Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Sztuka Efemeryczna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Najbardziej Efemeryczna ze Sztuk. Wczesne Realizacje z Użyciem Wideo w Lubelskich Galeriach Labirynt i BWA w Latach 1976–1984
The Most Ephemeral Of The Arts. Early Video Works At Labirynt Gallery And Bureau Of Artistic Exhibitions In Lublin, 1976–1984
Autorzy:
Załuski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170560.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Art and Documentation
Sztuka Efemeryczna
Wideo Art
Galeria Labirynt
Galeria BWA
Lublin
Opis:
Previous studies on the emergence and development of video art in Poland have been generally focused on analysis of leading artists' creative concepts and poetics of their works. Such a perspective does not address a wider context of artistic culture – a configuration of material, institutional and social conditions od production, distribution and reception of these practices. This has resulted in a simplified, abstracted image of the beginnings of video art in Poland. A broaden and more historical analysis entails, therefore, re-inscribing its subject into a set of local and translocal conditions: material and technical modes of creating and presenting video works, their various forms, a topography of their production and distribution places, their circulation channels, a network of video art contacts, cooperation and exchange, and finally, the location of Poland as one of socialist countries of East Central Europe on the map of artistic and economic centres and peripheries. The task of analysing the video in such an expanded field of artistic culture also needs a broadened concept of “the work made with the use of the video.” The term refers not only to practices usually deemed to be the video art ‘proper,’ such as videotapes, videoinstallations or videoperformances, but also comprises all conceptual and documental forms of existence, distribution and presentation of video works: textual descriptions, schematic diagrams (which sometimes remain the only material form of a work), exhibition boards with photodocumentation, brochures or catalogues etc. The article offers an analysis of a series of exhibitions and projections of video works which took place at the Labirynt Gallery and Bureau of Artistic Exhibitions (BWA) in Lublin between 1976 and 1984. My approach combines in-depth archival research with the methodology of exhibition history, infrastructure and conditions of artistic production studies, and critical reception history. While doing this research ‘groundwork,’ I attempt to establish who actually participated in the discussed artistic events, describe the works which were showcased there and reflect on how they were or could have been interpreted. I take into account translocal and transnational networks of contacts of both institutions, their contributory programme, co-created by numerous artists and curators, as well as the whole of an expanded field of artistic culture: changing conditions of production, distribution and presentation of works made with the use of the video.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2022, 27; 181-233
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzeum Józefa Szajny i synteza sztuk: dokumentacja kontekstu wielomedialnego dzieła sztuki – ochroną jego idei
The Museum of Józef Szajna and Synthesis of the Arts: Documentation Relating to the Context of Multi-media Works of Art – the Protection of His Ideas
Autorzy:
Andrzejewska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424568.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Józef Szajna
Natalia Andrzejewska
konserwacja
dzieło efemeryczne
sztuka efemeryczna
dokumentacja
synteza sztuk
gesamtkunstwerk
galeria studio
Opis:
The preservation of the identity of a complex work of modern art is a difficult challenge for the curator and conservator. The aim of this text is to demonstrate the preservation of a complex work of modern art, through the documentation of its context. The case study concerns the environment Replika created by Józef Szajna in 1971. The preparation of the documentation of the object is preceded by research intended to investigate and define the full significance of this sort of Gesamkunstwerk. The work of Szajna is an example of Total Art. The concept of his environment involves the combination of the material artwork and its message (including the use of readymades), the creation of a theatrical space with the use of lighting and a special atmosphere. The entire combination of the work is necessary in case of its re-exhibition. Conservation through documentation is a solution to the problem of maintaining the authenticity of a work of art which displays features of a Gesamtkunstwerk. In the past museums or galleries were collections of material objects, while today they are collections of works of art distant from the traditional “fine arts” disciplines: hybrid, comprehensive works of art, including those partially or entirely ephemeral. This problem is followed by the issue of the presentation of works of art in a way which includes the ideological and social context and the Artist’s creative individuality. A lot has been achieved throughout the last decade as far as the issue of documentation of works of art integrating various media is concerned. The issue, however, is still a challenge for a conservator-curator. The documentation procedures are facilitated thanks to the creation of various initiatives’ networks and further development of models, standards and tools as well as by the organisation of training sessions. The documentation forms that include various strategies for the protection of interdisciplinary and ephemeral works of art (reconstruction, re-enactment, emulation and reinterpretation) gradually enter the repertoire of methods used to protect world cultural heritage. The language of Szajna’s art gives full expression to this artist’s total creative personality. The moment when a work of art that integrates various media is displayed again is a key test for the effectiveness of its protection strategies. This problem is followed by the issue of the presentation of an artwork in a way which includes the ideological and social context and the artist’s creative individuality. The documentation programs developed by scientists, conservators and artists show the ways to display works of a complex nature, connected with a given space and which aim to engage the viewer. The reception and interaction of the viewer must lead first to the emotional and then the intellectual levels. Its role in fulfilling the meaning of the work leads the viewer through free interpretation. In phenomenological interpretations, the reaction of the viewer is a component element of the work. Therefore is it important that the complex and multi-componential works are each time re-installed in accordance with the original intention of the author which is expressed in the documentation. In my work as conservator and curator I wish to show the necessity of treating the work and the means of preserving its integrity in an homogeneous manner.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2013, 8; 21-26
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geumgang Nature Art Biennale 2017-2018 – studium przypadku
Geumgang Nature Art Biennale 2017-2018 – case study
Autorzy:
Wesołowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293703.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
sztuka przyrody
sztuka efemeryczna
kompozycja architektoniczna
teoria architektury
ekologia
nature art
ephemeral art
architectural composition
theory of architecture
ecology
Opis:
W artykule omówiono wystawę prac plastycznych zrealizowanych bądź opublikowanych w ramach biennale sztuki przyrody Geumgang Nature Art Biennale w latach 2017–2018 w Gongju (Korea Płd.). Celem opracowania jest zaprezentowanie wyników analizy form przestrzennych z pogranicza kreacji artystycznej i architektonicznej. Autor, który sam brał udział w tej wystawie, wyszedł z założenia, że taka analiza projektów i realizacji pozwoli ukazać możliwość twórczej konfrontacji różnych postaw artystów wobec problemu obecności człowieka w naturalnym środowisku. Przed architektami i artystami postawiono zadanie stworzenia schronienia-szałasu w środowisku przyrodniczym (las). Temat stał się pretekstem do poszukiwania formalnej, artystycznej i estetycznej odpowiedzi na pytanie o współczesne relacje człowieka i przyrody w kontekście rozwijającego się nurtu ekoestetyki. Analiza objęła 147 projektów oraz 11 zrealizowanych prac. Za materiał badawczy posłużyła dokumentacja fotograficzna oraz obszerny katalog. Badania metodą porównawczą dotyczyły formy, funkcji, konstrukcji oraz symboliki zawartej w zaproponowanych obiektach. Analiza ukazała przede wszystkim szerokie spektrum kształtów szałasów – od form abstrakcyjnych po biomorficzne, zoomorficzne, a nawet antropomorficzne – wpisanych w naturalne środowisko. Zdecydowana większość autorów zaproponowała naturalne i biodegradowalne tworzywa. Tym samym takie obiekty o założonej ograniczonej trwałości weszły w obszar sztuki efemerycznej. W podsumowaniu artykułu zostały sformułowane wnioski mówiące o twórczym przenikaniu się idei artystycznych i architektonicznych w eksperymentalnej formule biennale. Podkreślono również fakt podejmowania przez twórców w artystycznej konfrontacji ważnych współczesnych problemów dotyczących stanu naturalnego środowiska i obecności w nim człowieka.
In the article the exhibition of works of art realized or publish in the biennale of the art of nature Geumgang Nature Art Biennale in the years 2017–2018 in Gongju (South Korea) have been discussed. The aim of this work is the presentation of the results of the analysis of spatial forms on the border line of artistic and architectonic creation. The author, who took part in this exhibition assumed that such an analysis of projects and realization will allow presenting the possibility of creative confrontation of various attitudes of artists towards the problem of the presence of man in the natural environment. The task of creating a shelter-hut in the natural environment (forest) was set before the artists. The topic became an excuse for searching for a formal, artistic and aesthetic answer to the question about contemporary human and nature relations in the context of the developing trend of eco-aesthetics. The analysis of 147 submitted projects and 11 works that were completed in the 1st stage of the biennale concerned the form, function and symbolism contained in the proposed objects. The research material was composed of photographic documentation and comprehensive catalogue. What draws attention above all is the wide spectrum of shapes of shelters – from abstract forms to biomorphic, zoomorphic and even anthropomorphic ones being part of the natural environment. In the project descriptions artists declared simple functions – from the role of shelter protecting from atmospheric influences, through observatories, to places for meditation. Some artists emphasized the possible role of the shelter as a refuge for forest fauna as well. The vast majority of authors proposed natural and biodegradable materials. Thus, such objects with assumed limited durability have entered the field of ephemeral art. In the summing up part of the article, conclusions have been formulated regarding both the creative permeation of artistic and architectural ideas in such an experimental form, as well as the undertaking of important contemporary problems in the artistic confrontation, regarding the state of the natural environment and the presence of man in it.
Źródło:
Architectus; 2019, 3 (59); 113-126
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejskie performanse Władysława Hasiora
Władysław Hasior’s Urban Performances
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083652.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Władysław Hasior
performans miejski
sztuka partycypacyjna
akcja efemeryczna
sztuka site-specific
urban performance
participatory art
ephemeral action
site-specific art
Opis:
Artykuł poświęcony jest performatywnej twórczości Władysława Hasiora, w szczególności jego działaniom aranżowanym w przestrzeni miejskiej. Potrzeba dialogowania z odbiorcą, początkowo wyrażana przez Hasiora jedynie w eksponatach, począwszy od lat siedemdziesiątych przybiera formę bardzo wyrazistych manifestacji artystycznych zakładających bezpośredni udział widzów w kreowaniu zdarzenia performatywnego, a także znoszenie dystansu między artystą a społeczeństwem. Ze względu na ontologiczny status tych zdarzeń, ich efemeryczny i ulotny charakter, stanowią one jak dotąd najmniej zbadany obszar twórczości artysty. W artykule analizie poddane zostały najważniejsze miejskie i plenerowe performanse Władysława Hasiora, takie jak Pochód sztandarów w Łącku (1973), realizacja Solspann w Södertälje (1973–1976) czy wreszcie uroczysta Przeprowadzka z internatu „Szkoły Kenara” do nowej pracowni w Zakopanem (1984). Działania te autorka rozpatruje w kontekście współczesnych rozważań nad sztuką partycypacyjną, zarówno w świetle antagonistycznej teorii partycypacji Claire Bishop, jak i koncepcji sztuki dialogicznej Granta H. Kestera, zauważając, że Hasior w swoich projektach performatywnych łączył dwie strategie sztuki partycypacyjnej: potrafił współtworzyć efemeryczne dzieła razem z publicznością, a jednocześnie reżyserować działania odbiorców.
This article discusses the performative art of Władysław Hasior, particularly his actions in the urban space. Initially expressed only in his artworks, since the 1970s Hasior’s need for dialogue with the spectator took the form of very expressive artistic manifestations involving audience participation, direct involvement of spectators in the creation of the performative event, and abolition of the distance between the artist and society. Due to the ontological status of these events, their ephemeral and fleeting nature, they have been the least explored area of Hasior’s work. The article analyzes his most important urban and open-air performances, such as the Procesja sztandarów (Banner Procession) in Łącko (1973), Solspann in Södertälje (1973–1976), and finally the ceremonial Przeprowadzka (Move) from the dormitory of Antoni Kenar school of fine arts to a new atelier in Zakopane (1984). These actions are considered in the context of contemporary discussions on participatory art: Claire Bishop’s antagonistic theory of participation and Grant H. Kester’s concept of dialogical art. It is argued that Hasior’s performative projects combined two strategies of participatory art; he was able to co-create ephemeral works together with the audience, while at the same time directing the spectators’ actions.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 1; 11-32
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies