Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Szekspir" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
Shakespeare’s Mixed Genres
Transformacje gatunkowe w dramatach Szekspira
Autorzy:
Gibinska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37551607.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
tragedia
komedia
tragikomedia
Arystoteles
włoskie modele wczesnorenesansowe
Szekspir
tragedy
comedy
tragicomedy
Aristotle
Italian renaissance models
Shakespeare
Opis:
The problem of generic transformations to which Shakespeare’s plays bear witness is discussed against the ancient and early renaissance definitions and discussions of dramatic genres, from Aristotle through Plautus, Cintho, Castelvetro, Guarini to Sidney. The point of interest is located in the fuzziness in which comedy melts with tragedy (or the other way round) and yields in effect a new creation – tragicomedy. The wide range of Shakespearean comedy, tragedy, histories and Roman plays is briefly discussed in order to illustrate Shakespeare’s generic transformations, proving that traditional construction of dramatic genres, i.e., of tragedy, comedy and tragicomedy, was too narrow and too constraining for the early modern understanding of the condition of man.
Problem transformacji gatunkowych w dramatach Szekspira jest omawiany na podstawie tradycji teoretycznych od Arystotelesa, poprzez pisma Plauta, Cinthia, Castelvetra, Guariniego i Sidneya. Główny problem skupiony jest na mieszaniu wątków komediowych i tragicznych prowadzących do mody na tragikomedię. Szekspirowskie komedie, tragedie, sztuki historyczne i tragedie rzymskie są pokrótce omówione dla zilustrowania szekspirowskich transformacji, które dowodzą, że tradycyjny, wyraźny podział na tragedie, komedie i tragikomedie był zbyt wąski i zbyt ograniczający rozumienie kondycji człowieka w okresie wczesnonowożytnym.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2024, 45, 2; 289-298
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“The most famous Jew outside the Old Testament”: Recontextualizing Shakespeare in Clive Sinclair’s Shylock Must Die
"Najsłynniejszy Żyd spoza Starego Testamentu": Szekspir w nowym kontekście w zbiorze opowiadań Clivea Sinclaira Skylock Must Die
“Самыйизвестный Еврей за пределами Старого Завета”: реконтекстуализация Шекспира в Shylock Must Die Клайва Синклера
Autorzy:
Anténe, Petr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191568.pdf
Data publikacji:
2022-06-21
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
еврейская литература
Клайв Синклер
Shylock Must Die
Шекспир
Венецианский Купец
literatura żydowska
Clive Sinclair
Szekspir
Kupiec wenecki
Jewish literature
Shakespeare
The Merchant of Venice
Opis:
The posthumously published short story collection Shylock Must Die (2018) by the British Jewish writer Clive Sinclair works with Shakespeare’s play The Merchant of Venice in a variety of creative ways. The short stories borrow from The Merchant of Venice especially the theme of antisemitism and Shylock as the main Jewish character but are usually set in the 20th or 21st century rather than in the Renaissance. Some stories react to notable productions of the play across the globe, e.g. in Stockholm in 1944, London in 2012 or in Venice in 2016, the year of the quincentennial commemorations of the foundation of the Venetian ghetto. The stories also include tragicomic elements as typical features of Jewish literature. 
Wydany pośmiertnie zbiór opowiadań Shylock Must Die (“Szajlok musí umrzeć”, 2018) brytyjskiego pisarza żydowskiego pochodzenia Clive'a Sinclaira na wiele twórczych sposobów nawiązuje do sztuki Szekspira Kupiec wenecki. Historie te podejmują główne wątki antysemityzmu właśnie z Kupca weneckiego, z Shylockiem jako głównym bohaterem żydowskim na czele, ale ich akcja rozgrywa się zazwyczaj nie w renesansie, lecz w XX lub XXI wieku. Niektóre z opowiadań są odpowiedzią na ważne przedstawienia Kupca weneckiego na całym świecie, np. w Sztokholmie w 1944 r., w Londynie w 2012 r. czy w Wenecji z okazji 500. rocznicy założenia getta żydowskiego w 2016 r. Opowiadania zawierają również elementy tragikomiczne, co jest cechą charakterystyczną literatury żydowskiej.
Выпущенный посмертно сборник коротких рассказов британско-еврейского писателя Клайва Синклера Shylock Must Die (“Шейлок должен умереть”, 2018) по-новому подходит к Венецианскому Купцу Шекспира. Рассказы берут из пьесы темы антисемитизма и Шейлока в качестве главного героя-еврея, но действие их происходит в XX или XXI веке вместо эпохи Ренессанса. Некоторые из рассказов реагируют на известные постановки пьесы: стокгольмскую 1944-го года, лондонскую 2012-го года или венецианскую 2016-го года, в котором отметили 500 лет с момента основания еврейского гетто в Венеции. Рассказы также включают в себя трагикомические элементы, присущие еврейской литературе.
Źródło:
Iudaica Russica; 2022, 1(8); 1-13
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:
Iudaica Russica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jeśli umiecie – mówcie: kim jesteście?”. O Wiedźmach w wybranych polskich inscenizacjach Makbeta
„Speak if you can: what are you?”: on the Witches in selected Polish productions of Macbeth
Autorzy:
Kowalski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2050825.pdf
Data publikacji:
2021-12-11
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Shakespeare
Macbeth
The Witches
staging
adaptation
fantastic characters
Szekspir
Makbet
Wiedźmy
inscenizacja
adaptacja
postaci fantastyczne
Opis:
Rozważania prowadzone w artykule skupiają się na postaciach Wiedźm w Makbecie Williama Szekspira oraz trzech jego inscenizacjach z pierwszej dekady XXI wieku (wyreżyserowanych przez Andrzeja Wajdę, Grzegorza Jarzynę i Maję Kleczewską). Wychodząc od niejasnego statusu postaci w samej tragedii, autor analizuje wybrane sceny ukazujące różne sposoby interpretowania ich spotkań z tytułowym bohaterem ze współczesnej perspektywy oraz sygnalizuje korzyści, jakie dydaktyka szkolna może czerpać z odwoływania się do współczesnych inscenizacji Makbeta.
The paper focuses on The Witches as they are depicted in Macbeth by William Shakespeare and in three Polish productions of the play from the first decade of the 21st century (directed by Andrzej Wajda, Grzegorz Jarzyna, and Maja Kleczewska). While pointing out an equivocal status of these characters in the tragedy, the author analyses selected scenes which present various ways of interpreting their encounters with the protagonist in contemporary perspective and suggests how literary education in school might benefit from referring to recent productions of Macbeth.
Źródło:
Polonistyka. Innowacje; 2021, 14; 163-172
2450-6435
Pojawia się w:
Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Irish Bards in Shakespeares Richard III and As You Like it
Irlandzcy bardowie w Ryszardzie III i Jak wam się podoba Szekspira
Autorzy:
Breeze, Andrew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1854142.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
Shakespeare
Richard III
As You Like It
Ireland
Bards
Satire
Celts
Szekspir
Ryszard III
Jak wam się podoba
Irlandia
bardowie
satyra
Celtowie
Opis:
Shakespeare alludes twice to Irish bards. In Richard III, the king mentions a prophecy by one of his imminent death; in As You Like It, Rosalind jokes on how Irish bards can supposedly rhyme rats to death. Both refer to supposed bardic powers of seeing the future and of ritual cursing of enemies. A survey of the literature shows satire and prophecy as going back to ancient times. There is in addition ample material on the (sometimes deadly) eects of satire in medieval and later Ireland, where it is known from chronicles, legal tracts, handbooks of poetry, and various surviving poems. There are in addition comic tales on how bards exploited their power, including an eleventh-century one on King Guaire's Burdensome Company, wherein the poet SenchÆn rhymes to death certain mice that had spoiled an egg reserved for him. Shakespeare's references can thus be related to traditions well-known in Gaul and medieval (or early modern) Ireland and Scotland.
Źródło:
Language. Culture. Politics. International Journal; 2021, 1, 1; 129-136
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:
Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“This sceptred isle”. Reflections on Shakespeare and Brexit
Autorzy:
Kaptur, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2084143.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
William Shakespeare
Brexit
European Union
isolationism
integration
William Szekspir
Unia Europejska
izolacjonizm
integracja
Opis:
During the Brexit campaign, both those who opted for Britain leaving the EU and those who wanted to remain in the structures of the Union referred to William Shakespeare to support the rightness of their preference. The question of how Shakespeare would have voted was raised by numerous journalists, writers and politicians who either tried to present Shakespeare as a national bard promoting British isolationism or a staunch adherent of England being an integral part of the European continent. The paper scrutinizes some aspects of Shakespeare’s plays which indicate the writer’s attitude towards the relations between England and Europe.
W czasie kampanii brexitowej, zarówno ci, którzy opowiadali się za wyjściem Zjednoczonego Królestwa ze struktur Unii Europejskiej, jak i ci którzy chcieli w nich pozostać odwoływali się do twórczości Williama Szekspira, aby wesprzeć swoje racje. Pytanie „jak głosowałby Szekspir” podnoszone było przez licznych dziennikarzy, naukowców i polityków, którzy starali się przedstawić Szekspira albo jako narodowego barda promującego brytyjski izolacjonizm, albo jako zagorzałego zwolennika Anglii będącej integralną częścią kontynentu europejskiego. Niniejszy artykuł jest próbą analizy wybranych aspektów twórczości Williama Szekspira, które mogłyby wskazywać na stosunek dramaturga do relacji pomiędzy Anglią a Europą.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2020, 4; 562-573
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Глубоко-гуманное влияние педагога Виктора Острогорского». Oбраз Шейлока Ивана Гревса по Венецианскому купцу Уильяма Шекспира
Deeply humane influence of the teacher Viktor Ostrogorsky”. Ivan Greavs’ image of Shylock based on The Merchant of Venice by William Shakespeare
„Wpływ humanisty-pedagoga Wiktora Ostrogorskiego”. Obraz Shylocka u Iwana Griewsa na podstawie Kupca weneckiego Williama Szekspira
Autorzy:
Vakhromeeva, Oksana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191544.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Ostrogorski
Gedda
Czernyszewski
Griews
edukacja literacka
Shylock
Szekspir
Ostrogorskiy
Chernyshevskiy
Greavs
literary education
Shakespeare
Opis:
Artykuł omawia jedyny żydowski wątek, którym zajmuje się w swojej działalności naukowej petersbursko-leningradzki mediewista, profesor Iwan Michajłowicz Griews (1860–1941). Autorka jako pierwsza podejmuje próbę wyjaśnienia początków i dalszego zainteresowania Griewsa, będącego na przełomie lat 70. i 80. XIX stulecia bardzo młodym człowiekiem, twórczością wielkiego angielskiego dramatopisarza Williama Szekspira, w kontekście wzajemnego zrozumienia przedstawicieli dwóch różnych kultur — Wenecjan i Żydów.
The article is devoted to the only Jewish plot, which can be traced in the work of Professor Ivan Mikhailovich Greаvs (1860–1941). For the first time in historiography, an attempt has been made to highlight the emergence and development of a steady interest in Greavs’ interest in the work of the great English playwright William Shakespeare, and through it to the topic of mutual understanding of representatives of two different cultures, Venetians and Jews.
Źródło:
Iudaica Russica; 2020, 2(5); 126-136
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:
Iudaica Russica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Euphemisms to Vulgarisms: Translating King Lear’s Misogynistic Monologue (Act IV, Scene 6) into Polish
Od eufemizmów do wulgaryzmów – tłumaczenia na język polski mizoginistycznego monologu Króla Leara (Akt IV, Scena 6)
Autorzy:
Cebrat, Grzegorz Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1192812.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
Tematy:
Shakespeare
King Lear
Polish translations
obscenity
Szekspir
Król Lear
tłumaczenia
obsceniczność
Opis:
The paper investigates the issue how Polish translators of William Shakespeare’s King Lear dealt with rendering Lear’s monologue (Act IV, Scene 6, ll. 107-132), being a misogynistic tirade of the mad king against adultery, sexuality, and women in general. The play was translated into Polish at least fifteen times in the 19th and 20th centuries, beginning with the oldest published rendition by Ignacy Hołowiński (1841) and concluding with the most recent one by Jerzy S. Sito (2001). The paper analyses seven selected fragments taking into consideration lexical and stylistic choices made by the translators of the monologue in order to show how changing attitudes to sexual taboo and Shakespearean obscenities affected the translations in question. The analysis reveals the evolution of translators’ attitudes to those issues (also affected by contemporary Shakespearean research): from euphemistic treatment of the topic in the 19th century, through philological translations of Tarnawski and Chwalewik, to unrestricted modern renditions of Słomczyński and Barańczak, and the extreme case of straightforward obscene translation of Jerzy S. Sito
Artykuł jest próbą analizy technik i metod zastosowanych przez tłumaczy w trakcie przekładu wyrazów i wyrażeń obscenicznych występujących w tragedii Williama Shakespeare’a Król Lear na język polski. Analiza skupia się na tłumaczeniach monologu szalonego króla (Akt IV, scena 6, wersy 107-132), który jawi się jako mizoginistyczny atak na kobiety, seksualność, oraz cudzołóstwo. Materiał tekstowy stanowi 15 przekładów sztuki, począwszy od najstarszego tłumaczenia, dokonanego przez Ignacego Hołowińskiego i opublikowanego w 1841 roku, a skończywszy na wersji Jerzego S. Sity z roku 2001. Artykuł analizuje wybrane zdania i jednostki leksykalne, pochodzące z siedmiu fragmentów monologu, pod kątem technik i strategii tłumaczeniowych zastosowanych przez poszczególnych tłumaczy przy przekładaniu pojęć uważanych za nieprzyzwoite, a dotyczących kobiecego ciała, seksu, rozpusty, cudzołóstwa, itp. Przeprowadzona analiza wykazuje ewolucję sposobów przekładu, związanych z epoką w której polski tekst powstał i jej uwarunkowaniami kulturowo-społecznymi, a także z rozwojem badań nad twórczością i językiem Shakespeare’a, i pozwala śledzić zmiany, począwszy od eufemistycznego stylu tłumaczeń powstałych w XIX. wieku, poprzez filologiczne tłumaczenia Tarnawskiego i Chwalewika, a skończywszy na współczesnych, miejscami ‘niecenzuralnych,’ tekstach Słomczyńskigo, Barańczaka, a zwłaszcza Sity, który nie zawahał się użyć wulgaryzmów.
Źródło:
Półrocznik Językoznawczy Tertium; 2020, 5, 1; 77-96
2543-7844
Pojawia się w:
Półrocznik Językoznawczy Tertium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Possible, impossible. Difficult Norwid in difficult Norwid studies
Możliwe, niemożliwe. Trudny Norwid trudnej norwidologii.
Autorzy:
Samsel, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17858652.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
Norwid Studies
Czesław Miłosz
author research methodology
idiom
Roman Ingarden
postsecularism
neo-patristics
reception antagonism
William Shakespeare
series hypothesis
katena method
psychobiography
norwidologia
metodologia badań nad autorem
postsekularyzm
neopatrystyka
antagonizm recepcji
William
Szekspir
hipoteza serii
metoda kateny
psychobiografia
Opis:
The volume Trudny Norwid [Difficult Norwid] marks not only an attempt to create an “impossible monograph” but also an important, large-scale record of the evolution of Norwid Studies in Poland (perhaps it is exactly this and not the other issues addressed in the book that made this interesting perspective particularly accessible). As a result, the collection of texts examined here requires at least two ways of reading and is subject to the same two parallel interpretive paths. One of these was defined by the subject of the entire volume, while the other one is performed involuntarily, in particular in the course of discussing issues that are disputable in the discipline. The author of this review found the second interpretive path as exciting as the first, hence this attempt to synthesise the two interests of the book, if only under the heading of this study – the headword “difficult Norwid in difficult Norwid Studies”.
Tom Trudny Norwid jest nie tylko próbą stworzenia „monografii niemożliwej”, lecz także ważnym, bo przekrojowym dokumentem ewolucji polskiej norwidologii (być może właśnie ta, a nie inna problematyka książki ów interesujący horyzont szczególnie uprzystępniała). Skutkiem tego – analizowany tu zbiór tekstów domaga się niejako dwóch dróg odczytywania i podlega tak samo dwóm równoległym ścieżkom interpretacyjnym. Jedna została wyznaczona przez temat całości tomu, druga realizowana jest mimowolnie, zwłaszcza w toku omawiania dyskusyjnych kwestii w obrębie dyscypliny. Ta druga wydała się autorowi niniejszego omówienia równie pasjonująca, co pierwsza. Stąd też jego próba syntetycznego połączenia obu interesów tej książki, choćby w ramach podtytułu niniejszego studium – hasła „trudnego Norwida trudnej norwidologii”.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2017, 35 English Version; 219-248
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trust and Suspicion: Gabriel Josipovici on Shakespeare and Modernity
Ufność i wątpienie: Gabriel Josipovici o Szekspirze i nowoczesności
Autorzy:
Sawa, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366864.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Gabriel Josipovici
ufność
wątpienie
Szekspir
nowoczesność
Opis:
The aim of this paper is to present Gabriel Josipovici’s seminal publication On Trust: Art and the Temptation of Suspicion (1999) as a valuable contribution to the contemporary affective debate and the post-postmodernist undoubting perspective. An eminent British novelist, playwright and critic, Josipovici attempts in his study to characterise pre-modern cultures and the modern world in terms of contrastive emotional attitudes of trust and suspicion. This article seeks to present the part of Josipovici’s extended discussion which pertains to the crucial phase in modern history when the feeling of suspicion began to gain intensity; hence the concentration on the moment of transition, the advent of modernity in the Renaissance and the way Shakespeare’s plays thematise the tension between trust and suspicion in the face of the tenets of humanism and Protestantism. Additionally, the presentation of the central idea of On Trust is aided with references to Josipovici’s other publications such as Writing and the Body (1982), The Book of God (1988), What Ever Happened to Modernism? (2010) and Hamlet: Fold on Fold (2016) in order to show the author’s concern with the interplay in culture of trust and suspicion as informing his entire critical thought.
Celem artykułu jest ukazanie pracy Gabriela Josipovici zatytułowanej On Trust: Art and the Temptation of Suspicion (1999) jako cennego wkładu we współczesne rozważania nad afektem oraz kształtowaniem się post-postmodernistycznej postawy odrzucającej wątpienie. Wybitny brytyjski pisarz, dramaturg i krytyk Josipovici podejmuje próbę charakterystyki kultur przednowoczesnych oraz świata nowoczesnego za pomocą dwóch kontrastowych postaw emocjonalnych: ufności i wątpienia. Artykuł przedstawia tę część rozważań autora, która dotyczy istotnego momentu w historii świata, kiedy to uczucie wątpienia zaczyna dominować w kulturze. Stąd koncentracja na wyłanianiu się nowoczesności w renesansie, znajdujące odzwierciedlenie w utworach Szekspira, które wskazują na napięcie między ufnością i wątpieniem tworzące się w kontekście humanizmu i protestantyzmu. Próbie rekonstrukcji myśli przewodniej On Trust towarzyszą odniesienia do innych utworów Gabriela Josipovici, takich jak: Writing and the Body (1982), The Book of God (1988), What Ever Happened to Modernism? (2010) i Hamlet: Fold on Fold (2016). Dzięki odwołaniom do innych prac Josipovici udowodniono, że perspektywa ufności i wątpienia jest stale obecna w myśli krytycznej autora.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 1; 187-198
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Jan Kott stworzył mit? Jeszcze raz o "Hamlecie" ‘56 Romana Zawistowskiego
Did Jan Kot create the myth? Once again about 'Hamlet' '56 by Roman Zawistowski
Autorzy:
Świątkowska, Wanda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/938222.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
'Hamlet'
William Szekspir
Jan Kott
Roman Zawistowski
polityka
odwilż gomułkowska
William Shakespeare
Gomułka's thaw
Opis:
The article presents the origins of Hamlet directed by Roman Zawistowski at the Stary Theatre in Krakow (1956) and is an attempt at answering the question: to what extent the famous Jan Kott’s review influenced its reception. The author analyzes the translation of the tragedy, the script of the play, acting, scenography and the historical context. By comparing the reviews with Kott’s interpretation, it is possible to indicate the areas where critics disagree, and at which point Kott’s review becomes opinion-oriented and establishes the reception of Zawistowski’s Hamlet – actually to this day.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2019, 19; 178-193
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ludmiła Mnich, Шекспир в русской теории первой половины ХХ века, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Kultury Regionalnej i Badań Literackich im. Franciszka Karpińskiego, Siedlce 2019,
Autorzy:
Łucewicz, Ludmiła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604981.pdf
Data publikacji:
2019-12-06
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Szekspir
recepcja
teoria literatury
Opis:
recenzja książki Ludmiła Mnich, Шекспир в русской теории первой половины ХХ века, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Kultury Regionalnej i Badań Literackich im. Franciszka Karpińskiego,  Siedlce 2019.  
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2019, 169, 1
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szekspir nasz powszedni albo praktyka sensownego czytania w szkole (dziś, tj. „w czasach zarazy cyfrowej” oraz relacji globalnych, a także niezależnie od jakichkolwiek plag czy kataklizmów)
Autorzy:
Kłakówna, Zofia Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031044.pdf
Data publikacji:
2019-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
humanistic education
practice of contextual fiction reading
reading from the perspective of cultural and philosophical anthropology
literature-based text
theatre production
creating reading conditions
Shakespeare in the classroom
edukacja humanistyczna
praktyka kontekstowego czytania literatury pięknej
czytanie z perspektywy antropologii kulturowej i filozoficznej
tekst literacki
przedstawienie teatralne
projektowanie warunków lektury
Szekspir w szkole
Opis:
The paper is based on the assumption that the contemporary educational system, including  its general approach to literature, is characterized by being totally old-fashioned, and its results are completely opposite to what the authors of the relevant programmes hoped  to achieve, and this is the reason why it desperately  needs re-evaluating and revising. The text documents various motivations of interpreting William Shakespeare’s romantic comedy, The Tempest, as an example of a valuable and meaningful work of fiction.  Thus ‘t is a good starting point for a constructive reflection on how to create conditions suitable for studying literature-based texts in the classroom as well as on teachers’ training which would respect both the up-to-date cultural context and the value of humanistic education, paramount for the development of human identity, and which is nowadays  widely contested by the present interim economic and technical priorities.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2019, 14, 9; 707-743
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co mówi kostium? Idea, etyka, moda – wybrane wizerunki Hamleta w polskim teatrze najnowszym
What the costume says? Idea, ethics, fashion – chosen Hamlet’s images in Polish Contemporary Theatre
Autorzy:
Świąder-Puchowska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339603.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
Hamlet
Szekspir
polski teatr najnowszy
kostium
Shakespeare
Polish contemporary theatre
costume
Opis:
W artykule przedstawiono analizę kilku wybranych, istotnych realizacji Hamleta Williama Szekspira, powstałych na polskich scenach w ciągu ostatnich dwudziestu lat, w interpretacji następujących twórców: Krzysztof Warlikowski, Jan Klata, Radosław Rychcik i Krzysztof Garbaczewski. Celem autorki jest ukazanie, jak interpretacja reżyserów i ich koncepcje, dotyczące postaci oraz całego dramatu (także te etyczne), znajdują swoje odzwierciedlenie w kostiumie głównego bohatera, będącym istotnym elementem komunikatu scenicznego, i odwrotnie – jak strona wizualna postaci Hamleta „odbija” główne trendy w interpretowaniu klasyki w polskim teatrze współczesnym.
The analysis presents a few selected important Polish theatre interpretations of Hamlet by William Shakespeare, realized during last twenty years by Krzysztof Warlikowski, Jan Klata, Radosław Rychcik and Krzysztof Garbaczewski. The main issue is to show how director’s interpretation and ideas are manifested in the costumes and creation of Hamlet’s character in each performance. And the other way around – how visual part of presenting each Hamlet expresses main trends in interpreting classics in Polish contemporary theatre in general.
Źródło:
Media Biznes Kultura; 2018, 1(4); 35-44
2451-1986
2544-2554
Pojawia się w:
Media Biznes Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Димитър Тополин и респиритуализирането на сонетната форма
Autorzy:
Mihaylov, Kalin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681517.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Petrarchism, Christianity, sonnet, Shakespeare, religious poetry
petrarkizm, chrześcijaństwo, sonet, Szekspir, poezja religijna
Opis:
The sonnet in its Shakespearean form holds a prominent place in the poetry of the Bulgarian Orthodox priest Dimitar Popnikolov-Topolin (1886–1962) whose ample oeuvre has only partially been published. This article seeks to situate Topolin’s poems within the seven-centuries old European tradition of this influential lyric genre. As it turns out, Topolin’s numerous sonnet variations consistently work towards overcoming the cult of the superb human personality celebrated as an idol in Western Renaissance classical literary samples. Thus, Dimitar Topolin turns into a unique Bulgarian Orthodox “Shakespeare” who breathes new life into the sonnet form and fills it with the spiritual essence of Eastern Christian sensibility and worldview.
Dimitar Topolin i respirytualizacja formy sonetuSonet szekspirowski zajmuje znaczące miejsce w ogromnym dorobku poetyckim bułgarskiego księdza prawosławnego Dimitra Topolina (1886–1962). Artykuł jest próbą ustalenia miejsca poezji Topolina w odniesieniu do siedmiusetletniej europejskiej tradycji tego uznanego i niezwykle cenionego gatunku liryki. Autor jest zdania, że liczne wariacje sonetowe w twórczości poety prowadzą do przezwyciężenia kultu pięknej osobowości, charakterystycznego dla klasycznych wzorców zachodnioeuropejskiego renesansu. W ten sposób Topolin, próbując odnowić formę sonetu za pomocą wschodniochrześcijańskiej wrażliwości i światopoglądu. stał się niejako swoistym bułgarskim prawosławnym „Szekspirem”.
Źródło:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie; 2018, 7
2449-8297
Pojawia się w:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marek Aureliusz, Lukrecjusz i Brutus - trzy autoportrety psychologiczne Henryka Elzenberga
Autorzy:
Listkowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098572.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Henryk Elzenberg
Marek Aureliusz
Brutus
Lukrecjusz
William Szekspir
etyka
psychologia
Opis:
Henryk Elzenberg w pracach: Marek Aureliusz. Z historii i psychologii etyki, Lukrecjusz i materializm oraz Brutus, czyli przekleństwo cnoty dokonał analizy psychologicznej tytułowych postaci. Wyeksponował te ich cechy, które – jak pokazuje jego dziennik – sam posiadał. Celem tych analiz było – jak się wydaje – nie tylko zrozumienie przeżyć i postępowania wspomnianych postaci, ale także zrozumienie samego siebie.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2017, 4; 419-437
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies