromboembolism Audit; where are we now and how can we improve?
    Autorzy:
    Woodward-Stammers, E.
    Ponto, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1918455.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
    Tematy:
    Venous thromboembolism
    hospitalised patients
    thromboprophylaxis
    audit
    prevention
    Opis:
    Introduction: Venous Thromboembolism (VTE) is the term used to describe blood clots in the deep veins. It is considered to be a significant healthcare topic due to the high incidence in hospitalised patients. National body in the UK (NICE) recommends risk assessment, the appropriate prescription of thromboprophylaxis and the provision of patient information to all patients over the age of 18 years admitted to hospital. Despite the introduction of national guidance, patients develop hospital related VTE. It is therefore essential to establish compliance of VTE prevention policy and provide recommendations where improvements are necessary. Purpose: To assess current practice within an acute hospital in reducing the risk of VTE in patients admitted to hospital against NICE guidance and to identify methods of improvement to ensure adherence to VTE prevention guidelines. Materials and methods: A local audit was carried out using a tool which was designed to measure clinical practice against national standards for VTE prevention. PDSA cycle was used for a systematic process to be followed. A snapshot sample of 60 inpatient records was selected to be audited on medical and surgical wards of an acute trust. Data was analysed using excel, histograms were produced and percentages calculated to identify adherence of VTE prevention policy in practice. Results: The audit found that 67% (n=40/60) audit proformas were completed in the allocated time frame; 88% (n=35) of patients had a recorded risk assessed for VTE and bleeding on admission to hospital. Only 18% (n=7) of patients in the audit received verbal information on VTE prevention on admission and none received written information. Furthermore, 10% (n=4) of patients who required anti- embolism stockings did not receive them and 40% (n=16) of patients did not receive appropriate chemical thromboprophylaxis. Conclusion: Risk assessment and administration of prevention methods can considerably reduce the risks of patients developing VTE thus enhancing patient safety and quality of care provided by the healthcare sector. This audit demonstrates inconsistencies in providing correct VTE prevention methods to patients throughout an acute hospital trust and highlights key recommendations for improvement.
    Źródło:
    Progress in Health Sciences; 2017, 7(1); 69-77
    2083-1617
    Pojawia się w:
    Progress in Health Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Should a diagnosis of cancer impact the anticoagulant therapy in patients with recurrent thromboembolic disease?
    Autorzy:
    Wieteska, Maria
    Kurzyna, Marcin
    Szmit, Sebastian
    Torbicki, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1065201.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    anticoagulation
    cancer
    vena cava filter implantation
    venous thromboembolism
    Opis:
    Venous thromboembolism often coexists with cancer, deteriorating patient prognosis. The diagnosis of cancer in patients who suffer from venous thromboembolism may lead to changes in the anticoagulant therapy administered. We present a case report involving a 72-year-old patient with recurrent venous thromboembolism and chronic thromboembolic pulmonary hypertension in whom the diagnosis of colorectal cancer resulted in the need for modification of the anticoagulant therapy. Oral anticoagulant was replaced with low molecular weight heparin and an inferior vena cava filter was implanted due to active bleeding from the anus, high perioperative risk of bleeding, which caused the need for a temporary interruption of anticoagulant therapy.
    Źródło:
    OncoReview; 2015, 5, 2; A62-66
    2450-6125
    Pojawia się w:
    OncoReview
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Idiopathic venous thromboembolism or occult cancer?
    Autorzy:
    Darocha, Szymon
    Florczyk, Michał
    Torbicki, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1065841.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    pulmonary embolism
    screening for occult cancer
    venous thromboembolism
    Opis:
    The relationship between cancer and an increased incidence of venous thromboembolism (VTE) is well documented. VTE is a common complication of cancer, which usually occurs in the advanced stages of the disease. It often manifests itself before the cancer has been diagnosed and frequently is the first symptom of malignancy. In particular, pulmonary embolism is a major epidemiological problem because of its prevalence and high mortality. This article contains a review of the literature on VTE and occult cancer. It indicates the problem of a lack of an effective diagnostic strategy for malignancy in patients with idiopathic venous thromboembolism.
    Źródło:
    OncoReview; 2014, 4, 1; A5-10
    2450-6125
    Pojawia się w:
    OncoReview
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba zakrzepowo-zatorowa jako istotny problem kliniczny w grupie pacjentek z nowotworami narządu płciowego
    Venous thromboembolism as an essential clinical problem in the group of patients with gynecologic cancer
    Autorzy:
    Olejek, Anita
    Horzelska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030265.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    cancer
    heparin
    prophylaxis
    venous thromboembolism
    heparyna
    nowotwór
    profilaktyka
    zakrzepica żylna
    Opis:
    Malignancies are a high and a very high risk factor for thrombotic complications. The risk of venous thromboembolism is 4–7 fold increased in patients with cancer, and is particularly high in the first months after diagnosis. Venous thromboembolism most often occurs as deep vein thrombosis and pulmonary embolism. It is the most common complication and, at the same time, the second leading cause of death in cancer patients, after cancer itself. At present, low molecular weight heparins are recommended for both, prophylaxis and treatment of venous thromboembolism. Pharmacological antithrombotic prophylaxis is recommended for cancer patients undergoing abdominal or pelvic surgical procedures, and should be extended to at least 4 weeks after the procedure. Prophylaxis of up to 6 months or even for an indefinite period of time can be considered. Risk assessment for thromboembolic complications as well as the inclusion of appropriate antithrombotic prevention/treatment are essential components of care for cancer patients. At the same time, there is a need to educate cancer patients on their increased risk of venous thromboembolism. The growing awareness of patients will help them accept medications they use.
    Nowotwory złośliwe stanowią czynnik dużego i bardzo dużego ryzyka powikłań zakrzepowych. Ryzyko zakrzepicy żylnej u pacjentów z chorobą nowotworową wzrasta 4–7-krotnie i jest ono szczególnie wysokie w pierwszych miesiącach po ustaleniu rozpoznania. Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa najczęściej występuje w postaci zakrzepicy żył głębokich oraz zatoru tętnicy płucnej. Stanowi najczęstsze powikłanie, a jednocześnie jest drugą po nowotworze przyczyną śmierci pacjentów onkologicznych. Obecnie stosowanie heparyn drobnocząsteczkowych jest postępowaniem rekomendowanym zarówno w profilaktyce, jak i leczeniu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Farmakologiczną profilaktykę przeciwzakrzepową rekomenduje się w przypadku pacjentów onkologicznych poddawanych operacjom w obrębie jamy brzusznej lub miednicy mniejszej, a jej stosowanie powinno zostać wydłużone do co najmniej 4 tygodni po zabiegu, z rozważeniem kontynuacji do 6 miesięcy, a nawet bezterminowo. Ocena ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych oraz włączenie odpowiedniej profilaktyki/leczenia przeciwzakrzepowego jest nieodzownym elementem opieki nad pacjentami onkologicznymi. Jednocześnie istnieje potrzeba edukacji pacjentek z chorobą nowotworową w zakresie podwyższonego ryzyka wystąpienia u nich żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Rosnąca świadomość pacjentek przyczyni się do łatwiejszej akceptacji stosowanych leków.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 4; 263-268
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Direct factor Xa inhibitor in the prevention of thromboembolism
    Bezpośrednie wprowadzenie inhibitoru czynnika Xa w zapobieganiu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej
    Autorzy:
    Meretskyi, V.
    Meretska, I.
    Pertsovych, V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2052991.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
    Tematy:
    venous thromboembolism
    anticoagulants
    rivaroxaban
    żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
    leki przeciwzakrzepowe
    rywaroksaban
    Opis:
    Venous thromboembolism is the third most common cause of vascular death after myocardial infarction and stroke, and is associated with considerable morbidity and premature mortality. The incidence of the most serious consequence of venous thromboembolism, fatal pulmonary embolism, ranges from 0.01% to 5% among hospitalised medical patients with multiple risk factors, and is currently considered the commonest avoidable cause of hospital death. Rivaroxaban is a small-molecule factor Xa inhibitor that belongs to a new class of direct oral anticoagulant agents that directly inhibit single enzymes in the coagulation pathway. Rivaroxaban has many advantages over vitamin K antagonists and unfractionated heparin and may become an alternative to traditional anticoagulant agents in patients at risk for thromboembolism. Moreover, antidotes exist and are in the progress of development, both specific and non-specific, for the treatment of overdose or side effects, including bleeding.
    Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa jest trzecią najczęstszą przyczyną śmierci naczyniowej tuż po zawale mięśnia sercowego i udarze mózgu, związana jest także z dużą zachorowalnością i przedwczesną umieralnością. Najpoważniejsze konsekwencje żylnej choroby zakrzepowozatorowej oraz śmiertelnej zatorowości płucnej występują w przedziale od 0,01% do 5% wśród hospitalizowanych pacjentów medycznych, u których stwierdzono wiele czynników ryzyka i są obecnie uważane za najczęstszą możliwą do uniknięcia przyczynę śmierci szpitalnej. Rivaroxaban jest drobnocząsteczkowym inhibitorem czynnika Xa, który należy do nowych bezpośrednich doustnych środków przeciwzakrzepowych, które bezpośrednio hamują pojedyncze enzymy w szlaku krzepnięcia. Rivaroksaban charakteryzuje się wieloma zaletami w porównaniu z antagonistami witaminy K i niefrakcjonowaną heparyną i może stać się alternatywą dla tradycyjnych leków przeciwzakrzepowych u pacjentów zagrożonych chorobą zakrzepowo-zatorową. Ponadto istnieją antidota (niektóre są w procesie rozwoju), zarówno swoiste, jak i nieswoiste, stosowane w celu leczenia przedawkowania lub działań niepożądanych, w tym krwawienia.
    Źródło:
    Health Problems of Civilization; 2018, 12, 4; 247-254
    2353-6942
    2354-0265
    Pojawia się w:
    Health Problems of Civilization
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wskazania do niestandardowego stosowania profilaktyki przeciwzakrzepowej u chorych z rakiem jajnika – opis dwóch przypadków i przegląd piśmiennictwa
    Indications for a non-standard use of thromboprophylaxis in patients with ovarian cancer – two case reports and a literature review
    Autorzy:
    Krasiński, Zbigniew
    Lisiecki, Radosław
    Krasińska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030155.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    cancer
    deep vein thrombosis
    venous thromboembolism
    rak
    zakrzepica żył głębokich
    żylna choroba zatorowo-zakrzepowa
    Opis:
    The authors report two cases of gynecologic malignancy in women receiving different thromboprophylactic regimens. Presently, everyday clinical problems are not always solved based on the well-established standards for the preventive management in venous thromboembolism. The paper presents a review of the literature on the principles for the use of lowmolecular- weight heparins in patients undergoing oncologic surgeries, with particular attention to the aspects of thrombotic risk and suggestions on non-standard management in cases not included in the guidelines. The recommendations of scientific associations, due to their inertia, are released with a delay relative to research, and may present inconsistent views due to the differences in publication timing. This article is to raise readers’ awareness of the scale of the problem and the importance of the effects of thromboembolic complications on prognosis in cancer. The need to assess the risk of these complications at every stage of cancer treatment should be emphasized. Additionally, risk assessment can be used as an opportunity to educate patients in this aspect.
    Autorzy opisują dwa przypadki kobiet z nowotworami narządów rodnych, u których zastosowano różne schematy profilaktyki przeciwzakrzepowej. Obecnie dobrze opracowane standardy postępowania zapobiegającego żylnej chorobie zatorowo-zakrzepowej nie zawsze są w stanie rozwiązać problemy kliniczne dnia codziennego. W pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego zasad stosowania heparyn drobnocząsteczkowych u chorych poddawanych zabiegom onkologicznym, zwracając uwagę na aspekty ryzyka zakrzepowego oraz sugerując niestandardowe postępowanie w przypadkach, które nie są uwzględniane w wytycznych. Zalecenia towarzystw naukowych ze względu na swoją inercję ukazują się z pewnym opóźnieniem w stosunku do szeregu prowadzonych badań, a niekiedy ze względu na różny czas publikacji w pewnych zagadnieniach przedstawiają niespójne poglądy. Niniejszy artykuł ma uświadomić czytelnikom skalę problemu, wagę wpływu powikłań zatorowo-zakrzepowych na rokowania w chorobie nowotworowej. Należy podkreślać konieczność oceny ryzyka występowania tych powikłań na każdym etapie leczenia onkologicznego. Dodatkowo ocenę ryzyka można wykorzystać jako okazję do edukacji chorych w tym aspekcie.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 1; 53-62
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej jest konieczna przy zabiegach laparoskopowych? Komentarz do wytycznych SAGES – Guidelines for Deep Venous Thrombosis Prophylaxis During Laparoscopic Surgery
    Is venous thromboembolism prophylaxis necessary during laparoscopic procedures? A commentary to SAGES guidelines – Guidelines for Deep Venous Thrombosis Prophylaxis During Laparoscopic Surgery
    Autorzy:
    Solecki, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030270.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    guidelines
    laparoscopy
    prophylaxis
    pulmonary embolism
    venous thromboembolism
    laparoskopia
    profilaktyka
    wytyczne
    zatorowość płucna
    żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
    Opis:
    Venous thromboembolism is a disease that includes both deep vein thrombosis and pulmonary embolism, which are associated with the formation of a blood clot (thrombus) within a deep vein, mainly in the lower limbs. So far, the scale of the problem of deep vein thrombosis and pulmonary embolism has not been thoroughly estimated in Poland. About 200,000 new cases per year are reported in the United States, and between 50,000 and 60,000 in Poland. Mortality due to pulmonary embolism, usually as a consequence of deep vein thrombosis, is estimated at 15–25%. Increasingly used minimally invasive surgical techniques are currently of interest to both, the young generation of surgeons and their patients. Laparoscopic cholecystectomy or bariatric surgery have become a standard. There is much controversy regarding the need for thromboprophylaxis in patients undergoing laparoscopic procedures. Efforts have been made by the Society of American Gastrointestinal and Endoscopic Surgeons to help medical practitioners decide in this regard. All laparoscopic procedures cause serum hypercoagualability. Polish societies have not specified their decisions regarding prophylaxis in laparoscopic surgery. Following general rules was only recommended. It seems fully justified to develop such indications or adopt the already existing standards based on literature data and experience.
    Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa obejmuje zarówno zakrzepicę żył głębokich, jak i zatorowość płucną – związane z powstaniem zakrzepu w obrębie żył głębokich, głównie w kończynach dolnych. W Polsce skala problemu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej nie została dotąd zbyt dokładnie oszacowana. W Stanach Zjednoczonych odnotowuje się około 200 tys. nowych zachorowań rocznie, w Polsce jest ich 50–60 tys. rocznie. Śmiertelność z powodu zatorowości płucnej, najczęściej będącej następstwem zakrzepicy żył głębokich, ocenia się na 15–25%. Coraz szerzej stosowane metody małoinwazyjne leżą obecnie w kręgu zainteresowań młodego pokolenia chirurgów i cieszą się dużym zainteresowaniem pacjentów. Standardem stały się laparoskopowa cholecystektomia czy chirurgia bariatryczna. Istnieje wiele kontrowersji dotyczących konieczności stosowania profilaktyki przeciwzakrzepowej u chorych poddawanych zabiegom laparoskopowym. Amerykańskie Towarzystwo Chirurgów Gastroenterologicznych i Endoskopowych podjęło starania, aby ułatwić praktykującym lekarzom decydowanie w tym zakresie. Każda procedura laparoskopowa powoduje nadkrzepliwość surowicy krwi. Polskie towarzystwa nie sprecyzowały swoich ustaleń co do profilaktyki w przypadku chirurgii laparoskopowej, zalecono jedynie stosowanie się do zasad ogólnych. Opracowanie takich wskazań lub zaadaptowanie już istniejących standardów na podstawie danych literaturowych i doświadczenia wydaje się w pełni uzasadnione.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 4; 269-276
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej jest konieczna przy zabiegach laparoskopowych? Komentarz do wytycznych SAGES – Guidelines for Deep Venous Thrombosis Prophylaxis During Laparoscopic Surgery
    Is venous thromboembolism prophylaxis necessary during laparoscopic procedures? A commentary to SAGES guidelines – Guidelines for Deep Venous Thrombosis Prophylaxis During Laparoscopic Surgery
    Autorzy:
    Solecki, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030314.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    guidelines
    laparoscopy
    prophylaxis
    pulmonary embolism
    venous thromboembolism
    laparoskopia
    profilaktyka
    wytyczne
    zatorowość płucna
    żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
    Opis:
    Venous thromboembolism is a disease that includes both deep vein thrombosis and pulmonary embolism, which are associated with the formation of a blood clot (thrombus) within a deep vein, mainly in the lower limbs. So far, the scale of the problem of deep vein thrombosis and pulmonary embolism has not been thoroughly estimated in Poland. About 200,000 new cases per year are reported in the United States, and between 50,000 and 60,000 in Poland. Mortality due to pulmonary embolism, usually as a consequence of deep vein thrombosis, is estimated at 15–25%. Increasingly used minimally invasive surgical techniques are currently of interest to both, the young generation of surgeons and their patients. Laparoscopic cholecystectomy or bariatric surgery have become a standard. There is much controversy regarding the need for thromboprophylaxis in patients undergoing laparoscopic procedures. Efforts have been made by the Society of American Gastrointestinal and Endoscopic Surgeons to help medical practitioners decide in this regard. All laparoscopic procedures cause serum hypercoagualability. Polish societies have not specified their decisions regarding prophylaxis in laparoscopic surgery. Following general rules was only recommended. It seems fully justified to develop such indications or adopt the already existing standards based on literature data and experience.
    Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa obejmuje zarówno zakrzepicę żył głębokich, jak i zatorowość płucną – związane z powstaniem zakrzepu w obrębie żył głębokich, głównie w kończynach dolnych. W Polsce skala problemu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej nie została dotąd zbyt dokładnie oszacowana. W Stanach Zjednoczonych odnotowuje się około 200 tys. nowych zachorowań rocznie, w Polsce jest ich 50–60 tys. rocznie. Śmiertelność z powodu zatorowości płucnej, najczęściej będącej następstwem zakrzepicy żył głębokich, ocenia się na 15–25%. Coraz szerzej stosowane metody małoinwazyjne leżą obecnie w kręgu zainteresowań młodego pokolenia chirurgów i cieszą się dużym zainteresowaniem pacjentów. Standardem stały się laparoskopowa cholecystektomia czy chirurgia bariatryczna. Istnieje wiele kontrowersji dotyczących konieczności stosowania profilaktyki przeciwzakrzepowej u chorych poddawanych zabiegom laparoskopowym. Amerykańskie Towarzystwo Chirurgów Gastroenterologicznych i Endoskopowych podjęło starania, aby ułatwić praktykującym lekarzom decydowanie w tym zakresie. Każda procedura laparoskopowa powoduje nadkrzepliwość surowicy krwi. Polskie towarzystwa nie sprecyzowały swoich ustaleń co do profilaktyki w przypadku chirurgii laparoskopowej, zalecono jedynie stosowanie się do zasad ogólnych. Opracowanie takich wskazań lub zaadaptowanie już istniejących standardów na podstawie danych literaturowych i doświadczenia wydaje się w pełni uzasadnione.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 4; 269-276
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Awareness of venous thromboembolism during long-haul flights among medical students – what do they really know about its prevention and treatment?
    Świadomość studentów medycyny na temat żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej podczas długotrwałych lotów samolotem – co tak naprawdę wiedzą o jej prewencji i leczeniu?
    Autorzy:
    Wołkowski, Maciej
    Witkowska, Jagoda
    Wojciechowska, Eliza
    Zembura, Marcela
    Urbanek, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2012489.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-16
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    venous thromboembolism
    deep vein thrombosis
    pulmonary embolism
    żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
    zakrzepica żył głębokich
    zatorowość płucna
    Opis:
    INTRODUCTION: Worldwide air traffic reaches about 2.3 billion passengers annually. A complication of long-haul flights is venous thromboembolism (VTE). It manifests itself as deep vein thrombosis (DVT) and/or pulmonary embolism (PE). Despite the relatively high incidence of this disease, access to information about its risk factors as well as effective prevention is limited due to a small number of generally available articles and also the lack of sufficient attention to this problem by lecturers and doctors. In the study, an assessment of the awareness and knowledge related to the risk of VTE during long-haul flights among medical students was performed. MATERIAL AND METHODS: The study was performed from 10th of November 2017 till 28th of February 2018 in a group of 100 medical students from the Medical University of Silesia in Katowice. The study was conducted based on a survey questionnaire, which included 12 questions concerning the knowledge of the incidence and pathogenesis of VTE connected with long-haul flights. The participants of the study based their responses on knowledge acquired at university. RESULTS: The correct incidence rate of VTE associated with air flights was indicated by 43% the respondents. None of the students correctly indicated the VTE risk factors. 40% of the respondents was familiar with the pathogenesis of VTE occurring as a result of flights. The fact that 100% was aware that appropriate clothing can reduce the risk of VTE during flights was satisfying. CONCLUSIONS: The survey results show a low level of knowledge as well as awareness of the risk of VTE during flights in the population of the medical university students. The results of the survey should be included in the planning of the scope of classes in medical studies on the problems of VTE.
    WSTĘP: Ogólnoświatowy ruch samolotowy osiąga rocznie liczbę 2,3 miliarda pasażerów. Powikłaniem długich lotów samolotem jest żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (venous thromboembolism – VTE). Obejmuje ona zakrzepicę żył głębokich (deep vein thrombosis – DVT) i zatorowość płucną (pulmonary embolism – PE). Po-mimo stosunkowo dużej częstości występowania tej choroby dostęp do informacji na temat czynników ryzyka oraz prewencji VTE jest ograniczony, co może wynikać ze zbyt małej liczby ogólnodostępnych artykułów do-tyczących problemu, jak również z niedostatecznej uwagi poświęcanej tej jednostce chorobowej przez wykła-dowców i lekarzy. W pracy podjęto próbę oceny świadomości i wiedzy studentów medycyny na temat powikłań zakrzepowych związanych z długotrwałymi lotami samolotem. MATERIAŁ I METODY: Badanie przeprowadzono między 10 listopada 2017 r. a 28 lutego 2018 r. w grupie 100 studentów medycyny Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Do badania wykorzystano kwestio-nariusz ankiety, który zawierał 12 pytań dotyczących wiedzy na temat występowania i patogenezy VTE zwią-zanej z długotrwałymi lotami samolotem. Uczestnicy badania opierali swoje odpowiedzi na wiedzy zdobytej podczas nauki na uniwersytecie. WYNIKI: Prawidłowo częstość występowania VTE związanej z lotami samolotem wskazało 43% ankietowa-nych. Żaden ze studentów nie wskazał poprawnie czynników ryzyka VTE. Spośród badanych 40% znało pato-genezę VTE w wyniku długotrwałych lotów. Zadowalający jest fakt, że 100% ankietowanych wiedziało, że odpowiedni ubiór może redukować ryzyko VTE podczas lotów samolotem. WNIOSKI: Ankieta wykazała niski poziom wiedzy, jak również świadomości studentów związanej z zagrożeniem VTE podczas lotów samolotem. Wyniki badania powinny zostać uwzględnione podczas planowania na studiach medycznych zajęć dotyczących problematyki VTE.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2022, 76; 14-20
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba zakrzepowo-zatorowa a nowotwory narządu płciowego
    Venous thromboembolic disease and gynecologic malignancy
    Autorzy:
    Olejek, Anita
    Zamłyński, Jacek
    Horak, Stanisław
    Oleś, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031032.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    complications
    gynecologic malignancy
    risk factors
    treatment
    venous thromboembolism
    czynniki ryzyka
    leczenie
    powikłania
    rak narządu rodnego
    żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
    Opis:
    Venous thromboembolism is a multifactorial disease and a frequent complication in patients affected with malignant tumors. The risk of venous thrombosis in oncologic patients increases seven-fold and is particularly high during the first few months after diagnosis. Molecular mechanisms of tumor – thrombosis correlation are relatively well known. Main factors responsible for hypercoagulation state are tissue factor and tumor procoagulant. Incidence of venous thromboembolic syndrome differs depending on location of the tumor, being the most frequent in gastrointestinal tumors of the mucous variety, lung cancer, ovarian cancer, endometrial cancer, breast cancer and leukemias. Among patients with gynecologic malignancy, thromboembolic complications usually coexist with ovarian cancer and endometrial cancer, as these are frequently of the adenomatous tumors of the mucous variety. Patients affected with gynecologic malignancy are at high-risk of thromboembolism not only because of the disease itself, but also due to the fact that pelvic surgery is the type of surgery second only to orthopedic procedures in terms of risk of thromboembolic complications. Furthermore, there are several common risk factors for gynecologic malignancies and venous thromboembolism. Thromboembolic complications significantly contribute to worsen the prognosis of oncologic patients. Standards of management should be developed concerning antithrombotic prevention in the group of patients with gynecologic malignancies at a particularly high risk of venous thromboembolism, as to date there is no consensus as to the optimal way of preventing these complications.
    Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ) jest schorzeniem wieloczynnikowym, a zarazem częstym powikłaniem stwierdzanym u pacjentów z nowotworem złośliwym. Ryzyko zakrzepicy żylnej u pacjentów chorujących na nowotwory wzrasta siedmiokrotnie i jest ono szczególnie wysokie w pierwszych miesiącach po postawieniu diagnozy. Molekularna zależność pomiędzy nowotworami złośliwymi a zakrzepicą została dobrze poznana. Głównym czynnikiem odpowiedzialnym za mechanizmy prokoagulacyjne jest czynnik tkankowy i prokoagulant nowotworowy. Zapadalność na ŻChZZ różni się w zależności od umiejscowienia procesu nowotworowego, a powikłanie to towarzyszy najczęściej guzom układu pokarmowego typu śluzowego, rakowi płuc, jajnika, błony śluzowej trzonu macicy, piersi oraz białaczkom. Wśród pacjentek z rakiem narządu płciowego najczęściej powikłania zakrzepowo-zatorowe towarzyszą rakowi jajnika i rakowi błony śluzowej trzonu macicy, jako że są to często guzy gruczołowe typu śluzowego. Pacjentki cierpiące na raka narządu płciowego znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia ŻChZZ nie tylko ze względu na samą chorobą, ale także z uwagi na fakt, że operacje przeprowadzane w miednicy są drugą po operacjach ortopedycznych grupą zabiegów obarczonych największym ryzykiem wystąpienia powikłań zakrzepowych. Ponadto istnieje wiele wspólnych czynników ryzyka dla nowotworów narządu płciowego i ŻChZZ. Problem powikłań zakrzepowo-zatorowych jest istotny także dlatego, że wpływają one w istotny sposób na pogorszenie rokowania u pacjentów z nowotworami. Istnieje więc potrzeba opracowania standardów postępowania w odniesieniu do profilaktyki przeciwzakrzepowej w grupie pacjentek chorujących na nowotwory złośliwe narządu płciowego, jest to bowiem grupa chorych obciążona szczególnie dużym ryzykiem wystąpienia ŻChZZ, a do tej pory nie ma zgodności co do idealnej terapii zapobiegającej tym powikłaniom.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 158-168
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa – epidemiologia oraz profilaktyka
    Venous thromboembolism – epidemiology and prophylaxis
    Autorzy:
    Nalewczyńska, Agnieszka
    Maździarz, Agnieszka
    Krynicki, Ryszard
    Śpiewankiewicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030346.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    deep vein thrombosis
    low molecular weight heparin
    pulmonary embolism
    venous thromboembolism
    heparyna drobnocząsteczkowa
    zakrzepica żył głębokich
    zatorowość płucna
    żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
    Opis:
    The term “venous thromboembolism” encompasses two disease entities, i.e. deep vein thrombosis and its very serious complication – pulmonary embolism. In Poland, this disease affects almost 50 thousand people, nearly a half of whom develop pulmonary embolism which accounts for 10% of all hospital deaths. The incidence rate increases with age, and 70% of cases concern people above the age of 60. The treatment of complications caused by these symptoms is very expensive. It is estimated that the cost is nearly as high as in the treatment of neoplasms. Risk factors of thromboembolism include: age >40, family and personal history of venous thromboembolism, major surgeries (within lower extremities, pelvis and abdomen), malignant cancers and certain anticancer treatment regimens as well as pregnancy and postpartum period. The severity of symptoms mainly depends on disorders of blood outflow from the lower extremities and the extent of thrombotic lesions. The more extensive thrombosis is, the greater the blood stasis and the greater the vascular disorders. The most common symptoms include pain and edema. Thromboembolism is asymptomatic is nearly a half of patients. That is why a careful interview and risk factor estimation are so important. Non-invasive methods are used, such as: ultrasound assessment of venous flow, Doppler ultrasound, plethysmography (assessment of blood volume in the lower extremities), venography and D-dimer level assessment. Proper thromboprophylaxis is the most important element that increases the safety of patients and considerably decreases health care expenditure. This review presents indications for venous thromboembolism prophylaxis in accordance with the latest guidelines.
    Nazwa „żylna choroba zakrzepowo-zatorowa” (venous thromboembolism) zawiera w sobie dwie jednostki chorobowe, a mianowicie zakrzepicę żył głębokich oraz bardzo poważne jej następstwo, jakim jest zator tętnicy płucnej. W Polsce choroba ta dotyka blisko 50 tys. osób, z czego prawie u połowy wystąpi zator tętnicy płucnej, który powoduje 10% wszystkich zgonów w szpitalu. Liczba zachorowań zwiększa się z wiekiem, a 70% dotyczy osób >60. roku życia. Leczenie powikłań spowodowanych przez ten zespół objawów jest niezwykle kosztowne – szacuje się, że wydatki są zbliżone nawet do kosztów leczenia chorób nowotworowych. Do czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należą: wiek >40 lat, żylna choroba zakrzepowozatorowa w wywiadzie rodzinnym, przebyta choroba zakrzepowo-zatorowa, duże zabiegi operacyjne (w zakresie kończyn dolnych, miednicy i jamy brzusznej), nowotwory złośliwe i niektóre schematy leczenia przeciwnowotworowego, ciąża i połóg. Ciężkość objawów zależy głównie od stopnia zaburzenia odpływu krwi z kończyn dolnych, a także rozległości zmian zakrzepowych. Im rozleglejsza zakrzepica, tym większy zastój krwi i większe zaburzenia naczyniowe. Najczęstszymi objawami są ból oraz obrzęk. Niemal u połowa pacjentów żylna choroba zakrzepowo-zatorowa przebiega bez objawów, dlatego tak ważny jest dokładny wywiad oraz oszacowanie czynników ryzyka. Stosuje się metody nieinwazyjne, takie jak: ultradźwiękowa ocena przepływu krwi w żyłach, ultrasonografia dopplerowska, pletyzmografia – ocena objętości krwi w kończynach dolnych, flebografia oraz ocena stężenia D-dimerów. Prawidłowa profilaktyka stanowi najważniejszy element zwiększający bezpieczeństwo chorych, a także zdecydowanie zmniejszający koszty opieki zdrowotnej. W opracowaniu przedstawiono wskazania do profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej według najnowszych wytycznych.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 3; 191-200
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przygotowanie chorego do operacji alloplastyki stawu biodrowego lub kolanowego jako istotny element zapobiegania zakażeniu okołoprotezowemu
    Preparation of patients for hip or knee replacement surgery as an important element in preventing periprosthetic joint infection
    Autorzy:
    Białecki, Jerzy
    Brychcy, Adrian
    Marczyński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033895.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    bacterial infections
    hip replacement
    primary prevention
    surgical wound infections
    venous thromboembolism
    plastyka rekonstrukcyjna stawu biodrowego
    zakażenia bakteryjne
    zakażenia ran chirurgicznych
    prewencja
    pierwotna
    żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
    Opis:
    Replacement of large joints in the lower limbs is a commonly accepted and used method for the treatment of osteoarthritis. Like any other intervention, this treatment method also involves the risk of complications. Periprosthetic joint infection is one of the most serious ones. It qualifies patients for further procedures, which significantly impairs their daily activity and the comfort of life. Osteoarticular infections represent a major therapeutic challenge. This is associated with both, poor penetration of antibiotics into the osteoarticular compartment (system) as well as with the increasing drug resistance of pathogens. Osteoarticular infections require several weeks of antibiotic therapy, as an adjunct treatment, which is an additional financial burden. The implementation of primary prevention scheme in periprosthetic joint infection allows for a significant reduction in the risk of this complication. The article discusses the different nature of the infection within joints and orthopaedic implants. We have presented the key principles for the prevention of septic complications associated with total hip and knee replacement, by discussing the most common sources of primary infection. We have proposed a treatment algorithm based on diagnostic tests reducing the risk of infectious complications and increasing the safety of surgical intervention (surgical procedure) as well as the chances for good long-term treatment outcomes.
    Protezoplastyka dużych stawów kończyny dolnej jest powszechnie akceptowaną i stosowaną metodą leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów. Jak każda interwencyjna metoda leczenia obarczona jest ryzykiem powikłań. Do najbardziej obciążających chorego należy zakażenie okołoprotezowe. Wystąpienie tego typu komplikacji kwalifikuje chorego do kolejnych operacji, w znacznym stopniu upośledzających codzienną aktywność i komfort życiowy. Infekcje w obrębie układu kostno- -stawowego stanowią duże wyzwanie lecznicze. Ma to związek zarówno z ubogą penetracją antybiotyków do przedziału (układu) kostno-stawowego, jak i ze zwiększającą się lekoopornością patogenów. Konieczność wielotygodniowej antybiotykoterapii, jako uzupełnienie leczenia operacyjnego, stanowi dodatkowe obciążenie finansowe. Wdrożenie schematu profilaktyki pierwotnej zakażenia okołoprotezowego pozwala w istotnym stopniu zredukować ryzyko wystąpienia tego powikłania. W artykule omówiono odmienność charakteru infekcji w obrębie narządu ruchu oraz wokół implantów ortopedycznych. Przedstawiono najistotniejsze zasady zapobiegania septycznym powikłaniom całkowitej endoprotezoplastyki stawu biodrowego i kolanowego, poprzez omówienie najczęstszych źródeł infekcji pierwotnej. Zaproponowano algorytm postępowania oparty na badaniach diagnostycznych redukujących ryzyko powikłań infekcyjnych i zwiększających bezpieczeństwo przeprowadzenia interwencji chirurgicznej (zabiegu chirurgicznego), jak również szanse na dobry wynik odległy.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 2; 205-209
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przydatność kliniczna i diagnostyczna oznaczeń D–dimeru w różnych stanach chorobowych
    Clinical and diagnostic usefulness of D–dimer measurement in various illnesses
    Autorzy:
    Rośniak–Bąk, Kinga
    Łobos, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032611.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    diagnostyka laboratoryjna
    d–dimer (d–d)
    osocze krwi
    metoda immunoturbidymetryczna
    żylna choroba zatorowo–zakrzepowa
    (żchzz)
    zator tętnicy płucnej (zp)
    zakrzepica żył głębokich (zżg)
    laboratory diagnostics
    blood plasma
    immunoturbidimetric method
    venous thromboembolism
    pulmonary embolism
    deep vein thrombosis
    Opis:
    Dostępnych jest wiele różnorodnych metod oznaczenia D–dimeru. Metody te są podzielone na dwie kategorie – jakościowe i ilościowe. Wszystkie oparte są na reakcji immunochemicznej z wykorzystaniem monoklonalnych przeciwciał skierowanych przeciwko D–dimerowi. Jednak wyniki otrzymywane różnymi metodami nie są porównywalne. Oznaczenie D–dimeru ma zastosowanie w diagnostyce wielu chorób. Jednakże, interpretując wynik nie można jednoznacznie określić jednostki chorobowej bez dodatkowych badań. Wynika to z braku swoistości tego oznaczenia dla konkretnych schorzeń. Wyniki podwyższone uzyskujemy zarówno w ciąży, nadczynności tarczycy, zapaleniach, nowotworach i u pacjentów w podeszłym wieku, ale także w stanach zagrażających życiu takich, jak zawał serca, zespół rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego, pęknięcie tętniaka aorty czy zatorowość. Aby wynik oznaczania stężenia D–dimeru był wiarygodny i klinicznie użyteczny, konieczne jest stosowanie się do zasad zarządzania jakością.
    There are many methods dedicated to assessing D–dimer. They are divided into two categories: qualitative and quantitative methods. All the methods are based on immunochemical reaction with the use of monoclonal antibodies against D–dimer. Nevertheless, the results obtained with use of various methods are not comparable. However detection of D–dimer is used in the diagnosis of many diseases, the disease cannot be defined unambiguously without additional testing. The reason is insufficient specificity of this assay for specific diseases. Elevated D–dimer level is observed in conditions such as: pregnancy, hyperthyroidism, inflammations, tumors, and in elderly patients, but also in a life–threatening conditions like heart attack, disseminated intravascular coagulation, the rupture of the aorta or embolism. It is necessary to adhere to the principles of quality management to ensure reliable and clinically useful results of D–dimer testing.
    Źródło:
    Folia Medica Lodziensia; 2016, 43, 1; 69-91
    0071-6731
    Pojawia się w:
    Folia Medica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies