Temat: Uposażenie - Katalog OPAC zbiorów

Tytuł:: Sources of maintenance of the first Franciscan Observans monasteries in Kingdom of Poland (to the middle of the 16th century)
Autorzy:: Sitnik, Aleksander Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2139281.pdf
Data publikacji:: 2022-10-03
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Zakon Franciszkański
historia Kościoła w Polsce
Obserwancja Zaalpejska
bernardyni
klasztor
ubóstwo
uposażenie
Franciscan Order
history of the Church in Poland
Ultramontanian Observance
Bernardine monks
monastery
poverty
salary
Opis:: Artykuł podejmuje zagadnienie uposażenia zakonników żyjących według reguły zabraniającej przyjmowania pieniędzy i rzeczy mających jakąkolwiek wartość materialną. Również oni zabiegali o utrzymanie klasztorów. Różne były, jak się okazuje, źródła dochodów klasztorów. Ignorowany przez nich pieniądz, będący w XIII w. synonimem bogactwa, stał się, w miarę upływu czasu, środkiem płatniczym używanym przez wszystkie warstwy społeczne. Z tego względu autorzy ustaw i konstytucji zakonnych łagodzili na przestrzeni wieków surowe nakazy św. Franciszka z Asyżu, podzielając tym samym opinię franciszkanów na temat ubóstwa.
To begin with, it should be considered whether it is justified to discuss the problem of the endowment of monks living according to the rule that forbids accepting money and things of any material value. It seems it is, indeed, as they also strove to maintain their monasteries. There were various sources of income for monasteries. The money Bernardine monks ignored as synonymous with wealth in the 13th century, became, in the course of time, a means of payment used by all social classes. For this reason, the authors of laws and monastic constitutions have mitigated the strict orders of St. Francis of Assisi, sharing the Franciscans' opinion on poverty.
Źródło:: Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2022, 29, 1; 86-99
1232-1575
Pojawia się w:: Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Uposażenie organistów w parafiach rzymskokatolickiej diecezji przemyskiej w połowie XVIII wieku
Autorzy:: Kowalski, Marcin Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2088336.pdf
Data publikacji:: 2022-06-29
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: emolument
organists
Diocese of Przemyśl
Bishop Wacław Hieronim Sierakowski
visitation
uposażenie
organiści
diecezja przemyska
bp Wacław Hieronim Sierakowski
wizytacja
Opis:: W artykule omówiono uposażenie organistów, którym dysponowali oni w połowie XVIII stulecia w parafiach rzymskokatolickiej diecezji przemyskiej. Głównymi źródłami pozwalającymi bliżej poznać tę społeczność parafialną są wizytacje biskupie. Tutaj skupiono się przede wszystkim na dwóch, tj. z lat 1743-1745 i 1753-1757, przeprowadzonych przez ordynariusza przemyskiego Wacława Hieronima Sierakowskiego (1742-1760). Niekiedy organistów utożsamiano z nauczycielami i na odwrót. Prowadzenie przez nich zajęć dydaktycznych możliwe było dzięki ich umiejętności pisania i czytania. Artykuł ten traktuje jednak przede wszystkim o materialnych podstawach funkcjonowania organistów. Dzieliły się one na nieruchomości, wynagrodzenia w pieniądzu oraz świadczenia ludności parafialnej. Do tych pierwszych należały domy mieszkalne, budynki gospodarcze, pola, ogrody, sady i łąki. O ile rzadko się zdarzało, żeby organiści nie mieli swoich chałup, o tyle kwestia szerzej pojętego gospodarstwa nie jest już tak oczywista. Przydomowe i niewielkie ogrody oraz sady często bywały w ich rękach, ale większe kompleksy rolne stanowiły rzadkość. Mimo tego zasiewali oni te niewielkie skrawki gruntów zbożami lub warzywami. Parali się także hodowlą zwierząt. Stan techniczny stojących tam budynków również budził wiele zastrzeżeń. Ważne dla organistów okazywały się wpływy pieniężne w postaci stałych rocznych pensji wypłacanych przez rządców parafialnych jednorazowo lub w ratach. Obok tego wynagrodzenia za swoje posługi ministrowie otrzymywali pieniądze od cechów miejskich, bractw religijnych, magistratów oraz mieszkańców parafii. Dodatkowo za np. śpiewanie lub granie w czasie różnych nabożeństw dostawali gratyfikacje od duchownych będących personelem pomocniczym dla plebanów. Ostatnimi były świadczenia uiszczane przez samych wiernych. Zaliczano do nich m.in. akcydensy oraz petyty, tj. snopki zbóż, a także w różnym wymiarze inne daniny zbożowe. Pewne bliżej niesprecyzowane korzyści przynosiły także kolędy, kartkowe, klerykatury oraz tzw. stołowe i quaestus. Pomimo trudności w interpretacji niektórych pojęć związanych z uposażeniem organistów w tego typu źródłach pozostają oni wciąż najlepiej opisaną grupą wśród wszystkich ministrów kościelnych.
The article discusses the emolument of organists in the Roman Catholic parishes of the Diocese of Przemyśl in the middle of the 18th century. The main sources for information about this parish community are the bishop’s visitations. In the paper, we focus primarily on two of them, i.e. those from 1743-1745 and 1753-1757, carried out by the Ordinary of Przemyśl, Wacław Hieronim Sierakowski (1742-1760). Some sources hold that the organists were equated with teachers and vice versa. Their teaching was possible thanks to their ability to write and read. However, this article deals primarily with the material assets of the organists, which were divided into real estate, remuneration in cash and benefits of the parish population. The real estate included residential and farm buildings, as well as fields, gardens, orchards and meadows. While it was rare for organists to not have their own cottages, the issue of the more broadly defined farmland is not so clear. Small gardens and orchards adjacent to homes were commonly found among their property, but larger agricultural complexes were rare. Nevertheless, they sowed these small patches of land with crops or vegetables. They also practised animal husbandry. The condition of the buildings there also raised many concerns. It was important for the organists to receive money in the form of fixed annual salaries, paid by parish governors either as a lump sum or in instalments. In addition to this emolument, ministers received money for their services from city guilds, religious brotherhoods, magistrates and parish residents. They also received gratuities from assistant priests, for example, for singing or playing during various services. The benefits also involved stipends, paid by the faithful. These included akcydensy and petyty, consisting in sheaves of grain, as well as other tributes of various amounts of grain. Some unspecified benefits were also provided in the forms of kolędy, kartkowe, klerykatury, stołowe and quaestus. Despite the difficulties in interpreting some of the terms related to organists’ emoluments that can be found in this type of source, organists remain the best described group among all church ministers.
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 118; 171-200
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Uposażenie żołnierzy zawodowych
Autorzy:: Domżalski, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2158442.pdf
Data publikacji:: 2022-12-06
Wydawca:: Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:: uposażenie zasadnicze
dodatki do uposażenia
zawodowa służba wojskowa
Opis:: Podstawowym elementem systemu wynagradzania żołnierzy zawodowych jest uposażenie zasadnicze, którego wysokość jest uzależniona od zajmowanego stanowiska, wykonywanych zadań służbowych, ponoszonej odpowiedzialności i wymaganych kwalifikacji. Składa się z uposażenia zasadniczego oraz dodatków. Otrzymanie dodatków zależy od wystąpienia określonych okoliczności. Ustawa pragmatyczna przewiduje sześć dodatków stałych, których przyznanie żołnierzowi spełniającemu wymagania wskazane przez ustawodawcę jest obligatoryjne.
Źródło:: Cybersecurity and Law; 2022, 8, 2; 113-122
2658-1493
Pojawia się w:: Cybersecurity and Law
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Dodatek graniczny i dodatki służbowe do uposażenia żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza (1924–1939)
The Salaries and the Allowances (Border and Service) of Soldiers of the Border Protection Corps (1924–1939)
Пограничные и служебные надбавки к окладу военнослужащих Корпуса охраны пограничья (1924–1939)
Autorzy:: Ochał, Artur
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1856655.pdf
Data publikacji:: 2021-06-23
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: Polska 1918–1939
Korpus Ochrony Pogranicza
uposażenie żołnierzy zawodowych
Poland 1918–1939
military history
Border Protection Corps
military salaries
Польша 1918–1939
история военного дела
Корпус Охраны Пограничья
оклады профессиональных солдат
Opis:: W przekonaniu społeczeństwa II Rzeczypospolitej żołnierze służący w Korpusie Ochrony Pogranicza byli dużo lepiej opłacani od pozostałych służących w jednostkach armii. Szczególnie, że po 1926 r. status materialny kadry Wojska Polskiego stale wzrastał. Z czasem uposażenie wojskowych stało się przedmiotem zazdrości włościan i urzędników. Wysokie pensje oficerów i ich uprzywilejowana pozycja zaczęły drażnić społeczeństwo, które czuło się pomijane i lekceważone przez państwo. KOP będący specjalną formacją wojskową, finansowaną przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, w zakresie płac podlegał przepisom o uposażeniach funkcjonariuszy państwowych i wojska. W początkowym okresie była to ustawa z 1923 r., która określała, że wysokość uposażenia zasadniczego żołnierzy naliczana była na podstawie wprowadzonej ustawą tabeli szczebli i grup uposażenia. W 1934 r. weszły w życie przepisy nowego rozporządzenia, które znacznie uprościły system wynagrodzeń kadry wojskowej. Rozporządzenia o uposażeniach wojska miały charakter ogólny, bez uwzględniania specyfiki służby KOP. Szczegółowe wytyczne finansowe dotyczące dodatków służbowych wydano w formie rozkazów dowódcy KOP, które nie były dotąd analizowane przez historyków. Celem artykułu jest przedstawienie zasad przyznawania w ramach KOP dodatków służbowych do uposażenia, ich wysokości i okoliczności przydzielania. Omówieniu poddano m.in. kwestie przydziału dodatków wyrównawczych, wysokości i zasad przyznawania dodatków służbowych, granicznych oraz funkcyjnych. Dodatki oprócz gratyfikacji za trudy służby na pograniczu miały uodparniać żołnierzy KOP na łapownictwo, gdyż źle opłacany żołnierz był podatny na przekupstwa ze strony przemytników lub łatwo mógł poddać się agitacji ze strony Związku Radzieckiego.
The general opinion held by the society of the Second Polish Republic, was that soldiers who served in the Border Protection Corps (KOP) were much better paid than those in other army units. This was especially true after 1926, a time when the material status of the personnel serving in the Polish Army was constantly increasing. Over time, military pay became the envy of both peasants and officials, and together with the privileged positions held by army officers these salaries began to irritate a society that felt ignored and disregarded by the state. The KOP, which was a special military formation financed by the Ministry of the Interior, was, in terms of payroll, subject to the provisions regarding the salaries of state officials and the army. Initially, an act of 1923 specified that the basic salary of soldiers was to be calculated based on a table of ranks and salary groups that was included in the act. In 1934 a new order came into force, which significantly simplified the remuneration system for military personnel. The regulations concerning military salaries were of a general nature, without considering the specific nature of the KOP. Detailed financial guidelines regarding service allowances were issued in the form of orders from the KOP commander, which have not been analyzed by historians. The aim of the article is to understand the principles behind the granting of service allowances under the KOP, their amount and the circumstances surrounding their allocation. The discussion covers, inter alia, issues regarding the allocation of compensatory allowances, and the amount and rules for granting service, border, and functional allowances. The bonuses, apart from providing compensation for the hardships endured during service on the border, were an attempt to immunize the KOP soldiers from financial corruption, because a poorly paid soldier was susceptible to bribery by smugglers or could easily be ‘bought’ by Soviet agents.
Согласно убеждениям жителей Второй Польской республики, солдаты, служившие в Корпусе охраны пограничья, получали гораздо больший оклад, чем остальные служащие в других военных подразделениях. Тем более, что после 1926 г. материальное положение личного состава Войска Польского постоянно повышалось. Со временем зарплаты военных стали предметом зависти крестьян и чиновников. Высокие зарплаты офицеров и их привилегированное положение начали раздражать общество, которое чувствовало, что государство его недооценивает или даже игнорирует. Корпус охраны пограничья (КОП), представлявший собой специальное военное формирование, финансируемое Министерством внутренних дел, попадало под действие положений о заработной плате государственных служащих и военных. Изначально это был акт 1923 года, в котором говорилось, что базовый оклад солдат исчисляется на основании введенной этим законом табели о рангах и должностных окладах. В 1934 г. вступили в силу положения нового распоряжения, значительно упростившего систему оплаты труда военнослужащих. Положение о заработной плате военнослужащих носило общий характер, без учета специфики службы КОП. Подробные финансовые инструкции, касающиеся служебных надбавок, были изданы в виде приказов командира КОП и не анализировались историками. Цель статьи – напомнить принципы выделения надбавок к окладам, их размер и обстоятельства их выделения. Кроме того, в статье рассматриваются вопросы распределения компенсационных надбавок, размера и правил предоставления служебных, пограничных и функциональных надбавок. Все эти надбавки, помимо вознаграждения за тяготы службы на границе, имели еще одну функцию: они должны были сделать солдат КОП невосприимчивыми к взяточничеству, потому что плохо оплачиваемый солдат легко брал взятки со стороны контрабандистов или столь же легко мог поддаться агитации со стороны агентов Советского Союза.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 2 (276); 113-151
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Mało znany inwentarz dóbr biskupstwa płockiego z 1650 roku
Autorzy:: Lolo, Radosław Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2088406.pdf
Data publikacji:: 2021-12-06
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: inventories of episcopal goods
Płock bishopric
Płock diocese
17th century glebe
Mazovia
economy of the 17th century
episcopal cities of Mazovia
Masovian granges
inwentarze dóbr biskupich
biskupstwo płockie
diecezja płocka
uposażenie XVII w.
Mazowsze
gospodarka XVII w.
miasta biskupie Mazowsza
folwarki na Mazowszu
Opis:: Omówiono w kontekście archiwistycznym: miejsce przechowywania, stan zachowania, opis fizyczny i przyczyny małego wykorzystania przez badaczy inwentarza dóbr biskupstwa płockiego z 1650 r. Omówienia dokonano na tle osiągnięć historiografii polskiej w przedmiotowej kwestii oraz stanu zachowania i zawartości innych inwentarzy biskupstwa płockiego z XVI-XVIII wieku zachowanych w Archiwum Diecezjalnym w Płocku. Następnie przedstawiono genezę i przebieg lustracji z 1650 r., przeprowadzonej z inicjatywy biskupa płockiego Karola Ferdynanda Wazy. Autor przedstawił treść inwentarza w rozbiciu na opisy 139 wsi, 47 folwarków, 7 miast i krótko scharakteryzował pozostałe treści. Wskazał na szerokie możliwości wykorzystania źródła w badaniach nad historią gospodarczą Mazowsza na tle porównawczym Korony, stosunków społecznych, struktury wielkości gospodarstw, osadnictwa i onomastyki.
The following were discussed in the archival context: the place of storage, state of preservation, physical description and reasons why the 1650 inventory of the Płock bishopric has been little used by researchers. The discussion was conducted against the background of the achievements of Polish historiography in the matter in question, as well as the state of preservation and the content of other inventories of the Płock bishopric from the 16th-18th centuries, preserved in the Diocesan Archives in Płock. Then, the origin and course of the 1650 inspection and review, carried out on the initiative of the bishop of Płock, Karol Ferdynand Waza, were presented. The author presented the contents of the inventory broken down into descriptions of 139 villages, 47 granges, 7 towns and briefly characterized the other items of the contents. They pointed to the extensive possibilities of using the source in research on the economic history of Mazovia against the comparative background of the Crown of the Kingdom of Poland, social relations, the structure of farm size, settlement and onomastics.
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 116; 221-244
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Miejsce klasztoru benedyktynek w Sierpcu i jego dóbr w obrazie kartograficznym miasta i okolicznych wsi w XVIII–XIX wieku
Benedictine convent in Sierpc and its holdings in cartographic representation of the town and surrounding villages in the 18th–19th century
Autorzy:: Bartoszewicz, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/11364378.pdf
Data publikacji:: 2021-12-22
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Sierpc
klasztor benedyktynek
uposażenie
mapy
Benedictine convent
endowments
maps
Opis:: Przedmiotem artykułu jest obraz kartograficzny dóbr klasztoru benedyktynek w Sierpcu w XVIII i XIX w. Najstarsze zachowane kartografika ukazujące klasztor, jego okolice i uposażenie powstały po drugim rozbiorze Rzeczypospolitej. Wówczas Sierpc trafił pod panowanie pruskie. W 1793 r. znalazł się w granicach utworzonej prowincji Prusy Południowe, stając się siedzibą powiatu. Natomiast po trzecim rozbiorze Polski, w wyniku zmian w podziałach administracyjnych ziem przyłączonych do państwa pruskiego powiat sierpecki włączono do powiatu mławskiego, znajdującego się w granicach departamentu płockiego usytuowanego w prowincji Prusy Nowowschodnie. W 1796 r. północna część Sierpca, należąca do benedyktynek, została przejęta przez rząd pruski i przekształcona w miasto rządowe. Majątki ziemskie będące własnością klasztoru sierpeckiego przeszły pod zarząd skarbu królewskiego. Benedyktynkom pozostawiono ziemie na wzgórzu w sąsiedztwie klasztoru oraz grunty położone przy klasztorze między drogą do Rypina a rzeką Sierpienicą. W końcu XVIII w. podjęto szeroko zakrojone prace pomiarowe i kartograficzne, których celem było wykonanie map przejmowanego przez Prusy obszaru Rzeczypospolitej. Sporządzono wówczas zarówno mapy topograficzne obejmujące zasięgiem całe prowincje, jak i mapy wielkoskalowe miast, bądź ich części, a także mapy gruntów przechodzących na własność państwa pruskiego. Najstarszą mapą wielkoskalową Sierpca zachowaną w zbiorach polskich jest plan gruntów należących do klasztoru benedyktynek, sporządzony 22 XII 1797 r. przez pruskiego konduktora królewskiego Goeppnera. Między 1830 a 1835 r. powstał plan sytuacyjny i niwelacyjny klasztoru i kościoła benedyktynek autorstwa budowniczego obwodu mławskiego Augusta Karola Pachali’ego. W 1865 r. budowniczy powiatu mławskiego, Józef Maleszewski wykonał wielobarwną techniką rękopiśmienną czteroarkuszowy plan sytuacyjny z rysunkami architektonicznymi kościoła i klasztoru benedyktynek. Wśród zachowanych źródeł kartograficznych do dziejów klasztoru sierpeckich benedyktynek i jego własności ziemskiej na uwagę zasługują przede wszystkim wielkoskalowe mapy gruntowe wsi, które po 1796 r. przeszły pod zarządu skarbu Królestwa Prus. Mapy wsi należących przed 1796 r. do klasztoru sierpeckiego sporządzili między 1799 a 1806 r. pruscy geometrzy kameralni na postawie własnych pomiarów. Kartografika te tworzą jeden z najbardziej kompletnych zbiorów map dotyczących dóbr klasztorów znajdujących się na ziemiach polskich zaboru pruskiego przejętych na przełomie XVIII i XIX w. przez państwo. Dziesięć zachowanych gruntowych kartografików obejmuje swym zasięgiem część własności ziemskiej klasztoru sierpeckich benedyktynek w czasie przejmowanie jej przez pruski skarb państwa po 1796 r. Ukazują one obraz kartograficzny Urszulewa, Szczutowa, Blizna, Studzieńca, Żarówki, Suska i Rogieniczek, czyli siedmiu spośród jedenastu wsi, które w końcu XVIII w. należały do klasztoru w Sierpcu. Wszystkie te mapy zostały wykonane na postawie dokładnych pomiarów, dlatego ukazany na nich obraz kartograficzny jest niezwykle dokładny i starannie przedstawiony. Na mapach wykreślono sieć hydrograficzną, opisując nazwami rzeki i jeziora oraz sieć komunikacyjną, drogi i mosty. Oznaczono i opisano granice wsi i folwarków, wyróżniono grunty orne, ogrody, łąki i lasy. Przedstawiono zabudowę wsi i folwarków, wyróżniając niektóre budowle (dwory, budynki folwarczne, kościoły, młyny, wiatraki, karczmy, cegielnie).
zThe article focuses on cartographic representation of the Benedictine convent property in Sierpc in the 18th and 19th century. The oldest preserved cartographic documentation depicting the convent, its surroundings and property was drawn up after the Second Partition of Poland. At that time Sierpc came under Prussian rule. In 1793 it became part of the newly established province of South Prussia, becoming the seat of a county (powiat). After the Third Partition of Poland, however, as a result of changes in administrative boundaries of the lands incorporated into the Prussian state, Sierpc county was incorporated into the Mława county, within the boundaries of the Płock Department located in the Province of New East Prussia. In 1796, the northern part of Sierpc, belonging to the Benedictine nuns, was taken over by the Prussian government and transformed into a government town. Land estates owned by the Sierpc monastery came under the administration of the royal treasury. The Benedictine nuns were allowed to keep land on a hill in the vicinity of the monastery and land situated near the monastery between the road to Rypin and the Sierpienica river. At the end of the 18th century, extensive surveying and cartographic work was undertaken to draw maps of the Polish territories being taken over by Prussia. At that time, topographic maps of entire provinces, large-scale maps of cities and towns, or parts thereof, as well as maps of land transferred to Prussian jurisdiction were drawn up. The oldest large-scale map of Sierpc preserved in Polish archives is a plan of properties belonging to the Benedictine convent, drawn on 22 December 1797 by Prussian royal surveyor Goeppner. Between 1830 and 1835, a site and leveling plan of the Benedictine convent and church was drawn by August Karol Pachali, a builder of the Mława county. In 1865, Józef Maleszewski, a builder of the Mława county, hand-drew a multi-coloured, four-sheet site plan with architectural drawings of the Benedictine church and convent. Among the preserved cartographic sources in the history of the Sierpc Benedictine convent and its land holdings, the most noteworthy are large-scale land maps of villages, which after 1796 came under the administration of the treasury of the Kingdom of Prussia. Maps of villages belonging to the Sierpc monastery before 1796 were made between 1799 and 1806 by Prussian surveyors based on their own measurements. These cartographic works form one of the most complete collections of maps concerning monastery properties located in the Polish lands under Prussian rule and taken over by the state at the turn of the 18th and 19th centuries. Ten preserved land maps cover part of the land properties of the Sierpc Benedictine convent at the time when the land was being taken over by the Prussian treasury after 1796. They provide a cartographic representation of Urszulewo, Szczutowo, Blizno, Studzieniec, Żarówka, Susko and Rogieniczki, i.e. seven out of eleven villages that belonged to the Sierpc monastery at the end of the 18th century. All these maps were based on precise measurements, therefore the cartographic representation they provide is extraordinarily accurate and meticulously presented. The maps show the hydrographic network, describing rivers and lakes by name, as well as the transportation network, roads, and bridges. The boundaries of villages and farms are marked and described; arable lands, gardens, meadows, and forests are distinguished. Buildings of villages and manor farms are described and some buildings (manors, farm buildings, churches, mills, windmills, inns, brickyards) are highlighted.
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2021, 28; 89-107
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: O rencie rodzinnej, uposażeniu rodzinnym i o proporcjonalności świadczenia – słów kilka
A few words about family pension, family emolument and proportionality of the benefit
Autorzy:: Wypych-Żywicka, Alina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2056696.pdf
Data publikacji:: 2021-12-16
Wydawca:: Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:: renta rodzinna
dzieci
ubezpieczenie społeczne
studia w szkole wyższej
studia podyplomowe
uposażenie rodzinne
sędzia
family pension
children
social insurance
studies in a higher school
postgraduate studies
family emolument
judge
Opis:: Uprawnienie do renty rodzinnej przysługuje dla dzieci do 25. roku życia. Jeżeli podmiot osiągnął ten wiek na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, prawo do renty przedłuża się do zakończenia studiów. Problem stanowi interpretacja zwrotu „na ostatnim roku studiów w szkole wyższej”. Nie wiadomo bowiem, czy jego znaczenie ogranicza się jedynie do studiów wyższych, czy też obejmuje wszystkie formy studiów, jakie prowadzi szkoła wyższa. Rozszerzenie zakresu znaczeniowego zwrotu spowoduje, że kategoria „dzieci” uprawnionych do renty znacznie się powiększy. Uprawnione będą bowiem dzieci, które są studentami, jak również i te, które podjęły naukę na studiach podyplomowych i doktoranckich. Taka interpretacja wydaje się zbyt daleko posunięta. Doprecyzowania wymagają również warunki nabycia prawa do uposażenia rodzinnego po zmarłym wykonującym zawód sędziego.
Family pension entitlement applies to children up to the age of 25. If the subject has reached this age in the last year of studies in a higher school, family pension entitlement extends until the end of studies. The problem is the interpretation of the phrase ‘in the last year of studies in a higher school’. It is unknown whether its meaning is limited only to the higher education (up to master’s degree) or whether it covers all forms of studies conducted by a higher school. Extending the meaning of this phrase shall cause the category of children entitled to the family pension to enlarge significantly, because entitled shall be those children who are students as well as those who take up postgraduate or doctoral studies. Such an interpretation seems to go too far. The conditions for acquiring the right to a family emolument after the deceased performing the profession of the judge also need to be specified.
Źródło:: Roczniki Administracji i Prawa; 2021, specjalny I, XXI; 699-706
1644-9126
Pojawia się w:: Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki