Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Turkish foreign policy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Konflikt na Morzu Egejskim – otwarta puszka Pandory w stosunkach grecko-tureckich
The Aegean Conflict – an Open Pandora’s Box in Greek-Turkish Relations
Autorzy:
Adamczyk, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1831875.pdf
Data publikacji:
2020-04-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Grecja
Turcja
polityka zagraniczna
konflikt grecko-turecki
szelf kontynentalny
morze terytorialne
Greece
Turkey
foreign policy
Greek-Turkish conflict
continental shelf
territorial sea
Opis:
Konflikt egejski jest wieloaspektowym problemem występującym w stosunkach grecko-tureckich. Do głównych komponentów sporu zaliczamy kwestię delimitacji szelfu kontynentalnego, morza terytorialnego, przestrzeni powietrznej, remilitaryzację wysp greckich oraz kwestionowanie „greckości” wysp Morza Egejskiego. Brak rozwiązania tego sporu powoduje występowanie licznych napięć i kryzysów pomiędzy oboma państwami, które mogą doprowadzić do wybuchu otwartej wojny. Do tej pory, dzięki inicjatywie NATO, a głównie Stanów Zjednoczonych, udawało się zażegnywać niebezpieczeństwo wybuchu militarnego konfliktu. Jednak zmiana w polityce zagranicznej Turcji w erze Erdoğana,  polegająca m.in. na kwestionowaniu Traktatu z Lozanny, przyczynia się do coraz większej destabilizacji w regionie. Napięcia pojawiające się w basenie Morza Egejskiego mogą przenieść się na „kruche” Bałkany i tym samym zagrozić bezpieczeństwu europejskiemu.
The Aegean conflict is a multifaceted problem in Greek-Turkish relations. The main components of the dispute include the issue of delimitation of the continental shelf, territorial sea, air space; the remilitarization of the Greek islands and questioning the Greekness of the Aegean islands. The lack of resolution of this dispute has resulted in numerous tensions and crises between both countries, which could lead to the outbreak of an open war. Thanks to the initiative of NATO, and mainly the US, it has managed to prevent the danger of a military conflict. However, the change in Turkish foreign policy in the Erdoğan era, involving the questioning of the Treaty of Lausanne, contributes to the escalation of regional destabilization. Tensions occurring in the Aegean Sea can be transferred to the “fragile” Balkans and thus threaten European security.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2018, 46, 3; 45-61
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MANIFESTATIONS OF ISLAM IN TURKEY’S FOREIGN POLICY: ISLAMIC INTERNATIONALISM AND TURKISH ISLAM
Autorzy:
Tabak, Hüsrev
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/642920.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Fundacja Copernicus na rzecz Rozwoju Badań Naukowych
Tematy:
Turkey foreign policy
Islam
Islamic internationalism
Turkish Islam
Opis:
The incumbent government of the Justice and Development Party (Turkish - Adalet ve Kalkınma Partisi – AKP) has often been accused of pursuing an Islamic agenda, particularly in its foreign policy, due to its concern shown for restoring Turkey`s bonds with the Muslim countries broken off by the Kemalist regime. The post-Arab spring political developments in the neighbouring countries and Turkey embarking on religious discourse in approaching them, particularly in the cases of Egypt, Palestine, and recently Syria, have further solidified such arguments. Keeping these debates in mind, this paper aims to elaborate the actual weight Islam carries in Turkey’s AKP era of foreign policy and what such policy entails. This paper argues that Turkey’s confident use of religion in foreign policy cannot be simply defined as an “Islamic foreign policy’”, and neither can its foreign policy be disassociated from religion’s constitutive role. From the Turkish perspective, Islam manifests itself as two distinct but partly overlapping and sometimes contradictory practices, namely Islamic Internationalism and Turkish Islam. While the former refers to Turkey`s responsibility towards Muslim communities on the basis of the ummah, the latter refers to promoting the performance of Ottoman/Turkish Islamic practices abroad against the expansion of extremist ideology. In the first instance, Turkey is blamed for supporting religious extremists, yet in the second Turkey fights against extremism. Therefore, “Islamic foreign policy” being used to equally describe these two distinct policies is not helpful but rather blurs the issue and is based on a biased position.
Źródło:
The Copernicus Journal of Political Studies; 2017, 1
2299-4335
Pojawia się w:
The Copernicus Journal of Political Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zagraniczna Turcji - uwarunkowania wewnętrzne obiektywne
Turkish foreign policy – internal objective determinants
Внешня яполитика Турции – объективные внутренние условия
Autorzy:
Dahl, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010954.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Turkey
Turkish foreign policy
internal objective determinants of foreign policy
Турция
внешняя политика Турции
внутренние объективные определители внешней политики
Opis:
The purpose of the article was to present selected conditions of the foreign policy of the Republic of Turkey, formulated on the basis of a scheme of factors shaping the foreign policy of the state, developed by R. Zięba. The analyzed group of determinants was limited to the objective internal conditions, therefore factors such as: the geographical environment of the state, potential of the population, economic potential and the socio-political system. Using the analysis of legal acts, reports of research institutes, statistical data and literature on the subject, the Author of the work showed the importance of the above-mentioned internal determinants on the shaping of directions of Turkish foreign policy.
Целью статьи является представление избранных условий внешней политики Турецкой Республики, составленное на основе схемы факторов, формирующих внешнюю политику государства, разработанную Р. Зибой. Анализируемая группа определителей ограничивалась объективными внутренними условиями, а именно факторами такими как: географическая среда государства, потенциал населения, экономический потенциал и социально-политическая система. Используя анализ правовых актов, отчетов научно-исследовательских институтов, статистических данных и литературы по этому вопросу, автор работы показал важность вышеупомянутых внутренних определителей формирования направлений внешней политики Турции.
Źródło:
Studia Orientalne; 2017, 1(11); 17-40
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zagraniczna Turcji – uwarunkowania wewnętrzne subiektywne
Internal Subjective Determinants of Turkish Foreign Policy
Внешняя политика Турции – субъективные внутренние определители
Autorzy:
Dahl, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1992308.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Turkey
Turkish foreign policy
internal subjective determinants of foreign policy
Турция
внешняя политика Турции
субъективные внутренние определители внешней политики
Opis:
The purpose of this article was to characterize selected subjective internal determinants affecting the foreign policy of the Republic of Turkey: the concept of foreign policy and the quality and activity of foreign service and diplomacy. The most important challenges that Ankara’s diplomacy was forced to address include the need for a clear statement on the side of one of the blocks fighting in World War II, reaching agreement with Greece, partially related to territorial disputes, arranging relations with the USA, Israel and Arab states, as well as conducting accession negotiations with NATO and the European Union. The assumption of power by the Justice and Development Party has started a new phase in Turkish foreign policy. The article indicates international initiatives undertaken by Turkish decision-makers after 2002, including the promotion of culture and language (Yunus Emre Institutes) and development assistance (Turkish Cooperation and Coordination Agency).
Цель данной статьи – охарактеризовать отдельные субъективные внутренние условия, влияющие на внешнюю политику Турецкой Республики: концепцию внешней политики, а также качество и активность внешней службы и дипломатии. Наиболее важные проблемы, с которыми дипломатия Анкары была вынуждена справиться, это необходимость четко определиться на стороне одного из блоков, воюющих во Второй мировой войне, достичь соглашения с Грецией, в том числе в области территориальных споров, наладить отношения с США, Израилем и арабскими государствами, а также вести переговоры о вступлении в НАТО и Евросоюз. С приходом к власти Партии справедливости и развития начался новый этап внешней политики Турции. В статье рассказывается о международных инициативах, предпринятых турецкими политиками после 2002 года, включая содействие развитию культуры и языка (Центры турецкой культуры имени Юнуса Эмре) и помощь в целях развития (Турецкое агентство по сотрудничеству и координации).
Źródło:
Studia Orientalne; 2019, 2(16); 91-101
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Privileged, Problematic or Problem-Solving Partnership: The Image of The European Union in Contemporary Turkey
Autorzy:
Niemiec, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1199498.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Fundacja Copernicus na rzecz Rozwoju Badań Naukowych
Tematy:
Republic of Turkey
Turkish foreign policy
Justice and Development Party
European Union–Turkey relations
European Neighbourhood Policy
Opis:
This paper aims to analyze the role of EU-Turkey relations in Turkish public debate since 2002, when the Justice and Development Party took power. The Republic of Turkey filed an application to accede to the European Economic Community (the predecessor of the European Union) in 1987; however, the accession negotiations proceeded extremely slowly until the entire process came to an impasse in 2018. Although currently Turkey and the European Union share many common problems (e.g. migration crisis, threat of terrorism, energy security), their cooperation is very limited and thus often ineffective. The author argues that recent developments in Turkey have been shaped by President Erdoğan’s anti-Western rhetoric and are dominated by domestic factors (i.e. inward oriented). In order to present Turkey’s attitudes towards the EU, the source analysis focused on identifying basic assumptions and objectives of Turkish foreign policy  The analysis revealed that here are three possible scenarios for future partnership between Turkey and the EU: optimistic, pessimistic, and realistic.
Źródło:
The Copernicus Journal of Political Studies; 2020, 2; 49-71
2299-4335
Pojawia się w:
The Copernicus Journal of Political Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Privileged, problematic or problem-solving partnership: the image of the European union in contemporary Turkey
Autorzy:
Niemiec, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1920254.pdf
Data publikacji:
2020-12-14
Wydawca:
Fundacja Copernicus na rzecz Rozwoju Badań Naukowych
Tematy:
Republic of Turkey
Turkish foreign policy
Justice and Development Party
European Union–Turkey relations
European Neighbourhood Policy
Opis:
This paper aims to analyze the role of EU-Turkey relations in Turkish public debate since 2002, when the Justice and Development Party took power. The Republic of Turkey filed an application to accede to the European Economic Community (the predecessor of the European Union) in 1987; however, the accession negotiations proceeded extremely slowly until the entire process came to an impasse in 2018. Although currently Turkey and the European Union share many common problems (e.g. migration crisis, threat of terrorism, energy security), their cooperation is very limited and thus often ineffective. The author argues that recent developments in Turkey have been shaped by President Erdoğan’s anti-Western rhetoric and are dominated by domestic factors (i.e. inward oriented). In order to present Turkey’s attitudes towards the EU, the source analysis focused on identifying basic assumptions and objectives of Turkish foreign policy  The analysis revealed that here are three possible scenarios for future partnership between Turkey and the EU: optimistic, pessimistic, and realistic.
Źródło:
The Copernicus Journal of Political Studies; 2020, 2; 49-71
2299-4335
Pojawia się w:
The Copernicus Journal of Political Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacje rosyjsko-tureckie w kontekście wojny na Ukrainie
Russian-Turkish relations in the context of the war in Ukraine
Autorzy:
Gardocki, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343395.pdf
Data publikacji:
2024-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
wojna rosyjsko-ukraińska
turecka polityka zagraniczna
NATO
Russian-Ukrainian War
Turkish Foreign Policy
Opis:
The outbreak of the war between Russia and Ukraine has put Turkey in a difficult situation. The Turkish government, which adopted a strategy of ambiguity towards this conflict, tried to maintain good economic relations with Russia while providing military support to Ukraine. Turkey’s policy towards the Russia-Ukraine war refers to the broader context of international rivalry that involves the United States and China. In this situation, Turkey must take into account all circumstances of international competition. The scientific hypothesis refers to the measurable benefits that Turkey derives from applying such a strategy towards the Russian-Ukrainian conflict.
Wybuch wojny między Rosją a Ukrainą postawił Turcję w trudnej sytuacji. Rząd turecki, który przyjął strategię niejednoznaczności wobec tego konfliktu, starał się utrzymać dobre stosunki gospodarcze z Rosją, jednocześnie udzielając Ukrainie wsparcia militarnego. Polityka Turcji wobec wojny rosyjsko-ukraińskiej odnosi się do szerszego kontekstu rywalizacji międzynarodowej, w którą zaangażowane są Stany Zjednoczone i Chiny. W tej sytuacji Turcja musi brać pod uwagę wszystkie okoliczności rywalizacji międzynarodowej. Hipoteza naukowa odnosi się do wymiernych korzyści, jakie Turcja czerpie ze stosowania takiej strategii wobec konfliktu rosyjsko-ukraińskiego.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2024, 1(40); 9-20
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Analysis of Turkish Foreign Policy in Syria: A Neoclassical Realist Perspective
Analiza tureckiej polityki zagranicznej w Syrii: perspektywa realizmu neoklasycznego
Autorzy:
Karaca, Bilal Bahadir
Köksal, Berk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147193.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Syrian Civil War
Turkish Foreign Policy
Neoclassical Realism
Middle East
AKP
syryjska wojna domowa
turecka polityka zagraniczna
realizm neoklasyczny
Bliski Wschód
Opis:
Since 2011, the Syrian Civil War has become an arena of international competition between regional and global powers. As a dominant regional actor, Turkey has important interests in this conflict. However, although great importance is given to civil war factors and power balances at the field level, Turkey’s internal conditions play a role as well as these externalities. Therefore, an analysis of Turkey’s foreign policy towards Syria from a local perspective is needed to reveal some negligible dynamics. In this direction, this study aims to analyse Turkey’s foreign policy towards Syria, taking into account the interaction between Turkey’s external and internal dynamics within the framework of neoclassical realist theory. Within this scope, we ask “how do Turkish external and internal dynamics explain its foreign policy in Syria?” as the leading search question and conduct our analysis using the explanatory case study method. Based on our findings, we provide a broad perspective on the significant impacts of four main internal factors on Turkish foreign policy, from the start of the Civil War to the most recent “Operation Spring Shield” by the Turkish Army and local Syrian armed groups.
Od 2011 roku syryjska wojna domowa stała się areną międzynarodowej rywalizacji pomiędzy regionalnymi i globalnymi mocarstwami. Jako dominujący aktor regionalny, Turcja ma w tym konflikcie ważne interesy. Jednak, mimo że dużą wagę przywiązuje się do czynników wojny domowej oraz równowagi sił na poziomie międzynarodowym, to oprócz tych zewnętrznych uwarunkowań pewną rolę odgrywają również wewnętrzne uwarunkowania Turcji. Dlatego też potrzebna jest analiza polityki zagranicznej Turcji wobec Syrii z perspektywy lokalnej, aby ujawnić pewne pomijalne dynamiki. W tym kierunku, niniejsze opracowanie ma na celu analizę polityki zagranicznej Turcji wobec Syrii, biorąc pod uwagę interakcję pomiędzy zewnętrzną i wewnętrzną dynamiką Turcji w ramach neoklasycznej teorii realistycznej. W tym zakresie zadajemy pytanie „jak turecka dynamika zewnętrzna i wewnętrzna wyjaśniają jej politykę zagraniczną w Syrii?” jako wiodące pytanie poszukiwawcze i przeprowadzamy naszą analizę przy użyciu metody wyjaśniającego studium przypadku. W oparciu o nasze ustalenia przedstawiamy szeroką perspektywę znaczącego wpływu czterech głównych czynników wewnętrznych na turecką politykę zagraniczną, od początku wojny domowej do najnowszej „operacji Wiosenna Tarcza” prowadzonej przez armię turecką i lokalne syryjskie grupy zbrojne.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2022, 15; 43-58
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Turkey’s Foreign Policy and the Middle East under AKP Rule (2002-2012)
Polityka zagraniczna Turcji a Bliski Wschód pod rządami AKP (2002-2012)
Autorzy:
Aslan, Davut Han
Eralmac, Omurcan
Ozaydin, Senol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/509312.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
Turkey
Syria
Middle East
conflict
Turkish foreign policy
Turcja
Bliski Wschód
konflikt
turecka polityka zagraniczna
Opis:
After the Justice and Development Party came to the power in 2002, Turkey increasingly became a committed actor in the Middle East. Turkey’s relations with the Middle Eastern countries define the future of the region and are the relevance of this study. The object of the study is Turkey’s relations with Middle Eastern countries, and the subject is the role of the Justice and Development Party Government. Geographical boundaries of the thesis include Middle East region. The chronological framework of the study is the first decade of the rule of the Justice and Development Party Governments (2002-2012).
Po dojściu do władzy Partii Sprawiedliwości i Rozwoju w 2002 roku, Turcja w coraz większym stopniu stawała się zaangażowanym graczem na Bliskim Wschodzie. Stosunki Turcji z krajami bliskowschodnimi określają przyszłość regionu i one stanowią istotę tego badania. Przedmiotem badania są stosunki Turcji z krajami bliskowschodnimi, natomiast podmiotem rola rządu Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. W sensie granic geograficznych teza ta obejmuje region Bliskiego Wschodu. Ramy chronologiczne badania stanowi pierwsze dziesięciolecie rządów Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (2002-2012).
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2016, 48(3) Stosunki Międzynarodowe; 5-24
2353-2688
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ procesu zmian politycznych w państwach arabskich na politykę zagraniczną Turcji po 2010 roku
The Process of changes in the Arab States and Its Influence on the Turkish Foreign Policy after 2010
Autorzy:
Osiewicz, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641927.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Arabska Wiosna
Arab Spring
Polityka zagraniczna Turcji
Turkish Foreign Policy
Opis:
The process of political changes in the Arab states, which began in Tunisia in 2010, came as a complete surprise not only to international community, but also to all key players in the Middle East and in North Africa. Undoubtedly, Turkey was one of them. The main aim of this article is to analyze influence of the process on the foreign policy of Turkey after 2010. In order to do that, the author analyzes fundamental objectives of the Turkish foreign policy before and after 2010. He argues that two of them, namely zero problems with neighbors policy as well as a role of a mediator in the Middle East, are not valid anymore. Moreover, the internal conflict in Syria became a symbol of a failure of zero problems with neighbors policy. One of the weaknesses of the Turkish foreign policy was its dependence on personal relations between Turkish politicians and authoritarian leaders in the Arab states. Paradoxically, although Turkey supports changes in Egypt, this state can become its biggest regional rival in the nearest future. Last but not least, the author tries to find out whether so-called Turkish political model is attractive to the Arab states. He claims that although we can find some examples how Arab politicians follow the Turkish example in Tunisia, Morocco or Egypt, it is still not enough to assert that these states have already adopted the Turkish model.
Proces zmian w państwach arabskich, którego początek wyznaczyły protesty w Tunezji na przełomie 2010 i 2011 r., stanowił zaskoczenie nie tylko dla szeroko definiowanej społeczności międzynarodowej, ale także dla najważniejszych graczy w regionach Bliskiego Wschodu oraz Afryki Północnej. Bez wątpienia do tej grupy zaliczyć należy Turcję. Celem niniejszego artykułu jest analiza wpływu procesu zmian w państwach arabskich po 2010 r. na politykę zagraniczną Turcji. Szczegółowej analizie zostały poddane przede wszystkim podstawowe założenia polityki zagranicznej Turcji przed 2010 r. oraz ich późniejsza, ewentualna modyfikacja w obliczu zmian politycznych w świecie arabskim. Na podstawie analizy, autor za nieaktualne uznał dwa z regionalnych celów polityki zagranicznej Turcji: eliminację problemów z państwami w regionie oraz niemożność pełnienia funkcji państwa mediatora w regionie. Konflikt wewnętrzny w Syrii stał się bez wątpienia jednym z przykładów niepowodzenia polityki zagranicznej Turcji. Istotną wadą tureckiej polityki zagranicznej po 2002 r. stanowiło oparcie stosunków na bliskich, osobistych relacjach tureckich polityków z niektórymi autorytarnymi przywódcami państw arabskich. Paradoksalnie, wsparcie procesu przemian w Egipcie, może zagrozić regionalnym aspiracjom Turcji. Pytanie dotyczące atrakcyjności tak zwanego modelu tureckiego dla państw arabskich pozostaje pytaniem otwartym. Chociaż można wskazać przykłady nawiązywania do politycznych doświadczeń Turcji w takich państwach jak Tunezja, Maroko czy Egipt, jest to jeszcze zbyt mało, by można mówić o politycznej miękkiej sile Turcji w regionie.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2013, 1; 139-152
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zewnętrzne uwarunkowania polityki zagranicznej Republiki Turcji
External determinants of Turkish foreign policy
Внешние условия политики Турецкой Республики
Autorzy:
Dahl, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007145.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Turkey
Turkish foreign policy
external determinants of foreign policy
Турция
внешняя политика Турции
внешние определители внешней политики
Opis:
The main purpose of the paper was to present external (international) determinants influencing the shape of Turkish foreign policy. The structure of the work is based on the scheme developed by R. Zięba, illustrating factors shaping the foreign policy of the state. Due to volume restrictions, it was decided to analyze the following conditions: evolution of the geopolitical situation in the region, the position of the state in the system of international relations and roles, and the range of contractual international connections (objective external determinants), as well as international perception of a given country and nation, and expectations and requirements formulated towards them by other countries (subjective external determinants).
Главной целью статьи является представление внешних, в том симысле международных, детерминантов, влияющих на форму внешней политики Турции. Структура работы основана на схеме, разработанной Р. Зибой, иллюстрирующей факторы, формирующие внешнюю политику государства. Из-за объемных ограничений было решено проанализировать следующие условия: эволюция геополитической ситуации в регионе, положение государства в системе международных отношений и ролей, и область договорных международных связей (объективные внешние условия), а также международное восприятие данной страны и нации, ожидания и требования, которые предъявляют этой стране другие государства (субъективные внешние условия).
Źródło:
Studia Orientalne; 2017, 2(12); 20-33
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies