Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "University of Warsaw" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 113
Tytuł:
Філолагі Варшаўскага ўніверсітэта ХІХ – пачатку ХХ ст. аб пісьмовай традыцыі беларускай мовы
Philologists of the University of Warsaw of the XIX – begining of the XXth centuries about the written tradition of the Belarusian language
Filologowie Uniwersytetu Warszawskiego XIX – początku XX wieku o tradycji pisemnej języka białoruskiego
Autorzy:
Свістунова, Марына
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932770.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Tematy:
written tradition
Belarusian studies
Slavic philologists
University of Warsaw
tradycja pisemna
białorusistyka
philologowie-slawiści
Uniwersytet Warszawski
пісьмовая традыцыя
беларусістыка
філолагі-славісты
Вар¬шаўскі ўніверсітэт
Opis:
In the article, the Belarusian interests of Slavists who worked at the University of Warsaw in the ХІХ – early ХХ centuries are described and analyzed (at different times: Royal University of Warsaw, Main School of Warsaw, Imperial University of Warsaw). The writings, which now belong to Belarus, in the beginning ХІХth century attracted the attention of S. Linde and in the end ХІХth century – that of J. Karsky. The first, because of objective reasons, could not consider its gradual development, and the second made a thorough description, noting the cessation of „Western Russian writing” (in Cyrillic and Arabic versions).
W artykule ukazano i przeanalizowano zainteresowanie białorutenistyką filologów-slawistów, którzy w ХІХ i na początku ХІХ wieku pracowali na Uniwersytecie Warszawskim (w różnych okresach był to Królewski Uniwersytet Warszawski, Szkoła Główna Warszawska, Cesarski Uniwersytet Warszawski). Zabytki, które obecnie należy uważać za białoruskie na początku ХІХ wieku przyciągnęły uwagę S. Lindego, a od końca XIX wieku – J. Karskiego. Pierwszy z obiektywnych powodów nie mogł rozważać o stopniowym rozwoju tego piśmiennictwa, drugi dokonał jego dokładnego opisu, odnotowując zanik „pisma zachodnioruskiego” (odnośnie łacińskiego i arabskiego systemu graficznego).
У артыкуле пададзена апісанне і аналіз беларусістычных зацікаўленняў філолагаў-славістаў, якія ў ХІХ – на пачатку ХХ ст. працавалі ў Варшаўскім універсітэце (у розныя часы – Каралеўскі Варшаўскі ўніверсітэт, Галоўная Варшаўская школа, Імператарскі Варшаўскі ўніверсітэт). Пісьменства, якое ў сучаснасці адносіцца да беларускага, на пачатку ХІХ ст. прыцягвала ўвагу С. Ліндэ, а з канца ХIХ ст. – Я. Карскага. Першы па аб’ектыўных прычынах не мог разглядаць яго стадыйнае развіццё, другі зрабіў грунтоўнае апісанне, адзначыўшы заняпад „заходнерускага пісьменства” (у кірылічнай і арабаграфічнай разнавіднасцях).
Źródło:
Acta Albaruthenica; 2021, 21; 231-247
1898-8091
Pojawia się w:
Acta Albaruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Нові перспективи підготовки українознавців
New perspectives in the training of Ukrainian philologists
Autorzy:
Biławicz, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343928.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Зимова школа
Кафедра україністики
Варшавський університет
мовознавство
літературознавство
культурологія
Winter School
Department of Ukrainian Studies
University of Warsaw
linguistics
literary studies
cultural studies
Opis:
Стаття присвячена заняттям у Зимовій школі, організованій Кафедрою україністики Варшавського університету, „Україна в центрі досліджень: нові напрямки і виклики”. Лекції та консультації вели провідні фахівці у галузі мовознавства, літературознавства та культурології, а слухачами стали студенти університетів Польщі та України.
The article is dedicated to the classes in the Winter School, organized by the Department of Ukrainian Studies “Ukraine in center of investigations: new fields of study and challenges”. Classes and consultations, given by main specialists in the field of linguistics, literary and cultural studies, were enthusiastically perceived by the students of the Polish and Ukrainian universities.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2021, 9; 211-214
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Невідомий досі архів професора Івана Огієнка за польський період еміграції: обсяг, персоналії, проблематика кореспонденції (на матеріалах архіву Інституту національної пам’яті Польщі у Варшаві)
Ivan Ohiienko’s Unknown Archive from the Period of Polish Emigration: Files, People, Themes (Based on the Archive of Polish Institute of National Remembrance in Warsaw)
Autorzy:
Tymoshyk, Mykola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154659.pdf
Data publikacji:
2020-08-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Ivan Ohiienko
University of Warsaw
correspondence
Warsaw-Kholm archival collection
Ukrainian political emigration
Ukrainian Science Institute in Warsaw
Opis:
The article was written on the basis of the so-called Warsaw-Kholm archives of Ivan Ohiienko – a well-known Ukrainian statesman, religious figure, and scientist, professor at the University of Warsaw in 1925–1932 – which were found in the archive of Polish Institute of National Remembrance in Warsaw and studied by the author. The documents were still considered lost during the Warsaw Uprising of 1944. The reasons for dispersing and the ways of moving this archive collection are clarified, the facts about the preservation of a part of the documents and the way they got after the war to the archive of the Ministry of Internal Affairs of Poland, and later to the archive of Polish Institute of National Remembrance in Warsaw, are presented here for the first time. The characteristics of the archive are presented in terms of the volumes, personalities, and public institutions with which the creator of the archive corresponded. The multifaceted issues of the correspondence are considered against the background of the philosophy of being an individual in the context of emigration. The activities of Ohiienko in the complex reality of emigration are analysed in several aspects: the struggle for physical survival, civil and professional assertion, and the thirst for fulfilment of his duties before he was forced to abandon the Motherland because of political reasons. The conclusions emphasise the need to resolve the issue regarding the copying of the discovered archival documents at the intergovernmental level, scientific study of them, and their first publication in Ukraine.
Źródło:
Studia Polsko-Ukraińskie; 2020, 7; 106-122
2353-5644
2451-2958
Pojawia się w:
Studia Polsko-Ukraińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
История Польши и польский вопрос в России в оценке А.С. Будиловича
Historia Polski i kwestia polska w Rosji w ocenie A.S. Budilowicza
The history of Poland and the Polish question in Russia in the assessment of A.S. Budilovich
Autorzy:
Kruczkowski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168103.pdf
Data publikacji:
2022-12-15
Wydawca:
Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Польша
Россия
польский вопрос
Варшавский
университет
А.С. Будилович.
Polska
Rosja
kwestia polska
Uniwersytet Warszawski
A.S. Budilowicz.
Polska
Russia
Polish question
University of Warsaw
A.S.
Budilovich.
Opis:
В статье рассматриваются основные оценочные позиции российского историка, филолога А.С. Будиловича на историю Польши и польский вопрос в России. Эти взгляды ученого рассматриваются на фоне общих оценочных позиций российской историографии. Автор анализирует, как основные работы А.С. Будиловича полонистического характера, относящиеся к истории Польши и польскому вопросу в России, так и исследования современной ученому российской исторической полонистике по сходной проблематике. Заявленная тематика в творческом наследии А.С. Будиловича была тесно связана с историей православных земель Речи Посполитой и западнорусским (белорусским и украинским) вопросом. На формирование научных и общественно-политических взглядов А.С. Будиловича оказали влияние как характер его образования, так и общественно-политическпя среда тогдашней Западной России. В целом историческая полонистика А.С. Будиловича полностью соответствовала фундаментальным идеям российской исторической полонистики ХІХ – начала XX века, консервативного и славянофильского характера, чаще всего антизападного толка. Важнейшим атрибутом славянского единства для А.С. Будиловича была религиозная общность славян и их общий язык. Православие представлялось ему фундаментом, исключительно на котором славяне могли сохранить собственную идентичность. Миссию России в Польше А.С. Будилович объяснял желанием спасти поляков от грозившего им онемечивания и «вызвать к жизни» здоровые нравственные и умственные силы. Ученый был одним из самых поздних приверженцев славянофильского подхода к истории, сторонником панславистских идей, его следует отнести к школе западноруссизма (белорусского регионального варианта славянофильства).
Artykuł omawia główne pozycje oceniające rosyjskiego historyka, filologa A.S. Budilowicza piszącego o historii Polski i kwestii polskiej w Rosji. Te poglądy naukowca są rozpatrywane na tle ogólnych stanowisk oceniających w rosyjskiej historiografii. Deklarowany temat w twórczym dziedzictwie A.S. Budilowicz był ściśle związany z historią prawosławnych ziem Rzeczypospolitej oraz z kwestią zachodnio-rosyjską (białoruską i ukraińską). Na kształtowanie poglądów naukowych i społeczno-politycznych A.S. Budilowicza wpłynął zarówno charakter jego wykształcenia, jak i środowisko społeczno-polityczne ówczesnej zachodniej Rosji. Ogólnie rzecz biorąc, historyczna polonistyka A.S. Budilowicza w pełni odpowiadała podstawowym ideom rosyjskiej polonistyki historycznej XIX-początku XX w., mających konserwatywny i słowianofilski charakter, najczęściej o antyzachodnich poglądach. Najważniejszymi atrybutami jedności słowiańskiej dla A.S. Budilowicza były wspólnota religijną Słowian i ich wspólny język. Prawosławie wydawało mu się fundamentem, na którym wyłącznie Słowianie mogli zachować własną tożsamość. Misję Rosji w Polsce A.S. Budilowicz tłumaczył chęcią uratowania Polaków przed zagrażającą im germanizacją i „ożywieniem” zdrowych sił moralnych i psychicznych. Naukowiec był jednym z zwolenników słowianofilskiego podejścia do historii, zwolennikiem idei pansłowiańskich, należy go przypisać szkole zachodniorusyzmu (białoruski regionalny wariant słowianofilstwa).
The article discusses the main evaluative positions of the Russian historian, philologist A.S. Budilovich on the history of Poland and the Polish question in Russia. These views of the scientist are considered against the background of the general evaluative positions of Russian historiography. The author analyzes how the main works of A.S. Budilovich of a polonistic nature, related to the history of Poland and the Polish question in Russia, as well as studies of modern Russian historical polonistics on similar issues. The declared theme in the creative heritage of A.S. Budilovich was closely connected with the history of the Orthodox lands of the Commonwealth and the Western Russian (Belarusian and Ukrainian) issue. The formation of scientific and socio-political views of A.S. Budilovich was influenced by both the nature of his education and the socio-political environment of what was then Western Russia. In general, historical polonistics of A.S. Budilovich fully corresponded to the fundamental ideas of Russian historical polonistics of the 19th- early 20th centuries, conservative and Slavophile in nature, most often of an anti- Western persuasion. The most important attribute of Slavic unity for A.S. Budilovich was the religious community of the Slavs and their common language. Orthodoxy seemed to him the foundation, exclusively on which the Slavs could preserve their own identity. A.S. Budilovich explained the mission of Russia in Poland by the desire to save the Poles from the Germanization that threatened them and to “bring to life” healthy moral and mental forces. The scientist was one of the latest adherents of the Slavophile approach to history, a supporter of pan-Slavic ideas, he should be attributed to the school of Western Russianism (Belarusian regional version of Slavophilism).
Źródło:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2022, zeszyt, XXXVI; 10-34
0860-9608
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Виллем Эрнитс (1891–1982) – первый эстонский полонист
Autorzy:
Синдецкая [Sindetskaja], Наталия [Natalija]
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/676801.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
CV of Villem Ernits
establishing of the department of Estonian in the University of Warsaw
work at the University of Tartu
Polish-Estonian cultural relations
Opis:
Villem Ernits (1891–1982) – the first Estonian specialist in Polish philologyThe period between the two world wars – 1918–1939 – was the most fruitful time for Polish-Estonian cultural relations. The cooperation of Warsaw and Tallinn was especially intense in the 1930s, when the mutual interest of the countries culminated in the establishing of the department of the Estonian language in Poland. This article describes Villem Ernits’ work as a lecturer of Estonian in the University of Warsaw. The article also presents an overview of his scientific interests in the field of Slavonic philology during his work at the University of Tartu. Working as a teacher in both universities Ernits experienced two significant problems: there was inadequate research into teaching the subject, and the number of teaching materials was scarce. Although Ernits’ postwar pedagogical and scientific activity lies in the field of oriental studies, he can be definitely considered as one of the most important founders of the Polish-Estonian relations.
Źródło:
Acta Baltico-Slavica; 2013, 37
2392-2389
0065-1044
Pojawia się w:
Acta Baltico-Slavica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związek Słuchaczów Architektury jako animator studenckiego życia towarzyskiego – czyli o Balach [Młodej] Architektury, a także Czarnych Kawach, dancingach i tzw. fuksówkach organizowanych na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w latach 1917-1948
Union of Architectural Students as an Animator of Student Social Life: [Young]Architecture Balls, Black Coffee Get–Togethers, Dances,and Hazings Organized on the Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology over the Years 1917–1948
Autorzy:
Rozbicka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30130000.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Politechnika Warszawska, Wydział Architektury
Tematy:
Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej
Związek Słuchaczów Architektury
Bal Młodej Architektury
studenckie życie towarzyskie
Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology
Union of Architectural Students
Young Architecture Ball
student social life
Opis:
Związek Słuchaczów Architektury utworzony na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w 1916 roku imprezy towarzyskie organizował najpewniej już od 1917 roku. Najważniejszymi z nich były coroczne bale karnawałowe, do 1930 roku organizowane przez ZSA pod nazwą Bal Architektury, potem aż do 1948 roku, jako Bal Młodej Architektury. Ponieważ wszystkie Zarządy ZSA, tak przed jak i po II wojnie światowej były świadome, że zysk, w szczególności z dorocznych Bali, stanowi jedno z najistotniejszych źródeł dochodu Związku, z reguły przykładały wielką wagę zarówno do ich sprawnej organizacji, jak też należytej i szerokiej reklamy. W przypadku Bali dbały także o zapewnienie mu odpowiednio wysokiej rangi towarzyskiej oraz szczególnie efektownej i wysoce artystycznej oprawy plastycznej. Rokrocznie wybierane w drodze konkursów plakaty reklamowe, blankiety zaproszeń i dekoracje sal balowych traktowano z jednej strony jako bardzo istotny element propagandy studenckich umiejętności zawodowo-artystycznych, z drugiej zaś jako jedną z głównych atrakcji wyróżniających Bale [Młodej] Architektury spośród wielu innych bali, tak przed jak i w pierwszych latach po wojnie, w okresie karnawału organizowanych w Warszawie. Aby przyciągnąć jak największą liczbę gości, a tym samym przynieść Związkowi godziwy dochód organizatorzy każdorazowo starali się zapewnić uczestnikom Bali nie tylko unikalny wystrój sal, muzykę taneczną w wykonaniu doborowych zespołów i dobrze zaopatrzony bufet, ale także inne atrakcje, jak np. usługi fryzjerskie, czy pokazy filmów. W poszukiwaniu dochodu podczas Balu w 1932 roku Zarząd ZSA zdecydował się nawet na realizację eksperymentalnego krótkometrażowego filmu pod tytułem Bal (dziś bardziej znanego pt. Dziś mamy bal). Związek Słuchaczów Architektury w celach głównie dochodowych poza dorocznymi balami karnawałowymi rokrocznie urządzał również bardziej kameralne imprezy taneczno-towarzyskie – w latach 20. zwyczajowo nazywane Czarną Kawą, a w latach 30. XX wieku dancingami lub dancingbridge’ami. Najpewniej zarówno w latach 1917–1939, jak i w pierwszych latach powojennych, Związek był też organizatorem tzw. fuksówek, czyli niedochodowych zabaw zapoznawczych urządzanych każdej jesieni dla studentów pierwszego semestru. Wznowiona w 1946 roku pod rządami powojennych władz politycznych działalność ZSA, w tym również ta towarzysko-rozrywkowa, która tak jak przed wojną miała wspierać finansowo związkową działalność wydawniczą i statutową, zaczęła być jednak stopniowo ograniczana. Jeśli nawet uznamy, że szczerą intencją władz uczelni oraz wybranego na wiosnę 1948 roku nowego Zarządu było utrzymanie przedwojennej formuły, zakresu i sposobu działania ZSA, to i tak okazało się to zgoła niemożliwe w warunkach stale rosnącej presji ideologicznej i nasilających się, zwłaszcza na przełomie 1948 i 1949 roku, represji i aresztowań, w tym również wśród studentów Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. W tych okolicznościach z końcem 1948 roku Związek Słuchaczów Architektury ostatecznie zaczął obumierać, a z nim również uświęcone wieloletnią tradycją formy wydziałowego życia towarzyskiego, na czele z legendarnym dorocznym Balem Młodej Architektury.
There can be no doubt that the Union of Architectural Students, as established at the Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology in 1916, organized social events as early as 1917. The most important of these, the annual carnival balls, were organized by the Union of Architectural Students under the name of Architectural Balls up to the year 1930. This was changed to Young Architecture Balls and so remained up to 1948. Because all of the Boards of the Union of Architectural Students, both prior to and following World War II, were aware of the fact that profits, especially as stemming from the annual balls, made up one of the most significant sources of income for the Union, they usually put great weight on both efficient organization and suitable, wide–ranging advertising. In the case of the balls, they also took care to ensure that its social standing was fittingly high and the artistic setting was both effective and on a high creative level. Competitions for advertising posters, invitations, and ballroom decorations were held every year. On the one hand, they were treated as a very important element showcasing student professional and artistic skills. On the other, they were one of the major attractions of the [Young] Architecture Balls as compared to all the many other balls both before and immediately following the war that were organized during the carnival period in Warsaw. In order to attract the largest number of guests and therefore provide adequate income for the Union, the organizers always tried to guarantee not only unique décor for the ballrooms, dancing music per formed by choice bands, and a well–stocked buffet for the participants, but also other attractions such as hair grooming services and film screenings. In the quest for income, it was during the 1932 Ball that the Union of Architectural Students Board decided to create even an experimental film short entitled The Ball (today, better known as There Is a Ball Today). In addition to the annual carnival balls aimed mainly at attracting income, the Union of Architectural Students also organized intimate dancing events, usually called Black Coffee in the 1920s and Dances or Dancing with Bridge in the 1930s. Most certainly over the years 1917–1939 and the initial post–war years, the Union was also the organizer of “hazings,” non–profit get–togethers organized each autumn for students of the first semester. Under the auspices of the post–war political authorities, Union of Architectural Students operations as resumed in 1946 encompassed social and entertainment activities for financial support for its publishing and charter activates, just like before the war. These were slowly restricted. Even if one concedes the honest intentions of the University authorities and those of the new Board selected in the spring of 1948 to maintain the prewar formula, scope, and manner of activities of the Union of Architectural Students, this proved to be quite impossible in the face of the growing ideological pressure and especially the escalating repressions and arrests at the turn of 1948 and 1949, including among students of the Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology. Under these conditions, by the end of 1948, the Union of Architectural Students began to wither away. With it went the time–honored tradition of the Faculty’s social life, led by the annual Young Architecture Balls.
Źródło:
Studia do Dziejów Architektury i Urbanistyki w Polsce; 2022, 5; 5-43
2657-5795
2956-591X
Pojawia się w:
Studia do Dziejów Architektury i Urbanistyki w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ZE SPUŚCIZNY PROFESORA CEZAREGO KUNDEREWICZA. TRUDNA DROGA DO AKADEMII
From the legacy of Professor Cezary Kunderewicz: a difficult path to the Academy
Autorzy:
Pikulska-Radomska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143489.pdf
Data publikacji:
2022-10-19
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Cezary Kunderewicz
romanistyka prawnicza
papirologia prawnicza
prawa klinowe
Uniwersytet Warszawski
Uniwersytet Łódzki
Roman law studies
juristic papyrology
cuneiform law
the University of Warsaw
the University of Łódź
Opis:
Profesor Cezary Kunderewicz (1912-1990) był wybitnym romanistą, papirologiem, znawcą praw klinowych i szeroko rozumianej kultury antycznej. Dokumenty pochodzące z jego prywatnego archiwum, w połączeniu z archiwaliami Uniwersytetów: Warszawskiego i Łódzkiego, pozwalają na odtworzenie trudności, jakie musiał pokonać osiągając kolejne etapy rozwoju naukowego.
Professor Cezary Kunderewicz (1912-1990) was an outstanding Romanist, papyrologist, and expert on cuneiform law and ancient culture in the broad sense of the term. Documents from his private archives along with records preserved in the archives of the Universities of Warsaw and Łódź show the difficulties he had to overcome in his academic career.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 3; 289-309
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbiory zabezpieczone w zasobach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie
Autorzy:
Fabiańska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146078.pdf
Data publikacji:
2024-03-28
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
provenance research
restricted collections
University of Warsaw Library collection
storage places of restricted collections
badania proweniencyjne
zbiory zabezpieczone
zbiory BUW
zbiornice
księgozbiorów zabezpieczonych
zbiory poniemieckie
Opis:
University of Warsaw Library was one, among others, library which gained some characteristic: when collection was placed in Warsaw, from where was moved, how many items consists of, and which department of University of Warsaw Library is holding its items. storage places of restricted collections Słowa kluczowe: badania proweniencyjne; zbiory zabezpieczone; zbiory BUW, zbiornice księgozbiorów zabezpieczonych, zbiory poniemieckie.
Źródło:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2023, 17, 4; 793-805
1897-0788
2544-8730
Pojawia się w:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarzadzanie budynkami zabytkowymi w Uniwersytecie Warszawskim
Management of historical real estate by the Univesity of Warsaw
Autorzy:
Pieszczurykow, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058892.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:
uniwersytet warszawski
zabytki
remont
rewitalizacja
konserwator zabytków
interesariusze
university of warsaw
monuments
renovation
revitalization
conservator
interested group
Opis:
Warszawa jest miastem, w którego Śródmieściu po II wojnie światowej zachowało się niewiele obiektów zabytkowych. Uniwersytet Warszawski jako właściciel części tego dziedzictwa pełni szczególną rolę, remontując i rewitalizując zabytki. Dbałość o utrzymanie właściwego stanu technicznego i wizualnego budynków poza doraźnym charakterem posiada także wymiar przekazu historycznego o dawniejszym wyglądzie budynków oraz otoczeniu, w jakim się znajdują. Uniwersytet Warszawski posiada w swoich zasobach 45 obiektów zabytkowych, których większość zlokalizowana jest w Śródmieściu: na terenie centralnym (kampus historyczny), Powiślu i w Ogrodzie Botanicznym. W artykule podjęto próbę przedstawienia większości wykonanych, pod nadzorem konserwatora zabytków, robót budowlanych służących utrzymaniu i poprawie stanu technicznego nieruchomości zabytkowych uczelni, ale również działań na rzecz ich rewitalizacji. Analiza badawcza dotyczy związku pomiędzy wizerunkiem Uczelni a odbiorem przez interesariuszy wykonanych prac rewitalizacyjnych.
Warsaw is a capital city, where, after the second world war very few historical building were preserved. Care for the maintenance of the proper technical and visual condition of the buildings also has the dimension of a historical message about the former appearance of buildings and their surroundings. The University of Warsaw owns in its resources 45 historic objects, most of them located down town: in the city center (historical campus), in Powiśle district and Botanic Garden. In this paper an attempt was made to present not only the majority of construction works (made under the supervision of the conservator) maintaining and improving the technical condition of the University's historical properties, but also actions taken for their revitalization. The most interesting problem is how the image of the University will change after revitalization.
Źródło:
Marketing i Rynek; 2019, 6; 34-40
1231-7853
Pojawia się w:
Marketing i Rynek
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Za fasadą. Komitet uczelniany w strukturze PZPR i jego wpływ na zarządzanie kadrami w latach 1948-1968. Zarys problemu na przykładzie Politrchniki Warszawskiej
Behind the facade. University Committee in the Polish United Workers Party structure and its impact on personnel policy in the years 1948-1968. Outline of the problem on the example of Warsaw University of Technology
Autorzy:
Ośko, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477968.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
PZPR Politechnika Warszawska Komitet Uczelniany PZPR polityka kadrowa nomenklatura kadr PRL szkolnictwo wyższe
Polish United Workers' Party Warsaw University of Technology Polish United Worker's Party University Committe personnel policy the nomenclature of People's Republic of Poland cadres higher education
Opis:
Artykuł dotyczy dwóch problemów badawczych z historii PZPR okresu 1948-1968. Pierwszy to próba określenia pozycji Komitetu Uczelnianego Politechniki Warszawskiej w strukturze organizacyjnej aparatu partyjnego. Autor starał się dociec, jak dużym stopniem samodzielności cieszyła się ta komórka w stosunku do nadrzędnych instancji – warszawskiej i centralnej. Drugim poruszonym w artykule zagadnieniem, jest wpływ uczelnianej organizacji PZPR na politykę kadrową. Formalnie Komitety Uczelniane miały w tej materii bardzo ograniczony zakres kompetencji – każda decyzja personalna wymagała konsultacji z Komitetem Warszawskim lub Centralnym. Z drugiej strony jednak, jest mało prawdopodobne, aby zwierzchnie instancje mogły objąć skutecznym nadzorem tak szerokie spektrum. Możemy zatem przypuszczać, że czasem Komitety Uczelniane faktycznie podejmowały decyzje samodzielnie. Siedziby akademickich komórek partyjnych były także uważane za miejsca, gdzie można skutecznie załatwić wiele spraw lub przyspieszyć ich bieg. Dotyczyło to zarówno problemów dnia codziennego, „spraw bytowych” jak je nazywano, ale też nadawania stopni naukowych. Zarówno formalny, jak rzeczywisty status KU PZPR na uczelni w dużym stopniu zależał od wydarzeń na ogólnopolskiej scenie politycznej. W drugiej połowie lat pięćdziesiątych, społeczność akademicka uzyskała autonomię za sprawą postępującej destalinizacji. Poskutkowało to osłabieniem struktur PZPR działających w tym środowisku. Sytuacja zmieniła się po 1968 r., kiedy autonomię cofnięto, a Komitety Uczelniane po raz pierwszy uzyskały reprezentację w ustawowych organach szkół wyższych.
The article concerns two main issues of the history of former Polish United Worker’s Party in a period of 1948-1968. First is the structural positioning of the academic communist cell at the Warsaw University of Technology. The Author tries to figure out, how independent it was, from it’s higher authorities of Central and Warsaw Committees. The second issue taken under consideration, is how big was their impact on the human resource policy? The answer seems not to be that obvious. From the formal point of view, the Communist Party at the basic level (like those at an University) was granted very little power. Almost every decision had to be consulted with the higher authorities. On the other hand, the latter, could have had an limited chance to embrace such a wide field. We may then come to the conclusion, that sometimes University Committees actually were making independent decisions. They were also considered being able to speed the things up – from the accommodation and everyday living problems – to an academic degree promotion. Both – the organizational and actual status of the members of Polish United Worker’s Party, was firmly affected by main political background. In late fifties, as a result of de-Stalinization, the polish academic society gained a limited autonomy. This has resulted in the weakening of the Communist Party structures operating in this environment. When the autonomy was legally halted and then backed in 1968 r., there was a good opportunity to rebuild the status of the communist University Agenda.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2016, 27; 69-110
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z kart warszawskiej neofilologii: dwieście lat i dobry początek
From the annals of the Warsaw Universitys Faculty of Modern Languages: two hundred years and a good begenning
Autorzy:
Kowalik, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571972.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
neophilology
University of Warsaw
bicentenary
Opis:
This essay traces the history of neophilology in Warsaw over the two hundred years of the University of Warsaw. The chronological survey focuses on selected principal events and figures of professors, students, and graduates. The discussion follows the main structural stages of neophilology at the University of Warsaw up to the present-day Faculty of Neophilology and refers to publications in the Faculty’s scholarly journal Acta Philologica, founded in 1968.
Źródło:
Acta Philologica; 2016, 49; 7-28
0065-1524
Pojawia się w:
Acta Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wydziały teologiczne na Uniwersytecie Warszawskim 1918–1939
The Faculties of Theology at the University of Warsaw 1918–1939
Autorzy:
Przeniosło, Małgorzata
Przeniosło, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33916673.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
history of the University of Warsaw
history of theology in Poland
historia Uniwersytetu Warszawskiego
dzieje teologii w Polsce
Opis:
Na UW funkcjonowały dwa wydziały teologiczne: Wydział Teologii Katolickiej i Wydział Teologii Ewangelickiej, a ponadto Seminarium Teologii Prawosławnej. Było to rozwiązanie nie występujące na innych polskich międzywojennych uniwersytetach państwowych, gdzie utworzono tylko wydziały dotyczące teologii katolickiej (poza Uniwersytetem Poznańskim, gdzie i takiego wydziału nie udało się powołać). Wydział Teologii Katolickiej UW był przeznaczony tylko dla absolwentów seminariów duchownych, na innych uniwersytetach państwowych mogły się na takie wydziały zapisywać także osoby świeckie obojga płci. Wydziały teologiczne UW były najmniejszymi strukturami na tle całej uczelni, zarówno pod względem liczby studentów, jak i pracowników naukowych. Jeśli chodzi o zaangażowanie kadry w pracę naukową, to było ono mocno zróżnicowane. Natomiast pracę dydaktyczną traktowano zazwyczaj bardzo poważnie. Co do pilności studentów, to nie było z nią najlepiej, zdecydowana mniejszość studentów kończyła uczelnię terminowo, ale dotyczyło to większości dyscyplin na wszystkich uczelniach. Stosunki między oboma wydziałami teologicznymi UW nie należały do łatwych. W dodatku Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego skłaniało się ku opcji połączenia wszystkich trzech struktur teologicznych UW w jeden wydział, ale aż do wybuchu II wojny światowej uczelni udało się utrzymać je jako oddzielne jednostki.
There were two theological faculties at the University of Warsaw: the Faculty of Catholic Theology and the Faculty of Evangelical Theology. There was also the Seminary of Orthodox Theology. Such a solution was not present at other Polish interwar state universities, where only faculties of Catholic theology were established (apart from the University of Poznań, where such a faculty did not come into existence). The Faculty of Catholic Theology at the University of Warsaw was intended only for graduates from theological seminaries, while at the other state universities, the laity of both sexes was also eligible to apply. Compared to the entire University of Warsaw, its theological faculties were the smallest structures regarding the number of students and researchers. The involvement of the staff in scientific work varied considerably, but the approach to lecturing was usually very competent. The student’s diligence was not at a high level. A vast majority of students did not graduate from the university on time, though this was true for most disciplines at all universities. The relations between the two theological faculties at the University of Warsaw were not painless. Also, the Ministry of Religious Affairs and Public Education leaned towards combining all three theological structures of the University of Warsaw into one, which eventually did not materialize, and the faculties remained separate entities until the outbreak of World War II.
Źródło:
Res Historica; 2023, 56; 367-410
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej od powstania do roku 1951
Warsaw Faculty of Elecrical Engineering at Warsaw University of Technology from the origin to 1951
Autorzy:
Przygodzki, J. R.
Urbański, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/266333.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Politechnika Gdańska. Wydział Elektrotechniki i Automatyki
Tematy:
historia elektryki
Politechnika Warszawska
Wydział Elektryczny
history of electrotechnics
faculty of electrical engineering
Warsaw University of Technology
Opis:
Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej powstał przez podział Wydziału Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Po uzyskaniu samodzielności przez Wydział Elektryczny nastąpił szybki rozwój, budowa własnego gmachu i wzrost kadry. W czasie II wojny światowej, dzięki tajnemu nauczaniu, zachowano ciągłość działania. Po wojnie natychmiast uruchomiono studia - mimo strat osobowych, zniszczenia budynków i wyposażenia. Część kadry zasiliła nowo powstające politechniki, co miało duże znaczenie dla odbudowującego się i jednocześnie rozbudowującego wyższego szkolnictwa technicznego w kraju. W roku 1951 nastąpiło przyłączenie Wydziału Elektrycznego Szkoły Inżynierskiej im. Wawelberga i Rotwanda, następnie podział na dwa wydziały: Elektryczny i Łączności.
Before the foundation of the independent Faculty of Electrical Engineering, lectures on electrotechnics at Warsaw Polytechnic Institute from its establishement in 1898 were given, of necessity, in Russian. In Polish the Faculty of Machine Construction and Electrotechnics operated at Warsaw University of Technology from 1915. Due to little quantity of didactic staff the division of the faculty and the isolation of independent Faculty of Electrical Engineering was possible not before 1921. The time after gaining autonomy brought rapid growth for the faculty and cadre as well as the construction of its building. During World War Two due to heroic attitude of the didactic and technical staff, the work was continued and underground teaching was provided. Just after the War even because of the loss of people and damages of buildings and the equipment, regular studies were started. Some of the cadre reinforced new universities of technology what had a tremendous impact on the technical university educational system that had been just then being rebuilt in Poland. In 1951 the Faculty of Electrical Engineering of the Wawelberg and Rotwand Engineering School was incorporated, and then the faculty was divided into two: the Electrical Engineering one and Communication one.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Wydziału Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej; 2015, 43; 19-22
1425-5766
2353-1290
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Wydziału Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wydobywając (żydowskość) Seweryna Pollaka
Recalling (the Jewishness of) Seweryn Pollak
Autorzy:
Szulc-Woźniak, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699416.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Seweryn Pollak
Grzegorz Pollak
Wanda Grodzieńska
poezja
żydowska tożsamość
powstanie w getcie warszawskim
Koło Polonistów Słuchaczów Uniwersytetu Warszawskiego
poetry
Jewish Identity
The Warsaw Ghetto Uprising
Circle of Polish Philology Students of the University of Warsaw
Opis:
This article focuses on Seweryn Pollak’s poetry, despite him being known first and foremost as an essayist and translator. Although meeting mixed and negative reviews (including his own), Pollak’s poetry is not only a space where personal and fascinating accounts, memories, conversations with the loved ones, and farewells collide, but also the precise genre which the author chooses to talk of his Jewish ancestry, which is left unmentioned in his narrative works, including those addressed to his family and friends. Among Pollak’s poems, there are texts devoted to the Shoah that actualise the sense of danger and alienation; these painful recollections, although dictated by fear, happen to be the poems where self-reflection becomes sharp and thorough, whilethe poetic persona – predominant. Searching for an insightful perspective on Pollak and his work, this article turns to his captivating handwritten texts with a special emphasis put on the collections of letters exchanged between him and his wife, Wanda Grodzieńska.  
Artykuł przybliża sylwetkę Seweryna Pollaka, znanego przede wszystkim jako tłumacz i eseista, oraz koncentruje się na jego twórczości poetyckiej. Liryka autora Wypraw za trzy morza, oceniana różnie, często krytycznie (również przez niego samego), jest miejscem niezwykłych, osobistych wyznań, wspomnień, rozmów z najbliższymi i pożegnań. To tu, w poezji, Pollak mówi także o swoim żydowskim pochodzeniu, o którym milczy w tekstach prozatorskich, nawet adresowanych do bliskich. Istotne miejsce w lirycznych tomach Pollaka zajmują wiersze zawracające ku Zagładzie, aktualizujące poczucie zagrożenia i obcości. W utworach rozdrapujących rany pamięci, dyktowanych przez lęk, rozpoznanie siebie jest przenikliwe i śmiałe, a poetyckie „ja” –  najwyraźniejsze. Poszukując możliwie szerokiej perspektywy dla przedstawienia Pollaka, autorka odwołuje się do interesujących materiałów rękopiśmiennych – zwłaszcza do tomów korespondencji poety z żoną Wandą Grodzieńską.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 199-217
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 113

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies