- Tytuł:
-
Leczenie zakażeń układu moczowego u dzieci
Treatment of urinary tract infection in children - Autorzy:
- Zwolińska, Danuta
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1034055.pdf
- Data publikacji:
- 2016
- Wydawca:
- Medical Communications
- Tematy:
-
children
treatment
urinary tract infection
zakażenie układu moczowego
dzieci
leczenie
v - Opis:
-
Urinary tract infection is the most frequent bacterial infection in children. Its prevalence in the population younger than 14 years of age has been estimated at 5–10%. Its high recurrence, especially in patients with risk factors, poses a significant problem. The risk factors most common in the group of children ≤3 years are congenital defects blocking the flow of urine to the bladder, whereas in older children they most typically include a tendency for constipation and dysfunction of the lower urinary tract. The clinical picture is variable and depends on the child’s age, immunity status, pathogen virulence and localisation of infection. The mildest form of urinary tract infection is asymptomatic bacteriuria, whereas more severe presentations include acute pyelonephritis, acute focal bacterial nephritis and urosepsis. Prognosis is usually good, but under certain circumstances hypertension, proteinuria and chronic kidney disease may develop. Therefore, early introduced appropriate treatment is essential. According to the Polish Society for Paediatric Nephrology guidelines, asymptomatic bacteriuria does not warrant treatment, whereas febrile patients (>38°C) under 24 months old with a suspicion for urinary tract infection must be promptly administered antibiotic therapy, after a urine specimen has been obtained for culture. For many years, urinary tract infection has remained a topic of controversy in terms of therapy duration and administration route. Inpatient treatment of children under 3 months of age is an accepted rule. Acute pyelonephritis necessitates a longer therapy, lasting from 7 to 10 days, whereas the duration of treatment of lower urinary tract infection has been cut down to 3 up to 5 days. Routine prophylactic antimicrobial therapy is not recommended following the initial urinary tract infection episode, yet should be considered in special circumstances. Alternative prophylactic methods, such as immunostimulating agents, probiotics or cranberry, may be used, but their efficacy has not been confirmed in large clinical studies.
Zakażenie układu moczowego to najczęstsza infekcja bakteryjna u dzieci. Częstość jego występowania w populacji do 14. roku życia oszacowano na 5–10%. Istotnym problemem jest duża skłonność do nawrotów, zwłaszcza u pacjentów z czynnikami ryzyka – w grupie dzieci do 3. roku życia dominują wady wrodzone utrudniające spływ moczu do pęcherza, a u dzieci starszych zaparcia i dysfunkcja dolnych dróg moczowych. Obraz kliniczny jest bardzo różnorodny, zależny od wieku dziecka, stanu jego odporności, wirulencji patogenu oraz lokalizacji zakażenia. Najłagodniejszą formę stanowi bezobjawowa bakteriuria, do cięższych postaci należą ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ostre ogniskowe bakteryjne zapalenie nerek i urosepsa. Rokowanie jest zazwyczaj dobre, ale w pewnych okolicznościach może dojść do nadciśnienia tętniczego, białkomoczu oraz rozwoju przewlekłej choroby nerek. Ważne jest zatem, by jak najwcześniej wdrożyć adekwatne leczenie. Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej bezobjawowa bakteriuria nie powinna być leczona, natomiast u dzieci do 24. miesiąca życia gorączkujących bez uchwytnej przyczyny powyżej 38°C należy podejrzewać zakażenie układu moczowego i wdrożyć jak najszybciej empiryczną antybiotykoterapię, po uprzednim pobraniu moczu na posiew. Od wielu lat leczenie zakażenia układu moczowego jest przedmiotem kontrowersji w odniesieniu do czasu trwania terapii oraz drogi podania leku. Zasadą jest hospitalizacja dzieci do 3. miesiąca życia. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek wymaga dłuższej interwencji (7–10 dni), z kolei czas trwania terapii zakażenia dolnego odcinka dróg moczowych został skrócony (3–5 dni). Nie zaleca się rutynowej profilaktyki przeciwbakteryjnej po pierwszym epizodzie infekcji; należy ją jednak rozważyć w szczególnych przypadkach. Alternatywne metody profilaktyki (leki immunostymulujące, probiotyki, żurawina) są dozwolone, choć ich skuteczność nie została potwierdzona w dużych badaniach klinicznych. - Źródło:
-
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 264-275
1734-1531
2451-0742 - Pojawia się w:
- Pediatria i Medycyna Rodzinna
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł