Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "The Wilanów Palace" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Antonii Messing twórca pomnika Panny Marii przed kościołem Reformatów i serii wzorowanych na nim nagrobków wzniesionych na cmentarzach Warszawy
    Antoni Messing- co-creator of the Sacred Virgin Marys statue located in front of the Reformed Church and co-author of series of tombstones patterned after it and raised at the cemeteries of Warsaw
    Autorzy:
    Wiraszka, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/449814.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Warsaw
    The Palace of Wilanów
    The Powązkowski Demetry
    The Evangelical Augsburg Cemetery
    The Evangelical Reformed Cemetery
    The Orthodox Cemetery in Wola
    Henryk Marconi
    Antoni Lessing
    the statue of the Virgin Mary of the Immaculate Conception
    Opis:
    Antoni Messing (ca. 1821-1867) the owner of the stone workshop located in Warsaw on 6 Powązkowska Street (mtge. 27C) is currently most famous for one monument- the Statue of the Virgin Mary of Immaculate Conception which was placed in front of the Church of St Antony of Padua on Senatorska Street (1851). What made this monument different from other independently standing monuments was the use of lanterns which at evening time illuminated the statue of the Virgin (1853). The innovative idea spread not only around Warsaw, but also outside the city boundaries. References to the monument elevated by Messing were not limited to the way and form of illuminating the statue. The inventory research conducted on Warsaw cemeteries ena-ble the extraction of a group of tombstones imitating the shape and the decor of the plinth of the statue of the Virgin. The number of examples of this collection of tombstones numbers 19. Their execution dates back to the period 1853-1874 - with one exception only, all of them were elevated during the period of Antoni Messing’s ownership of the stone workshop. All of them represent the same commemoration in the form of a crucifix located on a plinth. Exam-ples can be separated into two groups. One, comprising 8 tombstones, the closest to the origi-nal, the other, comprising 11 examples preserves the architectural structure without the sculp-tural decor. The origin of the formal concept is to be traced in the project of Henryk Marconi’s garden vase designed for Wilanowski Park (ca. 1845-1851) as well as the finishing elements of the Stanisław and Antoni Potocki’s tombstones. Consequently, the contribution of Messing consists in the creation of the series of tombstones modeled on the statue of the Virgin Mary rather than the originality of the project.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2016, 23; 181-190
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Fabryka” pałacu w Wilanowie za czasów Elżbiety Sieniawskiej. Uwagi na temat organizacji magnackiego placu budowy w XVIII w.
    The Wilanów Palace Fabrica under Elżbieta Sieniawska. Remarks on the Organization of a Magnate Construction Site in the 18th Century Polish-Lithuanian Commonwelth
    Autorzy:
    Nestorow, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24825304.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Pałac w Wilanowie
    Elżbieta z Lubomirskich Sieniawska
    Giovanni Spazzio
    Giuseppe Fontana
    Johann Georg Plersch
    Giuseppe Rossi
    The Wilanów Palace
    Elżbieta Sieniawska née Lubormiski
    Opis:
    Jednym z ciekawszych okresów w dziejach pałacu wilanowskiego są lata 1720-1729 kiedy dawna królewska rezydencja znalazła się w posiadaniu hetmanowej wielkiej koronnej i kasztelanowej krakowskiej Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej. Warto nadmienić, że przedsiębiorcza magnatka rywalizowała o podwarszawski pałac z królem Augustem II i rywalizację tę wygrała. W momencie nabycia klucza wilanowskiego przez Sieniawską dawna ulubiona siedziba Jana III Sobieskiego znajdowała się w bardzo złym stanie, a zrujnowane folwarki nie przynosiły oczekiwanych dochodów. W związku z czym Sieniawska postanowiła przywrócić tamtejszym dobrom płynność finansową, która pozwoliłaby m.in. na utrzymanie tamtejszego pałacu. Elżbieta z Lubomirskich Sieniawska była jedną z ważniejszych postaci na arenie politycznej i artystycznej czasów saskich. W działalności fundacyjnej hetmanowej Sieniawskiej widoczna jest cycerońska zasada publicam magnificentiam diligit. Bogate dekoracje malarsko-rzeźbiarskie były swego rodzaju „kostiumami” symbolicznymi i tak też były odczytywane przez współczesnych. Szczególną rolę w budowaniu wizerunku potężnej magnatki odegrała dawna królewska rezydencja w podwarszawskim Wilanowie, zakupiona 3 lipca 1720. Było to uwieńczenie stopniowego wykupywania dóbr królewskich, którymi hetmanowa opiekowała się po wyjeździe Marii Kazimiery do Rzymu (w jej rękach znalazły się m.in. pałace w Wysocku i Surochowie, a także dobra tarnopolskie). Pałac wilanowski w chwili zakupu znajdował się w opłakanym stanie. Sieniawska nie tylko wyremontowała pałac ale ukończyła obydwa skrzydła boczne, a także w subtelny sposób wplotła własny rodowy wątek w skomplikowany ideowy program rezydencji „Polskiego Herkulesa”. Wilanów był miejscem modnym, często odwiedzanym przez czołowych przedstawicieli magnaterii, a także samego Augusta II. Tak poważne przedsięwzięcia jak remont i rozbudowa dawnej królewskiej rezydencji wymagało zaangażowania nie tylko plejady artystów i rzemieślników ale także oficjalistów odpowiedzialnych za dowóz materiałów budowlanych, opłacanie wykonawców i sprawne funkcjonowanie całej fabryki. Trzon zespołu wykonującego prace artystyczno-budowlane w rezydencji wilanowskiej tworzyli artyści i rzemieślnicy zatrudnieni przez Sieniawską w Łubnicach, przy modernizacji jej głównej siedziby. Nie tworzyli oni wewnętrznej struktury w ramach magnackiego dworu, ale zhierarchizowaną grupę specjalistów podległą architektowi hetmanowej Giovanniemu Spazzio, który pełnił rolę nie tylko głównego projektanta, ale również nadzorcy wszystkich przedsięwzięć artystycznych. Warsztat ów, na co wskazują jednoznacznie źródła, nie był zbyt liczny. Jego zasadniczy trzon składał się z kilku wyspecjalizowanych wykonawców z tego powodu Sieniawska zmuszona była wspomagać się najmowanymi na zasadzie kontraktów wykonawcami. Wiodącą rolę odegrało  środowisko warszawskie, z którego wywodzili się m.in. przedstawiciele rodziny Ceronich, przedsiębiorca budowlany Giuseppe Fontana, rzeźbiarz Johann Georg Plersch czy malarz Giuseppe Rossi, by ograniczyć się do najważniejszych. Na podstawie analizy zachowanych źródeł udało się dość dokładnie zilustrować funkcjonowanie owego zespołu stałych i okresowo zatrudnianych wykonawców, a także organizację fabryki pałacowej. Jego sprawne funkcjonowanie uzależnione było nie tylko od twórców, ale też od współpracujących z nimi plenipotentów związanych z administracją ziemską. Podkreślono szczególną rolę burgrabiego, którego udział w procesie budowy był dotąd marginalizowany. Jeszcze mniej wiadomo było o zaangażowanych przy fabryce urzędnikach (administratorach, podstarościch, zarządcach, gubernatorach, itd.). Nie mniej interesujące było prześledzenie sposobu finansowania prac, a także opłacania artystów. Okazało się, że niezmiernie ważną rolę odgrywał miejscowy arendarz dysponujący gotówką, którą wypłacał za odpowiednimi, pisemnymi „asygnacjami”.  
    One of the more interesting periods in the history of the Wilanów Palace spanned 1720-29 when the former royal residence was owned by Elżbieta Sieniawska née Lubormiski, wife of the Grand Hetman of the Crown and Cracow Castellan. Interestingly, the resourceful magnate competed for the Palace in the suburbs of Warsaw against King Augustus II and she won the rivalry. At the point when Sieniawska acquired the key to the Wilanów Palace, the former residence of King Joh III Sobieski, it was in a deplorable state, while the ruined home farms did not yield expected income. In view of this Sieniawska decided to restore the financial liquidity to the estates there, which would allow to e.g. maintain the Palace. Elżbieta Sieniawska née Lubormiski was one of the major figures on the political and artistic arena of the Saxon era. In her founding activity, Sieniawska clearly followed the Ciceronian principle: publicam magnificentiam diligit. Rich painting and sculptural decoration was a kind of a symbolical ‘costume’, and was perceived as such by the contemporary. A special role in consolidating the image of the powerful magnate was played by the Wilanów Palace former royal residence she purchased at Wilanów in the suburbs of Warsaw on 3 July 1720. This deal crowned the gradual purchase of the royal estates that Sieniawska took care of following the departure of Marie Casimire for Rome (she owned e.g. the Wysocko and Surochów Palaces and the Tarnopol estates). [On the date of its purchase, the Wilanów Palace was in a deplorable state]. Not only did Sieniawska renovate the run down Palace, but she also completed both lateral wings, additionally subtly interlacing her own family motif with the complex ideological programme of the residence of the ‘Polish Hercules’. The Wilanów Palace turned into a fashionable venue, frequently visited by leading magnates, including Augustus II himself. Such a serious undertaking that the renovation and extension of the former royal residence implied required not only the involvement of an array of artists and craftsmen, but also clerks responsible for the supply of building materials, for paying the workers, and for the operating of the whole fabrica, namely the building workshop. The core of the team conducting the artistic and construction works on the Wilanów residence were the artists and craftsmen employed by Sieniawska at Łubnice, where she had her main residence modernized. They did not form any internal structure within the magnate’s court, but a hierarchized group of specialists reporting to Sieniawska’s architect Giovanni Spazzio who served not merely as the main designer, but also as the supervisor of all the artistic undertakings. As can be clearly seen in the sources, the workshop was not excessively numerous. Since its core was composed of several specialists, Sieniawska was obliged to resort to hired contractors. The leading role in this respect was played by the Warsaw circles represented e.g. by members of the Ceroni family; Giuseppe Fontana, a building contractor; Johann Georg Plersch, a sculptor; or Giuseppe Rossi, a painter, to name merely the major ones. Through the analysis of the preserved sources, the operations of that team of permanent and temporarily employed contractors could be precisely reconstructed, as could be the organization of the Palace fabrica. Its effective operating did not only depend on the artists, but also on the plenipotentiaries associated with land administration. A particular role of the Land Clerk, previously marginalized, was emphasized. Even less is known of other clerks involved in the fabrica (administrators, deputy starosts, administrators, governors, etc.). It was equally interesting to follow the financing of the works, the process of remunerating the artists. As was found, the role of particular importance was attributed to a local publican who had cash and appropriately paid it out against a written ‘assignment’.  
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2019, 81, 3; 441-459
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pies w niedźwiedziej skórze. Raz jeszcze o dekoracji rzeźbiarskiej wilanowskiej bramy głównej
    A dog in bear’s clothing. The sculptural decoration on the main gate of the Wilanów Palace Museum
    Autorzy:
    Nestorow, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1878541.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Wilanów
    pałac wilanowski
    rzeźba psa
    Elżbieta z Lubomirskich Sieniawska
    Jan III Sobieski
    pies
    niedźwiedź
    brama wilanowska
    rzeźba ogrodowa
    Wilanow Palace
    sculpture of a dog
    Elżbieta Helena Sieniawska née Lubomirska
    dog
    bear
    the Wilanow gate
    garden sculpture
    Opis:
    W artykule poddano interpretacji jedną z rzeźb z wilanowskiej bramy głównej, która w dotychczasowej literaturze uchodziła za przedstawienie niedźwiedzia, gdy w rzeczywistości jest to przedstawienie psa. Na podstawie odnalezionej wzmianki archiwalnej udało się ustalić, że owa rzeźba pochodzi z wilanowskiego ogrodu, a na pałacowej bramie została ustawiona dopiero w 1721 r., za czasów, gdy dawna królewska rezydencja była własnością hetmanowej wielkiej koronnej Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej. Jak dotychczas, jest to jedyna znana rzeźba ogrodowa z wilanowskiego ogrodu, pochodząca zapewne jeszcze z czasów Jana III Sobieskiego.
    The article analyzes one of the sculptures from the Wilanów main gate, which in the existing literature was considered to represent a bear. In fact, however, it is a representation of a dog. Archive sources revealed that this sculpture came from the Wilanów garden. It was not placed at the entrance gate until 1721, at a time when the former royal residence was owned by Queen Elżbieta Helena Sieniawska née Lubomirska. It is so far the only known garden sculpture from the Wilanow garden, probably coming from the times of King Jan III Sobieski.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 4; 35-47
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    What do the Potockis need an art collection for, namely on the Art Collecting in the Potocki Family exhibition at the Museum of King John III’s Palace at Wilanów
    Autorzy:
    Gołąbek, Marta
    Paprocka-Gajek, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27700347.pdf
    Data publikacji:
    2023-10-25
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    the Potocki family
    Museum of King John III’s Palace at Wilanów
    Exhibition of Antiquities
    Karol Minter
    art collection
    museum history
    Opis:
    It is the assumptions, goals, and effects of the new permanent display mounted at the Museum of King John III’s Palace at Wilanów titled Art Collecting in the Potocki Family that are the topic of the present paper. The Exhibition presents a less known fragment of the Wilanów Palace’s history when it was owned by the Potockis: Aleksandra née Lubomirski and Stanisław Kostka, their son Aleksander, and grandson August and his spouse Aleksandra née Potocki. The three generations of the Pilawa-coat-of-arms family wrote a new, albeit extremely important chapter in the history of the former royal and magnate residence, placing in it the Museum of Art and the Memorial Site of the history of the Polish nation for almost a hundred years The Potockis amassed artistic collections and national mementoes, and introduced changes to the layout of the private spaces of the residence in order to adjust them to serving museum purposes. In harmony with the Potockis’ idea, the systematically growing collection turned into a treasure opened to the general public. It is the first entry in the Wilanów Guest Book: 5 August 1805 that is regarded to have been the launch of the Museum’s public operation. In its narrative and layout the new display refers to the Potockis’ Museum. The interiors of the garden gallery on the Palace’s first floor have been transformed according to ico -nographic records from the 19th and early 20th century. In the southern gallery we remind of the Library once functioning here, in the northern one, in turn, we recall Warsaw’s important cultural event from 1856: Exhibition of Antiquities. As a result of the introduced changes new display spaces have been created: the Historical Cabinet, Print Cabinet, and the Iconographic Cabinet. The first is dedicated to national mementoes, whereas the latter two are cosy display rooms of objects on paper.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2023, 64; 170-179
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies