Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ukrainian Central Committee" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Konflikt polsko-ukraiński na południowo-wschodniej Lubelszczyźnie podczas okupacji niemieckiej w świetle badań polskich i ukraińskich po 1989 roku
The Polish-Ukrainian conflict in the south-eastern Province of Lublin under German occupation in Polish and Ukrainian historiography after 1989
Autorzy:
Bożyk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850770.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
collaboration
Ukrainian Central Committee
district of Lublin
kolaboracja
Ukraiński Centralny Komitet
dystrykt lubelski
Opis:
Artykuł przedstawia polsko-ukraińską konfrontację na południowo-wschodniej Lubelszczyźnie w świetle historiografii i polskiej i ukraińskiej. Większość historyków ukraińskich uważa, że geneza antypolskiej akcji na Wołyniu tkwi w analogicznych działaniach polskiego podziemia na Chełmszczyźnie i Południowym Podlasiu w latach 1941 – (wiosna) 1943. Polska historiografii a odrzuca tą tezę, traktując ofiary ukraińskie jako odwet za działalność kolaboracyjną środowisk ukraińskich. Niemiecka polityka narodowościowa zdeterminowała istniejący tu antagonizm polsko-ukraiński. Konflikt zaogniły operacje „Ukraineraktion” i „Wehrwolf” przeprowadzone w ramach niemieckiej akcji wysiedleńczo-pacyfikacyjnej na Zamojszczyźnie (listopad 1942-sierpień 1943). Apogeum wydarzeń wołyńskich – lato 1943 roku – definitywnie zniwelowało szanse na zminimalizowanie zbrojnej konfrontacji między oddziałami AK i BCh, a formacjami UNS-u i policji ukraińskiej. Do najintensywniejszych starć doszło wiosną 1944 roku we wschodniej części powiatu tomaszowskiego i południowo-zachodniej hrubieszowskiego.
The article depicts Polish-Ukrainian confrontation in the south-eastern region of Lublin in the light of Polish and Ukrainian historiography. The majority of Ukrainian historians consider that the genesis of the anti-Polish action in Volhynia is caused by similar actions of the Polish underground in Chelm and Southern Podlasie region in 1941 – (spring) 1943. Polish historiography rejects this argument, considering Ukrainian victims to be the retaliation for collaboration activities of Ukrainian circles. German ethnic policy determined the here existing Polish-Ukrainian antagonism. The confl ict was exacerbated by “Ukraineraktion” and “Wehrwolf” operations, which took place as a part of the German displacement and pacifi cation action in Zamosc region (November 1942-August 1943). The apogee of Volhynia events – the summer of 1943 – definitely eliminated the chance of minimizing an armed confrontation between the groups of AK and BCh and the units of UNS and the Ukrainian police. The most intensive clashes took place in the spring of 1944 in the eastern part of Tomaszow county and south-western part of Hrubieszow county.
Źródło:
Facta Simonidis; 2008, 1, 1; 191-206
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organization of the State Aid to Homeless and Neglected Children in the Ukrainian Ssr in the 1920s
Autorzy:
Chuchalin, Oleksandr
Bilokon, Anastasiia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930509.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Ukrainian Soviet Socialist Republic
All-Ukrainian Executive Committee
the Council of People’s Commissars of the USSR
Central Commission of Assistance to Children
V.I. Lenin Fund
Opis:
The article reveals the organization of the state aid to homeless and neglected children in the Ukrainian SSR of the 1920s. It is proved that the main task of the authorities of the USSR and the regulations adopted by them in the social sphere at the beginning of the studied period was the urgent assistance to children who spent most of their time in the street. The resolution “On measures to fight children’s neglect” was aimed primarily at ensuring the legal protection of children who had a family, but were deprived of the parental care. Regulations passed during the famine of 1921-1923 introduced the initiative to place such individuals into the families with the purpose of the individual patronage and teens’ employment. These activities met two main needs of homeless and neglected children - the material support and the adult supervision. The most common form of the assistance to the homeless and neglected was internment. Owing to the consolidation of the legal basis for the collective patronage of enterprises and firms over children’s institutions, the possibilities of state bodies to create new orphanages and maintain existing ones were expanded.
Źródło:
Krakowskie Studia Małopolskie; 2020, 2(26); 47-66
1643-6911
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Małopolskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukraińcy a sprawa rewindykacji narodowej Kałakutów na Lubelszczyźnie podczas I i II wojny światowej
Ukrainians and the matter of Kalakuts’ national revindication in the Lublin region during the First and Second World War
Autorzy:
Bożyk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850684.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
Kalakuts
conversion
national revendication
Ukrainian Central Committee
Kałakuci
konwersja
rewindykacja narodowa
Ukraiński Centralny Komitet
Opis:
Artykuł dotyczy problemu rewindykacji narodowej ludności kałakuckiej na Lubelszczyźnie. Chełmsko-podlascy konwertyci (ukaz tolerancyjny z 1905 r.) na rzymski-katolicyzm określani przez ludność pozostałą przy prawosławiu mianem Kałakutów, początkowo zachowywali tradycyjną kulturę ruską, w postaci języka i kultury materialnej. Z drugiej strony proces krystalizowania się świadomości narodowej w obrębie tej ludności ewoluował stopniowo ku opcji polskiej. Ukraińcy podejmowali w okresie I oraz II wojny światowej próby neutralizacji tego procesu. Jednak z powodu słabości ruchu ukraińskiego na tych terenach, polskiej kontrakcji, jak i ze względu na wpływ czynników zewnętrznych, program rewindykacji narodowej Kałakutów nie przyniósł pozytywnych rezultatów
This paper focuses on the problem of Kalakuts’ national revindication in the Lublin region. Chelm-Podlasie converts to the Roman Catholic religion (Ukase of Tolerance from 1905) were refered to as Kalakuts. Initially Kalakuts’ community kept the traditional Ruthenian traditions in the form of language and material culture. However, the feeling of national identity was gradually evolving towards the Polish option. Ukrainians were trying to neutralize this process during the First and Second World War, however, because of the Ukrainian movement’s weakness in these areas, Polish counteraction, as well as due to the impact of unfavorable external factors; Kalakuts’ national revindication didn’t bring positive results.  
Źródło:
Facta Simonidis; 2013, 6, 1; 191-212
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z „Sokiłem” w tle. Powstanie i rozwój ukraińskich organizacji gimnastyczno-pożarniczych „Sicz” (1900-1914)
With ‘Sokil’ in the background. The founding and the development of the Ukrainian gymnastic and firefighting organization ‘Sicz’ (1900–1914)
Autorzy:
Śmiechowski, Krzysztof
Pisuliński, Jan
Stępien, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1573989.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Archiwum Państwowe w Rzeszowie
Tematy:
ukraińskie towarzystwo gimnastyczno-pożarnicze „sicz”
sicz
sokił
ukraińskie
towarzystwo sportowe
trylowski
główny komitet siczowy
ukraiński związek
siczowy
ukrainian gymnastic and firefighting organization ‘sicz’
sokil
ukrainian sport
association
central sicz committee
ukrainian sicz union
Opis:
Z końcem lat siedemdziesiątych XIX w., wraz z autonomią Galicji i uzyskaniem przez mniejszości narodowe szeregu ustępstw ze strony monarchii austriackiej, nastąpił wyraźny wzrost ich narodowej świadomości. Możliwym wówczas stało się zakładanie organizacji i towarzystw. Skorzystali z tego także i galicyjscy Ukraińcy, którzy zaczęli – głównie z inicjatywy „Proswity” – zakładać własne oświatowe, kulturalne i gospodarcze instytucje, a także towarzystwa sportowe, czego doskonałym przykładem był „Sokił”. Jednakże trzy lata od jego powstania tarcia wewnętrzne w tym towarzystwie spowodowały zastój jego działalności i groźbę rozwiązania. Ten chwilowy paraliż i powstałą w tym obszarze lukę sprawnie wypełniła organizacja założona przez radykała Kyryła Trylowśkiego. Było nią Towarzystwo Gimnastyczno-Pożarnicze „Sicz”, które w stosunkowo krótkim czasie, z pojedynczej komórki, rozwinęło się w sprawnie działający związek, zrzeszający do wybuchu wojny, na terenie Galicji, ponad 800 filii. „Sicz” zaczęła opanowywać przestrzeń powstałą po niepewnym i niestabilnym w tamtym czasie „Sokile”, stając się tym samym alternatywą dla tych, którzy w rozwój „Sokiła” zdążyli już zwątpić. Tym, co miało przyciągać w szeregi młodej organizacji zwolenników i odróżniać nowo powstałą inicjatywę od opartego na specyfice słowiańskiej „Sokiła”, był stricte narodowy fundament „Siczy” i jej ukierunkowanie na wiejskie masy z zamiarem ich połączenia pod szyldem jednej, wielkiej, gimnastyczno- przeciwpożarowej organizacji. Jak czas pokazał, popularność „Siczy” wynika nie z tego, że była ona zrzeszeniem pożarniczo-gimnastycznym, lecz przede wszystkim – prężną instytucją krzewiącą historię, kulturę i tradycje narodowe. Zarówno ruch sokilski, jak i siczowy, działając obok siebie przez kilkanaście lat, z niewielkich, pojedynczych towarzystw rozrosły się w sprawne i szeroko rozgałęzione organizacje, stanowiąc na początku XX w. dwa najpotężniejsze ogniska ukraińskiego ruchu gimnastycznego i przeciwpożarowego. Obie centrale, choć niechętne wzajemnie, przez całe lata przenikały się dość wyraźnie, popularyzując sprawę tożsamości i odrodzenia narodowego i kształtując we właściwy sobie sposób ukraińskie społeczeństwo. Rywalizując, każda z nich aspirowała do tego, by na gruncie fizycznego odrodzenia zostać przewodnią siłą narodu. Kiedy obie organizacje stanowiły już liczącą się siłę, a ich idea została dostatecznie wypromowana, „sokilsko-siczowemu dziełu” brakowało jedynie konsolidacji, gdyż obu centralom wróżono świetlaną przyszłość, ale pod jednym sztandarem. Jednakże z powodu zbyt dużych różnic: politycznych, kulturowo-historycznych, metodycznych, religijnych czy nawet kwestii ambicjonalnych dzielących oba stowarzyszenia – do takowej konsolidacji nigdy nie doszło.
With the end of the 1970s, Galicia region was granted an autonomy. At the same time, the Austro-Hungarian monarchy granted the national minorities several concessions which allowed them to become more aware of their national identity. These concessions made the founding of organizations and associations possible. Ukrainians living in Galicia used this opportunity – thanks mainly to the initiative of ‘Proswita’ – to found their own educational, cultural and economic institutions, as well as sport associations, an example of which is ‘Sokił’. Frictions in the ‘Sokił’ association, only three years after its founding, halted its development and put the association in danger of dissolution. This temporary paralysis and loophole in the area was filled by an organization founded by a radical Kirył Trylowski. It was: Gymnastic and Firefighting Association ‘Sicz’, which in a relatively short time grew from its singular association into a finely functioning union gathering under its banner until the outbreak of war, in Galicia region, 800 branches. ‘Sicz’ took over the space left after the unstable and unreliable ‘Sokił’, at the same time becoming an alternative for those who did not trust in the future development of ‘Sokił’. The one thing that attracted followers into the newly-founded ‘Sicz’ and distinguishing it from ‘Sokił’ which prided itself in Slavonic specifics, was the strictly national foundation of ‘Sicz’ and its focus on gathering the people from villages under one banner of gymnastic and firefighting organization. As the passage of time showed, the popularity of ‘Sicz’ was not due to it being a gymnastic and firefighting association, but due to the history, culture and national traditions that it firmly promoted. Both the ‘Sokił’ and ‘Sicz’ movements which functioned alongside each other for a dozen of years, grew from the small, singular associations into finely functioning sprawling organizations that at the beginning od the 20th century were the two most important gatherings of the Ukrainian gymnastic and firefighting movement. Both headquarters, although quite reluctant towards each other, intertwined, popularizing the national identity and national rebirth, and at the same time moulding the Ukrainian society into what they wanted. Although they rivaled, both organizations aspired to become, on the grounds of physical rebirth, the leading force of the nation. When both organizations became quite numerous and their idea sufficiently promoted, the Sokił-Sicz cause lacked only the consolidation, because both headquarters had been foretold to have stellar futures if only they unite under one banner. However, due to differences too large to overcome: political, culturalhistorical, methodical, religious and even differing ambitions of the two associations – such a consolidation did not happen.
Źródło:
Prace Historyczno-Archiwalne; 2020, 32; 75-95
1231-3335
Pojawia się w:
Prace Historyczno-Archiwalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies