Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Theatre translation" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
L’animalité du discours des protagonistes en traduction française et anglaise de la pièce « Le Chien » de Jean-Marc Dalpé
The animality of the protagonists’ discourse in English and French translations of the play "Le Chien" by Jean-Marc Dalpé
Autorzy:
Pałaniuk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051444.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Theatre translation
Literary translation
Multilingualism
French-Canadian minorities
Ontario literature
Opis:
The oral character inherent to a theatre and the hybrid or multilingual character of modern French Canadian literature invests it with functions that pertain strictly to the spoken word and that translator must take into account. This paper examines translation strategies proposed and applied in English and Standard-French translations of the play "Le Chien", written by Franco-Ontarian playwright Jean-Marc Dalpé. In the play "Le Chien" the hybrid character of language and abundance of swearwords constitutes a symptom of inability to communicate of protagonists and animality of their discourse. This specificity, crucial in terms of interpretation of the play, is the major obstacle in translator’s work because he needs to target the specific, English and French-speaking audience which is unilingual and doesn’t have the same cultural experience.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2012, 39, 2; 41-56
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La casa delle donne. Sulla storia della traduzione italiana di Dom kobiet di Zofia Nałkowska
La casa delle donne. The history of the Italian translation of Dom kobiet by Zofia Nałkowska
Autorzy:
Kłos, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409077.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Associazione Italiana Polonisti (AIP)
Tematy:
Zofia Nałkowska
Sibilla Aleramo
history of translation
theatre translation
Reception of Polish literature in Italy
Opis:
In 1930 Sibilla Aleramo translated the play Dom kobiet by Polish writer Zofia Nałkowska into Italian. This three-act drama, probably the first play with only female characters in the history of theatre, was set in Warsaw the same year and was suddenly a huge success in Poland. Aleramo’s translation has remained unpublished and has been preserved (as a manuscript and a typescript draft) in the author’s archive belonging to the Fondazione Istituto Gramsci in Rome. The paper focuses on the history of this text, based mainly on the analysis of Nałkowska’s diary and unpublished letters and documents from Aleramo’s archive.
Źródło:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi; 2015, 6; 107-123
2384-9266
Pojawia się w:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alla ricerca di un capolavoro. Il teatro e la traduzione nelle lettere inedite di Sibilla Aleramo a Emilia Szenwicowa
In Search of a Masterpiece. Theatre and Translation in the Unpublished Letters of Sibilla Aleramo to Emilia Szenwicowa
Autorzy:
Kłos, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446683.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Sibilla Aleramo
Zofia Nałkowska
Emilia Szenwicowa
theatre translation
women’s writing
raduzione teatrale
scritture femminili
Opis:
Sibilla Aleramo (1876–1960) and Emilia Szenwicowa (1889–1972), Polish journalist and translator, met in 1927: the Italian writer hoped that Szenwicowa would translate her novel Amo dunque sono into Polish. A year later, Aleramo spent a few weeks on vacation in Positano, in the villa of the Szenwic family, where she often returned until the outbreak of World War II. In 1931, thanks to Szenwicowa’s mediation, Aleramo undertook the translation of Dom kobiet, a theatrical piece by Zofia Nałkowska, into French and literal Italian, using mediatory versions. A collection of Aleramo’s letters has recently been found in the family archive of the Polish journalist’s heirs. The letters, published for the first time in the present paper in fragments, testify to the profound friendship that united the two intellectuals, and document, amongst other things, their various collaborative projects concerning the translation of theatre plays from Polish to Italian. The aim of the paper is to analyse the moments of correspondence between Aleramo and Szenwicowa that refer to the theatre.
Sibilla Aleramo (1876–1960) ed Emilia Szenwicowa (1889–1972), giornalista e traduttrice polacca, si conobbero nel 1927: la scrittrice italiana sperava che Szenwicowa avrebbe tradotto in italiano il suo romanzo Amo dunque sono. Un anno dopo, Aleramo trascorse qualche settimana di vacanza a Positano, nella villa della famiglia Szenwic, dove ritornò spesso fino allo scoppio della seconda guerra mondiale. Nel 1931, grazie alla mediazione di Emilia, Aleramo intraprese la traduzione di Dom kobiet, una pièce teatrale di Zofia Nałkowska, basandosi su traduzioni mediatorie in italiano e francese. Nell’archivio familiare degli eredi della giornalista polacca è stata recentemente ritrovata una collezione di missive aleramiane. Le lettere, per la prima volta pubblicate in frammenti nel presente saggio, testimoniano la profonda amicizia che univa le due intellettuali e documentano, tra l’altro, diversi progetti di collaborazione inerenti la traduzione di testi teatrali dal polacco in italiano. I momenti della corrispondenza tra Aleramo e Szenwicowa che si riferiscono al teatro vengono sottoposti nel presente intervento ad un’analisi approfondita
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 239-256
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Some Leaks, Some Draughts: On Three Unstaged Polish Translations of Harold Pinter’s Plays
Autorzy:
Borowiec, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807431.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Harold Pinter; przekład teatralny; Pokój; Przyjęcie; Światło księżyca
Harold Pinter; theatre translation; The Room; Party Time; Moonlight
Opis:
Trochę przecieków, trochę przeciągów. O trzech niezrealizowanych tłumaczeniach sztuk Harolda Pintera Artykuł omawia przekłady trzech sztuk Harolda Pintera: Pokój, Przyjęcie oraz Światło księżyca, które jak dotąd nie doczekały się scenicznej realizacji w Polsce. Są to jednocześnie sztuki, które z jednej strony reprezentują główne etapy twórczości Pintera, z drugiej zaś stanowią ich ważne wzbogacenie. W świetle dwoistej natury tekstu dramatycznego (będącego jednocześnie utworem literackim oraz scenariuszem potencjalnego przedstawienia) analiza tłumaczeń skupia się zarówno na ich aspektach literackich, jak i teatralnych. Celem artykułu jest ukazanie wyzwań stojących przed tłumaczami Pintera, a także refleksja nad podjętymi przez nich wyborami oraz ich potencjalnymi konsekwencjami dla lektury i realizacji scenicznej. Jest to szczególnie ważne ze względu na fakt, że sam Pinter z determinacją podkreślał wagę tekstu jako jednego z najważniejszych elementów składowych przedstawienia.
The article discusses translations of three plays by Harold Pinter (The Room, Party Time, Moonlight) which so far have not been staged in Poland. The plays are significant since they represent three major stages in Pinter’s playwriting career while simultaneously enriching and extending Pinter’s predominant motifs and concerns. So as to reflect the inherent duality of the dramatic text (which can be treated both as a literary work and a script for potential performance), the article investigates the translations of the plays by placing emphasis on their literary as well as theatrical features. This is done with a view to presenting challenges facing translators of Pinter’s plays and to reflect on selected translator’s choices and strategies which might have a bearing on the interpretation by potential readers as well as theatre practitioners. It is especially relevant in the light of Pinter’s determination in underlining the importance of the dramatic text in the actual performance.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 11; 91-108
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Moor’s Political Colour: Race and Othello in Poland
Autorzy:
Kowalcze-Pawlik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033510.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Othello in Poland
blackface in theatre
brownface in theatre
race in translation
Opis:
This paper provides a brief outline of the reception history of Othello in Poland, focusing on the way the character of the Moor of Venice is constructed on the page, in the first-published nineteenth-century translation by Józef Paszkowski, and on the stage, in two twentieth-century theatrical adaptations that provide contrasting images of Othello: 1981/1984 televised Othello, dir. Andrzej Chrzanowski and the 2011 production of African Tales Based on Shakespeare, in which Othello’s part is played by Adam Ferency (dir. Krzysztof Warlikowski). The paper details the political and social contexts of each of these stage adaptations, as both of them employ brownface and blackface to visualise Othello’s “political colour.” The function of blackface and brownface is radically different in these two productions: in the 1981/1984 Othello brownface works to underline Othello’s overall sense of alienation, while strengthening the existing stereotypes surrounding black as a skin colour, while the 2011 staging makes the use of blackface as an artificial trick of the actor’s trade, potentially unmasking the constructedness of racial prejudices, while confronting the audience with their own pernicious racial stereotypes.
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2020, 22, 37; 171-190
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie przekłady dramatu słowackiego w latach 1990—2005
Poľské preklady slovenskej drámy v rokoch 1990—2005
Polish translations of slovak drama between 1990—2005
Autorzy:
Spyrka, Lucyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487070.pdf
Data publikacji:
2009-10-01
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
przekład
kultura
literatura słowacka
dramat
teatr
translation
culture
Slovak literature
drama
theatre
Opis:
Prehľad prekladov slovenskej drámy v Poľsku v rokoch 990—2005 berie do úvahy dve oblasti obehu dramatického textu: jednak divadelnú, a jednak literárnu oblasť ako dva priestory priameho styku príjemcu s textom preloženého dramatického diela. V uvedenom obdobi preklady slovenskej drámy boli iba zriedkavo inscenované poľskými divadlami, pričom prevládajú v tomto počte inscenácie rozhlasových hier. Príčinou je nedostatok prekladov slovenskej drámy do poľštiny. Preklady, ktoré vznikli pred rokom 1989, neboli uverejnené v tlači, zmizli v prekladateľských archívoch a dnes nie sú pristupné režisérom. Od začiatku 90. rokov tlačou vyšli preklady len štyroch slovenských hier, ktoré takisto neboli inscenované profesionálnymi divadlami. Preto priama prítomnosť slovenskej dramatickej tvorby v Poľsku je skoro nulová, pričom iba v malej miere je to spôsobené prekladateľovým výberom diela na prevod alebo kvalitou prekladu — výsledkom prekladateľových rozhodnutí počas procesu translácie. Dôležitou príčinou, no aj následkom neprítomnosti slovenských hier na poľských javiskach je skutočnosť, že poľský príjemca o slovenskej dráme a divadle vie len veľmi málo.
The review of polish translation of slovak drama between 1990—2005 regards two areas of dramatic text’s circulation. They are: scenic area and literatury area, which are also two spaces for direct contact between recipient and a text of a drama’s translation. During an indicated time slovak drama were staged by polish theatres seldom, stagings of radio-plays were dominated. The reason is in insufficiency of slovak drama’s translations in polish. Translations from before 1989 weren’t published, they loos at translators’s archives and now stage managers haven’t approach to them. From the beginning of 90. years only four translations of slovak drama were published. They also weren’t staged by polish profesional theatres. The direct presence of slovak drama in Poland is almost zero. This situation is only slightly owing by translators’s decision about a text to translating. It’s also slightly owing by a quality of translations like a final effect of a translators’s choices during his work. The minimal knowlegde of polish recipient anout slovak drama and theatre is also very important agent.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2009, 1, 1; 183-195
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak przetłumaczyć afisz teatralny? O korzyściach płynących z posługiwania się tekstami paralelnymi
How do you translate a theatrical poster? Advantages of using parallel texts
Autorzy:
Parafińska-Korybska, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053445.pdf
Data publikacji:
2021-12-01
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
afisz teatralny
teksty paralelne
ekwiwalencja
teatr
przekład
theatrical poster
parallel texts
equivalence
theatre
translation
Opis:
Artykuł koncentruje się wokół problematyki tekstów paralelnych na przykładzie afisza teatralnego. Celem badań było sprawdzenie, jakie środki mogą być pomocne w tłumaczeniu afiszy teatralnych. Omówiono cechy charakterystyczne warstwy tekstowej afisza, wskazano na podobieństwa i różnice w formułowaniu tego rodzaju ogłoszeń w polskiej i rosyjskiej przestrzeni kulturowej oraz zwrócono uwagę na typy ekwiwalencji na podstawie klasyfikacji E. Nidy i W. Kollera. Zaprezentowano także problemy tłumaczenia afiszy z języka polskiego na język rosyjski. Dowiedziono, że teksty paralelne stanowią cenne źródło wiedzy oraz mogą być pomocne w tłumaczeniu afiszy teatralnych.
The article focuses on parallel text issues based on the example of a specific text type – theatrical posters. The author discusses the characteristic features of the poster’s text and indicates similarities and differences in creating such announcements in Polish and Russian cultural spaces. These have become the basis for presenting the problem of translating the posters from Polish into Russian and the advantages of using parallel texts in translation, which are also discussed. The work also underlines types of equivalence based on E. Nida and W. Koller’s classification. These classifications helped to establish criteria to take into account when translating certain types of texts.
Źródło:
Linguodidactica; 2021, 25; 167-177
1731-6332
Pojawia się w:
Linguodidactica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Conrad’s Artistic Returns: Perspectives on a Bulgarian Debut in Staging Heart of Darkness
Autorzy:
Grigorova, Margreta
Tsoneva, Petya
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2188120.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Joseph Conrad
Heart of Darkness
Valeria Valcheva
performing arts
theatrical reception
theatrical translation
experimental theatre
Opis:
Since 1989 (the fall of Communism) the performing arts in Bulgaria have suffered a long process of transition dominated by a certain dialectic tension between the necessity to meet economic needs and the desire to open new venues for dramatic art. Against this background and contributing its own perceptive “reading” of Heart of Darkness to Conrad’s Bulgarian reception, on the eve of the vigorous celebration of his 160th anniversary in 2017, stage director Valeria Valcheva’s theatrical adaptation represents a remarkable debut rendition of Conrad’s fiction. The aim of this article is to explore how her idiosyncratic, creative, poetically recognizable approach lends a new form to Conrad’s recurrent relocation in modern and contemporary Bulgarian art.
Źródło:
Yearbook of Conrad Studies; 2019, 14; 35-59
1899-3028
2084-3941
Pojawia się w:
Yearbook of Conrad Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
De Servische vertaling van Heijermans’ Op Hoop van Zegen
The Serbian Translation of Heijermans’s Op Hoop van Zegen
Serbskie tłumaczenie dramatu Op Hoop van Zegen Hermana Heijermansa
Autorzy:
Novaković-Lopušina, Jelica
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342735.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Herman Heijermans
teatr niderlandzki
recepcja
analiza przekładu
strategie translatorskie
reception
Dutch theatre plays
translation analysis
translation strategies
receptie
Nederlands toneel
vertaalanalyse
vertaalstrategieën
Opis:
Honderd jaar na de opvoering in het Servisch Nationaal Theater in Novi Sad is de in handschriftvorm bewaard gebleven Servische vertaling van Heijermans’ Op hoop van zegen voor het eerst gepubliceerd. Nader onderzoek heeft uitgewezen dat die vertaling gemaakt was voor de première in 1905 in het Nationaal Theater te Belgrado en dat de vertaler de Duitse vertaling van Franziska de Graaff heeft gebruikt als brontekst. Een grondige analyse van zijn vertaling brengt zijn vertaalstrategieën aan het licht maar toont ook aan dat er lichte wijzigingen zijn die naar een eigen inbreng of naar een andere bron zouden kunnen verwijzen. Bovendien zijn hele passages doorstreept maar zonder nadere uitleg van die ingreep. Wat de receptie van de opvoeringen betreft getuigen de schaarse recensies ervan dat het geen onverdeeld succes was. Een anonieme recensent verweet Heijermans vooral zijn ongenuanceerde kritiek op het kapitalisme. Twee anderen zagen het probleem vooral in de gebrekkige opvoering en slechte rolverdeling. Desalniettemin blijkt Heijermans meerdere sporen te hebben achtergelaten in de Servische receptiegeschiedenis wat vooral te danken is aan zijn bekendheid in Duitsland. Perifere culturen vinden immers makkelijker tot elkaar via centrale bemiddelaars.
Sto lat po wystawieniu sztuki Hermana Heijermansa pt. Op hoop van zegen (Nadzieja) w Serbskim Teatrze Narodowym w Nowym Sadzie po raz pierwszy ukazało się drukiem serbskie tłumaczenie tego dramatu, dotąd istniejące wyłącznie w wersji odręcznej. Jak wykazały badania, przekład ten powstał przed premierą w 1905 roku w Teatrze Narodowym w Belgradzie, a tłumacz posłużył się jako tekstem źródłowym niemieckim przekładem Franziski de Graaff. Dokładna analiza przekładu ujawnia strategie translatorskie tłumacza, jak również pokazuje drobne zmiany, wprowadzone przez samego tłumacza lub zaczerpnięte z innego źródła. Dowiadujemy się także, że niektóre fragmenty tekstu oryginalnego zostały skreślone bez wyjaśnienia przyczyn takiej decyzji tłumacza. Jeśli chodzi o recepcję spektakli, nieliczne recenzje na ich temat świadczą o tym, że dramat Heijermansa nie odniósł spektakularnego sukcesu. Anonimowy recenzent obwiniał autora głównie za jego uproszczoną krytykę kapitalizmu. Dwóch innych widziało problem głównie w słabej inscenizacji i niewłaściwej obsadzie. Niemniej jednak wydaje się, że Heijermans pozostawił kilka śladów w historii serbskiej recepcji, co wynika głównie z jego sławy w Niemczech. Wszak kulturom peryferyjnym łatwiej jest dotrzeć do siebie poprzez centralnych mediatorów.
One hundred years after its performance at the Serbian National Theatre in Novi Sad, the Serbian translation of Heijermans’s Op Hoop van Zegen (The Good Hope), which has been preserved in handwritten form, was finally published for the first time. Further investigation has shown that this translation was made for the 1905 premiere at the National Theatre in Belgrade and that the translator used the German translation by Franziska de Graaff as the source text. A thorough analysis of his translation reveals his translation strategies but also shows that there are slight changes that could refer to his own input or to another source. Moreover, entire passages have been crossed out, but without any further explanation of that procedure. As for the reception of the performances, the sparse reviews testify that it was not an unqualified success with the public. An anonymous reviewer especially blamed Heijermans for his oversimplified criticism of capitalism. Two others saw the problem mainly in the poor staging and poor division of roles. Nevertheless, Heijermans appears to have left several traces in Serbian reception history, which is mainly due to his fame in Germany. After all, peripheral cultures reach each other easier through central mediators.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5 Zeszyt specjalny; 77-95
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Social Justice to Metaphor: The Whitening of Othello in the Russian Imagination
Autorzy:
Khomenko, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1812145.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Othello
blackface
Russian theatre
Russian film
Soviet theatre
Soviet film
adaptation
translation
Sergei Iutkevich
Eldar Riazanov
Aleksei Zernov
Nikolai Koliada
Petr Gladilin
Vahram Papazian
Opis:
Othello was the most often-staged Shakespeare play on early Soviet stages, to a large extent because of its ideological utility. Interpreted with close attention to racial conflict, this play came to symbolize, for Soviet theatres and audiences, the destructive racism of the West in contrast with Soviet egalitarianism. In the first decades of the twenty-first century, however, it is not unusual for Russian theatres to stage Othello as a white character, thus eliminating the theme of race from the productions. To make sense of the change in the Russian tradition of staging Othello, this article traces the interpretations and metatheatrical uses of this character from the early Soviet period to the present day. I argue that the Soviet tradition of staging Othello in blackface effectively prevented the use of the play for exploring the racial tensions within the Soviet Union itself, and gradually transformed the protagonist’s blackness into a generalized metaphor of oppression. As post-collapse Russia embraced whiteness as a category, Othello’s blackness became a prop that was entirely decoupled from race and made available for appropriation by ethnically Slavic actors and characters. The case of Russia demonstrates that staging Othello in blackface, even when the initial stated goals are those of racial equality, can serve a cultural fantasy of blackness as a versatile and disposable mask placed over a white face.
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2021, 23, 38; 75-89
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Staropolski przekład dzieła Lingua Erazma z Rotterdamu w „teatralnym lustrze” pierwowzoru (casus jednego wątku)
Autorzy:
Dąbkowska-Kujko, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2028457.pdf
Data publikacji:
2022-01-11
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
translation
original
language
rhetoric
actor
theatre
drama
hypocrisy
przekład
oryginał
język
retoryka
aktor
teatr
dramat
hipokryzja
Opis:
Artykuł jest próbą spojrzenia na staropolskie strategie translatorskie w świetle oceny wczesnorenesansowej pracy przekładowej anonimowego tłumacza jednego z mniej znanych dzieł Erazma z Rotterdamu pt. Lingua. Treść rozprawy koncentruje się nie tylko na wskazaniu i omówieniu metod tłumaczenia, ale przede wszystkim odsłonięciu na przykładzie jednego zaledwie wątku sposobów myślenia obu autorów, estetyki słowa, kultury i pragmatyki transponowania zasobów erudycyjnych, wreszcie – dialogu międzykulturowego, jaki bez wątpienia otwiera każda konfrontacja oryginału z przekładem.
The study attempts to look at Old Polish translation strategies in the light of the evaluation of the early Renaissance translation work by an anonymous translator of one of Erasmus’ lesser-known works, Lingua. The article focuses not only on indicating and discussing the methods of translation, but above all on revealing – on the example of one plot – the thinking procedures of both authors, the aesthetics of words, the culture and pragmatics of transposing erudite resources, and finally – the intercultural dialogue that undoubtedly opens up every confrontation of the original with translation.
Źródło:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2022, 65; 55-74
0029-8514
Pojawia się w:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Thou art translated”: Remapping Hideki Noda and Satoshi Miyagi’s A Midsummer Night’s Dream in Post-March 11 Japan
Autorzy:
Eglinton, Mika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648162.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
translation
adaptation
translingual theatre
Fukushima
earth-quake
Post-March 11
Hideki Noda
Satoshi Miyagi
Shakespeare in Japan
Opis:
Ever since the first introduction of Shakespeare to a Japanese audience in the nineteenth century, his plays have functioned as “contact zones,” which are translingual interfaces between communities and their cultures; points of negotiation, misunderstanding and mutual transformation. In the context of what is ostensibly a monolingual society, Japanese Shakespeare has produced a limited number of performances that have attempted to be multilingual. Most of them, however, turn out to be translingual, blurring the borders of linguistic specificity. As an example of this, I read A Midsummer Night’s Dream as adapted by Hideki Noda originally in 1992 and then directed by Miyagi Satoshi for the Shizuoka Performing Arts Centre in 2011. Drawing on my experience as the surtitle translator of Noda’s Japanese adaptation “back” into English, I discuss the linguistic and cultural metamorphosis of Noda’s reworking and the effects of its mediation in Miyagi’s rendition, and ask to what extent the production, adapted in post-March 2011 Japan, can be read as a “contact zone” for a translingual Japanese Shakespeare. In what way did Miyagi’s reading of the post-March 11 events inflect Noda’s adaption along socio-political lines? What is lost and gained in processes of adaptation in the wake of an environmental catastrophe?
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2016, 14, 29; 51-72
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intersemiotic Modernism: Matija Ferlin’s Sad Sam Lucky between Poetry and Its Embodiment
Intersemiotički modernizam: Sad Sam Lucky Matije Ferlina između poezije i njezina utjelovljenja
Autorzy:
Rafolt, Leo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38591552.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
prijevod
Srečko Kosovel
transpozicija
suvremeni ples
staging
difference and repetition
intersemioticism
translation
re-wording
embodiment
dance theatre
Opis:
Sad Sam Lucky is a solo performance by the choreographer and performer Matija Ferlin, conceived as part of his ongoing non-dance-like and non-theatrelike conceptual project Sad Sam, which started in January 2004 in Amsterdam, where the first part of this pseudo-durational piece was premiered. Ferlin’s performance Sad Sam Lucky is somewhat specific in the author’s oeuvre, mainly because it assays to become a physical response to the work of the Slovenian avant-garde poet Srečko Kosovel (1904—1926), translating it and transposing it at the same time, in-between languages and dialects (Slovenian, Croatian, Istrian, and/or English), and in-between performative regimes (embodied response and a pseudo-recital). Kosovel’s confessional poetry, i.e. profound, contemporary, tense in its stylistic imagery, and, at the same time, almost revolutionary in its ideas, is therefore being performed as a live matter of language, driven by Ferlin’s main idea — not to do theatre, not to do dance, not to translate, but to trans-body Kosovel’s verses, and his melancholic prophecy, thus creating a form of a highly physical, turbulent and emotional homage to this very unique avant-garde author.
Sad Sam Lucky je solo izvedba koreografa i performera Matije Ferlina, osmišljena u sklopu njegova trajnog neplesnog i nekazališnog konceptualnog projekta Sad Sam, započetog u siječnju 2004. u Amsterdamu, gdje je praizveden prvi dio. Ferlinova predstava donekle je specifična u autorovu opusu, ponajviše zato što nastoji utjeloviti fizički odgovor na djelo slovenskog avangardnog pjesnika Srečka Kosovela (1904—1926), prevodeći ga i transponirajući u isto vrijeme, između jezika i dijalekata (slovenski, hrvatski, istarski i/ili engleski), te između performativnih režima (utjelovljeni odgovor i pseudorecital). Kosovelova ispovjedna poezija, dakle duboka, suvremena, napeta u stilskim slikama, a istodobno gotovo revolucionarna u svojim idejama, izvodi se stoga kao živa stvar jezika, vođena glavnom Ferlinovom idejom — ne raditi kazalište, ne plesati, ne prevoditi, nego intersemiotički utjeloviti Kosovelove stihove i njegova melankolična proročanstva, stvarajući tako formu izrazito fizičkog, burnog i emotivnog pseudoteatra, hommage ovom vrlo jedinstvenom avangardnom autoru.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2023, 13; 1-26
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Boventitelen als vorm van audiovisueel vertalen en de receptie ervan in moderne operavoorstellingen in Nederland
Surtitles as a Form of Audiovisual Translation and Their Reception in Modern Opera Performances in the Netherlands
Nadpisy operowe jako forma tłumaczenia audiowizualnego i ich recepcja we współczesnych spektaklach operowych w Niderlandach
Autorzy:
van der Horst, Pim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342731.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nadpisy operowe
tłumaczenie audiowizualne
opera
teatr
recepcja
surtitles
audiovisual translation
theatre
reception
boventiteling
audiovisueel vertalen
theater
receptie
Opis:
Boventitels zijn bijna niet meer weg te denken uit hedendaagse operavoorstellingen. Dankzij boventitels worden opera’s die in een vreemde taal worden opgevoerd toegankelijker voor een breder publiek en krijgen operagezelschappen meer keuze bij het samenstellen van hun repertoire. Dankzij de nauwe band met de opvoering van een opera wijkt boventitelen enigszins af van andere vormen van audiovisueel vertalen zoals ondertitelen. Bovendien zijn er bij boventitelen in het vertaalproces andere spelers die een stempel op de vertaling drukken, zoals regisseurs en dirigenten. In het eerste deel van dit artikel wordt boventitelen nader uitgelegd en in de bredere context van het audiovisueel vertalen geplaatst. De introductie van boventiteling is echter niet zonder slag of stoot gegaan. Vooral in de operawereld was er sprake van weerstand tegen boventitels. In het tweede deel van dit artikel zal nader worden ingegaan op de redenen voor deze weerstand en zal aan de hand van recente recensies van operavoorstellingen worden getracht vast te stellen hoe er in Nederland op dit moment wordt aangekeken tegen boventitels in de opera.
Nadpisy (ang. surtitles) stały się niemal niezbędne we współczesnych przedstawieniach operowych. Dzięki nim obcojęzyczne opery stają się dostępne dla szerszej publiczności, zapewniając zespołom operowym większą swobodę w komponowaniu swojego repertuaru. Dzięki ścisłemu powiązaniu nadpisów z wykonaniem opery odbiegają one do pewnego stopnia od innych form przekładu audiowizualnego, jak napisy dolne (ang. subtitles). W procesie przekładu nadpisów biorą także udział inni uczestnicy, którzy pozostawiają swój ślad w tłumaczeniu, w tym reżyserzy i dyrygenci. W pierwszej części artykułu omówiono zjawisko nadpisów, przedstawione w szerszym kontekście przekładu audiowizualnego. Wprowadzenie nadpisów nie dokonało się łatwo, ponieważ opór przed nimi przyszedł właśnie ze strony świata opery. W drugiej części artykułu autor analizuje przyczyny tego oporu, a także na podstawie najnowszych recenzji spektakli operowych podejmuje próbę ustalenia recepcji nadpisów w Niderlandach.
Surtitles are almost indispensable in contemporary opera performances. Surtitles make operas performed in a foreign language more accessible to a wider audience and give opera companies more choice in composing their repertoire. Due to its close connection to the performance of an opera, surtitles differ somewhat from other forms of audiovisual translation such as subtitling. In addition, surtitles involve other players in the translation process, such as directors and conductors. In the first part of this article, surtitles are explained and placed in the broader context of audiovisual translation. The introduction of surtitles, however, was not without its struggles. In the world of opera in particular, there was resistance to them. In the second part of this article, we take a closer look at the reasons for this resistance and, on the basis of recent reviews of opera performances, we try to establish how surtitles in opera are currently viewed in the Netherlands.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5 Zeszyt specjalny; 113-127
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granice nowego dramatu serbskiego — płynne i stale wytyczane na nowo. Perspektywa lokalna i recepcja w Polsce
The Borders of the New Serbian Drama — Fluid and Constantly Redefined: The Local Perspective and Reception in Poland
Granice nove srpske drame — fluidne i stalno redefinisane Lokalna perspektiva i recepcija u Poljskoj
Autorzy:
Abrasowicz, Gabriela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373552.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Serbian drama and theatre
translation of the dramatic text
performative/ stage readings
promotion system
Serbian drama in Poland
Opis:
Since the turn of the millennium, Serbian drama has been increasingly valued and recognized in the post-Yugoslav region and in Europe. In recent years, the process of globalization has become progressively stronger, with an improved infrastructure for promotion that has made possible the crossing of material and symbolic boundaries. This in turn has led to transformations in artistic expression, as well as increasing opportunities for mobility, co-productions, and translations. The status of the drama has been somewhat problematic because of its situation between literature and theatre. Its heterogeneous nature has required the development of an appropriate method of presentation. The performative/stage reading has emerged as a compelling answer.
Na prelazu između milenijuma srpska drama postala je cenjena i prepoznata u postjugoslovenskom regionu i Evropi. Poslednjih godina proces globalizacije je sve snažniji, infrastruktura i sistem promocije su se poboljšali, što omogućava prekoračivanje materijalnih i simboličkih granica (transformacija umetničkog izražaja, kulturna mobilnost, koprodukcije, prevodi). Treba napomenuti da je početak 20. veka (naročito njegova druga decenija) doneo ozbiljnije interesovanje u zemlji i inostranstvu za dramsku i scensku produkciju. Objavljene su antologije savremene srpske drame: Nova srpska drama, Biseri iz upravničkih fioka, koje popularišu dramske tekstove i uvode ih u književni i pozorišni krug, poboljšavajući tako njihovu recepciju. Na taj se način širi svest o ovom stvaralaštvu i povećavaju se šanse autora i autorki da kroz scenske produkcije ili scenska čitanja uđu u glavne umetničke tokove. Poljski prevodioci takođe postepeno postaju sveviše zainteresovani za dramatičare iz Srbije. Status drame može biti problematičan jer se ona nalazi između književnosti i pozorišta. Njena heterogena priroda zahteva pravilan način realizacije. Pozorišni komad treba da se vidi, čuje i govori, a ne da se samo tiho čita. Ipak, postoji scensko čitanje kao pojednostavljeni oblik pozorišta gde glumci performativno čitaju scenario pred publikom. Ovo podrazumeva istraživanje pozorišta kad produkcija nije u potpunosti ostvarena i kad je naglasak stavljen na slušanje teksta, ne na gledanje izvođenja.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2020, 10, 2; 175-202
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies