Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Teatr laboratorium" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Summary of „Pamiętnik Teatralny” 1-4/2000
    Autorzy:
    Janikowski, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147337.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jerzy Grotowski
    kulturowa mobilność teatru
    Teatr Laboratorium
    cultural mobility of theater
    The Laboratory Theatre
    Opis:
    Omówienie zawartości „Pamiętnika Teatralnego: 1-4/2000. Poczwórny zeszyt został w całości poświęcony ponowionej refleksji nad życiem i dziełami Jerzego Grotowskiego. We wstępnej części artykułu przypomniano o wczesnych relacjach Grotowskiego z redakcją „Pamiętnika Teatralnego” (spotkanie w Opolu w marcu 1963 oraz udział redaktorów w pracach specjalnego komitetu ministerialnego w 1964 roku). Podkreślono wagę artykułów Ludwika Flaszena i Zbigniewa Raszewskiego opublikowanych w „Pamiętniku Teatralnym” 3/1964 w  procesie obrony Teatru 13 Rzędów prowadzonym przez środowisko teatralne w 1964 roku. Zarysowano także historię rozpoczętej w 1998 roku pracy nad numerem specjalnym poświęconym Grotowskiemu.  
    Overview of the Pamiętnik Teatralny 1-4/2000 content. This special issue re-explores the life and works of Jerzy Grotowski. The introductory part of the article recalls Jerzy Grotowski's early relationship with Pamiętnik Teatralny (a meeting in Opole in March 1963 and the editors' participation in a special ministerial committee in 1964). The author highligths the importance of the articles by Ludwik Flaszen and Zbigniew Raszewski published in Pamiętnik Teatralny 3/1964 in the theater milieu's defense of the 13 Rows Theatre  in 1964. The story of the work on this special issue devoted to Grotowski, which began 1998, is also outlined.  
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2000, 49, 1/4; 694-700
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwie drogi – Teatr Laboratorium i The Living Theatre
    Two Paths—The Laboratory Theatre and The Living Theatre
    Autorzy:
    Ostrowska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430975.pdf
    Data publikacji:
    2000-12-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jerzy Grotowski
    Julian Beck
    Judith Malina
    Teatr Laboratorium
    The Living Theatre
    The Laboratory Theatre
    Opis:
    W artykule zestawiono i skomentowano wybrane aspekty idei i praktyki dwóch grup teatralnych – Teatru Laboratorium i The Living Theatre. Autorka omawia zarówno różnice, jak i podobieństwa oraz elementy paralelne, wynikające z okoliczności społeczno-kulturowych. Podkreśla, że obie grupy podobnie diagnozowały rzeczywistość i sytuację człowieka w kulturze oraz uważały teatr za narzędzie, które może tę sytuacje zmienić, proponowały jednak odmienne rozwiązania i miały różne cele. Porównuje stosunek obu grup do publiczności i proponowanych przez nie sposobów jej angażowania w teatralne wydarzenie, wiążąc to zagadnienie z szerszymi koncepcjami komunikacji w teatrze i sztuce. Analizuje także stosunek Jerzego Grotowskiego, Juliana Becka i Judith Maliny do kontrkultury i idei anarchistycznych. Podstawą analizy są teksty artystów oraz recepcja wybranych przedstawień.
    This article juxtaposes and comments on selected aspects of the concepts and practice of two theater groups—The Laboratory Theater and The Living Theatre. The authors discusses both differences and similarities, as well as parallel elements resulting from socio-cultural circumstances. She highlights the recognition that both groups similarly diagnosed reality and the situation of humans in culture, as well as considered theater as a tool that could transform this situation. However, they proposed different solutions and had different goals. The author compares the attitude of the two groups to the audience and the proposed means of its involvement in a theatrical event, linking this issue to broader concepts of communication in theater and art. The article also analyzes the attitude of Jerzy Grotowski, Julian Beck, and Judith Malina to counterculture and anarchist ideas. The analysis is based on the artists’ texts and the reception of selected performances.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2000, 49, 1/4; 607-618
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mickiewicz jako „przyrząd do grania”. Przypadek Jerzego Grotowskiego
    Mickiewicz as a «gaming device». The case of Jerzy Grotowski
    Autorzy:
    Hoffmann-Piotrowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1361373.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    Adam Mickiewicz
    Jerzy Grotowski
    Teatr Laboratorium
    romantyzm
    recepcja teatralna
    Laboratory Theater
    romanticism
    theater reception
    Opis:
    Przedmiotem refleksji w artykule jest szczególny sposób lektury teatralnej twórczości Mickiewicza przez Jerzego Grotowskiego. Twórca Teatru Laboratorium, postrzegany tu przede wszystkim jako filozof kultury, buduje swoje koncepcje antropologiczne m.in. poprzez mediację z kulturą romantyczną. To, jak „używa” tekstów wielkich poprzedników, autoutożsamiajacy typ lektury utworów Mickiewicza czy Słowackiego, przekonuje, że Grotowskiemu nie chodziło o to, by zainscenizować romantyczny tekst, lecz by„wyrywać” z niego (też w sensie metaforycznym) to, co wydawało mu się przydatne i inspirujące – myśli, sceny, sytuacje i zbudować z nich sztukę potrzebną mu do istnienia oraz wspierającą rozumienie własnego istnienia. Paradoksalnie, taki bardzo podmiotowy sposób czytania zbliżał Grotowskiego do lektury, którą uprawiali sami romantycy
    The subject of reflection in the article is a special way of reading the theatrical work of Mickiewicz by Jerzy Grotowski. The creator of the Laboratory Theater, seen here primarily as a cultural philosopher, builds his anthropological concepts, among others through mediation with romantic culture. The way he «uses» the texts of his great predecessors, the self-identifying type of reading works by Mickiewicz or Slowacki, argues that Grotowski did not want to stage a romantic text, but to «pull» from it (also in a metaphorical sense) what it seemed to him useful and inspirational – thoughts, scenes, situations and build from them the art he needs to exist and support the understanding of his own existence. Paradoxically, this subjective way of reading brought Grotowski closer to the reading that the romantics themselves did.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 271-288
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Do nieba? Bluźnisz daremnie»: Faust – Marlowe – Grotowski
    «To Heaven? That is Just Blaspheming in Vain»: Faustus—Marlowe—Grotowski
    Autorzy:
    Kosiński, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519776.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Christopher Marlowe
    Jerzy Grotowski
    Teatr Laboratorium
    teatr polski po 1945
    The Laboratory Theatre
    Polish theater after 1945
    Opis:
    Artykuł omawia spektakl Tragiczne dzieje doktora Fausta według Christophera Marlowe'a w reżyserii Jerzego Grotowskiego wystawiony w Teatrze Laboratorium w Opolu (premiera 23 kwietnia 1963 roku). Spektakl zasłynął przede wszystkim za sprawą wybitnej kreacji Zbigniewa Cynkutisa w roli tytułowej, a także scenografii Jerzego Gurawskiego. Był to również pierwszy spektakl Grotowskiego, który zdobył międzynarodowe uznanie. Do tej pory jednak nie poświęcono wiele uwagi jego dramaturgii i znaczeniu jako autonomicznego dzieła artystycznego, zamiast tego postrzegano go głównie jako krok na drodze do bardziej dojrzałego teatru Grotowskiego. Rekonstruując i opowiadając poszczególne sceny w porządku chronologicznym, autor przedstawia własną interpretację każdej z nich oraz spektaklu jako całości. W tym procesie można odnaleźć niemal skandaliczne skojarzenia wielkich tematów historycznych i etycznych (np. teologii po Holokauście) z osobistymi zmaganiami z prywatnymi zahamowaniami i intymnymi doświadczeniami. To właśnie dzięki takim skojarzeniom Tragiczne dzieje doktora Fausta zostały nazwane "misterium zgrozy  i urzeczenia".
    This article deals with the production of The Tragical History of the Life and Death of Doctor Faustus after Christopher Marlowe directed by Jerzy Grotowski and put on by the Laboratory Theatre in Opole (premiered on 23 April 1963). The show became famous mostly for Zbigniew Cynkutis’ outstanding performance in the title role and Jerzy Gurawski’s stage set. It was also the first of Grotowski’s productions that garnered international acclaim. Until now, however, not enough attention has been paid to its dramaturgy and overall significance as an autonomous piece of artistic expression; instead, it has been viewed mostly as a step on the way to Grotowski’s more mature theatre. By reconstructing and recounting the particular scenes in chronological order the author presents his own interpretation of each of them and of the performance as a whole. Through this process, almost scandalous associations of great historical and ethical themes (e.g. theology after the Holocaust) with personal struggles with private inhibitions and intimate experiences can be found. It is through such associations that The Tragical History of the Life and Death of Doctor Faustus was named "a mystery of awe and wonder."
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 5-49
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jerzego Grotowskiego doświadczenie Rosji: Rekonesans
    Jerzy Grotowskis Experience of Russia: A Reconnaissance
    Autorzy:
    Osiński, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430972.pdf
    Data publikacji:
    2000-12-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jerzy Grotowski
    Jurij Zawadski
    Teatr Laboratorium
    kulturowa mobilność teatru
    Yuriy Zavadsky
    The Laboratory Theatre
    cultural mobility of theater
    Opis:
    W artykule przedstawiono różne aspekty stosunku Jerzego Grotowskiego do kultury rosyjskiej, jego kontakty z Rosjanami i doświadczenia z pobytów artysty w Rosji w latach 1955–1956 i w roku 1976. Autor podkreśla, że szczególną rolę w  kontaktach Grotowskiego z kulturą rosyjską odegrał Ludwik Flaszen, który także tłumaczył oficjalną korespondencję Teatru Laboratorium z Rosjanami. W artykule omówiono szczegółowo pierwszy stypendialny pobyt Grotowskiego w Rosji: studia w Gosudarstwiennym Institutie Tieatralnogo Iskusstwa im. A.W. Łunaczarskogo przerwane dwumiesięczną podróżą do Turkmenistanu i Uzbekistanu. Podkreślono znaczenie relacji Grotowskiego z jednym z wykładowców GITiS, reżyserem i wybitnym pedagogiem Jurijem Zawadskim, a także rozwój jego zainteresowania Meyerholdem w tym okresie. Podstawą badań są polskie i rosyjskie artykuły publikowane w czasopismach, niepublikowane materiały archiwalne, w tym nagrania audio i wideo oraz korespondencja Grotowskiego z Jurijem Zawadskim i innymi osobami, a także rozmowy Grotowskiego z autorem.
    This article presents various aspects of Jerzy Grotowski’s attitude towards Russian culture, his contacts with Russians, and his experiences during the stays in the Soviet Union in 1955–1956 and in 1976. The author highlights the special role in Grotowski's contacts with Russian culture played by Ludwik Flaszen, who also translated the official correspondence of the Laboratory Theatre with the Russians. The article discusses in detail Grotowski's first scholarship stay in the Soviet Union: studies at the A. V. Lunacharski Russian Institute of Theatre Arts GITIS, interrupted by a two-month trip to Turkmenistan and Uzbekistan. The significance of Grotowski's relationship with one of the GITiS lecturers, director and prominent pedagogue Yuri Zavadsky, is highlighted, as well as the development of Grotowski’s interest in Meyerhold during this period. The research is based on Polish and Russian articles published in periodicals, unpublished archival materials, including audio and video recordings and Grotowski’s correspondence with Yuriy Zavadsky and others, as well as Grotowski's conversations with the author.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2000, 49, 1/4; 284-315
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mieczysław Limanowski - poeta geologii
    Mieczysław Limanowski - the poet of geology
    Autorzy:
    Miecznik, J. B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2074950.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Mieczyław Limanowski
    płaszczowina tektoniczna
    alpejskie pasma górskie
    teatry
    Reduta teatr-laboratorium
    nappe tectonics
    Alpine mountain ranges
    theaters
    Reduta laboratory theatre
    Opis:
    The Pole, Mieczysław Limanowski (18761947), now becoming a figure less and less remembered, has been a brilliant selftaught man of science and art, with erudite and wide-ranging mind which made him a scholar of great reputation. He became world famous as one of pioneers in the nappe tectonics of the Alpine ranges (Tatra Mts and Carpathians, Dinarides, Appenines, and mountain ranges of Sicily and Crimea). He had also successes in studies on the Quaternary and, as a nature scientist and humanist, original achievements also in studies on geography of the Man. At the same time, together with Juliusz Osterwa he established the Reduta theatre group considered to be Poland’s first theatre laboratory and one of the major artistic and ethical events in the Polish theatre of the XX century. He became an ideologist, literary manager, dramatic adviser, author of numerous reviews of plays and essays on art and literature. A colourful literary style, also clearly visible in his geological writings, earned him the opinion of a poet of geology.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2012, 60, 6; 319-322
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jerzy Grotowski i pedagogika
    Jerzy Grotowski and Pedagogy
    Autorzy:
    Nalaskowski, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810972.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    pedagogika polska
    Teatr Laboratorium
    mag
    klasyka pedagogiczna
    idea
    subdyscypliny pedagogiczne
    międzykulturowość
    Polish pedagogy
    Theatre Laboratory
    sorcerer
    classical education
    pedagogical subdisciplines
    interculturalism
    Opis:
    Artykuł jest próbą porównania struktury dwóch procesów zmian; procesów wiodących do skrzywienia idei, które je wygenerowały. Na poziomie pewnej metaprzenośni zostały z sobą zestawione dwa niemal nieporównywalne podmioty. Pierwszym z nich jest słynny na świecie eksperymentator teatralny Jerzy Grotowski, a drugim polska pedagogika. Przeźroczystym tłem tych rozważań jest sytuacja społeczna i polityczna na świecie, naszkicowana dla lepszego zrozumienia intencji autora. W konkluzji zostaje pokazana trajektoria zaistnienia, rozdrobnienia i atrofii (sukces−atomizacja−rozpad) idei zamienionych w konkretne decyzje i działania.
    The article is an attempt to compare the structure of the two processes of change. One is the processes leading to the curvature of the ideas that it generated. The second is at the level of a certain meta-metaphor have been compiled together two almost incomparable. The first experimenter Jerzy Grotowski is famous in the world of theatre and the second is the Polish pedagogy. A transparent background of these considerations is the social situation and political world sketched for a better understanding of the intent of the author. In conclusion, is shown the trajectory, subsistence – fragmentation and atrophy (success−atomization−disintegration) of ideas changed into specific decisions and actions.
    Źródło:
    Roczniki Pedagogiczne; 2017, 9(45), 1; 151-164
    2080-850X
    Pojawia się w:
    Roczniki Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatr jako gabinet luster o inspiracjach antropologicznych przedstawienia Farmy w Jaskini
    Autorzy:
    Mogilnicka, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/973927.pdf
    Data publikacji:
    2012-06-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Czech theatre
    laboratory-theatre / teatr laboratorium
    the theatre in theatre / teatr w teatrze
    theatre anthropology / antropologia teatru
    Afro-Brazilian culture / kultura afro-brazylijska
    Brazilian dramatic dance / brazylijskie tańce dramatyczne
    candomble
    Opis:
    The article presents the Czech laboratory-theatre Farma v jeskyni (Farm in the Cave) and its last performance, entitled The Theatre. It simultaneously addresses the anthropological inspirations influencing the form and subject of the performance: particularly two expeditions to Brazil during which the group came in contact with Afro-Brazilian culture, its theatrical forms, dance and musical motifs. Through a description of certain scenes of the play, the set design, the props and the stage action, the author shows these inspirations within the closed material of the artistic work. She considers the transposed significance of the utilised motifs, the function of the theatre in theatre, the role of the spectator and the actor-slave parallel.
    Źródło:
    Kultura i Społeczeństwo; 2012, 56, 2; 127-150
    2300-195X
    Pojawia się w:
    Kultura i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The theater is always dying
    Teatr zawsze umiera
    Autorzy:
    Gontarski, Stanley
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1042237.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Communitas
    Victor Turner
    David Mamet
    Marshall McLuhan
    Ariane Mnouchkin
    Dionizja
    Jerzy Grotowski
    Teatr laboratorium
    Peter Brook
    Charles Marowitz
    Richard Schechner
    Antonin Artaud
    Herbert Blau
    Samuel Beckett
    Dionysia
    Laboratory Theatre
    Opis:
    The Theater Is always Dying traces the resilience of live theatrical performance in the face of competing performative forms like cinema, television and contemporary streaming services on personal, hand-held devices and focuses on theater’s ability to continue as a significant cultural, community and intellectual force in the face of such competition. To echo Beckett, we might suggest, then, that theater may be at its best at its dying since its extended demise seems self-regenerating. Whether or not you “go out of the theatre more human than when you went in”, as Ariane Mnouchkin suggests, or whether you’ve had a sense that you’ve been part of, participated in a community ritual, a Dionysia, or whether or not you’ve felt that you’ve been affected by a performative, an embodied intellectual and emotional human experience may determine how you judge the state of contemporary theater. You may not always know the answer to those questions immediately after the theatrical encounter, or ever deliberately or consciously, but something, nonetheless, may have been taking its course. You may emerge “more human than when you went in”.
    Teatr zawsze umiera [The Theater Is always Dying] śledzi odporność spektakli teatralnych na żywo w obliczu konkurencyjnych form performatywnych, takich jak kino, telewizja i współczesne usługi przesyłania strumieniowego na osobistych, przenośnych urządzeniach, i koncentruje się na zdolności teatru do kontynuowania roli znaczącej siły kulturowej, społecznej i intelektualnej w obliczu takiej konkurencji. Przypominając Becketta, moglibyśmy zatem zasugerować, że teatr może być na najlepszej drodze umierania, ponieważ jego przedłużający się upadek wydaje się samoregenerować. Niezależnie od tego, czy „wychodzisz z teatru bardziej ludzko niż wtedy, gdy wchodzisz”, jak sugeruje Ariane Mnouchkin, czy też miałeś poczucie, że byłeś częścią, uczestniczyłeś w rytuale społeczności, Dionizja, czy niezależnie od tego, czy czułeś się dotknięty performatywem, ucieleśnione intelektualne i emocjonalne ludzkie doświadczenie może wpłynąć na to, jak oceniasz stan współczesnego teatru. Być może nie zawsze znasz odpowiedź na te pytania natychmiast po spotkaniu teatralnym, a może nawet celowo lub świadomie, ale mimo wszystko coś mogło się toczyć. Możesz okazać się „bardziej ludzki niż wtedy, gdy wszedłeś”.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 59, 4; 191-209
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    In Service of the Living Word: Some Thoughts on «Reducie na stulecie: studia i rozpoznania»
    W służbie żywosłowia: Kilka uwag o tomie «Reducie na stulecie: studia i rozpoznania»
    Autorzy:
    Salata, Kris
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32070140.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Juliusz Osterwa
    Mieczysław Limanowski
    Reduta
    laboratorium teatralne
    teatr eksperymentalny
    theatre laboratory
    experimental theatre
    Opis:
    Conceived as a symbolic gift to honor Teatr Reduta on the 100th anniversary of its inception and dedicated to the memory of recently passed theatre historian, Zbigniew Osinski, this extensive volume does more than commemorate and celebrate. It advances the studies of one of the most original and deeply influential undertakings in Polish theatre, which, despite securing its emblematic place in histry, deserves a closer analysis from the contemporary perspective, and further dissemination among scholars and practitioners. Reading the book from across the Atlantic Ocean, I will add, that this need for continued rethinking of theatre in dialogue with Osterwa and Limanowski in current Polish cultural and political context seems to be as important as challenging. On the one hand, religious and spiritual underpinnings of Reduta may be particularly susceptive to “committed” interpretations, to use Adorno’s term. On the other hand, memories bring the threat of nostalgia and sentimentalism which help to mythologize rather than analyze unique phenomena. Has Reducie na stulecie managed to stay free from these historiographic traps? What value do these history lessons bring to us today?
    Obszerny tom Reducie na stulecie: studium i rozpoznania, pomyślany jako symboliczny prezent dla uhonorowania setnej rocznicę powstania Teatru Reduta, nie tylko upamiętnia i celebruje: jest kontynuacją studiów nad jednym z najbardziej oryginalnych i wpływowych przedsięwzięć w polskim teatrze. Reduta zajmuje emblematyczne miejsce w historii, ale zasługuje na bliższą analizę z perspektywy współczesnej, a także na upowszechnienie wśród badaczy i praktyków teatru. Czytając tę książkę po drugiej stronie Atlantyku, dodam, że potrzeba ciągłego rewidowania naszego spojrzenia na teatr w dialogu z Osterwą i Limanowskim w aktualnym polskim kontekście kulturowym i politycznym wydaje się być tyleż ważna, ile wymagająca. Z jednej strony religijne i duchowe podstawy Reduty mogą być szczególnie podatne na "zaangażowane” interpretacje, by użyć określenia Adorno. Z drugiej strony związane z Redutą wspomnienia prowokują nostalgię i sentymentalizm, które raczej mitologizują niż pomagają analizować to zjawisko. Czy Reducie na stulecie udało się uwolnić od tych historiograficznych pułapek? Jaką wartość przynoszą nam dziś te lekcje historii? 
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 2; 259-266
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies