Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Turkey," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 456
Tytuł:
Сотрудничество Турции с субъектами Российской Федерации в период 2000–2010 гг.
Autorzy:
Burak, Ahmed
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568396.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Turkey
Russian Federation subjects
cooperation
Турция
Субъекты Российской Федерации
Сотрудничество
Opis:
In its 90 years of modern existence, Turkish foreign relations with Russia reflect contentious issues with which the two republics have grappled during the twentieth century and following the collapse of great empires, civil wars and radical changes in the international political system. Moreover, it is safe to say that the degree of constructiveness of these relations is directly dependent upon macropolitical processes in Eurasia, and that the success of foreign political contacts reflects the level of political and cultural thinking of state elites in both countries. One of the most important directions of Russian–Turkish bilateral relations is inter-regional cooperation on the subject of the Russian Federation and Turkey. This paper analyzes the main directions and pace of economic cooperation development between Turkey and Russia’s constituent entities, and evaluates the prospects of these relations.
За 90 лет существования современной Турции её внешнеполитические отношения с Россией отражали те актуальные проблемы, с которыми две республики столкнулись в ХХ в. после распада великих империй, гражданских войн и кардинальных изменений политического строя. Более того, можно с уверенностью сказать, что от степени конструктивности этих отношений напрямую зависели многие макрополитические процессы в Евразии, а успех внешнеполитических контактов отражал уровень политико–культурного мышления государственных элит двух стран. Одним из важнейших направлений российско–турецких двусторонних отношений является межрегиональное сотрудничество между субъектами Российской Федерации и турецкими вилайетами. В работе проанализированы основные направления и темпы развития экономического сотрудничества Турции с субъектами РФ, оцениваются перспективы этих отношений.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2016, 2(11); 25-42
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Россия и Турция после инцидента с российским СУ-24: создание образа врага
Russia and Turkey after the Russian Su-24 incident: enemy image creation
Autorzy:
Михалев, Олэг Ю.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944329.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Russia
Turkey
international relations
the war in Syria
Opis:
The article analyzes anti-Turkish Media-campaign broken out by major Russian TV channels after the November 24, 2015 incident when Russian bomber Su-24 while carrying out its task in the northern part of Syria was shot down by Turkish F-16. The author shows methods of creating enemy image and considers aims and results of respective propaganda campaign. The article tries to estimate consequences of cooling in Russian-Turkish relations including the effectiveness of admitted retaliatory military and economic sanctions against Turkey. It is concluded that there are very serious misunderstandings between countries regarding the future of Syria and their positions in the Middle East region. It might lead to a repeat of crisis such the world faced with after the Su-24 incident, though Russian and Turkish governments have learned their lessons and have become more cautious. They will try not to push the matter through and launch straight-line collision.
В статье анализируется антитурецкая кампания, которую ведут главные российские телеканалы после инцидента 24 ноября 2015 года, когда российский бомбардировщик Су-24 был сбит ракетой с турецкого истребителя F-16 во время выполнения задания в северной части Сирии. Показана техника создания образа врага, а также цель и результаты этой пропагадистской кампании. Автор поста- рался оценить результаты охлаждения российско-турецких отношений, а также эффективность введения политических и экономических санкций относительно Турции. Он пришел к выводу, что между странами существуют серйозные про- тиворечия в понимании их позиции на Ближнем Востоке и будущего Сирии. Это грозит повторением кризисных ситуаций, похожих на инцидент с Су-24, не смот-ря на то, что правительства России и Турции сделали выводы после этого случая, стали более осторожными и будут стараться не перейти к прямой конфронтации.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2016, 1; 51-67
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Административно-территориальное деление Крыма в составе Российской империи и его особенности (1783–1917 гг.)
Podział administracyjny Krymu w składzie Imperium Rosyjskiego i jego specyfika (1783–1917)
Autorzy:
Арсанукаева, Малика
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969755.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
Россия
Турция
Крым
договор
указ
реформы
территориальное деление
губерния
область
уезд
город
губернатор.
Russia
Turkey
the Crimea
the contract
a decree of reform
territorial division
province
state
county
city governor.
Rosja
Turcja
Krym
traktat
ukaz
reformy
podział administracyjny
gubernia
obwód
powiat
miasto
gubernator.
Opis:
Artykuł przedstawia główne etapy formowania struktury administracyjnej Krymu w ramach Imperium Rosyjskiego, cechy podziału terytorialnego i specyfikę organizacji zarządzania. Autor wykazał, że przez cały badany okres polityka administracyjna Krymu była prowadzona zgodnie z interesami politycznymi i gospodarczymi rosyjskiego rządu w regionie. Do początku XX wieku głównymi jednostkami terytorialnymi były tutaj: gubernia, powiat, włość, miasto, wieś. Miasta, które stały się najważniejszymi ośrodkami administracyjnymi, politycznymi, gospodarczymi i kulturalnymi, odegrały szczególną rolę w regionie. W polityce administracyjnej władz rosyjskich, podobnie jak w innych częściach Imperium, ścierały się centralizm i regionalizm: z jednej strony próby całkowitego połączenia wszystkich dziedzin życia z prowincjami wewnętrznymi, z drugiej strony – uwzględnianie specyfiki lokalnej, zwyczajów i tradycji narodów zamieszkując tę ziemię.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2019, XVI, 3; 169-178
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związki Rosji z Krymem
Russia’s relations with the Crimea
Autorzy:
Maksimiec, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/119482.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
Krym
Rosja
Ukraina
aneksja
Imperium Rosyjskie
chanat krymski
Tatarzy krymscy
Turcja
Imperium Ottomańskie
Crimea
Russia
Ukraine
annexation
Russian Empire
Crimean Khanate
Crimean Tatars
Turkey
Ottoman Empire
Opis:
Rosyjskie gwarancje integralności terytorialnej Ukrainy (w tym przynależności Krymu do Ukrainy), w zamian za rezygnację przez nią z broni nuklearnej, zagwarantowane w podpisanym w grudniu 1994 r. w Budapeszcie przez Rosję, USA, Wielką Brytanię i Ukrainę tzw. Memorandum Budapeszteńskim okazały się nic nie znaczącym świstkiem papieru. Rosja nigdy nie pogodziła się z utratą Krymu, przyznanego w 1954 r. przez ówczesnego przywódcę ZSRR Nikitę Chruszczowa Ukrainie. W czasach istnienia Związku Radzieckiego nie miało to większego znaczenia. Po jego rozpadzie Rosja postawiła sobie za cel jego odzyskanie. Sposobność nadarzyła się w 2014 r. Prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin wykorzystał chaos wewnętrzny na Ukrainie do aneksji Krymu, rękoma jego rosyjskich mieszkańców. Jako usprawiedliwienie aneksji podano konieczność obrony własnych obywateli, nieważne czy uzasadnioną, czy nie. Została bez skrupułów wykorzystana przez Putina. Chociaż demokratyczny świat potępił aneksję, nie zrobiło to na Rosji większego wrażenia. Po rozpadzie ZSRR Rosja mozolnie próbuje odbudować imperium, traktując Wspólnotę Niepodległych Państw jako wyłączny obszar swoich wpływów. Wykorzystuje każdą nadającą się sposobność, aby rozszerzyć swoje wpływy lub powiększyć terytorium. Krym stał się z jednym z etapów realizacji tej polityki. Dla Rosji posiadanie Krymu, słonecznej perły Morza Czarnego, jest bezcenne przede wszystkim ze względów militarnych, oprócz tego istotną rolę odgrywają aspekty polityczne i walory turystyczne. Dzięki strategicznemu położeniu Półwyspu Krymskiego nad Morzem Czarnym, a przede wszystkim bazie Floty Czarnomorskiej w Sewastopolu Rosja może sprawować kontrolę nad jego akwenem, zachować wpływy polityczne w regionie, oddziaływać na państwa leżące w jego basenie i szachować należącą do NATO Turcję. Flota Czarnomorska jest środkiem zapewnienia bezpieczeństwa militarnego Rosji na południu. Krym z Rosją najsilniej wiązały i dalej wiążą dwa elementy: baza Floty Czarnomorskiej w Sewastopolu i Rosjanie zamieszkujący półwysep. Większość mieszkańców Krymu stanowią Rosjanie: ponad 58% ludności. W dalszej kolejności są Ukraińcy (24%) i Tatarzy krymscy (12%). Rosjanie zdecydowanie przeważają w Sewastopo-lu, stanowiąc 71,6% ludności, a Ukraińcy 22,4%. Prezydent Putin, mówiąc o sprawiedliwości historycznej związanej z odzyskiwaniem dawnych terenów rosyjskich, nawiązuje do retoryki zbierania ziem ruskich przez dawnych władców moskiewskich. Jednak Krym nigdy nie był częścią Rusi. Z kolei Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej posunęło się dalej w fałszowaniu historii, nazywając Krym odwieczną częścią Rosji, chociaż został do niej przyłączony w 1783 r. Przed aneksją dokonaną przez carycę Katarzynę 231 lat temu Półwysep Krymski nie miał z Rosją nic wspólnego. Od 1443 r. był częścią samodzielnego chanatu krymskiego, który następnie został uzależniony od Turcji. Przez kilka wieków chanat rywalizował z państwem moskiewskim o przejęcie terytoriów po Wielkiej Ordzie. Ostatecznie uległ w tej walce, ale stanowił duże zagrożenie dla państwa rosyjskiego. Car Rosji Piotr Wielki próbował bezskutecznie zdobyć dostęp do Morza Czarnego. Ostatecznie zrealizowała to caryca Katarzyna II, zdobywając i przyłączając Krym do Rosji. Poddany rosyjskiej kolonizacji i rusyfikacji, z czasem zatracił swój unikatowy tatarski charakter. Dużą rolę na rzecz posiadania Krymu przez Rosję odegrały także jego walory turystyczne. Najpierw okazał się rajem turystycznym dla dworu carskiego, arystokracji, później komunistycznej wierchuszki, a następnie społeczeństwa Związku Radzieckiego. Stał się synonimem luksusowych wakacji – pod palmami, w pełnym słońcu, na kamienistej wprawdzie plaży u stóp wysokich gór, wciskających się w błękitne, ciepłe wody. Podstawową gałęzią gospodarki Krymu jest turystyka. Nie tylko typowa turystyka wypoczynkowo-rekreacyjna, ale także zdrowotna (liczne sanatoria i uzdrowiska). Prezydent Putin ma nadzieję, że wkrótce półwysep będzie przyciągał rzesze turystów z całego świata.
Russia’s guarantees of respect for the territorial integrity of Ukraine (including the fact that Crimea belongs to Ukraine) in exchange for Ukraine getting rid of nuclear weapons, was guaranteed by the agreement called the Budapest Memorandum, signed in December 1994 in Budapest by Russia, the United States, Great Britain and Ukraine. The Memorandum of Budapest turned out to be a meaningless piece of paper. Russia has never given up the loss of Crimea, granted to Ukraine in 1954 by the then Soviet leader, Nikita Khrushchev. In the days of the Soviet Union, it did not really matter. After the collapse of the USSR, Russia’s main objective was to get back the Crimea. The opportunity arose in 2014. The President of the Russian Federation, Vladimir Putin, took advantage of the internal chaos in Ukraine in order to annex the Crimea, by the hands of its Russian residents. He justified the annexation by the need to defend its citizens, whether justified or not. This was unscrupulously exploited by Putin. While the democratic world condemned the annexation, it did not make much of an impression on Russia. Ever since the collapse of the USSR, Russia has been trying to maintain its dominant position in the post-Soviet area by treating it as the exclusive area of its influence. It treats the Commonwealth of Independent States as an exclusive area of its influence and uses every opportunity to expand its influence or enlarge the area. Crimea has become one of the stages for execution of this policy. The possession of Crimea by Russia, sunlit pearl of the Black Sea, is especially invaluable due to military aspects, political aspects and tourist attractions. Due to the strategic location of the Crimean peninsula on the Black Sea, and especially the base of the Black Sea Fleet in Sevastopol, Russia can exercise control over its area, keep political influence in the region, have an effect on countries lying in its reservoir and checkmate Turkey, a member of NATO. The Black Sea Fleet is a means of ensuring Russia’s military security in the south. Crimea and Russia were inextricably bound and are still bound by two elements: the base of the Black Sea Fleet in Sevastopol and the Russians living in the peninsula. The majority of Crimean inhabitants are Russians, who comprise over 58% of the population. Subsequently, there are Ukrainians (24%) and Crimean Tatars (12%). Russians predominate in Sevastopol: they make up 71.6% of the city’s population and only 22.4% of Ukrainians live in the city. President Putin spoke about historical justice related to regaining former Russian territories and referred to the old rhetoric of the Muscovite rulers who gathered Russian lands. However, the Crimea has never been a part of Rus’. In turn, the Ministry of Foreign Affairs of the Russian Federation went further with the falsification of history and called Crimea the eternal part of Russia, even though it was annexed to Russia in 1783. The Crimean peninsula had nothing in common with Russia prior to annexation by Empress Catherine 231 years ago. From 1443, it became part of the independent Crimean Khanate, which was then dependent on Turkey. The Khanate had fought with Muscovy for takeover of Great Horde territories for several centuries. Ultimately, the Khanate was defeated by Russia but it constituted a great threat to the Russian state. Tsar Peter the Great unsuccessfully tried to gain access to the Black Sea. Eventually, this it was achieved by Empress Catherine II, who conquered and annexed Crimea to Russia. It was subjected to Russian colonisation and russification and, over time, it lost its unique Tatar character. The Crimean tourist attractions played an important role for Russia. In the beginning, it became a tourist resort for the Tsar’s court, the aristocracy, the Communist top brass, and then Soviet society. It has become a synonym for luxury holidays under palm trees, in full sun, although on a rocky beach at the foot of high mountains that pressed-up in the blue, warm water. One of the main branches of the Crimean economy is tourism - not only typical leisure and recreational tourism, but also medicinal tourism (with numerous sanatoriums and spas). President Putin hopes that Crimea will attract large numbers of tourists from all over the world soon.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2015, 3(100); 55-87
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie Turcji dla bezpieczeństwa energetycznego Unii Europejskiej
The Importance of Turkey for the Energy Security in the European Union
Autorzy:
Pach-Gurgul, Agnieszka
Ulbrych, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/904140.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Małopolska Szkoła Administracji Publicznej
Tematy:
bezpieczeństwo energetyczne
polityka energetyczna
surowce energetyczne
energy security
EU energy policy
gas crises
security of energy supplies
Turkey
Nabucco pipeline
energy strategy
transit node
Opis:
Artykuł dotyczy bezpieczeństwa energetycznego krajów Unii Europejskiej oraz czynników je determinujących w dobie rosnącego popytu na surowce energetyczne i silnego uzależnienia UE od importu gazu i ropy naftowej z Rosji. Wskazuje na konieczność dywersyfikacji źródeł i kierunków dostaw surowców energetycznych z wykorzystaniem zasobów z rejonów Morza Kaspijskiego, Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej przesyłanych przez terytorium Turcji do krajów Unii z pominięciem Rosji. Mimo że sama Turcja nie jest bogata w surowce energetyczne, to dzięki infrastrukturze przesyłowej znajdującej się na jej terytorium może być łącznikiem pomiędzy rejonami, gdzie koncentruje się ponad 70% światowych zasobów ropy naftowej i gazu ziemnego, a UE. To spowoduje zmianę pozycji Turcji w Unii jako kraju kandydującego i wpłynie na rozwój współpracy na innych płaszczyznach. Warunkiem uczynienia z Turcji tzw. korytarza energetycznego jest odpowiednia infrastruktura przesyłowa zapewniająca bezpieczeństwo dostaw surowców do krajów Unii Europejskiej.
This paper discusses the energy security of the European Union and the factors that determine it in an era of increasing demand for energy and the EU’s strong dependence on imported oil and gas from Russia. It points to the need to diversify sources and directions of energy supplies, and to use resources from the Caspian Sea areas, the Middle East, and North Africa, sent to the European Union countries through Turkey and bypassing Russia. Even though Turkey itself is not rich in energy resources, its transmission infrastructure may be a link between the European Union and the regions where more than 70% of the world’s oil and natural gas resources are located. That could change the position of Turkey as a candidate country in the European Union, and affect the cooperation with it in other fields. To transform Turkey into an energy corridor, it is necessary to build suitable transmission infrastructure that provides security of supply of raw materials to the EU countries.
Źródło:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance; 2013, 4(26); 49-66
1898-3529
2658-1116
Pojawia się w:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie Bliskiego Wschodu ze względu na jego cechy geopolityczne, geoekonomiczne i geokulturowe
Importance of the Middle East in Terms of Its Geopolitical, Geoeconomic and Geocultural Features
Autorzy:
Arslan, Ramazan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/509442.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
Turcja
Bliski Wschód
energetyczna i polityczna dominacja
stosunki turecko-irańskie
Iran
Walka Turcji i Iranu
Turkey
Middle East
energy and political dominance
Turkish-Iranian relations
struggle of Turkey and Iran
Opis:
Turcja i Iran, przy udziale innych państw zachodnich, starają się kontrolować rozwój wydarzeń na Bliskim Wschodzie. Wiadomo, że jeśli chodzi o wydarzenia w krajach arabskich, których począ-tek miał miejsce w Tunezji, następnie przeniosły się do Egiptu, a obecnie do Libii, Turcja śledzi je z niepokojem. Podobnie jak państwa zachodnie, Turcja podziela niepokój, że wydarzenia te mogą być przyczyną osłabienia stosunków między Zachodem a krajami bliskowschodnimi. Turcja, będąc członkiem NATO, jest też jednym z państw kandydujących do UE. Ponadto utrzymuje strategiczne stosunki z Ameryką i państwami europejskimi. Ze względu na strategiczne położenie Turcji, Zachód wiąże nadzieję, że będzie ona odgrywała istotną rolę w kształtowaniu się politycznej przyszłości tych krajów.
Turkey and Iran, with the participation of other western states, try to control the development of events in the Middle East. It is known that as far as it concerns the events in the Arab countries, whose onset took place in Tunisia, then they relocated to Egypt, and at present to Libya, Turkey has been watching them anxiously. Like the western states, Turkey shares the concern that these events may be a reason for weakening of relations between the West and the Middle East countries. Turkey, being a NATO member, is also one of the states being candidates for the EU. Moreover, it has been maintaining strategic relations with America and European states. For the strategic position of Turkey, the West does hope that it will play an important role in shaping the political future of these countries.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2014, 34/2014 Stosunki Międzynarodowe; 91-125
2353-2688
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Złoża ewaporatowe Turcji - borany, siarczany, chlorki
Evaporite deposits in Turkey - borates, sulphates, chlorides
Autorzy:
Poborska-Młynarska, K.
Tomassi-Morawiec, H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/184801.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
wyprawa naukowa PSGS
Turcja
jeziora słone
złoża boranów
siarczany sodu
scientific expedition PSMA
Turkey
salt lakes
borates deposits
sodium sulphate deposits
Opis:
In Turkey, salt lakes and lacustrine evaporite deposits are an important source of industrial minerals such as: borates, soda ash, sodium sulphates and salt (sodium chloride). In the Anatolian Plateau salt lakes differ in the chemical composition of body waters and evaporation conditions as well as tertiary lacustrine evaporitic deposits with its specific and often unique mineralogical composition. The review of conditions of evaporation and precipitation in salt lakes and lacustrine evaporite deposits geology and method of exploitation were the goals of the scientific expedition of Polish Salt Mining Association (PSMA) in Turkey which took place from 7th to 14th September 2011. The route lead through Anatolian Plateau to the salt lakes: Salda and Tuz, to the Kirka borates deposit and Cayirhan sodium sulphates deposit. During the expedition were visited also other places: Pamukkale - with hot springs and travertine precipitation, the marble deposits in the Iscehisar - Afyon region known since ancient times and Cappadocia vulcanic plateau with famous forms of weathering and erosion.
Słone jeziora oraz złoża ewaporatów jezior słonych w Turcji są ważnym źródłem chemicznych surowców mineralnych. Pozyskuje się z nich głównie: borany, węglany sodu, siarczany sodu oraz sól (chlorek sodu). Jeziora słone płaskowyżu anatolijskiego są zróżnicowane pod względem chemizmu wód i warunków ewaporacji. Również neogeńskie (trzeciorzędowe) złoża ewaporatów jezior słonych w tym regionie charakteryzują się specyficznym, często unikatowym składem mineralnym. Zapoznanie się z warunkami ewaporacji i sedymentacji w słonych jeziorach oraz z budową geologiczną i eksploatacją złóż ewaporacyjnych jezior słonych było celem geologiczno-górniczego seminarium Polskiego Stowarzyszenia Górnictwa Solnego (PSGS), które odbyło się w Turcji w dniach od 7 do 14 września. Na trasie wyprawy znalazły się: słone jeziora Salda i Tuz, złoże i kopalnia boranów Kirka oraz złoże i kopalnia siarczanów sodu Cayirhan. Podczas seminarium odwiedzono również: miejscowość Pamukkale z gorącymi źródłami, z których krystalizują trawertyny, złoża znanych od czasów starożytnych marmurów w rejonie Iscehisar - Afyon oraz płaskowyż Kapadocji ze słynnymi formami erozji i wietrzenia.
Źródło:
Geology, Geophysics and Environment; 2012, 38, 2; 263-272
2299-8004
2353-0790
Pojawia się w:
Geology, Geophysics and Environment
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zewnętrzne uwarunkowania polityki zagranicznej Republiki Turcji
External determinants of Turkish foreign policy
Внешние условия политики Турецкой Республики
Autorzy:
Dahl, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007145.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Turkey
Turkish foreign policy
external determinants of foreign policy
Турция
внешняя политика Турции
внешние определители внешней политики
Opis:
The main purpose of the paper was to present external (international) determinants influencing the shape of Turkish foreign policy. The structure of the work is based on the scheme developed by R. Zięba, illustrating factors shaping the foreign policy of the state. Due to volume restrictions, it was decided to analyze the following conditions: evolution of the geopolitical situation in the region, the position of the state in the system of international relations and roles, and the range of contractual international connections (objective external determinants), as well as international perception of a given country and nation, and expectations and requirements formulated towards them by other countries (subjective external determinants).
Главной целью статьи является представление внешних, в том симысле международных, детерминантов, влияющих на форму внешней политики Турции. Структура работы основана на схеме, разработанной Р. Зибой, иллюстрирующей факторы, формирующие внешнюю политику государства. Из-за объемных ограничений было решено проанализировать следующие условия: эволюция геополитической ситуации в регионе, положение государства в системе международных отношений и ролей, и область договорных международных связей (объективные внешние условия), а также международное восприятие данной страны и нации, ожидания и требования, которые предъявляют этой стране другие государства (субъективные внешние условия).
Źródło:
Studia Orientalne; 2017, 2(12); 20-33
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zderzenie tradycji z nowoczesnością oczami kobiety na podstawie autobiografii Halide Edip Adıvar oraz powieści Sinekli Bakkal
The Clash Between Tradition and Modernity Through the Eyes of a Woman, Based on the Autobiography of Halide Edip Adivar and the Novel Sinekli Bakkal
Autorzy:
Olszowska, Karolina Wanda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411580.pdf
Data publikacji:
2023-12-15
Wydawca:
Wydawnictwo HUMANICA
Tematy:
Halide Edip Adıvar
Turcja
Imperium Osmańskie
Sinekli Bakkal
Turkey
Ottoman Empire
Opis:
Halide Edip Adıvar należała do jednej z najbardziej wpływowych kobiet przełomu Imperium Osmańskiego i Republiki Turcji. Była świetnie wykształcona i przełamywała stereotypy. Wiele z nowoczesnych poglądów zawarła w swojej twórczości, szczególnie zestawiając je z tradycją i pokazując jej przestarzałe i krzywdzące elementy. W tekście autorka przeanalizowała pod tym kątem autobiografię pisarki oraz jej najbardziej znaną powieść Sinekli Bakkal.
Halide Edip Adıvar was among the most influential women of the fall of the Ottoman Empire and the emergence of Republic of Turkey. She was highly educated and a stereotype-breaker who incorporated many modern views in her work, juxtaposing them with tradition and showing outdated and damaging elements. In the text, the author analyses the writer’s autobiography and her best-known novel Sinekli Bakkal from this angle.
Źródło:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych; 2023, 2(15); 185-203
2451-3539
2543-7011
Pojawia się w:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada proporcjonalności przy wymierzaniu kar pieniężnych za naruszenie przepisów prawa konkurencji. Analiza metody obliczania wysokości kar pieniężnych nakładanych na przedsiębiorstwa na przykładzie Unii Europejskiej, Turcji oraz Polski
The principle of proportionality in calculating fines for competition law violations. Analysis of the fine calculation method in the EU, Turkey and Poland
Autorzy:
Kłoczko, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508170.pdf
Data publikacji:
2016-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
metoda
kara pieniężna
Polska
Unia Europejska
Turcja
obrót
proporcjonalność
indywidualizacja kary
calculation method
financial fine
Polska
European Union
Turkey
turnover
proportionality
individualization of fine
Opis:
Artykuł przedstawia problematykę związku zasady proporcjonalności i indywidualizacji kary z metodą obliczania wysokości nakładanych na przedsiębiorców kar pieniężnych za naruszenie przepisów prawa konkurencji, na podstawie artykułu 106 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Zgodnie z przyjętym ugruntowanym orzecznictwem TSUE, przy określaniu kwoty bazowej do obliczenia wysokości nałożonej kary, możliwe jest przyjęcie rozwiązania, które uwzględnia zarówno całkowity obrót osiągany przez przedsiębiorstwo wskazujący na jego siłę rynkową, jak i część danego obrotu, pochodzącą ze sprzedaży produktów objętych naruszeniem, która wskazuje na zakres naruszenia. Zgodnie z orzecznictwem TSUE, chociaż art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 pozostawia Komisji szeroki zakres uznania, to jednak ogranicza on możliwość korzystania z niego, określając obiektywne kryteria, które Komisja jest zobowiązana stosować. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w swojej dotychczasowej praktyce decyzyjnej przy obliczaniu wartości nakładanej na przedsiębiorstwo kary brał pod uwagę cały obrót osiągnięty przez przedsiębiorcę w roku poprzedzającym rok nałożenia kary, niemiej jednak metoda ta wiązała się w wielu przypadkach z niezasadną wielkością nałożonej kary, która w postępowaniu odwoławczym przed sądem powszechnym była wielokrotnie zmniejszana. W tym zakresie Sądy niejednokrotnie wskazywały na potrzebę respektowania zasady proporcjonalności i indywidualizacji kary poprzez odniesienie kwoty bazowej nakładanej na przedsiębiorstwo kary do wielkości przychodu przedsiębiorcy uzyskanego ze sprzedaży dóbr lub usług z segmentu rynku objętego zakazaną praktyką.
This paper analyses the compatibility with the principle of proportionality and the principle of fine individualisation of the fine calculation methodology used under Article 106 of the Polish Competition and Consumer Protection Act. According to established CJEU jurisprudence, when calculating a fine it is possible to refer to either the company’s entire turnover, which indicates the company’s market power, or to the amount gained from sales of products covered by the infringement. It is apparent from CJEU jurisprudence that although Article 23(2) of Regulation No. 1/2003 leaves the Commission discretion as to setting the amount of fines, it nevertheless also limits the exercise of that discretion by establishing objective criteria to which the Commission must adhere. Hence, the amount of a competition law fine is subject to a quantifiable and absolute ceiling in the EU, with the result being that the its maximum amount can be determined in advance. The exercise of that discretion is also limited by the rules of conduct which the Commission imposed upon itself, in particular in the 2006 Guidelines. Point 13 of the 2006 Guidelines states, ‘[i]n determining the basic amount of the fine to be imposed, the Commission will take the value of the undertaking’s sales of goods or services to which the infringement directly or indirectly… relates in the relevant geographic area within the EEA’. By contrast, the UOKiK President in his/her decision-making practice calculates the fine by taking into account a company’s entire turnover from the preceding financial year. This methodology often results in unreasonably high fines that are challenged and later reduced by the courts. Judges frequently state that in light of the principle of proportionality and individualization of fines, there is a need when setting individual fines to refer solely to that undertaking’s revenue from the sale of the goods or services from the relevant market covered by the anticompetitive practice.
Źródło:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2016, 5, 1; 124-133
2299-5749
Pojawia się w:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zamach stanu w Egipcie (2013) i w Turcji (2016)- podstawy sukcesu i porażki
Coups d’etat in Egypt (2013) and Turkey (2016) – base of the success and the causes of failure
Autorzy:
Schmidt, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386974.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
Egipt
Turcja
zamach stanu
Egypt
Turkey
coup d’etat
Opis:
Zamach stanu jako zjawisko polityczne w perspektywie XXI w. przechodzi swoisty renesans. Spośród licznych prób jedne kończą się sukcesem (np. Egipt w 2013 r., Tajlandia w 2014 r.), podczas gdy inne prowadzą do porażki (Ekwador 2001 r., Turcja 2016 r.). Celem opracowania jest odpowiedź na pytanie: Jakie są przyczyny przegranej puczystów w Turcji w 2016 r. oraz zwycięstwa w Egipcie w 2013 r.? Ze względu na nieznaczną liczbę publikacji dotyczących teoretycznych aspektów omawianego zagadnienia pomocniczo niezbędne będzie również wyklarowanie odpowiedzi na pytanie czym właściwie jest zamach stanu oraz różne jego odmiany? Podstawą sukcesu egipskich zamachowców były zarówno problemy gospodarcze, wewnątrzspołeczne konflikty o podłożu religijnym i kulturowym, jak dominująca rola armii w przestrzeni społecznej i politycznej tego kraju. Zaś niepowodzenie tureckich wojskowych w lipcu 2016 r. wynikało przede wszystkim ze stopniowo ograniczanego wpływu sił zbrojnych na życie polityczne Turcji w okresie rządów AKP tj. od 2002 r. Dodatkowo systemowe usytuowanie wojska jako swoistego strażnika dziedzictwa Ataturka” w okresie względnej stabilności ekonomicznej i społecznej ograniczyły możliwości operacyjne zbuntowanej części armi
The paper purpose is to answer the research question: what are the reasons of the putchists failure in Turkey in 2016, and of the triumph in Egypt in 2013? Because of lack of publications concerning coup d’etat theoretical aspects it will be necessary to clarify answer about these concept’s defining. Author claims that the base of Egyptian putchists success were economic stagnation, internal social conflicts with religious and cultural groundwork, as well as the dominating role of the army in social and political space of this state. While Turkish military’s failure on July 15th 2016 mostly resulted from the fact, that the influence of Turkish army was consequently reduced during the period of the AKP governments, that is to say from 2002. Moreover the systemic location of the armed forces as the Ataturk legacy’s guardian in term of economical and social stability was limited along with the operational capacity of revolting part of the army.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2017, 20; 86-94
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Yugoslavia and the Balkan unity, 1925–1930
Autorzy:
Mićić, Srđan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32328639.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Yugoslavia
Bulgaria
Albania
Greece
Turkey
alliance
diplomacy
economy
minority issues
regional international structure
Opis:
This paper analyzes policies of the Yugoslav foreign ministers Momčilo Ninčić and Vojislav Marinković towards the ideas of the Balkan unity. Not only were both of them prominent political figures, but also economists and in several mandates ministers of finance, national economy, trade (and industry) and/or construction. Therefore the aim is to analyze their views on the political unification and economic co-operation between the Balkan states, and factors that provided opportunities or stood as constraints to the implementation of their plans. Chronologically, the paper covers the period from the beginning of the Locarno period in the Balkans to the beginning of the Balkan Conferences. The paper is primarily based on the Yugoslav and Bulgarian archival sources, domestic and foreign published sources, and scientific literature.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2022, 29; 213-238
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Youth unemployment and crime: an empirical investigation for Turkey
Autorzy:
Tunca, Halil
Gulel, Ferda Esin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/108287.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
crime economy
Turkey
survey
Opis:
The crime economy has lately become a popular field of research because of regular increases in crime rates. Economists’ interest in crime analysis goes back to Becker’s (1968) model. “Cost‑benefit” analysis determined the crime preferences of rational individuals in this model. According to this analysis, if the benefit from the crime is higher than the cost to be faced, the individual will be willing to commit the crime. One of the factors studied in the crime phenomenon is migration. The main reason for migration is unemployment and poverty. The main purpose of this study is to determine the relationship between youth unemployment and crime rates by migration-receiving regions. By this purpose, aggregated crime rates, as well as non-aggregated crime rates (property crime, theft, and violent crime), were used. Also, the youth unemployment rate has been subdivided by gender differences and educational levels. We prefer to use spatial econometrics models in this study because of the unemployment rate, and crime rate showing the regional cluster pattern. Migration-receiving is considered as regions neighboring.
Źródło:
Managerial Economics; 2019, 20, 1; 27-42
1898-1143
Pojawia się w:
Managerial Economics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Yerli̇ ve mi̇lli̇ citizens of the akp: loyalty as the means of boundary making
Autorzy:
Şengül, Ceren
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116153.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Fundacja Copernicus na rzecz Rozwoju Badań Naukowych
Tematy:
Turkey
Erdoğan
the Gülen movement
CHP
Boğaziçi University
ideal citizens
Opis:
This article focuses on the construction of yerli ve milli (local and national) citizens by the Justice and Development Party (Adalet ve Kalkınma Partisi; AKP) of Turkey. Drawing on the boundary making approach, it discusses that loyalty to the AKP, more specifically to President Erdoğan (the founder of the AKP), acts as the main boundary marker for the construction of the AKP’s yerli ve milli citizens. Unlike the preceding Kemalist rhetoric, drawing its fixed boundaries based on strict ideological principles (being “modern”, speaking Turkish, and being a secular Sunni Muslim), the AKP’s yerli ve milli citizen construction is contingent and pragmatic. This paper analyzes three cases: the Gülen movement, the Republican People’s Party, and Boğaziçi University, each of them representing a different ideological background, and illustrates that for the AKP loyalty trumps over all the ideological differences. This means that anyone, regardless of their ideological background, who has shown disloyalty to the AKP and/or Erdoğan, can become non-yerli ve milli overnight or, in the AKP’s terminology – a terrorist.
Źródło:
The Copernicus Journal of Political Studies; 2021, 2; 51-72
2299-4335
Pojawia się w:
The Copernicus Journal of Political Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wydajność logistyczna w Europie w perspektywie transportowych projektów infrastrukturalnych Turcji
The logistics performance in Europe in the perspective of transport infrastructure projects in Turkey
Autorzy:
Bentyn, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/251183.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Instytut Naukowo-Wydawniczy TTS
Tematy:
Nowy Jedwabny Szlak
Turcja
wydajność logistyczna
Europa
New Silk Road
Turkey
logistics performance
Europe
Opis:
Ważnym celem krajów regionu Europy jest zwiększanie wydajności logistycznej. Podobny cel jest przedmiotem planowanych inwestycji w regionie Azji Wschodniej. Poprawa wydajności logistycznej zmierza do obniżenia kosztów logistycznych wymiany handlowej występującej pomiędzy tymi regionami. Wykorzystanie do tego celu znanych szlaków charakteryzuje podejście Unii Europejskiej i Chin. Potwierdzają to planowane: budowa korytarzy transportowych TEN-T, w tym korytarza wschodnio-śródziemnomorskiego, z jednej strony oraz projekt budowy Nowego Jedwabnego Szlaku z drugiej. Obie inwestycje w infrastrukturę transportową umożliwiają odtworzenie historycznego szlaku łączącego Europę i Azje przez Cieśninę Bosforską. Realizacja tego perspektywicznego planu staje się możliwa dzięki zaawansowanym pracom budowy przepraw lądowych przez Bosfor. Imponujące projekty w tym zakresie znajdują się w fazie realizacji. Skutkiem urzeczywistnienia wspomnianego połączenia byłby wzrost wydajności logistycznej obu ważnych ośrodków handlu i przemysłu.
An important objective of European region is to in-crease the efficiency of logistics. A similar goal is the subject of the planned investments in the region of East Asia. Improve logistics efficiency tends to reduce logis-tics costs of trade occurring between these regions. The use of a known pathways characterized the approach of European Union and China. This is confirmed by planned: the construction of transport corridors TEN-T, in this corridor Orient-East Med, on the one hand, and a project to build the New Silk Road on the other. Both investments in transport infrastructure allow restora-tion of the historic route linking Europe and Asia by the Bosphorus Strait. The realization of this long-term plans become possible thanks to the work of building an advanced land crossings through the Bosphorus. Impressive projects in this area are in the implementation phase. The result of the realization of the said merger would increase logistics efficiency of the two major centers of trade and industry.
Źródło:
TTS Technika Transportu Szynowego; 2015, 12; 117-122, CD
1232-3829
2543-5728
Pojawia się w:
TTS Technika Transportu Szynowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 456

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies