Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Spiritual mission" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Историческая традиция использования православных миссий за рубежом в дипломатической деятельности России
    Autorzy:
    Тригуб, Александр
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686321.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Spiritual mission
    missionary work
    Russian Orthodox Church
    diplomatic missions
    Духовная миссия
    миссионерство
    Русская Православная Церковь
    дипломатические представительства
    Opis:
    Missionary activity is one of the most important areas of the various activities of the Russian Orthodox Church. For example, the historical development of the spiritual mission in China, Japan, Korea and Jerusalem shows not only the spiritual component of the missions, but also the political role for Russian state. Today there is a revival of Russian missionary activities that actualizes this subject for research.
    Миссионерство является одним из важнейших направлений разнообразной деятельности Русской Православной Церкви. На примере исторического развития духовных миссий в Китае, Японии, Корее и Иерусалиме показана не только духовная составляющая этих миссий, но и политическая роль для российского государства. Сегодня идет возрождение русского миссионерства, что актуализирует данную тематику для исследований.
    Źródło:
    Orientalia Christiana Cracoviensia; 2015, 7
    2450-2936
    2081-1330
    Pojawia się w:
    Orientalia Christiana Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie „pamiątki” w modlitwie eucharystycznej źródłem zaangażowania chrześcijańskiego
    The Concept of “Remembrance” in the Eucharistic Prayers as a Source of Christian Commitment
    Autorzy:
    Wojciechowska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944075.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    „pamiątka”
    anamneza
    kult duchowy
    koinonia
    diakonia
    misja
    “remembrance”
    anamnesis
    spiritual worship
    mission
    Opis:
    Pojęcie „pamiątki” w modlitwie eucharystycznej niesie ze sobą bogactwo, które wyłania się zarówno z Pisma Świętego, jak i ze sposobu, w jaki Kościół realizował liturgicznie Jezusowy nakaz „Czyńcie to na moją pamiątkę” (Łk 22,19b; 1Kor 11,24-25). Bogactwo to stało się punktem wyjścia dla podjętej w artykule refleksji na temat sposobu, w jaki anamneza przekłada się na egzystencję chrześcijanina zarówno na poziomie osobistym, jaki i wspólnotowym, stanowiąc źródło „kultu duchowego” czy „służby Bożej” (Rz 12,1). Studium koncentruje się na interakcji zachodzącej pomiędzy „pamiątką” i duchowym kultem Chrystusa i Kościoła, pomiędzy „pamiątką” i koinonią, „pamiątką” i diakonią oraz „pamiątką” i misją.
    The concept of “remembrance” is present in the Eucharistic Prayers. It conveys a richness that emerges from both Sacred Scripture and the manner in which the Church fulfils Jesus’ directive to “do this in remembrance of me” (Lk 22:19(b); 1.Cor 11:24,25) in its Liturgy. This richness became a starting point for the article’s reflection on the manner in which anamnesis translates into Christian personhood, both at a personal and community level. Anamnesis gives source to spiritual worship (Rm 12:1). This study focuses on the interaction between “remembrance” and spiritual worship (of Christ and Church), between “remembrance” and ‘koinonia’, between “remembrance” and ‘diakonia’, and between “remembrance” and mission.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2018, 39, 2; 23-34
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Missionary attitude as an essential dimension of Catholic Spirituality
    Misyjność jako istotny wymiar duchowości katolickiej
    Autorzy:
    Chmielewski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950626.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    duchowość chrześcijańska
    życie duchowe
    misje
    zaangażowanie misyjne
    duchowość misyjna
    christian spirituality
    spiritual life
    mission
    missionary attitude
    missionary spirituality
    Opis:
    For, on one hand, the missionary activity of the Church is the work of the Holy Spirit, who is also the main creator of spiritual life. It is one of the most important tasks and goals of the Christ’s Church. This means that missionary attitude is an essential dimension of Christian spirituality. The whole Christian life, especially spirituality, understood as a fruit of the cooperation with the Holy Spirit, is permeated with missionary attitude to such a degree that it should be said that Christian spirituality is simply a missionary spirituality. Its unique feature is the particular docility to the Holy Spirit. Joy is an important feature of missionary spirituality, and apostolic love up to Christ’s standard. It is a love for the Church as Christ’s Mystical Body. It is a radical ecclesial love, which does not evade the toils of missionary work, and even the sacrifice of one’s own life. An another important feature of missionary spirituality is striving for sanctity, because Christian spirituality is a function of holiness, that is – it remains in the service of holiness.
    Działalność misyjna jest dziełem Ducha Świętego, który zarazem jest głównym sprawcą życia duchowego. Jest ona jednym z najważniejszych zadań i celów Kościoła Chrystusowego. Oznacza to, że misyjność stanowi istotny wymiar duchowości chrześcijańskiej. Całe życie chrześcijańskie, a zwłaszcza duchowość, rozumiana jako owoc współpracy z Duchem Świętym, jest przeniknięta misyjnością do tego stopnia, że należałoby mówić, iż duchowość chrześcijańska to po prostu duchowość misyjna. Jej specyfiką jest szczególna uległość Duchowi Świętemu. Ważną cechą duchowości misyjnej jest radość i miłość apostolska na miarę Chrystusa. Jest to miłość do Kościoła jako Mistycznego Ciała Chrystusa. Jest radykalną miłością eklezjalną, która nie uchyla się nie tylko od trudów pracy misyjnej, ale nawet przed ofiarą ze swojego życia. Inną ważną cechą duchowości misyjnej jest dążenie do świętości. Duchowość jest bowiem funkcją świętości, czyli pozostaje w służbie świętości.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 3
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Migracja w nauczaniu społecznym Kościoła i w przemówieniach papieża Jana Pawła II
    Migration in the social teaching of the Church and in the speeches of Pope John Paul II
    Autorzy:
    Głowiak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2165237.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-15
    Wydawca:
    Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    bagaż kulturowy
    pozycja społeczna
    postawa religijno-
    -moralna
    utrzymywanie duchowej więzi
    integracja
    tradycje religijne i narodowe
    wsparcie religijne
    ognisko rodzinne
    godność ludzka
    międzykulturowa solidarność
    opieka duszpasterska i misja duchowa
    cultural baggage
    social position
    the attitude of the religious-
    -moral
    to maintain a cultural bond
    the integration
    national traditions and religious
    religious support
    home family
    human dignity
    cross-cultural solidarity
    pastoral care and the spiritual mission
    Opis:
    Migracja, jako zjawisko społeczne, stanowi wyzwanie dla społeczności międzynarodowej i dla poszczególnych państw. Z tego też powodu znalazła się również w kręgu zainteresowania katolickiej nauki społecznej. Różnorodność ludzkich doświadczeń, związanych z tym procesem, jest tak szeroka, że nauczanie społeczne Kościoła mówi o nich często i bardzo konkretnie. Z jednej strony pojawiają się tutaj tematy związane z prawem do miejsca zamieszkania na terenie własnego kraju, z drugiej podkreśla się prawo do opuszczenia kraju i osiedlenia się w innym państwie. Podstawą tego prawa jest fakt, iż ta sama osoba jest jednocześnie obywatelem określonego państwa i całego świata. W nauczaniu społecznym Kościoła podkreśla się potrzebę przyznania prawa do emigracji, sprzyjającej integracji, ułatwiającej emigrantom awans zawodowy, zdobycie przyzwoitego mieszkania, krytykując jednocześnie ciasne nacjonalizmy. Uniemożliwiają one prawdziwe braterstwo – podstawę rzeczywistego pokoju i sprawiedliwości. Jedyną racją ograniczenia migracji jest dobro wspólne państwa, przeżywającego sytuacje emigracji lub imigracji.
    Migration, as a social phenomenon, is a challenge for the international community and for the individual Member States. For this reason, was also of concern Catholic social teachings. The diversity of human experience, the process is so wide, that social teaching Church says about them and often very specifically. On the one hand, they appear here topics related to the law of the place of residence within their own country, on the other hand, insists on the right to leave the country and settle in another country. The basis of this law is the fact that the same person is also a national of a particular State and around the world. In the teaching of the Church and social stresses the need to grant the right to emigrate, inclusive, to facilitate immigrants promotion, getting a decent apartment, criticizing both tight nationalism. They prevent real brotherhood-the basis for a real peace and justice. The only limitation is migration policy the common good the Member States experiencing situations of emigration or immigration.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2014, Zeszyt, XXVIII; 198-213
    0860-9608
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Człowiek i jego powołanie w ujęciu Księgi Proroka Jeremiasza
    A man and his vocation according to the book of Jeremiah
    Autorzy:
    Niestrój, Julia Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19985241.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Jeremiasz
    walka duchowa
    prorok
    powołanie
    misja
    nawrócenie
    zbawienie
    słabość
    Boża wszechmoc
    Jeremiah
    spiritual warfare
    prophet
    vocation
    mission
    repentance
    salvation
    weakness
    God’s omnipotence
    Opis:
    Kontekstem przeprowadzonych badań było doświadczenie, że we współczesnym świecie coraz mniej dostrzega się potrzebę spełniania życiowego powołania, do którego wzywa Bóg. Człowiek przełomu XX i XXI w. często próbuje zagłuszyć głos, który słyszy we wnętrzu swojego serca, na rzecz płytkich i imitujących szczęście dóbr tego świata. Podejmowane są próby życia z dnia na dzień, bez głębszej refleksji nad wykorzystaniem wszystkich darów i talentów według planu Boga. Często spowodowane jest to strachem przed przyszłością oraz cierpieniem, które można spotkać na drodze, jaką wybrał dla człowieka Stwórca. Celem stało się zbadanie, jak w starożytności ludzie odpowiadali na powołanie przez Boga. Ograniczono się do Księgi Jeremiasza. W badaniu wykorzystano wybrane teksty z tej Księgi. Prorok z Anatot należy do proroków wielkich. Został wybrany już w łonie swojej matki. Bóg powołał go i „konsekrował” do bardzo trudnej misji, która miała na celu zbawienie Izraela. Prorok miał odwagę głosić Boże Słowo, nie zważając na grożące mu niebezpieczeństwo. Starał się wykorzenić każdą formę bałwochwalstwa, ucisku i nierządu, które miały miejsce w jego ojczystym kraju. Nieodłącznymi elementami jego powołania były trudności i cierpienia. Życie Jeremiasza było znakiem dla jego narodu, by w jego egzystencji mógł objawić się zbawczy plan Boga. Dlatego też prorok nie wszedł w żaden związek małżeński. Jego codzienność była podporządkowana głoszeniu proroctw danych mu przez Stwórcę. Jeremiasz potrafił zawierzyć Bogu w każdej trudnej sytuacji tylko dzięki rozmowie z Bogiem, która była szczera i głęboka oraz wypływała z miłości do Stwórcy. W tym zakresie Jeremiasz może być wzorem tego, który bezgranicznie zaufał Bogu mimo nieustannie pojawiających się zagrożeń i niebezpieczeństw. Stał się w ten sposób człowiekiem, który doskonale wypełnił swoje powołanie, zdając się jedynie na łaskę Boga. Zatem należy postawić pytania badawcze: Jak w dzisiejszych czasach można bezgranicznie zaufać Bogu? Jak poradzić sobie z przeszkodami, które są nieodłącznym elementem na drodze powołania? Co zrobić, aby w pełni wykonać to, co zaplanował dla człowieka Bóg? Przedmiotem badań będzie próba znalezienia odpowiedzi na powyższe pytania. W badaniach została wykorzystana metoda egzegezy teologicznej, postulowana poprzez Benedykta XVI, z elementami analizy filologicznej, a także metoda historyczno-krytyczna oparta na analizie literackiej i historycznej tekstu.
    The context of the study was the experience that in the modern world there is less and less recognition of the need to fulfill life’s vocation, to which God calls. Man at the turn of the 20th and 21st centuries often tries to drown out the voice he hears inside his heart in favor of the shallow and imitative happiness of this world’s goods. Attempts are made to live from day to day, without deeper reflection on the use of all gifts and talents according to God’s plan. This is often due to fear of the future and the suffering that can be encountered on the path the Creator has chosen for man. The aim became to study how people in ancient times responded to being called by God. It was limited to the Book of Jeremiah. The study used selected texts from this Book. The prophet from Anatot is among the great prophets. He was chosen already in his mother’s womb. God called and “consecrated” him to a very difficult mission to save Israel. The prophet had the courage to proclaim God’s Word, disregarding the danger that threatened him. He sought to eradicate every form of idolatry, oppression and harlotry that took place in his native land. Inherent in his vocation were hardships and suffering. Jeremiah’s life was a sign to his people so that God’s saving plan could be revealed in their existence. For this reason, the prophet did not enter into any marital relationship. His daily life was subordinated to the proclamation of the prophecies given to him by the Creator. Jeremiah was able to trust God in any difficult situation only because of his conversation with God, which was sincere and deep and flowed from love for the Creator. In this regard, Jeremiah can be a model of one who trusted God unreservedly despite the constant threats and dangers. He thus became a man who perfectly fulfilled his vocation, relying only on the grace of God. So research questions should be asked: How can one trust God unreservedly in this day and age? How to deal with the obstacles inherent in the path of vocation? What can be done to fully carry out what God has planned for man? The subject of the study will be an attempt to find answers to the above questions. The research used the method of theological exegesis, advocated by Pope Benedict XVI, with elements of philological analysis, as well as the historical-critical method based on literary and historical analysis of the text.
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2022, 26; 363-408
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Renewed Christocentric Synthesis in Joseph Ratzinger’s Logos-centric Symphony
    Odnowiona synteza chrystocentryzmu w Logos-centrycznej symfonii Josepha Ratzingera
    Autorzy:
    Millare, Roland
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343723.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    Benedykt XVI
    Joseph Ratzinger
    wiara i rozum
    logos vs etos
    nowoczesność
    chrystologia duchowa
    misja teologii
    podejście chrystocentryczne
    prymat miłości
    Logos Wcielony
    Benedict XVI
    faith and reason
    logos vs ethos
    modernity
    spiritual Christology
    mission of theology
    Christocentric approach
    primacy of love
    Incarnate Logos
    Opis:
    This article aims to present Joseph Razinger’s Christocentric approach to the question of the relation between faith and reason. Modernity introduces the separation between faith and reason, which results in the limitation of reason and the subordination of logos to ethos. This disunity, however, between faith and reason and the primacy of the ethos over logos affects the nature and mission of theology. In contrast to the loss of the integrative harmony between faith and reason, Joseph Ratzinger argues for the distinction and unity between faith and reason built upon the primacy of logos and a Christocentric approach. The author also intends to prove that although Ratzinger describes his theology as “fragmentary” and “incomplete,” he has gifted the Church with a renewed theological symphony that flourishes only in conjunction with the gift of faith working in concert with reason. In Ratzinger’s view only faith can enable reason to overcome the self-imposed limitation developed by modern thinkers such as Immanuel Kant. Finally, the article will demonstrate that the crowning achievement of Joseph Ratzinger/Benedict XVI’s theology is the recognition of the primacy of love as embodied by the saints who are witnesses of the transformative power of knowing and loving Jesus, the Incarnate Logos.
    W niniejszym artykule przedstawiona zostanie kwestia relacji między wiarą a rozumem w ujęciu Josepha Ratzingera. Nowoczesność wprowadza rozdział między wiarą a rozumem, co skutkuje ograniczeniem rozumu i podporządkowaniem logosu etosowi. Ten brak jedności między wiarą i rozumem oraz prymat etosu nad logosem wpływa następnie na naturę i misję teologii. Wbrew temu postulowanemu brakowi integrującej harmonii między wiarą a rozumem, Joseph Ratzinger dowodzi jedności wiary i rozumu jako całości zbudowanej na prymacie logosu i podejściu chrystocentrycznym. Autor artykułu zamierza udowodnić, że chociaż Ratzinger określa swoją teologię jako „fragmentaryczną” i „niekompletną”, to zostawił Kościołowi nowatorską „symfonię” teologiczną opartą na połączeniu daru wiary z rozumem. Wykazane zostanie, w jaki sposób – według Ratzingera – wiara może umożliwić rozumowi przezwyciężenie ograniczeń narzuconych przez współczesnych myślicieli, takich jak Immanuel Kant. W ostatniej części artykułu pokazane będzie, że ukoronowaniem teologii Josepha Ratzingera/Benedykta XVI jest uznanie prymatu miłości uosabianej przez świętych, którzy świadczą o przemieniającej mocy poznania i miłości do Jezusa, Wcielonego Logosu.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 2; 243-262
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Archbishop Edward Kisiel: The “Primary Catechist” of the Diocese
    Ksiądz arcybiskup Edward Kisiel jako „pierwszy katecheta” w diecezji
    Autorzy:
    Młyńska, Elżbieta
    Jakoniuk, Leszek Marius
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2149881.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Edward Kisiel
    mission to proclaim the Gospel
    parish and school catechesis
    catechetical ministry
    catechists
    catechized
    intellectual and spiritual formation
    catechist’s personality
    catechesis for adults
    history of catechesis
    misja głoszenia słowa
    katecheza parafialna i szkolna
    duszpasterstwo katechetyczne
    katecheci i katechizowani
    formacja intelektualna i duchowa
    osobowość katechety
    katecheza dorosłych
    historia katechezy
    Opis:
    The late Metropolitan Archbishop of the Archdiocese of Białystok, Edward Kisiel, was born in Jundziłło in 1918. Through his pastoral activity, he established catechesis within the archdiocese and, consequently, was closely connected with the catechists and the catechetical milieu of the local Church. Although 25 years have passed since Archbishop Kisiel’s death, his memory is still very much alive among catechists and his students and pupils. As a priest because of God’s providence and the express decision of Archbishop Romuald Jałbrzykowski and his successors to the episcopal seat in Białystok; as bishop named by Pope Paul VI; and as an archbishop appointed by John Paul II, Archbishop Edward Kisiel dedicated his entire life to fervently ensuring that he preached the Gospel as the Good News about Jesus Christ. He expressed this mission in his episcopal motto “Evangelizare misit me [Sent to preach the Gospel].” The following article discusses the history of catechesis in Białystok and provides an overview of the years that Fr. Edward Kisiel served pastorally, initially as bishop and then as the first metropolitan archbishop of Białystok. From the moment that he received his episcopal consecration and took possession of the diocese, the Church entrusted him with the task to lead, direct, and properly coordinate the provision of catechesis within his diocese; to foster and sustain sincere catechetical fervor; and to ensure that a living and fruitful faith was cultivated in the people entrusted to his care.
    W 1918 roku w Jundziłowie przyszedł na świat Edward Kisiel, późniejszy kapłan i arcybiskup metropolita białostocki. Poprzez swoją działalność duszpasterską kreował rzeczywistość katechetyczną stąd też był mocno związana ze środowiskiem katechetów Kościoła białostockiego. Pomimo, iż mija 25 lat od jego śmierci pozostaje on w żywej pamięci katechetyków, katechetów oraz swoich uczniów i wychowanków. Ks. abp Edward Kisiel, jako kapłan, z woli Opatrzności Bożej, wyrażonej decyzjami abp Romualda Jałbrzykowskiego i jego następców na stolicy biskupiej w Białymstoku, następnie jako biskup mianowany przez papieża Pawła VI i metropolita białostocki powołany przez Jana Pawła II, całe swoje życie poświęcił gorliwemu zatroskaniu o głoszenie Ewangelii, jako Dobrej Nowiny o Jezusie Chrystusie. Wyraził to w swoim biskupim zawołaniu „Evangelizare misit me”. Niniejszy artykuł wpisuje się w nurt zagadnień związanych z historią katechezy i jest próbą panoramicznego spojrzenia na lata pasterskiej posługi biskupa a następnie arcybiskupa Edwarda Kisiela, pierwszego metropolity białostockiego, któremu z chwilą święceń biskupich i objęcia diecezji Kościół powierzył zadanie prowadzenia, kierowania, właściwego koordynowania katechezy w diecezji oraz podtrzymywania w niej szczerego zapału katechetycznego oraz dbania o rozwój żywej i owocnej wiary powierzonego ludu.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 3; 9-23
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies