Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Thomas Paweł." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
To what extent do circumstances affect the nature of actions?
Autorzy:
Moń, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/430996.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
John Paul II
Nagel Thomas
moral norm
consequentialist ethics
proportionalist ethics
praxeology
Jan Paweł II
norma moralna
konsekwencjalizm
proporcjonalizm
prakseologia
Opis:
The author of this article discusses the relationship between the subject matter (contents) of an action and the circumstances in which it is performed. The related problems were one of the motives behind John Paul II’s encyclical "Veritatis Splendor". He attempts to show the essence of this problem with reference to Thomas Nagel’s book "The View From Nowhere". Contemporary thinkers, however, those referred to as consequentialists or proportionalists, believe that circumstances are in fact part of the physical act itself and materially affect its understanding. Referring to that principle in "Veritatis Splendor", John Paul II says that he is aware one must often choose between actions that are inherently evil, but he believes that this is permissible only when there are no alternatives to choose instead. One should never choose an evil action to achieve a positive effect, or do that because the proportion of positive effects is greater than that of negative ones. The author shows also a striking similarity between what John Paul II wrote about the absolute character of moral norms and the external nature of circumstances with respect to the essence of the act, its internal purpose, and what we read in "The View from Nowhere", a book by Thomas Nagel, who considers himself an atheist. The search for objectivity in moral judgment is difficult, but not impossible, at least as far as its essence is concerned. Failure to consider the relevance of reasons to persons, and failure to make that reference, but first of all the treatment of circumstances as part of a moral action turns ethics into praxeology, or a theory of efficient action.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2015, 51, 2; 85-94
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eklezjologia św. Tomasza z Akwinu w świetle tradycji Pawłowej
Ecclesiology of Thomas Aquinas in the Light of St. Pauls Tradition
Autorzy:
Perszon, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601641.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Tomasz z Akwinu
eklezjologia
św. Paweł
Thomas Aquinas
ecclesiology
St. Paul
Opis:
W epoce, w której żył i tworzył Tomasz z Akwinu, nie spierano się o naturę Kościoła. Dlatego nie napisał on żadnego traktatu eklezjologicznego. Kwestie związane z Kościołem podejmował – tak jak inni scholastycy – w kontekście chrystologii i pneumatologii; jako Ciało Chrystusa Kościół jest bowiem dziełem (i proces ten zachodzi permanentnie) Zbawiciela i Ducha Świętego. Pawłowa metafora Kościoła jako „Ciała Chrystusa”, rozwinięta (ale przez innego autora) w Listach do Efezjan i Kolosan, w komentarzach Akwinaty nabiera kształtu wszechstronnej syntezy eklezjologicznej, obejmującej genezę, naturę, strukturę i misję Eklezji. W mistrzowski i twórczy sposób Tomasz z Akwinu korzysta z osiągnięć teologii patrystycznej, przede wszystkim św. Augustyna, nawiązuje też do średniowiecznej kanonistyki, angażującej się w konflikt papiestwa z cesarstwem. Sam jednak (zwłaszcza w Expositio in Symbolum) wydobywa chrystologiczno-pneumatyczny aspekt natury tej unikalnej wspólnoty, podkreślając zarazem boską genezę Kościoła i jego eschatyczne zorientowanie na Boga (reditus creaturae rationalis ad Deum).
In the times of Thomas Aquinas the great debate was going on about the nature of the Church and therefore he did not write any ecclesiological treatise. Like other scholastics, Aquinas undertook the questions concerning the Church in the context of Christology and pneumatology since as the Body of Christ, the Church is the work of the Saviour and the Holy Spirit and this process occurs permanently. St. Paul’s metaphor of the Church as “the Body of Christ” developed by another author in the Letter to the Ephesians and the Letter to the Corinthians acquires a form of a comprehensive ecclesiological synthesis in Aquinas’ commentaries which encompass the genesis, nature, structure and mission of the Ecclesia. In a skilful and creative manner, Thomas makes use of the achievements of patristic theology, especially of the works of St. Augustine, alluding to medieval canonistics which was engaged in the conflict between the papacy and the empire. However, he extracts the Christological-pneumatological aspect of this unique community (especially in Expositio in Symbolum), emphasising the divine genesis of the Church and Her eschatic orientation to God (reditus creaturae rationalis ad Deum).
Źródło:
Teologia w Polsce; 2016, 10, 1; 17-32
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Action and Happiness. A Reinterpretation of Thomas Aquinas’s Theory of Happiness in Paul’s of Worczyn Ethical Thought
Działanie i szczęście. Reinterpretacja teorii szczęścia Tomasza z Akwinu w etycznej myśli Pawła z Worczyna
Autorzy:
Płotka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075931.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
szczęście
działanie
kontemplacja
etyka
Paweł z Worczyna
Tomasz z Akwinu
happiness
practice
contemplation
ethics
Paweł’s of Worczyn
Thomas Aquinas
Opis:
Paweł’s ambiguous attitude to the Thomistic concept of happiness is expressed on the one hand in his acceptance of Aquinas’s thesis about the connection of happiness with the act of intellect, and on the other hand – in attempts to relieve this relationship by constantly appealing to the role of the will. Therefore, Paweł’s position regarding happiness should be described as moderate, as he attempts to reconcile Thomas’s intellectualism with Buridan’s voluntarism which underlies homo felicitabilis concept. The Cracow practical philosophy took similarly undecided attitude towards Aristotelian eudaimonology. It pointed out the role of human activities in acquiring happiness, but also strongly exposed the value of contemplation. This attitude resulted from the interpretative possibilities created by the text of the Nicomachean Ethics; Aristotle wrote about both the active character of happiness and the highest value of contemplation itself . The Cracow thought, therefore, treated Aristotelian doctrine about happiness rather selectively: it used fragments in which the relationship between happiness and human action is emphasized, and omitted those in which the identity of the highest happiness and the passive state of contemplation is stated . As a result of such selective way of referring to the Aristotelian work, Paweł of Worczyn interpreted Thomas Aquinas in his own way, mainly he reformulated the basic assumptions of Thomistic theory and thus, he worked out his own original theory of happiness.
Koncepcja szczęścia według Pawła z Worczyna wynika bezpośrednio z jego teorii vita activa i vita contemplativa. Dwa rodzaje życia wskazują człowiekowi na dwa rodzaje celów. Dotyczą one również dwóch rodzajów szczęścia, tj. aktywnego i kontemplacyjnego. Szczęście, które jest specyficzne dla aktywnego życia, opiera się na „działaniach zewnętrznych” - twierdzi Paweł z Worczyna, takie życie zależy od aktywności w świecie i aktywnego zaangażowania w sprawy doczesne. Z drugiej strony szczęście kontemplacyjne polega na kontemplacji prawdy. Zatem działania zewnętrzne i kontemplacja prawdy są „najbardziej pożądane i możliwe do osiągnięcia przez człowieka”. Stanowią jednocześnie dwa równoległe cele, które są specyficzne dla określonego sposobu życia. Niniejszy artykuł omawia podstawowe problemy teorii szczęścia w ujęciu Pawła z Worczyna – wybitnego myśliciela i filozofa, który pracował na Uniwersytecie w Krakowie w XV wieku. Komentując „Etykę nikomachejską” Arystotelesa, Paweł wielokrotnie odwołuje się do rozwiązań Tomasza z Akwinu. Używa tomistycznego opisu szczęścia jako swoistego punktu wyjścia w swoich własnych rozważaniach, a następnie reinterpretuje tomistyczną doktrynę szczęścia w świetle woluntaryzmu Jana Burydana. W rezultacie krakowski filozof rozwija swoją synkretyczną koncepcję „aktywnego szczęścia”. Celem artykułu jest prześledzenie odniesień Pawła z Worczyna do Tomaszowej koncepcji szczęścia. Artykuł dzieli się na trzy części. W pierwszej przedstawię ogólną koncepcję podwójnego ujęcia szczęścia w myśli etycznej Pawła Worczyna. W drugiej części krótko omówię rolę homo felicitabilis Burydana w argumentacji Pawła za „aktywnym charakterem szczęścia”. W trzeciej części zajmuję się problemami interpretacji Pawła teorii szczęścia Tomasza z Akwinu.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2018, 7; 241-253
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Refléter les rythmes du Jardinier divin1 : La rencontre des religions selon Thomas d’Aquin et Jean Paul II
Spotkanie religii według Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II
Autorzy:
Paluch, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371307.pdf
Data publikacji:
2019-04-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
dialog międzyreligijny
teologia
tożsamość religijna
Tomasz z Akwinu
Jan Paweł II
interreligious dialogue
theology
religious identity
Thomas Aquinas
John Paul II
Opis:
Artykuł jest prezentacją idei Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II, które stanowią podstawę dialogu międzyreligijnego. Autor przedstawia kilka tekstów Doktora Anielskiego, stanowiących bardziej wyzwanie niż pomoc dla wszystkich, którzy chcieliby rozwijać dialog międzyreligijny w duchu II Soboru Watykańskiego. Jak się jednak okazuje, uważna lektura dzieła Tomasza pozwala wskazać kilka elementów doktrynalnych, które wciąż zachowują swoją aktualność – podstawą do spotkania z wyznawcami innych religii jest silna tożsamość i szacunek dla nadprzyrodzonego daru wiary, uczestnicy dialogu powinni odwoływać się w dyskusjach wyłącznie do akceptowanych przez drugą stronę autorytetów. Sięgnięcie po dzieło Jana Pawła II pozwala dostrzec wspólne rysy z myślą Akwinaty, choć polski papież wzbogaca tomistyczną propozycję o inspirowaną filozofią M. Bubera i E. Levinasa koncepcję dialogu. Postulowana zarówno przez Tomasza z Akwinu, jak i Jana Pawła II, silna tożsamość jako podstawa spotkania z wyznawcami innych religii spełni swoją rolę, pod warunkiem że będzie – na sposób, który podpowiadał Jan Paweł II swoimi gestami i działaniami wobec wyznawców innych religii – tożsamością nawróconą.
The paper is a presentation of Aquinas’s and John Paul II’s ideas that may be recognized as the basis for interreligious encounters. At the beginning the author presents a couple of passages by the Doctor Angelicus that must be considered a hindrance for the interreligious dialogue, if undertaken in the spirit of the Vatican II. But a careful reading of Aquinas’s legacy allows to detect a couple of important elements that are still relevant today and may be considered as a kind of doctrinal foundation for the encounters with non-Christian believers. The basis for such encounters should be a strong identity and the respect for the supernatural gift of faith. The participants should make appeal only to the authorities accepted by the other part. John Paul II’s proposal has its basic convergence with Aquinas’s thought, although the Polish pope enriches the Thomistic vision by the idea of integral dialogue, engaging all the human being, inspired by the philosophy of M. Buber and E. Levinas. The strong identity desired by both Aquinas and John Paul II as the foundational condition for a fruitful encounter with non-Christian believers may play its appropriate role only if it is a really converted identity. John Paul II showed us with many gestures and actions during his pontificate what this conversion of our identity should be.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2019, 30, 2; 133-148
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Permissibility of Death Penalty as a Hermeneutic Dilemma
Autorzy:
Kosche, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043968.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
kara śmierci
hermeneutyka teologiczna
hermeneutyka filozoficzna
Jana Paweł II
Franciszek
Tomasz z Akwinu
death penalty
theological hermeneutics
philosphical hermeneutics
John Paul II
Francis
Thomas Aquinas
Opis:
The notion of moral fairness of application of capital punishment is stretched between two poles of opposite interpretative meanings. On the one hand, there is an imperative related to maintaining the social order and good that justifies in some specific cases killing an individual for the good of the community; on the other hand, there is the message of the Gospel about holiness of each human life. In this regard, at the attempt to investigate the fairness of death penalty, a certain hermeneutic tension related to the overlapping of rights and obligations both with regard to the criminal and society that needs to be protected against him or her. The starting point of this article is an outlook on death penalty with due regard of a ‘hermeneutic charge’ contained both in the duty to protect common good and each individual’s life. Next, the ‘genuine paradox’ was analysed that emerges in a situation where the right to live and the right to protect overlap. All the considerations are concluded with a question whether the recent abolitionist interpretation of the Catechism of the Catholic Church should be classified as the continuity hermeneutic or rather the discontinuity hermeneutic.
Zagadnienie moralnej godziwości zastosowania najwyższej kary rozpięte jest pomiędzy dwoma biegunami o przeciwnej wymowie interpretacyjnej. Z jednej strony znajduje się imperatyw związany z zachowaniem ładu i dobra społecznego usprawiedliwiający w pewnych ściśle określonych przypadkach zabicie jednostki dla dobra wspólnoty; z drugiej zaś przesłanie Ewangelii o świętości każdego życia ludzkiego. W związku z tym, przy próbie zbadania godziwości kary śmierci, pojawia się pewne napięcie hermeneutyczne związane z współzachodzeniem praw i obowiązków zarówno względem zbrodniarza jak i społeczeństwa, które trzeba przed min chronić. Punktem wyjścia niniejszego artykułu jest spojrzenie na karę śmierci z uwzględnieniem „ładunku hermeneutycznego” zawartego zarówno w powinności ochrony dobra wspólnego oraz życia każdego człowieka. Następnie został poddany analizie „prawdziwy paradoks”, który uwidacznia się w sytuacji w której dochodzi do współzachiodzenia prawa do życia i prawa do obrony. Całość dociekań zwieńczy postawienie pytania o to, czy najnowsza, abolicjonistyczna wykładnia Katechizmu Kościoła Katolickiego powinna być zaklasyfikowana jako hermeneutyka ciągłości czy raczej hermeneutyka zerwania?
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 2; 311-326
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Berghof na operowej scenie. Strategie adaptacyjne w „Czarodziejskiej Górze” Pawła Mykietyna do libretta Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk
Berghof on the Operatic Stage. Adaptive Strategies in Paweł Mykietyn’s 'The Magic Mountain' to a Libretto by Małgorzata Sikorska-Miszczuk
Autorzy:
Nowicka-Ciecierska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26051820.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Czarodziejska Góra
Paweł Mykietyn
Małgorzata Sikorska-Miszczuk
Tomasz Mann
opera
adaptacja
libretto
The Magic Mountain
Thomas Mann
adaptation
Opis:
Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, w jaki sposób powieść Thomasa Mann pt. Czarodziejska góra została zaadaptowana na dzieło operowe Pawła Mykietyna z librettem Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk. Ze względu na prymarną funkcję libretta, jaką jest przekazywanie treści, temu elementowi poświęcono najwięcej uwagi, w artykule wskazane zostały jednak również elementy dźwiękowe opery, które w znaczący sposób dopełniają treść słowną. Tekst napisany jest metaforycznym językiem, opiera się na krótkich scenach, w których widoczna jest duża kondensacja treści i fragmentaryczność zauważalna w aluzjach do powieści przefiltrowanych przez wizję autorki. Znamienną cechą tworzywa libretta są pytania, na których opierają się partie dialogowe bohaterów. W libretcie uderza redukcja powieści Manna – mamy do czynienia z tekstem, dla którego powieść była tylko źródłem inspiracji. Autorom koncepcji libretta (Małgorzata Sikorska-Miszczuk i Andrzej Chyra) przyświecała idea, by dopowiedzieć pewne wątki przez Manna nierozwinięte, stworzyć powieściowy apokryf, wydobywający z pierwowzoru to, co niejasne – bez konieczności ścisłego ilustrowania przebiegu narracji. Stawiając na pierwszym planie problemy egzystencjalne, punktem ciężkości i osnową libretta uczyniono uczucia i stany emocjonalne bohaterów, a zupełnie odsunięto wątki polityczne i społeczne obecne u Manna. Między powieścią Manna a librettem dokonano według typologii przekładu intermedialnego Eugenia Spedicato obok redukcji operacji kondensacji, dyfuzji i amplifikacji. Mimo ogromnej redukcji tysiącstronicowej powieści do poetyckiego tekstu liczącego około trzydziestu stron w libretcie Czarodziejskiej góry mamy do czynienia także z operacją zrównania na kilku poziomach: przeniesienia do opery głównych bohaterów powieści, zachowania osi fabuły oraz relacji między bohaterami. Operową amplifikację stanowi między innymi postać Amerykanki, figura-symbol śmierci pod postacią anakondy, rozwinięcie scen miłosnych, odwołania do współczesnych kodów popkulturowych. Nowoczesne podejście kompozytora do dzieła operowego pozwoliło uzyskać większą ilustracyjność – nie tylko poprzez muzykę, ale i dźwięki konkretne w znacznym stopniu dopełnić tekst libretta, obie te warstwy stanowią istotne nośniki treści.
This article explores how Thomas Mann’s novel The Magic Mountain was adapted for Paweł Mykietyn’s opera to a libretto by Małgorzata Sikorska-Miszczuk. Since a libretto’s primary function is to convey content, most attention has been devoted to that aspect of the opera, but the musical elements which complement the verbal content in a significant manner are also pointed out. Written in metaphorical language, the opera’s text is based on short, condensed scenes of a fragmentary nature, which is evident in allusions to the novel filtered through the librettist’s vision. One characteristic element of this libretto consists of questions that form the basis for the dialogues between the protagonists. The text represents a striking reduction of Mann’s novel, which served merely as a source of inspiration. The authors of the concept behind the libretto (Małgorzata Sikorska-Miszczuk and Andrzej Chyra) were motivated by a desire to expand some of the themes not developed in Mann’s original, and thus to create an apocryphal version of the novel, bringing out elements which remained unclear, but without the need to strictly represent the course of the narrative. By bringing existential problems to the fore, the librettists shifted the focus and centre of gravity to the protagonists’ feelings and emotional states, while the political and social strands present in Mann’s novel were passed over entirely. According to Eugenio Spedicato’s typology of intermedial translation, the librettists applied, apart from a reduction of the novel, such techniques as condensation, diffusion and amplification. Despite the radical reduction of the one-thousand-page novel to a poetical text of about thirty pages, the libretto also preserves some degree of ‘sameness’ by transplanting the novel’s main characters to the opera, and retaining the main axis of the plot and the relations between its protagonists. Elements of operatic amplification include the character of the American woman, the symbolic figure of death in the form of an anaconda, the expanded love scenes, and references to the codes of contemporary pop culture. The composer’s modern approach to writing an opera made the work more illustrative, not only on the musical level; concrete sounds also largely supplement the text of the libretto. Those two layers are essential bearers of content.
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 4; 96-113
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies