Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Spiritualité" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Éric-Emmanuel Schmitt et le « cycle de l’invisible » : pour une réhabitation poétique du monde
    Éric-Emmanuel Schmitt and the “cycle de l’invisible”: for a poetic re-inhabitation of the world
    Autorzy:
    Mihindou Mi-Moubamba, Jules Thérence
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407304.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    spirituality
    religion
    God
    Hölderlin
    Heidegger
    Schmitt
    spiritualité
    Dieu
    Opis:
    Le « Cycle de l’invisible » d’Éric-Emmanuel Schmitt est une série de huit romans publiés entre 1997 et 2019. Il se compose de courts récits qui ont la particularité de questionner chacun une spiritualité sous le prisme d’un parcours initiatique propre à chaque personnage. Ceux-ci entreprennent alors de quitter leur statut de profane pour acquérir celui « d’initié » : ils quittent l’indifférence religieuse ou l’athéisme qui les caractérise pour acquérir la foi et adhérer à la religion ou spiritualité à laquelle ils ont été confrontés. Ainsi, cet article se propose de mettre ce cycle romanesque en perspective avec la notion d’habitation poétique du monde énoncée par Friedrich Hölderlin dans « En bleu adorable » et largement commentée par Martin Heidegger. L’enjeu est ainsi de parvenir à rendre plausible l’hypothèse suivant laquelle le « Cycle de l’invisible » de Schmitt est un appel à une réhabitation poétique du monde au sens donné par Heidegger à cette expression, c’est-à-dire une habitation du monde qui ne peut être envisagée sans la prise en compte de l’existence du divin. Une existence au monde tournée vers la vie spirituelle.
    Éric-Emmanuel Schmitt's “Cycle de l’invisible” is a series of eight novels published between 1997 and 2019. It is composed of short stories, each of which questions spirituality through the prism of an initiatory journey specific to each character. The characters then undertake to leave their layman status to acquire that of initiate: they leave the religious indifference or atheism that characterises them to acquire faith and adhere to the religion or spirituality with which they have been confronted. This article proposes to put this novelistic cycle in perspective with the notion of poetic habitation of the world as enunciated by Friedrich Hölderlin in "En Bleu adorable" and widely commented upon by Martin Heidegger. The challenge is to make plausible the hypothesis that Schmitt's “Cycle de l’invisible” is a call for a poetic re-inhabitation of the world in the sense given by Heidegger to this expression, that is to say an inhabitation of the world that cannot be envisaged without taking into account the existence of the divine. An existence in the world turned towards the spiritual life.
    Źródło:
    e-Scripta Romanica; 2023, 11; 84-96
    2392-0718
    Pojawia się w:
    e-Scripta Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Éros énergumène de Denis Roche, une écriture de l’agapè à rebours de l’orgie thanatique
    Denis Roche’s Éros énergumène, a Writing of Agape Against the Thanatic orgy
    Autorzy:
    Ouattara, Gouhé
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034892.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    agape
    poetic writing
    eros
    poetic language
    freedom
    spirituality
    agapè
    écriture poétique
    éros
    langage poétique
    liberté
    spiritualité
    Opis:
    Évoquer l’écriture poétique consiste, le plus souvent, à faire resurgir à la mémoire une somme de conventions artistiques établies d’âge en âge à travers les genres, les courants et les conceptions de la poésie. Malgré les révolutions et les bouleversements intervenus, l’art poétique se départit difficilement des cloisons génériques et théoriques pour le moins étanches. Cependant, l’actualité de la littérature française révèle que certains textes de la seconde moitié du XXe siècle semblent accorder une sorte de « vacance » à la poésie afin qu’il lui soit loisible de s’investir davantage dans l’autonomie langagière. Éros énergumène de Denis Roche illustre fondamentalement cette aptitude de l’écriture poétique à « se voir » comme telle et à se dématérialiser dans une perspective, somme toute, spiritualiste. Le poème de Roche s’appréhende, de ce fait, comme une voie d’accès à une forme de jeu intellectuel où le lecteur averti se retrouve englouti finalement dans les tourbillons d’un langage qui n’a d’autre enjeu que la liberté absolument « libérée ».
    To evoke poetic writing is, more often than not, to bring to memory a sum of artistic conventions established from age to age through genres, currents and conceptions of poetry. Thus, in spite of the revolutions and upheavals that have taken place, the poetic art is difficult to separate from generic and theoretical partitions, at the very least, watertight. However, the topicality of French literature reveals that some texts of the second half of the 20th century seem to grant a sort of ‟vacancy” to poetry, so that it may be more active in language autonomy. Denis Roche’s Éros énergumène illustrates fundamentally this aptitude of poetic writing to ‟see oneself” as such and to dematerialize oneself in a perspective altogether spiritualist. Roche’s poem can be understood as a way of accessing a form of intellectual play where the informed reader is finally engulfed in the whirlwinds of a language that has no other stake than an absolutely ‟liberated” freedom.
    Źródło:
    e-Scripta Romanica; 2021, 9; 76-86
    2392-0718
    Pojawia się w:
    e-Scripta Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Éducation et écologie intégrale. Le rôle de la famille, de la spiritualité et de l’université
    Education and integral Ecology. The Role that the Family, the Spirituality and the University can play
    Edukacja a ekologia integralna. Potencjał rodziny, duchowości i uniwersytetu
    Autorzy:
    Carbajo-Núñez, Martin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2147363.pdf
    Data publikacji:
    2020-11
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Éducation
    Écologie intégrale
    Université
    Famille
    Spiritualité
    Education
    Integral ecology
    University
    Family
    Spirituality
    edukacja
    ekologia integralna
    uniwersytet
    rodzina
    duchowość
    Opis:
    Cet article montre que l’éducation est essentielle pour progresser vers l’écologie intégrale et étudie le rôle que la famille, la spiritualité et l’université peuvent jouer à cet égard. La famille a le droit primaire à éduquer et est, en fait, « la première et la plus importante école ». La spiritualité offre les motivations dont nous avons besoin pour « alimenter la passion de la préservation du monde ». L’université doit également jouer un rôle important, en intégrant harmonieusement l’enseignement académique et le service social à la communauté (apprentissage par le service), Au lieu de se limiter à une simple fonction instrumentale et de transmission. Un nouveau paradigme relationnel sera donc possible, qui favorise les relations familiales et une vision holistique de la réalité. Il s’agit d’un besoin urgent que la pandémie de Covid-19 a mis en évidence.
    This article asserts the need for education in order to move towards integral ecology and studies the role that the family, the spirituality and the university can play in this formative task. The family has the primary right to educate and it is indeed the most important school. The spirituality «can motivate us to a more passionate concern for the protection of our world». The university must also play an important role, harmoniously integrating learning and social service, rather than reducing itself to a merely instrumental and transmitting function. Thus, a new relational paradigm will be possible, one that fosters family relationshipsand a holistic vision of reality. This urgent need has also been highlighted by the current Covid-19 pandemic.
    Niniejszy artykuł ukazuje potrzebę edukacji dla rozwoju ekologii integralnej oraz rolę, jaką w tym zadaniu formacyjnym odgrywają: rodzina, duchowość i uniwersytet. W dziele edukacji pierwszeństwo dzierży rodzina – najważniejsza ze szkół. Z kolei duchowość „potrafi motywować naszą gorliwość i troskę o nasz świat”. Także uniwersytet ma tu do odegrania ważną rolę, poprzez harmonijną integrację nauki i służby społecznej, wykraczając ponad funkcję li tylko przedmiotową i przekazicielską. W ten sposób staje się możliwy do osiągnięcia nowy paradygmat relacyjny, sprzyjający zarówno integracji rodzin, jak i całościowej wizji rzeczywistości. Obecna pandemia Covid-19 jeszcze bardziej uwydatnia aktualność podjętych w artykule postulatów.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2020, 21; 215-231
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Musulmans et chrétiens: le dialogue est-il encore possible?
    Muslims and Christians – Is dialogue still possible?
    Muzułmanie i chrześcijanie: czy dialog jest jeszcze możliwy?
    Autorzy:
    Milot, Jean-René
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480822.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    islam
    christianisme
    spiritualité
    civilisation
    modernité
    islamisme
    laïcité
    Islam,
    Christianity
    spirituality
    modernism
    secular state
    chrześcijaństwo
    duchowość
    cywilizacja
    modernizm
    państwo laickie
    Opis:
    Les tensions actuelles et les épisodes des Croisades ne doivent pas faire oublier le patrimoine de spiritualité et de civilisation commun aux musulmans et aux chrétiens. Chacun à sa façon, ils ont également dû affronter les défis de la modernité, repenser les rapports entre science et foi, politique et religion. Aux tentatives de moderniser l’islam par la colonisation ont succédé les essais d’islamiser la modernité proposés par divers penseurs musulmans. L’islamisme, qui se présente comme le clonage de la communauté primitive de Médine, est en réalité un métissage de la modernité occidentale et de l’islam contemporain. Ce n’est toutefois pas la seule façon d’islamiser la modernité. Il y a également, entre autres, la vie des millions de musulmans qui vivent en Occident, partagent les valeurs citoyennes et les institutions des États laïcs où ils ont choisi de vivre. C’est là une voie de dialogue inédite qui permet aux musulmans et aux chrétiens de regarder ensemble dans la même direction, d’être motivés par leurs convictions religieuses pour construire une société plus juste, plus respectueuse de la liberté et de l’égalité de toutes les personnes humaines.
    Present tensions and incidents from the times of the crusades cannot obscure the common spiritual and civilizational heritage of Muslims and Christians. Every religion has had to face modernism and examine the relationships between science and faith, politics and religion. Some Muslim thinkers have tried to combat the attempts to modernise Islam through colonisation by resorting to the islamization of modernism. Islamism, appealing to the original community in Medina, is in fact a synthesis of western modernism and contemporary Islam. It is not the only form of the islamization of modernism. Millions of Muslims have settled in the West, in countries which promote civil values and secular institutions. In this way history shows the path to the Muslim-Christian dialogue. Coexistence of communities with different religious beliefs may contribute towards building just, free and equal societies.
    Aktualne napięcia oraz epizody Wypraw Krzyżowych nie mogą przysłonić wspólnego dziedzictwa duchowego i cywilizacyjnego muzułmanów i chrześcijan. Każda religia, na swój sposób, musiała zmierzyć się z wyzwaniami modernizmu i poddać analizie relacje pomiędzy nauką i wiarą, polityką i religią. Na próby zmodernizowania islamu przez kolonizację niektórzy myśliciele muzułmańscy odpowiedzieli projektem zislamizowana modernizmu. Islamizm, który powołuje się na pierwotną wspólnotę w Medynie, w rzeczywistości jest syntezą zachodniego modernizmu i współczesnego islamu. Nie jest to jedyna forma islamizowania modernizmu. Miliony muzułmanów osiedliły się na Zachodzie, w krajach promujących wartości obywatelskie i instytucje państwa laickiego. W ten sposób historia kreuje drogę dialogu islamsko-chrześcijańskiego. Koegzystencja wspólnot o różnych przekonaniach religijnych może budować społeczeństwo oparte na zasadach sprawiedliwości, wolności i równości wszystkich obywateli.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 1; 96-113
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’Adieu du monde, ou Le Mespris de ses vaines grandeurs et plaisirs périssables du Chartreux Dom Polycarpe de la Rivière (1619) : une rhétorique de l’offuscation ?
    Autorzy:
    Pittion, Jean-Paul
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1912414.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Grande Chartreuse
    Marguerite de Valois
    patristique
    humanisme
    ἔρως
    ἁγάπη
    rhétorique
    spiritualité
    femmes
    courtisans
    Renaissance
    France
    patrology
    humanism
    rhetoric
    spirituality
    women
    courtiers
    Opis:
    L’Adieu du Monde ou Le Mespris de ses vaines grandeurs et plaisirs périssables de Dom Polycarpe de la Rivière est paru à Lyon en 1619. Son auteur qui fut chantre de la chapelle de Marguerite de Valois à Usson, et passa neuf ans à la Grande Chartreuse, met en écriture un vaste savoir joignant textes patristiques, érudition humaniste et poésies grecque, latine et française. Dom Polycarpe pratique la rhétorique de la citation, l’assortit de disquisitiones savantes et la met au service d’une dénonciation des attraits du Monde. Il convoque les autorités qu’il cite en juges et témoins. Le discours d’un mépris implacable envers les princes de l’Église, les courtisans et les femmes, n’arrive toutefois pas à masquer la parole d’un homme toujours hanté par la sensualité. Entre amour charnel et amour spirituel, l’ἔρως qui inspire le texte est plus proche de l’ésotérisme de Philon ou de Grégoire de Nysse que de l’ἁγάπη du maître de la spiritualité cartusienne, Saint Bernard. Le texte de L’Adieu du Monde est le témoin d’une forme de spiritualité partagée par certains cercles humanistes et un exemple d’écriture baroque, au crépuscule de la Renaissance française.
    L’Adieu du Monde ou Le Mespris de ses vaines grandeurs et plaisirs périssables by Dom Polycarpe de la Rivière was published in Lyon in 1619. The author was chorister in the chapel of the exiled Marguerite de Valois at Usson, and spent nine years in the monastery of la Grande Chartreuse. Dom Polycarpe displays a remarquable knowledge of Patristic and Humanist sources, and a taste for Greek, Latin and French contemporary poetry. The rhetoric of L’Adieu du Monde combines quotations from these sources, supported by learned disquisitions, with a relentless denunciation of Church grandees, courtiers and women. Dom Polycarpe summons his authorities as judges and witnesses to his contempt. Nevertheless, his learned rhetoric and his exposé of wordly vanities do not succeed in concealing a sensuality that still haunts him. Between spiritual and sensual love, the ἔρως that inspires the text is closer to Philo and Gregory of Nyssa than to Saint Bernard’s ἁγάπη. L’Adieu du Monde is an example of a form of spirituality shared by some humanist circles and of a baroque style of writing practised in the later period of the French Renaissance.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2020, 15; 91-106
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Migrations and Spirituality in Europe. A Catholic Voice Inspired by the Thought of Pope Francis
    Migrazioni e spiritualità in Europa. Voce cattolica ispirata al pensiero di Papa Francesco
    Migrations et spiritualité en Europe. Voix catholique inspirée par la pensée du pape François
    Autorzy:
    Sawa, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1828263.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    migration
    spirituality
    ecumenism
    interreligious dialogue
    culture
    multidimensional help
    migrazione
    spiritualità
    ecumenismo
    dialogo interreligioso
    cultura
    aiuto multidimensionale
    spiritualité
    oecuménisme
    dialogue interreligieux
    aide multidimensionnelle
    Opis:
    Europe has been experiencing crisis caused by migrations, especially from Africa and the Middle East. This is not only an economic problem, but a cultural, social, and religious issue as well. Therefore, a proper approach to migration cannot overlook the broadly understood religiousness and spirituality. Rooted in the Christian experience, Europe cannot ignore the significant message of the Word of God and the teaching of the Church on migration and its various dimensions. Thus, Catholics and other Christians are required to care for their own spirituality, create the culture of coming together that leads to peace, and stay open to ecumenical and interreligious dialogue which fosters exchange of spiritual gifts. Protection of family and support to integral development of human life are special areas where people can join forces and work together. This requires proper formation and being open toGod’s help.
    L’Europa sta attraversando una crisi a causa della migrazione, soprattutto di persone provenienti dall’Africa e dal Medio Oriente. Questo non è solo un problema economico, ma un problema profondamente culturale, sociale e religioso. Pertanto, il giusto approccio per risolvere la questione della migrazione non può ignorare l’elemento della religiosità e della spiritualità ampiamente comprese. L’Europa, radicata nell’esperienza cristiana, non deve quindi ignorare il messaggio essenziale della Parola di Dio e l’insegnamento della Chiesa riguardo alla migrazione e alle sue diverse dimensioni. Pertanto, soprattutto i cattolici e gli altri cristiani si trovano ad affrontare il compito di curare la propria spiritualità, creare una cultura dell’incontro che porti alla pace, l’apertura al dialogo ecumenico e interreligioso legato allo scambio dei doni spirituali. Uno spazio speciale per la cooperazione è l’assistenza nella custodia della famiglia e nello sviluppo integrale della vita umana. Ciò richiede una formazione adeguata e l’apertura all’aiuto di Dio.
    L’Europe connaît une crise due aux migrations, notamment des personnes d’origine d’Afrique et du Moyen-Orient. Ce n’est pas seulement un problème économique, mais un problème profondément culturel, social et religieux. Par conséquent, une juste approche pour résoudre la question de la migration ne peut pas ignorer l’élément de religiosité et de spiritualité largement comprises. L’Europe, enracinée dans l’expérience chrétienne, ne doit donc pas ignorer le message essentiel de la Parole de Dieu et de l’enseignement de l’Église concernant la migration et ses différentes dimensions. C’est pourquoi en particulier les catholiques et les autres chrétiens sont confrontés à la tâche de prendre soin de leur propre spiritualité, de créer une culture de rencontre conduisant à la paix, à l’ouverture au dialogue oecuménique et interreligieux lié à l’échange de dons spirituels. Un espace spécial de coopération est l’aide à la protection de la famille et au développement intégral de la vie humaine. Cela demande une formation appropriée et une ouverture à l’aide de Dieu.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2021, 9; 89-116
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Le désert dans la spiritualité de saint Pierre Damien
    Motyw pustyni w myśli duchowej św. Piotra Damianiego
    Meaning of the Desert in Spiritual Thought of St. Peter Damian
    Autorzy:
    Kwaśniak, Bernadetta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488475.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    la contemplation
    le désert
    la solitude
    la spiritualité
    la vie érémitique
    la vie monastique
    cela
    kontemplacja
    pustynia
    samotność
    duchowość
    życie eremickie
    życie monastyczne
    cell
    contemplation
    desert
    solitude
    spirituality
    hermit life
    monasticism
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie motywu pustyni w myśli duchowej Piotra Damianiego. W pierwszej części zaprezentowany został krótki rys biograficzny Piotra Damianiego, pozwalający lepiej zrozumieć jego wybory w życiu duchowym. W drugiej części została pokazana koncepcja życia monastycznego wzorowanego na życiu jego mistrza duchowego – św. Romualda. Piotr Damiani rozróżniał dwie drogi w życiu zakonnym: życie wspólnotowe i życie pustelnicze, eremickie. Według niego życie wspólnotowe było swoistym przygotowaniem do życia pustelniczego. W trzeciej części artykułu została zaprezentowana wartość i znaczenie życia pustelniczego, a także różnica między życiem wspólnotowym a życiem pustelniczym. Piotr Damiani podkreśla, że pustynia i cela jest idealnym miejscem dla mnicha, który chce osiągnąć doskonałość w życiu duchowym. Życie na pustyni jest pewniejszą drogą do zbawienia, ponieważ daje możliwość oderwania od świata i możliwość kontaktu z Bogiem poprzez modlitwę, kontemplację i praktyki ascetyczne. Pustynia jest miejscem ćwiczenia się w cnotach przez post, milczenie i modlitwę, jest także miejscem walki ze swymi wadami i z szatanem. Pustynia jest niezbędnym etapem dla tych, którzy chcą osiągnąć szczyty życia mistycznego.
    Le but de cet article est de presenter la signification du desert dans la pensee spirituelle de Pierre Damien. Dans une premiere partie on a présenté une courte biografie de Pierre Damien qui a permis de mieux comprendre ses choix dans la vie spirituelle. Dans la deuxieme partie on a montre sa conception de la vie spirituelle qu’etait inspiree de la vie de son maitre spirituel - saint Romuald. Pierre Damien a distingué deux voies dans la vie monastique: la vie communautaire et la vie solitaire, érémitique. D'apres lui la vie communautaire est une sorte de préparatoire pour la vie solitaire. Dans une troisieme partie on a présente la valeur et l’importance de la vie érémitique et la difference entre la vie communautaire et la vie solitaire. Pierre Damien a souligne que le désert et la cellule est l'endroit idéal pour le moine qui veut atteindre la perfection dans la vie spirituelle. La vie au desert est la voie la plus sure pour atteindre le salut car elle nous separe du monde et elle donne des conditions plus favorables a la priêre, à la contemplation et aux pratiques ascétiqucs en union avec Dieu. Le desert est l'endroit ou on s’exerce dans les vertus par le jeune, le silence, et la priere, mais aussi un endroit de combat avec nos vices et avec Satan. Le desert est un passage indispensable pour ceux qui veulent atteindre le sommet dans la vie mystique.
    The purpose of this article was to present the meaning of the desert in spiritual thought Peter Damian. In the first part we presented a short biography Peter Damian has provided insight choices in spiritual life. In the second part we showed his conception of the spiritual life that was inspired by the life of his spiritual master - St. Romuald. Peter Damian distinguished two ways in monastic life, community life and the solitary life, hermit. Community life is a kind of preparatory for the solitary life. In a third part we presented the value and importance of the hermit's life and the difference between community life and the solitary life. Peter Damian pointed out that the desert and the cell is the perfect place for the monk who wants to achieve perfection in the spiritual life. Life in the desert is the surest way to attain salvation because it separates us from the world and it gives more favorable conditions for prayer, contemplation and ascetic practices in union with God. The desert is the place where it is exercised in virtue by fasting, silence and prayer, but also a place of combat with vices and with Satan. The desert is a vital passage for those who want to reach the top in the mystical life.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2015, 63, 2; 27-36
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchowość maryjna według Jana Pawła II
    Marian Spirituality According to John Paul II
    Spiritualità Mariana secondo Giovanni Paolo II
    Autorzy:
    Chmielewski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340033.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    duchowość maryjna
    maryjny wymiar duchowości
    cnoty teologalne
    modlitwa
    sakramenty
    asceza
    apostolstwo
    Marian spiritualite
    Marian dimension of spirituality
    theologal virtues
    pray
    sacraments
    ascesis
    apostolate
    spiritualità mariana
    dimensione mariana della spiritualità
    le virtù teologali
    preghiera
    sacramenti
    ascesi
    apostolato
    Opis:
    L'articolo è una sintesi del pensiero mariano di papa Giovanni Paolo II. La dimensione mariana della chiamata cristiana alla santità ha trovato riflesso nella vita spirituale del Papa che si è affidato personalmente a Maria (segno ne è sia il suo stemma come vescovo, che il motto „Totus Tuus”), come pure nel suo insegnamento. Nell'enciclica Redemptoris Mater papa esprime la sollecitudine sia per una corretta spiritualità mariana, sia per la devozione a lei corrispondente. Nei suoi testi mariologici il santo Padre indica piuttosto la dimensione mariana della spiritualità cristiana. Nel suo discorso durante la visita alla Pontificia Facoltà Teologica „Marianum” a Roma (il 10 dicembre 1988) il Papa si è pronunziato chiaramente a favore di una considerazione della mariologia come particolare chiave ermeneutica per la teoria e la pratica della vita spirituale. Nello spirito della dottrina del Vaticano II Giovanni Paolo II accentua spesso il stretto legame della Vergine di Nazareth con la Santissima Trinità e il suo ruolo nel mistero di Cristo e della Chiesa. Lei è il modello dei comportamenti teotropici, cioè le virtù teologali, grazie ai quali si può rispondere al dono delle Divine Persone che dimorano nei battezzati. Nella mariologia del Papa risalta in primo luogo la virtù teologale della fede di Maria, paragonata alla fede di Abramo. Alla luce della dottrina mariologica del Papa, Maria è modello di preghiera, di ascesi e di apostolato, ed anche in certo modo modello della vita sacramentale, soprattutto dell'Eucarestia, come il Santo Padre ricorda nell'enciclica Ecclesia de Eucharistia.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2010, 2; 51-67
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies