Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "The Vatican" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 131
Tytuł:
Geniusz kobiety w nauczaniu Kościoła
Autorzy:
Zwoliński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448290.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
New Testament
Church
woman
dignity
Pope John Paul II
„genius of women”
the Second Vatican Council
Nowy Testament
Kościół
kobieta
godność
Jan Paweł II
„geniusz kobiety”
II Sobór Watykański
Opis:
Among the Council’s documents, the Pastoral Constitution on the Church in the Modern World speaks several times of women. It reminds us about the equality of women and men as individuals, also in marriage. It calls us to overcome social and cultural discrimination and emphasizes the legitimacy to demand legal and factual equality of women with men. It declares that the woman should have the right to choose a state of life, access to equal education and upbringing. It was stressed that trafficking in women is a shameful practice, which offends their dignity. It was also noted that women already work in almost all fields of social life, so it is only right that they are able to participate in the work according to their abilities. John Paul II from the beginning of his pontificate prepared the faithful to get to know that „feminine genius”. An important trend in the teaching of the Pope about the woman is a reflection on love. The genius of the woman is also expressed in the fact that the man gets to knows himself, discovers who he is and who he ought to be, only with the woman. This is done when they become engaged, but also in marriage.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2016, 8, 2
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedstawicielstwo dyplomatyczne Stanów Zjednoczonych Ameryki przy Watykanie a Pierwsza Poprawka do Konstytucji USA (aspekty historyczne i prawne)
U.S. Diplomatic Representation at the Vatican and the Constitution’s First Amendment (Historical and Legal Aspects)
Autorzy:
Zieliński, Tadeusz J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494522.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
Dyplomacja USA
Watykan
Stolica Apostolska
rozdział kościoła I państwa
Pierwsza Poprawka do Konstytucji USA
U.S. Diplomacy
The Vatican
The Holy See
Separation of Church and State
First Amendment to the U.S. Constitution
Opis:
The paper presents an issue of diplomatic relations of the United States with Papacy since the early years of American Republic. It sketches development of consular representation of the late 18th century which eventually turned into regular contacts at the ambassadorial level during the Presidency of Ronald Reagan three decades ago. This historical analysis is accompanied by legal remarks highlighting constitutional matters evoked by the First Amendment, which stipulates the principle of separation of church and state.
Artykuł podejmuje zagadnienie stosunków dyplomatycznych Stanów Zjednoczonych z Papiestwem od czasu utworzenia amerykańskiej Republiki. Przynosi zarys rozwoju stosunków konsularnych obu podmiotów począwszy od schyłku XIX wieku, które ostatecznie około trzydzieści lat temu przyjęły w okresie prezydentury Ronalda Reagana kształt stałych relacji na poziomie ambasadorów. Tej analizie historycznej towarzyszą rozważania natury prawnej skupione na problematyce konstytucyjnej związanej z normą Pierwszej Poprawki, która określa zasadę rozdziału kościoła i państwa w USA.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2014, 56, 1; 155-180
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granice metody historyczno-krytycznej w ujęciu Josepha Ratzingera (Benedykta XVI)
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950557.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Pismo Święte
Biblia
egzegeza
egzegeta
hermeneutyka
hermeneutyka wiary
metoda historyczno-krytyczna
ograniczenia
interpretacja
Benedykt XVI
Joseph Ratzinger
Kościół
nauka
teologia
Sobór Watykański II
Dei verbum
Holy Scripture
Bible
exegesis
exegete
hermeneutics
hermeneutics of faith
historical-critical method
limitations
interpretation
Benedict XVI
Church
science
theology
the Second Vatican Council
Opis:
According to Joseph Ratzinger the appearance of the historical-critical method simultaneously gave rise to the struggle for its scope and character. This method is an indispensable tool of exegetic craft, but it has its limitations as well. It’s shortcomings of the historical-critical method that are presented and discussed one by one in the article, and they are the following: looking only for historical meaning of the text; pointing only to one dimension (the human one) of Holy Scriptures; lack of continuity as one of principles of the method; outcomes of the research being hypothetical. At the end of the article a dangerous discord between scientific research and study of theological meaning of texts is highlighted. Benedict XVI’s appeal to reinstate theological principles mentioned in the Dogmatic Constitution Dei Verbum and to link them with scientific principles was reminded of as well.
Według Josepha Ratzingera powstanie metody historyczno-krytycznej jednocześnie wywołało walkę o jej zasięg i kształt. Metoda ta jest koniecznym narzędziem egzegetycznego warsztatu, jednak posiada ograniczenia. W artykule przedstawiono i kolejno omówiono właśnie granice metody historyczno-krytycznej, do których należy zaliczyć: poszukiwanie jedynie historycznego znaczenia tekstu; ukazywanie tylko jednego z dwóch wymiarów (ludzkiego) Pisma Świętego; brak ciągłości jako jedna z zasad metody; hipotetyczność wyników badań. W zakończeniu zwrócono uwagę na niebezpieczny rozdźwięk między badaniami naukowymi a studium teologicznego znaczenia tekstów. Przypomniano również apel Benedykta XVI o przywrócenie należnego miejsca w interpretacji Biblii zasadom teologicznym wskazanym w Konstytucji dogmatycznej Dei verbum oraz o ich powiązanie z zasadami naukowymi.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2014, 67, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hermeneutyka reformy - hermeneutyka wiary
Hermeneutics of Reform - Hermeneutics of Faith
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601694.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Sobór Watykański II
Benedykt XVI
hermeneutyka wiary
hermeneutyka reformy
hermeneutyka zerwania
hermeneutyka ciągłości
interpretacja
egzegeza
Pismo Święte
Dei verbum
The Second Vatican Council
Benedict XVI
hermeneutic of faith
hermeneutic of reform
hermeneutic of rupture
hermeneutic of continuity
interpretation
exegesis
Holy Bible
Opis:
Benedykt XVI polecał interpretować Sobór Watykański II w optyce „hermeneutyki reformy”. Jednak oczekiwana przez niego hermeneutyka soborowego dziedzictwa sama doczekała się różnych interpretacji. Gdzie w takim razie poszukiwać odpowiedniej hermeneutyki „hermeneutyki reformy”?
The article focuses on the issue of proper interpretation of the Second Vatican Council’s inheritance. Benedict XVI believes a “hermeneutic of reform” is an alternative to a “hermeneutic of rupture”. Nevertheless, the expected “hermeneutic of reform” has received different interpretations. That’s why a relevant hermeneutic of the “hermeneutic of reform” must be applied. The author presumes that an issue of the Bible interpretation, which is in accord with the postulated by Benedict XVI “hermeneutic of faith”, is a practical expression of applying the “hermeneutic of reform”. Therefore, the „hermeneutic of reform” has been interpreted in the light of the “hermeneutic of faith”.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2016, 10, 2; 141-164
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pismo Święte czytane w Kościele duszą teologii. Benedykta XVI troska o stan katolickiej egzegezy
The Holy Scripture Read in the Church as the Soul of Theology. Benedict XVIs Concern About the State of the Catholic Exegesis
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1600793.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Benedykt XVI
Joseph Ratzinger
Pismo Święte
hermeneutyka
hermeneutyka wiary
interpretacja
egzegeza
metoda historyczno-krytyczna
Kościół
nauka
teologia
Ojcowie Kościoła
Tradycja
Dei verbum
Sobór Watykański II
Verbum Domini
Benedict XVI
Holy Scripture
hermeneutics
hermeneutics of faith
interpretation
exegesis
historical-critical method
Church
science
theology
the Church Fathers
Tradition
the Second Vatican Council
Opis:
Benedykt XVI w swojej trosce o stan współczesnej egzegezy przypominał o konieczności stosowania kryteriów teologicznych w interpretacji Pisma Świętego. W ramach postulowanej przez niego „hermeneutyki wiary” należy uwzględniać tak zwane „wielkie zasady interpretacji”. Jedną z nich, którą omówiono w artykule, jest uwzględnienie żywej Tradycji całego Kościoła. Pogłębiona refleksja nad relacją Pismo Święte–Kościół prowadzi papieża do wniosku, że życie Kościoła jest właściwym miejscem interpretacji ksiąg natchnionych. Ojcowie Soboru Watykańskiego II oczekiwali, że studium Pisma Świętego stanie się duszą teologii. Ojciec Święty modyfikuje to życzenie i postuluje, by Pismo Święte czytane w komunii Kościoła stało się duszą studium teologicznego.
Benedict XVI in his concern about the state of the modern exegesis reminded of the necessity to use theological criteria while interpreting the Holy Scripture. The so-called “great principles of interpretation” should be taken into consideration as part of “the hermeneutics of faith” postulated by the Pope. Taking into account the living Tradition of the whole Church, the principle that was described in the article, is one of them. Deep reflection over the connection between the Holy Scripture and the Church makes the Pope conclude that the life of the Church is the proper place for interpreting inspired books. The Fathers of the Second Vatican Council expected the study of the Holy Scripture to become the soul of theology. The Holy Father modificated this wish and postulated that the Bible read within the communion of the Church should become the soul of theological studies.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2013, 7, 2; 173-188
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacja Objawienia do Pisma Świętego według Josepha Ratzingera (Benedykta XVI)
Relation Between the Revelation and the Holy Scripture According to Joseph Ratzinger (Benedict XVI)
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1600900.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Benedykt XVI
Joseph Ratzinger
Objawienie
Pismo Święte
litera
duch
interpretacja
egzegeza
Chrystus
Bóg
człowiek
Maryja
Kościół
Tradycja
Dei verbum
Sobór Watykański II
Verbum Domini
Benedict XVI
Joseph Ratiznger
Revelation
Holy Scripture
letter
spirit
interpretation
exegesis
Christ
God
man
Mary
Church
Tradition
the Second Vatican Council
Opis:
Joseph Ratzinger mocno podkreślał różnicę pomiędzy Objawieniem a Pismem Świętym. Boskiego Objawienia nie można zrównać z literą Biblii, skoro Objawieniem jest w gruncie rzeczy sam Chrystus. Rzeczywistość wydarzenia Objawienia jest uprzednia i głębsza wobec biblijnego świadectwa o tym wydarzeniu. Oznacza to, że Objawienie jest zawsze większe od samego Pisma. Utożsamienie Objawienia i Pisma uderza w istotę chrześcijańskiej wiary, która wtedy staje się „religią Księgi” zamiast religii żywego Słowa. Zrozumienie, czym jest Objawienie, a czym Pismo Święte, stanowi również dobry punkt wyjścia do uwzględnienia roli Tradycji.
Joseph Ratzinger strongly emphasized the difference between the Revelation and the Holy Scripture. The divine Revelation can not be made equal with the letter of the Bible for in fact it is Christ himself who is the Revelation. The reality of the Revelation considered as an event is previous to the biblical account of this event and deeper than the latter. It means that the Revelation is always greater than the Scriptures themselves. Considering the Revelation and the Scriptures equitable means undermining the essence of the Christian faith which therefore becomes “religion of the Book” instead of being religion of the living Word. Understanding, what the Revelation and what the Holy Scripture is, is also a good starting point for taking into account the role of Tradition.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2014, 8, 1; 99-118
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Robocze spotkania pionów wyznaniowych PRL i CSRS (zarys problemów)
Working Meetings of the Religious Divisions of the Polish People’s Republic and the Czechoslovak Socialist Republic. Outline of Problems
Autorzy:
Zamiatała, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477809.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
polityka wyznaniowa PRL
polityka wyznaniowa Czechosłowackiej Republiki
Socjalistycznej (CSRS)
Watykan
konferencje
Kościół rzymskokatolicki
Kościoły nierzymskokatolickie
Chrześcijańska Konferencja Pokojowa
religious policy of the Polish People’s Republic (PPR)
,religious policy of the Chechoslovak
Socialist Republic (CSR)
the Vatican
conferences
the Roman Catholic Church
non-Roman Catholic Churches
the Christian Peace Conference
Opis:
Współpraca przedstawicieli pionów wyznaniowych administracji rządowej PRL i CSRS miała na celu wymianę informacji, doświadczeń oraz konsultację w kwestiach wyznaniowych. Jedną z jej form były wspólne spotkania i narady. Inicjatorem tych konsultacji była strona czechosłowacka, zabiegała o nie przez kilka lat. Pierwsze z nich – sondażowe – odbyło się w 1957 r. Do tego czasu nie było zgody na takie konsultacje wyższych czynników partyjnych i rządowych PRL. Podejmując współpracę, obie strony ustaliły jej istotę i cel. Były to spotkania prowadzone na „odpowiednim szczeblu” z określonym składem uczestników, mających stosowne upoważnienia od swoich zwierzchników. Tematyka rozmów była uzgadniana wcześniej, ich wyniki zaś miały charakter ustaleń, przedstawianych następnie do akceptacji kierownictwa partyjno-rządowego PRL i CSRS. Obie strony dzieliły się doświadczeniem w planowaniu i realizacji działań wobec Kościołów, a szczególnie Kościoła katolickiego, oraz informowały się wzajemnie o bieżących poczynaniach w polityce wyznaniowej. Wymieniały się dokumentami i materiałami na ten temat. Niniejszy artykuł przestawia również tematykę poruszaną podczas tych spotkań oraz ukazuje zakres wiedzy, jaką posiadali urzędnicy wyznaniowi PRL i CSRS, zwłaszcza w kwestii Kościoła katolickiego. Jaki był efekt tej współpracy w polityce wyznaniowej, to postulat dalszych badań.
The objective of cooperation between the representatives of religious divisions of the government administration of the Polish People’s Republic (PPR) and the Czechoslovak Socialist Republic (CSR) was the exchange of information and experiences, and consultation on religious issues. One of its forms were joint meetings and consultation. The initiator of this consultation was the Czechoslovak side which was striving for it for a few years. The first one – sounding – took place in 1957. Until then, there was no consent to such consultation of higher party and government circles of the PPR. Both sides undertaking cooperation agreed on its essence and purpose. These were meetings at the “right level” with a specific composition of participants, with appropriate authorisations from their superiors. The subject of the talks was agreed in advance, and their results were in the nature of findings, then presented for acceptance to the party and government leadership of the PPR and the CSR. Both sides shared their experience in planning and implementing measures towards the Churches, especially the Catholic Church, and informed each other about current activity in religious policy. They exchanged documents and materials on the subject. This article also presents the subject matter discussed during these meetings and shows the scope of knowledge of religious officials of the PPR and the CSR, especially in the matter of the Catholic Church. The effect of this cooperation in religious policy is the postulate of further research.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 259-289
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współpraca wydziałów wyznaniowych państw bloku wschodniego (wspólne narady)
Cooperation of the religious departments of the Easter Bloc countries (meetings)
Autorzy:
Zamiatała, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784112.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Watykan
komunizm
pion wyznaniowy
współpraca
Chrześcijańska Konferencja Pokojowa
państwa socjalistyczne
the Vatican
communism
officials dealing with religious matters
cooperation
the Christian Peace Conference
socialist countries
Opis:
From the early 1960s to the end of the existence of the Eastern Bloc, the socialist countries began cooperation on a religious policy. As a result, officials from the countries of the Eastern Bloc who dealt with religious matters held meetings to discuss the issues mentioned above. The meetings provided a great opportunity for the exchange of information, experience and coordination, and for the harmonization of the main trends in the activity of these countries; as well as assistance in creating religious organizational structures aimed at implementing a religious policy which would be in line with the communist doctrine. In addition, they met to discuss the course of action towards the Vatican, and to designate the representatives of Churches, religious associations and organizations from the Eastern Bloc for international religious organizations such as the Berlin Conference of European Catholics, the Christian Peace Conference and the World Council of Churches. These meetings were also an occasion for discussing major problems of a religious policy, with particular emphasis on the analysis of political goals and the tactics of the most important Churches and religious organizations. Officials dealing with religious matters informed the other members of the conference about major problems in the relations between the church and state in their countries. These meetings contributed to deepening cooperation between socialist countries on a religious policy. These consultations were held due to the necessity of mutual cooperation on the issues relating to the Church and politics, especially from the 1960s onwards, when the Vatican changed its policy towards the Eastern Bloc and when other Churches became more active.
Państwa socjalistyczne od początku lat 60 do końca istnienia bloku wschodniego, podjęły współpracę w kwestiach dotyczących polityki wyznaniowej. Wyrazem tej współpracy były organizowane wspólne narady urzędników wyznaniowych z krajów bloku wschodniego. Stanowiły płaszczyznę wymiany informacji, doświadczeń, koordynacji i zharmonizowania głównych kierunkowych działań oraz pomoc w tworzeniu wyznaniowych struktur organizacyjnych ukierunkowywanych na realizację polityki zgodnej z doktryną komunistyczną, wspólne uzgadnianie przedstawicieli Kościołów, związków wyznaniowych i organizacji wyznaniowych z bloku wschodniego do władz w międzynarodowych organizacjach religijnych, jak np.: Berlińska Konferencja Katolików Europy i Chrześcijańska Konferencja Pokojowa, Światowa Rada Kościołów, a także omawianie i ustalanie wspólnej linii postępowania wobec Watykanu. Na tych naradach omawiano zasadnicze problemy polityki wyznaniowej, ze szczególnym uwzględnieniem analizy celów politycznych i taktyki działania najważniejszych Kościołów i organizacji wyznaniowych. Urzędnicy wyznaniowi poszczególnych krajów informowali pozostałych uczestników konferencji o zasadniczych problemach sytuacji w dziedzinie stosunków państwo-kościół u siebie. Spotkanie te przyczyniły się do pogłębienia współpracy pomiędzy krajami socjalistycznymi w dziedzinie polityki wyznaniowej. Wynikały ona z potrzeby wzajemnej współpracy w dziedzinie kościelno-politycznej, szczególnie od lat 60 XX wieku, gdy nastąpiła zmiana polityki Watykanu wobec bloku wschodniego oraz zwiększonej aktywności innych Kościołów.  
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 109; 373-398
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy teologia wyzwolenia jest chrystocentryczna?
Narco-Religion in the Hybrid Reality of Mexico
Autorzy:
Zaborski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480310.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Ameryka Łacińska
Jezus Chrystus
Marksizm
Objawienie
Sobór Watykański II
teologia wyzwolenia
Urząd Nauczycielski Kościoła
Jesus Christ
liberation theology
Revelation
Second Vatican Council
Latin America
Marxism
Magisterium of the Church
Opis:
Kościół od ponad 2000 lat głosi, że Jezus z Nazaretu jest Zbawicielem wszechświata, Mesjaszem i Synem Bożym. Czy uniwersalizm powszechność i wyjątkowość Jezusowego objawienia, zawarta w Piśmie Świętym i Tradycji, mieści się w teologii wyzwolenia? Czy ten oddolny społeczno-polityczny ruch, powstały w Kościele po Soborze Watykańskim II i wyjątkowo powszechny w Ameryce Łacińskiej, przedstawia Osobę Jezusa w autentycznym ewangelicznym świetle? Czy do pogodzenia jest ewangeliczne przesłanie miłości z postrzeganiem Jezusa jako wyzwoliciela? Czy można połączyć chrystologię z lewicującym aktywizmem politycznym i elementami marksizmu? Jakie są różnice w ujmowaniu tych zagadnień pomiędzy Europą Zachodnią a Ameryką Łacińską? Jakie jest oficjalne stanowisko Urzędu Nauczycielskiego Kościoła w tej sprawie? Artykuł prezentuje nie tylko szczegółowe omówienie metodologii chrystologii wyzwolenia, której punktem wyjścia jest Jezus historii, ale stanowi również próbę oceny oraz przedstawienia pozytywnych i negatywnych punktów w prawidłowym odczytaniu Osoby Jezusa Chrystusa. Autor – dążąc do ukazania oficjalnego stanowiska Urzędu Nauczycielskiego Kościoła – za metodę badawczą przyjął analityczne i krytyczne badanie źródeł.
The never changing proclamation of the Church is that Jesus Christ is the Saviour of the world, Messiah and Son of God. Does the liberation theology recognise the universal and exceptional nature of Jesus’ revelation? Does this grassroots movement, born and hugely popular in Latin America after Vatican II, show His person in an authentic light? Can the Gospel message of love be reconciled with the notion of Jesus as a “liberator”? Can Christology be wed to the political activism with leftist tendencies and elements of Marxism? How are those issues treated in West Europe and Latin America? What is the official stance of the Magisterium of the Church on them? The author of this article examines the methodology employed in the christology in the liberation theology, with Jesus of history as its starting point, and the positive and negative interpretations of His person.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 2; 154-166
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienie migracji w nauczaniu Kościoła katolickiego
Migration in the teaching of the Catholic Church
Autorzy:
Zaborski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2194457.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
migracja
nauczanie Kościoła katolickiego
Ziemia Obiecana
Vaticanum II
Jan Paweł II
migration
teaching of the Catholic Church
Promised Land
Vatican II
John Paul II
Opis:
The phenomenon of migrating the population – migration of people (Latin: migratio) has been known since time immemorial. Its purpose is to change the place of stay of an individual or group. Displacements are historical, cultural, social, political, but also religious. The purpose of migration is to change the place of residence for various reasons, including for economic, political and social reasons. The Word of God states that “the earth belongs to me, and you are the strangers and settlers with Me” (Lev 25:23). The Dogmatic Constitution on the Church of Lumen Gentium (n. 9) teaches that “this people, though it does not currently include all people, and sometimes even turns out to be a small flock, is after all a powerful germ of unity, hope and salvation for the whole human race”. Also today, the Church, in response to the current international – political and economic migration situation, takes a stand in this matter. The article presents the issue of migration in teaching the Catholic Church also as a social problem. The author, striving for maximum reliability and showing the merits of the issue, considered the analytical method to undertake analytical and critical research of sources, referring to conciliar teaching and statements by Pope John Paul II and his successors on migration, emphasizing the moral and social aspect of this phenomenon.
Zjawisko migracji ludności (łac. migratio) znane jest od niepamiętnych czasów. Ma za cel zmianę miejsca pobytu jednostki bądź grupy. Przemieszczenie to ma zabarwienie historyczne, kulturowe, społeczne, polityczne, ale i religijne. Celem migracji jest zmiana miejsca pobytu z różnych przyczyn, m.in. z powodów ekonomicznych, politycznych, społecznych. W Piśmie Świętym możemy przeczytać: „ziemia należy do Mnie, a wy jesteście u Mnie przybyszami i osadnikami” (Kpł 25,23). Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen Gentium” (nr 9) naucza, że „ów lud, choć nie obejmuje aktualnie wszystkich ludzi, a nieraz nawet okazuje się małą trzódką, jest przecież potężnym zalążkiem jedności, nadziei i zbawienia dla całego rodzaju ludzkiego”. Również i dziś Kościół, odpowiadając na obecną międzynarodowo-polityczną i gospodarczą sytuację migracyjną, zajmuje stanowisko w tej sprawie. Artykuł przedstawia zagadnienie migracji w nauczaniu Kościoła katolickiego również jako problemu społecznego. Autor, dążąc do maksymalnej rzetelności i ukazania meritum zagadnienia, za metodę badawczą przyjął analityczne i krytyczne badanie źródeł, odwołując się do nauczania soborowego oraz wypowiedzi papieża Jana Pawła II i jego następców nt. migracji, uwypuklając aspekt moralny i społeczny tego zjawiska.
Źródło:
Świat Idei i Polityki; 2018, 17; 437-459
1643-8442
Pojawia się w:
Świat Idei i Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Papież Paweł VI – profetyczny wymiar pontyfikatu trudnych czasów
Pope Paul VI – Prophetic Dimension of Pontificate in Hardship Times
Autorzy:
Wyszowadzki, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496838.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
papież Paweł VI
Sobór Watykański II
aggiornamento
encyklika
Humanae vitae
upadek moralności
trudne czasy Kościoła
Paul VI
the Second Vatican Council aggiornamento
Encyclical Humanae vitae
the moral decay
difficult time of the Church
Opis:
The article discusses Pope Paul VI’s encyclicals Eccelsiam suam and Humanae vitae and their relevance for the Church teaching on moral principles concerning procreation, marital love and human sexuality. Pope Paul VI expressed his opposition to the corruption of morality and his words resonate with striking prophetic relevance. The Pope called for conversion and opening to Christ again by showing to the confused generation the joy of Christianity and Christ as the true source of happiness. His pontificate teaches us fidelity to the Gospel and to traditional Church teaching by reminding man’s call to holiness.
Niniejszy artykuł omawia encykliki Pawła VI Eccelsiam suam i Humanae vitae i ich znaczenie w nauczaniu zasad moralnych Kościoła w odniesieniu do prokreacji, miłości małżeńskiej i seksualności człowieka. Papież Paweł VI wyraził swój sprzeciw wobec moralnego zepsucia, a jego słowa uderzają profetycznym charakterem. Nawoływał do nawrócenia i ponownego otwarcia się na Chrystusa poprzez ukazywanie zagubionemu pokoleniu radości chrześcijaństwa i Chrystusa jako źródła prawdziwej szczęśliwości. Jego pontyfikat jest lekcją wierności Ewangelii i tradycyjnemu nauczaniu Kościoła poprzez przypominanie o powołaniu człowieka do zbawienia.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2019, 40, 4; 13-26
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pismo Święte narzędziem dialogu z Bogiem
Autorzy:
Wronka, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950379.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Sacred Scripture
God
dialogue
means
lectio divina
integral reading of the Bible
St. Jerome
St. Therese of Lisieux
Second Vatican Council
St. John Paul II
Benedict XVI
Pismo Święte
Bóg
dialog
narzędzie
integralna lektura Biblii
św. Hieronim
św. Teresa z Lisieux
Sobór Watykański II
św. Jan Paweł II
Benedykt XVI
Opis:
Sacred Scripture is the basis of Christianity and the code of the whole culture; therefore this knowledge is essential for every Christian and human. However, continuous returning to the same texts seems pointless. The author of the article shows that such a belief is wrong because the word, and therefore also the Bible, has not only informative function but also expressive and directive one. Truths contained in Sacred Scripture can be mastered, even though the large volume of books of the Bible and the gap of time and culture that divides us from them makes this a difficult task. By contrast, self-expression and appeal led by God to man require a constant response from the man. Sacred Scripture is the means of dialogue between God and man and therefore it must be constantly read if this dialogue has to continue and lead to communion with God and to share in His nature. This reading cannot keep only the informative dimension but must include all the functions of the word, must be integral. An example of such a reading is lectio divina taken for centuries.
Pismo Święte jest podstawą chrześcijaństwa i kodem całej kultury, dlatego jego znajomość jest nieodzowna dla każdego chrześcijanina i człowieka. Jednak ciągłe powracanie do tych samych tekstów wydaje się pozbawione sensu. Autor artykułu pokazuje, że takie przekonanie jest niesłuszne, gdyż słowo, a więc i Biblia, Pismo Święte jest podstawą chrześcijaństwa i kodem całej kultury, dlatego jego znajomość jest nieodzowna dla każdego chrześcijanina i człowieka. Ma nie tylko funkcję informacyjną, ale także ekspresyjną i apelacyjną. Prawdy zawarte w Piśmie Świętym można opanować, chociaż przy sporej objętości ksiąg biblijnych i przepaści czasowo-kulturowej, która nas od nich dzieli, nie jest to zadanie łatwe. Natomiast wyrażanie siebie i apel kierowany przez Boga do człowieka wymagają ciągłej odpowiedzi ze strony człowieka. Pismo Święte jest narzędziem dialogu Boga z człowiekiem i dlatego musi być ciągle czytane, jeśli ten dialog ma trwać i prowadzić do komunii z Bogiem, do uczestnictwa w Jego naturze. Ta lektura nie może zatrzymywać się na wymiarze informacji, ale musi objąć wszystkie funkcje słowa, musi być integralna. Przykładem takiej lektury jest lectio divina podejmowana przez wieki.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2016, 69, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacje między Kościołem powszechnym a Kościołami lokalnymi w myśli ks. Jose Ramona Villara
Relations Between the Universal Church and the Particular Churches in the Thought of Fr. Jose Ramon Villar
Autorzy:
Wółkowski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050836.pdf
Data publikacji:
2020-03-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Kościół partykularny
Kościół powszechny
Kościół lokalny
Lumen gentium
Sobór Watykański II
biskup
Ordo episcoporum
teologia biskupstwa
eklezjologia eucharystyczna
teologia francuska
teologia hiszpańska
Jose Ramon Villar
Particular Church
Universal Church
local Church
the Second Vatican Council
bishop
theology of bishopric
Ordo presbyterorum
eucharistic ecclesiology
french theology
spanish theology
Opis:
Artykuł podejmuje problematykę poszukiwania istoty relacji Kościoła powszechnego z Kościołami partykularnymi w myśli ks. José Ramóna Villara. Prezentuje osie podziału na Kościół powszechny i Kościoły partykularne. Poszerza się zagadnienia pierwszeństwa Kościoła powszechnego, wzajemnego oddziaływania między Kościołami powszechnym a partykularnymi. Prezentowane są formy obecności Kościoła powszechnego w partykularnym oraz natura i misja episkopatu w Kościele. Całość rozważań ma charakter analityczno-syntezujący. Praca wpisuje się w nurt rozważań nad eklezjologią eucharystyczną i przede wszystkim nad teologią Kościoła partykularnego. Zagadnienia te w myśli J.R. Villara pokazują w sposób wyrazisty, jak rozumieć relację Kościoła partykularnego do powszechnego.
The article deals with the problem of searching for the essence of the relationship between the particular and the universal Church. It presents the pivots of division into the universal Church and the particular Churches. The issue of the universal Church’s primacy and the interaction between them is extended. Presented are the forms of the presence of the universal Church in the particular and the nature and mission of the episcopate. The consideration is analytical and synthesizing. The work is part of the current of reflections on Eucharistic ecclesiology and the theology of the particular Church. These issues in the thought of J.R. Villar show how to understand the relationship of the particular Church to the universal.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 1; 225-238
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kancelaria jako podstawa zbiorów w Archiwum Watykańskim
Autorzy:
Wojtyska, Henryk Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042093.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
archiwum papieskie
Watykan
kancelaria
dokumentacja
administracja
papal archive
the Vatican City
registrar's office
records
administration
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1995, 64; 59-66
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legge sulla cittadinanza, la residenza e l’accesso N. CXXXI – the legislative reorganisation of the citizenship of the Vatican City State
Legge sulla cittadinanza, la residenza e l’accesso N. CXXXI – reorganizacja legislacyjna obywatelstwa miasta-państwa Watykan
Autorzy:
Witola, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38419830.pdf
Data publikacji:
2024-07-17
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
Vatican citizenship
Vatican City State
The Holly See
obywatelstwo watykańskie
miasto-państwo Watykan
Stolica Apostolska
Opis:
The citizenship of the Vatican City State is characterised by individual features relating above all to the manner in which it is conferred and its forfeiture. The introduction of the legal category of Vatican nationality has its origins in the Lateran Treaty, but it was in 1929 when Pope Pius XI promulgated the law Legge sulla cittadinanza ed il soggiorno N. III concretising this institution which has lived to see its own reorganisation over time. Based on an analysis of Vatican legislation, it is possible to conclude that the present Vatican legislation is largely updated to current needs without losing its unique characteristics. The main intention was to present whether and how Legge sulla cittadinanza, la residenzae l’accesso N.CXXXI changes Vatican citizenship and what differences can be found in the newly created law. This process was based on a comparative method of legal acts, an analysis of the literature, as well as observation of interrelationships and dependencies. On the basis of this exercise, it was determined that the 2011 law remains within the original legal framework, but that its amendment is of a practical nature, intended to give individuals freedom of action and not to lead them to the appearance of possible negative consequences associated with the loss of citizenship.
Obywatelstwo miasta-państwa Watykan charakteryzuje się indywidualnymi cechami odnoszącymi się przede wszystkim do sposobu nadawania i jego utraty. Wprowadzenie kategorii prawnej obywatelstwa watykańskiego swój początek bierze w traktacie laterańskim, jednakże papież Pius XI w 1929 r. promulgował ustawę Legge sulla cittadinanza ed il soggiorno N. III, konkretyzującą tę instytucję, która z biegiem czasu doczekała się swojego przeorganizowania. Na podstawie analizy aktów prawnych Watykanu można wysnuć tezę, że teraźniejsze prawodawstwo watykańskie w dużym stopniu aktualizuje się do obecnych potrzeb, nie tracąc przy tym swoich unikatowych cech. Głównym zamiarem było przedstawienie tego, czy i w jaki sposób Legge sulla cittadinanza, la residenza e l’accesso N.CXXXI zmienia obywatelstwo watykańskie oraz jakie różnice odnajdziemy w nowo powstałej ustawie. Proces ten oparto na metodzie komparatystycznej aktów prawnych, analizie piśmiennictwa, a także obserwacji wzajemnych związków i zależności. Na podstawie tego działania ustalono, że ustawa z 2011 r. pozostaje w pierwotnych ramach prawnych, lecz jej zmiana ma charakter praktyczny, mający dawać jednostkom swobodę w działaniu oraz nie ma ich doprowadzać do pojawienia się ewentualnych negatywnych skutków związanych z utratą obywatelstwa.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2024, 22, 1; 131-142
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 131

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies