Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Theatre" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Ochrona zabytków w USA
THE PROTECTION OF HISTORICAL MONUMENTS IN THE UNITED STATES OF NORTH AMERICA
Autorzy:
Łysiak, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537477.pdf
Data publikacji:
1974
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
ochrona zabytków w USA
Ashbel Smith Hall
Walter Gresham House
Allen Paul House
George Kelley’s Restaurant
Metropolitan Theatre
Cumberland School
"Dom Napoleona"
fort Sumter
Opis:
The author deals with both situation and problems of historioa.l monuments protection in the United States of America emphasising the specific aspects of conservation in that country and quoting numerous examples of rehabilitation of monuments dating from colonial times and from the eighteenth and nieteenth centuries. There is no effectively acting regular conservation service in the States that could be compared with such services active in several European countries which does not mean, however, that no achievements were gained in America in the field of protection and rehabilitation of historical monuments. As one from among numerous examples he quotes the nineteenthcentury Cumberland School, Dallas. It has been carefully restored and then adapted for the Managing Offices of the South-East Drilling Company who granted the suitable financial means for that undertaking. It deserves to be noted that in the States the works have already been started aimed not only at protection of individual objects but also of the whole groupings and as examples of isuch practice may be considered the towns of San Antonio, Texas and San Augustine, Florida. To be especially emphasised deserve the efforts made at present with the view to safeguard a number of objects of military engineering and architecture forming the monuments from the eventful history of American people and in the first line of those from the times of Secession Wajr. The author presents, among the others, in his report the adaptation of the nineteenth-century fort of Sumter sited on the isle in Charleston Bay (South Carolina) which is to be turned into museum of arms. At the same time he puts forward an interesting hypothesis that as a model for the fort of Sumter could serve the Montalembert Tower of 1812 that has been erected in Napoleonic times within the fortress of Modlin near Warsaw. The similarity of forms in these two objects is one striking the eye. As one of the most interesting achievements the author presents the chapol in the Round Diamond Rancho, Hondo Valley where modern architecture has been perfectly adapted to relics of a sacred building from colonial times.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1974, 1; 57-66
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr Tadeusza Różewicza
The Theatre of Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Fik, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29431849.pdf
Data publikacji:
1974-03-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Tadeusz Różewicz
open dramaturgy
theatre conventions
aesthetics
action
protagonist
dramaturgia otwarta
konwencje teatralne
estetyka
bohater
akcja
Opis:
Co postuluje wobec teatru dramaturgia autora uważanego za nihilistę i antychrysta kultury? Utwory dramatyczne i wypowiedzi teoretyczne Tadeusza Różewicza kwestionują wszelkie konwencje teatralne, wymierzone są w mody, snobizmy, nawyki. Jednocześnie konsekwentnie podejmują próby wykształcenia estetyki najlepiej oddającej cechy współczesnego świata. Negacja dotychczas stosowanych konstrukcji bohatera czy akcji dramatu wyraża nie tylko chaos i rozbicie otaczającej rzeczywistości, ale przynosi także próby konstruowania nowych modelowych sytuacji, w jakich znalazł się Człowiek i Ludzkość. Nowi bohaterowie Różewicza – bez wieku, twarzy, imion, odindywidualizowani i zmechanizowani – wpływają na charakter akcji lub też braku akcji jego dramatów. „Otwartość” wewnętrznej kompozycji ma różne stopnie, a „luźność” budowy nie oznacza przypadkowości ani dowolności. Różewicz konsekwentnie obnaża stereotypy na poziomie wyrazów, zdań i dialogów, a jednocześnie w jego tekstach coraz więcej miejsca zajmują obrazy ustanawiane didaskaliami. Brak zaufania do rozwlekłych dialogów prowadzi do zaanektowania przez dramat rejonów pozasłownych. Swoboda, jaką pozostawia Różewicz inscenizatorom, jest zatem niezwykle ograniczona.
What postulates with regard to theatre are put forth by the dramaturgy of an author regarded as a nihilist and an antichrist of culture? The dramatic works and theoretical statements of Tadeusz Różewicz challenge all theatre conventions, targeting fashions, snobberies, and habits. At the same time, they consistently attempt to develop an aesthetic that best reflects the characteristics of the contemporary world. The negation of the dominant modes of constructing protagonists or action in drama not only reflects the chaos and disintegration of the surrounding reality, but also brings attempts at creating new model situations in which Man and Humankind have found themselves. Różewicz’s new protagonists – ageless, faceless, nameless, unindividualized and mechanized – influence the character of the action or lack of action in his dramas. The “openness” of the internal composition has varying degrees, and the “looseness” of the construction does not imply randomness or arbitrariness. Różewicz is consistent in exposing stereotypes at the word, sentence, and dialogue levels, while at the same time images created in stage directions occupy an increasing amount of space in his texts. Due to his lack of confidence in lengthy dialogues, his drama annexes extra-verbal territories. The freedom that Różewicz leaves to the producers is therefore highly limited.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1974, 23, 1; 3-16
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polski Żyd: Jakub Appenszlak jako krytyk teatralny
Polish Jew: Jakub Appenszlak as a Theater Critic
Autorzy:
Godlewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146921.pdf
Data publikacji:
1992-12-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jakub Appenszlak
teatr żydowski w Polsce
prasa żydowska
Nasz Przegląd
krytyka teatralna
Yiddish theatre in Poland
Jewish press
theater criticism
Opis:
Portret Jakuba Appenszlaka (1894–1950), żydowskiego krytyka piszącego po polsku. Appenszlak w okresie międzywojennym publikował recenzje z przedstawień w teatrach polskich i żydowskich w dzienniku Nasz Przegląd, którego był redaktorem.
A profile of Jakub Appenszlak  (1894–1950), the Yiddish theater critic who wrote in Polish and who during the interwar period published reviews of Yiddish and Polish theaters in the daily Nasz Przegląd, of which he was the Editor.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1992, 41, 1/4; 127-134
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatry żydowskie w Warszawie między wojnami (1918–1939)
Jewish Theatres in Warsaw between the Wars (1918–1939)
Autorzy:
Krasiński, Edward
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146925.pdf
Data publikacji:
1992-12-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Abraham Kamiński Theatre
«Dybbuk»
Vilna Troupe
Jewish actors
WIKT
Jung Teater
repertoire
ghetto
Teatr Kamińskiego
«Dybuk»
Trupa Wileńska
aktorzy żydowscy
repertuar
getto
Opis:
W 1837 roku działał w Warszawie teatr Dawida Hellina, co można uznać za początek teatru żydowskiego w Warszawie, chociaż jego rozkwit  nastąpił dopiero pod koniec XIX wieku. Ester Rachel i Abraham Kamińscy stworzyli wówczas stały zawodowy zespół, a w 1913 otworzyli własną siedzibę – teatr, którego tradycję kontynuowała ich córka, Ida. W artykule omówione zostały najważniejsze przedstawienia teatrów żydowskich, ich repertuar, warunki techniczne i finansowe, a także źródła archiwalne i prasowe do badania historii teatru żydowskiego w Warszawie przed II wojną światową. Trupa Wileńska i Warszawski Żydowski Teatr Artystyczny WIKT miały w repertuarze sztuki ambitne, klasykę żydowską i współczesny dramat światowy. Michał Weichert prowadził eksperymentalny Jung Teater o ambicjach politycznych. Powstawały liczne, choć działające krótko, teatry miniatur, sceny rewiowe i kabaretowe. Większość teatrów jidysz sąsiadowała z polskimi, ale działały też teatry w dzielnicy żydowskiej, jak Centralny czy Scala. Związki między teatrem polskim i żydowskim należy rozpatrywać wielostronnie, w odniesieniu do publiczności, repertuaru i krytyki, a także współpracy między teatrami i twórcami.
Although Jewish theatre in Warsaw can be considered to date back to David Hellin’s theatre, operating in 1837, it had not flourished until the late 19th century. At that time, Ester Rachel and Abraham Kamiński created a permanent professional theatre company, and in 1913 they opened their own theatre, whose tradition was continued by their daughter Ida. The article discusses the most important performances of Jewish theatres, their repertoires, technical and financial conditions, as well as archival and press sources for researching the history of Jewish theatre in Warsaw before World War II. The Vilna Troupe and the Warsaw Jewish Art Theatre WIKT performed ambitious plays, Jewish classics, and contemporary world drama. Michal Weichert ran the experimental Jung Teater, which had political ambitions. Numerous if short-lived kleynkunst theatres, revues and cabarets were created. Most Yiddish theatres were located next to Polish ones, but there were also theatres in the Jewish quarter, such as Centralny and Scala. The relationship between Polish and Jewish theatre life should be considered on multiple levels, with regard to audiences, repertoires, and criticism, as well as collaboration between theatres and artists.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1992, 41, 1/4; 313-344
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwie drogi – Teatr Laboratorium i The Living Theatre
Two Paths—The Laboratory Theatre and The Living Theatre
Autorzy:
Ostrowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430975.pdf
Data publikacji:
2000-12-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jerzy Grotowski
Julian Beck
Judith Malina
Teatr Laboratorium
The Living Theatre
The Laboratory Theatre
Opis:
W artykule zestawiono i skomentowano wybrane aspekty idei i praktyki dwóch grup teatralnych – Teatru Laboratorium i The Living Theatre. Autorka omawia zarówno różnice, jak i podobieństwa oraz elementy paralelne, wynikające z okoliczności społeczno-kulturowych. Podkreśla, że obie grupy podobnie diagnozowały rzeczywistość i sytuację człowieka w kulturze oraz uważały teatr za narzędzie, które może tę sytuacje zmienić, proponowały jednak odmienne rozwiązania i miały różne cele. Porównuje stosunek obu grup do publiczności i proponowanych przez nie sposobów jej angażowania w teatralne wydarzenie, wiążąc to zagadnienie z szerszymi koncepcjami komunikacji w teatrze i sztuce. Analizuje także stosunek Jerzego Grotowskiego, Juliana Becka i Judith Maliny do kontrkultury i idei anarchistycznych. Podstawą analizy są teksty artystów oraz recepcja wybranych przedstawień.
This article juxtaposes and comments on selected aspects of the concepts and practice of two theater groups—The Laboratory Theater and The Living Theatre. The authors discusses both differences and similarities, as well as parallel elements resulting from socio-cultural circumstances. She highlights the recognition that both groups similarly diagnosed reality and the situation of humans in culture, as well as considered theater as a tool that could transform this situation. However, they proposed different solutions and had different goals. The author compares the attitude of the two groups to the audience and the proposed means of its involvement in a theatrical event, linking this issue to broader concepts of communication in theater and art. The article also analyzes the attitude of Jerzy Grotowski, Julian Beck, and Judith Malina to counterculture and anarchist ideas. The analysis is based on the artists’ texts and the reception of selected performances.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2000, 49, 1/4; 607-618
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jerzego Grotowskiego doświadczenie Rosji: Rekonesans
Jerzy Grotowskis Experience of Russia: A Reconnaissance
Autorzy:
Osiński, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430972.pdf
Data publikacji:
2000-12-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jerzy Grotowski
Jurij Zawadski
Teatr Laboratorium
kulturowa mobilność teatru
Yuriy Zavadsky
The Laboratory Theatre
cultural mobility of theater
Opis:
W artykule przedstawiono różne aspekty stosunku Jerzego Grotowskiego do kultury rosyjskiej, jego kontakty z Rosjanami i doświadczenia z pobytów artysty w Rosji w latach 1955–1956 i w roku 1976. Autor podkreśla, że szczególną rolę w  kontaktach Grotowskiego z kulturą rosyjską odegrał Ludwik Flaszen, który także tłumaczył oficjalną korespondencję Teatru Laboratorium z Rosjanami. W artykule omówiono szczegółowo pierwszy stypendialny pobyt Grotowskiego w Rosji: studia w Gosudarstwiennym Institutie Tieatralnogo Iskusstwa im. A.W. Łunaczarskogo przerwane dwumiesięczną podróżą do Turkmenistanu i Uzbekistanu. Podkreślono znaczenie relacji Grotowskiego z jednym z wykładowców GITiS, reżyserem i wybitnym pedagogiem Jurijem Zawadskim, a także rozwój jego zainteresowania Meyerholdem w tym okresie. Podstawą badań są polskie i rosyjskie artykuły publikowane w czasopismach, niepublikowane materiały archiwalne, w tym nagrania audio i wideo oraz korespondencja Grotowskiego z Jurijem Zawadskim i innymi osobami, a także rozmowy Grotowskiego z autorem.
This article presents various aspects of Jerzy Grotowski’s attitude towards Russian culture, his contacts with Russians, and his experiences during the stays in the Soviet Union in 1955–1956 and in 1976. The author highlights the special role in Grotowski's contacts with Russian culture played by Ludwik Flaszen, who also translated the official correspondence of the Laboratory Theatre with the Russians. The article discusses in detail Grotowski's first scholarship stay in the Soviet Union: studies at the A. V. Lunacharski Russian Institute of Theatre Arts GITIS, interrupted by a two-month trip to Turkmenistan and Uzbekistan. The significance of Grotowski's relationship with one of the GITiS lecturers, director and prominent pedagogue Yuri Zavadsky, is highlighted, as well as the development of Grotowski’s interest in Meyerhold during this period. The research is based on Polish and Russian articles published in periodicals, unpublished archival materials, including audio and video recordings and Grotowski’s correspondence with Yuriy Zavadsky and others, as well as Grotowski's conversations with the author.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2000, 49, 1/4; 284-315
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Summary of „Pamiętnik Teatralny” 1-4/2000
Autorzy:
Janikowski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147337.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jerzy Grotowski
kulturowa mobilność teatru
Teatr Laboratorium
cultural mobility of theater
The Laboratory Theatre
Opis:
Omówienie zawartości „Pamiętnika Teatralnego: 1-4/2000. Poczwórny zeszyt został w całości poświęcony ponowionej refleksji nad życiem i dziełami Jerzego Grotowskiego. We wstępnej części artykułu przypomniano o wczesnych relacjach Grotowskiego z redakcją „Pamiętnika Teatralnego” (spotkanie w Opolu w marcu 1963 oraz udział redaktorów w pracach specjalnego komitetu ministerialnego w 1964 roku). Podkreślono wagę artykułów Ludwika Flaszena i Zbigniewa Raszewskiego opublikowanych w „Pamiętniku Teatralnym” 3/1964 w  procesie obrony Teatru 13 Rzędów prowadzonym przez środowisko teatralne w 1964 roku. Zarysowano także historię rozpoczętej w 1998 roku pracy nad numerem specjalnym poświęconym Grotowskiemu.  
Overview of the Pamiętnik Teatralny 1-4/2000 content. This special issue re-explores the life and works of Jerzy Grotowski. The introductory part of the article recalls Jerzy Grotowski's early relationship with Pamiętnik Teatralny (a meeting in Opole in March 1963 and the editors' participation in a special ministerial committee in 1964). The author highligths the importance of the articles by Ludwik Flaszen and Zbigniew Raszewski published in Pamiętnik Teatralny 3/1964 in the theater milieu's defense of the 13 Rows Theatre  in 1964. The story of the work on this special issue devoted to Grotowski, which began 1998, is also outlined.  
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2000, 49, 1/4; 694-700
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jeanne la Folle. Quelques considérations sur le personnage Montherlantien face aux sources historiques
Joanna Szalona. Kilka uwag na temat: Postać w dziele Montherlanta a źródła historyczne
Autorzy:
Stachniak, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954777.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Henry de Montherlant
teatr (historia w teatrze)
szaleństwo
theatre (history in theatre)
folly
Opis:
Joanna Szalona, urodzona w Toledo w 1479, a zmarła w Tordesillas w 1555 r., była królową Kastylii i Aragonii, żoną Filipa Pięknego. Jest ona postacią bardzo złożoną i do dziś nieodgadnioną: jedni twierdzą, że była szalona, niezrównoważona psychicznie, drudzy zaś utrzymują, że była ofiarą ambicji politycznych swojego ojca Ferdynanda, potem męża, a następnie syna. Karola V, którzy zależnie od swoich własnych interesów orzekali o jej zdrowiu psychicznym. Postać ta - jej tajemniczość i złożoność - zainspirowała dramatopisarza Henry’ego de Montherlant, który w swojej sztuce pod tytułem Le Cardinal d ’Espagne ukazał ją w jej ostatnim, choć najdłuższym okresie życia - jako wdowę, zrozpaczoną po śmierci swojego męża, Filipa Pięknego. Zarówno wygląd zewnętrzny, jak i zachowanie bohaterki Monlherlanta zgodne są ze świadectwami ówczesnych i współczesnych historyków: P. de Sandovala. L. P. Gacharda, W. T. Walsha oraz J. Brouwera. Niedbały ubiór królowej, odmawianie przyjmowania posiłków, strach przed szpiegami, niechęć do podejmowania decyzji, szczególnie wagi państwowej, czy napady szału ustępujące stanom odrętwienia, obecne są w sztuce francuskiego pisarza, który przyznaje się zresztą do korzystania z przekazów kronikarzy tamtej epoki. Postaci Joanny Szalonej towarzyszy również głębokie poczucie godności królewskiej oraz niechęć do spełniania wszelkich praktyk religijnych. Jednakże podstawą, na której Montherlant zbudował postać Joanny Szalonej, jest niewątpliwie jej niezaspokojona i zazdrosna miłość do Filipa Pięknego: z tą samą pasją, z jaką kochała i zarazem nienawidziła swojego męża za jego życia, tak również opłakiwała go po jego śmierci.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2001, 49, 5; 25-46
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Widownia antycznego teatru greckiego
The Auditorium and the Audience of the Greek Ancient Theatre
Autorzy:
Chodkowski, Robert R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954797.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teatr
Grecja
widownia
dramat grecki
theatre
Greek drama
auditorium
audience
Greece
Opis:
The author deals with the auditorium of the Greek theatre in a twofold meaning: as a part of the stage building and as its audience who took seats in the theatre during performances. The first part of the paper depicts the following issues from the historical point of view: the auditorium of the Greek theatre as instanced by the most characteristic remnants of the ancient theatrical buildings, that is the size of the audience, its division into blocks of seats, benches for the audience, seats and seats of honour. The second part deals with the theatrical audience: their number, their social composition, their behaviour during performances, relations between the stage and the audience. The latter aspect is more particularly exposed in the paper; the close relations between the spectators and actors have been discussed on the example of the texts of dramas (tragedy and ancient comedy) that have been preserved until now. As far as other particular issues are concerned, one should stress that the author is in favour of women in the theatre both during agons (dramatic contests) of tragedies, and in comedies, disputing in this matter with the opposite view presented by S. Goldhill (of 1997).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2001, 49, 3; 61-93
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatroterapia w pracy z osobami niepełnosprawnymi
Theatre Therapy in the Work With the Disabled
Autorzy:
Wojcieszuk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857422.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teatroterapia
teatr dla życia
osoba niepełnosprawna
Warsztaty Terapii Zajęciowej
teatr Pracownia Teatralna
theatre therapy
theatre for life
the disabled person
occupational therapy workshops
Theatre Workshop
Opis:
The theatre is a therapeutic method used in the work with the disabled. The main purpose of therapeutic classes is to support the development of the disabled. Owing to a incomprehension of the term theatre therapy, Lech Śliwonik has introduced the term theatre for life. The latter term clearly defines that the theatre with the disabled „should be a way”, should create chances and give opportunities for further development. In order to answer the questions about the course of classes, what aim instructors and therapeutist have, the best way would be to give a good example. Such a theatre is the Theatrical Workshop at the Workshops of Occupational Therapy „Source” in Lublin. It is a theatre and one of the workshops of the same name. The theatre is conducted by Aneta Stodulska (the instructor and director of the group). The main purpose is to support the development of the disabled. The most important is the person and meeting half way his or her needs and potentialities. Aneta Stodulska has worked out her own method of work. The proper understanding of the term theatre therapy and appropriate aim and method bring about concrete results. The theatre Theatrical Workshop achieves good results both in the therapeutic and theatrical areas. The author quotes accurate results of her work in her master's thesis entitled „The Therapeutic Influence of the Theatre on the Disabled. The Activity of the Theatrical Workshop of the Workshop of Occupational Therapy ”Source„ in Lublin.” It was written under the supervision of Prof. Maria Barbara Styk and defended in June 2002.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2002, 30, 2; 207-213
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związki kultu Dionizosa z teatrem greckim w świetle nowszej literatury naukowej. Przegląd najważniejszych stanowisk
The Relations between the Cult of Dionysus and the Greek Theatre in the Light of the most Recent Learned Literature. A Review of the most Important Positions
Autorzy:
Kulig, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954403.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teatr
dramat
Dionizos
obrzęd
kult
theatre
drama
Dionysos
ritual
cult
Opis:
The paper depicts the most recent literature as regards the relations between the cult to Dionysus and the Greek theatre. We find here the views of, among others, S. Goldhill, who showed the social and political aspect of the festival in honour of Dionysus, and thereby he pointed to Dionysus as the protective deity of the polis. R. Friedrich criticized this point of view. He discusses the transitory stage between the rite and the fully developed tragedy. He stated that at the source of the drama one finds ἱερὸς λόγος, dealing with Dionysus' special passion (his suffering, death and resurrection). Another scholar who touched upon this problem is R. Seaford. He directed our attention to the Dionysian myth. The scholar treats that myth and cult as elements of the social process forming the polis rather than as a source of tragedy. The theme which is of interest for us here is dealt with by P.E. Easterling. She pointed to a strong link between the Dionysian festival and dithyramb. She laid a great stress on the significance of the satyr drama which – according to her – was supposed to demonstrate the „animal” spirit of the audience. Undoubtedly, this wildness has something to do with Dionysus – the god of dance, singing, wine, and joy. This is on what the scholar bases her theory as regards the relationship between the cult of Dionysus and the theatre. Now D. Paleothodoros, while discussing this relationship, grounds his theory on the archeological research of the Athenian agora. His research indicates that the cult of Dionysus and dramatic festival were introduced to Athens at the time of the reign of the sons of Pisistratus.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 3; 93-103
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reminiscencje ajschylejskie w parodosie Antygony Sofoklesa
Aeschylean Reminiscences in the Parodos of Sophocles’ Antigone
Autorzy:
Chodkowski, Robert R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954286.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
literatura
teatr
tragedia grecka
chór
parodos
literature
theatre
Greek tragedy
chorus
Opis:
The paper discusses some similarities between Aeschylus and the parodos of Sophocles’ Antigone. The chorus in the Antigone is a group of royal counsellors whose social status reminds us of the choruses of Persians and Aeschylus’ Agamemnon. As such, it plays similar functions: it is dramatic and plays the role of a commentary. Like the choruses in Aeschylus, in which the old tragedian penetrates into the past following the principle of retrospection, Sophocles in the introductory part of his chorus also refers to a scene of the event from pre-action (Vorgeschichte) and submits it to a commentary in lyrical and reflective manifestations. Introducing narrative elements into the song of parodos, Sophocles – following Aeschylus – does not make his chorus relate the events in a chronological order, but uses “the technique of editing”. He cuts them into certain units and remodels them in time in order to submit them to poetization or reflection, or to expose them as meaningful for the further course of action. In the final part of the paper, the author discusses Aeschylean reminiscences which he noticed in the linguistic layer of the parodos.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 3; 19-28
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Udział Instytutu Historii Architektury i Konserwacji Zabytków w procesie odnowy Krakowa
Autorzy:
Kadłuczka, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217506.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Teatr Stary w Krakowie
konserwacja
Rynek Główny w Krakowie
Kraków
zespół pałacowo-ogrodowy
Instytutu Historii Architektury i Konserwacji Zabytków
Old Theatre in Krakow
conservation
Main Market
palace
garden
Institute of History of Architecture and Monument Preservation
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2003, 13; 78-81
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anna Gostyńska (1847-1918). Szkic do biografii
Anna Gostyńska (1847-1918). A Sketch for Her Biography
Autorzy:
Kowalska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953998.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Anna Gostyńska
trupa teatralna
teatr lwowski
jubileusz pracy scenicznej
Aniela Aszpergerowa
theatrical company
Lvov theatre
stage work jubilee
Opis:
The sketch is devoted to Anna Berta Gostyńska (née Dudlow) who was born on 14 June 1847 in Warsaw in the family of a shoemaker – August Dudlow, and died in Lvov on 13 July 1918. Orphaned early by her parents, she was left to her own devices. Her persistence, unusual diligence, and a real love of the theatre allowed her to make her dreams come true. She made her début on 10 June 1873 in a Warsaw garden theatre. Then, with various companies she played in the provinces (the Łódź and Lublin regions, Galicia). In April 1880 she was engaged by Jan Dobrzyński, the manager of the Lvov Theatre. There she remained till the end. She made herself famous by playing many roles, both in comedies and in tragedies, as well as in modernist dramas. With the Lvov Theatre Company she visited Kiev, Vienna and Paris. In Lvov she celebrated two jubilees of her theatrical work (in 1898 and in 1910).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 1; 129-135
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aux origines de l’adialogisme théâtral: Le Cantique des Cantiques
U źródeł adialogizmu teatralnego: Pieśń nad Pieśniami
Autorzy:
Wołowski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954146.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Biblia
teatr
dramat
monolog
dialog
adialogiczność
adialektyczność
Bible
theatre
drama
monologue
dialogue
adialogism
adialectism
Opis:
Pieśń nad Pieśniami, usytuowana w samym sercu Biblii, jest na tle zawartych w niej utworów kompozycją wyjątkową. Z genologicznego punktu widzenia ma ona formę krótkiego dramatu poetyckiego lub raczej, jak sugerują liczni egzegeci, zbioru dialogowanych pieśni miłosnych. Rozważania zawarte w artykule, o charakterze wyłącznie literaturoznawczym, dotyczą właśnie aspektu dialogicznego Pieśni. Dialogi występujące w tym poemacie wydają się bowiem prawdziwym archetypem zjawiska adialogizmu, niesłychanie często obecnego we współczesnych utworach dramatycznych i poetyckich. Po krótkim przedstawieniu problemów, jakie stawia przed analizą wielość możliwych architektur Pieśni, artykuł omawia stosowane tam zabiegi amplifikacji adialektycznej, zmiany form zwrotów osobowych, cytatu intralokucyjnego, dialogu z chórem, paradidaskaliczności, zmian izotopii dyskursywnej w replikach oraz użycia aktanta fokalizującego.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 5; 87-97
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies