Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Tomasz z Akwinu" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 191
Tytuł:
Samowystarczalność najwyższego dobra u Platona, Arystotelesa i Tomasza z Akwinu
Self-sufficiency of the ultimate good in Plato’s, Aristotle’s and Thomas Aquinas’ works
Autorzy:
Galewicz, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2016131.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
aksjologia
Platon
Arystoteles
Tomasz z Akwinu
dobro
szczęście
axiology
Plato
Aristotle
Thomas Aquinas
the human good
happiness
Opis:
The subject of the article is the condition of self-sufficiency (autarchy) as the criterion of the ultimate good. This criterion first appears in Plato’s Philebus, and then it is used by Aristotle. According to the characterization of the ultimate good contained in the seventh chapter of Book I of Nicomachean E th ic s, the self-sufficient good has to be sufficient, that is it has to be a good that does not leave any unfulfilled desires, and at the same time is axiologically superior, that is surpassing all other kinds of good with its value. This condition for axiological superiority allows two interpretations: the absolutist and the relativist ones. The absolute superiority would be vested in the ultimate good if it was unsurpassable, that is if it was a good whose value cannot be increased by adding some other good to it. The relative superiority of the ultimate good only requires that it surpasses with its value every good that is completely different from it, e.g. does not comprise it as its component. A clearly relativist interpretation of the Aristotelian condition of self-sufficiency as the criterion of the ultimate good that can be achieved in human life is proposed by St. Thomas Aquinas in his commentary on Nicomachean Ethics. Although he also does not reject the concept of self-sufficient good that is not a component of a sum of goods that have an even higher value, he treats self-sufficiency understood in this absolute way as a characteristic of Go d ’s good.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2001, 49, 1; 5-23
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienie swoistości sfery estetycznej
The Question of Peculiarity of the Aesthetic Sphere
Autorzy:
Stępień, Antoni B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015630.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
estetyka
przeżycie estetyczne
wartość estetyczna
Tomasz z Akwinu
Roman Ingarden
aesthetics
aesthetic experience
aesthetic value
Thomas Acquinas
Opis:
There are various authors who discussed the nature and manner of the existence of aesthetic values and the characterisation of aesthetic experience, among others, Thomas Acquinas, Roman Ingarden, Władysław Tatarkiewicz, Stanisław Ossowski, and Mieczysław Wallis. Taking into consideration their positions, the author claims that, potentially, each object as a coincidence of respective qualities is suitable for an aesthetic attitude. It may appear aesthetically somewhat, such that it alone may move (with its contents), i.e. it may draw attention, stir, delight, arouse fancy, affect strongly. All this may be done „disinterestedly”, therefore without any reference to the practical sphere (to the sphere of usefulness, profit), nor should this object be a source of pleasure („cause good composition”).
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2004, 52, 2; 325-333
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Naturalna niezniszczalność ciał niebieskich według św. Tomasza z Akwinu
Natural Indestructibility of Heavenly Bodies according to St Thomas Aquinas
Autorzy:
Karas, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013933.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
filozofia średniowieczna
św. Tomasz z Akwinu
tomizm
ciała niebieskie
kosmologia
metafizyka
arystotelizm chrześcijański
medieval philosophy
St Thomas Aquinas
Thomism
heavenly bodies
cosmology
metaphysics
Christian Aristotelianism
Opis:
The subject of the article is the question of the nature of heavenly bodies in St Thomas Aquinas’ approach. The Dominican thinker, using Aristotle’s cosmology, tries to present his understanding of the Stagirite’s theory concerning natural indestructibility of heavenly bodies, which he treats as relatively perfect beings built of ether and indestructible in the world of nature, although they are contingent and created by God. The issue proves the Angelic Doctor’s independence and self-reliance; studying the universe he not only used Aristotle’s cosmology but he verified it with theological knowledge basing his considerations on the ancient and medieval commentators of the Greek philosopher. In St Thomas’ studies his conviction about relative formal and material perfection of metaphysical components of heavenly bodies is of significant importance. The conception of indestructibility of heavenly bodies also presents methodological assumptions of the metaphysics developed by the Dominican thinker who made the rules of Aristotle’s philosophy relative.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2005, 53, 1; 109-128
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo stanowione a wolność człowieka (z perspektywy filozofii nowożytnej i św. Tomasza z Akwinu)
Positive Law and Man’s Freedom (from the Perspective of Modern Philosophy and St Thomas Aquinas’ Philosophy)
Autorzy:
Skrzydlewski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013906.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawo stanowione
wolność
św. Tomasz z Akwinu
positive law
freedom
St Thomas Aquinas
Opis:
Modern and contemporary times have brought a juxtaposition and a peculiar rivalry between the positive law and man’s freedom that have not been known earlier. This is accompanied not only by a tendency to give law and freedom autonomy, but also to separate them from man’s nature, from real order of social life and from the moral dimension of human activities. The article undertakes an attempt at revealing the ostensible character of the antagonism between positive law formulated by man and freedom. In the author’s opinion, this antagonism, so distinct in modern conceptions referring to liberalism, anarchism, as well as to totalitarianism and collectivism and other trends — can be solved not by engaging in a discussion with participants of the dispute, but by showing the truth of reality itself, or by understanding the nature of human freedom itself and the nature of law itself. Thus the author of the present article claims that basic explanation of the relation of human freedom to positive law needs studying reality of law itself and reality of human freedom itself. Non-antagonistic character of the relation between positive law and human freedom was best shown and explained by St Thomas Aquinas (STh I-II, q. 90-97).
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2005, 53, 2; 189-216
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modlitwa, post, praca i dzieła miłosierdzia w świetle teologii św. Tomasza z Akwinu
Autorzy:
Majkrzak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553470.pdf
Data publikacji:
2009-12-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
modlitwa
post
praca
dzieła miłosierdzia
św. Tomasz z Akwinu
Źródło:
Sympozjum; 2009, 1(18); 61-70
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od error fidei św. Tomasza z Akwinu do kan. 1099 KPK z 1983 roku : proces kształtowania się normy prawnej w przedmiocie error iuris
Dall’error fidei da s. Tommaso D’Aquino al can. 1099 del Codice di Diritto Canonico del 1983. Il processo della formazione della norma giuridica riguardante l’error iuris
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663279.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
norma prawna
św. Tomasz z Akwinu
error fidei
error iuris
kanon 1099 KPK
legal norm
Saint Thomas
canon 1099 CIC/1983
Opis:
Il problema della rilevanza giuridica dell’error iuris circa le proprietà essenziali e la dignità sacramentale del matrimonio ha una lunga storia incominciata da S. Tomasso D’Aquino riguardo all’errore degli eretici o degli infedeli sulla sacramentalità del matrimonio.L’autore presenta le singole tappe dell’evoluzione storica durante la quale si formava la futura norma giuridica del can. 1099 del CIC del 1983. Dopo aver riferito la dottrina di s. Tommaso D’Aquino sull’error fidei, presenta lo sviluppo della dottrina sull’error iuris dal XVI al XVIII secolo, quindi il contributo della dottrina e della giurisprudenza del XIX e dell’inizio del XX secolo, lo sforzo compiuto durante la codificazione di diritto canonico coronato con il can. 1084 del CIC del 1917, la recezione del suddetto canone nella dottrina canonistica e nella girisprudenza rotale nonché le nuove proposte rispetto al valore giuridico dell’error iuris, finalmente i lavori dei cosultori del coetus „De matrimonio” della Pontificia Commissione per la Revisione del CIC, portati a termine con la formulazione del can. 1099 che é stato approvato dal Legislatore CIC del 1983.Per quanto riguarda la regolazione stessa del can. 1099 CIC, conformemente allo scopo di questo studio l’autore si limita solo alla breve presentatione della normativa non toccando le difficoltà interpretative.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2009, 20, 14; 61-87
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka w kontekście myśli teologicznej św. Tomasza z Akwinu
Music in the context of theological thought of St. Thomas Aquinas
Autorzy:
Bramorski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559331.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
estetyka
muzyka
muzyka liturgiczna
piękno
św. Tomasz z Akwinu
aesthetics
beauty
liturgical music
music
St. Thomas Aquinas
Opis:
W szerokiej problematyce, którą podejmował w swych dziełach św. Tomasz z Akwinu odnaleźć można także odniesienia do muzyki, chociaż zagadnienie to nie zostało przez niego opracowane w sposób całościowy. Tomaszową koncepcję muzyki należy rozpatrywać w kontekście jego myśli teologicznej i estetycznej. Dlatego konieczne jest ukazanie najpierw koncepcji piękna, które Akwinata pojmuje jako drogę do spotkania z Bogiem. Na tle jego teorii estetyki, muzyka jawi się jako element cnoty religijności, który realizuje się w liturgii. Wyrazem tego są skomponowane przez św. Tomasza hymny ku czci Najświętszego Sakramentu, które do dnia dzisiejszego obecne są w praktyce liturgicznej Kościoła.
St. Thomas Aquinas integrated into Christian thought the rigours of Aristotle’s philosophy. His aesthetics, although connected with his theology and ethics, has not always received sufficient attention. Certain passages of his Summa Theologiae are devoted to beauty. Aquinas defines beauty in Aristotelian terms as that which pleases solely in the contemplation of it and recognizes three prerequisites of beauty: perfection, appropriate proportion and clarity. His basic ideas, drawn from the classical world, are modified in the light of Christian theology and developments in metaphysics and optics during 13th century. Music is touched upon in his writings. He looks at the concrete applications of the conception of transcendental beauty in his theory of music. Author considers Thomas’s idea of music in the following ways: beauty as a way of meeting God; church music as a religious virtue; liturgical music; St. Thomas as a “cantor of the Eucharistic Christ”. Thomas considers objective value and goodness of music, addressing its physical nature and metaphysical properties, such as in the hymns of the office of Corpus Christi attributed to Thomas’s faith and theological wisdom.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2010, 27; 91-110
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cnota cierpliwości w kontekście aretologii św. Tomasza z Akwinu
The virtue of patience in the context of St Thomas Aquinas’ aretology
Autorzy:
Lisica, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559160.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
aretologia
cnota
cierpliwość
długomyślność
hypomone
męstwo
Suma Teologiczna
św. Tomasz z Akwinu
wytrwałość
aretology
fortitude
long-thinking
patience
perseverance
St Thomas Aquinas
Summa Theologiae
virtue
Opis:
Św. Tomasz z Akwinu w systemie aretologicznym ujmuje naturę cnoty cierpliwości oraz jej odniesienia do kardynalnej cnoty męstwa, której jest częścią potencjalną. W pełnym zrozumieniu cierpliwości pomaga analiza założeń Akwinaty. Doktryna aretologiczna św. Tomasza ukazuje, że cnota w sensie ogólnym jest czymś niezbędnym w codziennym życiu, gdyż ułatwia człowiekowi rozpoznanie i czynienie dobra, a unikanie zła. Celem cnoty, czyli sprawności, jest rozwijanie i chronienie ludzkiego dobra oraz udoskonalanie człowieka. Przeciwieństwem cnoty jest wada, która powoduje zagrożenie ludzkiego dobra. Św. Tomasz stwierdza, że cierpliwość jest częścią potencjalną męstwa, której głównym przedmiotem jest znoszenie zła szczególnie trudnego. Z cierpliwością łączy się cnota długomyślności i wytrwałości, których przedmiotem są wyłącznie doświadczenia i cierpienia. Bóg udziela człowiekowi hypomone wraz z łaską cnót teologalnych, aby mógł on przebywać we wspólnocie z Ojcem na wieki.
St Thomas Aquinas in his aterological system says about the nature of virtue of patience, and its reference to cardinal virtue of fortitude, which the virtue of patience is the part of. To fully understand patience one should analyse the assumptions of St Thomas Aquinas. Aretological doctrine of St Thomas Aquinas says that the virtue is something which is indispensable to everyday life, because the virtue can help to identify and to do the right, and to avoid doing the wrong. The aim of the virtue is to develop and protect what is worthy in human nature and to make one better than they are now. The opposite of virtue is vice. Vice endangers human righteousness. St Thomas Aquinas says that patience is the part of fortitude. The main pursuit of fortitude is to withstand evil when it is particularly hard to bear. The virtue of long-thinking and the virtue of perseverance which encloses experience and suffering are connected with patience. God gives hypomone to a man, with the grace of theological virtues. The hypomone is given to a man so they are able to remain in the state of everlasting communion with God.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 29; 45-61
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etyka cnót, jako odradzający się paradygmat filozofii moralnej
Virtue ethics as a reviving paradigm of moral philosophy
Autorzy:
Fingas, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460352.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
etyka
cnoty
filozofia klasyczna
antropologia filozoficzna
Arystoteles, Tomasz z Akwinu
Alasdair MacIntyre
ethics
virtues
classical philosophy
philosophical anthropology
Aristotle
Thomas Aquinas
Opis:
Celem referatu było przedstawienie etyki cnót, jako odradzającego się paradygmatu w filozofii moralnej. Zaprezentowana została w nim historia pojmowania cnoty ze szczególnym uwzględnieniem tradycji klasycznej, czyli arystotelesowsko-tomistycznej. Opis klasycznej etyki zawiera m.in. definicję cnoty i klasyfikację cnót. Etyka została przedstawiona w kontekście antropologii filozoficznej. Autor referatu odwołując się do koncepcji paradygmatów w badaniach moralnych Alasdaira MacIntyre’a dokonał konfrontacji współczesnej etyki cnót z dominującymi współcześnie nurtami badań moralnych oraz wyjaśnił niewspółmierność różnych paradygmatów etycznych. Podjęta została próba wykazania, że etyka cnót, jako odradzający się paradygmat filozofii moralnej, jest w stanie najpełniej i najadekwatniej wyjaśnić i opisać fenomen działań ludzkich o charakterze moralnym.
The aim of this article was to present virtue ethics as a reviving paradigm of moral philosophy. The article presents how virtue was understood in different periods, special attention is paid to classical tradition (Aristotle, Thomas Aquinas). In the description of classical ethics there are, among others, the definition of virtue and the classification of virtues. Ethics is presented in the context of philosophical anthropology. The author refers to the concept of paradigms in Alasdair MacIntyre’s research about morality and compares modern virtue ethics to the most popular trends in moral research. He also explains difficulties in comparing different ethical paradigms. The author is trying to prove that virtue ethics as a reviving paradigm in moral philosophy is the most useful in describing human acting connected with morality.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2011, 1
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Św. Tomasz z Akwinu. Teoria i praktyka kaznodziejstwa
St. Thomas of Aquin: Theory and practice of preaching
Autorzy:
Majkrzak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553948.pdf
Data publikacji:
2011-12-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Tomasz z Akwinu
kaznodziejstwo
przepowiadanie
Opis:
The sacred preaching is, according to St. Thomas Aquinas, one of the key tasks of the ministers of God, under the order of Christ: ”Go out to the whole world; proclaim the Good News to all creation.” (Mark 16:15). The duty of preaching rests in particular on the bishops and priests. According to Aquinas there are three specific objectives of preaching: to illuminate the intelligence, to move the affects, and lead to resolutions. There are human means that belong to the art of oratory which help to achieve those purposes. However, one cannot rely exclusively on those human means. Human efforts are ineffective without the work of the Holy Spirit. Preaching requires contemplation, as it aims to convey to others knowledge of the truth which has been reached in contemplation. There are following acts that belong to the contemplative moment: to pray, learn, read, and meditate. Aquinas emphasizes the importance of study for those who are called to preach. However, there is also a need of the special assistance of the Holy Spirit, who freely offers his gifts and charismas. In the contemplation St. Thomas sees the highest level of human activity, the one in which human soul attains happiness. In Aquinas’s view, the contemplation of God is the ultimate goal of human life. To this sublime goal, the contemplation of God, human beings have to prepare themselves through a virtuous life, through prayer, and through the exercise of spiritual activities. Contemplation attains its acme in the highest contemplation of divine truth.
Źródło:
Sympozjum; 2011, 2(21); 87-96
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intelekt bierny a intelekt możnościowy w ujęciu św. Tomasza z Akwinu
Passive intellect and potential intellect according to St. Thomas Aquinas
Autorzy:
Zembrzuski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452457.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
intelekt bierny
intelekt możnościowy
perypatetycka tradycja epistemologiczna
Tomasz z Akwinu
passive intellect
potential intellect
peripatetic epistemological tradition
Thomas Aquinas
Opis:
The article is an attempt to respond the following questions: is there a difference between operations of potential and passive intellect? Could one call the potential intellect passive intellect? Are there any questions, statements or opinions in the history of philosophy which separate potential from passive intellect? The passivity of potential intellect is not a problem here, because its nature and its act is to be in the state of potency towards ist object. The subject of analysis tends to define teechnical terms "intellectus passivus" and to reach philosophical implications resulting from it.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2012, 1; 65-84
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komplementarność mądrości i roztropności w ludzkim postępowaniu. Ujęcie św. Tomasza z Akwinu
The complementarity of wisdom and prudence in human action. Thomas’s Aquinas account
Autorzy:
Andrzejuk, Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452667.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
św. Tomasz z Akwinu
mądrość
roztropność
sprawności
cnoty
Thomas Aquinas
wisdom
prudence
human dispositions
virtue
Opis:
While considering the problem of human dispositions, Thomas Aquinas indicates the special role of disposition in human action. Its unique position is caused by the fact that it is both intellectual and moral virtue. Wisdom, however, is a intellectual virtue, which relies on ability to cognizing the truth, which is not available to the man in indirect cognition. Therefore, wisdom make the human intellect able to its proper operations – reasoning. However, there is no indirect transfer from wisdom, which is theoretical disposition to the human action and here is the place for prudence, which is disposition of both intellect and will. It seems that cooperation of both virtues plays the considerable role in human activity. Aquinas claims, that the object of human appetite is only cognizable. In this way wisdom – as a virtue concerning human cognition – is related to the prudence, which includes human cognition as well as appetite. The precise analysis of St. Thomas Aquinas’s texts show, that relationship between wisdom and prudence is very strict and both virtues rely on each other. Practically it means, that one cannot be prudent without being wise and one cannot be wise without being prudent.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2012, 1; 85-107
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja transcendentaliów a teoria teologii według Tomasza z Akwinu
The concept of transcendentals and the theory of theology by Thomas Aquinas
Autorzy:
Górniak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452703.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
Tomasz z Akwinu
transcendentalia
metodologia teologii
Thomas Aquinas
transcendentals
the methodology of theology
Opis:
In his metatheoretical deliberations on the subject and the methods used in the sacra doctrina Thomas Aquinas does not refer to the four causes of mental model or even the typology of scientific questions, advanced by Aristotle in Posterior Analytics. As a result, in the first issue of his commentary he gives not four, but five articles. It was dictated by the consistent use within the theology developed by the metaphysics of being as existing and manifesting its existence through five transcendental properties, ie, the reality of unity, individuality, truth and goodness. This behaviour of the theologian, who is explaining the intricacies of shots in the relevant field for himself, and by reference to the correct application of philosophy and other sciences, in the opinion of Thomas is the right way to implement the guideline contained in formulas auctoritates: Crede ut intelligas (Augustine) fidem si potes rationemque coniunge (Boethius), fides quaerens intellectum (Anselm). At the same time it allows him to emphasize the difference between theology and revealed theology, which is part of metaphysics. In his opinion, the metaphysical consideration take into account the concept of being as existing, and in the sacra doctrina we use the concept of being as a creature, because it is a derivative of one of the articles of faith.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2012, 1; 183-200
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Milosť v teológii Wincenta Granata v kontexte filozofie Tomáša Akvinského
Gracein Vincent Granats theology in the context of the philosophy os St. Thomas
Łaska w teologii Wincentego Granata w kontekście filozofii Tomasza z Akwinu
Autorzy:
Adam, Anton
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452615.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
Tomáš Akvinsky
Wincent Granat
Boža milosť
Boža láska
Krist Vykupiteľ
charitológia
dary Ducha Svätého
Thomas Aquinas
Vincent Granat
God’s grace
God’s love
Christ the Redeemer
„charytology“ (theological doctrine of grace)
the gifts of the Holy Spirit
Tomasz z Akwinu
Wincenty Granat
łaska Boża
Boża miłość
Chrystus Odkupiciel
charytologia (teologiczna nauka o łasce)
dary Ducha Świętego
Opis:
Since the Middle Ages after Vatican II theological doctrine of grace is essentially built on the teachings of Thomas Aquinas, who has distinguished between the natural (innate) human life ends and supernatural ends. A man realises the first one with natural forces of nature, while the second end, which is not only superior to the natural target, but also achieved more than our natural strength and capabilities, is achieved through the special help of God, which is called grace. In this regard, the doctrine of the grace of the Second Vatican Council is not significantly different from the teaching of Aquinas. Wincenty Granat performs traditional scholastic, division of grace. From the point of view of the wide distribution he discusses the relationship of nature and grace in man. Also he notes that even God respects and protects human free will. God’s grace does not destroy any of the possibilities of human nature, but supports and promotes it. Both nature and grace come from God, and so it is clear that between grace and nature there is can not be a conflict. What is more, the grace builds on nature as a foundation. This scholastic thesis in terms of W. Granat does not interfere with the truth that human nature is weakened by original sin, but it is not destroyed by it and, therefore, can be the foundation grace. Grace – in turn – coming reinforces the same nature preserves in man a foundation. In this way, a man living by God’s grace perfects his humanity, is expanding his personal individuality and personal integrity.
Od czasów średniowiecza po Sobór Watykański II teologiczna doktryna łaski budowała się zasadniczo na nauczaniu Tomasza z Akwinu, który odróżnia naturalne (przyrodzone) cele życia człowieka i cele nadprzyrodzone. Pierwsze realizuje człowiek przyrodzonymi siłami natury, natomiast cel drugi, który nie tylko przewyższa cel naturalny, ale również jego osiągnięcie przekracza ludzkie naturalne siły i możliwości, osiągany jest dzięki specjalnej pomocy Boga, którą nazywa się łaską. W tym zakresie również doktryna o łasce ostatniego Soboru nie różni się istotnie od nauczania Akwinaty. Wincenty Granat dokonuje tradycyjnego, scholastycznego, podziału łaski: 1) łaska Boga i łaska Chrystusa Odkupiciela, 2) łaska stworzona i łaska niestworzona, 3) łaska zewnętrzna i wewnętrzna, 4) łaska jako dar i łaska przetwarzająca, 5) łaska habitualna i łaska uczynkowa, 6) łaska działająca i współdziałająca, 7) łaska pobudzająca i wspomagająca, 8) łaska uprzedzająca, towarzysząca i następcza, 9) łaska lecznicza i podnosząca, 10) łaska skuteczna i dostateczna. Z punktu widzenia tego podziału omawia szeroko relację natury i łaski w człowieku. Zauważa, że Bóg szanuje i nawet chroni wolną wolę człowieka. Łaska Boża nie niszczy żadnej z możliwości natury ludzkiej, ale je wspiera i wspomaga. Od Boga pochodzi zarówno natura, jak i łaska, a więc oczywiste jest, że między łaską a naturą nie może być konfliktu. Co więcej: to łaska buduje się na naturze jako fundamencie. Ta scholastyczna teza w ujęciu W. Granata nie koliduje z prawdą, że natura ludzka jest osłabiona przez grzech pierworodny, lecz nie jest przezeń zniszczona i wobec tego może stanowić fundament łaski. Łaska – z kolei – przychodząc wzmacnia samą naturę, utrwala więc swój w człowieku fundament. W ten sposób człowiek żyjąc łaską Bożą udoskonala swoje człowieczeństwo, rozwija swoją osobistą indywidualność i osobową integralność.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2012, 1; 49-63
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 191

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies