Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Trójkąt Weimarski" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 94
Tytuł:
Varsovie - Berlin - Paris au bord dune nouvelle vague de migration
Autorzy:
Rabiej, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076696.pdf
Data publikacji:
2021-12-02
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Triangle de Weimar
crise de l'immigration européenne
politique étrangère
processus d'intégration et de désintégration dans l'Union Européenne
Trójkąt weimarski
europejski kryzys imigracyjny
polityka zagraniczna
procesy integracyjne i dezintegracyjne w Unii Europejskiej
Opis:
L'objectif de cet article est de montrer les différences et les similitudes existantes dans l'approche de la dynamique de la crise de l'immigration survenant dans les pays du "Triangle de Weimar" après 2015. Les méthodes de recherche suivantes ont été utilisées : descriptive, comparative et analyse des documents et des sources disponibles. Il se compose de trois parties - une introduction à la question, une analyse des problèmes locaux face à la vague d'émigration en France, en Allemagne et en Pologne, une indication des stratégies différenciées face à la crise de l'immigration et son cours après 2015, et dans la conclusion indiquant la possibilité d'appliquer des actions positives envers les nouveaux arrivants en Europe. Il s'ensuit, premièrement, que les États de l'UE doivent abandonner les stéréotypes qui dégradent l'image des émigrants/réfugiés, deuxièmement, que la crise de l'immigration peut en fait contribuer à l'intensification des activités d'intégration dans l'Union, et troisièmement, qu'une politique migratoire commune à l'ensemble de l'Union européenne est nécessaire.
Celem niniejszego artykułu jest pokazanie istniejących różnic i podobieństw w podejściu do dynamiki kryzysu imigracyjnego występującego w państwach tak zwanego „Trójkąta weimarskiego” po 2015 roku. Wykorzystano następujące metody badawcze: deskryptywną, komparatystyczną oraz analizę dostępnych dokumentów i materiałów źródłowych. Składa się on z trzech części – wprowadzenia do problematyki, analizy problemów lokalnych wobec fali emigracji we Francji, Niemczech i Polsce, wskazanie zróżnicowanej strategii wobec kryzysu imigracyjnego i jego przebiegu po 2015 roku  oraz w konkluzji wskazującej na możliwość zastosowania pozytywnych działań wobec nowoprzybyłych do Europy. Wynika z nich, po pierwsze, że państwa UE winne porzucić stereotypy degradujące obraz emigrantów/uchodźców, po drugie, kryzys imigracyjny może w efekcie przyczynić się do wzmożenia działań integracyjnych w Unii i po trzecie, potrzebna jest wspólna polityka migracyjna Unii Europejskiej jako całości.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2021, 21; 253-266
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukraina w kontekście wybranych systemów bezpieczeństwa europejskiego w okresie konfliktu rosyjsko-ukraińskiego
Autorzy:
Malskyy, Markiyan
Iżnin, Igor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686944.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
security crisis, the Russian-Ukrainian conflict, NATO, the OSCE, the Weimar Triangle, the Visegrad Group
kryzys bezpieczeństwa, konflikt rosyjsko-ukraiński, NATO, OBWE, Trójkąt Weimarski, Grupa Wyszehradzka
кризис безопасности, российско-украинский конфликт, НАТО, ОБСЕ, еймарский треугольник, Вышеградская группа
Opis:
The text is an attempt to analyze the international political situation in the security sector in the context of the crisis which has arisen as a result of the aggressive actions of the Russian Federation in relation to Ukraine: in particular the forcible annexation of the sovereign territory of Ukraine in violation of all the principles and norms of international law and the inspiration of the armed conflict in the eastern regions of Ukraine. For the first time after the end of the World War II aggression has become a fact of reality in European politics. Pan-European and transatlantic security institution – the Organization for Security and Cooperation in Europe – was not sufficiently effective mechanism for crisis management. In two years, the conflict in eastern Ukraine killed about 10 thousand men. The conflict in Eastern Ukraine has radically changed the perception of security in Europe. The problem is that Ukraine, like most of the “new democracies” of Eastern Europe as a result of the transformation processes of the early 90th appeared in a “gray zone” of security. Most of the Eastern European countries overcame the security gap by joining NATO/EU. At the same time, Ukraine remained in the buffer zone and became an object of intense economic, political, informational and military pressure from the Russian Federation. As a result, Ukraine is forced to rely primarily on their own capabilities and the military-industrial potential (not being part of the European collective defense/security), on the other – the international political, economic, informational support from the international community plays a key role in the possibility of Ukraine resist aggression. However, the crisis has led to a certain re-evaluation of existing regional security system: 1) The failure of attempts to build a pan-European security system became obvious; 2) The OSCE in Ukrainian crisis has created a platform for the negotiations and the peace process, but did not provide, at least until now, the mechanism of a real resolution to the crisis; 3) The question of inefficiency, lack of prospects and obsolescence of NATO as a collective security organization may be withdrawn from the agenda; 4) There is an activization of existing and search for new formats of cooperation between European countries in the development and improvement of the international security system in Europe.
W artykule podjęto próbę analizy bezpieczeństwa w wymiarze polityczno-międzynarodowym w kontekście kryzysu wywołanego agresywnymi działaniami Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy – w szczególności aneksji części terytorium Ukrainy przy użyciu siły z pogwałceniem wszelkich norm prawa międzynarodowego oraz „instalacji” konfliktu zbrojnego we wschodnich obwodach państwa ukraińskiego. Po raz pierwszy od zakończenia II wojny światowej agresja stała się rzeczywistością polityki europejskiej. Ponadto ogólnoeuropejskie i transatlantyckie struktury bezpieczeństwa – Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie – nie jest zbyt efektywnym mechanizmem zarządzania kryzysowego. W ciągu dwóch lat konfliktu zginęło ok. 10 tys. osób. Konflikt na wschodzie Ukrainy radykalnie zmienił postrzeganie bezpieczeństwa na kontynencie europejskim. Problemem jest to, że Ukraina jak większość „nowych demokracji” Europy Wschodniej w wyniku procesów transformacyjnych znalazła się w szarej strefie bezpieczeństwa. Większość wschodnioeuropejskich państw rozwiązało problem security gap, wstępując do NATO i UE, podczas gdy Ukraina pozostała w szarej strefie, stając się celem ekonomicznych, politycznych, informacyjnych i wojskowych nacisków ze strony Federacji Rosyjskiej. Po pierwsze, w wyniku rozwoju kryzysu Ukraina jest zmuszona w pierwszej kolejności liczyć na własne możliwości i potencjał wojskowo-przemysłowy (nie będąc częścią europejskiego systemu bezpieczeństwa kolektywnego/obronnego). Po drugie, wsparcie polityczne, ekonomiczne i informacyjne ze strony społeczności międzynarodowej odgrywa kluczowe znaczenie w kontekście przeciwstawienia się Ukrainy rosyjskiej agresji. Razem z tym kryzys doprowadził do przewartościowań w zakresie istniejących w regionie systemów bezpieczeństwa: 1) możemy konstatować nieudane próby wybudowania ogólnoeuropejskich mechanizmów zagwarantowania bezpieczeństwa; 2) OBWE stworzyło platformę rozmów w ramach pokojowego rozwiązania konfliktu, ale nie wybudowała do tej pory realnego mechanizmu rozwiązania konfliktu; 3) NATO jako system bezpieczeństwa kolektywnego nie powinno być traktowane w kategoriach nieefektywności, archaiczności i braku perspektyw; 4) pojawiły się formy aktywizacji istniejących i poszukiwanie nowych form współpracy pomiędzy państwami europejskimi w celu rozwoju i doskonalenia systemów bezpieczeństwa międzynarodowego w Europie.
Текст является попыткой анализа международно-политической ситуации в секторе безопасности в контексте кризиса, возникшего в результате агрессивных действий Российской Федерации по отношению к Украине: в частности насильственная аннексия части суверенной территории Украины в нарушение всех принципов и норм международного права и инспирирования вооруженного конфликта в восточных областях украинского государства. Впервые после завершения Второй мировой войны агрессия стала фактом действительности европейской политики. При этом общеевропейская и трансатлантическая структура безопасности – Организация по безопасности и сотрудничеству в Европе – оказалась не достаточно эффективным механизмом кризисного урегулирования. За два года конфликта погибло около 10 тыс. человек. Конфликт на востоке Украины радикально изменил восприятие безопасности на европейском континенте. Проблемой стало то, что Украина, как и большинство «новых демократий» Восточной Европы в результате трансформационных процессов начала 90-х гг. оказались в «серой зоне» безопасности». Большинство восточно-европейских государств решило проблему security gap путем присоединения к НАТО/ЕС. В то же время Украина остались в этой «зоне» и стала объектом интенсивного экономического, политического, информационного и военного давления со стороны Российской Федерации. В результате развития кризиса с одной стороны Украина вынуждена полагаться в первую очередь на свои собственные возможности и военно-промышленный потенциал (не будучи частью европейской системы коллективной обороны/безопасности), с другой – международно-политическая, экономическая, информационная поддержка со стороны международного сообщества играет ключевую роль в возможности Украины противостоять агрессии. Вместе с тем, кризис привел к определенной переоценке существующих в регионе систем безопасности: 1) Можно засвидетельствовать провал попыток выстроить общеевропейские механиз- мы обеспечения безопасности; 2) ОБСЕ создала платформу для переговоров и мирного процесса, но не обеспечила, по крайней мере, до сих пор, механизма реального урегулирования кризиса; 3) Вопрос о неэффективности, бесперспективности и устарелости НАТО как организации коллективной безопасности может быть снят с повестки дня; 4) Происходить активизация существующих и поиск новых форматов сотрудничества между европейскими государствами в целях развития и усовершенствования системы международной безопасности в Европе.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trójkąt Weimarski po rozszerzeniu UE – niewykorzystany intstrument polskiej polityki zagranicznej
Autorzy:
WYLIGAŁA, Helen
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/615872.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Trójkąt Weimarski
polska polityka zagraniczna
Opis:
Following the enlargement of the European Union, Poland was expected to become a significant creator of European policy in the Community, and an equal partner to Germany and France. This was supposed to translate into intensified activity by Poland in the Weimar Triangle. New Weimar projects were expected to provide a new core for the EU, thus sparking a European integration process. However, over the five years of Poland’s membership in the EU, the inter-governmental Weimar initiative has diminished in importance, despite diplomats’ assurances of its useful character. On the other hand, trilateral ventures in social, cultural and regional areas have blossomed. The paper analyzes external and internal factors affecting the activity of the Weimar Triangle. The unused mechanisms of the Triangle and potential cooperation fields are discussed. This is done against the background of considerations on the change in priorities of Polish foreign policy after 2004, and Berlin and Paris’s search for strategic partners in an enlarged EU. The conclusion presents the answer to the question of whether the Weimar Triangle can still be included in the arsenal of instruments of Polish diplomacy, and what prerequisites might herald its revival in the near future.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2010, 4; 69-78
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 94

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies