Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Uniwersytet Jana Kazimierza" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 27
Tytuł:
„Poczet Jurystów i Ekonomistów” (7): Roman Longchamps de Bérier (1883–1941)
Lexicon of Polish Lawyers and Economists (7): Roman Longchamps de Bérier (1883-1941)
Autorzy:
Redzik, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2223732.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:
Prawnicy polscy II RP
Prawo cywilne
Komisja Kodyfikacyjna RP
Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
Ernest Till
Roman Longchamps de Bérier
Kazimierz Przybyłowski
Polish lawyers of the Second Polish Republic
Civil Law
The Codification Commission of the Republic of Poland
Jan Kazimierz University in Lwów
Opis:
4 lipca 2021 r. minęło 80 lat od śmierci prof. Romana Longchamps de Bérier oraz jego trzech synów, Zygmunta, Bronisława i Kazimierza. Wszyscy oni zostali zamordowani wraz z kilkudziesięcioma polskimi uczonymi przez Niemców w ramach zbrodni skierowanej przeciwko polskim profesorom lwowskich uczelni. Stanowi to dobrą okoliczność do przypomnienia życia i dokonań jednego z najwybitniejszych prawników cywilistów polskich XX wieku. Roman Longchamps de Bérier to jeden z niewielu dość powszechnie znanych prawników polskich z okresu II RP. Dzieje się tak dlatego, że doprowadził on do przyjęcia w 1933 r. Kodeksu zobowiązań. Prawu obligacyjnemu poświęcił też ceniony i cytowany do dzisiaj podręcznik pt. Zobowiązania. Opracowanie oparte zostało na trzech wskazanych w bibliografii publikacji autora poświęconych Romanowi Longchamps de Bérier, a w szczególności na obPrawnicy polscy II RP; Prawo cywilne; Komisja Kodyfikacyjna RP; Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie; Ernest Till; Roman Longchamps de Bérier; Kazimierz Przybyłowskiszernym studium z „Kwartalnika Prawa Prywatnego” z 2006 r.
On July 4, 2021, 80 years have passed since the death of Professor Roman Longchamps de Bérier and his three sons, Zygmunt, Bronisław and Kazimierz. They were all murdered, along with several dozens of Polish scholars, by the Germans as part of a crime against Polish professors from Lwów (now Lviv) universities. It is a good occasion to recall the life and achievements of one of the most outstanding Polish civil law scholars of the 20th century. Roman Longchamps de Bérier is one of the few well-known Polish lawyers from the period of the Second Polish Republic. This is because he contributed to the adoption of the Code of Obligations in 1933. He also prepared the highly-regarded and still cited textbook entitled ‘Obligations’. The study is based on the author’s publications on Roman Longchamps de Bérier, as indicated in the bibliography, and in particular on the detailed article from ‘The Private Law Quarterly’ (2006).
Źródło:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2021, t. 4, 2 (8); 563-587
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Szanowny Panie Kolego”. Listy Jana Adamusa do Jana Kamińskiego z lat 1929–1932
„Dear Colleague”. Letters from Jan Adamus to Jan Kamiński, 1929–1932
Autorzy:
Jońca, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140591.pdf
Data publikacji:
2022-07-15
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Jan Adamus
Jan Kamiński
Przemysław Dąbkowski
Jan Kazimierz University in Lviv
Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
Opis:
Przedmiot badań: Listy polskiego historyka prawa dra Jana Adamusa wysyłane ze Lwowa do dra Jana Kamińskiego w latach 1929–1932. Cel badawczy: Przedstawienie mniej nieznanych epizodów z „lwowskiego” okresu życia Jana Adamusa. Metoda badawcza: Poszczególne listy przepisano, skomentowano oraz opatrzono przypisami. Wyniki: 1. Prywatna korespondencja Jana Adamusa w istotny sposób uzupełnia jego oficjalne biogramy. 2. Jan Adamus porzucił służbę wojskową, gdyż przeszkadzała mu ona w rozwoju naukowym i uniemożliwiała karierę akademicką. 3. Można mówić o fenomenie „szkoły Dąbkowskiego” działającej na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie przed rokiem 1939.
Background: Letters of the Polish historian of law Dr Jan Adamus sent from Lviv to Dr Jan Kamiński in 1929–1932. Research purpose: Presentation of lesser known episodes from the „Lviv” period of Jan Adamus’s life. Methods: All quoted letters were transcribed, commented on and annotated. Conclusions: 1. Jan Adamus’s private correspondence complements his official biography in many important ways. 2. Jan Adamus left military service because it impeded his scientific development and prevented him from pursuing an academic career. 3. We discuss the phenomenon of the “Dąbkowski school” at the Jan Kazimierz University in Lviv before 1939.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2022, 123; 27-42
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘With deepest respect and gratitude…’. On the early years of Myroslaw Antonowycz’s musicological path, from his letters to Adolf Chybiński
„W najgłębszym szacunku i wdzięczności kreślę się…”. O pierwszych latach muzykologicznej drogi Myroslawa Antonowycza w jego listach do Adolfa Chybińskiego
Autorzy:
Sieradz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806484.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
muzykologia
Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
muzykolodzy ukraińscy
muzykolodzy polscy
Albert Smijers
Josquin des Prez
Uniwersytet w Utrechcie
musicology
Jan Kazimierz University in Lviv
Ukrainian musicologists
Polish musicology
University in Utrecht
Opis:
Myroslaw Antonowycz (1917–2006) was a musicologist, conductor and composer, a Ukrainian whose entire career in musicology was associated with his work at Utrecht University. He is well known primarily among musicologists studying the music of Josquin des Prez, and more generally – of Franko-Flemish composers, as well as among Byzantinists. He was an alumnus of the Faculty of Musicology at Lviv’s (then Lwów’s) Jan Kazimierz University, where he studied for three years in the last period of Adolf Chybiński’s (1880–1952) academic work in Lviv. Chybiński was the founder and head of the chair, as well as one of the founding fathers of Polish musicology. The history of Lviv musicology and the representation of the Ukrainian minority in this milieu has already been studied by such Polish and Ukrainian musicologists as Ulyana Hrab, Vasyl Vitvitskyi, Luba Kijanowska, Leszek and Teresa Mazepa, Yuri Yasinovskyi, Michał Piekarski, and Małgorzata Sieradz. Since unfortunately most of their works have been published in either Polish or Ukrainian, that is, languages less common in international research, the present paper is an attempt to present the figure of this eminent scholar to a wider audience. This biographical sketch concerning Antonowycz’s early years as a musicologist was directly inspired by a set of forty-one letters and nine postcards sent by this researcher to Adolf Chybiński in 1939–52. This correspondence is now kept at the Poznań University Library, the Adolf Chybiński Archive at the Music Collections Studio, Special Collections Department, shelf mark 803 III/1, c. 4–58). These sources in this publication they have been printed in full and with commentary (see the Appendix). Their presentation is complementary to Yuri Yasinovskyi’s edition of Chybiński’s letters to Antonowycz (Musica Humana [Lviv] I 2003 pp. 67–110). Antonowycz spent World War II in Vienna, Linz, and Łódź, where he focused first and foremost on his singing skills (appearing in opera houses, on concert stages, and in radio broadcasts). He also continued his musicological studies at the University of Vienna. Having settled in the Netherlands after the war, he started work under Professor Albertus Smijers, founder and long-time head (from 1930 till his death in 1957) of the chair of musicology at De Universiteit Utrecht, who is universally recognised at the founder of the Dutch school of musicology. Having obtained his doctorate, he became Smijers’s assistant and co-editor of the Werken van Josquin des Prez, initiated and edited from 1922 by Smijers. After Smijers’s death Antonowycz undertook to complete work on the successive volumes in this series, first on his own and later with Willem Elders. In this way he made a name for himself in history of the world musicology. The surviving letters by Myroslaw Antynowycz offer direct proof of his strong attachment to the Lviv university circles and his first mentor, Professor Adolf Chybiński. Though Antynowycz was associated from the late 1940s and throughout his professional career with Utrecht University, where he obtained his PhD, it needs to be emphatically stated that his scholarly attitude had been shaped during his studies at the Faculty of Musicology of Lviv’s Jan Kazimierz University, and he frequently declared that Chybiński, a founding father of the Polish musicology and its Lviv centre, was his model as a scholar.
Myroslaw Antonowycz (1917–2006), muzykolog, dyrygent, kompozytor, Ukrainiec, który całą karierę zawodową związał z Uniwersytetem w Utrechcie, dobrze znany jest przede wszystkim w gronie muzykologów zajmujących się twórczością Josquina des Prez czy – ogólniej – kompozytorów kręgu franko-flamandzkiego, oraz bizantynistów. Był jednym z wychowanków Zakładu Muzykologii na Uniwersytecie Jana Kazimierza – trzy lata studiów odbył w ostatnim okresie akademickiej działalności we Lwowie Adolfa Chybińskiego (1880–1952), twórcy i kierownika katedry, jednego z ojców-założycieli polskiej muzykologii. Historia lwowskiej muzykologii, w tym także udziału w tym środowisku przedstawicieli mniejszości ukraińskiej, była już wcześniej przedmiotem badań muzykologów polskich i ukraińskich – Uljany Hrab, Wasyla Witwickiego, Luby Kijanowskiej, Leszka i Teresy Mazepów, Jurija Jasinowskiego, Michała Piekarskiego i Małgorzaty Sieradz, niestety większość prac tych autorów ukazała się w językach mniej obecnych w obiegu międzynarodowym – polskim i ukraińskim – stąd próba przybliżenia postaci tego wybitnego badacza szerszemu gronu czytelników. Bezpośrednim pretekstem do przygotowania szkicu biograficznego dotyczącego pierwszych lat muzykologicznej drogi Antonowycza stał się pakiet jego listów do Adolfa Chybińskiego (czterdzieści jeden listów i dziewięć pocztówek z l. 1939–52) zachowany w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu (Oddział Zbiorów Specjalnych, Pracownia Zbiorów Muzycznych, Archiwum Adolfa Chybińskiego, sygn. 803 III/1, k. 4–58). Dokumenty te na potrzeby niniejszej publikacji zaprezentowane zostały w całości i z komentarzami (zob. Aneks) i stanowią dopełnienie do wydanych przed laty przez Jurija Jasinowskiego listów Chybińskiego do Antonowycza (Musica Humana [Lwów] I 2003 s. 67–110). Myroslaw Antonowycz lata wojny spędził m.in. w Wiedniu oraz Linzu i Łodzi, gdzie przede wszystkim rozwijał swój kunszt śpiewaczy (występował na scenach operowych, estradach i w audycjach radiowych), ale też na Uniwersytecie Wiedeńskim kontynuował studia muzykologiczne. Po wojnie znalazł się w Holandii. Tam trafił do profesora Alberta Smijersa, twórcy i wieloletniego szefa (poczynając od roku 1930 aż do śmierci w roku 1957) katedry muzykologii na Rijksuniversiteit w Utrechcie, badacza uznawanego powszechnie za twórcę holenderskiej szkoły muzykologicznej. Po uzyskaniu doktoratu, został asystentem Smijersa i współredaktorem zainicjowanej i prowadzonej od roku 1922 przez holenderskiego badacza edycji Werken van Josquin des Prez. Po śmierci Smijersa, początkowo sam, z czasem wraz z Willemem Eldersem, podjął się dokończenia prac nad kolejnymi tomami serii, zapisując się tym samym na kartach historii światowej muzykologii. Zachowane listy Myroslawa Antynowycza stanowią oczywisty dowód na jego silne przywiązanie do swych uniwersyteckich lwowskich korzeni i do pierwszego mentora, profesora Adolfa Chybińskiego. I tak, podczas gdy doktoratem i całą zawodową karierą, poczynając od końca lat czterdziestych XX w., związany był z uniwersytetem utrechckim, to jednak z całą mocą należy podkreślić, że jego naukowa postawa ukształtowała się jeszcze podczas studiów w katedrze Muzykologii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, a wzorem badacza, co niejednokrotnie deklarował, był jeden z ojców-założycieli muzykologii polskiej i twórcą lwowskiego ośrodka.
Źródło:
Muzyka; 2022, 67, 2; 113-160
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
70. rocznica mordu na profesorach lwowskich w lipcu 1941 r.
Siedemdziesiąta rocznica mordu na profesorach lwowskich w lipcu 1941 r.
Autorzy:
Łysakowski, Piotr (1953- ).
Powiązania:
Biuletyn Informacyjny / Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Zarząd Główny 2011, nr 7, s. 2-14
Data publikacji:
2011
Tematy:
Politechnika Lwowska
Uniwersytet Jana Kazimierza (Lwów)
Pracownice i pracownicy naukowi
Ludobójstwo
Zbrodnia wojenna
Trzecia Rzesza (1933-1945)
Opis:
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
An Unknown Episode from the Life of Marceli Chlamtacz, a Lwów-based Professor of Roman Law: A Few Words on the Election and Candidates for the Post of Secretary at the University of Lwów in the Academic Year 1894/95
Autorzy:
Wiaderna-Kuśnierz, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912563.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
University of Lwów
Jan Kazimierz University
Roman law
civil law
commercial law
Lwów
Kresy
Marceli Chlamtacz
Aleksander Doliński
Tadeusz Bujak
Jan Józef Wierzbowski
Jan Waygart
Kazimierz Tychowski
Jan Błeszyński
judge
lawyer
Uniwersytet Lwowski
Uniwersytet Jana Kazimierza
prawo rzymskie
prawo cywilne
prawo handlowe
Jan Wierzbowski
sędzia
adwokat
Opis:
At the end of 1894, the University of Lwów announced a public competition for the position of the secretary of the university. A few months later the university received seven applications from young lawyers. As it turned out later the winner was Marceli Chlamtacz – a Roman law scholar, for whom it was one of the steps of his academic career. In the first part of the paper, I discussed, among others, circumstances of the elections and professional achievements of candidates until the time of elections. In the second one, were presented results of the elections and illustrated careers of competing lawyers that they had after 1895. Apart from M. Chlamtacz other persons famous in the later years applied for the position: Aleksander Doliński – professor of commercial law at Lwów’s Jan Kazimierz University, co-author of the Polish Commercial Code; Tadeusz Bujak – judge of courts in Kraków, Vienna and Warsaw; Jan Wierzbowski – attorney and judge in Stanisławów, philanthropist and donor of the Lwów’s Scientific Society; Jan Waygart – held a degree of doctor of law, specialist in military justice, Under-Secretary of State in the Ministry of Military Affairs; Jan Błeszyński – doctor of law at the Jagiellonian University in Kraków, expert in the field of theater, literature and translations. The last one who applied for the above-mentioned position was widely unknown alumni of law Kazimierz Tychowski, a Ukrainian.
Pod koniec 1894 r. Uniwersytet Lwowski ogłosił konkurs publiczny na stanowisko sekretarza uniwersytetu. Kilka miesięcy później na uniwersytet wpłynęło siedem wniosków od młodych prawników. Po przeprowadzonej rekrutacji zwycięzcą został dr Marceli Chlamtacz, młody naukowiec zajmujący się tematyką prawa rzymskiego, dla którego był to jeden z etapów jego kariery naukowej. W pierwszej części niniejszego artykułu omówiono m.in. okoliczności wyborów i osiągnięcia zawodowe kandydatów do czasu wyborów. W drugiej zaś przedstawiono wyniki wyborów i wspomniano o późniejszych karierach prawników, po 1895 r. Oprócz M. Chlamtacza ubiegali się o powyższe stanowisko tak znane w późniejszym okresie osobistości, jak: Aleksander Doliński – profesor prawa handlowego na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, współautor Kodeksu handlowego; Tadeusz Bujak – sędzia sądów w Krakowie, Wiedniu i Warszawie; Jan Wierzbowski – adwokat i sędzia w Stanisławowie, filantrop i darczyńca Lwowskiego Towarzystwa Naukowego; Jan Waygart – posiadał stopień doktora nauk prawnych, specjalista w sprawach wojskowych w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wojskowych; Jan Błeszyński – doktor prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, ekspert w dziedzinie teatru, literatury i tłumaczeń. Ostatnim, który złożył wniosek o wspomniane stanowisko, był nieznany szerzej Kazimierz Tychowski – narodowości ukraińskiej absolwent prawa.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 4; 323-338
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biography of Józef Siemiradzki
Autorzy:
Głowniak, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061326.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
paleontologia
Siemiradzki Józef
Komisja Fizjograficzna
Kraków
Polska Akademia Umiejętności
Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
history of natural sciences
palaeontology
Physiographic Commission
Polish Academy of Arts and Sciences
Jan Kazimierz University in Lvov
Opis:
In this work, the biography of Józef Siemiradzki (1858-1933) has been documented by various archival materials, and accompanied by the list of his most important publications. Józef Siemiradzki was a Professor of Palaeontology at Jan Kazimierz University in Lvov, Member of the Polish Academy of Arts and Sciences, Honorary Member of the Polish Geological Institute, Commander of the Order of Polonia Restituta, Defender of Lvov, awarded the Cross of Valour. He co-operated with the Museum of the Physiographic Commission in Kraków and the Dzieduszycki Museum in Lvov. He was a representative of the National Department of the Galician Sejm in the expedition to Brazil in aim to support Polish emigrants. He wrote over 60 treatises, e.g. "Explanations to the Geological Map" - the first synthetic presentation of the geological structure of Polish lands, "Geology of Polish Lands" - the first monograph on the geological structure of Poland written in 20th century, and "Palaeozoology" - the first Polish textbook on palaeontology for academic use. In the field of palaeontology and stratigraphy he has been known as an author of the monograph on the Upper Jurassic ammonites from the Kraków Upland and the monograph on the genus Perisphinctes of Western Europe.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2007, 5, 1; 3-26
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kazimierz Michałowski (1901–1981) i akademicka kariera Edmunda Bulandy (1882–1951). Rozterki i wizje polskiej archeologii klasycznej początków XX w.
Kazimierz Michałowski (1901–1981) and the Academic Career of Edmund Bulanda (1882–1951). Dilemmas and Visions of Polish Classical Archaeology of the Early 20th century
Autorzy:
Słapek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33904983.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Jan Kazimierz University in Lviv
Edmund Bulanda
polish classical archeology
academic careers in the Second Republic
Kazimierz Michałowski
Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
polska archeologia klasyczna
kariery akademickie w II RP
Opis:
Postać profesora Edmunda Bulandy doczekała się serii artykułów wspomnieniowych, dostrzeżono ją w tekstach dotyczących środowiska historyków i archeologów polskich we Lwowie, a w ostatnich latach wzbudziła spore zainteresowanie ukraińskich badaczy dziejów Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Większość z nich w ocenie akademickich dokonań prof. Bulandy, rektora kadencji 1938/1939, powiela i podziela opinię ucznia Bulandy, profesora Kazimierza Michałowskiego, który nadzwyczajne zaangażowanie archeologa lwowskiego w sprawy organizacyjne uniwersytetu dość enigmatycznie tłumaczy brakiem wiary w sens rozwoju polskiej archeologii klasycznej. Nikt nie próbuje jednak wyjaśniać, czy istotnie wspomniane wątpliwości targały Bulandą, a jeśli tak, to jakie były źródła takiej postawy. Wydaje się, że u progu swej lwowskiej kariery miał on roztropną i na wskroś nowoczesną wizję rozwoju polskiej archeologii klasycznej. Choć Państwowego Instytutu Archeologicznego (projekt z 1919 r.) nigdy nie udało się powołać do życia, to strategicznym założeniom tego zamysłu – instytucjonalne umiędzynarodowienie badań poprzez stworzenie polskiej stacji naukowej w Rzymie i Atenach oraz kształcenie kadr nowej wówczas dyscypliny poza granicami Polski – Bulanda konsekwentnie pozostawał wiernym. Nie wątpił w sens koniecznych zmian, choć w praktyce przyszło mu realizować jedynie namiastki pierwotnego zamysłu. Dużo bardziej skutecznym w zakresie umiędzynarodowienia polskiej archeologii klasycznej okazał się K. Michałowski. Przemilczał jednak lub zignorował wcześniejsze inicjatywy z tym związane, co negatywnie wpłynęło na wizerunek prof. E. Bulandy.
A series of memoirs was written concerning the persona of professor Edmund Bulanda, as well as various publications about the milieu of Polish historians and archaeologists in Lviv. In recent years it also aroused considerable interest of Ukrainian researchers of the history of the Jan Kazimierz University in Lviv. Majority of them, in the evaluation of academic achievements of professor Bulanda, former university’s President, share the opinion of his student, professor Kazimierz Michałowski. Michałowski quite enigmatically explained the extraordinary involvement of the Lviv archaeologist in the organizational matters of the university. According to him, this was due to Bulanda's lack of faith in the sense of the development of Polish classical archeology. However, nobody tries to explain whether Bulanda was indeed troubled by doubts, and if so, what was the reason for such an attitude. It seems that from the beginning of his Lviv career, the professor had a clear and modern vision of the development of Polish classical archeology.In 1919, a project was created to establish the State Archaeological Institute. Although it never happened, Bulanda took the strategic assumptions of this idea to heart. It was an institutional internationalization of research through the creation of a Polish scientific center in Rome and Athens and the training of a young generation of archaeologists outside Poland.He did not doubt the sense of the necessary changes, although in practice he had a possibility to implement only a small part of the original idea. Michałowski turned out to be much more effective in this field. However, he passed over earlier initiatives, which possibly had a negative impact on the image of Prof. E. Bulanda.
Źródło:
Res Historica; 2022, 54; 451-480
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Okupacja niemiecka Lwowa - pierwsze mordy
Autorzy:
Czarnowski, Ryszard Jan.
Powiązania:
Biuletyn Informacyjny / Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Zarząd Główny 2018, nr 1, s. 16-23
Data publikacji:
2018
Tematy:
Politechnika Lwowska
Uniwersytet Jana Kazimierza (Lwów)
II wojna światowa (1939-1945)
Okupacja niemiecka Polski (1939-1945)
Ludobójstwo niemieckie (1939-1945)
Profesorowie
Mord profesorów lwowskich (1941)
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Opis:
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Ostatnie referencje Przemysław Dąbkowski o Janie Kamińskim
Latest references: Przemyslaw Dabkowski about Jan Kaminski
Autorzy:
Jońca, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177353.pdf
Data publikacji:
2021-12-27
Wydawca:
Instytut im. gen. Władysława Andersa
Tematy:
Jan Kamiński
Przemysław Dąbkowski
Jan Adamus
Catholic University of Lublin
Jan Kazimierz University in Lwów
Jerusalem
London
Lviv
Katolicki Uniwersytet Lubelski
Uniwersytet Jana Kazimierza
Jerozolima
Londyn
Lwów
Opis:
Jednym z najbardziej obiecujących uczniów profesora Przemysława Dąbkowskiego był Jan Kamiński. W 1925 roku profesorowi udało się zdobyć dla swojego protegowanego posadę na uniwersytecie w Lublinie. Kamiński nie zawiódł jego nadziei. W 1925 roku ogłosił serię znakomicie przyjętych studiów poświęconych zwłaszcza prawu cechowemu w przedrozbiorowej Rzeczpospolitej. Wybuch wojny zmusił go do opuszczenia Polski w 1939 roku. Po zakończeniu wojny przez jakiś czas miał nadzieję, że uda mu się wrócić do przerwanych aktywności naukowych. Świadczą o tym fascynujące materiały zachowane w jego teczce pracowniczej przechowywanej w Archiwum Uniwersyteckim KUL
One of Professor Przemysław Dąbkowski’s most promising students was Jan Kamiński. In 1925, the professor managed to get his protégé a position at the University of Lublin. Kamiński did not disappoint his hopes. In 1925 he published a series of well–received studies, particularly on guild law in the pre–partition Polish–Lithuanian Commonwealth. The outbreak of war forced him to leave Poland in 1939. After the war ended,he hoped for some time to be able to return to his interrupted scientific activities. This is evidenced by some fascinating materials preserved in his employee file kept in the University Archives of the Catholic University of Lublin.
Źródło:
Polonia Inter Gentes; 2021, 2; 59-74
2719-8871
2956-3224
Pojawia się w:
Polonia Inter Gentes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pechowiec ze szkoły Juliusza Makarewicza. Rzecz o doktorze Adamie Sadowskim
An unlucky person from Juliusz Makarewicz’s school. On Doctor Adam Sadowski
Autorzy:
Jońca, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2223733.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:
Adam Sadowski
Juliusz Makarewicz
prawnicy polscy XX w.
Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
Katolicki Uniwersytet Lubelski
history of law
Polish lawyers of the 20th century
Jan Kazimierz University in Lwów
Catholic University of Lublin
Opis:
O tym, że nie zawsze „chcieć, to móc” przekonał się wychowanek Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie i nieźle zapowiadający się karnista – Adam Sadowski. Człowiek ten zawsze marzył o karierze uniwersyteckiej i miał znakomite zadatki na wyróżniającego się pracownika nauki. Kapryśna Fortuna nie zamierzała z nim jednak negocjować. Chociaż otarł się o pracę na uczelniach we Lwowie oraz Lublinie i po wielu perypetiach nawet udało mu się obronić doktorat, nigdy nie został profesorem.
Recently, an ideology and ethos of the so-called ‘man of success’ has been increasingly questioned. Fortunately, the common sense slowly returns, and with it the reminder that not always ‘where there’s a will there’s a way’, and that a man can be ‘an architect of his own fortune’ only when in creating the future he is not hindered by forces more powerful than himself. Adam Sadowski, an alumnus of Jan Kazimierz University in Lwów (Lviv) and a promising criminal lawyer, learned about it the hard way. This man always dreamt of a university career and had the excellent makings of an outstanding scientist. However, the capricious fate was not going to negotiate with him. Although he had a chance to get a position at a university and, after many adventures, he even managed to defend his doctorate, he never became a professor.
Źródło:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2021, t. 4, 2 (8); 588-595
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 27

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies