Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Theatre of Cruelty" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Appropriations of Shakespeare’s King Lear in modern British drama: Edward Bond’s Lear (1971) and Howard Barker’s Seven Lears (1989)
Autorzy:
Pietrzykowska-Motyka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076889.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
appropriation
Lear
violence
cruelty
insight
Rational Theatre
Theatre of Cruelty
Opis:
The following article is an attempt at looking at the modern appropriations of Shakespeare’s King Lear’s story in two British plays: Edward Bond’s Lear (1971) and Howard Barker’s Seven Lears (1989). Both dates signify the first stage premieres of the plays in question: Bond’s play was first opened at the Royal Court Theatre, London and Barker’s play was opened October at Sheffield Crucible. Both plays explicitly relate to King Lear’s story by their titles and both are recognized as the best-known and most powerful dramatic reworkings of the Lear story. Although both playwrights place themselves within two disparate theatrical traditions: Rational Theatre (Bond) and The Theatre of Cruelty (Barker), they are noted for their political allusions. Yet the primary concern of the following article will be to see to what extent is the “myth” of Lear modified in two modern versions. To achieve this effect the author of the article will closely look at the spatial arrangement, time scheme, plot development, story line, character presentation and values, as well as some major themes. Also Lear as the main character will be shown in its various roles and relations: as a loving father, a king, a leader, a madman and a tragic figure.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2016, 4; 446-459
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Motyw szafotu w Tragédie française à huit personnages (1571) Jeana Bretoga
The Scaffold Motif in Tragédie française à huit personnages (1571) by Jean Bretog
Le motif de l’échafaud dans Tragédie française à huit personnages (1571) de Jean Bretog
Autorzy:
Kasperska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339714.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
échafaud
Jean Bretog
théâtre de la cruauté
violence
scaffold
theatre of cruelty
Opis:
Le texte de Jean Bretog Tragédie française à huit personnages (1571) demeure, comme son auteur normand, toujours peu connu et étudié. Ce drame, par son caractère moralisateur et allégorique, s’inscrit dans la tradition des moralités et des mystères médiévaux. Son sujet centré autour de l’homme coupable et du châtiment qui lui est imposé, et sa poétique de l’exhibition de la violence, annoncent l’esthétique théâtrale du baroque. L’article se concentre sur le motif de l’échafaud présenté dans la pièce, sur les limites et la possibilité de présenter des événements brutaux et cruels sur scène, ainsi que sur leur influence sur les spectateurs. L’analyse portera sur la dimension descriptive et représentative du motif. Les questions ci-dessus présentent un sujet important de discussions théoriques et littéraires au tournant des XVIe et XVIIe siècles.
The text written by Jean Bretog Tragédie française à huit personnages (1571) is, like its Normandy author, still unknown to a wider group of specialists. This drama, through its moralizing and allegorical character, derives from and inscribes itself in the tradition of medieval morality plays and mysteries. At the same time its subject matter focused around l’homme coupable and the punishment imposed on it, and the dominant poetics of l’exhibition de la violence, it is a harbinger of the theatrical aesthetics of baroque. Characteristic feature of mentioned period is, among other things, the lack of resistance to dazzle with cruelty. This article will focus on the scaffold motive present in the piece, related issue of boundaries and the possibility of presenting brutal and cruel events on the stage, as well as their engagement and influence on main character. The analysis will concern the descriptive and representative dimension of the motif.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2022, 17, 2; 103-112
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncerty zespołów metalowych jako teatr okrucieństwa
Metal concerts as the Theatre of Cruelty
Autorzy:
Stec, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/520836.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Artaud
teatr okrucieństwa
koncert muzyczny
Batushka
Gorgoroth
Tool
Theatre of Cruelty
music concert
Opis:
Artykuł traktuje o koncertach metalowych jako (nie-)świadomej realizacji teatru okrucieństwa sformułowanej w latach trzydziestych XX wieku przez Antonina Artauda. Życie tego twórcy jest buntem wobec mieszczańskiego stylu życia, co przekłada się przede wszystkim na treść jego pism, które są obrazoburcze i przełomowe. Jest w tym pewne podobieństwo do estetyki i poetyki muzyki blackmetalowej, ewokującej nastrój grozy i buntu. Teatr okrucieństwa nie ma związku z zadawaniem bólu i cierpienia w wymiarze fizycznym, Artaudowi zależało na tym, by spektakl był okazją do zmian w widzu, dla którego oglądane przedstawienie jest doświadczeniem wzniosłym, rytualnym i dotykającym sacrum. Koncerty zespołów: Gorgoroth, Batushka i Tool, zostały wybrane jako reprezentatywne dla omówienia obecności koncepcji Artauda w muzyce metalowej.
The following paper is dedicated to metal music concerts as (non-)deliberate realisation of the Antonin Artaud’s (1896–1947) Theatre of Cruelty, which he proposed in the 1930s. The life of Artaud is a pure rebellion against society, which pervades his writings that are both iconoclastic and groundbreaking. There is a certain similarity between Artaud and black metal music, whose aesthetics and poetics evoke the sense of dread and rebellion. The Theatre of Cruelty is not about corporal suffering. It aims to provoke essential changes in a viewer, owing to the play, which could be regarded as a noble ritual, touching sacrum. Concerts of Gorgoroth, Batushka and Tool have been selected as representative ones in order to discuss the presence of the Artaud’s concept in metal music.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2019, 11, 3 "Kultura metalowa w przestrzeni rytualnej i medialnej"; 70-80
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Participatory art, new media and convergence art based on the example of La Fura Dels Baus Group
Sztuka partycypacyjna, nowe media i kultura konwergencji na przykładzie grupy La Fura dels Baus
Autorzy:
Pawłowska, Aneta
Wendorff, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593913.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
La Fura dels Baus
participation
Theatre of Cruelty
spectacle
audience
partycypacja
teatr okrucieństwa
spektakl
publiczność
Opis:
The article attempts to present various categories of activities related to participatory art that we can find in the extensive artistic output of the Catalan group named La Fura dels Baus. Ever since it was established in 1979, the group has been presenting a wide variety of forms: open-air events, dramatic plays, operas, and performances. It uses typically theatrical techniques, emphasizing especially quasi-religious experiences and experiments originating from mythical prehistory of the stage art and newer group techniques (happening, techniques developed by groups of the contestation period). The article discusses such shows as: Accions (1983), Suz/O/Suz (1985), Noun (1990), Manes and MTM (both 1996), as well as XXX (2001). Special attention is paid to acquisition and adaptation of Artaud’s concept of “Theatre of Cruelty” in relation to the group’s activities, which at the same time are analysed from the perspective of audience participation in performances forced by artistic means.
Artykuł jest próbą przedstawienia różnych kategorii działań związanych ze sztuką partycypacyjną, jakie możemy odnaleźć w bogatej twórczości artystycznej katalońskiej grupy La Fura dels Baus. Od momentu gdy zespół powstaje w 1979 r. prezentuje bardzo rozmaite formy: spektakle plenerowe, przedstawienia dramatyczne, opery, performansy. Operuje technikami typowo teatralnymi, akcentując zwłaszcza doświadczenia i eksperymenty quasi-religijne wywodzące się z mitycznej prehistorii sztuki sceny i nowsze techniki grupowe (happening, techniki wypracowane przez zespoły okresu kontestacji). Omówione zostały takie widowiska jak: Accions (1983), Suz/O/Suz (1985), Noun (1990), Manes i MTM (oba 1996) oraz XXX (2001). Przedmiotem szczególnych rozważań jest, przejęcie i dostosowanie Artaudowskiego konceptu „teatru okrucieństwa”, w odniesieniu do działań grupy, które jednocześnie są analizowane w perspektywie wymuszonej środkami artystycznymi partycypacji publiczności w spektaklach.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 217-233
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies